Είμαι η Νικολέτα έχω επιληψία και περιμένω τον Σχολικό Νοσηλευτή…

Γεια σας! 

Είμαι η Νικολέτα και έχω επιληψία. Είμαι όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου, όπως τα περισσότερα 8χρονα.
Αγαπώ τα ζώα!
Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ζωγράφος!!!
Στο ίδιο σχολείο, στην Α΄ Δημοτικού, θα συναντήσετε και τον αδελφό μου το Μάρκο.

Τι είναι όμως η επιληψία μου;
Αρχικά να σας πω ότι είναι φαρμακοανθεκτική. Τα φάρμακα που παίρνω πρωί – βράδυ, συχνά δεν αρκούν και δε με βοηθούν. Επίσης, συχνά έχει το κακό συνήθειο να επηρεάζει και τον ύπνο μου. Θα υπάρξουν λοιπόν μέρες που μπορεί να αργώ το πρωί ή ακόμη και να απουσιάζω από το σχολείο. Άλλες φορές, μπορεί να εμφανίζω τάσεις υπνηλίας… θα είναι αυτές οι φάσεις που θα χρειάζομαι ένα διαλλείματάκι.

Και πως να μην επηρεάζεται η διάθεσή μου ή ακόμη και η προσοχή μου, όταν δε κοιμάμαι καλά;
Μπορεί να με δείτε να μελαγχολώ κάποιες φορές… είναι συνήθως γιατί η σκέψη μου δε με βοηθά να κατανοήσω το μάθημα, και κυρίως τα μαθηματικά, που μεταξύ μας, μου μοιάζουν με «κινέζικα». Είναι εκείνες οι στιγμές, που θα επιθυμούσα όσο είναι δυνατό, η δασκάλα μου να με βοηθά και να δείχνει κατανόηση.

Ξέρετε, η κατανόηση, μια αγκαλιά και καμιά λιχουδιά, με βοηθά πολύ να ηρεμήσω.

Για παράδειγμα, ένα ποπ- κορν στο κυλικείο με βοηθά να τα ξεχάσω όλα.
Η μαμά μου η Ελευθερία, θα σας καθοδηγήσει για όλα… θα σας ενημερώσει να μη δώσετε οτιδήποτε βρώσιμο, στη περίπτωση που υποψιάζεστε επεισόδιο, γιατί η αντίληψη μου μειώνεται. Επίσης θα σας ενημερώσει για το περίεργο λόγο που δεν ενδείκνυται στη περίπτωσή μου να φυσάω ή ακόμη και να σφυράω σε εκδηλώσεις ή στο μάθημα της μουσικής. Προτιμότερο λοιπόν είναι να χτυπώ τύμπανα, καθώς έχω και ρυθμό!

Λίγα λόγια για εσάς τους μεγάλους…
Είμαι ένα χαρούμενο και δραστήριο κορίτσι, αλλά και κάπως αδέξιο.
Εκεί που προσπαθώ να πιαστώ από κάπου, τελικά δε τα καταφέρνω, και συχνά σκουντουφλάω σε αντικείμενα ή ακόμη και συμμαθητές μου. Στη χαρά μου, συνήθως όταν ακούω το κουδούνι να χτυπά για διάλλειμα, μπορεί να φάω και καμιά τουμπίτσα. Είναι ο λόγος που σας ζητώ να με συνοδεύεται στην αυλή, στη σκάλα και στη τουαλέτα. 

Κι όλα αυτά, μέχρι να έρθει η σχολική νοσηλεύτρια που αναμένω, η οποία για λόγους που δε γνωρίζω, θα αργήσει φέτος να έρθει.

Η διευθύντρια μου, η γλυκιά κα. Βαρβάρα, που μου θυμίζει την αγαπημένη μου γιαγιά, θα φροντίσει για εμένα. Όπως και η μητέρα μου, που θα βρίσκεται στο σχολείο για όσο χρειαστεί… όσο χρειαστεί να αισθανθώ εγώ και εσείς καλά.

Υ.Γ. Την επιληψία μου δε τη φοβάμαι, ούτε και ντρέπομαι για αυτή. Μιλήστε ελεύθερα στους άλλους, ενημερώστε τους να γνωρίζουν, ακόμη και τους φίλους μου. Κάποια μέρα μπορεί να τους χρειαστώ.

Με εκτίμηση,
Νικολέτα

amea-care
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

19 Νοεμβρίου Παγκόσμια ημέρα κατά της Κακοποίησης των Παιδιών

Η παιδική κακοποίηση αποτελεί συχνό και σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο του αιώνα μας και έναν από τους βασικότερους παράγοντες παιδικής θνησιμότητας.

Τα παιδιά συνήθως κακοποιούνται μέσα στην ίδια τους την οικογένεια ή από άτομα που γνωρίζουν στο ευρύτερο περιβάλλον τους και σπανιότερα από αγνώστους.

 

Στην Ελλάδα, ψηφίστηκε πρόσφατα ο Νόμος 3500/2006 «Για την Αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας».

 

Είναι αδύνατο να μετρηθεί το πραγματικό μέγεθος της βίας κατά των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία όσον αφορά τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, επειδή το μεγαλύτερο μέρος των περιστατικών δεν καταγγέλλεται. Υπολογίζεται παρόλα αυτά, ότι περίπου 500 εκατομμύρια μέχρι και 1,5 δισεκατομμύριο παιδιά πέφτουν θύματα βίας κάθε χρόνο. Επίσης εκτιμάται ότι κάθε χρόνο τουλάχιστον 275 εκατομμύρια παιδιά σ” όλο τον κόσμο, βιώνουν τη βία μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.

  

Ενώ, η οικογένεια πρέπει να είναι το φυσικό περιβάλλον για την προστασία των παιδιών, ωστόσο τα παιδιά δοκιμάζουν τη βία υπό μορφή πειθαρχίας. Δυστυχώς, η σωματική τιμωρία αποτελεί συνηθισμένη και αποδεκτή τακτική για πειθαρχία των παιδιών σε αρκετές χώρες και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή και στην Ελλάδα. Η εφαρμογή και αποδοχή της σωματικής τιμωρίας σχετίζεται άμεσα με τη στάση και τις αντιλήψεις των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα ως προς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών.

 

Στοιχεία από 37 χώρες δείχνουν ότι το 86% των παιδιών 2-14 ετών έχει εμπειρία σωματικής τιμωρίας και ψυχολογικής επιθετικής συμπεριφοράς. Δύο στα τρία παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία. 

 

Στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, 4000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά κάθε χρόνο. Πάνω από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν σοβαρά ανάπηρα, ενώ το σύνολο των νέων περιπτώσεων πιθανολογείται ότι ξεπερνά τις 20.000. 

 

Παρά την έκταση της παιδικής κακοποίησης, ελάχιστες περιπτώσεις καταγγέλλονται και ακολουθούν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Ενδεικτικό είναι ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκων που αναφέρθηκαν στις Αρχές δεν φτάνουν καν το 1%. Αυτό μας οδηγεί αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα που κάποιοι γνωρίζουν αλλά δεν μιλάνε. Η σιωπή δεν βοηθά. 

 

Το μέλλον του κόσμου είναι τα παιδιά και θα πρέπει να εξασφαλίσουμε γαλήνιες και ευτυχισμένες παιδικές ψυχικές χωρίς πόνο και φόβο.Μην γίνεστε συνένοχοι μένοντας σιωπηλοί στο πρόβλημα αλλά και μην φοβάστε να μιλήσετε. 

 

Η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 λειτουργεί 24 ώρες τη μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, είναι δωρεάν και ανώνυμη, στελεχωμένη από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.

paidiki-anoixi.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι