Γαστρεντερίτιδα στα παιδιά - Ποιος χυμός επιταχύνει την ανάρρωση; Apple Juice and Children With Mild Gastroenteritis

Effect of Dilute Apple Juice and Preferred Fluids vs Electrolyte Maintenance Solution on Treatment Failure Among Children With Mild Gastroenteritis

Viral Gastroenteritis

Η γαστρεντερίτιδα είναι εξαιρετικά συχνή στα μικρά παιδιά, προκαλώντας διάρροια και εμετό. Στις περισσότερες περιπτώσεις το επεισόδιο είναι ήπιο και υποχωρεί σε πέντε έως επτά ημέρες, ωστόσο για τα πολύ μικρά παιδιά (έως ενός έτους) υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αφυδάτωσης, οπότε πρέπει τα παιδιά να λαμβάνουν επαρκή ποσότητα υγρών.

Αρκετοί γονείς επιλέγουν ειδικά διαλύματα προς αναπλήρωση των χαμένων αλάτων και σακχάρων, όμως τα παιδιά συχνά δεν τα πίνουν επειδή δεν τους αρέσει η γεύση τους.

Τη λύση έρχονται να δώσουν επιστήμονες από το καναδικό Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι, καθώς διαπίστωσαν ότι ο χυμός μήλου είναι μια εύγευστη εναλλακτική που βοηθά στην ανάρρωση από γαστρεντερίτιδα.

Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση JAMA, τα παιδιά με ήπια γαστρεντερίτιδα και ήπια αφυδάτωση περνούν πιο «ελαφρά» τη γαστρεντερίτιδα εάν πιουν ένα ποτήρι νερωμένο χυμό μήλου. Χάρη στο χυμό μήλου, το παιδί είναι λιγότερο πιθανό να χρειαστεί ορό, να νοσηλευτεί ή να χρειαστεί να επισκεφθεί ξανά το γιατρό.

Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής της μελέτης, Δρ Στίβεν Φρίντμαν, ο αραιωμένος χυμός μήλου αποτελεί κατάλληλη εναλλακτική για τα παιδιά με ήπια γαστρεντερίτιδα για την διατήρηση των ηλεκτρολυτών στον οργανισμό τους .

Στο πλαίσιο της σχετικής δοκιμής, οι ερευνητές χορήγησαν σε 647 παιδιά με γαστρεντερίτιδα, ηλικίας 6 μηνών έως 5 ετών, είτε νερωμένο χυμό μήλου είτε διάλυμα ηλεκτρολυτών με γεύση μήλο. Στη συνέχεια, οι ερευνητές παρακολούθησαν εάν τα παιδιά χρειάστηκε να λάβουν συμπληρωματική ιατρική φροντίδα ή εάν συνέχισαν να εκδηλώνουν συμπτώματα για διάστημα επτά ημερών.

Οι αναλύσεις υπέδειξαν ότι η ομάδα του χυμού παρουσίασε ταχύτερη ύφεση του επεισοδίου γαστρεντερίτιδας, ενώ παράλληλα τα παιδιά ήταν λιγότερο πιθανό να χάσουν βάρος ή να εκδηλώσουν σοβαρή αφυδάτωση.

Ποσοστό 25% των παιδιών που έλαβαν το διάλυμα ηλεκτρολυτών χρειάστηκαν συμπληρωματική φροντίδα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην ομάδα του χυμού ήταν 17%. Όσο για την ανάγκη τοποθέτησης ορού, στην πρώτη περίπτωση (διάλυμα ηλεκτρολυτών) το ποσοστό άγγιξε το 9%, ενώ στη δεύτερη (χυμός μήλου) ήταν μόλις 2,5%.

Τα οφέλη από το χυμό μήλου ήταν σημαντικότερα για τα παιδιά άνω των 2 ετών, σημειώνουν οι ερευνητές.

onmed

Ιούνιος, ο πρώτος, γλυκός μήνας του καλοκαιριού!

«Αρχές του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή», αφού συνδέεται άμεσα με την ωρίμανση και τον θερισμό των δημητριακών. 

Το θέρισμα γίνεται με το δρεπάνι αρχίζοντας από το μέρος που έχει λυγίσει τα στάχυα ο αέρας.

πηγή

Πρώτη δουλειά στις αρχές Ιουνίου ή θεριστή, το θέρισμα της βρίζας, για να χρησιμοποιηθεί για το δέσιμο των δεματιών.
Έκοβαν την βρίζα της οποίας η καλαμιά είναι μακριά και ανθεκτική, την μούσκευαν, την πατούσαν για να μαλακώσει, την έστριβαν και ήταν έτοιμη για δέσιμο. 

Τον σπόρο της βρίζας τον κράταγαν για να τον χρησιμοποιήσουν την επόμενη χρονιά. Όσοι δεν είχαν βρίζα χρησιμοποιούσαν σπάρτα τα οποία είναι πιο δύσκολα στο δέσιμο. 

Μετά άρχιζε η σημαντικότερη δουλειά του χρόνου. Το θέρισμα του σιταριού. Το ψωμί του σπιτιού για όλο το χρόνο. Κοπιαστική δουλειά, η οποία γινόταν όλη την ημέρα και κάποιες φορές και νύχτα αν είχε φεγγάρι. Για να κοιμηθούν έφτιαχναν στην άκρη το απάγκιο όπως το έλεγαν, και λαγοκοιμόντουσαν ίσα για να ξεκουραστούν. 

Έτρωγαν το γάλα από τη γίδα που είχαν δέσει στο χωράφι, ελιές, ψωμί, και κάποιες λίγες φορές η γυναίκα πήγαινε σπίτι και έφτιαχνε φαΐ, μαζί με κάποιες άλλες δουλειές που είχαν μείνει πίσω. Το ψωμί το μετέφεραν με το ψωμοσάκουλο, το φαϊ με το παγκράκ’. Νερό στο χωράφι μετέφεραν με τον ματαρά και την βτσέλα.

Το χωράφι το θέριζαν τμηματικά όλοι μαζί στη σειρά. Το κάθε κομμάτι το έλεγαν έργος και για αυτό τους θεριστάδες αργάτες. Μεγάλο φόβο οι θεριατάδες είχαν για τα φίδια που μπορεί να κρύβονταν στο σπαρτό μιας και είναι η εποχή τους. Συνήθως θέριζαν οι γυναίκες ενώ οι άνδρες αναλάμβαναν το δέσιμο των δεματιών και το κουβάλημά τους στα αλώνια. 

Για να προφυλαχτούν από τον ήλιο οι γυναίκες φόραγαν μαντήλια. Για παλαμονίδες (αγριόχορτα με φαρμακερά αγκάθια) και το τριβόλια (αγκαθωτοί σπόροι αγριόχορτου, φορούν κάλτσες στα πόδια και στα χέρια. 

Άλλα ενοχλητικά αγριόχορτα, είναι οι μητρούσες, οι γκουρλομάτες, οι γαλανές, οι παπαδίτσες, η κολιτσίδα, και άλλα αγκαθωτά. 

Μικρή μονάδα μέτρησης του θεριστή η «χεριά» δηλαδή όσα στάχυα χώραγαν μέσα σε μια χούφτα. Έξι χεριές ένα λιμάρι. Τρία λιμάρια ένα από την μία πλευρά, ένα από την άλλη κι ένα όπως να είναι, αλλά με τον καρπό πάντα προς τα έξω, έκαναν ένα δεμάτι. 

Τα δεμάτια τα φόρτωναν ανά δυο στα μικρά ζώα και ανά τέσσερα στα μεγάλα, και τα πήγαινα στα αλώνια όπου έκαναν θημωνιές. 

Ο κάθε ένας είχε τον χώρο του στα αλώνια, «τα αλώνια μας» όπως τα έλεγαν, τα οποία βέβαια δεν έγιναν ποτέ ιδιοκτησία κανενός ανήκαν πάντα στη κοινότητα.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι