Το Ορφανοτροφείο Ρόδου και η 75χρονη προσφορά του

Το απογευματινό ρόδινο φως, έλουζε το μεγάλο κτηριακό συγκρότημα, με το μαρμάρινο πλατύσκαλο και τον κήπο με τα γιασεμιά και τις νεραντζιές.   Το έντονο βρεφικό κλάμα έκανε τις μοναχές να διακόψουν για λίγο την προσευχή τους στον καθημερινό Εσπερινό, στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ειρήνης, της Ορφανοτρόφου.  Έτρεξαν προς την πέτρινη  βρεφοδόχο του ιδρύματος. Άλλο ένα νεογέννητο παιδάκι,  εγκαταλειμμένο στις ατραπούς της ζωής, περίμενε ανυπόμονο την ζεστή αγκαλιά τους.  Οι μοναχές το περιποιήθηκαν, το φρόντισαν και το καλό τάισαν. Εκείνο μετά από λίγο παραδόθηκε στον αγγελικό του ύπνο, ανάμεσα σε άλλα νεογέννητα παιδάκια, που βρήκαν στέγη, τροφή και ασφάλεια, στην αγκαλιά του ορφανοτροφείου ‘Βασιλόπαις  Μαρία’ της Ρόδου.

Ακολουθώ την λεωφόρο των αναμνήσεων μου, για να με ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και σε στιγμές που έζησα στο υπέροχο και φιλόξενο, αυτό Δημόσιο  Ίδρυμα αγάπης, συμπόνιας και καλοσύνης, πλημμυρισμένο από την άδολη και ανιδιοτελή διακονία των μοναχών.

Το Ίδρυμα φιλοξενίας απροστάτευτων παιδιών και κορασίδων, επί της οδού Ρήγα Φεραίου, στεγάζεται σε ένα επιβλητικό, εντυπωσιακό τριώροφο κτήριο, κτισμένο σε ύψωμα από τους Ιταλούς το 1922. Ιδρύθηκε μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα, από το 1947 με την μέριμνα  της Βασιλικής οικογένειας,  επί της Βασιλείας Παύλου και Φρειδερίκης.  Παράλληλα η βασίλισσα Φρειδερίκη, είχε ιδρύσει και αλλού παρόμοια  Ορφανοτροφεία. Αυτά προστάτευαν και φιλοξενούσαν παιδιά, των οποίων οι γονείς τα είχαν εγκαταλείψει είτε εξαιτίας  από τα απομεινάρια στερήσεων,  της μεταπολεμικής, Γερμανικής κατοχικής φτώχειας, είτε  ήταν καρποί  από ένα παράνομο για την κοινωνία, απαγορευμένο σφοδρό έρωτα. Επίσης υπήρχαν ορφανά, των οποίων οι γονείς έφυγαν  πρόωρα από τη ζωή ή είχαν πάρει διαζύγιο.

Στην ίδρυση και στην οργάνωση του Ιδρύματος αγάπης, σημαντικό ρόλο έπαιξαν εκτός από τις τότε πολιτικές  αρχές και οι Εκκλησιαστικές, όπως ο μακαριστός Μητροπολίτης Ρόδου   Σπυριδώνας Συνοδινός. Στην  αρχή  στο ίδρυμα υπηρετούσαν με ζήλο Ιταλίδες Μοναχές, οι γνωστές καθολικές  Σουόρες, απομεινάρια της πολύχρονης  Ιταλικής κατοχής. Τότε υπηρετούσαν στο ίδρυμα ως ‘Ινστιτούτο θηλέων Ιεραποστολής’, προσανατολίζοντας  τα παιδιά  στο Σχολείο και στο Νηπιαγωγείο, σύμφωνα με τα δικά τους θρησκευτικά και κοινωνικοπολιτικά τους πιστεύω.

Όμως μετέπειτα, μετά την Ενσωμάτωση το 1947 και επί μακαριστού Μητροπολίτου Ρόδου  Τιμόθεου,   αντικαταστάθηκαν  από Ορθόδοξες μοναχές, επτά με δέκα τον αριθμό. Όλες  αυτές έγιναν μαμάδες, γιαγιάδες και νταντάδες, στα 150 απροστάτευτα παιδάκια.  Ας  αναφέρουμε  μερικές μοναχές, όπως τις αδελφές Μακρίνα, Αγαθαγγέλη, Φιλοθέη, Θεοκλήτη, Ευθυμία,  Συγκλητική, Ισιδώρα, Αγάθη, Αμφιλοχία, Θεοδώρα, Αθανασία και άλλες πολλές.

Τις καλόγριες, έφερε να διακονήσουν με πολλή αγάπη και μέριμνα για τα ορφανά παιδιά, ο νέος Όσιος, πατήρ Αμφιλόχιος Μακρής. Προηγουμένως  είχε ιδρύσει την Μοναστηριακή  κοινόβια κοινότητα στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού, Μητρός Ηγαπημένου της Πάτμου, με  τον θαυμαστό αριθμό των 80 μοναχών, που κατάφερε από όλα τα Δωδεκάνησα να συγκεντρώσει.

Αργότερα ο πατήρ Αμφιλόχιος, που τελευταία Αγιοκατατάχθηκε, έκτισε το Μοναστηριακό κάθισμα, παράρτημα του Ευαγγελισμού της Πάτμου, στη Ρόδο επί της οδού Θεμιστοκλέους Σοφούλη. Εκεί  ίδρυσε ένα Μοναχικό Ησυχαστήριο, που στον επάνω όροφο στεγάζεται το παρεκκλήσιο για τον Ιωάννη τον Θεολόγο, τον αγαπημένο μαθητή του Χριστού.  Ο Ιερός αυτός  Ναΐσκος, ονομάζεται ‘Μητρός Αγαπημένου’. Κάτω δε  βρίσκονται οι κοιτώνες των μοναχών, που φρόντιζαν μέχρι τελευταία το Ορφανοτροφείο Θηλέων, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά.

