Πώς να ενισχύσουμε την ικανότητα απομνημόνευσης με έναν πολύ απλό τρόπο

Άλλοι χρησιμοποιούν τον καφέ για να διατηρήσουν τη συγκέντρωση και την εγρήγορσή τους, άλλοι φτιάχνουν λίστες με τις σημαντικότερες πληροφορίες που θέλουν να συγκρατήσουν και άλλοι διαβάζουν φωναχτά. 

Εσείς ποια μέθοδο επιλέγετε για να εξασκήσετε τη μνήμη σας και να «καταχωρίσετε» περισσότερα δεδομένα στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου σας;

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπέιλορ του Τέξας βρήκαν έναν απλό αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο για να ανακαλούμε στη μνήμη μας σημαντικές πληροφορίες.

Πείτε σε κάποιον, για παράδειγμα σε έναν φίλο, αυτά που θέλετε να θυμάστε, συμβουλεύουν οι ερευνητές, καθώς η ενεργός επανάληψη ή αναπαραγωγή της πληροφορίας αποτελεί καλύτερη μέθοδο απομνημόνευσης έναντι άλλων, όπως η επαναλαμβανόμενη ανάγνωση.

Η επιτυχία αυτής της τακτικής έγκειται στο γεγονός ότι περιλαμβάνει κοινωνική αλληλεπίδραση. 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δίνει προτεραιότητα σε «ικανοποιητικές» αναμνήσεις έναντι άλλων, πιο πεζών. 

Η συναναστροφή με ένα αγαπημένο πρόσωπο, όπως ένας φίλος ή συγγενής, εμπίπτει στην κατηγορία των «ικανοποιητικών» εμπειριών κι έτσι είναι πιο πιθανό να αποτυπωθεί με επιτυχία στη μνήμη μας.

 

Ο εγκέφαλός μας στη συνέχεια θα παίξει σε... επανάληψη το περιστατικό ενώ εμείς ξεκουραζόμαστε, σημειώνουν οι ερευνητές στη σχετική μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Learning and Memory.

Φαίνεται πως κάτι ήξερε η μαμά μας που ήθελε να της λέμε το μάθημα κάθε μέρα...!

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά ξέρουν να αναγνωρίσουν έναν αρχηγό

• Τα παιδιά ηλικίας ακόμη και πέντε ετών φαίνεται να αναγνωρίζουν την κοινωνική ιεραρχία και αντιλαμβάνονται, όταν κάποιος δεν προσφέρει αυτό που οφείλει
• Τα παιδιά αυτής της ηλικίας αναγνωρίζουν κάποιον ως αρχηγό μόνο όταν θυσιάζει κάτι από τον εαυτό του προς την επίτευξη ενός κοινού στόχου
• Οι αρχηγοί που παίρνουν περισσότερα απ’ όσα δίνουν θεωρούνται μη αποδεκτοί από τα παιδιά

Μια νέα έρευνα πάνω στην παιδική ανάπτυξη έδειξε ότι τα παιδιά έχουν καθαρή εικόνα πάνω στο τι συνιστά έναν καλό αρχηγό.

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πώς να λειτουργούν σε κοινωνικό επίπεδο αποκτώντας μια αίσθηση του τί να περιμένουν μέσα από τις συναναστροφές τους με τους άλλους ανθρώπους. Όταν έχουν να κάνουν με έναν ενήλικα, φυσικά ο ενήλικας έχει το ρόλο του «αρχηγού». Ωστόσο, σε ομάδες παιδιών πάλι προκύπτουν αρχηγοί. Οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να μάθουν πώς τα παιδιά νιώθουν για τους αρχηγούς και τί περιμένουν από αυτούς.

Οι ενήλικες γενικώς αποδέχονται δύο είδη αρχηγών:

• Αρχηγούς-αυθεντίες, οι οποίοι αποδέχονται την εξουσία να δίνουν εντολές και να παίρνουν αποφάσεις για μια ομάδα, ενώ τα μέλη της ομάδας πρέπει να υπακούσουν.
• Αρχηγούς-κύρους, στους οποίους απονέμονται δυσανάλογα προνόμια και δεν τους απασχολεί να διατάζουν άλλους.

Η έρευνα, λοιπόν, ερευνά κυρίως τί συνιστά έναν αρχηγό για άτομα τα οποία δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί πλήρως και βρίσκονται σε ένα αρκετά πρώιμο στάδιο ανάπτυξης με μόνα κίνητρα 

«Ποιος θα με ταΐσει;», 

«Ποιος θα με κρατήσει ασφαλή;». 

Επομένως, οι απαντήσεις τους μπορούν να είναι αρκετά διαφωτιστικές εξαιτίας της ειλικρίνειάς τους.

Οι ερευνητές εξέτασαν παιδιά πέντε και έξι ετών για ορισμένους λόγους. Πρώτον, τα παιδιά αυτής της ηλικίας αντιλαμβάνονται την κοινωνική ιεραρχία και την έννοια του αρχηγού. Δεύτερον, είναι ικανά να αναγνωρίσουν το κατά πόσο κάποιος συνεισφέρει σε μια ομάδα και να αποσυρθούν από καταστάσεις που νιώθουν ότι αδικούνται.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν τρία πειράματα, όπου στα παιδιά παρουσιάζονταν μέσα από μια οθόνη σενάρια σε ένα πάρκο αναψυχής τα οποία εξερευνούσαν:

Δυάδες όπου το ένα από τα μέλη ήταν «αρχηγός-αυθεντία»

Δυάδες όπου υπήρχε ένας «αρχηγός-κύρους»

Δυάδες όπου τα παιδιά ήταν ισότιμα

Τα παιδιά έπρεπε να δώσουν κέρματα για να ξεκλειδώσουν παιχνίδια. Επίσης, έπρεπε να αποφασίσουν ποιος θα έπαιζε στα παιχνίδια καθώς και σε ποια παιχνίδια. 

Μπορούσαν να επηρεάσουν την ιστορία σε μερικές περιπτώσεις, ενώ οι αντιδράσεις τους καταγράφονταν την ώρα που τους παρουσιάζονταν τα σενάρια. Για κάθε σενάριο τα παιδιά αξιολογούσαν πόσα δίκαια και αποτελεσματικά οι πρωταγωνιστές και/ή οι αρχηγοί της δυάδας συνέβαλαν στην επίτευξη του κοινού στόχου της ομάδας.

Πείραμα 1

Στο πείραμα όπου δόθηκαν ίσες σχέσεις στα παιδιά, περίμεναν ότι και τα δύο μέλη θα πρόσφεραν ίσο αριθμό κερμάτων- εάν κάποιος έβαζε λιγότερα ή περισσότερα θεωρούνταν μη αποδεκτός. Για τις δυάδες με αρχηγούς, οι αρχηγοί που συνέβαλαν περισσότερα κέρματα από τους υπόλοιπους θεωρούνταν αποδεκτοί. Στην αντίθετη περίπτωση ήταν μη αποδεκτοί. Αυτό σημαίνει ότι, για τα παιδιά, οι αρχηγοί οφείλουν να κάνουν κάποια θυσία για τον κοινό στόχο, ενώ οι «αρχηγοί-κύρους» δεν ήταν αποδεκτοί να οδηγήσουν την ομάδα.

Πείραμα 2

Το πιο σημαντικό εύρημα του δεύτερου πειράματος ήταν ότι ένα μέλος της δυάδας αναγνωριζόταν ως αρχηγός- χωρίς να διευκρινίζεται ο τύπος του αρχηγού- και τα παιδιά υπέθεταν ότι ήταν μια αυθεντία αρχηγός με τη δύναμη να παίρνει αποφάσεις και μεγαλύτερη ευθύνη για την επίτευξη του στόχου της ομάδας. 

Πείραμα 3

Σε αυτό το πείραμα, δόθηκαν υποτιθέμενες ισότιμες σχέσεις στα παιδιά όπου ένα από τα δύο μέλη κράταγε περισσότερα κέρματα για τον εαυτό του. Τα παιδιά υπέθεσαν ότι το μέλος αυτό είναι αρχηγός-κύρους και δεν είχαν θετικά αισθήματα απέναντί του. 

Αυτά τα πειράματα, λοιπόν, μας έδειξαν ότι τα παιδιά βλέπουν τον αρχηγό ως αυτόν που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, όχι τα περισσότερα προνόμια. Η στάση των παιδιών έδειξε ότι η έννοια της αρχηγίας έχει νόημα μόνο όταν ο αρχηγός εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους υπόλοιπους και τότε και μόνο τότε έχει δικαίωμα να λάβει τιμές.

Πηγή: bigthink.com

philosophyreturns.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Stephen Wiltshire: Καλλιτέχνης με αυτισμό ζωγραφίζει ολόκληρες πόλεις με λεπτομέρεια από μνήμης

Η γλώσσα τον δυσκόλευε μέχρι μια μεγάλη ηλικία, αλλά μέχρι την ηλικία των 13 ετών, είχε ήδη εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με σχέδια!

Σήμερα, ο Stephen Wiltshire είναι από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες της Μ. Βρετανίας. Οι παραγγελίες που δέχεται μπαίνουν σε λίστα αναμονής για 4 μέχρι 8 μήνες και τα βίντεο που τον δείχνουν να σκιτσάρει πανοραμικά αστικά τοπία με κάθε λεπτομέρεια γίνονται γρήγορα viral.

Αλλά όταν ο Stephen πήγαινε σχολείο, οι δάσκαλοί του δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί του. Έχοντας διαγνωστεί με αυτισμό από την ηλικία των 3 ετών, δεν είπε την πρώτη του λέξη (χαρτί) μέχρι την ηλικία των 5. Κι όμως, ο Stephen ως παιδί, μπορούσε να σκιτσάρει εκπληκτικά ακριβείς εικόνες της άγριας φύσης και ζωής, αλλά και καρικατούρες των δασκάλων του.

Αργότερα, άρχισε να ζωγραφίζει τα κτήρια που έβλεπε σε όλο το Λονδίνο με εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Η μεγαλύτερη αδερφή του, Annette, τον έπαιρνε από το σχολείο και τον πήγαινε σε έναν φίλο που ζούσε στον 14ο όροφο ενός κτηρίου, έτσι μπορούσε να παρατηρεί την πόλη από ψηλά. Από τότε, ο ίδιος δηλώνει πως «το πάθος του έγινε εμμονή».

Στην ηλικία των 8, πήρε την πρώτη του παραγγελία – από τον Βρετανό πρωθυπουργό. Η γλώσσα τον δυσκόλευε μέχρι μια μεγάλη ηλικία, αλλά μέχρι την ηλικία των 13 ετών, είχε ήδη εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με σχέδια. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι πολίτες είχαν ενθουσιαστεί ήδη από την εκπληκτική μνήμη του εφήβου. Ο Stephen εμφανίστηκε σε διάφορες εκπομπές της τηλεόρασης και σε ντοκιμαντέρ για την απίστευτη οπτική του μνήμη.

Σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη για μια συνέντευξη, γνώρισε τον Oliver Sacks και ζωγράφισε λεπτομερώς το σπίτι του νευρολόγου μετά από μια σύντομη ματιά που του έριξε.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1989, επισκέφθηκε τη Βενετία και ζωγράφισε το πρώτο του πανόραμα. Από τότε, ο Stephen έγινε γνωστός για τα εξαιρετικά λεπτομερή του έργα και όλα γίνονται απλά από μνήμης, οι εκατοντάδες δρόμοι και τα αξιοθέατα. Έχει ζωγραφίσει διάφορες πόλεις σε όλο τον κόσμο, από την Ιερουσαλήμ μέχρι το Σίδνεϊ.

enallaktikidrasi.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι