Βάλτε λαχανικά στην πίτσα των παιδιών - Υγιεινή πίτσα για παιδιά

Υγιεινή πίτσα για παιδιά

Όταν η μικρή και απαιτητική πελάτισσα παρήγγειλε τηγανητές πατάτες, ο σεφ τής το αρνήθηκε. Εκείνη πείσμωσε και στη μοναδική πρόταση που υποχώρησε ήταν το ρύζι. Η γεύση όμως της φάνηκε σχεδόν βαρετή. Γι' αυτό και ζήτησε κέτσαπ. Ο σεφ, αρνούμενος να της προσφέρει «πλαστικές» απολαύσεις, της ζήτησε να την ακολουθήσει στην κουζίνα. Μαζί έφτιαξαν σάλτσα ντομάτας και εκείνη έφαγε όλο το φαγητό της!  

Η συμμετοχή των παιδιών στο μαγείρεμα είναι το αλατοπίπερο της συνταγής που προτείνει ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης για να μάθουν τα παιδιά να τρώνε υγιεινά! Άλλωστε, έχει περάσει εδώ και χρόνια από τη θεωρία στην πράξη: τα τέσσερα παιδιά του (η Χρυσάνθη, η Τιτίκα, η Κωνσταντίνα και ο Δημήτρης) κινούνται με άνεση στον πάγκο εργασίας. Το αποτέλεσμα; Δοκιμάζουν τα πάντα!

Όπως ο ίδιος επισημαίνει, το κόλπο δεν πιάνει μόνο στα δικά του παιδιά, αλλά και στους ανήλικους «μαθητές» του, τους οποίους συγκεντρώνει κάθε Κυριακή για να τους διδάξει τα μυστικά της κατσαρόλας! Το μότο του είναι πως όταν παίζουν μαγειρεύοντας, τους ανοίγει η όρεξη.  

Εκεί τους λέει και διατροφικά παραμύθια για τρόφιμα, που μάλλον οι μικροί γευσιγνώστες αποφεύγουν, με στόχο να τα αγαπήσουν.
 
«Παραδείγματος χάριν, όταν κάνω κρέπες με λαχανικά- ένας έξυπνος τρόπος για να φάνε χόρτατους μιλώ για τα βλίτα. Τους εξηγώ πως βγαίνουν στους αγρούς και πως είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο, αφού τα συγκεκριμένα χόρτα δεν ευδοκιμούν σε άλλες χώρες. Έτσι, μαθαίνουν να αγαπούν την κάθε μυρωδιά και να την εκτιμούν- ή έστω προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή τους», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Μπαξεβάνης.

Επικοινωνιακό τρικ
 Ωστόσο, όπως λέει, το φαγητό δεν είναι μόνο απόλαυση, αλλά και ισχυρό όπλο των παιδιών, συνεπώς μέσω των διατροφικών τους συνηθειών πιθανόν να θέλουν να μεταδώσουν συναισθήματα και προβληματισμούς.  

«Ο μικρός μου γιος είχε πρόβλημα με το φαγητό, με την επιμονή μας όμως τρώει πλέον τα πάντα. Ίσως να απέφευγε συγκεκριμένες γεύσεις επειδή ήταν άρρωστος για μεγάλα χρονικά διαστήματα- κολλούσε ιώσεις από τα μεγαλύτερα αδέρφια του που πηγαίνουν σχολείο. Πιθανόν όμως μέσω της άρνησής του να απαιτούσε να του αφιερώσω χρόνο. Έλειπα πολλές ώρες από το σπίτι...», συμπληρώνει.

Το «μασκάρεμα» των γεύσεων  

Βασικό... συστατικό της συνταγής που λατρεύουν τα παιδιά είναι το «μασκάρεμα» των γεύσεων.  

«Το μπρόκολο, για παράδειγμα, έχει μια ιδιαίτερη μυρωδιά που αρκετούς τους απωθεί- ακόμη και τους μεγάλους. Ούτε όμως και η εικόνα του είναι τέτοια που να τους ανοίγει την όρεξη», υπογραμμίζει ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου.

Παραδέχεται όμως πως είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη τροφή για τον οργανισμό και γι΄ αυτό κρίνεται απαραίτητη. Σε αυτή την περίπτωση η λύση είναι η φαντασία, γιατί μόνο ένας σεφ θα μπορούσε να σερβίρει το μπρόκολο στο τοστ! «Αρκεί να το βάλει κανείς σε ένα μπλέντερ μαζί με φέτα και βούτυρο και μετατρέπεται σε μία νόστιμη “αλοιφή”», προσθέτει ο κ. Λαζάρου.  

Όμως, όπως εκμυστηρεύεται, κάποιες φορές ακόμη και ένας έμπειρος μάγειρας αναγκάζεται να καταφύγει σε μικρά και αθώα ψέματα για να ξεγελάσει τα παιδιά, έχοντας πάντα ως στόχο να τραφούν σωστά και ισορροπημένα.

«Ο γιος μου δεν έτρωγε ντομάτες, απεναντίας λάτρευε τα ακτινίδια. Έτσι λοιπόν άρχισα να του σερβίρω πράσινες αντί για κόκκινες ντομάτες, του έλεγα όμως πως ήταν το αγαπημένο του φρούτο. Έπειτα από λίγο συνήθισε τη γεύση».

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο

Ρεπορτάζ: Μάρθα Καϊτανίδη mkaitanidi@dolnet.gr

Βιρμανία: «Δώστε μας δημοκρατία!»

Μιανμάρ: Η οργή ξεχειλίζει στον κυβερνοχώρο για τα δραματικά γεγονότα

Παγκόσμια οργή και συγκίνηση προκαλούν τα δραματικά γεγονότα στη Μιανμάρ,
που ξεχείλισε με τις εικόνες των ματωμένων σανδαλιών στους δρόμους και την ομολογία των στρατηγών πως σκότωσαν χθες εννέα ανθρώπους- συμπεριλαμβανομένου ενός Ιάπωνα δημοσιογράφου.

Συγκίνηση γιατί οι διαδηλωτές, με επικεφαλής τους λιγοστούς μοναχούς που δεν έχουν συλληφθεί, επιμένουν να φωνάζουν «Δώστε μας δημοκρατία!».Η χούντα που κυβερνά τη χώρα εδώ και 45 χρόνια κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να καταστείλει την εξέγερση και ταυτόχρονα να κλείσει το μικρό παράθυρο της Μυανμάρ στον κόσμο.

Κλείνει τα Ίντερνετ καφέ, περιορίζει την πρόσβαση στο Ίντερνετ και την κινητή τηλεφωνία, κόβει τηλέφωνα, αποκλείει blog... Σε πείσμα όλων αυτών των προσπαθειών, ωστόσο, πολίτες- δημοσιογράφοι εξακολουθούν να τροφοδοτούν με πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και συγκλονιστικές περιγραφές το Ίντερνετ, κυρίως blog και ιστοσελίδες διαφωνούντων του εξωτερικού, χρησιμοποιώντας ακόμα και ηλεκτρονικές ευχετήριες κάρτες ως καμουφλάζ για να ξεγελάσουν το καθεστώς.

Φωνές από τον κυβερνοχώρο
«Προς όλους τους φίλους, η κατάσταση είναι πραγματικά άσχημη στη Γιανγκόν, σας παρακαλούμε αν μπορεί κάποιος να κάνει κάτι για τη χώρα μας, αυτή τη στιγμή η Γιανγκόν μοιάζει με πολεμική ζώνη, ακόμα και σε ένα δημοτικό σχολείο έριξαν δακρυγόνα, αλλά οι άνθρωποι δεν σταματούν τις διαδηλώσεις, όλο και περισσότεροι κατεβαίνουν στους δρόμους». ΚΟ ΧΤΙΚΕ, ΒΙΡΜΑΝΟΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ (ko-htike.blogspot.com/)  

«Υπάρχουν πολλοί νεκροί στους δρόμους της Γιανγκόν. Ο στρατός όμως απομακρύνει τα πτώματα για να κρύψει την απάνθρωπη βία που ασκεί σε αμάχους. Τώρα πυροβολούνται στους δρόμους ακόμα και απλοί θεατές, που δεν συμμετέχουν στις διαδηλώσεις» ΒΑΪ, ΓΙΑΝΓΚΟΝ, στο ΒΒC «Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια όταν άκουσα ότι οι μοναχοί, αφού τους ξυλοκόπησαν και τους πυροβόλησαν και τους πέταξαν δακρυγόνα, είπαν στους αμάχους να μη συμμετέχουν άλλο στις διαδηλώσεις γιατί μπορούν να το κάνουν μόνοι τους, και πως θα προσευχηθούν για τους στρατιώτες, στέλνοντάς τους “μέτα” (ανεπιφύλακτη αγάπη και καλοσύνη)» ΝΙΤΣΙΚΟΛΑ, ΒΙΡΜΑΝΗ ΜΠΛΟΓΚΕΡ (www.moeyyo.com/ΜΜ/)

«Χθες το βράδυ, ήρθαν στο μοναστήρι. Μόνο 20 μοναχοί γλίτωσαν από τους 200. Οι στρατιώτες ήρθαν μέσα στη νύχτα και ξυλοκόπησαν τους μοναχούς. Τους χτύπησαν και τους φόρτωσαν σε ένα φορτηγό, σαν ζώα. Ακούγαμε πυροβολισμούς, ουρλιαχτά και φωνές» ΑΝΩΝΥΜΟΣ, ΓΙΑΝΓΚΟΝ, στο ΒΒC

«Σ΄ αγαπάω αλλά μόνο όταν δεν κάνεις αταξίες»

Πριν από 50 χρόνια και πλέον, ο ψυχολόγος Καρλ Ρότζερς είπε ότι το να αγαπάμε απλώς τα παιδιά μας δεν είναι αρκετό. Και τόνισε ότι πρέπει να τα αγαπάμε άνευ όρων γι΄ αυτό που είναι, όχι γι΄ αυτό που κάνουν.

Ως πατέρας ξέρω ότι αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, που μάλιστα σήμερα αμφισβητείται από συμβουλές για το αντίθετο: για το πώς να γίνουμε «γονείς υπό όρους», πώς να αυξάνουμε τη στοργή όταν το παιδί είναι «καλό» και να την περιορίζουμε όταν δεν είναι.
 

Έτσι ο παρουσιαστής τοκ-σόου Φιλ Μακγκρό μας λέει στο βιβλίο του «Family First» («Πρώτα η οικογένεια», Free Ρress, 2004) ότι πρέπει να προσφέρουμε με φειδώ στα παιδιά αυτά που χρειάζονται ή με τα οποία χαίρονται, να τα μετατρέπουμε σε επιβραβεύσεις που θα τους προσφέρουμε ή θα τους αρνούμαστε ώστε να «συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιθυμίες μας». Και «ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα για ένα παιδί», προσθέτει, «είναι η αποδοχή και η έγκριση των γονιών του».

Σύμφωνα με τους «Νιου Γιορκ Τάιμς», με τον τρόπο αυτό τα παιδιά διδάσκονται ότι τα αγαπούν και ότι είναι αξιαγάπητα μόνον όταν κάνουν οτιδήποτε αποφασίζουμε εμείς ότι είναι καλό. Ο έπαινος γίνεται άλλη μία μέθοδος ελέγχου, ανάλογη της τιμωρίας. Με τη στάση αυτή, είχε προειδοποιήσει ο Ρότζερς, τα παιδιά μπορεί να χρειαστούν κάποια στιγμή ψυχαναλυτή για να τους δώσει την άνευ όρων αποδοχή, την οποία δεν βρήκαν όταν ήταν σημαντικό να βρουν. Είχε άραγε δίκιο ο Ρότζερς; Ας δούμε τα δεδομένα.
 

Το 2004, δύο Ισραηλινοί ερευνητές, οι Αβί Ασόρ και Γκάι Ροθ, μαζί με τον Αμερικανό ψυχολόγο Έντουαρντ Ντέτσι, ρώτησαν περισσότερους από 100 φοιτητές αν η αγάπη που είχαν δεχθεί από τους γονείς τους φαινόταν να εξαρτάται από αν πετύχαιναν στο σχολείο, αν προπονούνταν πολύ στα σπορ, αν νοιάζονταν τους άλλους ή αν κατέπνιγαν αισθήματα όπως ο θυμός και ο φόβος. Αποδείχθηκε ότι τα παιδιά που δέχονταν αυτήν την υπό όρους αγάπη ήταν πιθανότερο να ενεργούν όπως ήθελαν οι γονείς.

Όμως το τίμημα ήταν βαρύ. Πρώτον, τα παιδιά αυτά είχαν την τάση να δυσανασχετούν με τους γονείς τους και να τους αντιπαθούν. Δεύτερον, είχαν την τάση να λένε ότι ο τρόπος που ενεργούν οφείλεται περισσότερο σε μια «ισχυρή εσωτερική πίεση», παρά στην αίσθηση ότι επιλέγουν πραγματικά. Επιπλέον, η ευτυχία τους έπειτα από μια επιτυχία ήταν συνήθως σύντομης διάρκειας και συχνά αισθάνονταν ενοχή ή ντροπή. Φέτος τον Ιούλιο, οι ίδιοι ερευνητές, επανέλαβαν την έρευνα του 2004 επεκτείνοντάς την.
 

Διαπιστώθηκε ότι η γονική «αγάπη υπό όρους» είτε δημιουργεί στα παιδιά ανθυγιεινά αισθήματα «εσωτερικού καταναγκασμού» είτε αυξάνει τα αρνητικά αισθήματα των εφήβων για τους γονείς τους. Αυτό που μας λένε οι μελέτες είναι ότι το να επαινούμε τα παιδιά επειδή έκαναν κάτι σωστό δεν αντισταθμίζει τα αρνητικά συναισθήματα που τους δημιουργούνται όταν παίρνουμε πίσω την αγάπη μας ή τα τιμωρούμε επειδή κάνουν κάτι λάθος. Και τα δύο είναι παραδείγματα γονικής αγάπης υπό όρους και είναι αμφότερα αντιπαραγωγικά.

Οι περισσότεροι γονείς θα διαμαρτύρονταν λέγοντας ότι φυσικά και αγαπούν τα παιδιά τους άνευ όρων. Όμως αυτό που μετράει είναι πώς φαίνονται τα πράγματα από την πλευρά των παιδιών - αν αισθάνονται ή όχι ότι τα αγαπούν εξίσου όταν τα κάνουν θάλασσα ή όταν δεν τα καταφέρνουν. Ο Άλφι Κον έχει γράψει 11 βιβλία για την ανθρώπινη συμπεριφορά και την εκπαίδευση, ανάμεσα στα οποία τα «Unconditional Ρarenting» (Γονείς άνευ όρων) και «Ρunished by Rewards» (Τιμωρία με επιβράβευση).
   
Με μια ματιά

Τι δείχνουν οι έρευνες για τα παιδιά που δέχονται αγάπη «υπό όρους» από τους γονείς τους:  

ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ να ενεργούν όπως θέλουν οι γονείς 

ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΣΗ να δυσανασχετούν με τους γονείς τους και να τους αντιπαθούν

ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ πως ο τρόπος που ενεργούν οφείλεται σε μια «ισχυρή εσωτερική πίεση» 

Η ΕΥΤΥΧΙΑ που αισθάνονται έπειτα από μια επιτυχία είναι συνήθως σύντομης διάρκειας 
ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ συχνά ενοχή ή ντροπή 

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ του παιδιού επειδή έκανε κάτι «σωστό» δεν αντισταθμίζει την τιμωρία του γιατί έκανε κάτι «λάθος»

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι πώς φαίνονται τα πράγματα από την πλευρά του παιδιού αν αισθάνεται ή όχι ότι το αγαπούν εξίσου όταν τα κάνει θάλασσα ή δεν τα καταφέρνει

Δημοσίευση: 21-9-2009