«Αντίο» - Τάσος Λειβαδίτης

Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για
        να περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα 'χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν
        μαργαρίτες απ’ τα παιδικά μας πρωινά

κανείς δεν έμαθε ποτέ πώς έζησα, κουρασμένος από τόσους
        χειμώνες
τόσα τρένα που δε σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν
        ειπώθηκαν
οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι
πού είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες,
        αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε
        πάντοτε έξω
όπως απόψε σε τούτο το έρημο τοπίο που παίζω την
        τυφλόμυγα με τους νεκρούς μου φίλους.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία
        ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ…

Από τη συλλογή «Βιολέτες για μια εποχή», (1985)

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Θρήνος

Σε κλίμα απόλυτης θλίψης περιστρέφονται τα πάντα στην πόλη της Λάρισας, που σχεδόν 24 ώρες μετά το δυστύχημα των Τεμπών, ο κόσμος ζει και αναπνέει με το μυαλό στην πολύνεκρη τραγωδία. Έτσι, το βράδυ της Τετάρτης (1/3) στον σταθμό του ΟΣΕ της Λάρισας συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου αφήνοντας λουλούδια και ανάβοντας κεριά στη μνήμη των δεκάδων νεκρών.

Μάλιστα, κράτησαν οι πολίτες που συγκεντρώθηκαν, κράτησαν ενός λεπτού σιγή και σχεδόν όλοι κρατούσαν από ένα λευκό λουλούδι στο χέρι με τα μάτια τους να είναι δακρυσμένα. Στο σημείο σχημάτισαν με κεριά την ημερομηνία της τραγωδίας: 1-3-2023.

 

Το ίδιο σκηνικό και στον Βόλο

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν είναι «καταραμένα» τα Τέμπη...

Μια ομορφιά είναι. Ένας παράδεισος...

Σταματήστε τις ανοησίες, σοβαρευτείτε, επιτέλους, όλοι οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι».
Δεν απευθύνεστε σε κρετίνους._

Όλοι εσείς, που κυβερνάτε με το «πάμε και... όπου βγει», με μόνη σας έγνοια το κέρδος των ιδιωτών, εσείς οι «ιδιώτες»... 

Δείτε πού βγάζει το «όπου βγει», εσείς οι εγκληματικά αδιάφοροι στις προειδοποιήσεις για την επερχόμενη συμφορά, και κατανοείστε ότι μόνο ο απολογητικός λόγος σάς αρμόζει πλέον. 

Απολογητικός για τις πράξεις και τις παραλείψεις σας._

Δεν θα επεκταθούμε, γιατί θρηνούμε με οργή και πόνο, μεγάλο πόνο....

Το Χαμομηλάκι