Ο μικρός Πάντσο. Μια ιστορία να σκεφτείς…

Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρία, μια νέα την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει. 

Όταν ο φίλος της κοπέλας τηλεφώνησε για να της προτείνει μια βόλτα με το καινούργιο του αυτοκίνητο, η Μαρία δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε,τα παιδιά κοιμούνταν όπως κάθε απόγευμα, και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε.

Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να κατέβαινε τη σκάλα για να την ψάξει, γιατί,όπως και να ‘χει,ήταν μόνο έξι χρόνων, και με την παραμικρή απροσεξία μπορούσε να σκοντάψει και να χτυπήσει. Επίσης, σκέφτηκε ότι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήξερε πως να εξηγήσει στην μητέρα το λόγο για τον οποίο το παιδί δεν την είχε βρει.

Ίσως να ήταν ένα βραχυκύκλωμα στην τηλεόραση ή σε κάποιο από τα φώτα στου σαλονιού, ή μπορεί μια φλόγα στα καυσόξυλα -το θέμα είναι ότι όταν οι κουρτίνες άρχισαν να καίγονται, η φωτιά έφτασε γρήγορα στην ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια.

Τον ξύπνησε ο βήχας του μωρού, εξαιτίας του καπνού που περνούσε κάτω απ’ την πόρτα. 

Χωρίς να σκεφτεί ο Πάντσο πήδηξε από το κρεβάτι και πίεσε με δύναμη το πόμολο για να ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν τα κατάφερε. Όπως και να ‘χει, ακόμα κι αν το είχε καταφέρει, οι φλόγες θα είχαν καταβροχθίσει τον ίδιο και τον λίγων μηνών αδερφό του σε ελάχιστα λεπτά.

Ο Πάντσο φώναξε τη Μαρία,αλλά κανείς δεν απάντησε στην έκκληση του. Έτσι,συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να βγάλει τον αδερφό του από ‘κεί μέσα. Προσπάθησε να ανοίξει το παράθυρο που έβγαζε στο περβάζι, αλλά ήταν αδύνατο για τα μικρά του χέρια να λύσει την ασφάλεια. 

Όταν οι πυροσβέστες τελείωσαν με το σβήσιμο της φωτιάς, το θέμα συζήτησης όλων ήταν το ίδιο:
- Πώς μπόρεσε αυτό το τόσο μικρό παιδί να σπάσει με την κρεμάστρα το τζάμι και μετά τη σήτα;
- Πώς μπόρεσε να φορτώσει το μωρό στο σακίδιο;
- Πώς μπόρεσε να περπατήσει στο περβάζι κουβαλώντας σημαντικό βάρος και να κατέβει από το δέντρο;
- Πώς μπόρεσε να σώσει τη ζωή του αδερφού του και τη δική του;

Ο ηλικιωμένος πυροσβέστης, άνθρωπος σοφός που όλοι σέβονταν,τους έδωσε την απάντηση: 

“Ο μικρός Πάντσο ήταν μόνος… Δεν είχε κανέναν να του πει ότι δεν θα μπορούσε.”
Χόρχε Μπουκάι,“Ιστορίες να σκεφτείς”

enallaktikidrasi.com/
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σκέψεις που μας καταστρέφουν. Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Όλοι γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να κοιτάζουμε μπροστά, να αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και ό,τι δεν υφίσταται πλέον, μόνο που αυτό δεν γίνεται από μόνο του με κάποιο μαγικό τρόπο. 

Χρειάζεται προσπάθεια και εκπαίδευση και κυρίως, χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. 

Υπάρχουν κάποιες «κλισέ» σκέψεις που έχουν καταγραφεί από διάφορες αιτίες μέσα στο μυαλό μας και που είναι απαραίτητο να εξαλειφθούν, προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά και να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και αισιοδοξία, το μέλλον μας αλλά και τη ζωή μας γενικότερα.

Δεν έχω άλλη επιλογή
Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη σκέψη που μας κρατά αλυσοδεμένους σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση. 

Με αυτή τη σκέψη, καταδικάζουμε πολλές φορές τον εαυτό μας, να παραμένει παθητικός, σε μια σχέση, εργασία ή κατάσταση. 

Το "πεπρωμένο" μας ορίζεται από τις επιλογές που κάνουμε. 

Αν θεωρούμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, τότε, ορίζουμε το μέλλον μας, όπως ακριβώς είναι και το ανεπιθύμητο παρόν μας. Αφήστε την τεμπελιά στην άκρη. 

Πάντα υπάρχουν περισσότερες επιλογές. 

Σκεφτείτε με ψυχραιμία και διαύγεια και σίγουρα θα τις βρείτε και τότε, ΤΟΛΜΗΣΤΕ!!! 

Τολμήστε να κάνετε νέα πράγματα με νέους τρόπους και μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να ακολουθήσει τους παλιούς γνωστούς και λανθασμένους τρόπους του, μόνο και μόνο επειδή του είναι γνωστοί και ευκολότεροι. 

Βάλτε του το ερώτημα «θέλεις να είσαι αιχμάλωτος του παρελθόντος ή να ανοίξεις καινούργιους δρόμους και προοπτικές για το μέλλον;»

Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Συχνά, όταν βρισκόμαστε σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση, ιδιαίτερα όταν συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. 

Αποδεχόμαστε ότι η ζωή μας θα είναι πάντα η ίδια, με αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και καταφεύγουμε σε ευχάριστες αναπολήσεις του παρελθόντος για να βρούμε παρηγοριά, 

αντί να δούμε μπροστά, στο μέλλον και να το οραματιστούμε υπέροχο, κάτι που θα μας δώσει τη δύναμη να σταθούμε όρθιοι στο παρόν και να ψάξουμε για τα μέσα και τους τρόπους που θα αλλάξουν τη ζωή μας. 

Θυμηθείτε: «μετά την καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος», τίποτα δεν είναι στατικό, όλα περνούν. 

Δώστε χρόνο στον εαυτό σας για να θεραπεύσει τις πληγές του, μη βιάζεστε, όλα θέλουν το χρόνο τους και ύστερα προχωρήστε μπροστά. 

Η ευτυχία σας βρίσκεται κάπου εκεί έξω και σας περιμένει.

Με κυνηγάει η ατυχία

Αυτή η απαισιόδοξη σκέψη, κυριολεκτικά μας καταστρέφει τη ζωή και το μέλλον μας. 

Ακόμη και αν κάτι διαγράφεται θετικό και αισιόδοξο, η σκέψη ότι είμαστε άτυχοι, μας ωθεί υποσυνείδητα, στο να μη το διαχειριστούμε σωστά ή ακόμη και να το απορρίψουμε. 

Κανείς δεν γνωρίζει για κανένα, πώς μπορεί να εξελιχθεί η ζωή του. Δεν υπάρχει επίσης κανένας που να χαρίζει τύχη ή ατυχία στους ανθρώπους. 

Την "τύχη" ή την "ατυχία", την προσφέρει ο καθένας στον εαυτό του, σύμφωνα με τον τρόπο που σκέφτεται και που αυτό καθορίζει τη στάση του απέναντι στη ζωή και στα πράγματα.

Όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν καλλίτερα από εμένα
Για να τοποθετηθεί κανείς έτσι, σημαίνει ότι συγκρίνει διαρκώς τον εαυτό του με τους άλλους. 

Δίνει χώρο στις ανασφάλειές του και στη χαμηλή αυτοεκτίμησή του, να εξάγουν συμπεράσματα ανάλογα, που φυσικά τον φέρνουν πάντα σε μια θέση κατώτερη από αυτή των άλλων. 

Άλλος είναι εξυπνότερος, άλλος ομορφότερος, άλλος πιο θαρραλέος…….. 

Μείνετε μέσα στον εαυτό σας και ακούστε την εσωτερική σας φωνή. 

Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με κανέναν άλλο. 

Ο καθένας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τα εφόδια που του χρειάζονται, για να ακολουθήσει τον δικό του προσωπικό δρόμο. Εστιαστείτε λοιπόν στο δικό σας δρόμο, στη δική σας ζωή, δείτε τα δικά σας χαρίσματα και κάντε το καλλίτερο για εσάς.

Αυτά δεν γίνονται
Ποιος το λέει αυτό; 

Ας μην ξεχνάμε ότι, οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν από ανθρώπους που πίστευαν σ’αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Γιατί να μην πιστέψετε ότι θα σας συμβεί κάτι υπέροχο, κάτι που δεν φανταζόσασταν ποτέ ότι θα σας συμβεί, κάτι που θα σας κάνει ευτυχισμένους; 

Πιστέψτε στα θαύματα, γίνονται και υπάρχουν παντού γύρω μας. 

Βγείτε κάποιες φορές από τον ακλόνητο ρεαλισμό σας. 

Η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα, το ίδιο και η δική σας. Ξεκινήστε τη μέρα σας λέγοντας στον εαυτό σας «σήμερα θα ζήσω ένα θαύμα».

Θα ήθελα αλλά…….
Βγάλτε αυτή τη φράση από το μυαλό και το λεξιλόγιό σας και αντικαταστήστε την με τη φράση «θα κάνω». 

Ξεκινήστε ένα πρωί, καταγράφοντας τις επιθυμίες σας, μικρές και μεγάλες. Διαλέξτε μία από αυτές και πείτε στον εαυτό σας «σήμερα θα κάνω αυτό» και κάντε το. 

Ύστερα, διαγράψτε την από το χαρτί. Δώστε υπόσχεση στον εαυτό σας ότι, κάθε μήνα, εβδομάδα ή όποτε εσείς αποφασίσετε, θα πραγματοποιείτε και μια επιθυμία σας. 

Με αυτό τον τρόπο, θα φτάσετε κάποια στιγμή στο σημείο, όπου δεν θα χρειάζεται πια να γράφετε σε χαρτί αυτό που θέλετε να κάνετε, αλλά απλά, θα το κάνετε.

Να θυμάστε: 

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο εαυτός του. Σταματήστε να νικάτε διαρκώς τον εαυτό σας και δείτε τη ζωή σας να αλλάζει.
Η συνταγή είναι δοκιμασμένη, επιτυχημένη!

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«— Άμα τη σημαία την σηκώνει ο Αντετοκούμπο, έχεις πρόβλημα; — Άλλο αυτό... »

— Υπερπαραγωγή χτες η παρέλαση !!

— Ναι ρε φίλε, αλλά δεν γουστάρω, να σηκώνει την σημαία μαύρος … Κάτι με χαλάει …

— Ναι «φίλε» μου, αλλά να ξέρεις, αυτός ο μαύρος που σηκώνει τη ελληνική σημαία, γίνεται ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδας στην πατρίδα του.

—  Εντάξει ρε φίλε, αλλά, δεν πάει, να σηκώνει τη σημαία, μαύρος, Αλβανός ή ό,τι άλλο.

— Κοίτα να δεις, αυτός ο πρόσφυγας ή ο μετανάστης που σηκώνει τη δική μας σημαία, έχει μια περηφάνια, καμαρώνει, θέλει να την σηκώσει, την τιμάει, δεν το κάνει με το ζόρι.

—  Εεεε, καλά τώρα, έτσι σιγά-σιγά θα μας τα πάρουν όλα.

—  Άμα τη σημαία την σηκώνει ο Αντετοκούμπο, The Greek Freak, έχεις πρόβλημα;

— Άλλο αυτό …

— Τι «άλλο αυτό»;

— Κοίτα να δεις, άμα είναι δεύτερης γενιάς μετανάστης, δεν έχω πρόβλημα.

—  Και πώς θα γίνει δεύτερης γενιάς, άμα δεν αφήσουμε τον … πρώτης;

— Εντάξει ρε φίλε, κι εγώ έχω ένα διαμέρισμα και το νοικιάζω σε κάτι αλβανούς, αλλά τί να κάνω, έχω ανάγκη.

— Ναι, έτσι είναι, ξέρεις ότι δεν βρίσκεις Έλληνα εργάτη ή μάστορα; Όλοι αλλοδαποί είναι. Άμα δούλευαν οι Έλληνες, δεν θα χρειαζόταν να νοικιάζεις το διαμέρισμα σε αλβανούς.

—  Το ξέρω ρε φίλε, αλλά, τι να κάνουμε; Εργάτες θα γίνουμε;

Η συζήτηση μπορεί να κρατήσει μέχρι την άλλη μέρα, … στο ίδιο μοτίβο.

--------------
Είναι μια ελληνική ταινία, «Πλατεία Αμερικής» την λένε, [Amerika Square (2016)], με τον Γιάννη Στάνκογλου, όπου στην Πλατεία Αμερικής μαζεύονται όλοι οι πικραμένοι της γης που δεν έχουν μοίρα στη πατρίδα τους. 
Είναι λοιπόν κι ένας τύπος, Έλληνας, 38 χρονών, άνεργος, ζει και τον ταΐζουν οι γονείς του και τάχει βάλει με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτός λοιπόν, συλλαμβάνει το εξής σχέδιο, ζυμώνει ψωμί και βάζει μέσα δηλητήριο και κρεμάει τα καρβελάκια σε πλαστικές σακούλες στους κάδους απορριμάτων. 
Οι ρακοσυλλέκτες αλλοδαποί βρίσκουν τα ψωμάκια και τα παίρνουν να τα φάνε. 
Αλλά, τρώει και η μάνα του ελληναρά, από το φρέσκο, ζεστό ψωμάκι και πέφτει του θανατά, αλλά ευτυχώς την σώζει ένας πρόσφυγας, μπροστά στον απεγνωσμένο κανακάρη της.

Ε, λοιπόν, ο ελληναράς αυτός, μυαλό δεν έβαλε. Γι’ αυτό σας λέω, δεν βγάζει πουθενά η συζήτηση, αλλά οφείλετε να την κάνετε, επειδή πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί, ότι εσείς, δεν είστε ίδιοι μ’ αυτούς. Ότι εσείς, αγαπάτε την πατρίδα μας με τον τρόπο που μας διδάσκει το βαρύ φορτίο της κληρονομιάς μας.

Το Χαμομηλάκι

Πόσα βιβλία έχουν οι Έλληνες στα σπίτια τους και πώς αυτό επηρεάζει το μέλλον των παιδιών;

«Η επαρκής έκθεση σε βιβλία στο πατρικό σπίτι ενός ανθρώπου ενισχύει δια βίου τις γνωστικές ικανότητες οι οποίες με τη σειρά τους προωθούν τα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά επιτεύγματα»

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι με τουλάχιστον 80 βιβλία θα έχει κατά πάσα πιθανότητα έφεση στη λογοτεχνία και την αριθμητική κατά την ενηλικίωσή του, ενώ θα έχει τα εφόδια για την αναζήτηση της γνώσης πάντα στη ζωή του.

Οι ερευνητές τόνισαν πως η ανατροφή ενός παιδιού σε μια οικία με μεγάλη βιβλιοθήκη συνοδεύεται με αυξημένες δεξιότητες διαχείρισης της γλώσσας, της πληροφορικής αλλά και της αριθμητικής.

Nikolaj Bogdanov Belsky, Το βιβλίο. 1915.

Αυτό αναφέρει δημοσίευμα του weforum, τονίζοντας μάλιστα πως ένα νοικοκυριό στην Αμερική έχει κατά μέσο όρο στα ράφια του περίπου 114 βιβλία.
Οι συγγραφείς της μελέτης που κατέληξε και στο σχετικό συμπέρασμα απηύθυναν για την διεξαγωγή της ερωτήματα σε 160.000 ενήλικες το διάστημα 2011-2015.

Η μελέτη που εκπονήθηκε με επικεφαλής την Δρ. Τζοάνα Σικόρα από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας σημείωσε πως τα περισσότερα οφέλη αποκομίζονται όταν σε ένα σπίτι βρίσκονται 80 έως 350 βιβλία. Δεν παρατηρήθηκαν περαιτέρω κέρδη για την περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω βιβλία.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως οι οικογένειες στις σκανδιναβικές χώρες έχουν τις μεγαλύτερες συλλογές. Το 14% των Νορβηγών και το 13% των Σουηδών έχουν στο σπίτι τους περισσότερα από 500 βιβλία. 

Μόνο σε μερικές χώρες οι άνθρωποι δεν είναι βιβλιόφιλοι ή τουλάχιστον δεν διαθέτουν πολλά χρήματα για να αγοράσουν βιβλία. Πρόκειται για την Χιλή, την Ιταλία, την Τουρκία, την Σιγκαπούρη και δυστυχώς και την Ελλάδα.

«Η επαρκής έκθεση σε βιβλία στο πατρικό σπίτι ενός ανθρώπου ενισχύει δια βίου τις γνωστικές ικανότητες οι οποίες με τη σειρά τους προωθούν τα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά επιτεύγματα», 

τονίζουν οι ειδικοί.

Μια λογική ερώτηση που θα πρέπει βέβαια να θέσουμε στο σημείο αυτό είναι κατά πόσο στο φαινόμενο της απουσίας βιβλίων από τα σπίτια παίζει ρόλο η άνθιση των ψηφιακών. 

Η μελέτη βέβαια υποβαθμίζει τον αντίκτυπο της τάσης αυτής σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι η αντίληψη πως η εποχή των παραδοσιακών βιβλίων έχει περάσει είναι ένα βιαστικό συμπέρασμα και ότι οι δύο μορφές βιβλίων μπορεί να συνδυαστούν μια χαρά.

***

huffingtonpost

antikleidi

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Fortnite Battle Royale: Βιντεοπαιχνίδι–εφιάλτης για τα παιδιά

«Μαμά, ο Αγγελος σκότωσε για πρώτη φορά χωρίς εμένα». 

«Δεν θα πεθάνω στ' αλήθεια, ε;». 

«Πάω για μερικά kills με το σκοπευτικό και μετά θα φάω». 

«Το πολυβόλο τα σπάει». 

Κουβέντες σαν αυτές ακούν οι γονείς από τα ανήλικα παιδιά τους (ακόμα και οκτάχρονους), που δεν βλέπουν την ώρα να προσγειωθούν στο ψηφιακό νησί και να «σκοτώσουν» όποιον βρουν μπροστά τους για να επιβιώσουν.

Ο περιπετειώδης κόσμος του «Fortnite Battle Royale», του αμερικανικού παιχνιδιού – φαινόμενο της Epic Games (σε λίγους μήνες απέκτησε 125 εκατ. παίκτες) κατακτά και τα Ελληνόπουλα, αναστατώνοντας ωστόσο μερίδα των γονέων. 

Οι ανησυχίες προέρχονται, σύμφωνα με τους ειδικούς, από τρεις «παγίδες» του παιχνιδιού: συγκεκαλυμμένη βία, κίνδυνος εθισμού και online επικοινωνία με αγνώστους.

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

Μάλιστα προ ημερών οι αρχές του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ ανακοίνωσαν τη σύλληψη 24 ατόμων με την κατηγορία της παιδοφιλίας, οι οποίοι επικοινωνούσαν διαδικτυακά με ανηλίκους, μεταξύ άλλων και μέσω «Fortnite», ενώ το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου προειδοποίησε για πέντε πιθανούς κινδύνους από το δωρεάν video game (διαθέσιμο και σε κινητά και σε ταμπλέτες): εθισμός, βία, ζωντανή συνομιλία, cyberbullying και αγορές εντός της εφαρμογής.

Μιλώντας στα «ΝΕΑ» και στην Ελένη Ευαγγελοδήμου, η ψυχολόγος Αφροδίτη Ραλλάτου (MSc Δυνητικές Κοινότητες, Ψυχολογία Κυβερνοχώρου) απαντά στις ανησυχίες των γονιών, ενώ για το αν και κατά πόσο επηρεάζεται η σκέψη του ανηλίκου από παιχνίδια επιβίωσης – βίας αποκαλύπτει ότι η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη: 

«Το θέμα συνεχίζει να ερευνάται. Κάποια δεδομένα δείχνουν ότι σε παίκτες βίαιων παιχνιδιών έχει παρατηρηθεί μειωμένη ενεργοποίηση περιοχών του εγκεφάλου που ελέγχουν τις αναστολές και τον αυτοέλεγχο, αλλά και σε περιοχές με έντονη συναισθηματική διέγερση. Δεν είναι τυχαίο το ηλικιακό όριο χρήσης ενός παιχνιδιού. Ένα παιδί μικρής ηλικίας μπορεί πιο εύκολα να αναπαράγει μιμητικά ό,τι βλέπει, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο παιδί».

ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΡΤΟΥΝ

Αναφερόμενη στο «Fortnite» περιγράφει ένα ηλεκτρονικό περιβάλλον υπόγειας βίας, αφού θυμίζει καρτούν, χωρίς αιματοχυσίες και με χαρακτήρες που χορεύουν ακόμη και όταν σκοτώνουν. 

«Έτσι γίνεται αγαπητό σε πολύ μικρά παιδιά. Προσοχή στη συμβουλή να παίζεται από ηλικίες άνω των 12 ετών» λέει και τονίζει: 

«Πάντα η μεγαλύτερη αγωνία είναι αν το περιεχόμενο είναι κατάλληλο για το παιδί. Σε αυτήν την ανησυχία όμως αρχίζει να αποτυπώνεται στην καλύτερη περίπτωση η έλλειψη ενημέρωσης του γονιού για την ακριβή δραστηριότητα του παιδιού και το πώς μπορεί να το προφυλάξει στην εποχή των νέων τεχνολογιών. 

Όσον αφορά την αγωνία για τις ώρες που μπορεί να χάνει το παιδί, ο τυχόν "εθισμός" ή "η προβληματική χρήση", είναι σημαντική η παρουσία του γονιού θέτοντας χρονικό όριο». 

Η ίδια τονίζει ότι στα online παιχνίδια κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται, «γι' αυτό το παιδί πρέπει να ξέρει πως μπορεί να αποκλείει αγνώστους». 

Όσο για τις περιπτώσεις που παραμελούνται βασικές ανάγκες, παρατηρείται απομόνωση ή πέφτει η σχολική επίδοση «δεν μιλάμε πια για πρόληψη, ο γονιός πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό».

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Οι ανήλικοι πάντως λένε ότι χάρη στο «Fortnite» συνεργάζονται με φίλους τους, κάτι που πράγματι συμβαίνει σε αντίθεση με όλα τα παλιά (μοναχικά) ηλεκτρονικά παιχνίδια. 

«Σαφώς η δαιμονοποίηση δεν είναι λύση. 

Η βία στο παιχνίδι υπήρχε πάντα και θα υπάρχει offline ή online. Απαντά σε βασικό ένστικτο επιβίωσης» σημειώνει η ψυχολόγος, συμβουλεύοντας όλους τους γονείς να παίξουν το «Fortnite» έστω μια φορά: 

«Σε μια ζωή γεμάτη ενδιαφέρον, συγκινήσεις και πραγματική "παρουσία" σχέσεων θα είχε το παιδί την ίδια ανάγκη να περνάει τόσο χρόνο στον ηλεκτρονικό; Ή γίνεται διέξοδος και πηγή ανακούφισης; Νομίζω ότι αυτά είναι ουσιαστικά ερωτήματα που έχει να θέσει στη συνέχεια ο κάθε γονιός».

ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου όταν ο ανήλικος ασχολείται με παιχνίδι βίας – επιβίωσης αναλύει η ψυχολόγος Αφροδίτη Ραλλάτου. «Τα αισθήματα απειλής που δέχεται ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα ένα τμήμα του «πρωτόγονου» εγκεφάλου, η αμυγδαλή, που ελέγχει τις ενστικτώδεις λειτουργίες, τα συναισθήματα και ειδικότερα τον φόβο και την αντίδραση σε αυτόν, ενεργοποιούν τον μηχανισμό «φυγής» ή «πάλης». 

Απελευθερώνεται τότε ένα κοκτέιλ ορμονών που μας προετοιμάζουν να είμαστε σε εγρήγορση με στόχο να προστατευτούμε, όπως αδρεναλίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη». 

Αυτά προκαλούν εναλλαγή συναισθημάτων, φόβο, αλλά και ανακούφιση και ευφορία, όπως εξηγεί. «Σε δεύτερο χρόνο ο μετωπιαίος λοβός, ένα μέρος του «ανώτερου» εγκεφάλου, υπεύθυνος για τη ρύθμιση ανώτερων γνωστικών και συναισθηματικών λειτουργιών, καθώς και τη λογική επεξεργασία, αξιολογεί την απειλή ως φανταστική «απλά παίζω ένα παιχνίδι»».

Ο μετωπιαίος λοβός ωστόσο αναπτύσσεται όσο το παιδί μεγαλώνει: «Ο επτάχρονος δεν έχει ίδια σκέψη με έναν 13χρονο. Πάντως ένα παιδί που αναπτύσσει φοβίες θα μπορούσε να τις αναπτύξει ενδεχομένως και με άλλη αφορμή και αντίστροφα, όσα παιδιά παίζουν Fortnite δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν φοβίες. Σίγουρα όμως η φοβία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προειδοποιητικό καμπανάκι».

hania

tanea

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σημάδια που δείχνουν ότι δεν αγαπάτε τον εαυτό σας Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση κάθε είδους προβλήματος είναι η αυτο-επίγνωση, γι’ αυτό ελπίζω ότι η παρακάτω λίστα θα σας βοηθήσει. 

Αν έχετε κι εσείς οποιοδήποτε από τα σημάδια που δείχνουν ότι δεν αγαπάτε τον εαυτό σας, εύχομαι αφού διαβάσετε αυτό το άρθρο να βρείτε χρόνο για να τα ξαναβρείτε με το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σας – τον εαυτό σας.

1. Ζηλεύετε την ευτυχία, την επιτυχία και τις σχέσεις των άλλων ανθρώπων.
Ένα άτομο που αγαπά τον εαυτό του, όταν συναντά ανθρώπους που έχουν πιο πολλά προσόντα ή επιτυχίες, η άμεση αντίδρασή του είναι η έμπνευση. 

Θέλει να μάθει και να ακούσει περισσότερες εμπειρίες από αυτό το καταπληκτικό άτομο που μπορεί να του διδάξει τόσα πολλά.
Από την άλλη πλευρά, κάποιος που κάνει συνεχώς αυτοκριτική, θα νιώσει ζήλια, ανεπάρκεια και πίκρα. 

Μερικές φορές, το συναίσθημα είναι τόσο έντονο που μπορεί να αρχίσει να μισεί το άλλο άτομο έντονα. 

Στην πραγματικότητα, το μόνο που μισεί είναι ο εαυτός του.

2. Λέτε συνεχώς λευκά ψέματα.
Αν λέτε συχνά ψέματα, είτε μικρά είτε μεγάλα, και ύστερα σκέφτεστε ότι δεν θα έπρεπε να το είχατε κάνει, πιθανόν αυτό να οφείλεται στη σχέση που έχετε με τον εαυτό σας.

Αυτοί που λένε ψέματα συνεχώς στην ουσία ζητούν την έγκριση και την αποδοχή των άλλων.

Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας η αποδοχή και η έγκριση είναι διαρκώς παρούσα διότι πηγάζει από μέσα μας. 

Ωστόσο, όταν βρισκόμαστε σε μια κατάσταση συνεχούς αυτοκριτικής, η αυτοεκτίμησή μας είναι χαμηλή με αποτέλεσμα υποσυνείδητα να προσπαθούμε με κάθε ευκαιρία να γεμίσουμε το κενό.
Με αυτό τον τρόπο, κινδυνεύετε να χάσετε την ακεραιότητά σας από κάποιους ανθρώπους που ίσως σας δείξουν αποδοκιμασία. 

Μην ανησυχείτε όμως, αυτό είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα και δεν θα καταλήξει σε μια παθολογική κατάσταση!

3. Δυσκολεύεστε να κάνετε γυμναστική, να φάτε καλά ή να διακόψετε κακές συνήθειες.
Όταν αγαπάμε κάποιον, είναι αυτονόητο ότι δεν θέλουμε να τον βλάψουμε. Ποτέ δεν θα κάναμε κακό πχ στο παιδί ή τον σκύλο μας.

Όταν βέβαια αντιπαθείτε κάποιον, το ζήτημα είναι διαφορετικό.

Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους βρίσκουν ευχάριστο ακόμα κι απαραίτητο να φροντίζουν καθημερινά το πνεύμα και το σώμα τους. Αυτό είναι φυσικό αποτέλεσμα της συμφιλίωσης με τον εαυτό τους.

Αν σας είναι δύσκολο να δείξετε φροντίδα στον εαυτό σας, ίσως θα πρέπει να προσέξετε έτσι ώστε αυτή η διαδικασία να γίνει μια βασική ανάγκη και να μην αποτελεί κάτι μακρινό που σας προκαλεί ενοχές.

4. Νιώθετε ευτυχισμένοι μόνο όταν όλα πηγαίνουν καλά.
Αυτό είναι κάτι που φαίνεται απολύτως φυσιολογικό. 

Γιατί να είστε ευτυχισμένοι όταν τα πράγματα είναι άσχημα;

Ακριβώς αυτό όμως συμβαίνει στους ανθρώπους που αγαπούν τον εαυτό τους.
Σκεφτείτε ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια. 

Αν κάνετε ένα ταξίδι και βρίσκεστε με καλή παρέα, ακόμα κι αν καθυστερήσει το αεροπλάνο ή το φαγητό έχει απαίσια γεύση, εσείς θα περνάτε καλά. 

Μπορείτε να πάρετε το όλο θέμα ανάλαφρα και να γελάσετε. 

Αν βαριέστε ή είστε δυσαρεστημένοι με την παρέα σας, αυτά τα μικροπράγματα μπορούν να σας τρελάνουν.
Αυτή είναι η δύναμη της σχέσης που έχετε με τον εαυτό σας. 

Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα γελάστε, αδιαφορήστε και δοκιμάστε ξανά. 

Όταν η κατάσταση γίνεται πολύ άσχημη, παρηγορήστε τον εαυτό σας, πάρτε όσο χρόνο χρειαστείτε και διαβεβαιώστε τον εαυτό σας ότι όλα θα πάνε καλά.

5. Θυμώνετε με τον εαυτό σας επειδή παρουσιάζετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω σημάδια.
Αν αισθάνεστε ντροπή ή φόβο επειδή ανακαλύψατε ότι σας λείπει η αυτοεκτίμηση, είναι σίγουρο ότι κάνετε υπερβολική αυτοκριτική.
Τέτοιου είδους άτομα συνήθως επιβάλλουν κάποια πρότυπα στον εαυτό τους. Θεωρούν ότι καθορίζονται από αριθμούς και προσδοκίες. Όταν ανακαλύπτουν ότι με κάποιο τρόπο δεν ανταποκρίνονται, νιώθουν λύπη.

Προσωπικά, πάντα υποστηρίζω το εξής: η αυτοβελτίωση χωρίς αυτοεκτίμηση είναι σαν να χτίζει κάποιος ένα σπίτι πάνω στην άμμο. Χτίζει ξανά και ξανά, αλλά αυτό βυθίζεται συνεχώς.
Πρέπει να χτίσετε θεμέλια με άνευ όρων αυτοαποδοχή ανεξαρτήτως από τα επιτεύγματα και τις προσδοκίες σας. Στη συνέχεια, αν ανακαλύψετε ότι υστερείτε σε κάτι, μπορείτε να ξεκινήσετε με ενθουσιασμό να αποκτάτε καινούριες γνώσεις.

Θεωρώ ότι είμαι ένας από τους επιζώντες αυτής της τρομερής μάστιγας της στέρησης αγάπης. 

Αφού σταθεροποίησα τη σχέση μου με τον εαυτό μου, είδα τη σχέση με το σώμα μου, το μυαλό μου, την οικογένειά μου, τον σύντροφό μου, το παρελθόν μου – με όλα και όλους – να βελτιώνεται ραγδαία.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι, αλλά ξεχνούν ότι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να διορθώσουν είναι η επικοινωνία ανάμεσα στην καρδιά, το μυαλό και το πνεύμα.
Όλα, λοιπόν, εξαρτώνται από εσάς.
Τι θα κάνετε για να αγαπήσετε τον εαυτό σας περισσότερο σήμερα κιόλας;

Vironika Tugaleva

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είναι το παιδί μου στη σωστή ηλικία για να έχει κινητό τηλέφωνο;

«Είναι οι συνθήκες τέτοιες αυτή τη στιγμή, ώστε το κινητό τηλέφωνο να προσφέρει κάτι στο παιδί μου;»

Η αλήθεια είναι, πως το αν το παιδί  μας είναι στη σωστή ηλικία για να έχει πλέον κινητό τηλέφωνο ή όχι, είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολύ τους γονείς όσο το παιδί μεγαλώνει.

Ειδικά όταν αρχίζει το ίδιο να έχει απαιτήσεις επειδή κάποιος συμμαθητής του από την τάξη έτυχε να έχει. Εκεί είναι που αρχίζουν και οι μπελάδες.
"Γιατί να έχει αυτός και εγώ όχι"; Και τι να πεις και να εξηγήσεις και εσύ μαμά σε ένα μικρό παιδί για την προσκόλληση στα κινητά και για την βλάβη που προκαλεί η κατάχρηση τους; 
Όχι μόνο σε παιδιά, αλλά και στους περισσότερους ενήλικες που έχουν πολύ στενή σχέση με το κινητό τους.
Πόσο μάλλον αν είσαι και εσύ μία από αυτούς που δεν αποχωρίζεται εύκολα το κινητό της και με το παραμικρό αγχώνεσαι άμα δεν το βρίσκεις για λίγα δευτερόλεπτα.

Έχει πολύ ενδιαφέρον, μια έρευνα που έγινε από μία Κινέζικη εταιρία κινητών τηλεφώνων, την Huawei πριν κάποιους μήνες, η οποία είχε ως σκοπό, να εξετάσει τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το κινητό του.
Η μελέτη έγινε στην Βρετανία και σε αυτή έλαβαν μέρος περισσότερα από δύο χιλιάδες άτομα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι πλέον ο άνθρωπος, αγχώνεται περισσότερο για το κινητό του παρά για τη δουλειά του!

Σας ξαφνιάζει αυτό;

Κι όμως, διαπιστώθηκε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μεγαλύτερο άγχος για τα επίπεδα στα οποία βρίσκεται η μπαταρία του κινητού του τηλεφώνου, από το άγχος που του προκαλεί μια συνέντευξη για ανεύρεση εργασίας ή από το να καθυστερήσει σε μια σοβαρή επαγγελματική συνάντηση.
Αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό για την σχέση που έχουμε αποκτήσει πλέον με το κινητό μας.

Πως λοιπόν μπορεί να θέλουμε να πείσουμε τα παιδιά μας ότι δεν τα χρειάζονται, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε τόσο εξαρτημένοι από αυτά;

Σύμφωνα με τα στατιστικά, οι περισσότεροι γονείς τείνουν να συμφωνούν στο ότι η περίοδος που τα παιδιά ξεκινούν το γυμνάσιο, είναι η κατάλληλη για να τους πάρουν ένα κινητό τηλέφωνο.

Σύμφωνα με μία έρευνα που έγινε τον περασμένο Ιούλιο σε 1.000 γονείς από την εταιρεία Tesco Mobile, η ηλικία των 11 χρόνων βγήκε η πιο δημοφιλής για να αποκτήσει ένα παιδί κινητό τηλέφωνο.

Το πρόβλημα με τα κινητά πλέον, είναι ότι πέρα από το να καλύπτουν τις ανάγκες για επικοινωνία, δίνουν την πρόσβαση σε ένα σωρό άλλες πληροφορίες.

Σίγουρα θα είναι χρήσιμο για τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε κάποιες από αυτές, όμως για κάποιες άλλες οι γονείς χρειάζεται να πάρουν τα μέτρα τους και να περιορίσουν την απεριόριστη και ανεξέλεγκτη πρόσβαση τους στον κόσμο του Ίντερνετ.

Έτσι, οι ειδικοί υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει η κατάλληλη ηλικία για την απόκτηση κινητού τηλεφώνου που ισχύει για όλα τα παιδιά, αλλά στην ουσία εξαρτάται από κάθε γονιό και το κάθε παιδί ξεχωριστά λαμβάνοντας υπόψιν το τι χρήση θα του κάνει, πόσο μπορεί να το ελέγχει ο γονιός και φυσικά κατά πόσο οι συνομήλικοι του έχουν και εκείνοι κινητό τηλέφωνο.
Είναι και αυτό ένας παράγοντας που δεν μπορεί να μη ληφθεί υπόψιν γιατί αν δεν ληφθεί, πιθανό να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού και έτσι να νιώθει απομονωμένο και αποκομμένο. Έτσι λοιπόν δεν χρειάζεται να αγχώνεστε με το ερώτημα "Πότε είναι η σωστή ηλικία για να έχει το παιδί κινητό τηλέφωνο" αλλά αντίθετα να σκέφτεστε «Είναι οι συνθήκες τέτοιες αυτή τη στιγμή, ώστε το κινητό τηλέφωνο να προσφέρει κάτι στο παιδί μου;»

mothersblog.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης

Πίσω από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μας, κρύβονται οι μεγαλύτερες δυνατότητές μας. Οι φόβοι και οι ανασφάλειες είναι κίνητρα τόλμης και δύναμης.

Η δυναμική διεκδίκηση των ατομικών δικαιωμάτων δεν υποδηλώνει εγωκεντρισμό και επιθετική διάθεση. Επιθετικότητα εκφράζουμε όταν για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων και αδιαφορούμε για τις ανάγκες τους. Η επιθετικότητα ακόμα και αν μας προσφέρει κάποια αισθήματα αυτοδικαίωσης ή εκφόρτισης, μακροπρόθεσμα διαταράσσει τις σχέσεις μας και απομακρύνει του άλλους από κοντά μας. Από την άλλη πλευρά η υποχωρητικότητα δημιουργεί αισθήματα καταπίεσης και η καταπίεση οδηγεί σε εκρήξεις. Η ψύχραιμη διεκδίκηση των ατομικών μας δικαιωμάτων είναι βασική προϋπόθεση για την δημιουργία αρμονικών σχέσεων.
Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση δεν εμπιστεύονται τις ικανότητές τους και εξαρτώνται πολύ από τη γνώμη των άλλων. Αποφεύγουν την ανάληψη ευθυνών και τις πρωτοβουλίες διότι φοβούνται την αποτυχία. Δεν αποδέχονται τον εαυτό τους έτσι όπως είναι και αισθάνονται ότι πρέπει να είναι πάντοτε ευπροσάρμοστοι και καθωσπρέπει για να γίνονται αποδεκτοί. Συνήθως «προγραμματίζονται» να λειτουργούν με τον τρόπο αυτό από την παιδική τους ηλικία. Έχουν υποστεί την αυστηρή κριτική και τις υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων ή την υπερπροστασία και την παρεμπόδιση της ανεξαρτησίας τους.
Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση αισθάνονται ασφαλείς μόνο αν οι άλλοι τους αγαπούν χωρίς να τους κρίνουν ή να τους απορρίπτουν. Αισθάνονται σημαντικοί όταν οι άλλοι τους αναγνωρίζουν επειδή κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους ή πετυχαίνουν τα σχέδιά τους. Κατά βάθος πιστεύουν ότι για να αξίζουν και να τους δεχτούν οι άλλοι δεν θα έπρεπε να είχαν ελαττώματα και να έκαναν λάθη. Λόγω της ευαισθησίας που τους χαρακτηρίζει αισθάνονται συχνά πληγωμένοι, ταραγμένοι και θυμωμένοι από τις απόψεις και τις κριτικές των άλλων.
Η αυτοπεποίθηση δεν χαρακτηρίζει με τον ίδιο τρόπο όλους τους τομείς της ζωής τους. Μπορεί για παράδειγμα να αισθάνονται ότι τα καταφέρνουν πολύ καλά στον επαγγελματικό τομέα αλλά ότι αποτυγχάνουν στον ερωτικό τομέα. Μπορεί να αισθάνονται ότι έχουν πολύ όμορφη εξωτερική εμφάνιση αλλά ότι δεν μπορούν να κάνουν φίλους. Η έλλειψη της αυτοπεποίθησης δεν σημαίνει ότι έχουν χαμηλές ικανότητες αλλά ότι συγκρίνουν τις πραγματικές τους ικανότητές με ένα ιδανικό εαυτό ή με τις εξωπραγματικές προσδοκίες ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων που είναι σημαντικές για αυτούς.
Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρακτηρίζονται από:

• Αισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας.
• Δυσκολία κοινωνικής ένταξης και αισθήματα μοναξιάς.
• Υπερβολική ευθιξία και χαμηλές αντοχές στις συντροφικές σχέσεις.
• Παραμέληση ικανοποίησης βασικών προσωπικών αναγκών.
• Παραμέληση της εξωτερικής εμφάνισης.
• Υπερβολική ενασχόληση με αυτό που οι άλλοι σκέπτονται για αυτούς.
• Υπερβολική ανησυχία μήπως και ενοχλήθηκε κάποιος άλλος εξ’ αιτίας τους.
• Διάχυτο άγχος και συχνά αισθήματα απογοήτευσης.
• Δυσκολία να ερμηνεύσουν με ειλικρίνεια την πραγματικότητα.
• Επικέντρωση στα αρνητικά στοιχεία μιας κατάστασης.
• Μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.
• Δυσκολία να δέχονται φιλοφρονήσεις.
• Έλλειψη εμπιστοσύνης στις προσωπικές τους απόψεις.
• Χαμηλές προσδοκίες από τη ζωή.
• Αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
• Αποφυγή των προκλήσεων.
• Κοινωνική απόσυρση.
• Διαταραχές στη συγκέντρωση, τον ύπνο και τη διατροφή

Τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση χαρακτηρίζονται από:

• Υπευθυνότητα για τις πράξεις τους.
• Αισιοδοξία, δημιουργικότητα, αγωνιστικότητα και τόλμη.
• Συγκρότηση, αυτοέλεγχο και εσωτερική ισορροπία.
• Ανθεκτικότητα στις αρνητικές κριτικές των άλλων.
• Ανεκτικότητα και σεβασμό για τους άλλους.
• Τακτικές αντιμετώπισης

«Ποτέ δεν είναι τόσο δύσκολο να μιλήσουμε όσο όταν ντρεπόμαστε για τη σιωπή μας». La Rochefoucauld (1613-1680)

Κατανόησε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε αυτό που είσαι και αυτό που κάνεις. Μην προσπαθείς να προσδιορίσεις την αξία σου ανάλογα με τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες σου. Είσαι σημαντικός και αξιόλογος ανεξάρτητα από την ποιότητα των συντροφικών σου σχέσεων ή από την επαγγελματική σου σταδιοδρομία.
Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Είσαι ανεπανάληπτος και έχεις τα δικά σου ιδιαίτερα χαρίσματα. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα τα καταφέρνουν καλύτερα ή χειρότερα από σένα. Κάνε μια λίστα με δέκα τουλάχιστον θετικά σου χαρακτηριστικά όπως τίμιος, δημιουργικός, αλτρουιστής, με όμορφα μάτια, καλό γούστο κ.λ.π. Διάβαζε τη λίστα και φέρνε τη συχνά στο νου σου. Κάνε μία λίστα με τις επιτυχίες σου όσο μικρές και αν είναι. Όταν αισθάνεσαι μειονεκτικά η θύμηση αυτών των επιτυχιών θα σου ανεβάζει τη διάθεση.
Φτιάξε ένα κολάζ με αυτά που θέλεις να πετύχεις στη ζωή. Βάλε φωτογραφίες με αυτά που θα ήθελες να έχεις (σπίτι, παιδί, αυτοκίνητο), αυτά που θα ήθελες να κάνεις (σπορ, ταξίδια, χορό), και πρόσθεσε ανάμεσα στις φωτογραφίες λέξεις που εκφράζουν θετικές έννοιες (δύναμη, ηρεμία, χαρά αγάπη).
Αντιμετώπισε τους φόβους σου και αυτοί θα χάσουν τη δύναμή τους. Η δύναμη του φόβου είναι στην ουσία της φανταστική και όχι πραγματική. Αν αντιμετωπίσεις τον φανταστικό φόβο τον αποδυναμώνεις και αυξάνεις την αυτοπεποίθησή σου.
Ξεκαθάρισε τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και βάλε κάποιους ρεαλιστικούς στόχους που θέλεις να πετύχεις για να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Για παράδειγμα καλογυμνασμένο σώμα, βελτίωση της ικανότητας για επικοινωνία, ή εύρεση ερωτικού συντρόφου. Κάνε ένα ακριβές σχέδιο με τα βήματα που χρειάζεται να κάνεις για να πετύχεις αυτούς του στόχους. Ξεκαθάρισε ποιοι άνθρωποι, ποιες επιλογές και ποιες συμπεριφορές μπορούν να σε βοηθήσουν. Με επίμονη και συστηματική προσπάθεια είναι βέβαιο ότι μπορείς να πετύχεις αυτό που θέλεις. Όλες οι αλλαγές ξεκινούν πάντα με το πρώτο βήμα.
Κοίταξε τα λάθη σου μέσα από καθρέπτη και όχι μέσα από μεγεθυντικό φακό.
Μην κολλάς και μην παγιδεύεσαι στις αποτυχίες. Το ότι απέτυχες δεν σημαίνει ότι δεν θα πετύχεις στο μέλλον. Μάθε από την αποτυχία και προσπάθησε πάλι. Όλοι αποτυγχάνουν πριν φτάσουν στην επιτυχία. Τα λάθη σε κάνουν σοφότερο και δυνατότερο. Ο μόνος τρόπος για να μην κάνεις λάθη είναι να αποσύρεσαι από τη ζωή και να μην εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που σου δίνονται. Αποφεύγοντας τις προκλήσεις, μπαίνεις στο περιθώριο. Προχώρα μπροστά συντροφιά με το άγχος και την αγωνία σου. Όταν δεν ρισκάρεις μπορεί να νιώθεις ασφάλεια αλλά δεν βελτιώνεσαι. Βάλε τα χαρίσματα που σίγουρα διαθέτεις στην υπηρεσία ενός υψηλού στόχου.
Βρες κάποια καινούρια δραστηριότητα ή χόμπι. Κάνε κάτι σημαντικό και ευχάριστο για σένα.
Δεν χρειάζεται να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες των άλλων ούτε να δικαιολογείς ή να δίνεις εξηγήσεις στους άλλους γι αυτό που κάνεις, γι’ αυτό που πιστεύεις ή γι αυτό που αισθάνεσαι.
Μη σκέπτεσαι ότι δεν θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις τους στόχους και τα σχέδιά σου. Οι αρνητικές προσδοκίες δεν σου επιτρέπουν να δραστηριοποιηθείς με τον καλύτερο τρόπο και έτσι μπορεί να επαληθευτούν. Ο φόβος μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας.
Έχεις το δικαίωμα να εξηγείς στους άλλους πως θα ήθελες να σου φέρονται και να μην τους επιτρέπεις να θίγουν την αξιοπρέπειά σου.
Ξεκαθάρισε τι είναι αυτό που θέλεις να πετύχεις και πάλεψε όσο μπορείς για να τα καταφέρεις. Τα όνειρά σου μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
Ενίσχυσε τον εαυτό σου προσφέροντάς του κάποιο δώρο όταν έχεις πετύχει κάποιο στόχο.
Μείνε μακριά από αρνητικούς ανθρώπους, βιβλία, ταινίες και καταστάσεις που σε καθηλώνουν στη παρακμή. Αναζήτησε ανθρώπους και ερεθίσματα που μπορούν να σου προσφέρουν ενθάρρυνση και στήριξη.
Μη συζητάς τα σχέδια, τους στόχους και τα όνειρά σου με ανθρώπους που δεν συμμετέχουν στον ενθουσιασμό σου. Με τον τρόπο τους μπορεί να σου δημιουργήσουν αμφιβολίες και να εμποδίσουν την επιτυχία σου.
Μάθε να δίνεις αγάπη και υποστήριξη στους άλλους. Η προσφορά σε βοηθά να νιώθεις σημαντικός.
Δέξου με ψυχραιμία τα κομπλιμέντα που σου κάνουν οι άλλοι, ευχαριστώντας.
Πάρε το λόγο όταν βρίσκεσαι με παρέα και πες αυτό που πιστεύεις. Επικοινώνησε ειλικρινά με τους άλλους. Μίλησέ για τα αληθινά σου αισθήματα σε άτομα που σου προκαλούν άγχος ή φόβο. Αν δεν καταλαβαίνεις κάτι ρώτησε. Δεν είσαι υποχρεωμένος να έχεις καταλάβει αυτό που σου λέει ο άλλος με τον τρόπο που το λέει.
Μάθε κάποια τεχνική αυτοσυγκέντρωσης, χαλάρωσης και αυτοέλεγχου όπως για παράδειγμα πολεμικές τέχνες, χορό, θεατρική έκφραση κ.λ.π.
Δυνάμωσε το σώμα σου με γυμναστική, σπορ και υγιεινή διατροφή.
Αν θέλεις να σταματήσεις μια αρνητική συμπεριφορά, συνήθεια ή συντροφιά αντικατέστησέ την με μία άλλη θετική. Έτσι δεν θα νιώσεις κενό και ματαίωση.
Κλείσε τα μάτια, χαλάρωσε και φαντάσου πως θα είναι ο εαυτός σου όταν θα έχει πετύχει τους στόχους του. Νιώσε τα αισθήματα που συνοδεύουν την επιτυχία. Νιώσε την εμπειρία της χαράς και της ικανοποίησης που θα προκύψει μέσα σου όταν για παράδειγμα θα έχεις βελτιώσει την ικανότητα της επικοινωνίας ή θα έχεις αποκτήσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο ή μια καλύτερη δουλειά.
Γίνε όσο πιο συγκεκριμένος γίνεται ξεκαθαρίζοντας τι είναι αυτό που θέλεις, που σκέπτεσαι και που αισθάνεσαι. 
Μάθε να χρησιμοποιείς συχνά τις παρακάτω προτάσεις.
Θέλω να …
Δεν θέλω να …
Διαφωνώ με …
Έχω διαφορετική άποψη, πιστεύω ότι …
Συμφωνώ με αυτές τις απόψεις που εκφράζεις γι΄ αυτούς τους λόγους αλλά διαφωνώ με εκείνες απόψεις γι’ αυτούς τους λόγους.
Αν πιστεύεις ότι κάποιος σε απορρίπτει, σε μειώνει ή σε εκμεταλλεύεται ζήτησέ του να επιβεβαιώσει αν αυτό συμβαίνει στα αλήθεια και προσπάθησε να καταλάβεις γιατί συμβαίνει. Ζητώντας από τους άλλους να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν αυτό που νομίζεις σε βοηθά να καταλάβεις καλύτερα την αλήθεια. Δίνοντας στους άλλους την ευκαιρία να εξηγήσουν τη συμπεριφορά τους γλιτώνεις από παρεξηγήσεις.

Φρόντισε την εξωτερική σου εμφάνιση.
Είναι φυσικό να αλλάζεις σχέδια και απόψεις για τη ζωή σου και να συμπεριφέρεσαι μερικές φορές απερίσκεπτα, αρκεί να έχεις επίγνωση και να αποδέχεσαι τις συνέπειες των επιλογών σου.
Κάνε τη ζωή που εσύ θέλεις, όπως τη θέλεις. Μην επιτρέπεις στους άλλους να σε κατευθύνουν άμεσα ή έμμεσα. Έχεις το δικαίωμα να είσαι κάπως εκκεντρικός.
Του Νικήτα Καυκιού
enallaktikidrasi.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Europol εντόπισε 241 παιδιά, θύματα σεξουαλικής κακοποίησης - Stop Child Abuse

#Stop Child Abuse

Μια μεγάλη επιχείρηση της Europol, που περιλαμβάνει ερευνητές από 20 περίπου χώρες, είχε ως αποτέλεσμα να αναγνωριστούν περισσότερα από 240 παιδιά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης σε όλο τον κόσμο από το 2014, όπως αποκάλυψε σήμερα (26 Οκτωβρίου) η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία.

Είναι η πρώτη φορά που η Europol δημοσιεύει στοιχεία από την ομάδα εργασίας για την αναγνώριση των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης. 

Η πέμπτη επιχείρηση αυτής της ομάδας, που διήρκεσε δύο εβδομάδες, ολοκληρώθηκε σήμερα. 

Χάρη σε αυτές τις έρευνες, η ευρωπαϊκή υπηρεσία «μπόρεσε να εντοπίσει και να διασώσει 241 θύματα σε όλο τον κόσμο» τα 4 τελευταία χρόνια, δήλωσε ο Φερνάντο Ρουίζ, διευθυντής του κέντρου κατά του κυβερνοεγκλήματος στη Europol. 

«Έχουν ασκηθεί διώξεις σε περίπου 94 υπόπτους σε 28 χώρες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ρουίζ.

Το 2018 συμμετείχαν 27 ερευνητές από 21 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και η Αυστραλία, στην επιχείρηση. 

Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων είχε πρόσβαση στην καρδιά του Ευρωπαϊκού Κέντρου κατά του Κυβερνοεγκλήματος (EC3), όπου οι ερευνητές ανέλυσαν εκατομμύρια εικόνες και βίντεο, προκειμένου να βρουν αποδεικτικά στοιχεία για περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, τα οποία στη συνέχεια στάλθηκαν στις χώρες όπου εντοπίστηκαν οι ύποπτοι και τα θύματα. 

«Αυτές οι χώρες ενημερώνονται για να μπορέσουν να ξεκινήσουν τις δικές τους έρευνες», εξήγησε ο Ρουίζ.

Η Europol χαιρέτισε τις προσπάθειες των πολιτών, που βοήθησαν τους ερευνητές να εντοπίσουν ίχνη των υπόπτων και των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης μέσω του ιστότοπου «Stop Child Abuse», τον οποίο έθεσε σε λειτουργία η υπηρεσία το 2017. 

«Αυτός ο ιστότοπος υπάρχει εδώ και ένα χρόνο και έχουμε λάβει 22.000 e-mail ως απάντηση. Δεν περιμέναμε μια τέτοια ανταπόκριση από τους χρήστες του διαδικτύου», δήλωσε ο Βιλ βαν Γκέμερτ, υποδιευθυντής της Europol. 

«Επτά παιδιά-θύματα σεξουαλικής κακοποίησης διασώθηκαν χάρη σε αυτό τον ιστότοπο», δήλωσε ο ίδιος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

madata
news
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι