Όσα δώσεις στο παιδί σου μέχρι τα 6, καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του

Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.

Η υγιεινή διατροφή, τα πλούσια ερεθίσματα αλλά κυρίως η αγάπη των γονιών, ειδικά σε αυτά τα σημαντικά 6 χρόνια της ζωής, είναι ικανά ακόμα και να απενεργοποιήσουν τα γονίδια εκείνα που σχετίζονται με κάθε είδους ασθένεια, σωματική ή ψυχική. 

Τα νέα στοιχεία, κάνουν σκόνη την θεωρία που θέλει τα γονίδιά μας να είναι αυτά που κάνουν καθολικό κουμάντο. 

Τώρα ξέρουμε πως το περιβάλλον και ο τρόπος που μεγαλώνουμε είναι αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γονίδια δεν παίζουν το ρόλο τους, δεν ορίζουν όμως μόνο αυτά τη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.

Όπως και να έχει, το βασικό είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν: 

πως η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα που δίνουμε σε ένα παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του καθορίζει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή τους και ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικό κληροδότημά μας προς εκείνα.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί είναι όπως το μαλακό κερί, όπως το μαργαριτάρι, όπως η ζωγραφική, όπως η κατασκευή των αγαλμάτων. Κατ’ επέκτασιν, οι γονείς γίνονται ζωγράφοι, καλλιτέχνες, αγαλματοποιοί και κατασκευάζουν αυριανούς ανθρώπους.

Παλαιότερα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν ή αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση ως μικρογραφία ενήλικα. 

Στην πορεία, άρχισε να αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή, γιατί το σημερινό παιδί είναι ο πρόδρομος του αυριανού ενήλικα. Το ψυχικά υγιές παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αύριο ένας υγιής ενήλικας. 

Αντίστοιχα, το κακοποιημένο και τραυματισμένο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι αύριο ένας προβληματικός, αντικοινωνικός και παραβατικός ενήλικας. 

Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι μια υπερβολικά υπεύθυνη, επίπονη, χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί την ευαισθητοποίηση των γονέων, την αυταπάρνησή τους και την υπομονή τους. Πέρα από το ότι ολοκληρώνει τη μητέρα και τον πατέρα ως άτομα, προδιαγράφει τις σχέσεις των ανθρώπων του αύριο.

Ανατρέφω ένα παιδί, θα πει στην πράξη ότι το μορφώνω, όπως γράφει η σύμβουλος σχολικού εκπαιδευτικού προσανατολισμού Β. Παππά. Η μητέρα είναι εκείνη που το εκπαιδεύει πως να πίνει νερό από το ποτήρι, πως να τρώει με το κουτάλι και το πιρούνι, πως να ντύνεται μόνο του, να πηγαίνει στην τουαλέτα. Επίσης, εκείνη το μαθαίνει να τακτοποιεί τα παιχνίδια του, να τα μοιράζεται με τα άλλα παιδιά και να σέβεται τα δικαιώματα του άλλου. 

Η μητέρα διδάσκει το παιδί της με διάφορους τρόπους. 

Χρησιμοποιεί το λόγο, την επίδειξη, του παραστέκεται με τη σωματική της δύναμη. Αν θέλει, όμως, να πετύχει στο έργο της, επιβάλλεται να προσαρμόζει τις προσδοκίες της σ’ αυτά που σωματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, μπορεί το παιδί να μάθει. Είναι σημαντικό για τη μητέρα να γνωρίζει το ίδιο της το παιδί. Να ξέρει σε ποιο σημείο ανάπτυξης βρίσκεται κι αν είναι έτοιμο να μάθει, αυτό που προσπαθεί να του διδάξει.

Ο πιο εκδηλωτικός τρόπος να μεταδώσουμε την αγάπη μας στο παιδί είναι η σωματική επικοινωνία. 

Κι όταν λέμε σωματική επικοινωνία, εννοούμε ένα χάιδεμα, ένα αγκάλιασμα, το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη ή και ένα απλό άγγιγμα του παιδιού. 

Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς χρησιμοποιούν την οπτική και σωματική επικοινωνία, αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του και με τους άλλους, και συνεπώς, θα είναι αγαπητό και θα έχει αυτοσεβασμό. 

Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό του δοχείο. Επίσης, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού και η συναισθηματική στήριξη στη σύζυγό του ενισχύει σημαντικά τη συζυγική και οικογενειακή αρμονία, ενισχύοντας τους δεσμούς τόσο με το παιδί όσο και με τη σύντροφό του.

“Ιδανικοί” γονείς θεωρούνται, όσοι συνδυάζουν την έκδηλη στοργή και την ενθάρρυνση για αυτονομία. 

«Το πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από τη συνεχή φροντίδα, όσο μεγαλώνει όμως, ο γονιός οφείλει να το απελευθερώνει σιγά – σιγά, χωρίς να διακόπτεται η αμοιβαία αγάπη και να το οδηγεί στη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία. 

Η γονεϊκή αγάπη που πνίγει τα παιδιά, τη στιγμή που αυτά έχουν ανάγκη να βγουν έξω από την οικογενειακή “φωλιά”, μοιάζει με τα δέντρα που φυτεύουμε, για να προστατεύσουμε το σπίτι από τον ήλιο και που, τελικά, μεγαλώνουν τόσο πολύ και ευδοκιμούν τόσο, ώστε πρέπει να τα κλαδέψουμε, αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε από ασφυξία».

Όσα κάνουμε, όσα λέμε, από ένα απλό νανούρισμα, μέχρι ένα χάδι, από ένα «μη» μέχρι ένα «μπράβο» στο πρώτο δειλό βήμα, καταγράφονται στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. 

Και παρόλο που ως ενήλικες αδυνατούμε να χρησιμοποιήσουμε σε συνειδητό επίπεδο όλες τις πληροφορίες εκείνες που συλλέξαμε στην πρώιμη παιδική ηλικία, αυτές οι μνήμες είναι υπαρκτές και ασκούν πάνω μας επιρροή σε ασυνείδητο επίπεδο.

Γι’ αυτό οφείλουμε σαν γονείς να γεμίσουμε τον κόσμο του τόσο μικρού αυτού ανθρώπου με όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να «ανασύρει» όλο αυτό του υλικό για να προχωρήσει, να «βρει» στοιχεία που θα τον κάνουν έναν μαχητή της ζωής και όχι ένα φερέφωνο των γονεϊκών προσδοκιών.

σχετικά:

Η ανατροφή νικά τα γονίδια

H στοργή της μητέρας είναι εξίσου σημαντική με τα γονίδια 

για τη μακροζωία

flowmagazine.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς η κατάχρηση των social media επηρεάζει την ψυχική υγεία των εφήβων

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν διπλάσια πιθανότητα σε σχέση με τα συνομήλικα αγόρια να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης εξαιτίας της χρήσης του Facebook και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτό σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. Οι ερευνητές αποδίδουν τη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα στο ότι τα κορίτσια πέφτουν πιο εύκολα θύματα online σεξουαλικής παρενόχλησης, διαταραχών ύπνου, χαμηλής αυτοεκτίμησης και αρνητικής εικόνας για το σώμα και την εξωτερική εμφάνισή τους.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ η μελέτη σε σχεδόν 11.000 εφήβους ηλικίας 14 ετών, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ιβόν Κέλι του Ινστιτούτου Επιδημιολογίας και Υγείας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό EClinical Medicine, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και τη βρετανική «Γκάρντιαν».Η έρευνα βρήκε ότι τη μεγαλύτερη χρήση (και κατάχρηση) μέσων κοινωνικής δικτύωσης κάνουν τα κορίτσια, με τα δύο πέμπτα να αφιερώνουν πάνω από τρεις ώρες online χρόνο καθημερινά, έναντι μόνο ενός πέμπτου των 14χρονων αγοριών που κάνουν κάτι ανάλογο. Ενώ ένα στα δέκα αγόρια (10%) δεν χρησιμοποιεί καθόλου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μόνο το 4% των κοριτσιών απέχουν τελείως.Όσο αυξάνει η χρήση του Facebook και των άλλων social media, τόσο αυξάνει και ο κίνδυνος κατάθλιψης. Όμως ακόμη και η μικρότερη χρήση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις. Το 12% των «ελαφριών» χρηστών και το 38% των «βαριών» (πάνω από πέντε ώρες τη μέρα) έχουν σημάδια σοβαρής κατάθλιψης.

Ενώ μόνο το 5,4% των κοριτσιών και το 2,7% των αγοριών ανέφεραν κάποια εμπειρία online σεξουαλικής παρενόχλησης, μεταξύ των εφήβων με κατάθλιψη τέτοια εμπειρία ανέφερε το 36% των κοριτσιών, ποσοστό διπλάσιο των αγοριών (18%). Μεταξύ όσων εφήβων δήλωσαν θύμα κυβερνοεκφοβισμού που τους δημιούργησε άγχος, το 33% των κοριτσιών είχε κατάθλιψη, έναντι μόνο 8% των αγοριών.

Ενώ το 5,4% των κοριτσιών και το 2,7% των αγοριών χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ανέφεραν προβλήματα με τον ύπνο τους και ότι κοιμούνται λιγότερες από επτά ώρες, μεταξύ των εφήβων με κατάθλιψη τα αντίστοιχα ποσοστά ήσαν 48% για τα κορίτσια και 20% για τα αγόρια.

Μια αιτία για τη διαταραχή του ύπνου είναι ότι οι έφηβοι ξενυχτάνε για να χρησιμοποιούν τα social media ή ξυπνάνε από τα μηνύματα που δέχονται μέσα στη νύχτα στο κινητό τηλέφωνό τους που συνήθως έχουν δίπλα στο κρεβάτι τους.

Τόσο το άγχος όσο και οι διαταραχές ύπνου αυξάνουν τον κίνδυνο κατάθλιψης, η οποία με τη σειρά της μπορεί να δημιουργήσει σκέψεις αυτοκτονίας.

«Είναι πράγματι πιθανό ότι η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης οδηγεί σε μικρότερη αυτοπεποίθηση και σε χειρότερη ψυχική υγεία», ανέφερε ο καθηγητής Στέφεν Σκοτ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Βασιλικού Κολλεγίου (King’s) του Λονδίνου.

alopsis.gr
(Πηγή: iefimerida.gr)

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μιλήστε στο παιδί για τη φτώχεια και τους αστέγους

Τα παιδιά μεταξύ 5 και 8 ετών μεταθέτουν το ενδιαφέρον από τον εαυτό τους στους άλλους και νιώθουν μέρος μίας ομάδας. Είναι λοιπόν μία καλή χρονική στιγμή να μιλήσετε στο παιδί για την πείνα και τη φτώχεια. Τώρα ξεκινούν να αποκτούν ενδιαφέρον για τα προβλήματα που βλέπουν γύρω τους. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν πολλές απορίες. Αυτό που χρειάζεται είναι καθοδήγηση από εσάς για να μάθει τον τρόπο με τον οποίο θα σκέφτεται.

Πώς θα κάνετε την αρχή

• Αναφερθείτε στο θέμα με φυσικότητα. Αν δείτε στο δρόμο έναν άστεγο ή μία είδηση για τη φτώχεια στην τηλεόραση, ρωτήστε το παιδί αν ξέρει τι σημαίνει και τι σκέφτεται για αυτό.
• Ενθαρρύνετε την ενσυναίσθηση. Πείτε του πώς νιώθετε εσείς για το θέμα και ζητήστε του να συγκεντρώσει παλιά παιχνίδια ή ρούχα ώστε να τα δώσετε μαζί σε παιδιά που τα έχουν περισσότερη ανάγκη. Αν το ακούσετε να κοροϊδεύει κάποιον άστεγο, πείτε του αμέσως ότι δεν επιτρέπεται η έλλειψη σεβασμού.
• Εξηγήστε τις πράξεις σας. Αν δώσετε λεφτά ή φαγητό σε κάποιον στο δρόμο, εξηγήστε αμέσως στο παιδί γιατί το κάνετε.
• Αν δεν το κάνετε, πείτε στο παιδί ότι προτιμάτε να βοηθάτε μέσα από κοινωφελή προγράμματα του Δήμου.

Τι άλλο μπορείτε να κάνετε; Διαβάστε βιβλία με αυτήν τη θεματική ώστε να ευαισθητοποιήσετε το παιδί και ανακαλύψτε τι κάνει το σχολείο του προκειμένου να βοηθήσει. Αν δεν το κάνει, σκεφτείτε ιδέες μαζί με το παιδί για να τις προτείνετε στο σύλλογο του σχολείου. 

in.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι