Πώς αντιμετωπίζεται η ανθρώπινη κακία;

Όσο θα μεγαλώνεις και θα νομίζεις πως τα έχεις δει όλα (ή σχεδόν) όλα, η ζωή θα έρχεται για να σε διαψεύσει στέλνοντας σου εμπειρίες και μαθήματα που (και αυτά) θα αποτελέσουν την βασική πρώτη ύλη της συναισθηματικής ενηλικίωσης σου.

Κάθε ένας από εμάς, έχει βιώσει με διαφορετικό τρόπο και με ποικίλες μορφές εκφάνσεις ζήλιας, μοχθηρίας και κακίας. Και ίσως προσπαθείς και εσύ όπως και οι περισσότερες να βρεις την αίτια, το λόγο μιας αδικαιολόγητης πισώπλατης μαχαιριάς, ενώ πασχίζεις να επουλώσεις ταυτόχρονα τις πληγές σου.

Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι:

• Αυτοί που δεν σέβονται ιδιαιτερότητες και τα όρια του κάθε ανθρώπου, παραβιάζοντάς τα συνέχεια.
• Αυτοί που δεν σέβονται εσένα, την οικογένεια και τους ανθρώπους της ζωής σου.
• Όλοι αυτοί που επανειλημμένα έχουν δείξει πως δεν χαίρονται με τη χαρά σου, και δεν μπορούν να νιώσουν λύπη με τη θλίψη σου
• Άνθρωποι που δεν έχουν ηθικούς φραγμούς και όρια.
• Όλοι εκείνοι που θα θυσίαζαν αξίες, ιδέες, σχέσεις, ανθρώπους απλά και μόνο για να πετύχουν το σκοπό τους.
• Όσοι κουτσομπολεύουν συνεχώς εσένα και τη ζωή σου στα λάθος άτομα.
• Εκείνοι που κρίνουν, κριτικάρουν και υπονομεύουν τους υπολοίπους για τα πάντα.
• Όσοι σε κακοποιούν λεκτικά, συναισθηματικά ή σωματικά.
• Οι εκμεταλλευτές.
• Οι ψεύτες και οι μυθομανείς

Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που η συναναστροφή και μόνο μαζί τους σε αρρωσταίνει προκαλώντας σου ακόμα και ψυχοσωματικά προβλήματα.

Α. Πώς να αντιμετωπίσεις την κακία ξεκινώντας από το να προστατεύσεις τον εαυτό σου;
Να θυμάσαι πως εσύ και μόνο εσύ ελέγχεις την αντίδραση που θα έχεις απέναντι στην κακία και στη μοχθηρία των ανθρώπων. Μπορεί να μην μπορείς να ελέγξεις πολλές από τις συνθήκες και πολλά από τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή σου, αλλά με εξάσκηση μπορείς να μάθεις πως να αντιδράς στις αρνητικές προ(σ)κλήσεις των ανθρώπων...

Ούτε η θερμόαιμη αντίδραση ούτε και η στωική υπομονετική και παθητική στάση θα σε οδηγήσουν στη λύτρωση από αυτούς τους ανθρώπους.

.... μια ευφυής αντίδραση, όταν κάποιος είναι διαρκώς μοχθηρός απέναντι σου. 

• Πριν επιτεθείς, άσε τον εαυτό σου να νιώσει τι του συμβαίνει. 
• Πάρε βαθιές ανάσες. 
• Σκέψου πως πολύ σύντομα θα το ξεπεράσεις. 
• Πολύ συχνά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως μας πλήγωσε η ανθρώπινη κακία ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. 
• Για να ελευθερωθείς από τον πόνο πρέπει πρώτα να τον έχεις βιώσει. 
• Μην ξεχνάς πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθανθείς προδομένη, θυμωμένη, απογοητευμένη.

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσεις την ανθρώπινη κακία είναι η ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ειδικά αν έχεις δοκιμάσει όλους τους τρόπους προσέγγισης. Μετά την ΑΠΟΣΤΑΣΗ, προσπάθησε να νιώσεις ΟΙΚΤΟ (γιατί δεν πρέπει να ξεχνάς πως πίσω από τόσο προβληματικούς ανθρώπους κρύβεται μεγάλη κακία και μεγάλος πόνος), και μετά ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥ και απεγκλωβίσου. 

Πέτα μακριά από την μικρότητα των ανθρώπων και μην την αφήνεις να σε αγγίζει.

Β. Πώς να αντιμετωπίσεις την κακία αλλά και τον άνθρωπο από τον οποίο προκύπτει;

Ελάττωσε τον χρόνο μαζί τους
Προσπάθησε, εάν είναι δυνατόν, να τους βγάλεις τελείως από τη ζωή σου. 

Αν δεν γίνεται τότε κράτα τις επαφές και τις συζητήσεις μεταξύ σας σε τυπικό επίπεδο.
Συμβιβάσου με το πραγματικό πρόσωπο της κακίας

Αφού θα έχεις περάσει το πρώτο στάδιο της συνειδητοποίησης και του πόνου αντιμετώπισε και...

.......

η συνέχεια εδώ: Ανθρώπινη κακία: Πώς θα την αντιμετωπίσεις; (shape.gr)
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παιδικά ξεσπάσματα

Τρομερά δίχρονα... μικροί εξερευνητές
Αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια, που είναι γεμάτα ενέργεια, δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Δεν ξέρουν πού να διοχετεύσουν όλη αυτή την ενέργεια που έχουν, γι' αυτό και κάποιες φορές (εντάξει θα είμαστε ειλικρινείς - πολλές φορές) ξεσπούν και γκρινιάζουν.

Παιδικά ξεσπάσματα: Φταίει η αντίδραση των γονιών
Η νοοτροπία μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στα μικρά παιδιά, όταν ξεσπούν, γι' αυτό και τις περισσότερες φορές η γκρίνια και το κλάμα ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους και τον έλεγχό μας φυσικά.

Με άλλα λόγια, εμείς οι γονείς μπορούμε να επιδεινώσουμε τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές με τον τρόπο που θα αποφασίσουμε να ελέγξουμε την κατάσταση.

Τώρα, για να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι τα νήπια ναι, μπορεί να είναι προκλητικά, όμως, ως γονείς θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι:
τα ξεσπάσματα είναι φυσιολογικά
τα ξεσπάσματα είναι υγιή
τα ξεσπάσματα είναι αναπόφευκτα

Τα ξεσπάσματα είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά που επιτρέπει στο παιδί να γνωρίσει τον εαυτό του και να μάθει να ελέγχει τα συναισθήματά του.

Ο εγκέφαλος των νηπίων βιώνει τεράστια ανάπτυξη
Ο εγκέφαλος των νηπίων βιώνει τεράστια ανάπτυξη. 

Δεν σκέφτονται λογικά και δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους επειδή ο εγκέφαλός τους είναι ανώριμος. 

Και αυτά τα μικρά ανθρωπάκια δεν έχουν κατακτήσει, μέχρι την ηλικία των 2, τις γλωσσικές δεξιότητες που χρειάζονται για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Τα νήπια αξίζουν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό.
Γι' αυτό πριν το μαλώσετε, πριν το βάλετε τιμωρία και πριν κάνετε κάτι που σίγουρα αργότερα θα το μετανιώσετε σκεφτείτε ότι τα παιδιά σας:⁣
Είναι ακόμη μωρά
Είναι παθιασμένα
Έχουν πλάκα
Σας αγαπούν όσο τίποτε άλλο σε ολόκληρο τον κόσμο
Οι γκρίνιες και τα ξεσπάσματα αρχίζουν πιο νωρίς απ' ό,τι πιστεύετε αλλά δεν διαρκούν για πολύ.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί η Αθωότητα είναι μέρος της Παιδικής Ηλικίας; Childhood Innocence

(...)

Όσοι από εμάς, τόσο οι γονείς όσο και οι δάσκαλοι που ερχόμαστε σε συχνή επαφή με παιδιά (...), έχουμε τεράστια ευθύνη να προστατεύσουμε την αθωότητα των παιδιών. 

Είναι μια δύσκολη δουλειά γιατί πολύ συχνά δεν είμαστε ευαίσθητοι στους τρόπους με τους οποίους η αφέλεια του παιδιού εμφανίζεται στην παιδική ηλικία. 

Childhood Innocence
Επειδή δεν είμαστε πλέον αθώοι οι ίδιοι, υποθέτουμε ότι κανείς δεν είναι αθώος. Όμως τα παιδιά είναι, και πρέπει να το εκτιμήσουμε αυτό.

Γιατί η αθωότητα είναι μέρος της παιδικής ηλικίας; 

Γιατί την έχουν ή την χρειάζονται τα παιδιά; 

    Την έχουν και την χρειάζονται γιατί είναι ένα εργαλείο αντιμετώπισης της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας της ζωής, όταν κάποιος είναι αβοήθητος, όπως είναι τα παιδιά (....) 

Ο φόβος παραλύει. Ακόμη και εμείς οι ενήλικες, που θεωρούμε τους εαυτούς μας λογικούς, μπορεί να νιώθουμε αβοήθητοι, ευάλωτοι, ανίσχυροι και φοβισμένοι, όταν δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα ορισμένων γεγονότων στη ζωή μας. 

(...)

    Αλλά ως ενήλικες, μας χωρίζει από τα παιδιά ο αριθμός των ετών που ζήσαμε και ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μετατρέψει αυτά τα χρόνια σε ουσιαστικές εμπειρίες ζωής που ελπίζουμε να μας έχουν δώσει κάποιο βαθμό σοφίας. 

Επομένως, όταν συμβαίνει κάτι απροσδόκητο στη ζωή μας, χρησιμοποιούμε τις προηγούμενες εμπειρίες μας για να το κατανοήσουμε και να μας καθοδηγήσει ως προς το τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια.
    Τα παιδιά, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν αυτό το πλήθος εμπειριών από τις οποίες να αντλούν μια αίσθηση δύναμης ή ασφάλειας. Αυτό που έχουν τα παιδιά είναι η αίσθηση της αθωότητας. Με αυτή την αθωότητα έρχεται η εμπιστοσύνη. Δεδομένου ότι τα παιδιά δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου των ενηλίκων, πιστεύουν ότι εμείς οι ενήλικες θα το κάνουμε.
Το αν μπορούμε στην πραγματικότητα να λύσουμε αυτά τα παγκόσμια προβλήματα δεν είναι πραγματικά το θέμα εδώ. Μάλλον αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι τα παιδιά μας χρειάζονται αυτήν την εποχή αθωότητας και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό. 

    Μπορούμε να δείξουμε σεβασμό στα παιδιά μας συζητώντας θέματα για ενήλικες έξω από τα αυτιά τους. 

Μπορούμε να περιορίσουμε την τηλεόρασή τους σε προγράμματα που δεν προκαλούν φόβο ή τρόμο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ειδησεογραφικά προγράμματα. 

Μπορούμε να προκαλέσουμε συζητήσεις για τους φόβους, τις ερωτήσεις και τις παρατηρήσεις τους. 

Μπορούμε να απέχουμε από αναλυτικές, λεπτομερείς απαντήσεις και εξηγήσεις στις ερωτήσεις τους και αντ' αυτού απλώς να απαντάμε σε αυτό που ρωτούν. 

Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ακούσουμε ποιες είναι οι ερωτήσεις τους και να μην εισάγουμε τους φόβους μας στις ερωτήσεις τους ή να ενισχύσουμε τις ερωτήσεις τους με την επίγνωσή μας για τα προβλήματα. 

Θυμηθείτε, τα παιδιά είναι αθώα και συνήθως δέχονται τις σύντομες, αληθινές απαντήσεις μας.
    Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και η ευαισθητοποίησή τους  αυξάνεται, είναι σε θέση να κάνουν πιο περίπλοκες ερωτήσεις. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την αυξανόμενη κατανόησή τους για τη φύση του κόσμου μας και να απαντήσουμε στις ερωτήσεις τους με σεβασμό, αλλά και πάλι με ευαισθησία στο γεγονός ότι είναι ακόμη παιδιά σε μετάβαση στο να γίνουν ενήλικες. 

    Δεν χρειάζεται να πούμε στα μεγαλύτερα παιδιά μας περισσότερα από όσα ζητούν, αλλά χρειάζεται να απαντήσουμε και να μοιραστούμε διάλογο μαζί τους που τα κάνει να αισθάνονται σημαντικά.
...............

επιμέλεια κειμένου: χαμομηλάκι
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι