Εφέτος η Αντιγόνη δεν έθαψε τον αδελφό της, αλλά προτείνετε τα σχολεία να ανοίξουν, κύριε Τσιόδρα μου;

Είμαστε, λέει, ο καλύτερος λαός του κόσμου.
Είχαμε την καλύτερη συμπεριφορά στην Πανδημία.

Πήραμε άριστα ακόμη και από το Al Jazeera!! Το πήρε ο πόνος το Al Jazeera για την πατριδούλα μας.

Και τι καλά που τα έκανε η κυβέρνησή μας και τι καλά που υπακούσαμε όλοι και κλειστήκαμε στα σπίτια μας!!

Λες και πρότεινε τίποτε άλλο η κυβέρνηση μας.

Αυτοί δεν ήταν που άφηναν να έρχονται από Ιταλία ανεξέλεγκτοι και ανέλεγκτοι φίλοι, πατριώτες συγγενείς και τουρίστες;
Αυτοί δεν ήταν που δεν έκαναν θερμομέτρηση ούτε σε ένα ύποπτο κρούσμα;
Αυτοί δεν ήταν που πουλούσαν το ιμιτασιόν τεστ 500 ευρώ;
Αυτοί δεν είναι που ακόμη δεν έχουν αποφασίσει αν είναι χρήσιμα τα γάντια και η μάσκα; 

Άμα εφοδιαστούμε θα είναι χρήσιμα και απαραίτητα.

Οπότε τί έκανε η κυβερνησούλα μας; 

Μας έκλεισε όλους μέσα. Κλειστά τα πάντα ΟΛΑ.

Και σάματις δημιούργησε προϋποθέσεις και κανόνες για τηλεργασία και τηλεκπαίδευση; Τίποτε. Ο κακός χαμός γίνεται. 

Οι τηλεργαζόμενοι να δουλεύουν απίστευτες ώρες, επειδή είναι από το σπίτι τους. 

Τα παιδιά τηλε-παίζουν και η κυβέρνησή μας να κόπτεται για την παγκόσμια επιτυχία της.

Άσε τα νοσοκομεία. Πώς στήριξε τα νοσοκομεία;
Όποια κρούσματα είχαμε, από κρατικές δομές τα είχαμε.
Ούτε γιατρούς ενίσχυσε, ούτε Εντατικές ενίσχυσε, ούτε φάρμακα έδωσε, ούτε τίποτε.

Ο λαουτζίκος συμμορφώθηκε. Και το είπαμε και το ξαναλέμε: 

Δεν υπάκουσε από εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ή τους επιστήμονες που έγιναν πολιτευτές.

Ο λαουτζίκος συμμορφώθηκε από λογική.Έκανε το λογικό.Αυτός ο υπέροχος, ανυπόταχτος λαός έκανε το λογικό.

Παρόλες τις υπερβολές. 

Παρόλο που βάζαν πρόστιμο και στον παππού που έκατσε στο παγκάκι να ξεκουραστεί μόνος του.
Παρόλο που δεν πήγαμε, για πρώτη φορά στη ζωή μας να ακούσουμε τις γενεές πάσες και το γλυκύ μου έαρ, που δεν ακούσαμε καμπάνες, λυπητερές και χαρμόσυνες.
Παρόλο που δεν πήγαμε στους τάφους των αγαπημένων μας.

Λες και δεν μπορούσε να αυτορυθμιστούν Εκκλησία και Λαός και, αν δεν τα κατάφερναν, ας παίρνανε τα μέτρα.

Εφέτος η μάνα δεν «έθαψε» το νεκρό παιδί της. Εφέτος η Αντιγόνη δεν έθαψε τον νεκρό αδελφό της. Για πρώτη φορά μετά από 2,5 χιλιάδες χρόνια.

Και ξαφνικά ... τι έγινε ρε παιδιά;

Τα παιδιά στα σχολεία, όλα τα παιδιά 

και τα μικρά και τα μικρότερα!!

Είπατε χτες κ. Τσίοδρα μου ότι δεν πρόκειται για πείραμα αλλά για επιστημονική πρόταση!!

Κάθε πρόταση, επιστημονική ή μη, δεν στοχεύει κάπου;

Μπορείτε να μας το κάνετε λιανά, επειδή ασφαλώς και δεν έχουμε τον ίδιο με σας υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης;

Και αν δεν μας το κάνετε, μήπως, μήπως, λέμε, αυτό που επιδιώκετε είναι η ανοσία της αγέλης (κάτι που ξορκίζατε μετά δακρύων) να εξελιχθεί μέσα στους θερινούς μήνες και... όποιον πάρει ο χάρος;

Μήπως πήρατε καταπόδι τα μέτρα άλλων χωρών και θέλετε να κάνετε μια από τα ίδια μπας και μείνετε πίσω;

Αν ενημερωθήκαμε σωστά η Γερμανία την πάτησε για τα καλά. Η Ιταλία ανοίγει τα σχολεία τον Σεπτέμβρη... 

Μάλιστα!! Τα παιδιά στα σχολεία. 

Έχουμε βλέπετε σχολικά συγκροτήματα άψογα, τάξεις ευάερες και ευήλιες, προαύλια ευρύχωρα, τμήματα ολιγάριθμα, παιδάκια εσωστρεφή, χωρίς συναισθήματα χωρίς ενέργεια συσσωρευμένη. 

Τα παιδιά στα σχολεία. 

Άρχισε η καλλιέργεια πειθούς της μάζας, της αγέλης δηλαδή. 

Παιδάκια στο γυαλί να λένε πόσο τους έλειψε το σχολείο, πόσο θέλουν να ανοίξει πάλι... κλπ, κλπ

Μα τί άλλαξε; Πέστε μου κάτι που άλλαξε.

Βρήκαν το φάρμακο;
Βρήκαν το εμβόλιο;
Δεν κολλάνε τα παιδιά;
Δεν μεταδίδουν τα παιδιά;
Γιατί σας πήρε ο πόνος;

Είναι βέβαιο ότι θα επιστρατευτούν οι παππούδες για να παίρνουν τα παιδιά από τα σχολεία.

Τώρα οι παππούδες, που μέσα από γυάλινα προπετάσματα κάθε είδους βλέπουν τα εγγονάκια τους, δεν είναι ευπαθείς ομάδες;

Τώρα ο ιός έκανε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση να κάτσει φρόνιμα;

Λοιπόν, η πρότασή μας είναι:

Μόνο η τρίτη λυκείου να πάει σχολείο και να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις στη διδαχθείσα ύλη, με αυστηρά μέτρα προστασίας τους.

Επειδή όμως και πάλι πολλά διακυβεύονται... πρόσβαση ελεύθερη στα Πανεπιστήμια για όλα τα παιδιά και να βρουν τρόπους οι Σχολές για το ποιο θα συνεχίσει και ποιο όχι. 

Όλα τα άλλα παιδιά να προβιβάζονται στην επόμενη τάξη και του χρόνου προσθέτουν την απολεσθείσα ύλη και διαμορφώνουν το πρόγραμμα κατάλληλα, αν έχουν βελτιωθεί τα πράγματα.

Γιατί; 

Γιατί για ένα μήνα να μπουν όλες οι οικογένειες σε μια τέτοια διαδικασία;
Γιατί να κοιτάμε τα παιδιά μας και να φεύγουμε από κοντά τους σαν να είναι μιάσματα;
Γιατί;
Τα παιδιά μας θα γίνουν η παράμετρος εξαγωγής συμπερασμάτων για την συμπεριφορά του ιού;

Τα παιδιά μας, και όλη η κοινότητα (αλήθεια γιατί αποφεύγετε τον όρο κοινωνία;) είναι, είμαστε ινδικά χοιρίδια για να βγάλετε μιαν άκρη με τον κορωνοϊό;
Τα παιδιά και η κοινωνία όλη;

Είστε σοβαρός;;;;

Το Χαμομηλάκι

Αλειτούργητες αισθήσεις — Παντελής Μπουκάλας

Στο σπίτι του ο καθένας, με μειωμένες μέχρι μηδενισμού τις εξόδους στον ακινητοποιημένο κόσμο, ζούμε με επίσης αφόρητα και απότομα μειωμένες τις πηγές απ’ όπου μέχρι χθες αντλούσαμε εικόνες, πληροφορίες, συγκινήσεις και ερεθίσματα. 

Για να ’χουν το μυαλό και η καρδιά την πρώτη ύλη τους. Να συνθέτουν, να επεξεργάζονται, να δυσαρεστούνται, να χαίρονται, να απορρίπτουν,.. να αγκαλιάζουν. Να μετέχουν στα ανθρώπινα.

Στο μισάωρο ή στη μια ώρα που βγαίνεις έξω, για να περπατήσεις, να πας στο φαρμακείο ή στο ψιλικατζίδικο, ή για να βγάλεις βόλτα το αγχωμένο σκυλί, καμία από τις υπολειτουργούσες αισθήσεις σου δεν προλαβαίνει να δουλέψει στα σωστά της, να ξεδιψάσει. 

Το βλέμμα σου, στραμμένο προληπτικά προς την άσφαλτο ή προς τους τοίχους, σπάνια συναντάει άλλο βλέμμα, σπάνια ανταλλάσσει χαμόγελα.
Η αφή, 
απαγορευμένη έτσι κι αλλιώς, αφού κηρύχτηκε εξαιρετικά επικίνδυνη, έχει πια ένα ζευγάρι γάντια να τη χωρίζουν από τα πράγματα, τους καρπούς και τα φρούτα. 
Αλλά και από το χέρι των γειτόνων και των φίλων, από το λαιμουδάκι της γάτας ή το μουτράκι του σκύλου. 

Από το ένα δελτίο ειδήσεων στο άλλο ακούς τις ανανεωνόμενες εικασίες των επιστημόνων, που δηλώνουν με κάθε ειλικρίνεια ότι προς το παρόν οι αβεβαιότητές τους είναι σαφώς περισσότερες από τις σίγουρες γνώσεις τους. 

Μπερδεύεσαι λοιπόν, μαθαίνεις και ξεμαθαίνεις σε ταχύτατο ρυθμό, διστάζεις, ολοένα διστάζεις. 
Και καταλήγεις να υποτάσσεσαι στη συνθήκη της Κοινωνικής Απόστασης. Της φραγής. Της αποξένωσης.

Η γεύση; 
Δεν πίνεις πια έξω το καφεδάκι σου, το κρασάκι, την μπίρα, το τσίπουρο. Δεν γεύεσαι τις χαρές της παρέας δηλαδή, και απομακρύνεσαι έτσι κάθε μέρα και περισσότερο από αυτό που ήταν πάντα η μέθοδός σου για ν’ αντέχεις. 
Και του σπιτιού τα καλούδια, καλά κι άγια είναι. 
Αλλά να. 

Η χωριάτικη παύει να είναι χωριάτικη, αν δεν σμίγουν στο πιάτο πέντε κι έξι θηρευτικά πιρούνια, που κυνηγούν βουλιμικά την ελιά και το κρεμμύδι.

Η ακοή; 
Ακούει την ασήκωτη σιωπή. Και πια δεν της αρέσει. Αρχισε ήδη να νοσταλγεί τον θόρυβο, τη βοή, τη φασαρία – όπως ο Θανάσης Βέγγος νοστάλγησε το καυσαέριο μόλις βγήκε μισή ώρα έξω από την Αθήνα, κι έσπευσε να το ρουφήξει από την εξάτμιση του αυτοκινήτου. 

Η όσφρηση; Περνάς δίπλα στις ανθισμένες νεραντζιές των πεζοδρομίων (μοιραία απεριποίητες, όπως και οι πρασινάδες στα παρκάκια, όπου θέριεψαν οι αγριάδες) και φοβάσαι να κόψεις το ανθάκι της, να χαρείς την ευωδιά του. 
Και ντρέπεσαι γι’ αυτό.
του Παντελή Μπουκάλα
Καθημερινή (09.4.2020)

Μινωικός Πολιτισμός (Το ανάκτορο της Κνωσού) - Ιστορία Γ' Δημοτικού

Στη µινωική Κρήτη υπήρχαν πολλές πόλεις. 

Οι µεγαλύτερες ήταν η Κνωσός, η Φαιστός, τα Μάλια και η Ζάκρος. 

Σε όλες αυτές τις πόλεις υπήρχαν µεγάλα ανάκτορα. 

Όμως το µεγαλύτερο και πιο λαµπρό ανάκτορο ήταν της Κνωσού.
Σύμφωνα µε την παράδοση ήταν έργο του µυθικού Αθηναίου αρχιτέκτονα Δαίδαλου. 

Έμοιαζε µε µικρή πολιτεία. 

youtube

Ήταν τεράστιο και κτισμένο γύρω από µια πολύ µεγάλη αυλή. Είχε πολλά κτίρια µε τέσσερις και πέντε ορόφους και χίλια πεντακόσια δωµάτια. 

Είχε απέραντους διαδρόμους, σκάλες, µεγάλες αποθήκες κι αµέτρητα εργαστήρια. Ήταν πολύπλοκο, πραγματικός λαβύρινθος. 

Στο ανάκτορο υπήρχαν και πολλά ιερά, στολισμένα µε πέτρινα κέρατα ταύρου και διπλούς πελέκεις που ήταν τα σύμβολα της µινωικής Κρήτης. 

Υπήρχε υδραγωγείο, που έφερνε νερό στα ανάκτορα από µακριά και σύστημα αποχέτευσης.

youtube

Τα δωµάτια είχαν βεράντες και οι τοίχοι τους ήταν στολισμένοι µε θαυμάσιες τοιχογραφίες, που απεικόνιζαν λουλούδια και πουλιά, ψάρια, δελφίνια, πρίγκιπες και αρχόντισσες. 

Ένα από τα οµορφότερα δωµάτια του ανακτόρου ήταν η αίθουσα του θρόνου.

Στο ανάκτορο ζούσε ο βασιλιάς µε την οικογένειά του κι άλλα πεντακόσια άτομα: ιερείς, υπηρέτες, αποθηκάριοι, καλλιτέχνες και τεχνίτες.
Στις τεράστιες αποθήκες του ανακτόρου, µέσα σε ψηλά αγγεία, αποθήκευαν δηµητριακά, µέλι, λάδι, κρασί, όσπρια και άλλα γεωργικά προϊόντα. Στα εργαστήρια αµέτρητοι τεχνίτες εργάζονταν καθημερινά κι έφτιαχναν αγγεία, κοσμήματα, υφάσματα, εργαλεία.

Όλων αυτών αρχηγός ήταν ο βασιλιάς. Αυτός κανόνιζε ποια προϊόντα έπρεπε να πουληθούν και τι θα έφερναν τα εµπορικά καράβια από τις άλλες χώρες.

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι