Σχολικός εκφοβισμός

της Αλεξάνδρας Καππάτου,
Ψυχολόγου - Παιδοψυχολόγου

Τι νοείται ως σχολικός εκφοβισμός

Ο σχολικός εκφοβισμός   είναι μια πραγματικότητα που απασχολεί πολλούς γονείς σε όλα τα κράτη  του κόσμου. Είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών με σκοπό να προκαλέσει  στους άλλους πόνο και αναστάτωση. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ  αυτά τα φαινόμενα είναι σχετικά πιο συνηθισμένα σε σύγκριση με την  ελληνική πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια όμως το πρόβλημα  εμφανίζεται και στον τόπο μας με αυξανόμενη συχνότητα.

Θύτες και θύματα

Όλα τα παιδιά μπορεί να  παίξουν κατά καιρούς τον πρώτο ή το δεύτερο ρόλο. Ο θύτης μπορεί να  γίνει θύμα κάποιων ισχυρότερων. Το θύμα μπορεί με τη σειρά του να γίνει  θύτης μόλις του δοθεί η ευκαιρία στην αντιπαράθεση με κάποιους  ασθενέστερους.

Πως θα διαπιστώσετε αν το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού

Πολύ συχνά οι μαθητές  αποσιωπούν αυτό που τους συμβαίνει γιατί δεν θέλουν να εμπλέξουν τους  γονείς τους είτε επειδή  ντρέπονται είτε επειδή φοβούνται. Έτσι,  υποφέρουν σιωπηλά.
Αν διαπιστώσετε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά  του παιδιού, τότε ίσως  θυματοποιείται στο σχολείο. Σε αυτή την  περίπτωση το παιδί μπορεί να κάνει κάτι από τα εξής:

Τι συνιστώ να κάνετε

- Όταν  διαπιστώνετε ότι  το παιδί σας πέφτει θύμα βίαιης συμπεριφοράς, είτε στην αυλή του  σχολείου είτε γενικά στο σχολικό περιβάλλον, πρέπει να διερευνήσετε τι  ακριβώς έχει συμβεί.
- Στη συνέχεια να απευθύνεστε στο βασικό καθηγητή του παιδιού σας και στο διευθυντή του σχολείου.

Πώς να το χειριστείτε με το παιδί σας

- Συζητείστε με το παιδί σας για τα συναισθήματά του – Διαβεβαιώστε το ότι δεν ευθύνεται το ίδιο – Να είστε δίπλα του – Αποθαρρύνετέ το από το να χρησιμοποιεί εκφοβιστική συμπεριφορά και εκείνο.

Αν το παιδί σας εκφοβίζει άλλα παιδιά

Η ανησυχία για τη βία στο  σχολείο  δεν αφορά μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα  εκφοβισμού, βίας ή αποκλεισμού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που  εκφοβίζουν.  Πολλοί είναι οι λόγοι που ένας έφηβος οδηγείται σε αυτή τη  συμπεριφορά. Πιθανόν από την οικογένειά του να λείπουν κάποια βασικά  εξισορροπητικά στοιχεία. Για παράδειγμα αν ο ένας γονιός λείπει ή  πέθανε, αν η οικογένεια περνά πολλές οικονομικές δυσκολίες, αν κάποιος  είναι άρρωστος και το παιδί νιώθει τρομερή ανασφάλεια, είναι πολύ πιθανό  στην εφηβεία κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες  να εκφράσει τη δική  ανασφάλεια και θλίψη με επιθετικότητα Η  επιθετική συμπεριφορά αποτελεί  την έκφραση της ανάγκης του εφήβου  να επιβληθεί.

kidsweb.gr

Μιλάτε στο παιδί σας αργά και απλά!

Το πως και το πόσο μιλάτε στο παιδί σας είναι ο πιο βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη του λόγου του. Το παιδί σας μπορεί να μάθει μόνο τις λέξεις που ακούει! Όταν χρησιμοποιείτε εσείς λοιπόν ένα πλούσιο λεξιλόγιο το βοηθάτε  καλύτερα στην επικοινωνία του. 
.

Helping your child to talk

Έρευνες που έχουν γίνει για την σχέση παιδιού και γονιού έχουν δείξει ότι γονείς με μεγαλύτερη μόρφωση έχουν την τάση να μιλούν περισσότερο στα παιδιά τους και να χρησιμοποιούν πιο πλούσιο λεξιλόγιο.

• Όμως το να μην έχει κανείς πανεπιστημιακού επιπέδου μόρφωση, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να αποκτήσει καλύτερες λεκτικές ικανότητες.

• Ανεξάρτητα από το πόσο λίγη ή τι επιπέδου μόρφωση έχει κανείς, αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσει είναι στο να μιλάει αργά και απλά στο παιδί του.

Η αργή ταχύτητα στην ομιλία δίνει στον εγκέφαλο του παιδιού σας αρκετό χρόνο να κάνει μια ολοκληρωμένη διαδικασία πάνω στο “τι του λέτε και πώς το λέτε”. Σκεφτείτε πώς μετράτε τον χρόνο όταν δεν έχετε ρολόι μαζί σας. Κάθε συλλαβή χρειάζεται περίπου ένα πέμπτο με ένα τέταρτο του δευτερολέπτου. Οι λέξεις πετάνε γύρω από τα αυτιά μας γρήγορα. Μικρά παιδιά που ακόμα είναι στην διαδικασία της εκμάθησης του λόγου μπορούν πολύ γρήγορα να χάσουν μεγάλα κομμάτια της πληροφορίας που τους λέτε, ακόμα και αν φαίνεται πολύ απλό και ξεκάθαρο σε σας.

Σκεφτείτε το διαφορετικά: όταν μαθαίνατε μια ξένη γλώσσα για λίγους μήνες, ή για λίγα χρόνια και μετά ταξιδέψατε σε αυτή την χώρα που μιλούσαν αυτή την γλώσσα, ίσως αισθανθήκατε ότι μιλούσαν με τα ταχύτητα 120 χιλιομέτρων την ώρα! Δεν ήταν έτσι, αλλά επειδή η γλώσσα ήταν καινούργια για εσάς, χρειαζόσασταν περισσότερο χρόνο να αποκωδικοποιήσετε τι λένε. Πιθανότατα δεν καταλάβατε τα περισσότερα από αυτά που σας έλεγαν, γιατί αυτοί είχαν ήδη τελειώσει αυτό που ήθελαν να πουν και εσείς ακόμα προσπαθούσατε να καταλάβετε την πρώτη πρόταση που σας είπαν. Αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά, ιδιαίτερα παιδιά που έχουν γλωσσικές δυσκολίες.

Το να μιλάτε πιο απλά δεν σημαίνει ότι δεν περνάτε το μήνυμά σας.

• Προσπαθήστε να μιλάτε στο παιδί σας σε ένα επίπεδο αμέσως υψηλότερο από αυτό που το ίδιο παράγει.

• Εάν το παιδί σας αρθρώνει μόνο λέξεις και όχι δυο λέξεις μαζί, προσπαθήστε να του λέτε φράσεις με δύο, τρεις λέξεις μαζί.

• Εάν παράγει δύο και τρεις λέξεις στην πρόταση, εσείς προσπαθήστε τέσσερις και πέντε λέξεις στην πρόταση.

• Αυτή είναι και μια ευκαιρία να δείξετε στο παιδί σας τα γραμματικά στοιχεία όπως αντωνυμίες (εγώ, εσύ, αυτός, αυτή) και τα άρθρα (ο, η, το).

Το επίπεδο ακριβώς πιο πάνω από αυτό που το παιδί σας εκτελεί/καταφέρνει ονομάζεται zone of proximal development (ZPD). Εκπαιδευτικοί και θεραπευτές έχουν βρει ότι όταν στοχεύουμε σε αυτό το επίπεδο, έχουμε υψηλή αποδοτικότητα στο παιδί, στην ομιλία, στο λόγο, στην ανάγνωση, στα μαθηματικά, στη μουσική, τη γυμναστική και σε άλλα πολλά.

Ακόμα ένα πράγμα να θυμάστε: … … … Kάντε παύσεις. … … …

Δώστε χρόνο στο παιδί σας να απαντήσει. Μην “επιτίθεστε” στο παιδί. Γλωσσολόγοι που έχουν μελετήσει το χρόνο παύσεων ανάμεσα σε διαλόγους σε διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες και σε ενήλικες που μιλάνε Αμερικάνικα, ανακάλυψαν ότι:

• Έχουμε την τάση να περιμένουμε την απάντηση από τον συνομιλητή μας μέσα σε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο, διαφορετικά υποθέτουμε ότι δεν γνωρίζει την απάντηση και αρχίζουμε πάλι να μιλάμε.

• Το παιδί σας χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν. Μετρήστε αργά από μέσα σας μέχρι το δέκα και περιμένετε το παιδί σας να απαντήσει. Συνήθως αυτός είναι αρκετός χρόνος. Μπορεί να σας φαίνεται ότι ο χρόνος είναι ατελείωτος, αλλά πραγματικά δεν είναι υπερβολικό από την πλευρά του παιδιού σας.

Όλη αυτή η διαδικασία θέλει εξάσκηση και από μέρους των γονιών. Ειδικά όταν είναι θυμωμένοι που το παιδί έχει κάνει κάποιες αταξίες.

Αυτό που θα συνιστούσα είναι αργά ή γρήγορα να προσπαθήσετε να το κάνετε και εσείς.

—

Μαρινέλλα Τσουκαλά

Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας

Speech Pathology Greece

από eimaimama

Μαζί με «τα τζιτζίκια» αποχαιρετάμε το καλοκαιράκι!!

Η Παναγιά τα πέλαγα
κρατούσε στην ποδιά της.
Την Σίκινο, την Αμοργό
και τ' άλλα τα παιδιά της.

Τα τζιτζίκια

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Λίνος Κόκοτος

Ε σεις, τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ' αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει .....
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ' τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ' αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει .....
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ' αρμυρίκια
σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

Ε σεις, τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ' αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει .....
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.