Θα 'χει πανσέληνο απόψε.... Θα 'ναι ωραία;;;

Το βράδυ της Αυγουστιάτικης πανσελήνου του 2006, γράφτηκαν οι παρακάτω σκέψεις, στις 09/08
Δυστυχώς οι ίδιες ακριβώς ισχύουν και σήμερα, 10 χρόνια μετά, μέχρι κεραίας ...

Πέρασε ένας χρόνος από τον πόλεμο στο Λίβανο. 
Ένας χρόνος από τότε που έχασαν τη ζωή τους και άλλες αθώες ψυχούλες. 

Μέδουσες ...
«Μέδουσες κατακλύζουν τις θάλασσες. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκάλεσε τη μαζική τους εισβολή στη Μεσόγειο»
(σημερινό φύλλο (09/08/2006) της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ)

Σιγά την είδηση!!! Που να ψάξεις τώρα να τη βρεις, 

κάπου στη 57 σελίδα... κάνει και ζέστη....
Αύγουστος βλέπεις, ο μήνας των διακοπών.
Ο μήνας που τα πάντα διακόπτουμε,
ακόμα και τη διαδικασία της υποτυπώδους σκέψης.
Μέδουσες ... η φυσαλία και η μοβ, που προκαλούν ...
ποιος νοιάζεται τώρα τι προκαλούν;

κάπου εκεί το είδα, στην 57 σελίδα ...

Μέδουσες και στο πρωτοσέλιδο.
Άλλου είδους αυτές, του χειρίστου,

λες και τις ξέρασε η υπερθερμασμένη καρδιά της κόλασης.

«Θα βομβαρδίζουμε ό,τι κινείται» (!!!)
Καλοσύνη τους!!!

Οι 37 ψυχούλες τις προάλλες
δεν κινούνταν στο καταφύγιο της απελπισίας.
Σφιχταγκαλιασμένες από τον «λυσιμελή» τρόμο ...
δεν κινούνταν ....

Έχει πανσέληνο απόψε.
Πάρτι στις παραλίες, φωτιές ...
Και γύρω τους καρδιές, ερωτευμένες και μη ...
Πλήθος οι αγωνιούντες να καμακώσουν
καμιά ξέμπαρκη βορειοευρωπαία ....
Καυτός ο Αύγουστος
Βουλιάζουν τα νησιά
Ποιος νοιάζεται για Μέδουσες; 

Ποιος; Ποιος;
Κανένας.

Η αηδιαστική, γλοιώδης ζελατίνα, κάθε χρώματος
σαν να ταιριάζει με το όλο κλίμα ...
Δίπλα, παραδίπλα και ολόγυρα
στα trendy μπαράκια,
μπιτάκια συνοδεύουν άλλες έγνοιες ...
Άραγε θα σερβιριστεί η chimay σωστά 
και στο σωστό ποτήρι;;(!!)

Εεεεεε σεις!!! 

37 ψυχούλες έφυγαν από το δάγκωμα
της Μητέρας όλων των Μεδουσών...
Πόσα ακόμα;; πόσα;;
Το μάτι της ατομικής μας μέδουσας
κολλημένο στις moet,
στα vino spumante,
στα frozen daiquiris
και στις χαριτωμένες φραουλίτσες τους!!!
Αυτά εκεί θα είναι ... και θα είναι.
Δε φεύγουν.
Εεε σείς, σηκωθείτε,
πριν η Μέδουσά σας
σάς παραλύσει εντελώς και σας αφομοιώσει ...

Μη θεωρείτε γραφικά τα λόγια αυτά.
Τα γράφει κάποια που την τρελλαίνει η τόση ομαδική απάθεια.
Που την κουράζουν τα χιλιάδες πλοκάμια των μεδουσών.
Που είναι έτοιμη να κατεβεί σε μια μοναχική πορεία διαμαρτυρίας.
Κάντε τη σωστή κίνηση μέσα στην Αυγουστιάτικη αποχαύνωση.
Απολυμάνετε το μυαλό από τα τοξικά.

Στρογγυλέψτε τις γωνιές της καρδιάς 

για να χωρέσει λίγη Αγάπη ...

Δεν είναι πυροτεχνήματα προς τέρψιν των λουομένων
οι πύραυλοι και οι οβίδες.
Δεν είναι τα εφέ των διακοπών σας
οι εκρήξεις που διαμελίζουν την αθωότητα ....
Με την ανοχή μας γίνονται όλα
Με την ανοχή των μουδιασμένων,
άχρηστων μυαλών μας
από το άγγιγμα της ΜΕΔΟΥΣΑΣ.

09/08/2006

Β. Π. Δ.

το χαμομηλάκι

Παιδιά: Τα μεγαλύτερα Θύματα της Aξιακής και Oικονομικής Kρίσης.

«Καμπανάκι κινδύνου» χτυπούν προς την Πολιτεία πολλοί συναρμόδιοι φορείς για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν στη χώρα μας νεογνά και μωρά εγκαταλελειμμένα σε νοσοκομεία, παιδιά κακοποιημένα ή παρατημένα από γονείς που αδυνατούν να τα μεγαλώσουν λόγω οικονομικής ανέχειας ή προσωπικών προβλημάτων (εθισμού σε ναρκωτικά, αλκοόλ κ.λπ.), ασυνόδευτοι ανήλικοι (πρόσφυγες, μετανάστες) που διαβιούν σε αστυνομικά κρατητήρια υπό συνθήκες εγκλεισμού, αντί σε ειδικούς ξενώνες φιλοξενίας υπό καθεστώς ελευθερίας.

Εισαγγελείς, ανεξάρτητες Αρχές, φορείς υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των παιδιών, ΜΚΟ αλλά και διεθνείς οργανισμοί παρεμβαίνουν για να εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες γι' αυτά «τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού», που μοιάζει να είναι και τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής και αξιακής κρίσης των ημερών μας.

Από τα σήματα SOS προκύπτει με σαφήνεια η τεράστια έλλειψη αναγκαίων υποδομών και εξειδικευμένου προσωπικού αλλά και η αδυναμία της Πολιτείας να δώσει την κατάλληλη «χείρα βοηθείας», πολύ περισσότερο σε μία περίοδο που οι εθνικοί πόροι είναι δυσεύρετοι.

Νοσοκομεία και μαιευτήρια «σηκώνουν τα χέρια ψηλά», αδυνατώντας να ανταποκριθούν (λόγω των περιορισμένων χώρων και του προσωπικού) στις ανάγκες για το μεγάλωμα μωρών και μικρών παιδιών εγκαταλελειμμένων από τους γονείς τους, ενώ οι αρμόδιοι ιατρικοί φορείς προειδοποιούν για τις επιπτώσεις και τους κινδύνους που συνεπάγεται για την ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών η ανατροφή τους στο νοσοκομειακό περιβάλλον.

Την ίδια ώρα, κρατικοί φορείς προστασίας ανηλίκων εξαναγκάζονται να καταφύγουν στον «Μεγάλο Αδελφό», εγκαθιστώντας κάμερες συνεχούς (24ωρης) παρακολούθησης των παιδιών που φιλοξενούν για την καλύτερη προστασία και την ασφάλειά τους (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τον ψυχισμό τους), επειδή διαθέτουν ελάχιστο και ανειδίκευτο έως παντελώς άσχετο προς τα απαιτούμενα προσόντα για ένα τόσο δύσκολο και ευαίσθητο έργο, προσωπικό.

Μητέρες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους είτε γιατί δεν έχουν τα μέσα να τα μεγαλώσουν είτε γιατί είναι άστεγες, πρόσφυγες, ναρκομανείς, αλκοολικές ή αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα.

«Κείμενο Αρχών»
Η αντίστοιχη έλλειψη χώρων, υποδομών, προσωπικού και στην περίπτωση των ασυνόδευτων παιδιών έχουν προκαλέσει παρεμβάσεις διεθνών φορέων, ΜΚΟ αλλά και εισαγγελικών Αρχών, που προειδοποιούν ότι «η προστατευτική κράτηση ή επιτήρηση» ασυνόδευτων ανηλίκων σε αστυνομικά κρατητήρια, προαναχωρησιακά κέντρα κ.λπ. παραβιάζει την ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, ενώ καιροφυλακτεί ο άμεσος κίνδυνος «ευρωκαταδίκης» της χώρας, αφού ήδη εκκρεμούν σχετικές καταγγελίες και προσφυγές?

«Πάνω στην ώρα» έρχεται και μία έκθεση της ΕΕΔΑ (Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) που ως αρμόδιο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στέλνει «Κείμενο Αρχών» με υποδείξεις για την παιδική προστασία στην Ελλάδα και την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων, με τον χαρακτηριστικό τίτλο-επισήμανση «η παιδική προστασία δεν είναι πολυτέλεια!»;

Οπως συμβαίνει και σε πολλούς άλλους τομείς στη χώρα μας, πολλά προβλήματα ξεπερνιούνται εκ των ενόντων, κυρίως χάρη στην αυτοθυσία και στον «πατριωτισμό» όσων καταθέτουν την προσωπική ευαισθησία τους, προσφέροντας ό,τι μπορούν στο πιο ευάλωτο ίσως τμήμα του πληθυσμού στα συγκεκριμένα παιδιά. Στα ζητήματα αυτά υπάρχουν πάντως και εισαγγελικές παρεμβάσεις, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της υποκατάστασης των γονέων από τα νοσοκομεία αλλά και των ασυνόδευτων ανηλίκων.

Τα νοσοκομεία

Το ζήτημα δεν είναι καινούργιο, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει ανησυχητικές διαστάσεις, καθώς όλο και μεγαλύτερος αριθμός νεογνών και μωρών παραμένουν στα μαιευτήρια-νοσοκομεία, αντί για 4-5 μέρες, επί πολλούς μήνες, μολονότι δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας, αλλά επειδή τα άφησαν οι γονείς τους, αδυνατώντας να τα μεγαλώσουν.

Αλλες μητέρες αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν γιατί δεν έχουν τα μέσα να τα μεγαλώσουν, άλλες γιατί είναι άστεγες, πρόσφυγες, μετανάστριες, άλλες γιατί έχουν τον σύζυγό τους στη φυλακή, γιατί είναι ναρκομανείς, αλκοολικές ή αντιμετωπίζουν ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα κ.λπ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η αρμόδια κοινωνική υπηρεσία, σε συνεργασία με τις εισαγγελικές Αρχές, αρνείται να τα δώσει στους γονείς, όταν είναι φανερό ότι δεν θα μεγαλώσουν σε σωστό οικογενειακό περιβάλλον, και έτσι τα παιδιά αυτά μένουν επί 5-8 μήνες ή και περισσότερο, μέχρι να βρεθεί κατάλληλος χώρος σε ίδρυμα.

Σχετικές αναφορές ιατρικού προσωπικού αποτυπώνουν με ανάγλυφο τρόπο το πρόβλημα των νοσοκομείων (όπως το «ΓΝ Ελενα», το «ΓΝ Αλεξάνδρα» κ.λπ.) και ιδίως των παιδιών, καθώς η παραμονή τους εκεί για κοινωνικούς λόγους, και όχι λόγους υγείας (ύστερα από παρέμβαση κοινωνικών υπηρεσιών, με εισαγγελικές διατάξεις κ.λπ.) αποτελεί μια μορφή συστημικής κακοποίησής τους.

Οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς προειδοποιούν ότι, σύμφωνα με σχετικές μελέτες, η νοσοκομειακή φροντίδα αντί της οικογενειακής μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη, στην κοινωνικοποίηση, καθώς και στη δημιουργία προσωπικότητας με αυτοεκτίμηση. Στους χώρους αυτούς που προσφέρονται μόνο για νεογνά τα παιδιά αυτά ....