Τα παιδιά δεν φοβούνται το μέλλον ούτε ντρέπονται για το παρελθόν. - Life Without Fear, Don Miguel Ruiz

«Η φυσιολογική ανθρώπινη τάση είναι η ευχαρίστηση, το παιχνίδι, 
η εξερεύνηση, η ευτυχία και η αγάπη»

Life Without Fear, Don Miguel Ruiz

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ Η ΑΔΕΙΑ 
να είστε ευτυχισμένοι και να απολαμβάνετε την κάθε στιγμή. 
Η ζωή σας δεν επιφυλάσσει πια την παραμικρή σύγκρουση με τον εαυτό σας ή με τους άλλους. 
Φανταστείτε ότι ζείτε χωρίς να φοβάστε να εκφράσετε τις επιθυμίες σας. 
Γνωρίζετε τι δεν θέλετε, 
γνωρίζετε τι θέλετε και πότε το θέλετε. 
Είστε ελεύθεροι να αλλάξετε τη ζωή σας και να της δώσετε τη μορφή που πραγματικά επιθυμείτε. 
Δεν φοβάστε να ζητήσετε αυτό που έχετε ανάγκη, δεν φοβάστε να πείτε ναι ή να πείτε όχι.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΖΕΙΤΕ ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ 
της κρίσης των άλλων. 
Δεν προσαρμόζετε πια τη συμπεριφορά σας σύμφωνα με το τι πιθανόν να πιστεύουν οι άλλοι για σας. 
Δεν αισθάνεστε πια υπεύθυνοι για τις γνώμες των άλλων. 
Δεν νιώθετε την ανάγκη να ελέγξετε κανέναν, ούτε κανείς ελέγχει εσάς.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΖΕΙΤΕ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ 
τους ανθρώπους γύρω σας. 
Μπορείτε εύκολα να συγχωρήσετε και να ξεχάσετε τις κρίσεις που κάνατε στο παρελθόν. 
Δεν αισθάνεστε πια την ανάγκη να έχετε δίκιο, ούτε την ανάγκη να αποδεικνύετε ότι οι άλλοι κάνουν λάθος. 
Σέβεστε τον εαυτό σας και τους άλλους και, σε αντάλλαγμα, σας σέβονται κι εκείνοι.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΖΕΙΤΕ ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ, 
ακόμα κι όταν δεν σας αγαπούν. 
Δεν σας τρομάζει πια η απόρριψη και δεν νιώθετε την ανάγκη της αποδοχής. 
Μπορείτε να πείτε «σ’ αγαπώ» χωρίς ντροπή και χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. 
Μπορείτε να προχωρήσετε μπροστά με την καρδιά ορθάνοιχτη, δίχως να φοβάστε μήπως πληγωθείτε.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΖΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ 
να διακινδυνεύσετε ή να εξερευνήσετε τη ζωή. 
Δεν έχετε την αγωνία της απώλειας. 
Δεν φοβάστε να ζείτε μέσα στον κόσμο και 
δεν φοβάστε να πεθάνετε. 
Φανταστείτε ότι αγαπάτε τον εαυτό σας ακριβώς όπως είναι. 
Αγαπάτε το σώμα σας ακριβώς όπως είναι και το ίδιο αγαπάτε και τα συναισθήματά σας. 
Ξέρετε ότι είστε τέλειος/α ακριβώς όπως είστε».
«ΈΧΟΥΜΕ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ, 
από μια εποχή που υπήρξαμε ελεύθεροι και που απολαμβάναμε την ελευθερία μας, αλλά έχουμε ποια ξεχάσει τι σημαίνει στ’ αλήθεια ελευθερία. 
Ας πάρουμε ένα παιδί δύο, τριών ή και τεσσάρων ετών – να ένας ελεύθερος άνθρωπος. 
Γιατί είναι ελεύθερος αυτός ο άνθρωπος; Επειδή εξακολουθεί να κάνει αυτό που επιθυμεί.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΓΡΙΟ ΠΛΑΣΜΑ 
– ένα λουλούδι, ένα δέντρο ή ένα ζώο που δεν έχει ακόμα εξημερωθεί! 
Κι αν παρατηρήσουμε ανθρώπους ηλικίας δύο χρόνων, θα προσέξουμε ότι τις περισσότερες φορές αυτοί οι άνθρωποι διασκεδάζουν κι έχουν ένα φωτεινό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. 
Εξερευνούν τον κόσμο. 
Δεν φοβούνται να παίξουν. 
Φοβούνται όταν πονούν, όταν πεινάνε, όταν κάποιες ανάγκες τους μένουν ανικανοποίητες, αλλά δεν ανησυχούν για το παρελθόν, δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον – ζουν μονάχα στην παρούσα στιγμή.
ΤΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ 
να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. 
Διαπνέονται από τόση αγάπη, ώστε όταν την αντιληφθούν γύρω τους, αφήνονται απόλυτα σε αυτήν. 
Δεν φοβούνται ούτε για μια στιγμή να αγαπήσουν.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ 
ενός φυσιολογικού ανθρώπινου όντος. 
Όταν είμαστε παιδιά, δεν φοβόμαστε το μέλλον ούτε ντρεπόμαστε για το παρελθόν. 
Η φυσιολογική ανθρώπινη τάση είναι η ευχαρίστηση, το παιχνίδι, η εξερεύνηση, η ευτυχία και η αγάπη».
______________________
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Δον Μιγκέλ Ρούιζ, Οι Τέσσερις Συμφωνίες, εκδ. Διόπτρα. Ο δον Μιγκέλ Ρούιζ είναι συγγραφέας του διεθνούς μπεστ σέλερ «Οι Τέσσερις Συμφωνίες».

doctv

antikleidi

Η αξία των Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Εποχή της Παγκοσμιοποίησης

Στην εποχή μας, παρατηρείται ένα διεθνές ενδιαφέρον για εκπαιδευτική αλλαγή και μεταρρύθμιση, στα πλαίσια της τάσης για ποιοτική ισχυροποίηση των ανθρώπων και των κρατών στο «νέο παγκόσμιο χωριό».
Τόσο οι πολλές και γρήγορες αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής μας, όσο και οι αυξημένες απαιτήσεις της παγκόσμιας κοινότητας που επιτάσσει αναπροσαρμογές παντός είδους, τροποποιήσεις, βελτιώσεις, μεθοδικότητα, οργάνωση και κυρίως βαθύ κριτικό στοχασμό, έχουν επαναφέρει τη βασική παιδεία και μόρφωση στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες, Φιλολογία, Λογοτεχνία, Ιστορία, Φιλοσοφία, Θεολογία, Ανθρωπολογία, Γλωσσολογία, Νομική, Παιδαγωγική κ.α. διδάσκουν τις αξίες του ανθρωπισμού (ουμανισμού), ζητούν να κάνουν τον άνθρωπο περισσότερο άνθρωπο, να τον βοηθήσουν να γίνει πιο ουσιαστικός στις σχέσεις του με τους άλλους, να γνωρίσει σε βάθος τον εαυτό του, να κοινωνικοποιηθεί και να πολιτικοποιηθεί ομαλά, να είναι σε θέση να προάγει το γενικό καλό, να είναι ευαίσθητος δέκτης των κοινωνικών προβλημάτων και να συμμετέχει δημιουργικά και ενεργητικά στη επίλυσή τους, να παραδειγματίζει προσφέροντας θετικά και ηθικά πρότυπα ζωής.
Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που διανύουμε μια δύσκολη φάση οικονομικής και κατ΄επέκταση κοινωνικοπολιτικής κρίσης, οι ανθρωπιστικές σπουδές παρουσιάζονται ως μια γνωστική και εσωτερική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος θεμελιώνοντας μια διαρκή, δημιουργική και κριτική σχέση μαζί τους μπορεί να αναζητήσει και να βρει λύσεις στα ποικίλα προβλήματά του, να υιοθετήσει μια θετική στάση για τη ζωή, να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του, να αποκτήσει θάρρος και δύναμη για να συνεχίσει το δύσκολο και γεμάτο εκπλήξεις δρόμο του, να μιμηθεί αξίες, πρότυπα και θετικές στάσεις ζωής, που θα τον ολοκληρώσουν και θα ισχυροποιήσουν την προσωπικότητά του, θωρακίζοντάς τον από πολλές παγίδες.

Σήμερα είναι αναγκαίο να γίνεται κατάλληλη διδακτική αξιοποίηση της αρχαίας κλασικής γραμματείας από τους καθηγητές, οι οποίοι για να επιφέρουν ουσιαστικό διδακτικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να είναι άρτια καταρτισμένοι, τόσο επιστημονικά, όσο και παιδαγωγικά. 

Επίσης, με τη διδασκαλία τους θα πρέπει να αποσκοπούν, όχι μόνο στην απόκτηση γνωστικών δεξιοτήτων, αλλά και στην καλλιέργεια μιας δημιουργικής επικοινωνίας με τα κείμενα. 
Η σωστή επεξεργασία των κειμένων από γλωσσική, πραγματολογική, νοηματική και αισθητική άποψη θα επιφέρει και τη διανοητική, συναισθηματική, βουλητική και ηθική καλλιέργεια των μαθητών.
Οι σύγχρονες ανθρωπιστικές, θα μπορούσαν:
Να μας διδάξουν, στάσεις ζωής, αξίες, θετικά πρότυπα ζωής.
Να μας οδηγήσουν στην απόκτηση εσωτερικού αυτοελέγχου, ελευθερίας, πειθαρχίας και εσωτερικής ηρεμίας.
Να μας βοηθήσουν να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και τα θαμμένα «θέλω» μας.
Να γίνουμε περισσότερο συνεργατικοί, αλτρουιστές και γενναιόδωροι.
Να αντιμετωπίσουμε τη ζωή, όσο δύσκολη κι αν είναι, με θάρρος, δύναμη και πνεύμα αισιοδοξίας.
Να ενισχύσουμε περισσότερο την πίστη μας, κυρίως στον εαυτό μας.
Να ξαναβρούμε τις ρίζες μας και την παράδοσή μας.
Να ενισχύσουμε θετικά το «εγώ» μέσα από το «εμείς» και την προώθηση του κοινού καλού.
Να παραδειγματιστούμε και να εκτιμήσουμε περισσότερο ό,τι έχουμε και όχι ό,τι δεν έχουμε.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να είμαστε αυστηροί κριτές, τόσο του εαυτού μας, όσο και των άλλων, αλλά ότι θα πρέπει να καλλιεργήσουμε την αλληλεγγύη, την αγάπη και την αλληλοκατανόηση, στηριγμένοι και μιμούμενοι τα δυναμογόνα στοιχεία του παρελθόντος.

Σοφία Σκλείδα, ΜΑ, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή