3χρονο κοριτσάκι χαρίζει τα μαλλάκια του σε παιδιά με καρκίνο - Emily's Hair

Η Emily είναι ένα τρίχρονο κοριτσάκι με όμορφα μακριά μαλλιά. Προκειμένου, όμως, να συμπαρασταθεί στα παιδιά που έχουν καρκίνο και λόγω των χημειοθεραπειών δεν έχουν πια μαλλιά, προέβη σε μία συγκινητική πράξη αλτρουϊσμού...

Όταν οι γονείς της Emily της πρότειναν να κόψει τα μαλλιά της για να γίνουν περούκα και να δοθούν σε καρκινοπαθή παιδιά, εκείνη δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό. Έτσι, λοιπόν, πήγε στο κομμωτήριο του θείου της και αφέθηκε στα χέρια του.

«Μερικές φορές τα παιδιά αρρωσταίνουν και τα μαλλιά τους πέφτουν. Αυτό είναι πραγματικά λυπηρό. Δεν θέλω κανένα παιδί να είναι στενοχωρημένο γιατί δεν έχει μαλλιά. Αυτό που θέλω είναι να τους δώσω τα μαλλιά μου, γιατί έχω πολλά», λέει χαρακτηριστικά η 3χρονη Emily στο παρακάτω πολύ συγκινητικό βίντεο:

mama365

Μας είπε: «Νομίζω πως το παιδί σας έχει νανισμό» He Said, 'I Think Your Baby Has Dwarfism'

Θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες για εκείνη. Και αισθανόμαστε ευγνώμονες που ο Θεός μας επέλεξε για γονείς της.

 

Της Leslie Spencer για τη HuffPost

Στον αέρα ένα θρόισμα. Ο χτύπος της καρδιά της. Χαμογέλασα, κι ας ήταν απλά ένας προγραμματισμένος υπέρηχος στις 32 εβδομάδες. Οι γιατροί ανησυχούσαν για τις μετρήσεις που πήραν στον υπέρηχο της 28^ης εβδομάδας από τη μηριαία αρτηρία. Έλεγα στον εαυτό μου πως είχαν πει το ίδιο και για το γιο μου… «Ανησυχούμε πως  ο πλακούντας δε λειτουργεί πια σωστά. Δεν θα καταφέρει να αναπτυχθεί φυσιολογικά».

He Said, 'I Think Your Baby Has Dwarfism'

 

 

Κι έτσι παρακολουθούσαν το έμβρυο δύο φορές τη βδομάδα και έκανα υπέρηχο κάθε βδομάδα τις τελευταίες οκτώ εβδομάδες της εγκυμοσύνης μου. Τελικά ο γιος μου, στα 2660 γραμμάρια ήταν απόλυτα υγιής, απλά ίσως γεννούσα μικρά μωρά.

Δεν θα ήταν παράξενο να γεννήσω μικρά μωρά. Ο άντρας μου και εγώ ζυγίζαμε κι οι δυο στο σύνολο κάτω από πέντε κιλά. Δεν ανησυχούσα γι αυτόν τον υπέρηχο.

Ο 2 χρονών σχεδόν γιος μου τραβούσε το χέρι μου, τα διάφορα ιατρικά εργαλεία στο δωμάτιο, γκρίνιαζε συνεχώς και δεν είχε τα κέφια του. Πίστευα πως ο υπέρηχος κρατούσε μια ζωή – δεν μπορούσε η κυρία να δει πως το αγόρι μου είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του; Τι της έπαιρνε τόση ώρα; Πέρασαν 45 λεπτά. Ήταν σιωπηλή. Από την αρχή έως το τέλος.

Τελικά πήγαμε στο γραφείο του γιατρού όπου περιμέναμε για άλλα 15 περίπου λεπτά. Και τότε μπήκε μέσα. Σήκωσα το βλέμμα μου να του χαμογελάσω, αλλά όταν είδα το πρόσωπό του, είδα πως κοιτούσε το έδαφος. Καμία ευγένεια. Δεν ήταν έτσι. Κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάθισε στο σκαμπό που βρισκόταν μπροστά μου και μου μίλησε. Τα λόγια του ακόμη και σήμερα με πνίγουν. Τα λόγια που άλλαξαν τη ζωή μου. Τα λόγια που πάντα θα με ενοχλούν λιγάκι όταν θα φέρνω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή και θα τα θυμάμαι «Νομίζω πως η κόρη σας έχει νανισμό».

Τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτά τα λόγια που σημαίνουν πως το παιδί σου θα είναι ανάπηρο. Που σημαίνουν πως το παιδί σου θα αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες. Που σημαίνουν πως θα υπάρχουν αυξημένες ανησυχίες για την υγεία του. Που σημαίνουν πως το παιδί σου θα είναι διαφορετικό.

Και όταν δεν το περιμένεις καθόλου, σου έρχεται σαν ένα χτύπημα στα τυφλά. Σα να σε έβγαλε νοκάουτ ένας επαγγελματίας πυγμάχος ενώ εσύ δεν είχες ιδέα πως βρισκόσουν στο ρινγκ. Και ο γιατρός θα σου πει πως όλα θα πάνε καλά. Θα σου πει τον επιστημονικό όρο και θα σε ρωτήσει αν έχεις δει το Little People Big World και θα σου δώσει το κουτί με τα χαρτομάντιλα. Τότε είναι που όλο αυτό γίνεται αβάσταχτο και κλείνεσαι στο καβούκι σου. Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Τριάντα δευτερόλεπτα πιο πριν ανησυχούσα μήπως ο γιος μου δεν περνούσε καλά στα δεκαπέντε λεπτά της συζήτησης αυτής και τώρα αισθάνομαι πως δεν μπορώ να αναπνεύσω; Γιατί;!; Τι μου έλεγε αυτός; Τι;!;

Άκουσα κλαψουρίσματα και άκουσα παρακαλητά. Και σύντομα συνειδητοποίησα πως προέρχονταν από μένα. Ήταν σαν να βγήκα από το σώμα μου γιατί πονούσα πολύ να κρύβομαι εκεί μέσα. Παρακολουθούσα όλη τη σκηνή από ψηλά. Ένα μικρό αγόρι έβλεπε τον Mickey στο τηλέφωνο της μαμάς, αγνοώντας τις κραυγές. Μία μαμά να προσπαθεί να επικοινωνήσει απελπισμένα με τον άντρα της στο τηλέφωνο, μια, δυο, τρεις φορές… και όταν εκείνος απάντησε χρειάστηκε να του επαναλάβει τα λόγια. Κατέρρεε στη θέση της καθώς τον άκουγε στην άλλη άκρη της γραμμής να αντιδρά στα ίδια νέα. Και τη σκότωνε που έπρεπε να ακούσει τα λόγια, αλλά ο πόνος του να τα μεταφέρει σε εκείνον ήταν απερίγραπτος…

…

Αυτά είναι παρελθόν. Ήταν 4 Οκτώβρη, 2012.

Σήμερα, έχουμε μία πανέμορφη κόρη δεκαπέντε μηνών που μας δίνει περισσότερη ευτυχία από όση φανταζόμασταν.

Η Lilah μόλις έμαθε να περπατάει και της αρέσουν όλα! Λατρεύει να πετάει το φαγητό της πέρα δώθε, να κλέβει τους χυμούς του αδελφού της όταν εκείνος δε βλέπει, να παίζει με οτιδήποτε κοριτσίστικο (ιδίως τσαντάκια και κοσμήματα) και έχει μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους και τα σκυλιά. Τα μάτια της είναι τόσο διαπεραστικά, το χαμόγελό της μπορεί να κάνει την καρδιά σου να λιώσει και η σπιρτόζικη συμπεριφορά της την κάνει τόσο τσαχπίνα.

Χρειαστήκαμε χρόνο και μια νέα οπτική. Έτσι φτάσαμε από τη στιγμή που το μάθαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε οκτώ εβδομάδες προτού γεννηθεί η Lilah για να προετοιμαστούμε, να διαχειριστούμε τα νέα και τους αυξανόμενους κινδύνους του τοκετού της. Ήμασταν τυχεροί που γεννήθηκε υγιής και δεν χρειάστηκε κάποια εγχείριση. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε τη συντροφιά φίλων, συγγενών, γειτόνων ακόμη και ξένων.

Ο χρόνος μας γιάτρεψε. Χρειαστήκαμε χρόνο για να βάλουμε στην άκρη τις ανασφάλειές μας σχετικά με τη διάγνωσή της. Χρειάστηκε να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως θα ήταν διαφορετική. Και το κάναμε και συνειδητοποιήσαμε πως δεν έχει σημασία… θα αγαπούσαμε το κορίτσι αυτό με όλο μας το είναι.

Άλλαξε και η οπτική μας τον τελευταίο χρόνο.

Νιώσαμε πως αποβάλαμε από πάνω μας το οτιδήποτε περιττό που θεωρούσαμε σημαντικό όλα αυτά τα χρόνια. Όταν φτάνεις στην ουσία, συνειδητοποιείς τι είναι πραγματικά σημαντικό. Η καρδιά μας αναδημιουργήθηκε και ήταν έτοιμη να αγαπήσει. Η ψυχή μας ήταν πια έτοιμη να λατρέψει. Το κορίτσι αυτό έγινε ο λόγος που τα μάτια μας έχουν μια ξεχωριστή λάμψη.

Θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες για εκείνη. Και αισθανόμαστε ευγνώμονες που ο Θεός μας επέλεξε για γονείς της.

eimaimama

Φτιάχνουμε μωρομάντηλα πανεύκολα και οικονομικά! How to Make Homemade Baby Wipes

Τα μωρομάντηλα είναι για μένα μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις στο χώρο των μωρουδιακών!!!
Ίσως γιατί τα αγγελούδια μου έχουν τρομερή έφεση στο να λερώνονται! Εντός κι εκτός σπιτιού. Και κατά προτίμηση φορώντας καλά ρούχα!

daddycool2403

Υλικά:

1. Χαρτί κουζίνας καλής ποιότητας (το πιο ανθεκτικό που θα βρείτε)

2. Μια κουταλιά της σούπας παιδικό αφρόλουτρο, εγώ χρησιμοποίησα αυτό που έχει άρωμα λεβάντα (ονόματα δε λέμε)
3. Μια κουταλιά της σούπας αμυγδαλέλαιο (κατάλληλο είναι και το baby oil αλλά νομίζω οτι το αμυγδαλέλαιο είναι καλύτερο, είπαμε, φυσικά προϊόντα!)
4. Ένα τάπερ που να χωράει το μισό χαρτί κουζίνας ή το παλιό κουτί από τα μωρομάντηλα.

οδηγίες και σε video στο πράσινο χαμομηλάκι

Η καθημερινή μελέτη δυσλεξικού παιδιού

Είναι γεγονός ότι η καθημερινή μελέτη ενός δυσλεξικού παιδιού μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για το ίδιο και την οικογένεια του.
Η παραδοσιακή, κλασική μαθησιακή διαδικασία δεν αποδίδει και κρίνεται απαραίτητο να δοκιμαστούν άλλοι τρόποι μάθησης.

Dyslexia at Home
 Για αυτό οι πειραματισμοί και οι δοκιμές για μια μαθησιακή προσέγγιση πιο συμβατή στο δυσλεξικό παιδί αποτελούν το ζητούμενο πολλές φορές στη μελέτη του παιδιού.

6+1 βοηθητικά Tips:

Επιτρέψτε και εκπαιδεύσετε το παιδί να γράψει την εργασία που έχει για αυθόρμητη γραφή (σκέφτομαι και γράφω, έκθεση) στον υπολογιστή χρησιμοποιώντας διορθωτή κειμένου.
Με αυτό το τρόπο θα περιοριστεί σημαντικά το άγχος για την ορθογραφία και τα γραμματικά λάθη και θα απομείνει χώρος να αποτυπωθούν οι ιδέες και η φαντασία του σχετικά με το θέμα που του έχει δοθεί.
Προμηθεύσετε το δυσλεξικό παιδί με audio books.
Είναι ένας φανταστικός τρόπος για να αποκαταστήσει την αρνητική σχέση που έχει αναπτύξει με το βιβλίο. Ιδιαίτερα αυτά που τα αφηγούνται ηθοποιοί και όχι ο υπολογιστής είναι τα πιο κατάλληλα. Χρησιμοποιώντας τα ακουστικά βιβλία μπορεί να έχει μπροστά του και την εκτυπωμένη μορφή του βιβλίου. Με αυτό το τρόπο όσο το παιδί διαβάζει το βιβλίο και παράλληλα ακούει την αφήγηση μπορεί να βοηθηθεί σημαντικά στην οπτική αναγνώριση των λέξεων και τη καλύτερη αναγνωστική ροή εμπλουτίζοντας παράλληλα και το λεξιλόγιο του.
Επίσης ένα on line λεξικό μπορεί να γίνει ένα σημαντικό εργαλείο για το δυσλεξικό παιδί.
Ο λόγος είναι ότι όταν το παιδί πληκτρολογεί τη ζητούμενη λέξη εμφανίζεται μια λίστα από προτεινόμενες λέξεις οπότε και περιορίζεται σημαντικά η πιθανότητα να μη βρει τελικά τον ορισμό που ψάχνει επειδή απλά τη γράφει λάθος.
Τα βίντεο είναι μια πλούσια πηγή πληροφοριών οι οποίες δίνονται με τέτοιο τρόπο που τα δυσλεξικά παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα.
Πολλές φορές οι γλωσσικές πληροφορίες μπερδεύουν το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες κάτι που μπορεί να αποφευχθεί αν εμπλουτίσουμε τη διαδικασία με τη δύναμη της εικόνας και του ήχου. Έτσι το να παρακολουθήσει ένα επιστημονικό πείραμα ή μια σχετική συζήτηση μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τα άτομα που μαθαίνουν μέσα από εικόνες.
Προωθήστε τροποποιήσεις που είναι περισσότερο κατάλληλες για αυτό.
Γράψτε τις προφορικές οδηγίες. Εξηγήστε περισσότερο τα πεδία που δεν είναι σαφή. Επιτρέψτε περισσότερο χρόνο στις δοκιμές.
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει κανείς να ξέρει όταν "διαβάζει" 'ενα παιδί με δυσλεξία είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόπος για να φτάσεις στο ίδιο αποτέλεσμα. Έτσι θα πρέπει πάντα να υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές μέθοδοι για να βρει τη λύση ή για να μάθει κάτι. Ένα παράδειγμα είναι η προπαίδεια που είναι ένα δύσκολο πεδίο για το δυσλεξικό παιδί και υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να τη μάθει όπως είναι αυτή της εικονογραφικής μεθόδου. Επίσης είναι πολύ βοηθητικό να δείχνουμε δυο τρόπους λύσης σε ένα πρόβλημα για να μπορεί να επιλέξει αυτή που κατανοεί καλύτερα.
Ενημερωθείτε για τα Μαθήματα Ειδικής Αντιμετώπισης Δυσλεξίας at home εδώ

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας

dyslexiaathome

Μμμμ... η μανούλα έφτιαξε γαλακτομπούρεκο νηστίσιμο!!

Είναι νοστιμότατο, με το άρωμα του λεμονιού (ή όποιο άλλο διαλέξουμε) να αναδύεται και να γεμίζει ευχαρίστηση τον εγκέφαλο κάνοντας τη γευστική μας μνήμη να κάνει υπερωρίες.

Με δυο λόγια, αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι είναι νηστίσιμο...
μην περιμένετε να το καταλάβει!!!
tantekiki

για τη συνταγή, κλικ στη μητερούλα