Όπως του ποταμού το πέρασμα... - Καληνύχτα σας

Σαν το νερό είμαστε, Άνθρωπε. 

Και εγώ, και εσύ, και όλοι.
Και είναι σε μας το χρέος, πώς στη ζωή απέναντι, θα σταθούμε.

Μπορούμε σαν λίμνες να καθίσουμε, στα όρια και τα φράγματα, που άλλοι μας έχουν θέσει. Είναι τα φράγματα άλλωστε καλή δικαιολογία.
Και να βαλτώσουμε, φωλιά να γίνουμε για κουνούπια και αρρώστιες.
Και άνθρωπος να μην μας πλησιάζει, μήτε κανένα άλλο ζωντανό.

Και αυτό συμβαίνει, όταν στα ίδια και στα ίδια μένουμε, όταν με πρόσχημα το όποιο φράγμα, από τη ζωή την ίδια παραιτούμαστε. Και ας είναι από φόβο, από κούραση, πόνο ή δειλία.

Μπορούμε όμως και σαν τα ποτάμια Άνθρωπε να γεννούμε.
Και τα ποτάμια βρίσκουν φράγματα στο διάβα τους, και κορμούς και εμπόδια και ξύλα. 

Και τα ποτάμια κάποτε πονούν, και κάποτε φοβούνται, και κουράζονται και σκέψεις για δειλία έχουν. 

Δεν σταματούνε όμως πουθενά. Και ας λίγο, καμιά φορά καθυστερούνε.

Έχουν καθάριο το νερό, γιατί δεν σταματούνε…
Και ποτίζουν χωράφια και αγρούς, και ζώα και ανθρώπους. 

Όπως του ποταμού το πέρασμα, έτσι και το δικό μας, μόνον ζωή να δίνει.

Σαν το νερό είμαστε Άνθρωπε. Και εγώ, και εσύ, και όλοι.
Σε μας μένει να αποφασίσουμε, ποτάμια ή λίμνες αν θα γενούμε.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Καταντήσαμε "χοιροβοσκοί" να "τρώμε" ξυλοκέρατα

Γοητευτήκαμε από τις ξενόφερτες σειρήνες που μας σαγήνευσαν, 

αλλάξαμε τα πρότυπα που είχαμε από τότε που υπήρξαμε ως λαός, 

αναζητήσαμε το εύκολο χρήμα και την άκρατη ευχαρίστηση.
Εκλέξαμε πολιτικούς στα μέτρα μας, 

αναδείξαμε και συντηρήσαμε την διεφθαρμένη εξουσία και κατασπαταλήσαμε τα δώρα του Πατέρα.

Καταχωνιάσαμε τις αξίες και τις αρχές του πολιτισμού μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, την τιμή μας.
Σπιλώσαμε την δικαιοσύνη,
υπονομεύσαμε την δημοκρατία μας.
Η παγκοσμιοποίηση σμίκρυνε την πατρίδα, η «επιστημονική» ιστορία εξασθένισε το έθνος, η απόρριψη της θρησκείας ήρε τα σημεία αναφοράς.
Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά.
ΟΜΩΣ...
* Όταν εμείς συνειδητοποιήσουμε τον εγωισμό μας,
όταν αισθανθούμε ειλικρινά την ασωτία μας,
όταν πάψουμε να θεωρούμε τους «άλλους» υπεύθυνους για την κατάντια μας,
όταν αποπέμψουμε τον πολιτικό που εμείς εκλέξαμε την ώρα που θα μας κλείσει το μάτι,
όταν θα αρνηθούμε στον διεφθαρμένο αξιωματούχο της εξουσίας να τον λαδώσουμε,
όταν ως δάσκαλοι κάνουμε καλά και με πολλή αγάπη το μάθημά μας στα παιδιά μας,
όταν σκάψουμε το χωράφι μας κάνοντας πρώτα τον σταυρό μας,
όταν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας «ως εαυτούς»,
τότε ο μόσχος ο σιτευτός θα μας περιμένει στο τραπέζι, προσφορά από τον Πατέρα σε μένα σε σένα και τους αγαπημένους μας.

πρώτη ανάρτηση 

Το Χαμομηλάκι

Σε "πήρε από κάτω"; Πρόσεξε... / Καλημέρα σας...

Είναι φυσιολογικό να σε παίρνει από κάτω.
Όλοι κάποτε σπάμε. 

Άλλοι λιγότερο και άλλοι πιο πολύ.

Πρόσεξε όμως...
Πρόσεξε, μην παραγνωριστείτε με το κρεβάτι σου. 

Πρόσεξε, μην κολλήσουν πάνω σου οι πιτζάμες. 

Πρόσεξε, μην τα παντζούρια σου πάνε μέρες που δεν άνοιξαν. 

Πρόσεξε, μην αφήσεις τη περιποίησή σου...  (ξέρεις… τη μια μέρα, λούζεις μόνο το κεφάλι. Την άλλη το σώμα. Την άλλη μόνο τα πόδια κ.ο.κ.)

Πρόσεξε, μην ο χώρος γύρω σου μένει το βράδυ ακατάστατος και δεν σε ενοχλεί, όταν τον βρίσκεις έτσι το πρωί. 

Πρόσεξε, μην συνηθίσεις τη μυρωδιά από τη κλεισούρα. 

Πρόσεξε, μην δε δίνεις σημασία πλέον στο αν είναι πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα. 

Πρόσεξε, μην βλέπεις το κινητό σου να χτυπά από φίλους και από ανθρώπους που σε αγαπάν, αλλά επιλέγεις να το αφήνεις να χτυπάει…

Όλοι κάποτε πέφτουμε.
Πρόσεξε, όμως, καλά.
Πρόσεξε, μην γίνει συνήθεια η πτώση…

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι