«Η χαρμολύπη είναι λέξη ελληνική»

«Νομίζω αυτό που υπάρχει μόνο στην ελληνική γλώσσα: η χαρμολύπη. Αυτός ο θάνατος που είναι μόνο περιστασιακός και ο θρίαμβος της ζωής που έρχεται σαν λύτρωση να γεμίσει τα χείλη μας: Χριστός ανέστη εκ νεκρών...». 

Θεόδωρος Ορφανίδης:

Ένας από τους σημαντικότερους μαέστρους του κόσμου επιστρέφει στην Ελλάδα. Μιλάει για τον Καβάφη, τη Μεγάλη Εβδομάδα και τη σημασία του ταλέντου

...

Τι σας συγκινεί περισσότερο στους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας; 
«Νομίζω αυτό που υπάρχει μόνο στην ελληνική γλώσσα: η χαρμολύπη. Αυτός ο θάνατος που είναι μόνο περιστασιακός και ο θρίαμβος της ζωής που έρχεται σαν λύτρωση να γεμίσει τα χείλη μας: Χριστός ανέστη εκ νεκρών...».

Η βυζαντινή μουσική, το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι ανήκαν στα ακούσματά σας καθώς μεγαλώνατε;  
«Κατάγομαι από ποντιακή οικογένεια και, παρ’ όλο που δεν υπήρχε μουσικός στην οικογένειά μας, θυμάμαι πάντοτε τις Κυριακές στην εκκλησία την έκπληξη και τον θαυμασμό μου για αυτήν την αυστηρή μουσική με τον ψάλτη πλαισιωμένο από πιστούς να υμνούν τον Κύριο. Θυμάμαι, επίσης, τον Κεμεντζετζή στα πανηγύρια να τραγουδά τα ποντιακά με μια λεβεντιά, μια δωρικότητα, αλλά και έναν κρυφό πόνο. Επειτα η μεγάλη αδελφή μου, η Ειρήνη, έφερνε δίσκους των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Κουγιουμτζή στο σπίτι μας και έτσι γνώρισα και το καλό ελληνικό τραγούδι».

Τι θα χαρακτηρίζατε «θείο»; «Την ικανότητα που έχουμε να αγαπούμε και να συγχωρούμε. Την αγνότητα εντός μας. Τη δύναμη που έχουμε μέσα μας και πολλές φορές βρίσκεται εν υπνώσει. Το ανθρώπινο μεγαλείο – τη γέννηση και τον θάνατο».

.............

Διεθνώς αναγνωρισμένος μαέστρος, ο Θεόδωρος Ορφανίδης έχει διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου σε Βρετανία, Ολλανδία, Ισπανία, Αυστρία. Μόνιμος κάτοικος Βερολίνου, ετοιμάζει πολλές συναυλίες και στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από τους «Υμνους αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων» του Σταύρου Κουγιουμτζή, στη Θεσσαλονίκη.

ΒΗmagazino

War Child: Από τα χειρότερα μέρη για ένα παιδί το σημερινό Ιράκ

Η διεθνής χρηματοδότηση προς το Ιράκ μειώθηκε κατά 19 δισ. δολάρια μεταξύ του 2005 και του 2011.

The Children of Iraq: “Was the Price Worth It?”

Τουλάχιστον 700 παιδιά και νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν τους τελευταίους πέντε μήνες στο Ιράκ, σύμφωνα με έκθεση της ΜΚΟ «War Child».

Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι η κατάσταση των παιδιών στο Ιράκ αποτελεί μία από τις πλέον «αγνοούμενες κρίσεις παγκοσμίως», με τη βία, το προσδόκιμο ζωής, αλλά και την εκπαίδευση των παιδιών να χειροτερεύει όλο και περισσότερο.Σημειώνεται ακόμα ότι οι διεθνείς δωρητές έχουν σταματήσει να χρηματοδοτούν έργα στο Ιράκ, καθώς διαμορφώνεται όλο και περισσότερο η εντύπωση ότι «η υπόθεση έχει κλέισει».
Το Βρετανικό υπουργείο Διεθνούς Ανάπτυξης (Department for International Development), απέσυρε το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησής του με παραλήπτη το Ιράκ το 2012, ενώ η διεθνής χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 19 δισ. δολάρια μεταξύ του 2005 και του 2011.
Η War Child καταλήγει στην έκθεση ότι το Ιράκ αποτελεί σήμερα ένα από τα χειρότερα μέρη του πλανήτη για να μεγαλώνει ένα παιδί, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι δημοσιεύει την έκθεσή της στην επέτειο των 10 χρόνων από το λόγο του πρώην αμερικανού προέδρου, Τζόρτζ Μπους, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε δηλώσει πως «η αποστολή [στο Ιράκ] εξετελέσθη».

Πηγή: skai

Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση των παιδιών μέσα στην κρίση;

 Γράφει η Χρυσάνθη Πασσά*
.
Τα προβλήματα και οι αλλαγές που βιώνει καθημερινά η ελληνική οικογένεια λόγω της κρίσης είναι αναρίθμητα. Δυστυχώς, κύριοι αποδέκτες είναι τα παιδιά. Τα παιδιά βιώνουν έντονο άγχος και ανησυχία, λόγω των συζητήσεων μεταξύ των ενηλίκων.  

Προσπαθήστε λοιπόν να τα καθησυχάσετε και να τους εξηγήσετε με απλά λόγια το τι ακριβώς συμβαίνει. 
Άλλωστε τα παιδιά διαβάζουν στον τρόπο και στις κινήσεις σας αυτό που σκέφτεστε και αισθάνεστε. Μην αποφεύγετε τη συζήτηση όσο επίπονη και αν είναι για σας, γιατί μπορεί να αποβεί μοιραίο λάθος.
Ο τρόπος που θα αποφασίσετε να τους μιλήσετε για την υπάρχουσα κατάσταση ποικίλλει ανάλογα με το ηλικιακό στάδιο στο οποίο βρίσκονται. 
Στα παιδιά μικρότερης ηλικίας δεν είναι απαραίτητες οι λεπτομέρειες. 
Στα μεγαλύτερα παιδιά μιλήστε αναλυτικότερα, συζητήστε για τις αλλαγές, ακόμα και για τις περικοπές που θα χρειαστεί να γίνουν. Ανεξαρτήτου ηλικίας όμως φροντίστε να τα ενημερώσετε ότι αυτό συμβαίνει στα περισσότερα σπίτια, άρα και στις οικογένειες των φίλων τους. Με αυτό τον τρόπο δε θα αισθανθούν δακτυλοδεικτούμενα ή ότι βιώνουν μια κατάσταση διαφορετική από τους συνομήλικους τους.
.
Ενημερώστε το παιδί πως μπορεί να μην υπάρχουν χρήματα τη δεδομένη στιγμή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρξουν ποτέ ξανά. 
Βοηθήστε το να δει πόσο πιο ενδιαφέρον είναι για παράδειγμα να κάνετε μια αυτοσχέδια κατασκευή, από το να αγοράσετε ένα πανάκριβο παιχνίδι. Άλλωστε αυτό που θέλουν τα παιδιά είναι να περνάνε ποιοτικό χρόνο μαζί σας και όχι να έχουν όσα περισσότερα υλικά αγαθά γίνεται.
Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό να κρατήσετε ανοιχτό το διάλογο. Αφήστε τα παιδιά να σας κάνουν ερωτήσεις μέσω των οποίων θα κατανοήσουν καλύτερα την κατάσταση και προσπαθήστε να διαψεύσετε οποιαδήποτε ανακρίβεια. 
Γι αυτό θα ήταν και προτιμότερο να τα κρατάτε μακριά από την τηλεόραση. Μην εκθέτετε τα παιδιά σε περιβάλλον ειδησεογραφίας που παρατηρείται διαρκής επίκληση στο συναίσθημα και θα μπορούσε να τα επηρεάσει αρνητικά. Η υπερβολική έκθεση μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ανασφάλειας τους.
Μα πάνω από όλα δείξτε τους ότι είστε εκεί για να αντιμετωπίσετε την κάθε δυσκολία και να διορθώσετε τα πράγματα προς το καλύτερο. Χρησιμοποιείστε την κρίση σαν μια ευκαιρία για πιο ουσιαστική οικογενειακή επικοινωνία.
* Η Χρυσάνθη Πασσά είναι Ψυχολόγος, MSc Αναπτυξιακές Διαταραχές

πηγή: rizopoulospost

Πρωτομαγιά 1944: Η εκτέλεση των «200» στην Καισαριανή

Πρωτομαγιά 1944

Τιμούμε και φέτος την ηρωική θυσία των 200 πατριωτών στην Καισαριανή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί.

Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν
από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα
δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα.

Οι «200», πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί δικτατορίας Μεταξά στην Ακροναυπλία, την Ανάφη, τον Αϊ-Στράτη κ.ά., εκτελέστηκαν ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας, στις 27 Απριλίου του 1944.

Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν για να μεταφέρουν τους «200» από το Χαϊδάρι, όπου κρατούνταν, στην Καισαριανή. Και ο δρόμος γέμισε σημειώματα, στη μάνα, στον πατέρα, στα αδέλφια, στους αγαπημένους, στους συναγωνιστές, παρακαταθήκη για αυτούς που έμεναν πίσω να συνεχίσουν την πάλη για την ελευθερία.

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά. Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.

Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα. Πλήθος κόσμου έτρεξε να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που επέστρεφαν γεμάτα πτώματα. Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

ta nea

Εις μνήμην Αλέκου Παναγούλη

Σήμερα επίσης έχουμε και μια άλλη επέτειο: την επέτειο του βίαιου θανάτου ενός πραγματικού αγωνιστή της δημοκρατίας, του Αλέκου Παναγούλη - του οποίου το νήμα της ζωής κόπηκε απότομα την Πρωτομαγιά του 1977, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης.
.
O Αλέκος Παναγούλης ήταν ο τελευταίος μεγάλος ήρωας της Δημοκρατίας στην χώρα μας. Οδηγώντας μια παρέα επαναστάτες προσπάθησε να βάλει τέλος στην Δικτατορία, χτυπώντας την εκεί που θα πονούσε περισσότερo: στο "κεφάλι" της δηλ. στον ίδιο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Δυστυχώς όμως η απόπειρα απέτυχε για λίγο, ο δικτάτορας διέφυγε και τελικά ο Παναγούλης και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του συνελήφθησαν, οι περισσότεροι μετά από προδοσία (το έθνος μας εξάλλου πάντα έβγαζε ήρωες αλλά πάντα είχε και "Εφιάλτες").
.
Ο αγώνας του μέσα από τη φυλακή συγκλόνισε τον κόσμο και συνεχίστηκε ακόμα και μετά την απελευθέρωσή του - στα πλαίσια της "αμνηστίας" που χορήγησε η Χούντα σε πολιτικούς κρατουμένους, παρά τ' απίστευτα βασανιστήρια που υπέστηκε. 

Το ποίημά του, "Διεύθυνσή μου" γραμμένο στη φυλακή περιγράφει χαρακτηριστικά τα όσα έζησε εκεί:

.

.
Μετά την Μεταπολίτευση εκλέχθηκε Βουλευτής Β' Αθηνών με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και ξεκίνησε εκστρατεία για να βγάλει στην επιφάνεια τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ, που αποκάλυπταν τη διαπλοκή της Χούντας με πολιτικούς, επιφανείς πολίτες της εποχής καθώς και τον "ξένο δάκτυλο". Ο θάνατός του, δυστυχώς ήρθε πάνω ακριβώς στη στιγμή που ο Α.Παναγούλης είχε πάρει στα χέρια του τ' αρχεία αυτά και ετοιμαζόταν να κάνει τις αποκαλύψεις που θα συγκλόνιζαν το πολιτικό σύστημα της χώρας - και όχι μόνο...
.
Δυστυχώς για όλους εμάς που πιστεύουμε στην Δημοκρατία η απώλεια του Παναγούλη δεν αναπληρώθηκε ποτέ.Την χώρα κυβέρνησε η γενιά του Πολυτεχνείου και πολλοί που προσπάθησαν να βρουν "αντιστασιακές δάφνες" χωρίς να έχουν αγωνιστεί. Κυρίως όμως χάθηκε ο αντι-συμβατικός λόγος του, οι ιδέες του για μια Ελλάδα βασισμένη στην περιφέρεια και απεξαρτημένη από τα ξένα κέντρα, δε βρήκαν συνεχιστές ανάλογου βεληνεκούς. Και τ' αποτελέσματα αυτού, τα βιώνουμε καθημερινά στην εποχή μας...
.
πηγή:  Ενεργός Πολίτης