Τα «Όνειρά» σου στα Σύννεφα τα Πόδια σου γερά στη Γη...

... για να παλεύεις γι' αυτά.

Ο πιο σίγουρος τρόπος για να φτάσεις στο σημείο κάποτε να πεις «κανένα όνειρό μου δεν πραγματοποιήθηκε» είναι να κάνεις «όνειρα» και να μην παλεύεις μέσα στην κάθε μέρα σου γι' αυτά, αλλά να περιμένεις ουρανοκατέβατα να πέσουν στην ποδιά σου.

Όλοι, μικροί μεγάλοι κάνουμε «όνειρα» και όλων μας τα «όνειρα» είναι διαφορετικά και ανάλογα της ηλικίας, του χαρακτήρα, των ιδεών μας.... 

Τα «όνειρά» μας, όμως, είναι για το αύριο, στο μέλλον ανήκουν και

το παρόν ούτε που το σκεφτόμαστε, λες και δεν υπάρχει.

Τα «όνειρα» θέλουν και τα ανάλογα κότσια για να πραγματοποιηθούν.

Όταν κάνεις «όνειρα» έχοντας των άλλων τη ζωή ως πρότυπο... 

όταν κυνηγάς «όνειρα» παντελώς ανέφικτα... 

όταν από ζηλοφθονία θέλεις να γίνεις αυτό που δεν είσαι ή να αποκτήσεις πράγματα, ευτελή στην ουσία, πράγματα υλικά πολλά, πάρα πολλά...
όταν δεν έχεις κάνει τίποτα για να βελτιώσεις τον χαρακτήρα σου...
τότε τα «όνειρά» σου δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν, επειδή απλούστατα αυτά δεν είναι «όνειρα» της προκοπής.

Θα μου πεις:

«Και τι θέλεις; Να προγραμματίζω τα όνειρά μου;»
Όχι, δεν σου λέω ακριβώς αυτό.
Σου λέω να σταματήσεις να κυνηγάς χίμαιρες.
Να σταματήσεις να εξαρτάς την προσωπική σου ευτυχία από τα προσωπικά «όνειρα» του ανθρώπου σου. 

Ναι, να κάνετε και τα «όνειρά» σας και από κοινού να προσπαθείτε, αλλά κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει και τα δικά του «όνειρα».
Επειδή τον/την παντρεύτηκες δεν σημαίνει ότι τον/την αφομοίωσες, τον εξουδετέρωσες. Δεν είστε alien.
Να σταματήσεις να υπαγορεύεις και να απαιτείς να 'χει τα δικά σου «όνειρα» ή να γαντζώνεσαι εσύ από τη δική του ζωή, από τα δικά του «όνειρα».
Να σταματήσεις να χάνεις τη μέρα σου και να μη χτίζεις τα θεμέλια για την επίτευξη των «ονείρων» σου

Να τα δουλεύεις τα «όνειρά» σου, να τα εφοδιάζεις, βγάζοντας εσύ τα δικά σου φτερά.
Τα «όνειρα» φτερά δεν έχουν, με τα δικά σου θα τα δυναμώσεις.
Φτερά δικά τους τα «όνειρα» βγάζουν μόνο για να πετάξουν μακριά σου.

Και κάτι τελευταίο... 

Όταν τα δικά σου «όνειρα» αφορούν και στην πραγματική ευτυχία των άλλων, τότε η Προσευχή σου φτερά θα σου δίνει και να είσαι σίγουρος/η ότι αυτά θα γίνουν πραγματικότητα.

Το Χαμομηλάκι

Σύνδεση μεταξύ Φόβου, Μίμησης και Αντικοινωνικής Συμπεριφοράς στα Παιδιά

Γιατί κάποια παιδιά αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες στην κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων ή στην απολογία μετά από μια άσχημη συμπεριφορά; 

Γιατί μερικά παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα σε συγκεκριμένες καταστάσεις ενώ είναι φρόνιμα σε άλλες; 

Πώς πρέπει να ανταποκρίνονται οι ενήλικοι σε αυτές τις περιπτώσεις;

Για τους γονείς, αυτά τα ερωτήματα μπορεί να φαίνονται δισεπίλυτα, όμως όταν αυτές οι συμπεριφορές αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία και την υγιή ανάπτυξη των παιδιών, είναι σημαντική η απόκτηση γνώσης στην εσωτερική λειτουργία αυτών των καταστάσεων.

Δύο νέες έρευνες ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, δίνουν μία νέα εικόνα για μια σειρά συμπεριφορών γνωστών ως "σκληρών-απαθών χαρακτηριστικών "(Callous - Unemotional traits). 

Οι ψυχολόγοι διαπίστωσαν ότι τα μικρά παιδιά που εκδήλωναν λιγότερο φόβο και επιθυμία για κοινωνική σύνδεση και που εμπλέκονταν λιγότερο συχνά με μια μιμητική συμπεριφορά που ονομάζεται αυθόρμητη απομίμηση, ανέπτυξαν περισσότερα χαρακτηριστικά CU, τα οποία είναι γνωστό ότι οδηγούν αργότερα σε αντικοινωνική συμπεριφορά.

Είναι ήδη γνωστή στο πεδίο της ψυχολογίας μία συσχέτιση μεταξύ αντικοινωνικής ή επιθετικής συμπεριφοράς και χαρακτηριστικών CU - που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενσυναίσθησης, ενοχής και μειωμένης ευαισθησίας στα συναισθήματα των άλλων. Προηγούμενες έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι τα παιδιά με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν σοβαρή, επίμονη αντικοινωνική συμπεριφορά, που συχνά εκφράζεται μέσω βίας και εχθρότητας.

Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε ένα παιδί που είναι λιγότερο συμπονετικό, δεν νοιάζεται αν θα παραβιάσει τους κανόνες και δεν αλλάζει συμπεριφορά όταν του λένε: "Αν κάνεις το X, αυτό το κακό θα συμβεί", υποστηρίζουν οι ερευνητές ψυχολόγοι και συμπληρώνουν ότι είναι επίσης πιο πιθανό να είναι επιθετικά για να πάρουν αυτό που θέλουν επειδή δεν φοβούνται τις συνέπειες.

Αυτό που είναι λιγότερο κατανοητό είναι οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες που δημιουργούν τα χαρακτηριστικά CU, μία γνώση με σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την εφαρμογή αποτελεσματικών παρεμβάσεων.

Οι ψυχολόγοι εξέτασαν δύο υποθέσεις: 

Η πρώτη επικεντρώνεται στον φόβο και την αίσθηση του ανήκειν, γνωστή και ως σύνδεση. 

Η δεύτερη σχετίζεται με την απομίμηση.

Έλλειψη φόβου και κοινωνικές σχέσεις

Για να δοκιμάσουν την πρώτη τους υπόθεση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Twin Project του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, με επικεφαλής την καθηγήτρια του BU Kimberly Saudino. Κατά τη διάρκεια εξέτασης της πρώτης υπόθεσης, πραγματοποιήθηκαν δύο εργαστηριακές επισκέψεις διάρκειας δύο ωρών.

Η πρώτη επίσκεψη αφορούσε σε παιδιά ηλικίας 3 ετών και η δεύτερη στα ίδια παιδιά στην ηλικία των 5 ετών, όπου έπαιξαν με διάφορα σενάρια, όπως να προσφέρουν σε ένα γονιό μια «καραμέλα» από ένα μεταλλικό κουτί που περιείχε πραγματικά ένα λούτρινο φίδι, να σπάσουν φυσαλίδες ή να ξεχωρίσουν σε στοίβες, χάντρες διαφόρων χρωμάτων.

