Saturday 16 April 2016

Ο ακήρυχτος ενδοοικογενειακός πόλεμος
με θύματα τα παιδιά

Αύξηση των κρουσμάτων κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων λόγω της οικονομικής κρίσης - Η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών

Είναι γεγονός πως η οικονομική κρίση χτυπά περισσότερο τους αδύναμους. 
Και ποιος είναι ποιο αδύναμος από ένα παιδί; Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά γίνονται θύματα κακοποίησης μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, καθώς έχει διαπιστωθεί πως στις περιόδους οικονομικής κρίσης, οι σχέσεις στις οικογένειες γίνονται πιο δύσκολες και σε πολλές περιπτώσεις αυξάνονται τα προβλήματα παραμέλησης και βίας σε βάρος των παιδιών.

Της Μαρίας Ζαχαροπούλου

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, αφού την τελευταία τριετία, μόνο στην Εισαγγελία Ανηλίκων της Αθήνας, καταγράφεται αύξηση 30% στις υποθέσεις κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 2009 έως και το 2012 είχαν φτάσει στην Εισαγγελία Ανηλίκων 2.620 υποθέσεις, δηλαδή περίπου 600 το χρόνο. Από το 2013 έως και το 2015 ο αριθμός των υποθέσεων εκτινάχθηκε καθώς αγγίζει τις 900 το χρόνο.
Το 2015, 102 παιδιά απομακρύνθηκαν από 74 οικογένειες που κρίθηκαν ακατάλληλες ενώ, ήδη, το 2016 απομακρύνθηκαν από 14 οικογένειες, 20 παιδιά.
«Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η κρίση. Η εξαθλίωση στο οικογενειακό περιβάλλον προκαλεί εκρήξεις βίας, που πολλές φορές συνδέονται με χρήση αλκοόλ, ναρκωτικά, αλλά και ψυχολογικά προβλήματα…», λέει η εισαγγελέας ανηλίκων Ευθυμία Βερροιώτου, υπογραμμίζοντας ότι «η απομάκρυνση των παιδιών από τις οικογένειες τους δεν είναι οριστική παρά μόνο σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις. Πολλές φορές η απομάκρυνση του παιδιού λειτουργεί σε πολλούς γονείς καταλυτικά. Κάνουν προσπάθεια για να κερδίσουν το παιδί τους πίσω και τους δίνεται αυτή η ευκαιρία».
Όπως λένε οι ειδικοί, πολλοί γονείς λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, αισθάνονται απόγνωση και μετατρέπονται σε θύτες με εύκολα θύματα τα ίδια τους τα παιδιά. Καθημερινά φτάνουν στο γραφείο του εισαγγελέα περιπτώσεις κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών. Παιδιά που γίνονται αποδέκτες βίαιων συμπεριφορών και άλλα που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής και σε πολλές περιπτώσεις υποσιτίζονται.
Στην Εισαγγελία φτάνουν και ολόκληρες οικογένειες που βρίσκονται σε κρίση με σοβαρά θέματα επικοινωνίας τόσο μεταξύ των γονιών, όσο και με τα παιδιά τους και οι αρμόδιες αρχές κάνουν προσπάθεια, ώστε να βοηθήσουν να βρεθεί λύση μέσω συμβουλευτικών προγραμμάτων ή και προγραμμάτων απεξάρτησης σε πολλές περιπτώσεις.

Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, που καταγράφονται είναι λιγότερα σε σχέση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις, ωστόσο αφήνουν πίσω τους παιδιά ράκη που χρειάζονται μεγάλη βοήθεια από τους ειδικούς και δίνουν αγώνα ζωής για να καταφέρουν να κάνουν το επόμενο βήμα. Πάντως, αίσθηση προκαλούν, όπως λέει η κ. Βερροιώτου, οι περιπτώσεις μητέρων που «εκβιάζουν» για να πετύχουν διατροφή από τον πρώην σύζυγο κατηγορώντας τον ψευδώς για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού.

Το θέμα της κακοποίησης εξακολουθεί να παραμένει ταμπού αφού σε ποσοστό 80% με 85% οι καταγγελίες που φτάνουν στις αρμόδιες αρχές είναι ανώνυμες, ενώ ακολουθούν τα συγγενικά πρόσωπα και οι δάσκαλοι ή καθηγητές.

Οι ελλείψεις καθυστερούν τις διαδικασίες


Κάθε καταγγελία προϋποθέτει έρευνα, ώστε οι αρμόδιες υπηρεσίες να διαπιστώσουν τη βασιμότητα της και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για το καλό του παιδιού. Και εδώ έρχονται να προστεθούν οι μεγάλες ...
............
η συνέχεια εδώ: newsbeast

«Όσο θα υπάρχουνε στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια… μη Φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά!»

................
Βγαίνω στο μπαλκόνι να χαϊδέψω το βασιλικό μου. 
Έχει αδυνατίσει, κυρίως κοντά στις ρίζες, έχει κιτρινίσει λίγο, η πλούσια κώμη του έχει χαλάσει… Είναι όμως ο μοναδικός βασιλικός που φύτεψα και άντεξε όλο το χειμώνα. 
«Κανείς άλλος δεν με άντεξε τόσο καιρό! » σκέφτομαι και γελάω λίγο πικρά, καθώς παλεύω να ξεφορτωθώ την άσχημη διάθεση που μου προκάλεσαν οι προηγούμενες σκέψεις μου. 
Να μην ξεχάσω να τον μεταφυτεύσω… 
«Κρατήσου του λέω, τα δύσκολα πέρασαν!» 
Περπατάω πάνω κάτω στο μπαλκόνι μου. Η αφρικανική χρυσόσκονη κι ο χρυσός ήλιος συγκατοικούν σήμερα στην ατμόσφαιρα. Αναπνέω με διάθεση ρεμβασμού τις χρωματιστές εικόνες των λουλουδιών, ήχους από κελαηδήματα ξέγνοιαστων πουλιών, μυρωδιές ανοιξιάτικης ελπιδοφόρας φύσης και ζωής…

Ξαφνικά μια παιδική φωνούλα τραβάει την προσοχή μου, το βλέμμα μου και κάνει το αμυδρό ως τώρα χαμόγελο μου πιο πλατύ, εγκάρδιο και τρυφερό.… 
Η γειτόνισσά μου στο απέναντι μπαλκόνι έχει πάρει μέρες τώρα, όπως έχω δει μια τεράστια γλάστρα. Θέλει να μεταφυτεύσει , όπως μου είπε, μια βουκαμβίλια φούξια που έχει μεγαλώσει πολύ και ασφυκτιά στην προηγούμενη ζωή , στα προηγούμενα ρούχα… Εχει βάλει λοιπόν την τεράστια γλάστρα πάνω σε μια βάση με ροδάκια κι αναμένει την κατάλληλη στιγμή. 
Κι όμως το έργο δεν προχωρεί… Γιατί; 
Επειδή η εγγονή της, η μικρή Ραφαελίτσα, λουλουδάκι δύο χρονών περίπου, έχει κάνει κατάληψη στη γλάστρα, την έχει κάνει σπίτι της! Η μικρή έρχεται κάθε μέρα, τέτοια περίπου ώρα με τη μαμά της στη γιαγιά. Μόλις λοιπόν κατέβει απ’ το καρότσι της, πηγαίνει πάνω κάτω τρεχάτη, ψάχνει, αναζητεί ανυπόμονα, όπως παρατηρώ, τη γλάστρα. Τη βρίσκει με ενθουσιασμό κάθε φορά, όπου κι αν είναι κρυμμένη, μπαίνει μέσα και χαμογελάει. 

Και τότε αρχίζει το πανηγύρι…
Η τεράστια γλάστρα με τα ροδάκια και την ευτυχισμένη μικρή μέσα, άλλοτε μετατρέπεται σε αυτοκινητάκι που η μαμά οδηγεί σε λούνα παρκ κι άλλοτε σε τροχό παιδικής χαράς που στροβιλίζει με τις συνεχείς σβούρες του χαρούμενο παιδί. 
Οι τσιριχτές χαρούμενες φωνούλες, τα γέλια της μικρής ξεχύνονται στο χώρο, γλυκαίνουν τον αέρα και τον κόσμο, τραβούν τρυφερά βλέμματα, τα δικά μου και των γειτόνων, ενώνονται με την ανοιξιάτικη ευτυχία της φύσης, των πουλιών, των ζώων και των λουλουδιών κι όλα μοιάζουν ξαφνικά πιο όμορφα, αισιόδοξα και λαμπερά.… 
Μια στιγμή παιδικού γέλιου κι η ζωή αλλάζει, τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα αυτής της εποχής, οι καιρικές και μη δυσκολίες φεύγουν απ’ το προσκήνιο, χάνουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο κι όλα μοιάζουν αισιόδοξα κι ελπιδοφόρα. 
Δε γίνεται αλλιώς… 
Γιατί, όπως έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης
«Όσο θα υπάρχουνε στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια…
Μη Φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά!»

της Μαρίας Λιονάκη

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki