Ιαπωνία: "Πατέρας" έκανε ηλεκτροσόκ στα παιδιά του για να τα «πειθαρχεί»

Ένας Ιάπωνας συνελήφθη σήμερα διότι χρησιμοποιούσε όπλο που προκαλεί ηλεκτροσόκ για ναεπιβάλλει πειθαρχία στα τρία του παιδιά, ανακοίνωσε η αστυνομία, υπόθεση που προστίθεται σε μια σειρά κακοποίησης παιδιών που έχει ωθήσει μέλη του ιαπωνικού κοινοβουλίου να συζητούν την πλήρη απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας.

Man arrested for using dog shock collar to discipline children in southwestern Japan

Ο 45χρονος άνδρας, που ζει στην πόλη Κιτακιούσου (νότια), είπε στους αστυνομικούς ότι χρησιμοποιούσε αυτό το όπλο όταν οι δύο κόρες του, ηλικίας 17 και 13 ετών, καθώς και ο γιος του, ηλικίας 11 ετών, «παρέβαιναν τους κανόνες», είπε αξιωματικός της αστυνομίας στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.

Το αγόρι είχε ένα ελαφρύ έγκαυμα στο χέρι. Τα κορίτσια δεν έφεραν εμφανή τραύματα, σύμφωνα με τον αξιωματικό.

Μια σειρά κακοποίησης παιδιών έχουν προκαλέσει σοκ στην ιαπωνική κοινή γνώμη τα τελευταία χρόνια, ιδίως ο θάνατος πέρυσι ενός κοριτσιού πέντε ετών, το οποίο υφίστατο ξυλοδαρμούς και στέρηση τροφής από τον πατέρα της στο όνομα της επιβολής πειθαρχίας.

Ο πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε είχε δηλώσει τότε πως ο θάνατος της μικρής ήταν «συγκλονιστικός» και υποσχέθηκε τη λήψη μέτρων για να προληφθούν νέοι θάνατοι.

Τα μέλη της κάτω Βουλής της Ιαπωνίας ενέκριναν χθες Τρίτη ομόφωνα ένα πακέτο μέτρων με σκοπό να απαγορευθεί η σωματική τιμωρία γονιών στα παιδιά τους, ανοίγοντας τον δρόμο για να εγκριθεί αναθεωρημένος νόμος κατά την τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο.

Πάνω από πενήντα χώρες σε διεθνές επίπεδο, κυρίως στην Ευρώπη, έχουν θεσπίσει νόμους που απαγορεύουν τη σωματική τιμωρία των παιδιών, που πολλοί ερευνητές επισημαίνουν ότι είναι ούτως ή άλλως αναποτελεσματική ως προς τον σκοπό της, την επιβολή πειθαρχίας.

Η Ιαπωνία οδεύει να γίνει η τρίτη χώρα της Ασίας στην οποία θα επιβληθεί τέτοια απαγόρευση, μετά τη Μογγολία (2016) και το Νεπάλ (2018).

cnn.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα 6 στάδια Παιχνιδιού στην Παιδική Ηλικία - The 6 stages of Play in Childhood

Όταν πρόκειται για το πώς παίζει το παιδί σας, αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο διασκέδαση και παιχνίδια. 

Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Mildred Parten Newhall, υπάρχουν έξι ξεχωριστά στάδια παιχνιδιού από την προσχολική ηλικία μέχρι τη νηπιακή - και το καθένα προσφέρει μια ευκαιρία στο παιδί σας να πάρει πολύτιμα μαθήματα για τον εαυτό του και τον κόσμο. 

Η εξοικείωση με τους διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε άνετα με τη συμπεριφορά του παιδιού σας, καθώς επίσης και να ξέρετε πώς να αποκτήσετε πιο ισχυρούς δεσμούς μαζί του.

Six Stages of Play: How Young Children Develop Their Social Skills

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Θυμάστε όταν ήσασταν μωρό μέχρι δύο ετών που η μητέρα σας ήταν απολύτως χαρούμενη που καθόταν σε μια γωνία χωρίς να κάνει τίποτα και σας έβλεπε να παίζετε; 

Παρόλο που φαίνεται ότι δεν κάνετε τίποτα έχοντας αυτή τη στάση, είστε πραγματικά απασχολημένη παρατηρώντας το μωρό σας. 

Το ελεύθερο, ανοικτό παιχνίδι είναι ένα σημαντικό βήμα που θα βοηθήσει το παιδί σας στο μέλλον να έχει πολλή ενέργεια την ώρα που θα παίζει. 

Οπότε, αποθηκεύστε για λίγο τα ακριβά παιχνίδια που έχετε πάρει και ας τα χρησιμοποιήσει λίγο αργότερα που θα δείξει ενδιαφέρον.

ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Όταν το παιδί σας είναι τόσο απορροφημένο στο παιχνίδι σε σημείο που δε βλέπει κανέναν άλλον, τότε βιώνετε το μοναχικό ή ανεξάρτητο στάδιο, το οποίο συνήθως εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των δύο-τριών ετών. 

Αυτός ο τύπος παιχνιδιού ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με το παιδί. Μπορεί, για παράδειγμα, να δείτε το παιδί σας να κάθεται ήσυχο με ένα βιβλίο ή να παίζει με το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι. 

Το μοναχικό παιχνίδι διδάσκει στα παιδιά πώς να διασκεδάσουν και να είναι αυτάρκεις (συν του ότι σας δίνει μια πολύτιμη στιγμή για τον εαυτό σας).

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Εάν το παιδί σας παρακολουθεί άλλα παιδιά που τρέχουν πάνω-κάτω 16 φορές, αλλά δε συμμετέχει στη διασκέδαση, μην ανησυχείτε για τις κοινωνικές του δεξιότητες. 

Έχει μόλις εισέλθει στο στάδιο του θεατή, το οποίο συμβαίνει συχνά ταυτόχρονα στο μοναχικό παιχνίδι και είναι στην πραγματικότητα ένα ζωτικό πρώτο βήμα προς τη συμμετοχή στην ομάδα. 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σκεφτείτε ότι μαθαίνει τους κανόνες πριν μπει μέσα στο παιχνίδι. 

Το παιχνίδι του απλού παρατηρητή εμφανίζεται συνήθως στην ηλικία των δυόμισι με τριάμισι.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Θα γνωρίζετε ότι το παιδί σας βρίσκεται σε αυτή τη φάση (συνήθως μεταξύ δυόμισι και τριάμισι ετών) όταν αυτός και οι φίλοι του παίζουν με τα ίδια παιχνίδια δίπλα στον άλλο αλλά όχι μεταξύ τους. 

Αυτό δε σημαίνει ότι είναι εχθροί ή ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, πιθανότατα θα έχουν ο καθένας το δικό του παιχνίδι και θα το τονίζουν ανά τακτά διαστήματα ("η μπάλα ΜΟΥ", "το παιχνίδι ΜΟΥ").

Σε αυτή τη φάση, το παιδί μιμείται το διπλανό παιδάκι και αυτή η μιμητική συμπεριφορά προσφέρει τεράστια χαρά.

ΠΑΡΕΪΣΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αυτό το στάδιο μοιάζει με το παράλληλο παιχνίδι, αλλά χαρακτηρίζεται από την αλληλεπίδραση του παιδιού σας με άλλα παιδιά χωρίς συντονισμό (και συνήθως συμβαίνει μεταξύ των τριών και των τεσσάρων ετών). 

Σκεφτείτε: δύο παιδιά κάθονται δίπλα δίπλα δίπλα για να φτιάξουν ένα πυργάκι Lego... αλλά εργάζονται για τα δικά τους μεμονωμένα κτίσματα. 

Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την απόκτηση πολύτιμων δεξιοτήτων, όπως η ομαδική εργασία και η επικοινωνία.

ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Όταν τα παιδιά είναι τελικά έτοιμα να παίξουν μαζί (συνήθως όταν αρχίζουν το σχολείο στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε ετών), φτάνουν στο τελικό στάδιο της θεωρίας της Parten. 

Αυτό συμβαίνει όταν τα ομαδικά αθλήματα ή οι ομαδικές παραστάσεις γίνονται πολύ πιο διασκεδαστικά (για παιδιά που παίζουν και για γονείς που παρακολουθούν). 

Τώρα είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν τις δεξιότητες που έχουν μάθει (όπως κοινωνικοποίηση, επικοινωνία, επίλυση προβλημάτων και αλληλεπίδραση) σε άλλα μέρη της ζωής τους και να γίνουν πλήρως λειτουργικοί μίνι ενήλικες (καλά, σχεδόν).

all4mama
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μύθοι Αισώπου: «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι» — Androcles and the Lion

Ο σκλάβος που έγινε φίλος με το λιοντάρι, 

που θα τον κατασπάρασσε στην αρένα.

 

Η ιστορία του «Ανδροκλή και του λιονταριού» που ενθουσίασε τον Καλιγούλα, ο οποίος του έδωσε χάρη...

Μια αγαπημένη ιστορία του Αισώπου, που την αναφέρουν διάφοροι Ρωμαίοι συγγραφείς έχει να κάνει με το σκλάβο Ανδροκλή και ένα ασυνήθιστα μεγάλο και δυνατό λιοντάρι. 

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο συγγραφέα, Γέλλιο, ο Ανδροκλής είχε ξεφύγει από το διοικητή της επαρχίας της Αφρικής και είχε κρυφτεί μέσα σε μια σπηλιά στην άγρια φύση όταν ξαφνικά μπήκε στην κρυψώνα του ένα λιοντάρι. 

Το μεγαλοπρεπές ζώο ήταν τραυματισμένο. Είχε μπει ένα αγκάθι στο πόδι του και το έδειξε στο σκλάβο. Ο Ανδροκλής έβγαλε το αγκάθι και έδεσε το τραύμα. 

Το ζώο συνδέθηκε μαζί του. Το λιοντάρι έφερνε τα θηράματά του στη σπηλιά και μοίραζαν στη μέση το κρέας. Έζησαν έτσι μαζί στη σπηλιά για τρία χρόνια μέχρι που ο Ανδροκλής κουράστηκε με αυτή τη ζωή και έφυγε....

https://www.youtube.com/watch?v=qEQplxQ5UMk

Δυστυχώς όμως γρήγορα τον έπιασαν και τον έστειλαν στη Ρώμη, στους αγώνες των μονομάχων. 

Περίπου την ίδια εποχή ένας κυνηγός είχε πιάσει το λιοντάρι, που το έστειλαν και αυτό στη Ρώμη. Ήρθε η μέρα που ο Ανδροκλής βγήκε στην αρένα. 

Στεκόταν εκεί τρέμοντας και περίμενε το φρικτό του τέλος. 

Όταν όμως άφησαν ελεύθερο στην αρένα το λιοντάρι συνέβη κάτι αναπάντεχο. Κουνώντας χαρούμενα την ουρά του το ζώο πλησίασε τον Ανδροκλή και άρχισε να γλείφει τα χέρια και τα πόδια του που είχαν σχεδόν παραλύσει από τον τρόμο. 

https://www.youtube.com/watch?v=FrQKOzmPmAc

Εκείνος αναγνώρισε το λιοντάρι και άρχισαν να χαιρετιούνται σαν παλιοί φίλοι. ...
Το κοινό είχε μείνει άναυδο. Ο αυτοκράτορας Καλιγούλας φώναξε τον Ανδροκλή και του ζήτησε εξηγήσεις. 

Όταν άκουσε την ιστορία έδωσε αμνηστία και στο λιοντάρι και στο σκλάβο. Από εκείνη την ημέρα και μετά έβλεπαν συχνά στους δρόμους της Ρώμης τον Ανδροκλή να πηγαίνει βόλτα το λιοντάρι του, κρατώντας το από ένα λεπτό λουρί. 

Οι άνθρωποι χάριζαν σε εκείνον χρήματα και στο λιοντάρι λουλούδια. 

https://www.youtube.com/watch?v=0SjD-DNTmGg

ΠΗΓΗ: «Τα ρεκόρ της αρχαιότητας» Allan Klynne, εκδόσεις Κλειδάριθμος...
Μηχανή του Χρόνου
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Σχετικό: Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι

Τα αρχαία... sms — Hydraulic telegraph, the ancient… sms

Πώς έστελνε μηνύματα ο Μέγας Αλέξανδρος στην αχανή αυτοκρατορία του;
Στρατηγός από την Αρκαδία, εφηύρε υδραυλικό σύστημα για αποστολή έτοιμων μηνυμάτων, όπως «επίθεση», «συναγερμός» ...

Hydraulic telegraph

Its invention made the messages transmission quicker and safer in the 4th century B.C.

Όταν ήθελαν να μεταδώσουν μήνυμα, ειδοποιούσαν την απέναντι σκοπιά
υψώνοντας αναμμένο πυρσό.Αριστερά η συσκευή που εκτίθεται 
στο Μουσείο Τηλεπικοινωνιών Ομίλου ΟΤΕ... 

Στην αρχαιότητα δημιουργήθηκε μία από τις πιο διορατικές εφευρέσεις. 
Ο Αινείας ο Τακτικός ανακάλυψε την πρώτη μέθοδο υπεραστικής επικοινωνίας. 
Το 350 π.Χ. εφηύρε τον υδραυλικό τηλέγραφο, συσκευή που μπορούσε να μεταφέρει γρήγορα «έτοιμα μηνύματα», σε μεγάλες αποστάσεις. 
Ο στρατηγός από τη Στυμφαλία ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε και έγραψε οδηγό για τις στρατιωτικές επικοινωνίες, καθώς θεωρούσε ότι οι δάδες δεν επαρκούσαν σε καιρό πολεμικών συγκρούσεων. Και αυτό διότι δεν υπήρχαν λεπτομέρειες στο μήνυμα ούτε κάποια περιγραφή ενώ ο χρόνος που χανόταν ήταν πολύτιμος. 

Έτσι, ανέπτυξε τον αποκαλούμενο υδραυλικό τηλέγραφο, δηλαδή μηχανισμό μετάδοσης προσυμφωνημένων μηνυμάτων σε μια προσπάθεια να ξεπερασθούν οι δυσκολίες.... 

Πώς λειτουργούσε 

Επρόκειτο για συσκευή από την οποία μπορούσαν να σταλούν προσυμφωνημένα μηνύματα. 

Όπως, δηλαδή, συμβαίνει σήμερα μέσα από τις συσκευές των κινητών, τα οποία έχουν την δυνατότητα να αποστείλουν «πρότυπα μηνύματα», όπως για παράδειγμα «είμαι σε σύσκεψη», «θα σας καλέσω αργότερα» κτλ. 

Ο υδραυλικός τηλέγραφος είχε τη δυνατότητα αποστολής 20 τέτοιων μηνυμάτων, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της εποχής, όπως «παύσατε πυρ», «οπισθοχώρηση», «ο εχθρός πλησιάζει», «τέλος συναγερμού», «επίθεση», «κυκλωτική κίνηση» και άλλα. 
Ήταν ένας χάλκινος κύλινδρος που είχε νερό στη βάση του. Εκεί επέπλεε ένας μεγάλος φελλός. 

Πάνω στον κύλινδρο βρίσκονταν στηριγμένα σε όρθια θέση τα «έτοιμα μηνύματα». Στο κάτω μέρος υπήρχε μια μικρή βρύση, ένας κρουνός, όπως λεγόταν εκείνη την εποχή, που στηριζόταν σε μεγάλη λεκάνη. Ίδια συσκευή υπήρχε και στην απέναντι πλευρά, όπου πήγαινε το μήνυμα. 

Έτσι, γινόταν εφικτή η επικοινωνία ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη. Αντίστοιχα, και στις δυο πλευρές, υπήρχε κάποιος χειριστής. 

Ο αποστολέας άναβε έναν πυρσό και περίμενε την ανταπόκριση Μόλις ο δέκτης άναβε και τον δικό του πυρσό, οι δυο χειριστές άνοιγαν ταυτόχρονα τις βρύσες τους. 

Όταν η στάθμη του νερού έφτασε στο επιθυμητό ύψος, που αντιστοιχούσε σε ένα μήνυμα, με την ίδια διαδικασία των πυρσών ο πομπός ενημέρωνε τον δέκτη να κλείσει τον κρουνό του. 

Για να λειτουργήσει σωστά και να μην γίνει λάθος στο μήνυμα – που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο σε περίπτωση πολέμου – έπρεπε οι κινήσεις να γίνονται με μεγάλη ακρίβεια. 

Όλα ξεκινούσαν από το ταυτόχρονο άνοιγμα και κλείσιμο της βρύσης. 

Μέσω του υδραυλικού τηλέγραφου, ο στρατός είχε πλέον τη δυνατότητα να επικοινωνεί με συγκεκριμένα μηνύματα, μεταξύ στρατιωτικών ομάδων, τα οποία σε περίπτωση εισβολής από ξηρά η θάλασσα θα μπορούσαν να μεταφερθούν εγκαίρως και στους πολίτες. 

Η ευφυέστατη μέθοδος αποστολής προσυμφωνημένων μηνυμάτων, που περιέγραψε ο Αινείας ο Τακτικός τον 4ο π.Χ. αιώνα, χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ταχεία μεταφορά μηνυμάτων στην αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Δείτε στο παρακάτω βίντεο πως λειτουργούσε ο υδραυλικός τηλέγραφος.

https://www.youtube.com/watch?v=DVSkWqS0d38

mixanitouxronou

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Κωνσταντινούπολη πριν από την Άλωση

Εντυπωσιακές εικόνες της Κωνσταντινούπολης πριν την Άλωση στις 29 Μαΐου του 1453.

Μέσα από αναπαραστάσεις αρχαιολόγων, αποτυπώνεται η αίγλη της Βασιλεύουσας πριν πέσει στα χέρια των Οθωμανών, ενώ μεταξύ των απεικονίσεων ξεπροβάλλουν η Αγία Σοφία καθώς και εμβληματικά μνημεία της εποχής.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης ήρθε μετά την πολιορκία της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β’.

Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453.

iefimerida.gr
newpost.gr
Πηγή: karar.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πόσα βιβλία έχουν οι Έλληνες στα σπίτια τους ...

... και πώς αυτό επηρεάζει το μέλλον των παιδιών.

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι με τουλάχιστον 80 βιβλία θα έχει κατά πάσα πιθανότητα έφεση στη λογοτεχνία και την αριθμητική κατά την ενηλικίωσή του, ενώ θα έχει τα εφόδια για την αναζήτηση της γνώσης πάντα στη ζωή του.

Αυτό αναφέρει δημοσίευμα του weforum.org, τονίζοντας μάλιστα πως ένα νοικοκυριό στην Αμερική έχει κατά μέσο όρο στα ράφια του περίπου 114 βιβλία. 

Οι συγγραφείς της μελέτης που κατέληξε και στο σχετικό συμπέρασμα απηύθυναν για την διεξαγωγή της ερωτήματα σε 160.000 ενήλικες το διάστημα 2011-2015.

Οι ερευνητές τόνισαν πως η ανατροφή ενός παιδιού σε μια οικία με μεγάλη βιβλιοθήκη συνοδεύεται με αυξημένες δεξιότητες διαχείρισης της γλώσσας, της πληροφορικής αλλά και της αριθμητικής. 

Η μελέτη που εκπονήθηκε με επικεφαλής την Δρ. Τζοάνα Σικόρα από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας σημείωσε πως τα περισσότερα οφέλη αποκομίζονται όταν σε ένα σπίτι βρίσκονται 80 έως 350 βιβλία. Δεν παρατηρήθηκαν περαιτέρω κέρδη για την περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω βιβλία.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως οι οικογένειες στις σκανδιναβικές χώρες έχουν τις μεγαλύτερες συλλογές. Το 14% των Νορβηγών και το 13% των Σουηδών έχουν στο σπίτι τους περισσότερα από 500 βιβλία. 

Μόνο σε μερικές χώρες οι άνθρωποι δεν είναι βιβλιόφιλοι ή τουλάχιστον δεν διαθέτουν πολλά χρήματα για να αγοράσουν βιβλία. 

Πρόκειται για την Χιλή, την Ιταλία, την Τουρκία, την Σιγκαπούρη και δυστυχώς και την Ελλάδα. 

«Η επαρκής έκθεση σε βιβλία στο πατρικό σπίτι ενός ανθρώπου ενισχύει δια βίου τις γνωστικές ικανότητες οι οποίες με τη σειρά τους προωθούν τα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά επιτεύγματα», τονίζουν οι ειδικοί.

Μια λογική ερώτηση που θα πρέπει βέβαια να θέσουμε στο σημείο αυτό είναι κατά πόσο στο φαινόμενο της απουσίας βιβλίων από τα σπίτια παίζει ρόλο η άνθιση των ψηφιακών. 

Η μελέτη βέβαια υποβαθμίζει τον αντίκτυπο της τάσης αυτής σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι η αντίληψη πως η εποχή των παραδοσιακών βιβλίων έχει περάσει είναι ένα βιαστικό συμπέρασμα και ότι οι δύο μορφές βιβλίων μπορεί να συνδυαστούν μια χαρά.

huffingtonpost.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το δισκοπότηρο της Αγιά - Σοφιάς

------------

Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. 

Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. 

Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

Αμήν

hamomilaki

Την ώρα που ακούονται έξω από την Αγία Σοφία φωνές «οι Τούρκοι! – οι Τούρκοι!», ο πρωτόπαπας βγαίνει από την στοά της εξομολογήσεως.

Αποβραδίς Κοινώνησε τον Αυτοκράτορα κι ως το πρωί εξομολογούσε. 

Όπως βγήκε ψηλός, ηλιοκαμένος, μ’ άσπρα γένια και φρύδια παχιά, νόμιζες πως ένας άγιος ξεκόλλησε από τον τοίχο.

Και για μια στιγμή, όταν είδε το πλήθος γονατιστό να τρέμει, κιτρίνισε σαν το φλουρί, σαν να τον κτύπησε βόλι. Κοντοστάθηκε, σφόγγισε τα δάκρυα και προχώρησε στην εκκλησία. Ο ναός, ο άμβωνας, ο σωλέας και τα περιστύλια ήταν γεμάτα κόσμο. Τα φώτα, οι πολυέλαιοι, οι κανδήλες ήταν αναμμένα.

Για τελευταία φορά έλαμπε στην Ανατολή το μεγαλείο της Χριστιανοσύνης. Έλαμπε η θαυμάσια αρχιτεκτονική του Ανθέμιου και Ισιδώρου. Έλαμπε ο αφάνταστος πλούτος, που εσκόρπισεν ο Ιουστινιανός, για να νικήσει τον Σολομώντα. 

Κι από μακριά έφταναν του τρόμου οι φωνές:

«Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!»

Οι πολυέλαιοι από κρύσταλλα ασημοδεμένα, τα πελώρια μανουάλια, σαν γίγαντες φωτοβόλοι, οι ποικιλόχρωμες κολόνες, τα χρυσά μωσαϊκά, όλα έλαμπαν για τελευταία φορά. Και ψηλά οι ελαφρύτατες γραμμές, γεμάτες ευγένεια, γεμάτες χάρη, αγκάλιαζαν, σαν σχέδιο ενάερης κολόνας, τον πελώριο τρούλο. Ω! όπως ήταν ο τρούλος θαυμάσιος στους γύρους, νόμιζες πως ζητούσε να πλανέψει σ’ έναν άλλο κόσμο τους χριστιανούς την ώρα της Θυσίας!

Ο πρωτόπαπας έκαμε τρεις σταυρούς και μπήκε στο ιερό. Επάνω στην Αγία Τράπεζα, σα να ήταν κρεμαστός ουράνιος θόλος, το Κιβώτιο. Στήριζε τα τέσσερα χρυσά του πόδια στις τέσσερις γωνίες και απ’ εμπρός πρόβαλε ένα ωραίο τόξο. Ένας σταυρός χρύσιζε στην κορυφή του και μέσα από τον θόλο του κατέβαινε άσπρο περιστέρι, η Περιστερά του Αγίου Πνεύματος. 

Ο πρωτόπαπας βγάζει από τα σπλάχνα της Περιστεράς τα Δισκοπότηρα, τα σκέπασε με μεταξωτό, που λέγεται Αέρας, τα πήρε κι έφυγε. «Μη δότε τα Άγια τοις κυσίν», σκέφτηκε.

Σαν αρχαίο ελληνικό αγγείο, όλο από χρυσάφι, λίγο κοντό, με δυο όμορφα χερούλια και με πλευρές καμπύλες, τέτοιο ήταν το Ιερόν Ποτήριον. Το στόμα του τριγύριζε διπλή γραμμή σε ρυθμό μαιάντρου. Και στην πρόσοψη είχε το Χριστό σε κολυμπήθρα, από παράσταση αρχαία.

Ο ιερός Δίσκος ήταν από χρυσάφια καλοδουλεμένο. Στο κέντρο ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου. Και γύρω πολύτιμα πετράδια. Ο πρωτόπαπας έριξε μια ματιά στη θάλασσα, ανασκουμπώθηκε κι έσπρωξε με τέτοια δύναμη το καραβάκι, που γλίστρησε ως τον γιαλό. Μπήκε μέσα, άνοιξε πανί και κράτησε το τιμόνι γραμμή για την Βιθυνική παραλία. 

Ο αντίλαλος της Πόλης εξακολουθούσε.

«Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!».

Μια τρικυμία σηκώθηκε τρανή. Το καραβάκι σαν τσόφλι χοροπηδούσε στα κύματα επάνω. Στην Πόλη φλόγες και καπνοί παντού. Στ’ αυτιά ο αέρας έφερνε μια άγρια αντήχηση από τρόμο, από δαρμούς, από παρακάλια, από ξεψυχημό, από βογκητά θανάτου?

Ω! Πόλη, με τα βασιλικά σου, με τους ιπποδρόμους σου, με τις ακαδημίες των τεχνών σου! Χριστιανοσύνη που εδίδαξες στον κόσμο την αλήθεια. Χιλιόχρονη ιστορία του πολιτισμού που σβήνεις. Εργάτες του νου που γενήκατε φυγάδες και δούλοι.

Ανθρώπινα έργα, που ζηλέψατε αθανασία και γενήκατε ερείπια. Μεγαλεία περασμένα. Άρματα νίκης που περνούσατε την Χρυσόπορτα. Βασιλείς με τις χρυσές κορόνες. Γεννήσεις και θάνατοι σβησμένοι για την πρόοδο. Μνημεία, που μέσα στην καταστροφή εμείνατε χωρίς μορφή, χωρίς όνομα. Άπειρες μέρες εκμηδενισμένες. Να! παίρνει τη σκόνης σας ένας ανθρώπινος ανεμοστρόβιλος και την σκορπίζει στους τέσσερις ανέμους!

Η Δύση του ηλίου χρωμάτισε τον ουρανό κόκκινο, σαν αίμα. Σημάδι της φρίκης. Ο άνεμος εξακολουθούσε να φυσά κι ο ανεμοστρόβιλος σάρωνε την Προποντίδα.

Σκοτείνιασε. Το σκοτάδι σκέπασε τον ουρανό, την Πόλη. Κι από τη θάλασσα μακριά ανέβαινε αιμοσταγμένος του φεγγαριού ο δίσκος. Κόκκινος, σαν τα μάτια του φονιά.

Ολόρθος στο καράβι ο πρωτόπαπας κάρφωσε στον ουρανό τα μάτια του και είδε, ω φρίκη! το φονικό φεγγάρι να στέκεται ακίνητο στον τρούλο της Αγίας Σοφίας. Και είδε να μαυρίζει, να μαυρίζει ο μισός δίσκος. 

Αρχαία προφητεία έλεγε: 

«Θα είναι πανσέληνος. Έκλειψη θα γίνει. Και η Πόλη θα πέσει!»

Ο πρωτόπαπας περιχύθηκε με κρύο ιδρώτα. Έβλεπε μια τον Σταυρό στον τρούλο της Αγίας Σοφίας και μια το μισοφέγγαρο. Το καραβάκι χοροπηδούσε στα κύματα της θάλασσας. Χίλια κομμάτια έγινε το μικρό πανί του. Κι ο αέρας βούιζε σα θρήνος στο κατάρτι του. 

Ο πρωτόπαπας έβαλε τις τελευταίες του προσπάθειες. Στο στήθος του κρατούσε σφιχτά τα Δισκοπότηρα. Κι ενώ θωρούσε πέρα την Αγία Σοφία, δε βλέπει το Σταυρό. Βλέπει μισοφέγγαρο.

Αμέσως άνοιξαν τα μεσουράνια. Ένα φως γλυκύτατο απλώθηκε. Άγγελος Κυρίου φάνηκε κι άρπαξε τα Δισκοπότηρα.

 https://www.youtube.com/watch?v=ClAtRvyrYXQ

Μην ήταν θαύμα; Η θάλασσα άνοιξε στόμια και κατάπιε τον πρωτόπαπα. Γαλήνη! Το τρομερό στοιχείο ησύχασε. 

Και σαν να ήταν Φώτα κι άγιασε την θάλασσα Σταυρός.

ekklisiaonline

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό

μες στην Εκκλησιά την τρισυπόστατη,

ήταν το χρυσό και τ’ αργυρό

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Ήταν μια φορά κι ένα καιρό, 

μια φορά κι έναν καιρό.

Κι όταν λειτουργούσε ο παπάς

τη στιγμή που μόνος επροσκόμιζε

κάποιος του το πήρε – που το πας

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο;

Στράφηκε και ρώτησε ο παπάς, 

μια φορά κι έναν καιρό.

Που το πας μ’ ολάνοιχτα φτερά,

μόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησε

κοίταξε τι πλήθος καρτερά

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Που το πας μ’ ολάνοιχτα φτερά, 

ναι μ’ ολάνοιχτα φτερά.

Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά

θα το κρύψω μέσα στον Παράδεισο

και στην πιο κρινόσπαρτη γωνιά

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά, 

με τη Θεία Κοινωνιά.

Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχές

των μαρτύρων που ‘χυσαν το αίμα τους

και θα ακούει ανήκουστες ευχές

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο

από των μαρτύρων τις ψυχές, 

των μαρτύρων τις ψυχές.

Ώσπου να’ ρθει η ώρα κι η στιγμή

που ‘θε ν’ ακουστούν ευχές ανήκουστες

θα το ξαναφέρω με τιμή

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Ώσπου να’ ρθει η ώρα κι η στιγμή, 

να ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή....

Αμήν

Οι τελευταίοι Κρήτες μαχητές της Πόλης

          Υπάρχει στην επαρχία Σφακίων ένα χωριό με το όνομα Καλλικράτης. κτισμένο στα 750 μέτρα υψόμετρο και ο επισκέπτης στην είσοδο του χωριού συναντά μια πλάκα που τον πληροφορεί ότι το χωριό χρωστά το όνομα του στο Μανούσο Καλλικράτη αρχηγό σώματος 1500 εθελοντών που το Μάρτη του 1453 ξεκίνησε να βοηθήσει στην άμυνα της Πόλης .

Το τί απέγιναν αυτοί οι εθελοντές, μας πληροφορεί αρχικά ο Φραντζής:
«Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύτες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρκους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους».

Σύμφωνα με την παράδοση, τα μαντήλια στην Κρήτη 
μετά την είδηση της άλωσης, βάφτηκαν μαύρα 
και μπήκαν κρόσσια, συμβολίζοντας τα δάκρυα των Κρητών
για την απώλεια της Πόλης. 

Στην συνέχεια περισσότερες πληροφορίες, μας δίνει ένα ολιγοσέλιδο χειρόγραφο του 1460, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους και συντάχθηκε με βάση τις διηγήσεις ενός εκ των διασωθέντων Κρητικών, του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικού.

Χειρόγραφο Βατοπεδίου
...... "Και όταν έπεσεν η Πόλη και οι Τούρκοι εμπήκαν μέσα, ως διακόσιες χιλιάδες περίπου Ταχτικοί και Αταχτοι, άλλοι από την Κιρκόπορτα και άλλοι από το ρήγμα του Αγίου Ρωμανού, και όλοι οι πολεμάρ...χοι εγκατέλειψαν τας θέσεις των δια να σωθούν, εις τα πλοία ή οπουδήποτε αλλού, μονάχα η τούρμα της Κρήτης, όσοι εζούσαν, με αρχηγόν τον Καπετάν Γραμματικόν, αν και τραυματισμένον και αυτόν σε πολλά μέρη του κορμιού του, εσκέφτηκεν ότι θα ήτον καλύτερον να μείνει στα πόστα της και να εξακολουθήση να πολεμά μέχρις ότου σκοτωθούν ούλοι, παρά να παραδώσουν τα όπλα. Κι όταν προς το βράδυ πλέον ο Σουλτάνος είδεν και εκατάλαβεν ότι εμείς δεν είχαμε σκοπόν να παραδοθούμε, έστειλεν ένα πασά με δυό αξιωματικούς, που ο ένας εκρατούσε λευκή σημαία και ο άλλος ήταν δραγουμάνος, και μας είπε "ότι επειδής - λέγει - ο Σουλτάνος εκτιμά την αντρειά μας, μας αφήνει ελεύθερους να φύγωμε για το νησί μας, με τα όπλα μας και με ένα από τα καράβια μας........."

Κώδικας της Μονής Αγκαράθου:
"Εις τους αονγ΄, Ιουνίου θ΄ και ημέρα Σαββάτου, ήρθαν από την Κωνσταντινούπολιν καράβια τρία Κρητικά του Σγουρού, Υαλινά και Φιλομμάτου, λέγοντες ότι εις την κθ΄ του Μαϊου μηνός, της Αγίας Θεοδοσίας, ημέρα Τρίτη, ώρα γ΄ της ημέρας, εσέβησαν οι Αγαρηνοί εις την Κωνσταντινούπολιν, το φουσσάτον του Τούρκου Τζελεπή Μεμέτη. Και είπον ότι απέκτειναν τον βασιλέα κυρ Κωνσταντίνον τον Δραγάσην και Παλαιολόγον. Και εγένετο ουν θλίψις και πολύς κλαυθμός εις την Κρήτην δια το θλιβερόν μήνυμα όπερ ήλθε, ότι χείρον τούτου ου γέγονεν, ούτε γενήσεται. Και Κύριος ο Θεός ελεήσαι ημάς της φοβεράς αυτού απειλής...." 

Σύμφωνα, λοιπόν, με το χειρόγραφο αυτό, το τελευταίο δεκαήμερο του Μάρτη του 1453 χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια και με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Αρχηγός τους ήταν ο Μανούσος Καλλικράτης από τα Σφακιά, ιδιοκτήτης των τριών καραβιών και καπετάνιος του ενός. Στα άλλα δύο καράβια του καπετάνιοι ήταν ο Γρηγόρης Βατσιανός Μανάκης από τ' Ασκύφου Σφακίων και ο Πέτρος Κάρχας από την Κυδωνία, γνωστός και με το παρανόμι Γραμματικός. Το τέταρτο καράβι ανήκε στον Ανδρέα Μακρή από το Ρέθυμνο και είχε κυβερνήτη τον ίδιο και στο πέμπτο, ιδιοκτησίας του καπετάν Νικόλα του Στειακού, τη διοίκηση ανέλαβε ο Παυλής Καματερός από την Κίσσαμο. Όταν έφτασαν οι Κρήτες στην Βασιλεύουσα, επάνδρωσαν 3 πύργους , από τους 112 που υπήρχαν συνολικά στα προστατευτικά τείχη της.

Οι Κρήτες αυτοί αντιστάθηκαν μέχρι τέλους στους τρεις πύργους που βρίσκονταν την είσοδο του Κερατίου και παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειές τους, οι Οθωμανοί δεν κατόρθωσαν να εκπορθήσουν τους πύργους ή να κάμψουν την αποφασισμένη αντίσταση των υπερασπιστών. 

Οι ανώτεροι αξιωματικοί του σουλτάνου, εντυπωσιασμένοι από την παλικαριά των τελευταίων ζωντανών υπερασπιστών της Πόλης, τους πρότειναν παράδοση υπό τους δικούς τους όρους. 

Εκείνοι δέχτηκαν να παραδοθούν υπό τον όρο να τους επιτραπεί να φύγουν χωρίς να πειραχτούν, με όλα τους τα υπάρχοντα και άρματα και με τιμή. 
Οι ηγέτες των Οθωμανών, που εκτίμησαν τη γενναιότητα και που, βεβαίως, δεν ήθελαν να υποστούν δυσανάλογα μεγάλες απώλειες για να ολοκληρώσουν την κατάκτηση της πόλης που ήταν ήδη δική τους, ενώ πιθανόν έκριναν ότι αν χρονοτριβούσαν ακόμη περισσότερο στο σημείο αυτό, δεν θα είχαν το ανάλογο μερίδιο από τη λεηλασία, δέχτηκαν. 
Οι Κρήτες, συντεταγμένοι και με την υπερηφάνεια εκείνου που δεν ηττήθηκε από υπέρτερους εχθρούς, μπήκαν στα δύο πλοία τους που ήταν αγκυροβολημένα κοντά στα κάστρα και αναχώρησαν για τη Μεγαλόνησο. 
Στα ταξίδι της επιστροφής ένα από τα καράβια ναυάγησε στο Άγιο όρος εξ ου και η ύπαρξη του χειρόγραφου.

Σύμφωνα με την παράδοση, τα μαντήλια στην Κρήτη μετά την είδηση της άλωσης, βάφτηκαν μαύρα και μπήκαν κρόσσια, συμβολίζοντας τα δάκρυα των Κρητών για την απώλεια της Πόλης.

Στους εορτασμούς της επιστροφής τους λέγεται ότι χορεύτηκε για πρώτη φορά ο «συρτός χανιώτικος», ο «βασιλιάς» των κρητικών χορών.

vizantinaistorika.blogspot.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είναι σημαντικό να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας χωρίς να τους φωνάζουμε

Δεν χρειάζεται να εισάγουμε πόνο και φόβο στα παιδιά μας 

για να ακούσουν.

---------------------

Είμαι από τη φύση μου ένας ήρεμος άνθρωπος, γι’ αυτό την πρώτη φορά που φώναξα στην κόρη μου, η προσοχή της στράφηκε σε εμένα, όπως και των δύο φίλων με τις οποίες ήμασταν μαζί. 

Ήταν μάλλον 2 χρονών και είχε αφήσει το χέρι μου για να τρέξει στο δρόμο. 

Η αντίδρασή μου ήταν πρωτόγονη, μια κραυγή για να σώσω το παιδί μου. Όλα μέσα μου δονήθηκαν καθώς ανέβασα τον τόνο της φωνής μου. 

Οι φίλες μου με έκπληξη ανέφεραν πως δεν με είχαν ξανακούσει να φωνάζω τόσο.

Μαθαίνοντας τον τρόπο πειθαρχίας των Εσκιμώων
Οι Εσκιμώοι δεν χάνουν σχεδόν ποτέ την ψυχραιμία τους. Διαβάζοντας αυτό το χαρακτηριστικό, ένιωσα ανεπαρκής ως μητέρα. Διότι από τότε έχω πιάσει τον εαυτό μου να φωνάζει ξανά και ξανά. 

Η Jean Briggs, ανθρωπολόγος που πέρασε πάνω από 30 χρόνια με τους Εσκιμώους περιγράφει πως ποτέ δεν τους είδε να αντιδρούν με θυμό απέναντι στα παιδιά τους και επέλεγαν να διατηρούν ήπιους τόνους και να αποφεύγουν και την παραμικρή ένδειξη σύγχυσης ή εκνευρισμού.

Αυτές οι αντιδράσεις θεωρούνται παιδιάστικες και αδύναμες σύμφωνα με την Briggs. Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά μαθαίνουν να ελέγχουν κι εκείνα το θυμό τους.

Τελειοποιώντας την αποτελεσματική πειθαρχία
Ο παιδίατρος Robert Sege από το Ιατρικό Κέντρο Tufts για παιδιά στη Βοστώνη εξηγεί όμως ότι η αποτελεσματική πειθαρχία μοιάζει με εκείνη των Εσκιμώων. 

Το να δίνουμε το καλό παράδειγμα, να μιλάμε στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους, να ανακατευθύνουμε κα να χρησιμοποιούμε ιστορίες που διηγούνται τι θα θέλαμε να κάνουν τα παιδιά μας (ή να αποφεύγουν) είναι τα στοιχεία στα οποία χρειάζεται να επικεντρώνεται η ανατροφή των παιδιών. 

Δεν χρειάζεται να εισάγουμε πόνο και φόβο στα παιδιά μας για να ακούσουν.

Διδάσκοντας στα παιδιά συναισθηματική ρύθμιση
Τα παιδιά δεν έρχονται σε αυτό τον κόσμο έχοντας πλήρη επίγνωση των συναισθημάτων. Είμαστε προγραμματισμένοι να νιώθουμε, αλλά χωρίς να έχουμε την ικανότητα να διαχειριζόμαστε ακόμα σωστά τα συναισθήματα των άλλων και τα δικά μας.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό, λοιπόν, οι γονείς να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση εκφράζοντας τις κατάλληλες εκφράσεις τόσο θετικών, όσο και αρνητικών συναισθημάτων. 

Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους παρακολουθούν από την πρώτη κιόλας μέρα και να μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα δικά τους περίπλοκα συναισθήματα από αυτούς.

Διαβάστε επίσης: 

Αυτά που τα παιδιά εύχονται να γνώριζαν οι γονείς τους

Αυτά που έμαθα όταν έπαψα να ουρλιάζω στα παιδιά μου

Υπό αυτή την έννοια, ο τρόπος των Εσκιμώων που αποφεύγουν να εκφράζουν θυμό βγάζει νόημα. 

Αλλά μήπως δεν είναι απαραίτητα υγιές οι άνθρωποι να εξαλείφουν τη φυσική τους τάση να αντιδρούν; 

Μήπως τα παιδιά θα μπορούσαν να μάθουν κάτι βλέποντας τους γονείς τους «να φτάνουν στα όριά τους;

Ίσως να υπάρχει ένα ωφέλιμο, χρήσιμο κομμάτι στο ξέσπασμα ενός γονέα, αλλά μόνο αν ο γονέας είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει ότι έχασε την ψυχραιμία του και να συζητήσει με το παιδί του για καλύτερους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να έχει χειριστεί την σύγχυσή του.

Η αφήγηση ιστοριών
Ένα άλλο χρήσιμο εργαλείο που χρησιμοποιούν οι Εσκιμώοι είναι να αφηγούνται δημιουργικές, ορισμένες φορές τρομακτικές ιστορίες, για να διαπαιδαγωγούν και πειθαρχούν τα παιδιά τους. 

Έτσι, για να κρατήσουν τα παιδιά μακριά από το νερό, μπορεί να τους διηγηθούν πως υπάρχει ένα θαλάσσιο τέρας στον βυθό της θάλασσας που αρπάζει τα παιδιά που πλησιάζουν το νερό.

Αν ανησυχείτε για την ηθική αυτής της τακτικής, πρέπει να μάθετε πως όλοι οι γονείς χρησιμοποιούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την αφήγηση ως εργαλείο τροποποίησης της συμπεριφοράς, έως ένα επίπεδο. 

Βέβαια, πράγματι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η αφήγηση ως τακτική πειθαρχίας μπορεί να έχει και κάποιες αρνητικές επιδράσεις, όπως την ανάπτυξη παράλογου φόβου, ειδικά σε ευαίσθητα παιδιά. 

Όμως, αυτό σχετίζεται με το πόσο προσεκτικά χρησιμοποιούμε τις ιστορίες που λέμε.

Πηγές

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι