Ο ένας τα βάρη του άλλου...

«Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε»

Να σηκώνουμε τα βάρη των άλλων.
Αυτή η εντολή μας δόθηκε.
Όχι μόνο μια φορά. Όχι μόνο όσο αντέχουμε. 

Πάντα. Συνέχεια. 

Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα που τα μάτια μας θα κλείσουμε.

Να σηκώνουμε τα βάρη του άλλων.
Και ποια είναι αυτά τα βάρη;
Είναι τα ελαττώματα που έχουνε οι άλλοι. 

Η γκρίνια. Ο θυμός. Οι παραξενιές. Οι μιζέριες.

Σηκώνω τα βάρη του άλλου σημαίνει πως τον ανέχομαι. Σηκώνω τα βάρη του άλλου σημαίνει πως, παρά τα όσα του στραβά, εγώ τον αγκαλιάζω.

Να σηκώνουμε τα βάρη των άλλων.
Ξέρεις. Όλοι έχουμε ελαττώματα. Απλά δεν είναι ίδια. Όλοι βρώμικοι. Όλοι αμαρτωλοί. Όλοι, λίγο πολύ, στο ίδιο το καζάνι. 

Ας ανεχόμαστε, τουλάχιστον, ο ένας τον άλλον. Μεταξύ μας.

Να σηκώνουμε τα βάρη των άλλων.
Αυτή η εντολή μας δόθηκε.
Και με αυτήν την εντολή, θα αναπληρώσουμε τον Νόμο του Κύρη, του Χριστού μας.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Έλα, που έχω κάτι να σου πω...

Έλα, να σου πω

    Έλα, λοιπόν, να σου πω και εγώ λίγα πράγματα και πες μου μετά πόσο "υποφέρεις". 

Πόσο πολύ αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι που ούτε φέτος θα μπορέσεις να αγοράσεις το υπέροχο ζευγάρι παπούτσια των τετρακοσίων ευρώ και βάλε, για να καλύψεις την ανασφάλεια της καθ’ όλα μίζερης ζωούλας σου.

    Έλα, να σου πω για τις γυναίκες που έρχονται με δέκα ευρώ για να ψωνίσουν τα εντελώς απαραίτητα και "απαγορεύουν" στο παιδί τους να βάλει επάνω στο ταμείο μια σοκολάτα των πενήντα λεπτών, γιατί είναι έξοδο περιττό. 

    Πριν βρίσεις την άτιμη κοινωνία, που δεν έχεις χρήματα να πάρεις το τελευταίο μοντέλο κινητού, κι ας είναι και καρτοκινητό που κάνεις αναπάντητη για να σε πάρουν, έλα να δεις πώς είναι να συμπληρώνουμε εμείς το ποσό εκείνου που δεν μπορεί να φτιάξει ούτε μια χορτόσουπα.

    Έλα, ψωνισμένε άνθρωπε, να δεις πώς σε κοιτάνε, λίγο πριν τους πεις τι οφείλουν. Και την ανακούφιση αφού τελικά τους έφτασαν τα χρήματα για σήμερα κι αύριο έχει ο Θεός. Αυτό σου λένε και σου χαρίζουν, όμως, ένα τόσο ζεστό χαμόγελο, που σε κάνει να νιώθεις ευλογημένος γιατί υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τη μιζέρια τη γνωρίζουν μόνο όταν δε χαμογελούν.

    Κάποτε ήταν σαν εσένα, ξέρεις, όχι με αυτή την αρρώστια που έχεις εσύ και τη ψωροφαντασμένη μεγαλομανία, όχι. 

Ήταν εργαζόμενοι, ήταν τακτοποιημένοι, ήταν εκείνοι που απολύθηκαν σε ανύποπτο χρόνο. Που έφτασαν να αλλάξουν όλο τον τρόπο ζωής και διαβίωσής τους. Είναι αυτοί που, εσύ κακομαθημένο, τώρα κοιτάς με υπεροψία, αντί να ανοίξεις το πορτοφόλι και την καρδιά σου και να βοηθήσεις.

Κάθε μέρα συναντώ τέτοιους @@@@@ σαν τη πάρτη σου και κάθε μέρα ευχαριστώ το Θεό που δε θα σου μοιάσω ποτέ…

Ιωάννα Νικολαντωνάκη
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τόση Ομορφιά !

Έβλεπα μια ταινία: Οι Αεροναύτες (2019) που αφορά την πρώτη πτήση του επιστήμονα Τζέιμς Γκλέισερ (James Glaisher‎, 1809 – 1903) Άγγλου μετεωρολόγου, αεροναυτικού και αστρονόμου, με αερόστατο.

 

Το 1862, φτάνοντας στα 8.500 μέτρα, κάνοντας τις μετρήσεις του,  στη θερμοκρασία και την υγρασία στα ανώτατα επίπεδα της ατμόσφαιρας, εκστασιασμένος αναφωνεί: 

Όλη μου τη ζωή
παρηγοριά ήταν η επιστήμη.
Δίνει νόημα σε πολλά πράγματα
που δε μπορούμε να ελέγξουμε.
Βάζει λίγη τάξη
στο χάος που μας περιβάλλει.

Ενώ όμως μπορούμε
να εξηγήσουμε επιστημονικά...
ένα φωτοστέφανο
ή το χιόνι που πέφτει... 

δε μπορούμε να εξηγήσουμε
την ομορφιά σ' αυτά.

Αυτό είναι!

Έλεγε ένας φίλος μου: «Η ανθρωπότητα έχει διανύσει πάνω από 500 χρόνια από τότε που η Θεολογία παραχώρησε βίαια τη θέση της στην Επιστήμη όσον αφορά στη κατανόηση του Κόσμου». Σωστό είναι αυτό, αν και κανονικά άλλα πράγματα εξηγεί η Επιστήμη και άλλα η Θεολογία.

Αυτό που δεν μπόρεσε η Επιστήμη να εξηγήσει, είναι η ομορφιά του Κόσμου.

Κατάφερε να εξηγήσει γιατί πέφτει το χιόνι, κατάφερε να εξηγήσει από τι αποτελείται μια χιονονιφάδα, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι τόσο όμορφη η χιονονιφάδα. 

Θα μπορούσε να είναι ένα τυχαίο, αδιάφορο, άμορφο πράγμα, και όμως για τις λίγες στιγμές που ζει, είναι μια ομορφιά απείρου κάλλους, μια συμμετρία αδύνατη να την πετύχει και ο πιο εξελιγμένος υπερυπολογιστής, τόσο στην κανονικότητα, όσο και στην ποικιλία των σχεδίων της. 

Καμιά χιονονιφάδα δεν είναι ίδια με την άλλη και καμιά δεν είναι άσχημη.

Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να φτιάξει τόση ομορφιά εκ τους μηδενός και κανείς δεν μπορεί να αγγίξει, ούτε το πλήθος, το μέγεθος, την ευρηματικότητα και την ποικιλία!

Γιατί τόση Ομορφιά;

Πώς να αντέξω τόση Ομορφιά!

«ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου»

 

Το Χαμομηλάκι