Στο δωμάτιο 305 του «Γεννηματά» η Φερστέ χαμογελά ακόμα ...

Νοσοκομείο «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ», 
γ’ όροφος, Οφθαλμολογική Κλινική.

Στέκομαι έξω από την πόρτα του δωματίου 305 και αναρωτιέμαι τι να πω σ’ ένα 10χρονο κορίτσι που γλίτωσε τις βόμβες στο Αφγανιστάν και κόντεψε να χάσει τη ζωή του στα Κάτω Πατήσια.

Την πόρτα ανοίγει η Ζάχρα, η μητέρα που είδε τον 15χρονο γιο της να διαμελίζεται από τη βόμβα στο κέντρο της Αθήνας, και τώρα η κόρη της κινδυνεύει να χάσει για πάντα την όρασή της. Η τραγική μητέρα βρίσκει το κουράγιο να χαμογελάσει κι αυτό είναι αρκετό για να τα ξεχάσω όλα. «Καλώς ήρθατε. Σας ευχαριστούμε πολύ που είστε εδώ», ψιθυρίζει στη γλώσσα της. Κανένα μέλος της οικογένειας Νατζάφι δεν μιλά ελληνικά και συνεννοούμαστε μέσω διερμηνέα.

Το βλέμμα μου στρέφεται στη μικρή Φερστέ. Με καλωσορίζει με την παιδική της φωνούλα, ενώ το χαμόγελό της δηλώνει πως είναι ευχαριστημένη από την επίσκεψή μου. Είναι η πιο δύσκολη στιγμή. Ένα παιδί καθηλωμένο σε νοσοκομειακό κρεβάτι, με σημάδια από θραύσματα στο πρόσωπο, με υγρά και ανέκφραστα ματάκια που κινδυνεύουν να χάσουν την όρασή τους.

Δεν μπορεί να δει ακόμη καλά τα παιχνίδια και τις σοκολάτες. 

Μετά το τρίτο χειρουργείο, όμως, είναι σε θέση να διακρίνει τα χρώματα γύρω της, γεγονός που γεμίζει αισιοδοξία την οικογένεια και τους γιατρούς της. «Αυτό είναι ροζ και το άλλο λευκό», μου ψιθυρίζει. Ψηλαφίζει τα παιχνίδια για να καταλάβει το σχήμα τους. Μου λέει πόσο της αρέσει το παγωτό σοκολάτα και με παρακαλεί να της φέρω λίγο στην επόμενη επίσκεψή μου - της το επιτρέπουν οι γιατροί.

Όλη αυτή την ώρα, η μητέρα της μας παρατηρεί στοργικά. Με όσα δάκρυα της έχουν απομείνει μου δείχνει τη φωτογραφία του αδικοχαμένου γιου της κάνοντας νόημα να μην αναφέρω τίποτα γι’ αυτόν. Η Φερστέ δεν γνωρίζει ακόμη ότι είναι νεκρός. Ξεσπάει σε ένα βουβό και πνιχτό κλάμα για να μην ακούσει η μικρή και καταλάβει τη θλίψη της μητέρας της. «Τον ζητάει συνέχεια. Της λέμε πως είναι μικρός και δεν τον αφήνουν να έρθει στο νοσοκομείο. Θέλει να τον δει».

Ρωτάω για την πορεία της υγείας του κοριτσιού. Η Φερστέ Νατζάφι την περασμένη εβδομάδα μπήκε για τρίτη φορά στο χειρουργείο προκειμένου να της αφαιρεθούν τα θραύσματα από το αριστερό μάτι. Οι γιατροί δίνουν τη δική τους μάχη για να μη χάσει την όρασή της, αλλά αποφεύγουν να κάνουν προβλέψεις. Είναι πολύ νωρίς ακόμη για τη σοβαρότητα του προβλήματος που αντιμετωπίζει.

Η μικρή Φερστέ επιδεικνύει μια απίστευτη ψυχική δύναμη, που θα εντυπωσίαζε οποιονδήποτε. Είναι πολύ συνεργάσιμη και δέχεται υπομονετικά τις συμβουλές των γιατρών της. Η θέλησή της για τη ζωή την κάνει να αντιμετωπίζει με ανείπωτο θάρρος αυτή τη δοκιμασία.

Δεν μπόρεσα να μη συμμεριστώ κι εγώ αυτή την αισιοδοξία της και να χαμογελάσω όταν στην ερώτηση «τι θα ήθελες να σου φέρω όταν ξαναέρθω;», πήρα την απάντηση που θα έδινε κάθε κορίτσι της ηλικίας της. «Θέλω ένα βερνίκι για τα νύχια μου σε κόκκινο χρώμα και ένα lipgloss με άρωμα φράουλα». Προφανώς ήθελε να συμπληρώσει το ήδη γεμάτο κοριτσίστικο νεσεσέρ δίπλα της.

Τεράστια ανταπόκριση στην πρωτοβουλία του «ΘΕΜΑτος» για βοήθεια στη μικρή Αφγανή

Ο Ιερώνυμος ζήτησε να «υιοθετήσει» την Φερστέ

Ας φτιάξουμε έναν πιο υγιή πλανήτη για τα παιδιά

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 

22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Η Διεθνής Ημέρα της Γης που ξεκίνησε να εορτάζεται πριν από 40 χρόνια αποτελεί μια συλλογική έκφραση της επιθυμίας του κόσμου για τη δημιουργία μιας πιο βιώσιμης και ανθρώπινης κοινωνίας.

Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά πως τα παιδιά εξαρτώνται άμεσα από την ποιότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και αναπτύσσονται. Η ίδια τους η επιβίωση, η υγεία και η ανάπτυξη είναι αλληλένδετες με την ύπαρξη ενός ασφαλούς και καθαρού περιβάλλοντος.

Σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο:

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε παραγκουπόλεις.

Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε μια απλή τουαλέτα.

425 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές καθαρό νερό.

600 εκατομμύρια παιδιά ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η έλλειψη νερού και υγιεινής σε συνδυασμό με τις κακές συνθήκες διαβίωσης παραμένουν οι κύριες περιβαλλοντικές αιτίες που απειλούν τα παιδιά. \
Τα παιδιά είναι επίσης περισσότερο ευάλωτα από τους ενήλικες σε περιβαλλοντικούς κινδύνους και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. 
Για παράδειγμα ο μόλυβδος βλάπτει σοβαρά την εγκεφαλική ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά απορροφούν μέχρι και το 50% του μολύβδου που εισέρχεται στο σώμα τους ενώ οι ενήλικες μόλις το 10%-15%.

Η UNICEF δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο άμεσο περιβάλλον των παιδιών, στα σπίτια τους, τα σχολεία τους, τις κοινότητές τους - εκεί δηλαδή που περνούν το περισσότερο χρόνο τους - με στόχο να προστατέψει την υγεία και την ανάπτυξή τους και να περιορίσει την παιδική θνησιμότητα.

Ενώ το κύριο βάρος των προγραμμάτων της πέφτει στη βελτίωση της πρόσβασης σε νερό και υγιεινή, δεν περιορίζονται σε αυτό, και όταν είναι δυνατό προωθεί την περιβαλλοντική εκπαίδευση, τη δενδροφύτευση, την προώθηση της ηλιακής ενέργειας και της ανακύκλωσης και ενθαρρύνει τα παιδιά και τη νεολαία να γίνουν περιβαλλοντικά υπεύθυνοι και να λαμβάνουν ενεργά μέρος σε τοπικές πρωτοβουλίες για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Πάνω από όλα, η UNICEF θεωρεί πως τα παιδιά αποτελούν το κλειδί για τη βιώσιμη ανάπτυξη και κάθε περιβαλλοντικό κίνημα θα πρέπει να θέσει τα παιδιά και τη νεολαία στο επίκεντρο των δράσεών του καθώς το περιβάλλον συνολικά και το περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά ζουν και αναπτύσσονται είναι αλληλένδετα.

Ας εργαστούμε από κοινού για να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά, καθώς αυτά αξίζουν να ζήσουν σε ένα πιο καθαρό και ανθρώπινο πλανήτη.

Οδοστρωτήρες ψυχών

...

Τα ριάλιτι και τα τάλεντ σόου μπορεί να είναι φτηνά και να φέρνουν νούμερα, όμως όχι μόνο κατεβάζουν τον πήχυ της αισθητικής, αλλά συχνά γίνονται και οδοστρωτήρες ψυχών. 

Π.χ., την προπερασμένη εβδομάδα στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» (AΝΤ1) συμμετείχε ένα κοριτσάκι πέντ’ έξι ετών που έπαιξε βιολί, φλάουτο και τραγούδησε, ενώ η μητέρα του, καθηγήτρια μουσικής, το συνόδευσε στο πιάνο. 

Μετά την παρουσίαση, η Ευγενία Μανωλίδου, μία εκ των τριών κριτών, ζήτησε να απομακρυνθεί το παιδί στα παρασκήνια και ύστερα απευθύνθηκε στη μητέρα, προσπαθώντας να την πείσει ότι η κόρη της «δεν έχει τόσο μεγάλο ταλέντο» ή και ότι «ΔΕΝ έχει ταλέντο». Ισως το κοριτσάκι να μην άκουσε, όμως τα κύματα της απόρριψης σίγουρα θα το πιτσίλισαν.  
Η κυρία κριτής θα μπορούσε να πει ότι το παιδί ήταν ακόμα πολύ μικρό για να περάσει στο επόμενο στάδιο, ότι χρειαζόταν περισσότερη μελέτη. Ποιος ο λόγος να κονιορτοποιήσει κανείς ένα παιδάκι που ίσως να μην είναι μικρός Μότσαρτ, αλλά το έμαθαν να αγαπά τη μουσική; 

Ασφαλώς, αναρωτιέται κανείς και ποιος είναι ο λόγος να θέσει κανείς το παιδί του στη δημόσια κρίση του κ. Ψινάκη και της κυρίας Μανωλίδου, οι οποίοι μάλλον δεν ειδικεύονται στην προστασία της παιδικής ηλικίας, μια προστασία που είναι υπόθεση των γονιών και όχι των τηλεστάρ.

Μαριαννα Τζιαντζη

Τουρκία: Δεκάδες κάτοικοι της πόλης Siirt βίαζαν επί δύο χρόνια επτά κορίτσια

SİİRT'TE TECAVÜZ SKANDALI: 

ΤΟ ΔΡΑΜΑ επτά κοριτσιών τα οποία βίαζαν επί δύο χρόνια δεκάδες διακεκριμένοι κάτοικοι της νοτιοανατολικής επαρχίας Σιίρτ, αποκάλυψε χθες η εφημερίδα «Χουριέτ», συγκλονίζοντας ολόκληρη την Τουρκία. Μέχρι χθες είχαν συλληφθεί 17 άτομα, 25 τέθηκαν υπό κράτηση και 100 ανακρίνονται για το «μεγάλο μυστικό» του Σιίρτ.
Το μεγάλο σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν τα δύο από τα επτά κορίτσια αποφάσισαν να μιλήσουν. Η 14χρονη μαθήτρια του δημοτικού Η.Τ. και η 16χρονη αδελφή της Σ.Τ. κατήγγειλαν ότι δεκάδες άντρες τις βίαζαν επί δύο χρόνια. 

Στις 10 Απριλίου η υπόθεση παραπέμφθηκε στη δικαιοσύνη. Και ποιοι δεν ήταν ανάμεσα στους 100 άντρες 17 έως 70 χρόνων. Ο υποδιευθυντής του σχολείου, συμμαθητές των κοριτσιών, γνωστοί καταστηματάρχες της επαρχίας Σιίρτ, χατζήδες, ένας στρατιωτικός, ένας αστυνομικός...  

Πέρασαν δέκα μέρες από την ημέρα που άρχισαν οι συλλήψεις και δεν γράφτηκε ούτε μια γραμμή στην επαρχία Σιίρτ μέχρι που η «Χουριέτ» το αποκάλυψε. «Δεν με είδες και δεν μίλησες μαζί μου», έλεγαν όλοι στη δημοσιογράφο της εφημερίδας Γκιουλντέν Αϊντίν η οποία προσπαθούσε να βρει άκρη.

Μια σοκολάτα
Πρώτα είχαν βιάσει τη 16χρονη Σ.Τ. πριν από δύο χρόνια και εκείνη από φόβο δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Το νέο διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και οι βιαστές αυξήθηκαν. Η Σ.Τ. σε κανέναν δεν μπορούσε να αρνηθεί. Ύστερα από κάθε βιασμό τής έδιναν τρεις με τέσσερις τουρκικές λίρες (1,5- 2 ευρώ) ή μια σοκολάτα ή καραμέλες.  

Όταν μεγάλωσε η αδελφή της, άρχισαν να έχουν και από αυτήν τις ίδιες απαιτήσεις. Η Η.Τ. δεν άντεξε την πίεση και μίλησε σε έναν από τους καθηγητές της ο οποίος αποκάλυψε τελικά την υπόθεση στην αστυνομία.
Οι ανακρίσεις άρχισαν και τότε αποκαλύφτηκε ότι ο αριθμός των κοριτσιών που είχαν την ίδια τύχη ήταν μεγαλύτερος. Έφτανε τα επτά κορίτσια και ήταν όλα είτε μαθήτριες είτε απόφοιτες του ίδιου σχολείου.

τα νέα

Στις 22 ΜΑΙΟΥ ελάτε να παίξουμε παρέα, να διασκεδάσουμε και να γνωρίσουμε καινούρια πράγματα! Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ... Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η!!

Δ  Η  Μ  Ι  Ο  Υ  Ρ  Γ  Ι  Κ  Ο   

Σ  Α  Β  Β  Α  Τ  Ο

για τους μικρούς μας φίλους

Με το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά μας μαθαίνουν να λειτουργούν ομαδικά ενώ παίζουν και διασκεδάζουν. Κατασκευές από χαρτί, ζωάκια και στολίδια από γκοφρέ χαρτί, γνωριμία με την τέχνη του origami για παιδιά, εξασκούν τη δημιουργικότητα του παιδιού. Μέσω της  ζωγραφικής, ένα από τα αρχαιότερα μέσα έκφρασης,  το παιδί εκφράζεται, εκδηλώνει τα συναισθήματά του και μας μιλά μέσα από σχήματα και χρώματα. Απλές  γαντόκουκλες, που θα φτιάξουν τα ίδια τα παιδιά, θα τους δώσουν την ευκαιρία να παίξουν θέατρο, κουκλοθέατρο και να μας διηγηθούν αγαπημένες τους ιστορίες. Τα ομαδικά παιχνίδια, το τραγούδι και ο χορός βοηθούν το παιδί να μάθει καινούρια πράγματα και να ικανοποιήσει την έμφυτη περιέργειά του.

Στις 22 ΜΑΙΟΥ ελάτε να παίξουμε παρέα, να διασκεδάσουμε και να γνωρίσουμε

καινούρια πράγματα!

Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ  Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η

απαραίτητη η κράτηση θέσεων

Σάββατο 22 Μαϊου

Ώρα έναρξης 11πμ

στον Πολυχώρο Spring People

Αγαθάρχου 12 Ψυρρή

www.springpeople.gr

πληροφορίες/κρατήσεις:  τηλ:  210 3252034

γραμματεία: Δευτέρα ως Παρασκευή 16:00-21:00

ευχαριστούμε Μαράκι!!

Όχι μόνο μεγάλος ποδοσφαιριστής αλλά και σπουδαίος... άνθρωπος!!

Ο Σωτήρης Νίνης ικανοποίησε την τελευταία επιθυμία του μικρού Ανδρέα και τον επισκέφτηκε στην Κύπρο, λίγο πριν αυτός χάσει την μάχη με την επάρατη νόσο

Οι κινήσεις που κάνει στην καριέρα του ο Σωτήρης Νίνης δεν φανερώνουν ότι θα γίνει μόνο μεγάλος ποδοσφαιριστής αλλά και ότι θα γίνει και σπουδαίος... άνθρωπος.

Αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε έναντι "μπράβο" και "συγχαρητηρίων" για την κίνηση του, να ταξιδέψει στις 22 Φεβρουαρίου στην Κύπρο για να δει από κοντά τον 8χρονο, Ανδρέα Καραπίττα, που έδινε την δική του άνιση μάχη με την επάρατη νόσο.
Μία από τις... τελευταίες -όπως αποδείχθηκε- επιθυμίες του ήταν να τον φέρουν οι γονείς του σε επαφή με τον Σωτήρη Νίνη, που αποτελούσε το μεγάλο είδωλο του.

«Να τον δω και αν δεν προλάβω να τον ονειρευτώ», ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του μικρού Ανδρέα, ο οποίος από χθες δεν βρίσκεται ανάμεσα μας καθώς έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο. Ο Νίνης έκανε το όνειρο του μικρού φιλάθλου πραγματικότητα αφού είχε μεταβεί αυθημερόν στην Λάρνακα μετά από συνεννόηση με τον Γρήγορη Παπαβασιλείου και τον Κώστα Αντωνίου.

Η κινητοποίηση έγινε μέσω του ξαδέρφου του, Kυριάκου Παύλου, σημερινού ποδοσφαιριστή του Διαγόρα και πρώην παίκτη του Πανιώνιου. Η επαφή με τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου έγινε την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου και του μετέφεραν όλη την ιστορία και την επιθυμία του μικρού Ανδρέα.

Το μέλος του ποδοσφαιρικού τμήματος του Παναθηναϊκού κινητοποιήθηκε αμέσως, ενημέρωσε τον Κώστα Αντωνίου και τον Σωτήρη Nίνη και το βράδυ κάλεσε πίσω τον θείο Νικόλα. «Μη σας νοιάζει καθόλου, θα βρούμε τις πτήσεις και μετά την πρωινή προπόνηση της Δευτέρας, θα ταξιδέψει για να δει το μικρό και θα μείνει μαζί του όλη μέρα...», ήταν η απάντηση του Παπαβασιλείου.

Χωρίς να γνωρίζει κανείς το παραμικρό το μεσημέρι της Δευτέρας ο Nίνης, δύο μέρες πριν πετάξει ο Παναθηναϊκός στη Ρώμη για να δώσει τη ρεβάνς της χρονιάς με τη Pόμα, έκανε ταξίδι-αστραπή στη Λάρνακα για να βρεθεί κοντά στον μικρό Ανδρέα.

O μικρός Ανδρέας δάκρυσε από τη χαρά του όταν τον είδε στην πόρτα. Χώθηκε αμέσως στην αγκαλιά του Nίνη και πέρασε μαζί του μία ολόκληρη μέρα, παίζοντας videogames και ποδόσφαιρο στο πίσω μέρος της αυλής του. O Nίνης του προσέφερε μία φανέλα του, με τις υπογραφές όλων των παικτών της ομάδας, με τον Ανδρέα να του χαρίζει μία ταυτότητα που είχε πάνω της έναν ποδοσφαιριστή που σουτάρει και την αφιέρωσή του «με αγάπη Ανδρέας».

O μικρός Ανδρέας ζήτησε από τον άσο του Παναθηναϊκού να πάνε μαζί στο νοσοκομείο, για να επισκεφθούν και το μικρό φίλο του τον Χριστόφορο, ο οποίος ταλαιπωρείται εδώ και καιρό από ένα παρόμοιο πρόβλημα υγείας. Λίγη ώρα αργότερα όλοι μαζί βρίσκονταν στο νοσοκομείο κι έβγαζαν φωτογραφίες, με το μικρό Χριστόφορο να μην πιστεύει στα μάτια του. 

πηγή...

Εμείς οι μαθητές, δεν είμαστε παθητικοί αποδέκτες

Καλημέρα!

Διάβαζα ένα βιβλίο σχετικά με τη σύγχρονη διδασκαλία και γενικότερα τις σχέσεις μαθητή - καθηγητή. Μέχρι στιγμής έχω τελειώσει το δημοτικό και σε λίγες βδομάδες τελειώνω και το γυμνάσιο. 

Οι δάσκαλοι / καθηγητές που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορώ να πω ότι μου έκαναν εντύπωση. 

Σαφώς υπήρχαν μερικοί που συμπαθούσα, μερικοί που μισούσα, μερικοί που αντιπαθούσα και μερικοί που αγαπούσα. Το σίγουρο ήταν ότι ο καθένας τους είχε διαφορετική προσωπικότητα.

Εμείς οι μαθητές πολλές φορές μπορεί να έχουμε ως είδωλο έναν καθηγητή/δάσκαλο μας. Δεν είναι κακό, ούτε παράξενο, απλά οι περισσότεροι δεν το εξωτερικεύουμε. 

Δε μου έχει συμβεί, αλλά πολλοί φίλοι μου μου έχουν διηγηθεί παρόμοιες ιστορίες σχετικά μ' αυτό.  

Εγώ θυμάμαι ότι είχα σε μεγάλη εκτίμηση μία δασκάλα, στην έκτη δημοτικού. Φοβερή εκπαιδευτικός, ακόμα και τώρα τη θαυμάζω. 

Υπήρχαν όμως και άλλοι, τρομεροί τύποι, που νομίζουν ότι εμείς οι μαθητές είμαστε παθητικοί αποδέκτες. Που μας απειλούν για ένα βαθμό στο τρίμηνο, που μας βάζουν σελίδες για ξερή παπαγαλία, που μας αντιμετωπίζουν ως ρομπότ και όχι σαν ανθρώπους, σαν μαθητές! Μίζεροι που αρχίζουν τις θεωρίες τους και βρίζουν το σύστημα και τους μαθητές. Ναι, είναι υπερβολικοί και φτάνουν στην παράνοια. Δε τους νοιάζει αν όλη η τάξη τους αντιπαθεί για τη συμπεριφορά τους, εκεί, ακάθεκτοι συνεχίζουν να αγαπάνε τους παπαγάλους της τάξης αγνοώντας τα υπόλοιπα παιδιά. Αξιολύπητοι. 

Ευτυχώς, όμως, έχουν περάσει και καλοί καθηγητές. 

Σαν την δασκάλα της έκτης δημοτικού, σαν τη φιλόλογο της Τρίτης γυμνασίου ή σαν τον τωρινό φυσικό μας. Άνθρωποι που δεν είναι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά εκπαιδευτικοί, γονείς και βλέπουν τη δουλειά τους ευχάριστα. Άνθρωποι που αγαπάνε πραγματικά τη μάθηση και μας δίνουν ερεθίσματα και εναύσματα για να συνεχίσουμε στο ταξίδι της γνώσης. 

Για να ψαχτούμε και να προβληματιστούμε. Ναι, ξέρω, ποιος μαθητής θέλει να κάτσει και να διαβάσει έτσι πως είναι τα πράγματα στην εκπαίδευση; Ποιος μαθητής ενδιαφέρεται για έναν καλό καθηγητή; Σας επιβεβαιώνω πως πολλοί. Όταν υπάρχει καλός καθηγητής, όχι υποκειμενικά αλλά αντικειμενικά στην τάξη καλός, τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα. Κάνουμε μάθημα αλλά ψυχαγωγούμαστε κιόλας, η ώρα περνάει ευχάριστα. 

Μακάρι να ήταν όλοι εκπαιδευτικοί έτσι!

 από korineto