Το Ίδρυμα ‘Βασιλόπαις Μαρία’ αποτελούσε   ένα   καταφύγιο, στοργής και αγάπης για τα παιδιά διαλυμένων οικογενειών ή για τα παρατημένα στην τύχη τους άτυχα παιδιά. Ήταν   ένα ασφαλές λιμάνι, για να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν σωστά. Παντού σε όλες τι αίθουσες υπάρχουν μέχρι και σήμερα,  ωραιότατες απεικονίσεις, με Εικόνες Δυτικής και Ορθόδοξης τέχνης, με κεντρικό θέμα,  την ζωή και τα θαύματα του Χριστού.                                                                           Ζωντανεύω στην πλημμυρίδα των αναμνήσεων μου διάφορες στιγμές, όπως τα παιδιά να παρακολουθούν ανελλιπώς μαθήματα  στο Σχολικό συγκρότημα, που συστεγάζονταν με το Ίδρυμα. Γνώριμες εικόνες, όπως τα απογεύματα να μαζεύονται τα παιδιά στους πάγκους, τριγύρω με  την αδελφή Παύλα μοναχή,  κατά κόσμο Καλλιόπη Γιμέλη από την Κω. Με  περισσό ζήλο, τους μεταλαμπάδευε  τις γνώσεις της, σε διάφορα εργόχειρα, όπως κεντήματα, πλεκτά με το βελονάκι ή  με τις βελόνες, υφαντική, ράψιμο, κατασκευές και ζωγραφική.  Θυμάμαι την μοναχή Εμμέλεια Νικολαίδου,  την δασκάλα, που έφυγε σε βαθύ γήρας, να είναι η ψυχή του ιδρύματος και να το διευθύνει με ξεχωριστή επιμέλεια. Επίσης  την αδελφή Ξένη και την αδελφή Θεολογία, από την  Κέφαλο της Κω, να ψέλνουν στο ψαλτήρι στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ειρήνης, όσο οι μακαριστοί  ιερείς παπά Μελέτης και  παπά Γιάννης, τελούσαν τις Θείες Ιερές Ακολουθίες.
Η μοναχή Ευστοχία Γούναρη, η δασκάλα  από την Κάλυμνο, ήταν η Ηγουμένη του  Μοναστηριακού συγκροτήματος, του Ευαγγελισμού στην Πάτμο.    Συχνά,  πυκνά επισκεπτόταν το Ίδρυμα, για να φροντίσει  και  να καθοδηγήσει  τις  μοναχές, που βοηθούσαν όπως την αδελφή Φεβρωνία από τη Ρόδο, που  είναι σήμερα Ηγουμένη  στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού  της Πάτμου, καθώς και την αδελφή Χριστονύμφη, από την Καρδάμαινα. Υπήρχαν και οι κοσμικές βρεφοκόμοι, όπως η      Σεβαστή Μαλλιαράκη,   μαζί με την Μαρία Οικονόμου,   που αφιέρωσαν  την ζωή τους, για να φροντίσουν με περίσσιο ζήλο τα ορφανά παιδιά, ξενυχτώντας πάνω από τα  βρεφικά κρεβατάκια τους, σας αληθινές μητέρες. Το  Ορφανοτροφείο, ξεχώριζε για την  ζωντάνια όπου πλήθος παιδιών,  ανεβοκατέβαιναν τις μαρμάρινες σκάλες ή  έτρεχαν στους διάδρομους, με τα ασπρόμαυρα πλακάκια, που θυμίζουν σκακιέρα. Τις δεκαετίες του 60 -70 τα παιδιά λιγόστεψαν έμειναν 45-50. Σήμερα  έχουν περιοριστεί στα 20-27 φιλοξενούμενα παιδιά διαφόρων ηλικιών, στο σημερινό Κέντρο Μέριμνας Θηλέων Ρόδου, όπως αυτό ονομάζεται.
Μια ευχάριστη μουσική έβγαινε με τις νότες, από το μεγάλο εβένινο  πιάνο, όταν η μουσικός Μαρία Ροζοπούλου (που αργότερα  έγινε μοναχή),  δίδασκε στα παιδιά τον πλούτο της μουσικής.                             Στο Ορφανοτροφείο θηλέων, ξεχώρισαν επίσης, στο Δημοτικό   Σχολείο η  δασκάλες μοναχή Εμμέλεια, μοναχή Φιλοθέη και  Μαρία Πετρούτσου, καθώς και η νηπιαγωγός Φωτεινή  Καβαλλιέρου στο Νηπιαγωγείο .
Όμως υπήρχε και η άλλη, η σκοτεινή όψη του φεγγαριού. Η  τότε Γερμανοτραφής βασίλισσα Φρειδερίκη, οργάνωσε το μεταπολεμικό παιδομάζωμα και τα Δημόσια Ορφανοτροφεία. Πλήθος  παιδιών, με την συναίνεση όλων των εμπλεκόμενων πολιτικών και Θρησκευτικών αρχών, υιοθετήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, από άγνωστες άτεκνες οικογένειες και ξενιτεύτηκαν κυρίως στην Αμερική και στη  Γερμανία. Λέγεται  δε πως η βασίλισσα Φρειδερίκη, έπαιρνε αμοιβή για τις υιοθεσίες αυτές, ώστε να ενισχύει τα ιδρύματα και να συντηρεί το μεταπολεμικό παιδομάζωμά της. Για  ανταμοιβή η Αμερική, σύμφωνα με το σχέδιο Μάρσαλ, έστελνε με την  ‘γιούρα,’  ρουχισμό, παιχνίδια και Σχολικά είδη, στους τροφίμους των  ιδρυμάτων. Πολλά παιδιά τότε χάθηκαν και όσο και αν έψαξαν τις ρίζες τους, ποτέ δεν τις βρήκαν. Υπήρχαν  αδέλφια ή δίδυμα παιδιά, που χωρίστηκαν βίαια στη ζωή. Αλλά και κάποιοι  γονείς που τα αναζήτησαν αργότερα, ποτέ τους δεν τα ξαναβρήκαν. Διότι  έπαιρναν την συνήθη απάντηση, ότι πέθαναν όσο ήταν   βρέφη στην  κούνια. Έτσι  με τα στόματα ερμητικά κλειστά και τις πόρτες σφραγισμένες,   χάνονταν τα ίχνη τους για πάντα.
Ωστόσο τα παιδιά του ορφανοτροφείου και κυρίως επειδή  ήταν κορίτσια, ευεργετήθηκαν προστατευτήκαν,  πολλά δε σπούδασαν. Το  Ορφανοτροφείο, φρόντιζε να τις παντρεύει δίνοντας τους ένα βιβλιάριο, με κρατικές καταθέσεις. Πολλές κοπέλες έστησαν το νοικοκυριό τους σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά και Ευρώπη,  με Έλληνες ομογενείς, που αναζητούσαν για συζύγους Ελληνίδες από την πατρίδα τους. Επίσης  το Ίδρυμα τους ετοίμαζε  όλη την ‘ασπρική’, προίκα του νοικοκυριού τους. Ακόμη  πολλές  κοπέλες, σπούδασαν νηπιαγωγοί και δασκάλες, στην παρακείμενη Παιδαγωγική Ακαδημία, που σήμερα στεγάζει Δημοτικά Σχολεία, γιατί αντικαταστάθηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Τα   κορίτσια, είχαν πλήρως εξοπλιστεί, για τον αγώνα της κοινωνικής και οικογενειακής τους ζωής. Διότι   πέρα από τις τακτικές οργανωμένες εκδρομές, τις χορωδίες και τις γιορτές, στις τεράστιες κουζίνες του ιδρύματος,  έμαθαν να μαγειρεύουν νόστιμα φαγητά  και να φτιάχνουν ωραία γλυκά. Στην  ευρύχωρη τραπεζαρία, διδάχτηκαν κατάλληλο σερβίρισμα και φιλοξενία, καθώς  και καλούς τρόπους και σωστή κοινωνική  συμπεριφορά.
Το αφιέρωμα αυτό είναι σπονδή ευγνωμοσύνης, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την  φιλανθρωπική αποστολή του, για την κοινωνική προσφορά και το μεγάλο έργο του. Σε  ένα Δημόσιο Ίδρυμα, αληθινό φυτώριο, για σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία. Μια στέγη στοργής,   που κουβαλάει πολλές παιδικές αναμνήσεις και είναι βαθιά ριζωμένο στην καρδιά μας. Την δεκαετία του 90, περιήλθε στο Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών και κοινωνικής μέριμνας. Ακόμη και αν οι μοναχές απεχώρησαν, μετά από 75 χρόνια διακονίας , είναι καλό να συνεχίσει την πολύτιμη προσφορά του, με την νέα σύνθεση και μορφή,  προς όφελος  των απροστάτευτων παιδιών.                                                Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι υπήρχε και Ορφανοτροφείο Αρρένων, στη Ρόδο, κοντά στην καινούργια Μαρίνα, αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους, έκλεισε  πριν από  25 χρόνια  περίπου, περαιώνοντας την προσφορά του στην κοινωνία των Δωδεκανήσων, αφού όπως και το Ορφανοτροφείο Θηλέων, φιλοξενούσαν παιδιά από όλα τα γύρω νησιά.

Ξανθίππη Αγρέλλη

vimatisko.gr

Συνήθειες που σας αποσυνδέουν από τα παιδιά σας

Ο καθένας από εμάς, εν μέρει λόγω της οικογένειας καταγωγής μας, της κοινωνίας μας και των πολιτισμικών προτύπων μας, διατηρεί διάφορες υποθέσεις για το είδος και την ποιότητα των δεσμών αλλά και τι είναι αυτό που τελικά μας συνδέει με τα παιδιά μας.  

Για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύουμε ότι το να γεμίσουμε το σπίτι μας με παιχνίδια θα τους προσδώσει  ευτυχία και θετικά συναισθήματα - πιθανώς ελπίζοντας αυτά να αντισταθμίσουν την απουσία μας. Ίσως πιστεύουμε ότι βάζοντας σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες έναντι των δικών μας είναι το σωστό πράγμα που οφείλουμε να κάνουμε - και οτιδήποτε άλλο (ό,τι δηλαδή ικανοποιούσε τις δικές μας ανάγκες) θα ήταν απλώς εγωιστικό.

Μερικές φορές αυτές οι υποθέσεις είναι υποσυνείδητες. Δεν συνειδητοποιούμε καν ότι τις κάνουμε. Εξάλλου, λογικά γνωρίζουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι ένας ουσιαστικός τρόπος για να καλλιεργήσουμε μια υγιή, συνδεδεμένη σχέση. Αλλά όταν φτάνουμε στο σπίτι από τη δουλειά μετά τις 8 μ.μ. σχεδόν κάθε βράδυ, βρίσκουμε τους εαυτούς μας πρόθυμους να εκπλήξουν το μικρό μας με ένα νέο παιχνίδι (και για να μετριάσουμε έτσι την ενοχή αυτού που πιστεύουμε ότι είναι ένα τρομερό αδίκημα: ο χαμένος χρόνος). Επίσης, λογικά γνωρίζουμε ότι δεν είναι λειτουργικό να υπερφορτώνουμε τον εαυτό μας. Αισθανόμαστε όμως την πίεση της θυσίας, πιστεύοντας κάπου βαθιά ότι το γονικό μαρτύριο συνδέεται με καλή γονική πρακτική.

Τα παραπάνω συνιστούν μόνο μερικά παραδείγματα συνηθειών που υποδαυλίζουν τη σχέση μας με τα παιδιά μας. 

Παρακάτω θα μάθετε ακριβώς το γιατί – μαζί με άλλες πηγές αποσύνδεσης – και τι είναι αυτό που πραγματικά λειτουργεί στην βελτίωση της σχέσης σας με το παιδί σας. 

Συνήθεια # 1: Η χρήση τεχνολογίας μπροστά στα παιδιά σας.

Μεταφέρουμε τα τηλέφωνά μας μαζί μας παντού, πράγμα το οποίο καθιστά πολύ εύκολο τον έλεγχο του email μας, το σκρολάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνο για ένα ή δύο λεπτά. Αλλά αυτά τα λεπτά, αναπόφευκτα, αποσπούν την προσοχή μας και στέλνουν στα παιδιά μας το μήνυμα ότι ο χρόνος μας μαζί τους δεν είναι και τόσο πολύτιμος για εμάς (παρόλο που δεν αισθανόμαστε καθόλου έτσι).

Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας χρόνου σε ηλεκτρονικές συσκευές από την πλευρά των γονέων μπορεί να οδηγήσει σε προβληματικές συμπεριφορές από την πλευρά των παιδιών έτσι ώστε να κερδίσουν την προσοχή των γονέων τους (η αρνητική προσοχή προτιμάται από την καθόλου προσοχή). 

§ Δώστε προσοχή στο πώς και πόσο συχνά χρησιμοποιείτε τις συσκευές σας μπροστά στα παιδιά σας. Αν αισθάνεστε ότι έχετε δυσκολία στη διατήρηση του ελέγχου, τοποθετήστε το τηλέφωνό σας σε ένα συρτάρι σε άλλο δωμάτιο (ή αφήστε το στο αυτοκίνητο). Επειδή όταν κρατάτε το τηλέφωνό σας στην τσάντα σας ή στην τσέπη σας, πιθανόν να μη  συνειδητοποιείτε καν ότι το έχετε βγάλει και ξεκινήσατε την περιήγηση στο διαδίκτυο. Ακριβώς επειδή έχει γίνει μια τόσο έντονα αποκτημένη συνήθεια. 

Συνήθεια # 2: Δεν φροντίζετε (αρκετά) τον εαυτό σας.

Είναι τόσο εύκολο να αγνοείς τον εαυτό σου. Ίσως διατηρείτε τις προαναφερθείσες παραδοχές ότι πρέπει να βάλετε τον εαυτό σας τελευταίο για να είστε καλός γονέας. Ή ίσως εργάζεστε με πλήρη απασχόληση. Ίσως είστε εκείνο το πρόσωπο που έχει επιφορτιστεί να φέρνει τα περισσότερα χρήματα στο σπίτι. Ίσως περνάτε πολλές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά σας κι έχετε αναλάβει τα περισσότερα γονικά καθήκοντα. Ίσως μένετε ξύπνιοι μέχρι αργά το βράδυ και ξυπνάτε νωρίς το πρωί σε μια προσπάθεια να ισορροπήσετε την εργασία από το σπίτι και τα γονικά σας καθήκοντα. Και, φυσικά, έχετε όλες τις άλλες συνήθεις ευθύνες που έχουν οι ενήλικες: μαγείρεμα, καθάρισμα, λογαριασμοί κ.ά. Εν ολίγοις, είναι πολλά.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το οποίο παραλείπεται από τη λίστα είστε εσείς και οι ανάγκες σας. Είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείτε στις ανάγκες των άλλων όταν δεν ικανοποιούνται οι δικές σας ανάγκες. Η ενέργειά σας αρχίζει να μειώνεται. Αρχίζετε να αισθάνεστε αγανακτισμένοι. Καταλήγετε να είστε πολύ κουρασμένοι ή πολύ απογοητευμένοι ή πολύ αγχωμένοι ώστε να απολαύσετε τα παιδιά σας.

§ Προσδιορίστε τις ανάγκες σας και τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να τις ικανοποιήσετε. Και αν αυτό σας φαίνεται στρεσογόνο, εντοπίστε μια καταπιεσμένη σας ανάγκη – για παράδειγμα ύπνο, διαλογισμό, άσκηση, διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, προσωπικός χρόνος – και δώστε το στον εαυτό σας. Επίσης, κάθε φορά που θα προγραμματίζετε τις προσωπικές σας δραστηριότητες, δείτε τις ως ζωτικής σημασίας σαν να πρόκειται για επαγγελματική συνάντηση. Δεν θα ακυρώνατε τη συνάντηση με το αφεντικό σας, οπότε γιατί να την ακυρώσετε στον εαυτό σας;

Συνήθεια # 3: Αντικατάσταση της παρουσίας με υλικά αγαθά.

Πολύ συχνά οι γονείς ξοδεύουν πολλά χρήματα σε gadget και δώρα κι όχι σε αρκετό ποιοτικό χρόνο με το παιδί τους. Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Consumer Research, τα παιδιά που ανταμείφθηκαν με δώρα και τιμωρήθηκαν με την κατάργησή τους ήταν πιο πιθανό να γίνουν υλιστές ως ενήλικες. Και ο υλισμός μπορεί να έχει πολλές αρνητικές συνέπειες: Συνδέεται με τα πάντα, από το χρέος των πιστωτικών καρτών έως το τζόγο και τα τυχερά παιχνίδια μέχρι τις παρορμητικές αγορές.

§ Συνδεθείτε με το παιδί σας με το να τα βοηθήσετε να βοηθήσουν τους άλλους. Ειδικότερα, τα μικρά παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του περιβάλλοντος έξω ​​από τον εαυτό τους. Εναπόκειται στους γονείς να τους παρέχουν εκπαίδευση αναφορικά με παραδείγματα άλλων οικογενειών που ενδεχομένως να μην απολαμβάνουν την ποσότητα υλικών αγαθών που απολαμβάνει η δική τους οικογένεια.

§ Συνεργαστείτε με το παιδί σας με στόχο την προώθηση ρουχισμού, παιχνιδιών ή τροφής σε άλλα παιδιά μέσω ενός φιλανθρωπικού οργανισμού. Αυτό δίνει στο παιδί σας την ευκαιρία να ανταλλάσσει γράμματα και να διατηρεί επικοινωνία με αυτά τα παιδιά, αναγνωρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο πώς είναι να ζει ένα παιδί σε μια χώρα του τρίτου κόσμου.

Συνήθεια # 4: Συγκρίνοντας τον νεότερο εαυτό σας με το παιδί σας.

«Όταν ένας γονέας συγκρίνει τον εαυτό του ως παιδί ή τους όρους ανατροφής του με το παιδί του, αυτό μπορεί παράδοξα να δημιουργήσει ένα αίσθημα αποσύνδεσης», δήλωσε η Laura Athey-Lloyd, ψυχολόγος που εργάζεται με παιδιά και ενήλικες.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι το παιδί σας μοιράζεται μαζί σας το συναίσθημα εκφοβισμού που βιώνει στο σχολείο. Απαντάτε ότι δεν έχετε εκφοβιστεί ποτέ. Ή απαντάτε ότι έχετε βιώσει το ίδιο συναίσθημα στη δική σας παιδική ηλικία και προτείνετε αμέσως να αποκλείσουν το συναίσθημα αυτό. Και ίσως προσθέσετε ότι τα παιδιά σήμερα είναι πολύ πιο ευαίσθητα από ό, τι όταν πηγαίνατε εσείς στο σχολείο, πράγμα το οποίο αφήνει το παιδί σας να αισθάνεται ανόητο, παρεξηγημένο και μόνο.

§ «Αντ 'αυτού, προσπαθήστε να συνδεθείτε με το συναίσθημα πίσω από την εμπειρία του παιδιού σας, είτε το έχετε ζήσει είτε όχι», αναφέρει η Athey-Lloyd. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε, «Ουάου μπορώ να φανταστώ ότι αισθάνεσαι φοβισμένος και αναστατωμένος. Έχω νιώσει κι εγώ φόβο για πολλά πράγματα». Αναγνωρίστε, αποδεχτείτε και επικυρώστε τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του παιδιού σας. Σε τελική ανάλυση, ο καθένας είναι διαφορετικός και όλοι αξίζουν να νιώθουν ό,τι και να νιώθουν.

Συνήθεια # 5: Χρήση ερωτήσεων κλειστού τύπου.

Το παιδί σας έρχεται στο σπίτι από το σχολείο και σας λέει: «Σήμερα τσακώθηκα πολύ άσχημα με το Γιώργο. Τον κλώτσησα ». Απαντάτε αμέσως: «Εσύ ξεκίνησες τον καυγά; Ζήτησες συγγνώμη αμέσως;» Αυτό το είδος ερωτήσεων κλειστού τύπου δημιουργεί διάφορες χαμένες ευκαιρίες: την ευκαιρία να συνδεθείτε με το παιδί σας, να μάθετε περισσότερα για αυτά και να τα βοηθήσετε να αναγνωρίσουν, να κατονομάσουν κι έτσι να διαχειριστούν επιτυχώς τα συναισθήματά τους. 

§ Το κλειδί είναι να χρησιμοποιήσετε ανοιχτές ερωτήσεις (και όχι να καταλήξετε σε συμπεράσματα), όπως για παράδειγμα: «τι συνέβη;». Και πάλι, η πραγματική σύνδεση με το παιδί σας προκύπτει από την επιτυχή ενεργητική ακρόαση. Ο συναισθηματικός συντονισμός είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας ανεξάρτητα από την ηλικία του. Και ανεξάρτητα από το πόσες ώρες έχετε. Ακόμη και αφιερώνοντας μια ώρα ή αρκετά λεπτά για να καθίσετε με το παιδί σας - χωρίς ψηφιακούς  ή άλλους περισπασμούς - και να μιλήσετε για το πώς νιώθουν μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά.

Αλεξία Σκαρμούτσου, MSc

Ψυχολόγος

social-consultancy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φάκελος παιδική πορνογραφία: 692 υποθέσεις σε 5 χρόνια και εκατοντάδες συλλήψεις

Κύπρος: 35% αύξηση παρουσιάζουν από πέρυσι μέχρι φέτος την ίδια χρονική περίοδο, οι υποθέσεις διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας στην Κύπρο.

Ανδρέας Αναστασιάδης - Υπεύθυνος Γρ. Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
Ανησυχούμε ιδιαίτερα γιατί υπάρχει μια σημαντική αύξηση των υποθέσεων που αφορούν την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων στο διαδίκτυο. Μιλούμε για κακοποιήσεις παιδιών.

Το στοιχεία, αδιάσειστα.

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

2016 : 126

2017 : 130

2018 : 133

2019 : 161

2020 : 142

Οι υποθέσεις φθάνουν με καταιγιστικούς ρυθμούς στο Γραφείο Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Μόλις την περασμένη εβδομάδα καταχωρήθηκε υπόθεση διακίνησης υλικού σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στο Κακουργιοδικείο στην Πάφο. Πριν μερικές ημέρες συνελήφθη 63χρονος στην Λάρνακα. Νέα σύλληψη την Παρασκευή στην Λεμεσό, εναντίον 42χρονου Ελλαδίτη.

Ανδρέας Αναστασιάδης - Υπεύθυνος Γρ. Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
Συστηματικά αυτό το πρόσωπο διακινούσε παιδικό πορνογραφικό υλικό στο διαδίκτυο. Σε πάρα πολλές ημερομηνίες κατέβαζε τέτοιο υλικό και το αντάλλασσε με άλλα πρόσωπα.

Τα τεκμήρια που κατασχέθηκαν από το σπίτι του 42χρονου, βρίσκονται στο μικροσκόπιο των ανακριτών, με σκοπό να διαφανεί κατά ποσό υπάρχουν στα αρχεία του, παιδιά από την Κύπρο και με ποιους αντάλλασσε το υλικό.

Ο 42χρονος παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων, παρουσιάστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, το οποίο εξέδωσε εναντίον του διάταγμα εξαήμερης προσωποκράτησης.

Ο μέσος όρος των δραστών χρόνο με τον χρόνο κατεβαίνει επικίνδυνα.

Ανδρέας Αναστασιάδης - Υπεύθυνος Γρ. Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
Όλο και πιο νεαρά πρόσωπα, ασχολούνται με αυτό το αδίκημα, κάτι που μας ανησυχεί ιδιαίτερα.

Πολλοί πλέον διακινητές παιδικού πορνογραφικού υλικού, ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 17 με 25 ετών.

Του Χριστόφορου Νέστωρος

alphanews.live