Καύσωνας, αυτός της Πέμπτης, 15 Ιουλίου.
Πρωί-πρωί... και βράδυ θα το παραλάβουν.
Ας είναι καλά τα εξοντωτικά ωράρια που ο νεοφιλελευθερισμός έχει, εδώ και χρόνια, επιβάλλει...
- Θάλασσα θα πάμε δεν γίνεται, και όλη μέρα εκεί θα την περάσουμε.
- Έλα, κάτι σε θέλει ο παππούς.
Και έδωσε ο παππούς στο κοριτσάκι 10 ευρώ, για να πάρει ό,τι θέλει στην παραλία.
- Ευχαριστώ, παππού...
Πέρασε η καυτή μέρα ευχάριστα στην παραλία, ένα παγωτό πήρε το κοριτσάκι με τα δικά του λεφτάκια. Μέτρησε τα υπόλοιπα και χαμογελούσε ευχαριστημένο.
Βραδάκι επέστρεψαν στο σπίτι και μπήκε στην κουζίνα η γιαγιά, κάτι να φτιάξει να φάνε.
- Μη φτιάχνεις τίποτα γιαγιά, είσαι κουρασμένη. Θέλω να σας κεράσω.
- Με τι χρήματα;
- Με τα 10 ευρώ που μου έδωσες, παππού
- Δεν τα ξόδεψες;
- Όχι, επειδή ήθελα να σας κεράσω
Πήρε το διαφημιστικό φυλλάδιο και άρχισε τους υπολογισμούς
6 καλαμάκια χοιρινά μας κάνουν... 1.70 επί 6 είναι... 10.20 ευρώ. Πολύ ωραία...
Και τα καλαμάκια παραγγέλθηκαν.
Ανήσυχη η μικρή, όμως, άρχισε να ψάχνει, να ψάχνει το μικρό της σακίδιο.
- Τι ψάχνεις;
- Δεν υπολόγισα το φιλοδώρημα, γιαγιά, δεν έχω χρήματα για φιλοδώρημα...
Δάκρυσε η γιαγιά...
Δάκρυσε και για το κέρασμα και για το φιλοδώρημα
Την παραγγελία το κοριτσάκι την παρέλαβε.
Δώδεκα ευρώ έδωσε και μόλις το παιδί-διανομέας έκανε να δώσει τα ρέστα...
- Όχι, όχι, κρατήστε τα, αυτά είναι για τον κόπο σας...
Το Χαμομηλάκι