Η ανάλυση των συμπεριφορών των παιδιών έδειξε ότι τα λιγότερα φοβισμένα παιδιά που έδειχναν λιγότερο ενδιαφέρον για τις κοινωνικές συνδέσεις κατά την πρώτη επίσκεψη, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σκληρά-απαθή χαρακτηριστικά μέχρι τη δεύτερη επίσκεψη. Ο φόβος από μόνος του δεν είναι το μόνο συστατικό, λέει η Ρεμπέκα Γουάλλερ εκ των συγγραφέων της έρευνας. Αυτά τα παιδιά δεν αισθάνονται, στον ίδιο βαθμό, τα έμφυτα κίνητρα και την ανταμοιβή από μία θετικά κοινωνική σχέση με άλλους ανθρώπους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η άκαμπτη γονεϊκή ανατροφή - η οποία περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως φωνές, εντάσεις και ακόμη χτυπήματα - ενέτεινε την έλλειψη φόβου και ενίσχυσε τη σύνδεση με τα τελευταία χαρακτηριστικά CU.

Οι γονείς διαθέτουν ένα σύνολο από "τεχνικές και εργαλεία" για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αν τα παιδιά είναι άφοβα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας τιμωρίας, τότε μεγαλώνει η πιθανότητα ότι η σκληρή γονεϊκή ανατροφή θα επιδεινώσει την αύξηση του κινδύνου. Κάτι που ταιριάζει στο μοντέλο που ήδη είναι γνωστό στους ψυχολόγους και τους κλινικούς γιατρούς. Αυτό που κουβαλούν τα παιδιά στο οικογενειακό τραπέζι φαγητού, αναμειγνύεται με αυτό που βιώνουν στο περιβάλλον τους.

Αυθεντική και πρακτική μίμηση

Η έρευνα που διεξήχθη στο δεύτερο πανεπιστήμιο, με ένα διαφορετικό σύνολο παιδιών, ηλικίας δύο και τριών ετών, συνέκρινε την αυθόρμητη και την πρακτική μίμηση. Η πρώτη σημαίνει αντιγραφή συμπεριφορών που εξυπηρετούν μια λειτουργία, κάτι που γίνεται συχνά ώστε να μάθουν μια δεξιότητα. Η δεύτερη σημαίνει ότι ακολουθούμε τις ενέργειες κάποιου άλλου χωρίς να διαθέτουμε κάποιο σκoπό, παρά να επιδείξουμε την επιθυμία για κοινωνική σύνδεση.

Η αυθόρμητη απομίμηση σχετίζεται με την οικοδόμηση κοινωνικών δεσμών, ώστε να δείξουμε σε κάποιον άλλο ότι ανήκουμε στην ομάδα τους, ότι αποδεχόμαστε τους τρόπους τους και ότι μπορούμε και θέλουμε να κάνουμε αυτό που κάνουν.

Σε αυτή την πειραματική διαδικασία, οι ψυχολόγοι διαπίστωσαν ότι τα παιδιά ηλικίας δύο ετών που παρουσίασαν συνολικά λιγότερο αυθόρμητη απομίμηση, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αργότερα τα χαρακτηριστικά CU. Αυτό σύμφωνα με τους ψυχολόγους δείχνει ότι αυτά τα παιδιά είχαν λιγότερα κίνητρα να δημιουργήσουν συνδέσεις με άλλα παιδιά ή ενήλικες. Οι ψυχολόγοι δεν βρήκαν να ισχύει το ίδιο για την πρακτική απομίμηση.

Και πάνε ένα βήμα πιο πέρα: Το εύρημα αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδιά δεν είναι σε θέση να δουν και να παρακολουθήσουν κάποιον να κάνει κάτι. Απλά δεν δένονται κοινωνικά, σε εκείνη την περίεργη και αστεία στιγμιαία συμπεριφορά που ενδεχομένως θα δημιουργήσει μία κοινωνική σχέση.

Συμβουλεύοντας τους γονείς

Αν και αυτά τα ευρήματα προσφέρουν σημαντικές ενδείξεις για το λόγο που τα χαρακτηριστικά CU μπορούν να οδηγήσουν σε αντικοινωνική συμπεριφορά, οι ερευνητές θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι εξετάζουν τα γενικά πρότυπα και όχι τα απλά περιστατικά. Όπως υποστηρίζουν 

δεν θέλουμε να τρομάξουμε τους γονείς. Δεν σημαίνει ότι αν παρατηρήσετε για μία φορά αυτές τις συμπεριφορές, τότε τα παιδιά σας θα έχουν πρόβλημα. Η συμπεριφορά αυτή, είναι μέρος μίας γενικής διάστασης.

Προτείνουν στους γονείς να στηρίξουν θετικά αυτές τις πτυχές της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης, δημιουργώντας τεχνητά καταστάσεις, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της αυθόρμητης μίμησης.

Ενθαρρύνετε το παιδί να μιμηθεί τον χαζό θόρυβο ή την αστεία κίνηση που κάνατε και στη συνέχεια γελάστε μαζί του με αυτό. Μπορεί να έχετε δημιουργήσει μία τεχνητή κατάσταση από το να συμβεί φυσικά, όμως τα παιδιά θα εξακολουθούν να λαμβάνουν τη θετική ενίσχυση που απαιτείται και μπορεί να υπάρξει μια στιγμή συναισθηματικού δεσίματος, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι.

Όσον αφορά στην έλλειψη φόβου και την κοινωνική σύνδεση, οι ψυχολόγοι προτείνουν να μην επιδεικνύετε σκληρότητα στη συμπεριφορά σας αλλά να δείξετε ζεστασιά. Εκεί που μπορούμε να παρέμβουμε είναι στην αλλαγή των εμπειριών των παιδιών μας.

Less imitation of arbitrary actions is a specific developmental precursor to callous–unemotional traits in early childhood
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr

psychologynow.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά αναζητούν τη χαμένη ανεμελιά

Ύστερα από έναν χρόνο καραντίνας

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, μια γάτα λούζει με κομφετί μια πριγκίπισσα στο Ζάππειο. Τα πρόσωπά τους δεν φαίνονται καλά, μασκαρεμένες και μασκοφορεμένες όπως είναι, με την κουκούλα του αιλουροειδούς να πέφτει μέχρι τα μάτια του ενός κοριτσιού και η κόκκινή της μάσκα να καλύπτει τη μύτη και το στόμα, ενώ η πριγκίπισσα κρύβεται κάτω από το μπλε, γυαλιστερό καπέλο της και πίσω από μια άσπρη μάσκα. Αλλά όπως τα κομφετί βγαίνουν μπουκέτο από το χέρι της μιας κι οι ροζ σερπαντίνες κρέμονται σαν γιορτινή γιρλάντα από το χέρι της άλλης, η χαρά πάλλεται. «Κανένα παιδί, καμιά χαρά», λέγεται πως είπε ο Κικέρων. Ένα χρόνο μετά την αρχή της πρώτης καραντίνας στην Ελλάδα, σε μια χρονιά η οποία έχει χαρακτηριστεί από την επικράτηση του άγχους και της αποξένωσης, τα παιδιά μάχονται να διατηρήσουν την ανεμελιά της ηλικίας τους.

Η τηλεκπαίδευση και το παιχνίδι στην οθόνη γέμισαν την καθημερινότητα των παιδιών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το μάθημα στην τάξη ή την παρέα με φίλους. Τα περισσότερα παιδιά δηλώνουν πλέον κουρασμένα και περιμένουν με προσμονή το καλοκαίρι.
(Φωτ. AP / Thanassis Stavrakis)

«Αυτός ήταν ένας πολύ μεγάλος και δύσκολος χρόνος για μένα, κάθε μήνα άλλαζε τόσο γρήγορα ο τρόπος που ζω», λέει στην «Κ» ο 11χρονος Στέργιος Ντερλάιν – «μια άνοιγαν τα πράγματα, μια έκλειναν, μια ήταν αυστηρά τα μέτρα, μια πιο χαλαρά». Η πρώτη καραντίνα τον δυσκόλεψε πολύ ψυχολογικά. «Δεν έφευγα από το δωμάτιό μου, δεν έκανα τίποτα, είχα χαθεί ψυχολογικά», αναφέρει με αξιοσημείωτη ωριμότητα. «Ενιωθα σαν να ήμουν σε μια φυλακή, παρόλο που ήμουν στο δωμάτιό μου με το κρεβάτι μου, πήγαινα στο σαλόνι και πάλι ένιωθα σαν φυλακισμένος», τονίζει. Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, λέει πως και πάλι δεν νιώθει ωραία, αλλά είναι καλύτερα από τότε. Τον έχει βοηθήσει πως μπορεί τουλάχιστον να παίζει διαδικτυακά παιχνίδια με τους φίλους του, και να τους μιλάει με κάμερα ή στο τηλέφωνο –«αν δεν είχα το λάπτοπ μου ή το playstation και το κινητό μου για να μιλάω με τους φίλους μου, δεν θα την είχα βγάλει ψυχολογικά καλά την καραντίνα, θα ήμουν μόνος», αναφέρει– όπως και το ότι έχει τον αδελφό και τους γονείς του. 

Ο τελευταίος χρόνος του έχει φανεί τεράστιος –«κάθε μέρα ήταν σαν μία εβδομάδα»– και απίστευτος. «Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ζήσω σε μια εποχή κατά την οποία υπάρχει πανδημία, δεν το φαντάστηκα ποτέ, ήταν πολύ τρομακτικό», σημειώνει. Ελπίζει πως θα τελειώσει σύντομα – για να μπορέσει να επισκεφθεί τους συγγενείς του στο Βέλγιο, για να πάει του χρόνου στο γυμνάσιο χωρίς μάσκα, για να μη μάθει άλλα «φρικτά πράγματα» που δεν ήθελε να ξέρει, για να έχει ένα φυσιολογικό καλοκαίρι. «Δεν θέλω να έχω πάλι ένα καλοκαίρι με κορωνοϊό», δηλώνει, «δεν θα το αντέξω».

Πιο πολύ από όλα τα παιχνίδια που έπαιζε με φίλους της προ πανδημίας, στην 9χρονη Βασιλική-Ηλιάνα Χαρισιάδου λείπει το κρυφτό – «παίζαμε μήλα, ποδόσφαιρο γιατί έφερναν κάποια αγόρια την μπάλα τους, κυνηγητό». Τώρα είναι μπροστά σε μια οθόνη –«βαρέθηκα και έχω κουραστεί κάθε μέρα με τα ηλεκτρονικά», λέει η ίδια– κι ενώ οι μέρες που πήγαινε στο φροντιστήριο κάποτε ήταν οι αγαπημένες της, τώρα έχουν γίνει οι πιο δύσκολες γιατί παρατείνουν τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Προς το παρόν απλώς ελπίζει – «να ανοίξουν τα σχολεία, να μη φοράμε μάσκες και μια μέρα να συναντηθούμε όλη η τάξη» και να παίξουν ελεύθεροι, τονίζει. Πιο πολύ όμως ελπίζει να ανοίξει η μετακίνηση μεταξύ νομών – αυτή την εβδομάδα έκλαιγε, της έλειπαν πάλι οι γιαγιάδες και οι παππούδες της που ζουν σε άλλους νομούς και έχει να τους δει έξι μήνες. «Ελπίζω να ανοίξουν για να πηγαίνουμε στις γιαγιάδες και στους παππούδες», λέει στην «Κ», «και να τελειώσει αυτός ο κορωνοϊός». 

Η εκδρομή που δεν θα γίνει

«Εχουμε τα νεύρα μας, είμαστε αγχωμένοι όλη την ώρα, είναι καινούργιο αυτό που ζούμε», αναφέρει ο 12χρονος Παναγιώτης. Για τον ίδιο, κάποια μαθήματα τα κατανοεί πιο δύσκολα τώρα που γίνονται διαδικτυακά, αλλά περισσότερο του λείπουν οι φίλοι. «Βγαίναμε έξω καμιά φορά, πηγαίναμε στα σπίτια ο ένας του άλλου, βλεπόμασταν – τώρα δεν μπορούμε, δεν είναι το ίδιο να τον βλέπεις από κοντά και από την οθόνη μέσα», σημειώνει. Στενοχωριέται που μάλλον θα χάσουν την ημερήσια εκδρομή της έκτης δημοτικού – «αυτή την εμπειρία δεν θα την έχουμε», λέει. «Μακάρι να πάμε όλοι μαζί στο σχολείο, να βρεθούμε», εύχεται, «έστω και με μάσκες». 

Τον 10χρονο Θανάση τον δυσκόλεψε η μάσκα στο σχολείο, και επειδή δεν μπορούσαν να χαρούν το διάλειμμα όπως παλιά, δεν το ευχαριστήθηκε. Αλλά τόσο εκείνος όσο και ο 8χρονος αδελφός του Μάριος νιώθουν «άβολα» που είναι συνέχεια μπροστά στο τάμπλετ ή στον υπολογιστή, και στο σπίτι βαριούνται. Οταν μιλούν με φίλους online και η σύνδεση είναι κακή, η έλλειψη της διά ζώσης επικοινωνίας εντείνεται, ενώ στο μάθημα της τηλεκπαίδευσης τους ενοχλεί το ότι πρέπει να πατάνε διάφορα κουμπιά για να μιλήσουν, το ότι οι δάσκαλοι τους ρωτούν συνέχεια αν τους ακούν. Στον Μάριο λείπει να παίζει στην αυλή με τους φίλους του, του λείπουν ακόμα και οι δάσκαλοι. Φέτος ήθελε να αρχίσει ποδόσφαιρο – όμως δεν πρόλαβε ούτε να δει πώς μοιάζει μια ακαδημία ποδοσφαίρου.

«Κρούσματα», η νέα λέξη

Αν η χαρά είχε ήχο, θα ακουγόταν μάλλον όπως το παιδικό γέλιο. Αυτό έχει λείψει περισσότερο στην 9χρονη Μαίρη Γκατζογιάννη – τα γέλια. «Είμαι στενοχωρημένη», λέει στην «Κ», «γιατί στο σχολείο μπορούσαμε να κάνουμε πλάκες μεταξύ μας – με κλειστό μικρόφωνο, δεν μπορούμε». Προτιμάει το διαδικτυακό μάθημα των εξωσχολικών αγγλικών γιατί είναι λίγα άτομα – «έχουμε ανοιχτά μικρόφωνα και γελάμε». Τον τελευταίο χρόνο έμαθε πολλές καινούργιες λέξεις – μιλώντας στην «Κ», χρησιμοποιεί συχνά μία από αυτές, τα «κρούσματα». «Ελπίζω ότι τα κρούσματα θα κατέβουν και θα μπορούμε πάλι να πάμε στο σχολείο και να παίξουμε έξω». Όταν τελειώνει το σχολείο, τα αγγλικά, τα γερμανικά, και το μπαλέτο –το οποίο δεν της αρέσει τώρα όσο παλιά αλλά «είναι καλύτερο από το τίποτα»– κάνει παζλ για να μην περνάει κι άλλες ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Ελπίζει να ξαναβρεί την ανεμελιά της και να ξαναπαίξει βόλεϊ. «Πετάμε την μπάλα το ένα άτομο στο άλλο», λέει, εξηγώντας γιατί είναι το αγαπημένο της παιχνίδι, «και είναι διασκεδαστικό, κυρίως γιατί το κάνουμε με άλλους, παίζαμε και με παιδιά που δεν ήξερα πολύ καλά – ήταν πολύ διασκεδαστικό αυτό».

Ηλιάνα Μάγρα 30.03.2021
kathimerini.gr 

Ρινορραγία στα παιδιά: «Μαμά, "άνοιξε η μύτη μου"»

Συχνά οι γονείς βρίσκονται μπροστά σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση όπως η ρινορραγία και οι ίδιοι αναρωτιούνται:

 

Τι κάνω όταν «ανοίξει η μύτη»;

* Γράφει η Παιδίατρος Καλυμνιού Μαριαλένα, MD, MSc

Τι είναι η ρινορραγία;
Οι αιμορραγίες από τη μύτη (ρινορραγίες) είναι συνηθισμένες σε παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών και συνήθως προκαλούνται αν το παιδί τραυματίσει τη μύτη με το γνωστό «σκάλισμα» ή και από την ξηρότητα του ρινικού βλεννογόνου. 

Σαν θέαμα μπορεί να τρομάξουν τόσο το παιδί όσο και τους γονείς, συνήθως όμως δεν είναι σοβαρές και στην πλειοψηφία τους μπορούν να αντιμετωπιστούν με κατάλληλες οδηγίες και στο σπίτι.

Το πιο κοινό είδος ρινορραγίας είναι η πρόσθια ρινορραγία, η οποία προέρχεται από το μπροστινό μέρος της μύτης. Τα τριχοειδή αγγεία μέσα στη μύτη μπορεί να σπάσουν και να αιμορραγήσουν, προκαλώντας αυτόν τον τύπο ρινορραγίας.

Μια οπίσθια ρινορραγία προέρχεται από το βαθύτερο μέρος της μύτης. Το αίμα ρέει κάτω από το πίσω μέρος του λαιμού ακόμα και αν το άτομο κάθεται ή στέκεται. Τα παιδιά σπάνια έχουν οπίσθια ρινορραγία. Είναι πιο συχνές σε ηλικιωμένους ενήλικες, σε άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση και σε άτομα που είχαν τραύμα στη μύτη ή στο πρόσωπο.

Τι προκαλεί ρινορραγίες;

Οι περισσότερες πρόσθιες ρινορραγίες οφείλονται στον ξηρό αέρα. Ένα ξηρό κλίμα ή θερμός εσωτερικός αέρας ερεθίζει και στεγνώνει τον βλεννογόνο της μύτης. 

Αυτό δημιουργεί μια κρούστα που με τη σειρά της φέρνει φαγούρα και έτσι το παιδί σκαλίζει τη μύτη του. 

Το κοινό κρυολόγημα μπορεί επίσης να ερεθίσει τον βλεννογόνο της μύτης και η αιμορραγία εδώ προκαλείται μετά από επαναλαμβανόμενο φύσηγμα της μύτης.

Οι αλλεργίες μπορούν επίσης να προκαλέσουν προβλήματα, καθώς οι γιατροί μπορεί να συνταγογραφήσουν φάρμακα (όπως αντιισταμινικά ή αποσυμφορητικά) για τον έλεγχο της φαγούρας, της καταρροής ή της βουλωμένης μύτης. 

Το φάρμακο μπορεί να στεγνώσει τον ρινικό βλεννογόνο, οδηγώντας σε ρινορραγίες. 

Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες του γιατρού μας σχετικά με τη δόση και τη διάρκεια χρήσης των φαρμάκων. Ένας τραυματισμός ή ένα χτύπημα στη μύτη μπορεί επίσης να προκαλέσει αιμορραγία. Σπάνια, μια αιμορραγική διαταραχή ή ασυνήθιστα σχηματισμένα αιμοφόρα αγγεία θα μπορούσαν να είναι το αίτιο.

Μπορούν να προληφθούν οι ρινορραγίες;

Δεδομένου ότι οι περισσότερες ρινορραγίες στα παιδιά προκαλούνται από μικροτραυματισμό με τα νύχια ή ερεθισμό από ζεστό ξηρό αέρα, η χρήση μερικών απλών συμβουλών μπορεί να σας βοηθήσει:
Κρατήστε τα νύχια του παιδιού σας κοντά για να αποφύγετε τραυματισμούς από μύτη.
Διατηρήστε το εσωτερικό της μύτης του παιδιού σας υγρό με χρήση φυσιολογικού ορού, σύμφωνα με τις οδηγίες του Παιδιάτρου ή του ΩΡΛ.
Βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας φορούν προστατευτικό αθλητικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια αθλητικών ή άλλων δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμό στη μύτη.
Διατηρήστε μια ανεκτή υγρασία στο σπίτι.

Και αν παρόλα αυτά συμβεί;
Μείνετε ήρεμοι και καθησυχάστε το παιδί σας.
Ζητήστε από το παιδί σας να κάθεται όρθιο ή στην αγκαλιά σας και στη συνέχεια να γέρνει το κεφάλι του ελαφρώς προς τα εμπρός. Πείτε του να αναπνέει από το στόμα.

Μην αφήνετε το παιδί σας να κλίνει το κεφάλι προς τα πίσω. 

Η μύτη και ο λαιμός μας επικοινωνούν. 

Αυτό μπορεί να κάνει το αίμα να ρέει κάτω από το πίσω μέρος του λαιμού, το οποίο έχει άσχημη γεύση και μπορεί να προκαλέσει έμετο, βήχα ή εισρόφηση.

Πιέστε απαλά το μαλακό μέρος της μύτης με μια πετσέτα.

Κρατήστε την πίεση στη μύτη για περίπου 10 λεπτά. 

Εάν σταματήσετε πολύ νωρίς, η αιμορραγία μπορεί να ξεκινήσει ξανά.
Ζητήστε από το παιδί σας να χαλαρώσει λίγο μετά τη ρινορραγία. Μην το αφήσετε να φυσήξει τη μύτη του, να τη σκαλίσει ή να την τρίψει.

Καλέστε το γιατρό εάν το παιδί σας:
* έχει συχνά ρινορραγίες
* έχει γνωστή αιμορροφιλία
* μπορεί να έχει βάλει κάτι στη μύτη του
* τείνει να εμφανίζει μώλωπες εύκολα
* έχει συμπτώματα αναιμίας (είναι ωχρό, λαχανιάζει εύκολα, χτυπάει γρήγορα η καρδούλα του)
* αιμορραγεί πολύ από μικρές πληγές ή αιμορραγεί από άλλο μέρος, όπως τα ούλα
* πρόσφατα άρχισε να παίρνει νέο φάρμακο

Λάβετε βοήθεια έκτακτης ανάγκης ή καλέστε το γιατρό ΑΜΕΣΑ εάν η αιμορραγία:
είναι μεγάλη, 

το παιδί σας έχει ζάλη ή αδυναμία, 

δυσκολεύεται να ανασάνει 

έχει χάσει τις αισθήσεις του
είναι αποτέλεσμα πτώσης ή χτυπήματος στο κεφάλι
δεν σταματά μετά από δύο απόπειρες πίεσης για 10 λεπτά η καθεμίακαταπίνει μεγάλη ποσότητα αίματος που του προκαλεί εμετό

kidotfestival.com

politischios

«Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821»

Στο Ίδρυμα Θεοχαράκη από τις 23 Μαρτίου

O πόνος, τα βάσανα, ο ηρωισμός και η προσφορά των γυναικών στον αγώνα αναδύονται στην έκθεση «Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821» που φιλοξενεί το Ίδρυμα Θεοχαράκη από τις 23 Μαρτίου.

Το φιλελληνικό πνεύμα και η έντονη γυναικεία παρουσία στα χρόνια της Επανάστασης, καθώς και στην πρώτη περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους προσεγγίζονται στην έκθεση μέσα από 80 επιλεγμένα έργα ζωγραφικής, πορσελάνινων αντικειμένων και ρολογιών του 19ου αιώνα που προέρχονται από την περίφημη συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη -ένα μεγάλο μέρος της, με τίτλο «Καλλιτεχνικές εκδοχές του Φιλελληνισμού», είχε παρουσιαστεί το 2015 στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

Έλληνας Αγωνιστής θρηνεί τη νεκρή γυναίκα και το παιδί του,
Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, γύρω στο 1830,
Λάδι σε μουσαμά, 33 X 25 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Η επιμελήτρια της έκθεσης, δρ. Ιστορίας της Τέχνης Φανή Μαρία Τσιγκάκου, επισημαίνει μεταξύ των άλλων: «Τα φιλελληνικά έργα που επιλέξαμε για την έκθεση είναι εμπνευσμένα αποκλειστικά από τις Ελληνίδες που έδρασαν κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο της Νεοελληνικής ιστορίας.

Σκλαβοπάζαρο, 1836, V. Delacroix,
Λάδι σε μουσαμά, 61 X 51 εκ.,
Ενυπόγραφο, κάτω δεξιά: "V. Delacroix, 1836",
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι γυναίκες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο εμψυχώνοντας τους άνδρες, παίρνοντας μέρος στις μάχες, ενώ εμφύσησαν στα παιδιά τους την αγάπη για την πατρίδα και το αγωνιστικό πνεύμα απέναντι στον κατακτητή.

Ελληνίδα που παίζει λαγούτο,
1847 Charlemagne- Oscar Guet (1801-1871),
Λάδι σε μουσαμά, 120 X 94 εκ.,
Ενυπόγραφο, κάτω αριστερά: "Guet 1847",
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Οι δραματικές λεπτομέρειες στον ευρωπαϊκό τύπο για τις κακουχίες των γυναικόπαιδων, για τις αρπαγές και για την τύχη των αιχμαλώτων γυναικών προκαλούσαν δάκρυα στους αγωνιστές. Στο έργο με τον τίτλο “Ελληνίδες στο σκλαβοπάζαρο”, του Stanislas-Henri-Benoit Darondeau, αποτυπώνονται με συγκλονιστική αμεσότητα ο εξευτελισμός και η απόγνωση της κοπέλας στα χέρια του τρομαχτικού δουλέμπορου. Τη βίαιη αρπαγή μιας Ελληνίδας αναπαριστά η ελαιογραφία της Γαλλίδας Louise Vallot. Την ίδια θεματική αποτυπώνουν αρκετά αντικείμενα, όπως για παράδειγμα ρολόγια, πιάτα, βάζα κ.ά.

Νεαρή Ελληνίδα με Βεντάλια, Αγνώστου,
Γαλλικής σχολής, μέσα 19^ου αιώνα,
Λάδι σε μουσαμά, 66 X 52 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Μετά το τέλος του επαναστατικού αγώνα και τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους εξακολουθούν να εμφανίζονται “Ελληνίδες” στις ευρωπαϊκές αίθουσες εκθέσεων, αλλά δίχως την παραμικρή νύξη στις τραγικές στιγμές που βίωσαν. Οι μετα-επαναστατικές “Ελληνοπούλες” είναι ανέμελες και ποζάρουν με χάρη και ευγένεια, ντυμένες με περίτεχνες ενδυμασίες και πλούσια κοσμήματα, σε ελαιογραφίες και διάφορα αντικείμενα. Επισημαίνουμε ότι, προς τα μέσα του αιώνα, όταν -στο πλαίσιο του ευρέως διαδεδομένου “Ανατολισμού” Orientalisme - το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών θα στραφεί προς μια εικονογραφία περισσότερο εξωτική, οι “Ελληνοπούλες” αναπαριστάνονται με προκλητικά, αιθέρια ενδύματα, όπως η αυτάρεσκη Ελληνίδα που παίζει λαγούτο, του Charlemagne-Oscar Guet.

Επιτραπέζιο ρολόι από επιχρυσωμένο μπρούντζο, 49 X 31 εκ.,
Η ολόγλυφη διακόσμηση αναπαριστάνει την Μπουμπουλίνα,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Μια Ελληνοπούλα σε ιδιαίτερα αισθησιακή πόζα βλέπουμε σε ελαιογραφία του Giacomo Marastoni, ενώ οι Ελληνίδες στο Χαρέμι που αναπαριστάνονται στα βάζα έχουν μεταμορφωθεί, επιτυχώς, σε χαριτωμένες οδαλίσκες».

Ελληνίδα Μάνα με το νεκρό παιδί της,
Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, Α' μισό 19ου Αιώνα,
Λάδι σε μουσαμά, 83 X 100 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Ο συλλέκτης, Μιχάλης Βαρκαράκης χαρακτηριστικά αναφέρει: «Με την εικαστική εικονογραφία υμνήθηκαν τα πάθη, ο ηρωισμός, η αγάπη για την ελευθερία, η λεβεντιά των παλληκαριών και η ομορφιά των Ελληνίδων. Πιστεύω πως η φιλελληνική εικαστική τέχνη έχει τις εξής ιδιαιτερότητες: μοναδικότητα στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, είναι πάντοτε θετική για την Ελλάδα και εμπεριέχει τα μηνύματα του χριστιανισμού και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (αρχαιολατρεία).

Ελληνίδα μητέρα που αναμένει την έκβαση μάχης,
Βάζο «Vieux Paris», από πολύχρωμη πορσελάνη, ύψος 26 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Το τελευταίο αποτελεί ιδιαίτερο κίνητρο της συλλογής που είναι ο ερχομός των έργων αυτών (από την Ευρώπη που παρήχθησαν) στην Ελλάδα, διότι έγιναν με κύριο σκοπό να βοηθήσουν τους νεότερους Έλληνες να αναστήσουν την πατρίδα τους. Είναι ευνόητο ότι η φιλελληνική καλλιτεχνική δημιουργία αποτελεί τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και πρέπει να βρίσκεται στα Μουσεία της Ελλάδας.

Με τη συλλογή αυτή, πιστεύω ότι η οικογένειά μου κι εγώ εκπληρώσαμε μέρος του χρέους που έχουμε όλοι οι Έλληνες προς την πατρίδα, έχοντας το δικαίωμα να καυχόμαστε πως είμαστε απόγονοι ενός ένδοξου γένους».

Ελληνίδα, Αγαλματίδιο από επιχρυσωμένο μπρούτζο, ύφος 53 εκ.,
Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δράσεων της Πρωτοβουλίας ’21, των 16 Ιδρυμάτων, για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση.

naftemporiki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

ΚΥΨΕΛΗ - Η ηλεκτρονική εφημερίδα του Β1, του Δημοτικού Σχολείου Νέας Πεντέλης

Αν περπατώντας αυτές τις ημέρες στη Ν. Πεντέλη ακούσατε κάποια μελισσάκια να ζουζουνίζουν, ήταν οι μαθητές του Β1 που νιώθοντας την ανάγκη να επικοινωνήσουν μεταξύ τους έστω και διαδικτυακά λίγο περισσότερο, εργάστηκαν, ψήφισαν, έγραψαν, σύγκριναν, επέλεξαν και αποφάσισαν να εκδώσουν το πρώτο τεύχος της δικής τους εφημερίδας, την ΚΥΨΕΛΗ.

ΕΚΔΟΤΗΣ: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΑΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ: ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Β1 ΤΑΞΗΣ

Όποιος ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο της εφημερίδας που σίγουρα κρύβει πολλές εκπλήξεις, μπορεί να πατήσει στη λεζάντα κάτω από εξώφυλλο και να την ξεφυλλίσει...

 

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε την εφημερίδα μας

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αγάπη ενός παιδιού ακόμα και τον «Κακό Λύκο» αποκαθιστά!!

Θέμα: «Το ζωάκι που αγαπώ»

   «Το αγαπημένο μου ζωάκι είναι ο λύκος. Ο λύκος ζει στα δάση της Κεντρικής Ευρώπης.
   Ο λύκος είναι γκρι με άσπρο αλλά ο αρκτικός λύκος είναι μόνο άσπρο. Τα μάτια του είναι συνήθως γαλανά κι έχει κοφτερά δόντια. Τα αυτιά του είναι μυτερά.
   Του αρέσει πολύ να τρέχει μέσα στα δάση και να κυνηγάει ζώα για να τα φάει.
Σχεδόν ποτέ δεν είναι μόνος του ο λύκος, ζει σε μια ομάδα που λέγεται αγέλη.
Του αρέσει επίσης να ουρλιάζει ειδικά όταν έχει πανσέληνο.
   Δεν έχω συναντήσει ποτέ λύκο, αλλά ξέρω ότι είναι ένα όμορφο ζώο και αυτό που μου αρέσει πιο πολύ πάνω του είναι τα μάτια του.
   Για αυτό το ζώο νιώθω θαυμασμό γιατί όταν απειλείται η αγέλη, δίνει ακόμα και τη ζωή του για να προστατέψει τα μικρά του, κι επίσης δεν είναι σίγουρα ο «κακός λύκος» των παραμυθιών αλλά ένα τρωτό είδος που χρειάζεται προστασία.»

-----------------

🌼Ένα μεγάλο "μπράβο" στο παιδί για τις γνώσεις, την ευαισθησία και την πρωτοτυπία της σκέψης του!!  

Ένα "ευχαριστώ" στους γονείς του, που μας εμπιστεύτηκαν και μας επέτρεψαν να αναρτήσουμε αυτήν την εξαιρετική απόδοση των σκέψεων και των συναισθημάτων του παιδιού τους!!🌼

Το Χαμομηλάκι

Με ποιούς συνομιλεί το παιδί σου στο διαδίκτυο; – Το λάθος των γονιών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Η ψηφιακή ανατροφή ίσως να είναι ένας νέος όρος. Μιας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ο νέος παιδότοπος, ακόμα και για παιδιά κάτω των δέκα ετών. Εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο είναι χρήστες των κοινωνικών μέσων και δημοσιοποιούν προσωπικά τους δεδομένα.

Σύμφωνα με έρευνα τα δύο τρίτα των παιδιών ηλικίας 7 έως 9 ετών στη Σιγκαπούρη, χρησιμοποιούν smartphone κάθε μέρα και δραστηριοποιούνται στα social media. Ενώ, το 40% έχουν λογαριασμούς στο Facebook στο Instagram και στο tik tok. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα στο The Straits Times, το 1/3 των γονέων λένε ότι δεν γνωρίζουν με ποιον αλληλεπιδρούν τα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι που όλοι οι ειδικοί θεωρούν λάθος.

Ναι, οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν την δραστηριότητα των παιδιών τους σε όλα τα ψηφιακά μέσα. Και ένας από τους καλύτερους τρόπους είναι να βάλουν όρια στον χρόνο που τα παιδιά τους χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά. Επίσης, θα πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζουν με ποιους συνομιλούν τα παιδιά τους ακριβώς όπως ελέγχουν τις επαφές τους και στην κανονική τους ζωή.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει τον τρόπο ζωής μας και έχουν γίνει σημείο αναφοράς της καθημερινότητας. Ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσουν να ανταποκριθούν οι γονείς είναι να ενημερωθούν εμπεριστατωμένα για τους τρόπους χρήσης τους. Έτσι μόνο θα είναι σε θέση να κατανοήσουν πότε τα παιδιά τους είναι έτοιμα να τα χρησιμοποιήσουν. Όπως και στην πραγματική ζωή, τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές των γονιών τους… με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η ψηφιακή ανατροφή και εκπαίδευση είναι γονεϊκό καθήκον. Ο αφορισμός της ψηφιακής τεχνολογίας είναι συνήθως η εύκολη δικαιολογία της άγνοιας….

Όταν οι γονείς αποκτήσουν πλήρη εικόνα για το πώς λειτουργούν όλες οι πλατφόρμες θα μπορέσουν να θέσουν και τις σωστές πρακτικές. Από το ποια είναι η σωστή ηλικία για να συνδεθεί το παιδί τους στον ψηφιακό κόσμο, μέχρι την κατανόηση των κινδύνων και την θέσπιση σωστών κανόνων.

Όπως και σε όλα τα πράγματα της κοινωνικής ζωής, η συζήτηση με τα παιδιά είναι η καλύτερη στρατηγική. Ορίστε τις συνθήκες για το τι είναι αποδεκτό και τις συνέπειες για απαράδεκτη συμπεριφορά. Συζητήστε σχετικά με το προσωπικό απόρρητο, τα προσωπικά δεδομένα και πως πρέπει να τα προστατεύουν. Επίσης, για τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο και τον τρόπο συμπεριφοράς τους στο διαδίκτυο. Το μεγάλο μυστικό είναι να επιβλέπετε συστηματικά αλλά διακριτικά, ώστε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους.

slpress.gr

Αναστασία Ζαννή: Απλά μαθήματα Ορθοφωνίας (Γραμματική Γ' Δημοτικού)

Στον προφορικό και τον γραπτό μας λόγο...
περισσότερο, όταν τραγουδάμε...
και πολύ περισσότερο, 

όταν δηλώνουμε Σοπράνο Διεθνούς Φήμης (τύφλα να 'χει η Κάλλας) και μας επέλεξαν να ψάλλουμε τον Εθνικό μας Ύμνο (και όχι να τον "εκτελέσουμε"), εις επήκοον της οικουμένης όλης...
πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τα παρακάτω:

Το τελικό "ν" απαραιτήτως πρέπει να μπαίνει πριν από αρσενικού και θηλυκού γένους λέξεις που ξεκινούν από κ, π, τ, ζ, ψ, ξ, και μπ, ντ, γκ, τσ, τζ.
Διαφορετικά το την κόψη, ακούγεται τη γκόψη, το σαν πρώτα ακούγεται σα μπρώτα, τον πατέρα ακούγεται το μπατέρα κ.ο.κ.

Κουίζ: Όποιος εντοπίσει τα λάθη της κ. Αναστασίας Ζαννή (σοπράνο διεθνούς φήμης - τύφλα να 'χει η Κάλλας), η οποία ερμήνευσε (!!) καταπώς της έκοψε τον Εθνικό μας Ύμνο, θα κερδίσει την από μέρους μας απέραντη εκτίμηση.

Το ηχόχρωμα, τη μουσικότητα, την κίνηση και όλα τα συναφή, τα αφήνουμε στους ειδικούς, αν και και το δικό μας μουσικό αυτί και η αισθητική μας σφόδρα ενοχλήθηκαν. 

Το Χαμομηλάκι

28 Μαρτίου – Ημέρα αφιερωμένη στη γιαγιά

Σήμερα είναι η ημέρα της γιαγιάς.

Της γυναίκας που μεγαλώνει τουλάχιστον 2 γενεές και φροντίζει για όλους στην οικογένεια. 

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη σε αυτήν

και σκοπός της ημέρας είναι η ευαισθητοποίηση 

και η αναγνώριση της πολύτιμης δουλειάς και αγάπης 

που τόσο απλόχερα δίνει κάθε μέρα στα παιδιά της

και τα παιδιά των παιδιών της.

Η Ημέρα είναι αφιερωμένη στη γιαγιάκα μου,

που μ' αγάπησε πιο πολύ απ' όλους

που μ' αγκάλιαζε πιο δυνατά απ' όλους

που, όταν με μαλώνανε, η γιαγιάκα μου με χάιδευε

που μου μαγείρευε μόνο αυτά που μου αρέσανε

που μου 'δινε κρυφά-κρυφά χώρια χαρτζιλίκι

που μ' άκουγε με τις ώρες, να της μιλάω

που σ' αυτήν μπορούσα να λέω τα μυστικά μου

που σ' αυτήν έβρισκα παρηγοριά

που μεγάλωσα κι όμως αναζητάω την αγκαλιά της σαν μωρό

Που τρελαίνομαι να ακούω να λέει:

 «Ψυχή μου, την ευχή μου να ‘χεις!»

Το Χαμομηλάκι

Tα Σάββατα ολόιδια με τις Δευτέρες...

Χωρίς νόημα

Έφτασε η εποχή που τα Σάββατα γίναν ολόιδια με τις Δευτέρες. Γκρίζα σύννεφα απελπισίας καρφώθηκαν πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και τους γέμισαν θυμό και αγανάκτηση. Πλήθυναν οι βαριαστεναγμοί και τα ξεφυσήματα. 

Όλοι μαλώνουν χωρίς καλά καλά κι οι ίδιοι να ξέρουν το γιατί. 

Τα χαμόγελα σβήστηκαν από τα πρόσωπα των περαστικών. 

Όλοι πήραν για παρέα ένα σκύλο, μήπως και παρ' ελπίδα τους θυμισει ξανά πως να αγαπούν.

Τα βλέμματα δε μιλάνε πια μεταξύ τους, παρά είναι χαμένα στο άπειρο της σκέψης τους. Κι άλλα πάλι καρφωμένα σε φωτεινές οθόνες πιο κενά από ποτέ. 

Η ζωή διαδραματίζεται μέσα από καλοστημένες και επί πολλάκις επεξεργασμένες φωτογραφίες, που ανεβαίνουν στα social, παρέα με ένα πιασάρικο quote, επαρκώς θελκτικό για τα likes. 

Η αξία των ανθρώπων μετριέται σε ακόλουθους που λίαν συχνά εξαγοράζονται για να ενισχύσουν το γόητρο τους.

Γεννήθηκε η γενιά των ανθρώπων που ζουν σε δύο πραγματικότητες, την αληθινή και την ψηφιακή. Μα δεν ξέρουν πάντα ποια είναι η πραγματική. Μικρά παιδιά μιλούν σε οθόνες, δείχνουν όσα νιώθουν με emoticons και το παιχνίδι τους γίνεται με το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. 

Αγνοούν τι σημαίνει αλάνα, πως παίζεται το τζαμί, τι είναι η φιλία. Απαγορεύτηκε ότι φέρνει χαρά και βαφτίστηκε ως επικίνδυνο. Επιβλήθηκε ένας τρόπος ζωής χωρίς ουσία, χωρίς ελπίδα. 

Ξεχάσαμε να ζούμε...

Κι όμως υπάρχει μια αχτίδα σωτηρίας σε όλη αυτή τη σκοτεινιά που πλανάται. Αν κοιτάξει καθένας μας μέσα του... 

Στο μέσα μας κρύβεται το φως. Σε όσα αγαπάς, σε όσα σε παθιάζουν, σε όσα σε κάνουν να ζεις πραγματικά. Ήρθε η ώρα να πετάξουμε όλα τα "σκουπίδια" απ' τις ψυχές μας και να ξεσκαρτάρουμε τους τοξικούς ανθρώπους απ' τις ζωές μας. 

Έτσι, μόνο θα αφήσουμε χώρο για να ξαναμπει η χαρά, να ξαναβρούμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε όσα είχαμε για χαμένα. Έτσι, μόνο θα βρούμε το δρόμο μας για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας

πηγη

mygdalia

Ένας Πίνακας και η Ιστορία του - Η έξοδος του «Άρη»

Η ηρωική έξοδος του «Άρη» από το Ναβαρίνο μετά την επίθεση του Ιμπραήμ. Πώς διέσπασε τον ασφυκτικό κλοιό στη Σφακτηρία και με κουρελιασμένα πανιά έθεσε εκτός μάχης επτά εχθρικά πλοία...

Η έξοδος του πλοίου «Άρης» από το Ναβαρίνο αποτελεί ένα από τα ηρωικότερα και πιο συγκινητικά περιστατικά του ναυτικού αγώνα κατά την ελληνική επανάσταση του 1821. 

Ο Ιμπραήμ μετά την κατάληψη της Μεθώνης δεν εννοούσε να προχωρήσει στο εσωτερικό της Πελοποννήσου αν δεν ξεκαθάριζε τις εχθρικές εστίες του Παλαιοκάστρου, του Νεοκάστρου και της Σφακτηρίας. 

Η κατάληψη του νησιού και η πτώση των δύο κάστρων θα του εξασφάλιζε την αδιαφιλονίκητη κατοχή της Μεσσηνίας που θα γινόταν η βάση του για την εξόρμησή του προς το κέντρο της Πελοποννήσου. 

Έτσι, στις 26 Απριλίου, ημέρα Κυριακή, του 1825, τουρκοαιγυπτιακή αρμάδα, εισέπλευσε στο Ναβαρίνο για να ενισχύσει την πολιορκία της Σφακτηρίας και του Νεοκάστρου, τα οποία υπεράσπιζαν μικρές δυνάμεις επαναστατημένων Ελλήνων. 

Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν δύσκολες για τους αγωνιστές του νησιού, αλλά και για τα 8 ελληνικά καράβια που βρίσκονταν στο λιμάνι, καθώς διέτρεχαν τον κίνδυνο του αποκλεισμού. 

Τo τελευταίo καράβι που διέσπασε τον εχθρικό κλοιό ήταν ο «Άρης» που περίμενε μάταια τον κυβερνήτη του, Αναστάσιο Τσαμαδό, ο οποίος είχε πέσει μαχόμενος κατά την πολιορκία της νήσου Σφακτηρίας. 

Με τον «Άρη» κατάφεραν να διαφύγουν με πολύ κόπο και ο Α. Μαυροκορδάτος και μερικοί άλλοι υπερασπιστές του νησιού. Τη διοίκηση του πλοίου ανέλαβε ο Ν. Βότσης και μαζί με τον Δ. Σαχτούρη ξεκίνησαν για τον δύσκολο απόπλου, καθώς την έξοδο για την ανοιχτή θάλασσα από την κεντρική είσοδο του κόλπου είχαν κλείσει τρεις φρεγάτες. 

Οι ναύτες του ελληνικού πλοίου έφεραν την εικόνα της Παναγίας στο κατάστρωμα και μία άγρια μάχη ξέσπασε. 

Ο «Άρης» έβαλε πλώρη για τη μοναδική ανοιχτή δίοδο, το στενό άνοιγμα ανάμεσα στη Σφακτηρία και τον βράχο Tsichli-Baba. Επρόκειτο να επιτελέσει έναν ελιγμό που απαιτούσε εξαιρετική ναυτική δεινότητα. 

Ο «Άρης», ωστόσο, κατάφερε να βγει στην ανοιχτή θάλασσα και με τα 16 μικρά κανόνια του, που δεν σταμάτησαν να βάλλουν, προκάλεσε σοβαρές ζημιές στον εχθρό. Κατά την έξοδό του βύθισε ένα μπρίκι, έκαψε μία γολέττα και έθεσε εκτός μάχης πέντε μπρίκια. Ύστερα από τη σκληρή μάχη, που διήρκεσε πέντε ώρες, τα πανιά του μικρού πλοίου κουρελιάστηκαν. 

Με 2 νεκρούς και 7 τραυματίες κατέπλευσε στην Καλαμάτα. Ο «Άρης» χάρη στην ηρωική τόλμη του κυβερνήτη και του πληρώματος που αψήφισαν τον κίνδυνο, έγραψε μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην ιστορία της δράσης του ελληνικού ναυτικού. 

Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης, που παρακολουθούσε τη ναυμαχία από το φρούριο του Νεοκάστρου, έγραψε στα απομνημονεύματά του: 

«Σώθηκαν με μεγάλο κίνδυνο κι απερίγραπτη γενναιότητα αυτείνοι οι άνθρωποι του καραβιού. Άλλο είναι να το [β]λέπει άνθρωπος και άλλο να το λέγει. Σώθηκαν με την βοήθεια του Θεού, δίνοντάς τους ανδρεία πολλή». 

Μετά την απελευθέρωση το πλοίο αγοράσθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, εντάχθηκε στον πολεμικό στόλο και μετονομάσθηκε σε «Αθηνά». Το 1879 μετονομάσθηκε πάλι σε «Άρης». 

Χρησιμοποιήθηκε ως Σχολή Δοκίμων. Διατηρήθηκε μέχρι το 1921, οπότε λόγω οικονομικής αδυναμίας συντηρήσεώς του, αποφασίσθηκε η «τιμητική» βύθισή του....

Διαβάστε όλο το άρθρο: mixanitouxronou
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το άδοξο τέλος των Ελλήνων Ηρώων της επανάστασης του 1821

Όλοι εμείς οι νεοέλληνες τιμήσαμε την εξέγερση των προγόνων μας εναντίον των Οθωμανών κατακτητών το 1821. Ακούστηκαν, όπως πάντα διθυραμβικά λόγια, για τους ήρωες – αγωνιστές του 1821. Για όλους αυτούς του ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για να υπάρχει η σημερινή ελεύθερη πατρίδα. Ποιο ήταν όμως… το ευχαριστώ εκ μέρους της τότε ελληνικής πολιτείας προς αυτούς; Σπάνια σκύβουμε σε αυτή τη όχι και τόσο ευχάριστη πλευρά!

Σε ποιους άραγε απευθύνεται αυτός ο πρόλογος; Η απάντηση είναι απλή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας και δυστυχώς δεν έτυχαν ανάλογης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος.

Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους.

Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει.

Αναλυτικός κατάλογος αγωνιστών που αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 

Καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833) από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια, για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843.

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Στις 2 Απρίλη 1824 οδηγήθηκε σε δίκη από τον «πατριώτη» Μαυροκορδάτο, καταδικάσθηκε σε θάνατο που μετατράπηκε από τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πλήρη στρατιωτική καθαίρεση και λίγους μήνες αργότερα επανήλθε στα αξιώματά του.

Δολοφονήθηκε ανήμερα της γιορτής του 23 Απρίλη 1827 στη Μάχη του Φαλήρου, μάλλον από τσιράκια του Μαυροκορδάτου, καθώς επέστρεφε στο ελληνικό στρατόπεδο μετά το τέλος της μάχης.

Οδυσσέας Ανδρούτσος

Δολοφονήθηκε από πρωτοπαλίκαρα του Μαυροκορδάτου στις φυλακές της Ακρόπολης στις 5 Ιουνίου 1825.

Ο γενναίος πολεμιστής λόγω της έντονης προσωπικότητάς του ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικώς δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο. Οι δολοφόνοι του πέταξαν το σώμα του από την Ακρόπολη και εμφάνισαν την υπόθεση ως απόπειρα δραπέτευσης.

Αθανάσιος Διάκος

Συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Ομέρ Βρυώνη στη Μάχη της Αλαμάνας στις 24 Απρίλη 1821 και μετά την άρνησή του να προσκυνήσει τους Πασάδες κάηκε ζωντανός αφού πρώτα οι Τουρκαλβανοί τον σούβλισαν επί 4 ώρες.

Αδελφοί Υψηλάντη

Αλέξανδρος – Μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821) ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος.

Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας.

Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα.

Δημήτριος – παρά τις πάμπολλες διώξεις εναντίον του κατάφερε να επιβιώσει.

Διορίστηκε τελικά στην Ελεύθερη Ελλάδα αρχιστράτηγος των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων και πέθανε στο Ναύπλιο τον Αύγουστο του 1832 χωρίς περιουσία…

Μαντώ Μαυρογένους

Απεβίωσε στην Πάρο από την πείνα και την εξαθλίωση και έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία στον αγώνα – περίπου 500.000 γρόσια!

Αυτή η ευγενική και ρομαντική ηρωίδα του αγώνα, που έδωσε τα πάντα για την επανάσταση και βίωσε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα πεδία των μαχών, ο οποίος όμως έληξε άδοξα βυθίζοντας την ίδια στην κατάθλιψη.

Η μεγάλη ηρωίδα αναγκάστηκε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάμπτωχη, ξεχασμένη και παραγκωνισμένη από την ίδια της την οικογένεια.

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα

Δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι στις Σπέτσες στις 22 Μαΐου 1825 από Σπετσιώτες «πατριώτες» καθώς προσέβαλε την τιμή τους κι ενώ η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο!!! Η Μπουμπουλίνα, η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα, και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση.

Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου αποσύρθηκε στις Σπέτσες, όπου έπεσε θύμα δολοφονίας από την οικογένεια της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο γιος της.

Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε καν τους δράστες.

Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς

Για τις υπηρεσίες του στον αγώνα το 1839 το κράτος του Όθωνα τον συνέλαβε με την κατηγορία της συνωμοσίας και τον βασάνισε φριχτά έως ότου έχασε το φως του! Έτσι τυφλός, πεινασμένος, άστεγος και ξεχασμένος από όλους θα πεθάνει από το κρύο και την πείνα το χειμώνα του 1849 χωρίς να δεχθεί ΠΟΤΕ να λάβει κανένα βοήθημα από το κράτος…

Ιωάννης Μακρυγιάννης

Μετά το τέλος της επανάστασης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν δείγμα της δημώδους γλώσσας στην νεοελληνική γραμματεία. Ήρθε σε αντίθεση με τους οπαδούς του Καποδίστρια, και αργότερα με τον Όθωνα.

Έλαβε μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Το 1852 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα, αλλά το 1854 αφέθηκε ελεύθερος. Το 1864 ονομάστηκε αντιστράτηγος και πέθανε λίγο μετά στο μόνο πράγμα που του απέμεινε, το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη.

Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από την Κέρκυρα, Υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας όταν ξέσπασε η επανάσταση.

Το 1827 η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας του αναθέτει το αξίωμα του κυβερνήτη. Αφού πούλησε την τεράστια περιουσία του διέθεσε όλα τα χρήματα για την ανόρθωση της Ελλάδας (περίπου 5.000.000 ρούβλια).

ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μισθό από το δημόσιο ταμείο και προτίμησε μια λιτή ζωή και χωρίς προκλήσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη φροντίδα στις χήρες, τα ορφανά και τους αγωνιστές της Επανάστασης.

Στις 27 Σεπτέμβρη 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο από τον αδελφό και το γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς «τόλμησε» να τα βάλει με τα μεγάλα τζάκια.

Αντώνης Οικονόμου

ο άνθρωπος που ξεσήκωσε το λαό της Ύδρας το Μάρτη του ‘21. Δολοφονήθηκε από Υδραίους φονιάδες στις 16 Δεκέμβρη του 1821 με εντολή των Υδραίων προκρίτων γιατί τους «χάλαγε τη σούπα»…

Παναγιώτης Καρατζάς

Ο τσαγκάρης από την Πάτρα που… πρόλαβε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, κήρυξε την Επανάσταση στην Πάτρα και ξεσήκωσε τον λαό της παίρνοντας φαλάγγι τους Τούρκους. Δολοφονήθηκε στις 4 Σεπτέμβρη 1821 από το ρουφιάνο «συμπολίτη» του Θάνο Κουμανιώτη στη Μονή Ομπλού έξω από την Πάτρα ύστερα από άνωθεν εντολή.

tilestwra.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι