Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ!

Παρακολουθούμε όλοι μαζί σα θεατές στο ίδιο έργο, όχι τη κατάντια του πολιτικού μας συστήματός, αλλά πιότερο κακό: τη κατάντια της νεοελληνικής σκέψης και ψυχής.
Ας μη ξεχνάμε οτι το οτιδήποτε μας σερβίρεται και ο οποιοσδήποτε είναι δημόσιο πρόσωπο, εμείς τον αναγάγουμε σε φίρμα.
Οι δημοσκοπήσεις που λένε: “μα το είπε ο κόσμος”.
Έχουμε ξανά και ξανά λοιπόν:
ένα κυβερνόν κόμμα της “τάξεως και της ηθικής”, γεμάτο σκάνδαλα, υποχείριο των αποφάσεων των Βρυξελλών!
ενα κόμμα του ΓΑΠ, έρμαιο στη λογική του “δε παράγω πολιτική, ας ανακαλύψω σκάνδαλα μπας και δώ μια άσπρη μέρα.”!
τα άλλα αποκομματάκια της Βουλής και όχι μόνο, να παίζουν εκεί που τους αφήνουν να παίζουν τα “μεγάλα αδέρφια “τους: στο μικροκοσμάκο μεταξυ του αν είπε το “ΟΧΙ” ο μεταξάς ή ο λαός και του αν πρέπει να δώσουμε λεφτά για να διαφυλάξουμε την αρκούδα της Πίνδου!
ένα τηλεοπτικό κατεστημένο που μέσα στο κατακλυσμό κακών μαντάτων στη παγκόσμια σκηνή, που είναι μόνο ένα βήμα στο να γεμίσουν τη γη με πυρηνικά, αυτοί απο τα 45 λεπτά των μίζερων ειδήσεών τους, τα 30 λεπτά είναι για τα δήθεν σκανδαλάκια, που κανένα δεν αφορούν, τα 10 για όλα τα κακά της κλειδαρότρυπάς τους και άλλα 5 για το αν έδειξε το βρακί της το κάθε ξανθό τίποτα με τα κόκκαλα έξω”!
μια κοινωνία χαμένη και χωμένη μέσα στο τρεχαλητό του να προλάβει να πάει στη δουλειά, να γυρίσει να πάρει τα παιδιά απο το σχολείο, να τα “μορφώσει” δίνοντάς τους στείρα μόρφωση μέσα απο το βιβλία των τάξεων δημοτικού,γυμνασίου και λυκείου που μόνο μόρφωση δεν είναι. Αγχώνοντάς τα απο το δημοτικό στη φράση “αχ πώς θα πάει πανεπιστήμιο για να γίνει άνεργος επιστήμονας, αφού δε μπορεί να κλείνει το ρήμα “φέρνω?” “.
Μια κοινωνία που ξενυχτάει με το άγχος των δανείων και του αν τελικά θα νικήσει η κάθε ελληνική κουρελοομάδα, με τους δώδεκα απο τους έντεκα παίχτες της αλλοδαπούς!

Μας μιλάνε για δόξες που θα έρθουν αν τους ψηφίσουμε.
Πω πω τι θα φτιάξουν!
Κοιτάξτε τους στα μάτια και πέστε μου.
Τους εμπιστεύεται κανείς?
Τριακόσιοι που σηκώνουν το χεράκι για να ψηφίσουν ό,τι τους λέει ο “πατερούλης” ειτε συμφωνούν ειτε διαφωνούν, που κι αυτού του “πατερούλη” κάποιο τσιράκι της νέας τάξης πραγμάτων του το έχει πει!
Μα γι' αυτό σε ψήφισα? για να είσαι κοπάδι? Όχι! γιατί πίστευα οτι “το έλεγε η ψυχούλα σου”!

Υποταγμένοι λοιπόν σ' όλο αυτό το μίζερο κλίμα, ξαπλωμένοι στο μόνο πράγμα που ορίζουμε, δηλαδή το καναπέ μας , παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα χωρίς να τα ακούμε.
Θα μου πεις: “πάνω κάτω ρε Γιώργο, αυτά τα έχεις ξαναπεί”.
Ναι.
Τα είχα ξαναπεί γιατί πίστευα οτι κάτι πρέπει να αλλάξει.
Αυτό το κάτι όμως που πίστευα οτι πρέπει να αλλάξει και ήταν το μερικό, τώρα γίνεται απαίτηση να γίνει ολοκληρωτικό!
ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!!!!!
Ας μη μασάτε κουφαμάρες οτι το ΠΑΣΟΚ της φιέστας και της σκανδαλολαγνείας μπορεί να αλλάξει τίποτα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΟ!
Μη πιστεύετε οτι η Νεα Δημοκρατία μπορεί να αλλάξει τίποτα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΗΝ!
Μη μασάτε οτι τα αποκομματάκια της αντιπολίτευσης μπορούν να αλλάξουν κάτι.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΑ!
Μη πιστεύετε το κόσμο που σας παρουσιάζουν τα δελτία ειδήσεων. Οι πραγματικές ειδήσεις είναι έξω απ' αυτά!
Θα μου πεις φίλε που με διαβάζεις: “Τότε τι προτείνεις? όχι μόνο να καταδικάζεις”.
Σωστά!
Έχω κάτι να προτείνω.
Πιέστε απ' ό,ποιο μετερίζι κι αν είστε, με όση δύναμη, μικρή ή μεγάλη έχετε, να έρθει το καινούργιο. Σε όλους τους τομείς.
Μην επιλέγετε πια το μη χείρον γιατί θα είναι βέλτιστον.
Όχι!!!!
Είναι αυταπάτη!
Αυτό θέλουν οι νεοταξίτες.
Να εναλλάσουμε το τίποτα με το καθόλου!!
Όχι!
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!
ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!
ΑΠΟΡΡΙΨΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!
Μη κάνετε ούτε σπιθαμή πίσω απ' αυτά που έχετε ονειρευτεί για σας και τα παιδιά σας!
Γίνετε απόλυτοι και να απαιτείτε το απόλυτα αληθινό σε όλα!
Απλά ξεκινήστε το!

Η πιο γλυκιά προσμονή

«Τι κι αν χωρίσαμε στα δυο, εγώ από μέσα μου 

ποτέ δε θα σε βγάλω!»

Ας έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε,

η αίσθηση παραμένει ίδια.

---

Τα μάτια μου έκλεινα συχνά κι έμπαινα μες στο σώμα μου κι εγώ εκεί μαζί σου, μόνο οι δυο μας κι έμενα εκεί να σε κοιτώ, να σου μιλώ, σε κάθε κίνηση σου να σου χαμογελώ και να ανυπομονώ να ρθει εκείνη η στιγμή, . στην αγκαλιά μου να σε σφίξω, να σε φιλήσω. -->

Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗ Σα μάνα γη κι εγώ, το σώμα μου δικό σου να φωλιάσεις κι αφέθηκα σε σένανε μικρό, μικρό μου κύτταρο κι εσύ χωρίστηκες στα δυο, στα τέσσερα στα οκτώ, και η ψυχούλα σου απέκτησε κορμάκι. . Μεγάλωνες στο σώμα μου αργά, γινόσουνα μωράκι. <-- .. Κι ήρθε η στιγμή της γέννας ιερή, σώμα απ τo σώμα μου εσύ. Τώρα μες το δικό μου πλάνο το ένα μέρος είσαι εσύ το πρώτο, το σπουδαίο το μεγάλο κι εγώ είμαι το δεύτερο, το άλλο. . Τι κι αν χωρίσαμε στα δυο εγώ από μέσα μου ποτέ δε θα σε βγάλω! ΚαΤερίνη.

Έκτρωση... Ένα όπλο στα χέρια των γιατρών... Ένα αγέννητο παιδί δεν προλάβαίνει καν να δει το φως του ήλιου γιατί άλλοι καθόρισαν τη μοίρα του εκ των προτέρων... Άραγε οι γυναίκες και οι γιατροί που προβαίνουν σε τέτοιου είδους επεμβάσεις έχουν ποτέ αναλογιστεί ότι σκοτώνουν μια ανθρώπινη ζωή; Πυθαγόρας Χανιά

rainbowcreta ήταν η αφορμή

Loreena McKennitt - Stolen Child

Loreena McKennitt - Stolen Child

Where dips the rocky highland
Of sleuth wood in the lake
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats
There we've hid our fairy vats
Full of berries
And of reddest stolen cherries.

CHORUS
Come away oh human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than he can understand

Where the wave of moonlight glosses
The dim grey sands with light
By far off furthest rosses
We foot it all the night
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles
Whilst the world is full of troubles
And is anxious in its sleep.

CHORUS
Where the wandering water gushes
From the hills above glen car
In pools among the rushes
That scarce could bathe a star
We seek for slumbering trout
And whispering in their ears
Give them unquiet dreams
Leaning softly out
From ferns that drop their tears
Over the young streams

CHORUS
Away with us he's going
The solemned eyed
He'll hear no more the lowing
Of the calves on the warm hillside
Or the kettle on the hob
Sing peace unto his breast
Or see the brown mice bob
Round and round the oatmeal chest.

For he comes, the human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than you can understand.