Webvistas: Αλλάζοντας (με) το Διαδύκτιο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ενημέρωση σχετικά με τις νέες δραστηριότητες των Webvistas

Θεσσαλονίκη,  6 Φεβρουαρίου 2013

Έπειτα από τον πρώτο κύκλο επιτυχημένων βιωματικών εργαστηρίων στις Βιβλιοθήκες του Δήμου Θεσσαλονίκης και μετά προτροπή του κοινού για μεγαλύτερη διάρκεια σας ενημερώνουμε ότι προγραμματίσαμε σε συνεργασία με τον πολυχώρο ΟΞΥΓΟΝΟ (των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) δύο (2) αναλυτικότερα εργαστήρια για την ασφαλή χρήση και τις ρυθμίσεις στο Facebook, με τίτλο:  "Τι κάνει το παιδί μου στο Facebook;"  (8 ώρες), καθώς και για τη δημιουργία και τη συντήρηση ενός Facebook FanPage, με τίτλο:  "Πώς να χρησιμοποιήσω το Facebook επαγγελματικά;"  (12 ώρες). Επίσης, θα διεξαχθεί και ένα εργαστήριο για μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με τίτλο:  "Με τη Google στο σχολείο"  (4 ώρες).

Το ΟΞΥΓΟΝΟ για τη νέα χρονιά σε συνεργασία με την κοινότητα των Webvistas έχει προγραμματίσει σεμινάρια και ημερίδες για ενήλικες, καθώς και εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά με θέματα την ασφαλή χρήση του Διαδικτύου και του Facebook, τον τρόπο σκέψης και μηχανισμού του κολοσσού της Google,  τις προκλήσεις που θέτουν, τις καταστροφές που προκαλούν αλλά και τις τεράστιες ευκαιρίες που δίνουν, αλλά και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Facebook επαγγελματικά και πώς μπορούν οι μαθητές να συμβουλευτούν τη Google σε σχολικά projects και εργασίες.

Δράσεις στην εθελοντική ομάδα "Webvistas" στην οποία συμμετέχουν φοιτητές και απόφοιτοι του Α.Π.Θ. Επικεφαλής της ομάδας είναι ο καθηγητής Μιχάλης Βαφόπουλος. Η ομάδα διοργανώνει τις επόμενες μέρες σεμινάρια στον πολυχώρο "Οξυγόνο" στη Θεσσαλονίκη, με επίκεντρο τεχνολογικά θέματα του διαδικτύου.  

E-mail: JLazopoulos@gmail.com, Website: www.webvistas.org

 

Επαίτης κατ' επιλογήν

Κυριακή μεσημέρι ... ώρα 12:00 και κάτι... βρίσκομαι σε μία καφετερία με παρέα. Η ώρα κυλά αρκετά ευχάριστα. Πίνω ζεστό τσάι –μαύρο... το αγαπημένο μου– δίπλα μου κάθεται ένας κύριος. Ο κύριος Χ. Εκείνος επιλέγει να πιει καφέ ...

Της Κωνσταντίνας Σοφικίτη

Μιλάμε για διάφορα θέματα-ενδιαφέροντα και μη.... Κυρίως ακούω τον κύριο Χ. να μου διηγείται με ιδιαίτερο προβληματισμό τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας και ότι ο κόσμος πεινάει...

Τη συζήτησή μας «διακόπτει» ένα χέρι... ένα χέρι μιας γυναίκας ηλικίας περίπου 70 ετών. Μπορεί και να υπολογίζω λάθος και να με «παραπλάνησε» η ρακένδυτη και κουρασμένη της εμφάνιση. Τι θέλει; Απλώς λίγη βοήθεια...

Ψάχνω στις τσέπες μου για λίγα ψιλά... δεν έχω. Έχω μόνο ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ. Στρέφω το βλέμμα μου στον κύριο Χ. για να δώσει κάτι αυτός. Πριν προλάβω να μιλήσω, με έκπληξη ακούω να λέει: «Όχι, θεία... δεν έχω». Και τότε σάστισα...

Η γυναίκα, έχοντας λάβει –αντί για τη λίγη βοήθεια που επιθυμούσε– μια ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΗ και ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΗ συμπεριφορά σκύβει το βλέμμα της απογοητευμένη και φεύγει.

Ρωτάω με χαμηλή –σχεδόν τρεμάμενη- φωνή τον κύριο Χ. 
«γιατί»; 
Μου απαντάει; «Πίνω το καφέ μου και έβαλε το χέρι της ανάμεσα» 
Τον ρωτάω «Και σου χάλασε τον καφέ;». 
«Ναι, μου τον χάλασε». 
«Ίσως δεν είχε να φάει και γι’ αυτό σου χάλασε το καφέ» ,λέω εγώ. 
«Και εγώ έχει τύχει να μην έχω να φάω, αλλά δεν ΕΠΕΛΕΞΑ την ΕΠΑΙΤΕΙΑ για να βοηθηθώ.»
Αυτό μου απάντησε.

Δε μίλησα... όχι γιατί δεν είχα τι να πω...αλλά βρέθηκα προ εκπλήξεως... σάστισα...
αποσβολώθηκα. Δε το περίμενα... Αναρωτήθηκα από πότε η επαιτεία θεωρείται ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ; Και πόσο μάλλον όταν εσύ ο ίδιος παραδέχεσαι ότι ο κόσμος δεν έχει να φάει σήμερα.

Η ώρα πέρασε και πρέπει να πάω για μεσημεριανό. Στο μυαλό μου διαρκώς βλέπω και ακούω όλα αυτά που εκτυλίχθηκαν μπροστά μου. Νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι

Ώρα 21:40. Χτυπάει το κινητό μου. Βλέπω στην αναγνώριση, ότι είναι αυτός. Ο κύριος Χ. Το σηκώνω, αλλά δεν αντέχω. Κάτι με «τρώει». Θέλω να μάθω. Του μιλάω ανοιχτά.

– «Μου έχεις δώσει να καταλάβω ότι είσαι ένα πολύ ευαίσθητο άτομο, πως μίλησες έτσι στη Κυρία που σου ζήτησε βοήθεια;»
– «Αυτή η γυναίκα ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ την ευαισθησία μου και άπλωσε το χέρι της!»
– «Και πως κατάλαβε την ευαισθησία σου από τη πλάτη σου; Και στο κάτω κάτω ας μην έδινες, αλλά δεν έπρεπε να είσαι αγενής. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να ήταν η γιαγιά σου!»
Ξαφνικά πρέπει να κλείσουμε το τηλέφωνο. Πρέπει να πάει να παίξει σε αγώνα μπάσκετ. Άλλη απάντηση δε πήρα.

Και τώρα πάλι μόνη με τις σκέψεις μου. Μόνο που τώρα δεν είμαι μόνο απογοητευμένη. Είμαι ΘΥΜΩΜΕΝΗ. Θέλω να τον πάρω και να του υποσχεθώ ή μάλλον να του ΟΡΚΙΣΤΩ, ότι εάν στο μέλλον τον δω στο δρόμο ή σε κάποια καφετέρια να ζητά λίγη ελεημοσύνη, δε πρόκειται να του δώσω ούτε 0,05 ευρώ. Γιατί θα θέλω και εγώ να προστατέψω τον εαυτό μου από το να πέσω θύμα εκμετάλλευσης ενός συνειδητού επαίτη. Άλλωστε, πάντα πίστευα ότι σκεφτόμαστε για τους άλλους σύμφωνα με αυτό που εμείς είμαστε.

Εκείνος δεν άντεξε που τον εκμεταλλεύτηκε και του χάλασε τον καφέ. Εγώ, προσωπικά, δεν αντέχω τη ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΣΟΣΜΙΑ που αναδύεται μέσα από άτομα που τους διέπουν ρηχά και επιφανειακά αισθήματα για τους συνανθρώπους τους. Αυτό δεν αντέχω εγώ γιατί αυτή η μυρωδιά –δυστυχώς– δε ξεπλένεται με τίποτα.

Και επειδή πάντα φροντίζω να κάνω τη αυτοκριτική μου, μετανιώνω που δε σκέφτηκα να ζητήσω επί τόπου να μου αλλάξουν τα 50 ευρώ και να δώσω κάτι στη κυρία. 
Μετανιώνω που μια –δίχως συμπόνια και ανθρωπιά– συμπεριφορά με έκανε να αποπροσανατολιστώ και να μη συμπεριφερθώ όπως συμπεριφέρομαι ΠΑΝΤΑ τους συνανθρώπους μου.

Όλοι μας θέλουμε –σχεδόν ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ– να μας συμπεριφέρονται με σεβασμό και ανθρωπιά. Επομένως μη ξεχνάτε να συμπεριφέρεστε στους διπλανούς σας, όπως θα θέλατε να σας συμπεριφερθούν. Ο,τι δίνεις, παίρνεις σε αυτή τη ζωή.

*Το περιστατικό βασίζεται σε πραγματικό γεγονός.

briefingnews.gr

Το «ευχαριστώ» ενός εκπαιδευτικού στον υπουργό παιδείας

"Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με την αύξηση ωραρίου από την μία και την ταυτόχρονη μείωση του μισθού από την άλλη ανανεώθηκε, ίσως και σώθηκε, ο γάμος μου. Τώρα δεν βλεπόμαστε σχεδόν ποτέ με την γυναίκα μου παρά μόνο αργά το βράδυ όταν σχολάω από το σουβλατζίδικο στο οποίο δουλεύω μετά το σχολείο. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η καθημερινή τριβή που όλοι ξέρουμε ότι φθείρει τη σχέση.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας που με έκανε να νιώσω ξανά εθνική ανάταση και υπερηφάνεια. Τώρα σιτίζομαι με τα ελληνικά στρατά (στις στρατιωτικές λέσχες) και νιώθω και εγώ, κατά κάποιο τρόπο, μάχιμος υπερασπιστής των πάτριων. Χθες έφαγα μαζί με τον ταξίαρχο, αύριο με έχει καλέσει, στο τραπέζι του, ο επιτελάρχης. Άσε που με έχει επηρεάσει θετικά και σε θέματα πειθαρχίας: ο διευθυντής μου κορδώνεται καμαρωτά κάθε φορά που όταν θέλει να μου ζητήσει κάτι εγώ, στεκόμενος σε στάση προσοχής, του απαντώ με βροντερή φωνή «Διατάξτε». Τις προάλλες κατέβασα από την ντουλάπα εκείνο το χακί μπουφάν που φόραγα ως φοιτητής. Μου είναι λίγο φαρδύ, αλλά, κάνει τη δουλειά του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δεν με αφήνει να θεωρήσω τη θέση μου στο δημόσιο δεδομένη. Ξέρετε μια μικρή δόση ανασφάλειας σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης είναι απαραίτητη. Είναι το αλατοπίπερο που λένε. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο καλά με την κατάργηση των οργανικών. Βέβαια το τέλειο θα ήταν η κατάργηση της μονιμότητας αλλά δυστυχώς αργεί ακόμα. Μικροί θυμάμαι λέγαμε ότι θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή απρόβλεπτη. Να λοιπόν η ευκαιρία.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί μου γέμισε με ποικιλία την καθημερινότητα μου. Δευτέρα έχω μάθημα στο Ζεφύρι, Τρίτη στην Ελευσίνα, Τετάρτη στις Ερυθρές, Πέμπτη στα Μέγαρα και Παρασκευή (η αγαπημένη μου μέρα) στη Μάνδρα τις 2 πρώτες ώρες και στα Βίλια τις 3 τελευταίες. Έτσι εμπλουτίζονται οι παραστάσεις μου και δεν βαλτώνω. Παλιά που δίδασκα σε ένα σχολείο ήταν βαρετά, είχα βουλιάξει στην μονοτονία και αυτό είχε αντίκτυπο στο μάθημά μου. Τώρα ανανεώνομαι καθημερινά. Πιο τυχεροί, βέβαια, είναι κάποιοι συνάδελφοι μου που μετακινούνται κατά τη διάρκεια της βδομάδας από νησί σε νησί στις Κυκλάδες. Είναι και ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να αναπτυχθεί, ο πεσμένος τελευταία, εσωτερικός τουρισμός.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με θεωρεί «άξιο λόγου» για να με αξιολογήσει. Έτσι θα με βελτιώσει, θα με αναβαθμίσει και θα μου κάνει ένα update στη σύγχρονη εποχή. Και όλα αυτά τα προσφέρει οικειοθελώς ο υπουργός μου γιατί αν περίμενε από μένα… Είναι ωραίο να νιώθεις ότι κάποιος ασχολείται μαζί σου και ότι θέλει να σου βγάλει τον καλύτερο εαυτό. Τώρα είναι ο υπουργός μου που παίζει το ρόλο του αγαπημένου μου καθηγητή και εγώ το ρόλο του μαθητή του. Έχω αφεθεί τελείως στη φροντίδα του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με κρατάει σε εγρήγορση, μου έχει βελτιώσει την εφευρετικότητα και την ικανότητα να δίνω λύσεις. Επίσης καλλιεργεί το αίσθημα της υπευθυνότητας στους μαθητές, που είναι, παιδαγωγικά, σπουδαίο πράγμα: Δεν έχουμε καλοριφέρ: δεν πειράζει ας μαζευτούμε όλοι κοντά στο διαδραστικό πίνακα που είναι ζεστός. Δεν έχουμε χαρτί για βιβλία: δεν πειράζει, πάρτε τα σε cd και ας αφήσουμε τα δέντρα για να κόβουμε καυσόξυλα. Χάλασε το φωτοτυπικό: το αφήνουμε χαλασμένο γιατί πως αλλιώς θα μάθουν οι μαθητές την αξία των αγαθών; Χάλανε οι υπολογιστές: κανένα πρόβλημα καταργούμε την πληροφορική ως μάθημα. Χάλασε το μεγάφωνο για τη προσευχή: «βγάλε φωνή ρε»! Δεν έχουμε κυλικεία: δεν πειράζει, οικονομία για τα νοικοκυριά. Τα παιδιά μαθαίνουν να προσέχουν το θρανίο τους, την καρέκλα τους και όλη την τάξη τους γιατί ξέρουν ότι αν χαλάσει κάτι δεν αναπληρώνεται. Εάν δεν είναι αυτό καλλιέργεια της υπευθυνότητας τότε ποιο είναι;
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας μου γιατί αναβαθμίζει τον διδακτικό μου ρόλο. Μου δείχνει εμπιστοσύνη, και αυτό είναι σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι είμαι φυσικός διδάσκω και χημεία, βιολογία, γεωγραφία, μαθηματικά και πληροφορική. Επίσης, επειδή έχω proficiency αν χρειαστεί μπορεί να διδάξω και αγγλικά (στο Γυμνάσιο μόνο). Αυτό με κάνει να νιώθω χρήσιμος και σημαντικός. Αυτός ο τίτλος του «πολυεργαλείου» πολύ με κολακεύει.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί ξερίζωσε τα ζιζάνια απ΄ τα σχολεία: Απαγόρευσε την είσοδο συνδικαλιστών στα σχολεία.Έβγαλε εγκύκλιο που προβλέπει πειθαρχικές κυρώσεις στη συμμετοχή σε απεργία. Ουσιαστικά έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην ΟΛΜΕ και στη ΔΟΕ. Έτσι μπορούμε όλοι να κάνουμε, απερίσπαστοι τη δουλειά μας. Αυτοί οι περίεργοι τύποι (οι συνδικαλιστές εννοώ) ήταν, πραγματικά, πολύ διασπαστικοί και είχαν, πώς να το πω, αυτό το ανικανοποίητο. Τώρα, από ότι μαθαίνω, έχουν βάλει μυαλό και πλέον εργάζονται με ζήλο.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί τώρα που αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (είναι 35) μπορώ να εφαρμόσω τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας που έμαθα διαβάζοντας για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ: εφαρμόζω τη διδακτική μέθοδο «κατά ομάδες». Έχω χωρίσει, δηλαδή, το τμήμα σε 5 ομάδες. Δευτέρα κάνω μάθημα με την 1η ομάδα, Τρίτη με τη 2η,Τετάρτη με την 3η κλπ.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με έμαθε να προσέχω την εμφάνιση μου και το image μου γενικότερα. Τώρα που τα σχολεία θα περάσουν στους δήμους και στους σπόνσορες οφείλω να έχω το πακέτο, που λένε, για να με προτιμάει η τοπική κοινωνία.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με την αξιολόγηση και τη μοριοδότηση ενισχύει τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων καθηγητών και αυτό βελτιώνει την ποιότητα όλων μας. Εγώ, φέτος μόνο, γράφτηκα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο για master, παρακολούθησα 12 σεμινάρια, έκανα 4 project στο σχολείο(αναγκάστηκα μάλιστα να μαλώσω με έναν συνάδελφο που ήθελε να μου φάει το ένα project). Επίσης διεκδίκησα και κατάφερα να είμαι «υπεύθυνος» σε 2 τμήματα, «υπεύθυνος» αλληλογραφίας και mail πήρα και δυο σχολικές γιορτές. Τα κίνητρα απόδοσης είναι πολύ σημαντικά, όπως ξέρουμε.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δίνει προοπτική στη δουλειά μου σε βάθος χρόνου. Με τα νέα όρια συνταξιοδότησης (72) έτη μπορώ να αφιερωθώ απερίσπαστος στη δουλειά μου γιατί πάντα με άγχωνε η συνταξιοδότηση. Καλό είναι να με κρατάει κάτι σε εγρήγορση μέχρι τα βαθειά γεράματα. Παλιό μοντέλο ναι, αλλά όχι ακόμα για απόσυρση, έτσι;
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί κάνει οικονομία για τη χώρα μου και προσπαθεί να δώσει σχήμα στο χάος του χώρου της παιδείας: δεν θα κάνει τις, έτσι και αλλιώς, άσκοπες προσλήψεις μονίμων και αναπληρωτών καθηγητών και θα συγχωνεύσει 4.000 σχολεία. Έτσι καταλήγει σε ένα σχήμα (μαθητών, καθηγητών και κτιρίων) πιο λειτουργικό, πιο μανιντζέβελο και ταυτόχρονα πιο οικονομικό. Αυτό και αν είναι αξιέπαινο.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δήλωσε ότι ο μισθός των εκπαιδευτικών είναι ντροπή και ότι μόλις ανακάμψει η ελληνική οικονομία το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να εισηγηθεί αυξήσεις. Οι προβλέψεις βέβαια για ανάκαμψη είναι το 2024 και είναι αβέβαιες ακόμα και για τότε. Αυτό που είναι βέβαιο όμως είναι ότι υπουργός παιδείας δεν θα έχει αλλάξει μέχρι το 2024 γιατί, πολύ απλά, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.
Υ.Γ. Από λίγο να ξεχάσω να ευχαριστήσω τον υπουργό της Παιδείας για το πιο σημαντικό. Μας έδωσε κίνητρο να ψαχθούμε λίγο παραπάνω,να πάμε τον εαυτό μας λίγο παραπέρα: μαζευτήκαμε 6 συνάδελφοι και φτιάξαμε ένα γκρουπάκι. Όχι, μην φανταστείτε, δεν το φτιάξαμε για να παίζουμε μουσική. Group therapy κάνουμε με τη βοήθεια ενός φίλου μας που είναι άνεργος ψυχίατρος".
Δημήτρης Τσιριγώτης
Φυσικός
  Πηγή