Παγκόσμιο μαθηματικό βραβείο στον Ελληνα φοιτητή Γιώργο Σακελλάρη!!

Το χρυσό μετάλλιο στον παγκόσμιο πανεπιστημιακό μαθηματικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη, απέσπασε ο τριτοετής Βολιώτης φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Σακελλάρης. Για την επιτυχία του αυτή ο φοιτητής θα τιμηθεί από το Πανεπιστήμιο Αθηνών αύριο Τετάρτη σε ειδική εκδήλωση.

Τις πλούσιες γνώσεις του, αλλά και τη μεγάλη του αγάπη για τα Μαθηματικά απέδειξε ο 19χρόνος νέος από το Βόλο, ο οποίος απέσπασε την υψηλότερη διάκριση στην επιστήμη των μαθηματικών σε ακαδημαϊκό πλαίσιο μεταξύ φοιτητών.
Πιο συγκεκριμένα ο Γιώργος Σακελλάρης συμμετείχε στο διήμερο πανεπιστημιακό μαθηματικό διαγωνισμό απαντώντας με επιτυχία στα ερωτήματα και τις ασκήσεις που του τέθηκαν. Είχε να συναγωνιστεί με 480 αριστούχους υποψηφίους των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, όπως του Χάρβαρντ, και τελικά κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο.
Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν ο ίδιος που ενδιαφέρθηκε και πληροφορήθηκε για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου διαγωνισμό ενημερώνοντας στη συνέχεια τον πρόεδρο του Τμήματος, ο οποίος και ενέκρινε τη συμμετοχή του. Η χρηματοδότηση για τη συμμετοχή του στο συνέδριο προήλθε από το Τμήμα Μαθηματικών.
Ο Βολιώτης φοιτητής που αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Βόλου, έχει συμμετάσχει και σε άλλους διαγωνισμούς κατά το παρελθόν, πάντοτε μαθηματικού περιεχομένου, σημειώνοντας πάντοτε επιτυχίες.

πηγή

Νερό - δηλητήριο σε δημοτικά σχολεία

Από το πράσινο χαμομηλάκι 

Νερό «δηλητήριο» με υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού, νιτρικών και μαγγανίου, έως και δέκα φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια, πίνουν οι μαθητές σε δημοτικά σχολεία επτά περιφερειακών δήμων της Θεσσαλονίκης.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα από 32 σχολεία. Σε 10 εντοπίστηκαν αρσενικό, νιτρικά και μαγγάνιο έως και δέκα φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια 

Η έρευνα επικεντρώθηκε στα σχολεία επτά δήμων της Θεσσαλονίκης, 
όπου το πόσιμο νερό προέρχεται αποκλειστικά από γεωτρήσεις (φωτογραφία αρχείου)

Στο πλαίσιο επιστημονικής έρευνας πάρθηκαν και αναλύθηκαν δείγματα πόσιμου νερού από τις βρύσες 32 σχολείων στους Δήμους Χαλάστρας, Αξιού, Εχεδώρου, Λαγκαδά, Θερμαϊκού, Αγίου Αθανασίου και Βασιλικών. Οπως προέκυψε, σε 10 από τα 32 σχολεία (ποσοστό 31%) οι μαθητές καταναλώνουν ακατάλληλο νερό που εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους.

Συγκεκριμένα, σε πέντε σχολεία το πόσιμο νερό περιείχε αρσενικό σε συγκέντρωση μεγαλύτερη από 10 μg/l, σε οκτώ σκολεία περιείχε μαγγάνιο σε συγκέντρωση μεγαλύτερη από 50μg/l, και σε δύο περιείχε νιτρικά ιόντα σε συγκέντρωση μεγαλύτερη από το όριο των 50 μg/l.

Στον Δήμο Χαλάστρας βρέθηκαν συγκεντρώσεις αρσενικού από 2 έως και 10 φορές πάνω από το όριο, ενώ τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώθηκαν και με την εξέταση σε δείγματα από τρίχες του κεφαλιού των μαθητών, όπου ανιχνεύτηκαν αυξημένες συγκεντρώσεις αρσενικού.

Η έρευνα, που πραγματοποίησαν από κοινού τα Εργαστήρια Χημείας του ΑΤΕΙ-Θεσσαλονίκης, Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και Ιατροδικαστικής-Τοξικολογίας του ΑΠΘ, επικεντρώθηκαν στα σχολεία των επτά συγκεκριμένων δήμων, όπου το πόσιμο νερό προέρχεται αποκλειστικά από γεωτρήσεις.

Η ρύπανση
Η ρύπανση του πόσιμου νερού με νιτρικά ιόντα είναι αποτέλεσμα της ρύπανσης του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα από αζωτούχα λιπάσματα, απορρίμματα ζώων, λύματα βιομηχανιών, αστικά λύματα κ.ά.

Τα νιτρικά ιόντα μπορούν να προκαλέσουν μεθαιμοσφαιριναιμία σε νεογνά και άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ δεν έχει συνδεθεί έως σήμερα από επιδημιολογικές μελέτες με τον καρκίνο του στομάχου.

Το αρσενικό μεταφέρεται στο νερό κατά την κίνησή του μέσα από αρσενικούχα ορυκτά. Οταν προσλαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα με το νερό σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες του ορίου των 10μg/l, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα δερματολογικά, πνευμονολογικά, νευρολογικά, καρδιολογικά και αιμοποιητικά, ενώ η χρόνια πρόσληψη αρσενικού μπορεί να προκαλέσει και καρκινογένεση.

Το μαγγάνιο, που σε μικρές ποσότητες είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη του ανθρώπινου οργανισμού, δρα τοξικά όταν προσλαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο πλαίσιο του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου που διοργανώνει το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, με θέμα «Κλιματική Αλλαγή, Βιώσιμη Ανάπτυξη και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - Αναζητώντας λύσεις για το ελληνικό περιβάλλον».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

Το σύνδρομο του παιδιού «σάντουιτς»

Ή κοινώς το σύνδρομο του μεσαίου παιδιού. 

Όπως θα θυμάστε έχω τρεις γιους. Ο μεσαίος λοιπόν γνωστός και ως παιδί αξεσουάρ, ήταν το όνειρο κάθε μητέρας. Θήλασε σαν να το έκανε μια ζωή, κοιμήθηκε πρώτη φορά νύχτα 40 ημερών, δεν έκλαιγε ΠΟΤΕ παρά μόνο αν πεινούσε, καθόταν στο καρότσι με τις ώρες γελώντας, κάθε αντικείμενο ήταν παιχνίδι, δεν καταλάβαμε ποτέ κολικούς, δόντια ή αρρώστια, δεν έκλαψε όταν έπεσε, δεν γκρίνιαξε, δεν έκανε αταξίες. Ξυπνούσε γελώντας, κοιμόταν γελώντας. Η χαρά της ζωής με λίγα λόγια. Αλλά όπως λέει και το τραγούδι «όλα αυτά μέχρι χθες…».

Όπου χθες η μέρα που γεννήθηκε ο τελευταίος νέος!

Έκτοτε έχουμε ένα άλλο παιδί.

Είχα ένα παιδί που έπρεπε να είναι άρρωστο για να το χαϊδέψω ή να το πάρω αγκαλιά, και ξαφνικά απέκτησα ένα παιδί που ξέχασε να περπατάει και έπρεπε να τον κρατάω όλη μέρα.

Είχα ένα παιδί που ξύπναγε και κοιμόταν τραγουδώντας και ξαφνικά απέκτησα ένα που ξύπναγε και κοιμόταν παραπονούμενος.

Δεν πτοήθηκα όμως με όλα αυτά, γιατί ήταν στα πλαίσια του φυσιολογικού και τα περίμενα.

Μετά όμως αρχίσαν τα περίεργα...

Ερχόταν από το σχολείο και μου διηγόταν τις ιστορίες που διηγόταν ο μεγάλος την προηγούμενη π.χ. «παίξαμε μπάλα με την έκτη και τους κερδίσαμε». Θα μου πεις που είναι το περίεργο?

Απλά να, είναι στον παιδικό σταθμό και η τάξη του νηπιαγωγείου είναι η μεγαλύτερη του σχολείου.

Το πλέον ανεξάρτητο παιδί του κόσμου, ήθελε να κοιμάται πιασμένος χέρι χέρι με τον μεγάλο του αδερφό...!

Αλλά τα καλά δεν είναι αυτά! Τα καλά είναι άλλα!

Βρίσκομαι χαρούμενη με τα καμάρια μου σε παιδικό πάρτι και με ρωτάει μία μαμά. «Βρε Μαρία, που το κουμαντάρετε το πόνυ στην αυλή?» Αφού γλίτωσα από βέβαιο πνιγμό με τυροπιτάκι, ψέλισα: «Ποιο?»

-«Το πόνυ που έχετε στην αυλή», μου απαντάει η άλλη μαμά του πεντάχρονου, «το φέρατε από την φάρμα του παπού στην Χαλκιδική?».

Η γυναίκα πρέπει να αντιλήφθηκε το μέγεθος της αγνοίας μου από τα γουρλωμένα μου με το βλέμα του ροφού μάτια.

-« Τι?» Μου λέει, «δεν έχετε ούτε πόνυ ούτε φάρμα?»

Για να μην πολυλογώ, ο κανακάρης μου είπε στους φίλους του ότι έχει ο παπούς στου στην Χαλκιδική μια φάρμα με 50 άλογα. Όταν τον ρώτησα γιατί το είπε αυτό, μου είπε ότι το μπέρδεψε με τους γάϊδαρους. Στην ερώτησή μου «Μα έχει ο παπούς γάϊδαρους?» μου απάντησε «α! Όχι όχι, εννοούσα τις αγελάδες.».

«Γιατί, έχει αγελάδες ο παπούς?» ρώτησα, για να πάρω την απάντηση ότι μπερδεύτηκε με τις τρεις αγελάδες που έφερνε ένας χωρικός στο απέναντι χωράφι κάθε μέρα.

Από τότε ξεκίνησε η περιήγηση στην χώρα του παραμυθιού. Τι, είπε στην δασκάλα του ότι δεν τον ταίζουμε, τον αφήνουμε νηστικό με λίγο γάλα και μόνο κάθε Κυριακή του δίνουμε ένα κομμάτι κοκκινιστο με λίπος! (σημασία στην λεπτομέρεια!). Τι μου είπε εμένα ότι η σεβάσμια κυρία που έχει τον παιδικό σταθμό η οποία σημειωτέον είναι και θεία τους, τον πέταξε κάτω και του έριχνε κλωτσιές στο κεφάλι... (να μην ξέρεις με τι φιδέμπορα έχεις μπλέξει να κάνεις στην γυναίκα μήνυση για κακοποίηση παιδιού!). Τι ότι ο φίλος του Νίκος Βελής (φανταστικό πρόσωπο) έφυγε να ζήσει στις Μπαχάμες.

Και μετά άρχισαν τα δύσκολα. Οι πιο απέλπιδες προσπάθειες να τραβήξει την προσοχή μας.

– Άναψε όλα τα μάτια της κουζίνας.

– Έβαλε τα χέρια του μεσ’ την λεκάνη με το απορρυπαντικό και μετά κατευθείαν στο στόμα του.

– Έριξε στο ποτήρι της δασκάλας των αγγλικών έναν βολβό απο τουλίπα.

– Ψέκασε με το ζελέ των μαλιών μου όλο τον καθρέφτη του μπάνιου.

– Πασάλειψε με το (πανάκριβο, κλαψ) γαλάκτωμα σώματός μου το ντουλάπι του μπάνιου.

– Μου κρατούσε μούτρα ένα απόγευμα επειδή δεν του παρήγγειλα πίτσα με ραπανάκια... Τι να θυμηθώ και τι να αφήσω!

Και όλα αυτά, μετά από οργανωμένη και συνειδητή δική μου και του άντρα μου προσπάθεια να του αφιερώνουμε τον δικό του χρόνο, να τον αντιμετωπίζουμε όπως τον μεγάλο μιλώντας του και συζητώντας με αυτόν, τιμωρώντας τον για τα πράγματα για τα οποία θα τιμωρούσαμε και τον μεγάλο, ανταμείβοντάς τον αντίστοιχα για τα καλά, να τον χαϊδολογάμε και να προσπαθούμε να του ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση.

Και το χειρότερο από όλα είναι ότι τον λυπάμαι τόσο πολύ. Τον βλέπω να υποφέρει και ξέρω πως ότι και να κάνω, δυστυχώς θα πρέπει να το ξεπεράσει μόνος του, σιγά σιγά. Στο ενδιάμεσο, έχουμε κλειδώσει τα απορρυπαντικά, τα φάρμακα, το μπάνιο και δεν τον αφήνουμε στιγμή μόνο του.

Ευτυχώς δεν ξέρει να διαβάζει αλλιώς θα καταλάβαινε ότι με όλα αυτά τον έχει επιτύχει τον σκοπό του, να ασχολούμαστε δηλαδή μαζί του. Έγραψα ένα ολόκληρο άρθρο για την πάρτη του...

Αφιερωμένο στην δική μου αδελφή, παιδί σάντουιτς, που τα κατάφερε εξαίρετα. Μακάρι να της μοιάσει και ο Γιώργος μου!

Αναρτήθηκε από Mama Maria