«Πίσω από κάθε παιδί που πιστεύει στον εαυτό του υπάρχει ένας δάσκαλος που πίστεψε πρώτα σε αυτό!»

“O ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες”

Νίκος Καζαντζάκης

*************

Όλοι αν κλείσουν τα μάτια τους και θυμηθούν τα παιδικά τους χρόνια, κοντά στη φιγούρα των γονιών και ίσως των παππούδων θα βρίσκεται και η φιγούρα κάποιου δασκάλου. Ο δάσκαλος δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι καταφέρνει να αφήνει ανεξίτηλα σημάδια σε κάθε άνθρωπο.

Η πιο ευαίσθητη και καθοριστική ηλικία ενός ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια. Εκεί διαμορφώνει χαρακτήρα και συμπεριφορές. Εκεί ξεκινάει να χτίζει το μονοπάτι της ζωής του που θα πρέπει να βαδίσει στην πορεία. 

Ο δάσκαλος έχει την ευθύνη να μεταδώσει όχι μόνο γνώσεις, αλλά κυρίως αξίες. Ο σωστός δάσκαλος πρέπει να είναι πάνω από όλα άνθρωπος και να αναγνωρίζει την ευθύνη που έχει στα χέρια του.

Πολλοί βιάζονται να κρίνουν και να ισχυριστούν πως είναι εύκολο να είσαι δάσκαλος και πως δεν είναι κάτι σπουδαίο. Μάλλον ξεχνάνε από πού ξεκίνησαν οι ίδιοι. Δεν είναι απολύτως λανθασμένη η άποψή τους αυτή βέβαια. 

Ορθά λένε πως είναι εύκολο να καταφέρεις να γίνεις δάσκαλος, αλλά θέλει μεγάλο κόπο να καταφέρεις να γίνεις ο δάσκαλος που θυμούνται τα παιδιά για μια ζωή. Θέλει πείσμα, δύναμη, θέληση και πραγματική αγάπη για τα παιδιά.

Ο πραγματικός δάσκαλος καταφέρνει να μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά. Έχει το απίστευτο ταλέντο να μεταμορφώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη σε γιατρό, σε γονιό, σε ψυχολόγο, αλλά και σε φίλο ανάλογα με τι απαιτεί κάθε φορά η περίσταση. 

Δε χρειάζεται να μιλήσεις για να καταλάβει, ξέρει να διαβάζει απ’ έξω και ανακατωτά τα μάτια. Με έναν μαγικό τρόπο είναι πάντα εκεί πριν καν τον φωνάξεις, από ένα απλό δέσιμο των κορδονιών, μέχρι και για τη συζήτηση των πιο κρυφών σκέψεων και φόβων.

Είναι ο άνθρωπος που δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς καταφέρνει να έχει πάντα ενέργεια, όταν όλη η τάξη χασμουριέται και πώς έχει να πει την κατάλληλη λέξη όταν το έχεις ανάγκη. 

Ο ιδανικός δάσκαλος θα απλώσει το χέρι για να βοηθήσει ουσιαστικά, όταν νιώθεις ότι πέφτεις. 

Θα είναι εκεί για να σου ισιώσει τα φτερά για να μπορέσεις να πετάξεις στους δικούς σου ουρανούς και να κατακτήσεις τα όνειρά σου. 

Θα σε μάθει πως δε θα πιστέψει κανείς σε ‘σένα, αν πρώτα δεν πιστέψεις εσύ στον εαυτό σου.

Αν κάτσεις και περιπλανηθείς στις αναμνήσεις σου θα δεις πως σίγουρα θα βρεις λόγια δικά του που σε έχουν σημαδέψει στη ζωή σου. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο δάσκαλος στη ζωή του ανθρώπου. 

Και αν κάποια στιγμή θες να θυμηθείς τους δικούς σου δασκάλους, δε χρειάζεται να κάνεις πολλά. Κοίτα απλά τα χέρια σου και γράψε κάτι, προσπάθησε απλά να μιλήσεις και αυτόματα θα εμφανιστούν μπροστά σου. 

Κοίταξε απλά που έχεις φτάσει στη ζωή σου και θα συνειδητοποιήσεις ότι κατάφερες να σταθείς στα πόδια σου, έχοντας βάλει το δικό του λιθαράκι ένας από αυτούς. 

Να’ σαι καλά δάσκαλε!

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

- Μα, είναι δυνατόν; - Ναι, ΕΙΝΑΙ δυνατόν...

«Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν»!...

Κ. Βάρναλης

Ναι, είναι δυνατόν, αφού ξεφύγαμε και γενήκαμε κοινωνία-προαγωγός με μότο το «Να περνάς καλά».

Καλά να περνάω... θα πει το παιδί και θα μιλάει με αγνώστους και θα βγαίνει κρυφά να συναντήσει τον πρώτο τυχόντα εκμαυλιστή του για να εξαργυρώσει μερικά γλυκόλογα με αντίτιμο την αθωότητά του, την ίδια του την ψυχούλα.

Καλά να περνάω και ο γονιός που δεν έχει ιδέα τι σκατά κάνει το ανήλικο παιδί του με το κινητό, το τάμπλετ... με ποιους ανώμαλους μιλάει, που στα κομμάτια βρίσκεται.

Καλά να περνάω λέει και ο παιδοβιαστής, ο παιδόφιλος, ο παιδεραστής, αφού ξέρει καλά ότι, ακόμα και αν συλληφθεί και καταδικαστεί, σε λίγα χρονάκια θα κυκλοφορεί σαν κύριος και τα ίδια θα ξανακάνει.

Καλά να περνάω (και να τα κονομάω) λένε και οι ηλίθιες τηλεπερσόνες, οι Influencers που διδάσκουν από μικρά τα παιδιά πώς θα βαφτούν, πώς θα ντυθούν, πώς θα προκαλέσουν, πώς δηλαδή θα "βγουν στο κλαρί". 

Όλα παραπέμπουν στο sex (όχι στον έρωτα, στο sex). 

Πρότυπα οι πανομοιότυπες μισόγυμνες, η προκλητικότητα, η πορνοποίηση.

Καλά να περνάμε (και να τα κονομάμε) λένε οι "ταγοί" της κοινωνίας (πολιτικοί, καναλάρχες και όποιοι άλλοι) και την ηδονοθηρία την ονοματίζουν "ελευθερία", την ελευθεριότητα "ατομικό δικαίωμα", το ασύδοτο σεξ "εξαιρετική κατάκτηση", όροι που ευρέως προάγονται με κάθε μέσο σε κάθε ευκαιρία και παντοιοτρόπως....

Όλα sexy, όλα και όλοι. Μικροί, μεγάλοι, γέροι, νέοι, παιδιά αυτή τη λέξη μαθαίνουν αυτό πρέπει να είναι και αυτό να πουλάνε. Να είναι sexy.  Ένα έγκριτο λεξικό ανοίξτε και μάθετε τι σημαίνει sexy, και θα συνειδητοποιήσετε ότι η κοινωνία μας "πάει κατά διαβόλου".

- Μα, είναι δυνατόν; 

- Ναι, ΕΙΝΑΙ δυνατόν.
Αφού όλα τα μίντια και μεγάλο μέρος της κοινωνίας (εμείς δηλαδή) δεν σέβεται τα παιδιά. 
Η πορνοποίηση των παιδιών εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και εμείς την ανεχόμαστε.

Όταν "σκάσει" κάποιο από τα απεχθή εγκλήματα, όταν φανεί η κορφή του παγόβουνου, τότε ανοίγουμε κατάπληκτοι το στόμα μας και λέμε: "Μα είναι δυνατόν;" και αμέσως μετά "Η Πολιτεία να δώσει λύση, άμεσα"...

Μάλιστα... η Πολιτεία... 

Ποια πολιτεία;

Αυτή που ανδρώθηκε με τον Μεγάλο Ανατολικό παραμάσχαλα και τον είχε σαν ευαγγέλιο;

Αυτή η πολιτεία η, και καλά, "φιλελεύθερη", η ανερμάτιστη, η καθ' υπερβολή υποκριτική, που συγχρωτίζεται ανερυθρίαστα, που καλύπτει αυτούς που τάχα καταγγέλλει; 

Η πολιτεία που δεκάρα δεν δίνει για τη φτώχεια που μαστίζει, που εξαθλιώνει οικογένειες, οικογένειες που παράγουν παιδιά-θύματα καραδοκούντων ανώμαλων;

Αυτή η πολιτεία να δώσει λύση; 

Κι όμως, Η ΛΥΣΗ υπάρχει, αλλά την ξορκίζουμε, αφού... 

• αν μιλήσεις για Ήθος, θα σε πουν ηθικολόγο
• αν μιλήσεις για Ηθική, θα σε πουν πουριτανό
• αν μιλήσεις για Πλάτωνα, Αριστοτέλη... θα σε πουν βαρεμένο-αιθεροβάμονα... και...
• αν σηκώσεις το ανάστημά σου και μιλήσεις για Θεό και με παρρησία πεις τα πράγματα με τ' όνομά τους, ότι δηλαδή Η ΛΥΣΗ βρίσκεται στα χαρίσματα που Εκείνος μας προσφέρει και εμείς τα πετάμε. 

Αυτά που πετάμε είναι η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Μακροθυμία, η Καλοσύνη, η Αγαθοσύνη, η Πίστη, η Πραότητα, η Εγκράτεια.

Αν μιλήσεις γι' αυτά τότε...

αυτοί που σήμερα χαζά και ανόητα αναρωτιούνται «Μα, είναι δυνατόν;», θα σε χλευάσουν, θα σε πουν "φαιδρό/η, θεούσο/α, οπισθοδρομικό/ή, μεσαίωνα"..., θα σου ρίξουν βλέμμα απέχθειας και θα αποστρέψουν το πρόσωπό τους, όχι από σένα αλλά από ... ΤΗ ΛΥΣΗ.  

Το "οπισθοδρομικό" Χαμομηλάκι

Η μαϊμού, η μπανάνα και το... διαμάντι

Αν βάλεις μια μαϊμού να διαλέξει μεταξύ ενός διαμαντιού και μιας μπανάνας, κάθε φορά θα διαλέγει την μπανάνα. 

Δεν έχει την ικανότητα να καταλάβει πόσο αξίζει ένα διαμάντι και το απορρίπτει.
Το διαμάντι δεν παίρνει το θέμα προσωπικά, ούτε προσπαθεί να μοιάσει με διαμάντι, για να αρέσει στη μαϊμού. 

Είναι διαμάντι!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι