Ωκεανός και Ωκεανίδες - Ελληνική Μυθολογία / Oceanus The TItan God Of The Ocean

Ο Ωκεανός αποτελούσε την ανθρωπόμορφη, ιδεατή μορφή του υδάτινου κόσμου που περιέβαλε από παντού τη Γαία, ως παμμέγιστος ποταμός χωρίς πηγές αλλά και χωρίς εκβολές. 

Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την απόσυρση των υδάτων οι εμφανιζόμενοι ποταμοί, λίμνες, πηγές κλπ. απετέλεσαν αλληγορικά τα τέκνα του Ωκεανού.

Ως συνέπεια των πρώτων παρατηρήσεων ο Ωκεανός θεωρείτο ένας τεράστιος κύκλος που δίχαζε την ουράνια σφαίρα στο υπεράνω της Γαίας ημισφαίριο και στο υπό αυτής ημισφαίριο, γι' αυτό και ονομαζόταν, επίσης, «ορίζων». 

Υπό αυτή την αντίληψη, όλοι οι συναφείς μύθοι παρουσίαζαν την ανατολή του Ήλιου της Ηούς, των αστέρων και των αστερισμών να γίνεται από τον Ωκεανό και στη συνέχεια να δύονται, (να βυθίζονται), επίσης, σ' αυτόν. Πέραν δε του Ωκεανού, οι αρχαίοι πίστευαν ότι βρισκόταν ο ζοφερός Άδης.

Έτσι, ο Ωκεανός, όπως και όλες οι άλλες παρατηρούμενες φυσικές δυνάμεις, αναβιβάστηκε στην έννοια του θεού και, μάλιστα, με την έννοια του αρχετυπικού στοιχείου, ως Πατέρας θεών και πραγμάτων. 
Έτσι, παράλληλα με την αρχική θεϊκή δυάδα Ουρανού και Γαίας, οι αρχαίοι Έλληνες (παρατηρητές) δημιούργησαν τη θεϊκή δυάδα του πατρός Ωκεανού και της μητρός Τηθύος από την ένωση των οποίων, κατά την Θεογονία του Ησιόδου, γεννήθηκαν οι τρισχίλιοι ποτάμιοι θεοί (ποταμοί) και οι τρισχίλιες νύμφες, οι αποκαλούμενες Ωκεανίδες (ιδεατές, ισάριθμες μορφές της ροής των αδελφών τους) των οποίων, εν τέλει, τέκνα ήταν πολλά ανθρώπινα γένη (δηλαδή οι νησιώτες και οι παραποτάμιοι λαοί).

Πρώτος κατέγραψε, ιστορικά, τον Ωκεανό, με την έννοια της πολύ μεγάλης θαλάσσιας έκτασης, ο Ηρόδοτος. Έκτοτε, παρέμεινε ο όρος σε παγκόσμια χρήση με αυτή την έννοια.

https://www.youtube.com/watch?v=u-IMKrLN6e4

Ωκεανίδες

Ωκεανίδες (Ναϊάδες της Θάλασσας) του Γκυστάβ Ντορέ

Οι 41 Ωκεανίδες αναφερόμενες στην Θεογονία του Ησίοδου

Αδμήτη Ακάστη Αμφιρώ Ασία Γαλαξαύρη Διώνη Δωρίς Ευδώρη Ευρυνόμη Ευρώπη Ζευξώ Ηλέκτρα Θόη Ιάνειρα Ιάνθη Ιδυία Ιππώ Καλλιρρόη Καλυψώ Κερκηίς Κλυμένη

Κλυτίη Μενεσθώ Μήτις Μηλόβοσις Ξάνθη Ουρανίη Πεισιθόη Πειθώ Περσηίς Πετραίη Πληξαύρη Πλουτώ Πολυδώρη Πρυμνώ Ρόδεια Στυξ Τελεστώ Τύχη Χρυσηίς Ωκυρρόη

Στην ελληνική μυθολογία με την συλλογική ονομασία Ωκεανίδες, αποκαλούμενες και ως Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδες ή Ωγενίδες, αναφέρονται θαλάσσια μυθικά πλάσματα και γενικά ενάλιες Νύμφες, με μορφή παρθένου κατά το άνω ήμισυ και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία πτερύγια.

Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες, την Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και την Πέρση ή Περσηίδα (όπως την αναφέρει ο Ησίοδος), η οποία ήταν η σύζυγος του Τιτάνα Ήλιου και εξ αυτού μητέρα του Αιήτη και της Κίρκης Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και η Λευκίππη.

Στη Θεογονία του, ο Ησίοδος αναφέρει ότι ήταν 3.000, ωστόσο μνημονεύει μόνο σαράντα μία Ωκεανίδες ως κόρες του ΤιτάναΩκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων θεοτήτων, τέκνα των αυτών γονέων.

Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων, πολύ δε περισσότερο αφού αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους.

Από τις περιγραφές αυτών των μυθικών παραδόσεων εύκολα αντιληπτό είναι ότι οι Ωκεανίδες αποτελούσαν, τουλάχιστον για τους αρχαίους Έλληνες, ιδεατές ανθρωπόμορφες έννοιες των πηγών (ήμισυ κόρες) εκείνων που τα ύδατά τους μεταφέρονταν από τους ποταμούς (ίδιος αριθμός) στην ανοικτή θάλασσα (αρχαίο Ωκεανό) (έτερον ήμισυ ιχθύς), καταλήγοντας σε απλή εκβολή (ένα ουραίο πτερύγιο) ή σε δέλτα (διπλό ουραίο πτερύγιο).

Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

https://www.youtube.com/watch?v=e2RfjyDmjqM

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μια σταγόνα στον ωκεανό...

«Σημασία έχει να αγαπάς, να μην κρίνεις και να μη θες να γίνεις κάτι που δεν είσαι»

Αν σκεφτείς πως μια μικρή σταγόνα είναι εξίσου σημαντική με έναν ωκεανό, τότε θα αρχίσεις να εκτιμάς το οτιδήποτε μικρό έχεις στη ζωή σου.

A Drop in the Ocean, a painting by Sandra Gallegos

Μια φορά κι έναν καιρό μια γούρνα συνάντησε ένα ποτάμι.
«Είμαι απλά μια γούρνα που αδειάζει όταν περνάνε τα αμάξια και όταν σταματήσει να βρέχει πάλι αδειάζω. Θα ήθελα να είμαι σαν κι εσένα ποτάμι και να κυλάω». 

Το ποτάμι δεν μίλησε.

Μια φορά το ποτάμι συνάντησε μια λίμνη.
«Είμαι απλά ένα ποτάμι που τα νερά μου πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση, οι άνθρωποι σπάνια κάνουν μπάνιο σε εμένα. Θα ήθελα είμαι σαν κι εσένα λίμνη και να σηκώνω βάρκες». 

Η λίμνη δεν μίλησε.

Μια φορά η λίμνη συνάντησε τη θάλασσα.
«Είμαι απλά μια λίμνη που το νερό μου δεν πίνεται, στοιβάζομαι σε συγκεκριμένες περιοχές και δεν έχω καθόλου βάθος. Θα ήθελα να είμαι σαν κι εσένα θάλασσα και να εμπνέω τους ποιητές». 

Η θάλασσα δεν μίλησε.

Μια φορά η θάλασσα συνάντησε τον ωκεανό.
«Είμαι απλά μια θάλασσα που έρχονται οι άνθρωποι μόνο τα καλοκαίρια για να με δουν, επίσης μου πετάνε πέτρες τα παιδιά και όταν θυμώνω πολύ δημιουργώ ναυάγια. Θα ήθελα να είμαι ωκεανός, τόσο μεγάλος που να μην έχω ανάγκη κανέναν». 

Ο ωκεανός δεν μίλησε.

Έναν καιρό που ο ωκεανός είχε ακούσει όλα όσα λέγανε τα απόνερα, το γλυφό, αλλά και το αλμυρό νερό, αλλά και τα καταγάλανα νερά είπε.

«Σημασία έχει να αγαπάς, να μην κρίνεις και να μη θες να γίνεις κάτι που δεν είσαι. Αν σκεφτείς πως μια μικρή σταγόνα είναι εξίσου σημαντική με έναν ωκεανό, τότε θα αρχίσεις να εκτιμάς το οτιδήποτε μικρό έχεις στη ζωή σου. Ακόμα, να εκφράζεσαι, να μην το πνίγεις μέσα σου. Αν το ποτάμι μίλαγε στη γούρνα, αν η λίμνη μίλαγε στο ποτάμι, αν η θάλασσα μίλαγε στη λίμνη τότε τα νερά μας θα ήταν πιο όμορφα και ίσως να μην πνιγόμασταν, σε μια κουταλιά νερό».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΑΤΡΙΔΗΣ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αλάνθαστα σημάδια ότι είσαι Καλός Άνθρωπος / Signs That You Are A Good Person

Όχι, δεν είναι όλοι οι κακοί στη φυλακή, κατά τη γνωστή έκφραση.

Αν θέλεις να μάθεις αν είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος, διάβασε παρακάτω.

 

youtube

Φέρεσαι καλά σε όλους. 

Κι όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους: Ένας άνθρωπος που είναι ευγενικός στις κοινωνικές συναναστροφές του, αλλά απότομος με τη μαμά του, ή με τους πολύ δικούς του ανθρώπους, δεν είναι καλός άνθρωπος. 

Εννοείται πως εξίσου ισχύει και το αντίστροφο –αν είσαι υπέροχος με τους δικούς σου, αλλά αγενής πχ με τους σερβιτόρους, καλός δεν είσαι. 

Κάνεις εύκολα φίλους. 

Σημαντική υποσημείωση: Και τους κρατάς. Γιατί, για να κάνεις φίλους, αρκεί να είσαι συμπαθητικός. Για να διαρκέσουν αυτές οι φιλίες, όμως, δεν αρκεί. 

Μπαίνεις στη θέση του άλλου. 

Ή τουλάχιστον προσπαθείς. Δεν είναι εύκολο να θυμάσαι κάθε φορά ότι η δική σου οπτική/ γνώμη/ κοσμοθεωρία δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε η μία και μοναδική, πανανθρώπινη αλήθεια. Στα δύσκολα, όμως, φαίνονται οι καλοί άνθρωποι. 

Κάνεις πράγματα για την ευτυχία των άλλων. 

Ακόμα και αν αυτά τα πράγματα μερικές φορές σε ξεβολεύουν. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για μεγαλεπήβολες πράξεις που θα τους αλλάξουν τη ζωή. 

Καμιά φορά, είναι τα μικρά και καθημερινά που μετράνε. 

Δεν ξεχνάς τους ανθρώπους σου. 

Παίρνεις συχνά τηλέφωνο τους γονείς σου, ενδιαφέρεσαι σε καθημερινή, ή σχεδόν καθημερινή, βάση για το τι κάνουν οι φίλοι σου, δεν εξαφανίζεσαι επειδή «πήζεις στη δουλειά» ή ακόμα χειρότερα επειδή ερωτεύτηκες. 

Δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους. 

Δε μένεις στην πρώτη εντύπωση, και δεν βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου στο πρώτο στραβοπάτημα. 

Προσπαθείς να καταλάβεις τα κίνητρα και τον τρόπο σκέψης του άλλου, και ξεκινάς από την παραδοχή ότι όλοι είναι εν δυνάμει φίλοι –χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα γίνουν κιόλας. 

Δεν τσιγκουνεύεσαι να πεις μια καλή κουβέντα. 

Δεν μετράς τα κομπλιμέντα σου με το σταγονόμετρο, μη και «το πάρει πάνω του ο άλλος» και δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή σου που να τον αγαπάς και να μην το ξέρει. 

Είσαι γενναιόδωρος. 

Αφήνεις πάντα tip στον ντελιβερά, μοιράζεσαι ό,τι έχεις με τους φίλους σου, δίνεις έστω ένα μικρό ποσό από το δώρο των Χριστουγέννων στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, διαθέτεις έστω λίγο από τον χρόνο σου για να βοηθήσεις ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. 

Θεωρείς αρκετά πράγματα προσωπική σου ευθύνη. 

Ναι, πιστεύεις ακράδαντα ότι είναι δικιά σου δουλειά να σώσεις τον πλανήτη χωρίζοντας τα σκουπίδια σου σε ανακυκλώσιμα και μη, και πετώντας τα στους αντίστοιχους κάδους. 

Επίσης δικιά σου δουλειά θεωρείς ότι είναι να βοηθήσεις τον καινούριο συνάδελφο που πήζει στη δουλειά, και ναι, δικό σου φταίξιμο (πιστεύεις ότι) είναι που κάποιος στεναχωρήθηκε με κάτι που είπες. 

Μπορεί μερικές φορές να το παρακάνεις, παίρνοντας σχεδόν τα πάντα προσωπικά, αλλά αν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε εσένα και κάποιον που αδιαφορεί για τους πάντες και τα πάντα, εσένα θα διαλέγαμε. 

Δεν θεωρείς τίποτα και (κυρίως) κανέναν δεδομένο. 

Χαμογελάς κάθε φορά που βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους, σκέφτεσαι αρκετές φορές μέσα στη μέρα «να, γι’ αυτό σε αγαπάω» κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι καλό/ αστείο/ χαριτωμένο (έστω και αν δεν το λες πάντα), νιώθεις ειλικρινή ευγνωμοσύνη για πράγματα όπως η θέρμανση στο σπίτι ή στη δουλειά, η έλλειψη κίνησης στο δρόμο ή το delivery το μεσημέρι.

Ηρώ Κουνάδη
iatronet.gr 

Οι Καλοί Άνθρωποι... σκέφτονται με την καρδιά, γι’ αυτό δεν μπορούν να αλλάξουν!
Οι καλοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν καλοί. Επέλεξαν να είναι. Elisbeth Kübler-Ross: Beautiful people do not just happen. 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι