Χειμερινή Ισημερία! Καλό Φθινόπωρο!! - Antonio Vivaldi: Autumn

Καλό Φθινόπωρο, χαμομηλάκια!!

    Tο Φθινόπωρο είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης, η ενδιάμεση ανάμεσα στο καλοκαίρι και τον χειμώνα. Ξεκινά στο Βόρειο ημισφαίριο κατά την φθινοπωρινή ισημερία, στις 21 Σεπτεμβρίου και στις 21 Μαρτίου στο Νότιο ημισφαίριο. Αντίστοιχα στο Βόρειο τελειώνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου21 Ιουνίου στο Νότιο. 
    Ωστόσο, για τη μετεωρολογία οι μήνες Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος στο βόρειο ημισφαίριο και Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος στο νότιο ημισφαίριο απαρτίζουν συμβατικά την εποχή του Φθινοπώρου. 

    Εξαίρεση σε αυτού του είδους τη διαίρεση αποτελεί το Κελτικό ημερολόγιο που ακολουθεί τον Κελτικό ημερολογιακό κύκλο και θεωρεί ως μήνες του Φθινοπώρου τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. 

    Στην εύκρατη ζώνη το φθινόπωρο είναι η εποχή της συγκομιδής. Τα φυλλοβόλα δένδρα χάνουν το φύλλωμά τους, τα χρώματα στη φύση είναι διαφορετικά και ξεκινούν οι πρώτες βροχές, που προετοιμάζουν το έδαφος μεταφέροντας βαθύτερα τα άλατα, μεταλλικά στοιχεία και τις θρεπτικές ουσίες για την επερχόμενη σπορά. 
    Τα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων, ενεργοποιώντας ένα δικό τους αμυντικό μηχανισμό, όταν ωριμάζουν μπορούν και διασπούν τις χρωστικές ουσίες που έχουν παράγει -ανάμεσά τους και την χλωροφύλλη - και τις απορροφούν πίσω στο κοτσάνι για άλλες χρήσεις.

Όταν το πράσινο χρώμα της χλωροφύλλης εξαφανίζεται, τότε αποκαλύπτονται τα υπόλοιπα χρώματα, αυτά που συνήθως αποκαλούνται "φθινοπωρινά".

Τα παιδιά ξέρουν πότε λένε ψέματα οι γονείς και οι δάσκαλοι. Δε μπορούμε να τα ξεγελάσουμε εύκολα

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι γονείς που, στην προσπάθειά τους να κάνουν τη ζωή τους κάπως ευκολότερη, επιλέγουν να πουν μερικά… ψεματάκια στα παιδιά τους!

Parents beware! Children can spot when you're lying - and when you hold back Information

Σύμφωνα όμως με ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, τα παιδιά δεν ξεγελιούνται εύκολα και μπορούν να αντιληφθούν αυτήν την τακτική.

Μάλιστα, γνωρίζουν πότε οι γονείς τους ή οι καθηγητές τους συγκρατούν εσκεμμένα πληροφορίες από τα ίδια. Όπως αναφέρει η έρευνα, μόλις αντιληφθούν ότι «κάτι πάει στραβά», θα προσπαθήσουν να γεμίσουν τα κενά στην πληροφόρηση από μόνα τους.

«Το να καθορίσουμε ποιον μπορούμε να εμπιστευόμαστε είναι μια πολύ σημαντική δεξιότητα, που μαθαίνει κανείς σε πολύ μικρή ηλικία, καθώς η γνώση μας για τον κόσμο προέρχεται από άλλους ανθρώπους» εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης Hyowon Gweon στη MailOnline.

«Όταν κάποιος μας παρέχει μια πληροφορία, αυτό που μαθαίνουμε δεν είναι μόνο αυτό που μας μεταφέρει, αλλά και κάτι για το ίδιο το άτομο. Αν η πληροφορία είναι ακριβής και ολοκληρωμένη, τότε μπορεί να εμπιστευτούμε ξανά αυτό το άτομο στο μέλλον. Αν όμως μας μεταφέρει κάτι λάθος ή αποκρύψει μέρος της πληροφορίας που θα ήταν σημαντικό να γνωρίζουμε, τότε δεν θα κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη μας. Αντίθετα, θα γίνουμε περισσότεροι σκεπτικοί τόσο για το ίδιο το άτομο, όσο και γι’ αυτά που μας λέει και θα αναζητήσουμε πληροφόρηση και από άλλες πηγές» πρόσθεσε η ίδια.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cognition.

«Χτίστηκε» επάνω σε μία μελέτη του 2011, στην οποία οι ερευνητές μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά συμπεριφέρονται όταν ένας δάσκαλος εξηγεί μόνο μία λειτουργία ενός παιχνιδιού, το οποίο μπορεί να κάνει τέσσερα διαφορετικά πράγματα.

«Τα παιδιά μπορούν να αξιολογήσουν τους άλλους βασιζόμενα στο ποιος τους παρέχει επαρκή πληροφόρηση ή όχι, για την εξαγωγή κάποιου συμπεράσματος. Ακόμη, μπορούν να προσαρμόσουν τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν κάτι από ένα δάσκαλο, ανάλογα με το αν αυτός έχει διαπράξει κάποια “αμαρτία παράλειψης” ή όχι» κατέληξε η Dr. Gweon.

enallaktikidrasi

Δεν πρέπει να λέμε Ψέματα στα Παιδιά μας - Parenting by lying in childhood is associated with negative developmental outcomes in adulthood

Έρευνα αποδεικνύει γιατί οι γονείς δεν πρέπει να λένε ψέματα στα παιδιά τους

«Αν δεν σταματήσεις να τρως τόση πολλή πίτσα, θα αρχίσεις να μοιάζεις σαν πίτσα».

Ήταν μια συνηθισμένη προειδοποίηση που άκουγα ως παιδί, αφού η πίτσα ήταν το αγαπημένο μου φαγητό και το μόνο που ήθελα να τρώω.

Φυσικά η δήλωση ήταν ένα γελοίο ψέμα, όμως ήμουν τόσο μικρή, που ο εγκέφαλός μου είχε αρχίσει σοβαρά να ανησυχεί μήπως αρχίσω να μεταμορφώνομαι σε πίτσα.

Είναι πολύ συνηθισμένο οι γονείς να λένε τέτοιου ή παρόμοιου είδους μικρά ψέματα στα παιδιά:

«Αν δεν βάλεις τα παπούτσια σου αμέσως, θα φύγω και θα σε αφήσω εδώ»,

«θα λείψω μόνο για 2 λεπτά»,

«Αν συνεχίσεις να τραβάς τα μαλλιά της αδερφής σου, θα πέσουν τα δικά σου».

Μπορεί να θεωρείτε ότι τα μικρά αθώα ψέματα σε μικρά παιδιά δεν είναι και σπουδαίο πρόβλημα, ειδικά αν έχουν καλή πρόθεση, όπως το να ενθαρρύνουν μια καλή συμπεριφορά ή να αποθαρρύνουν μια κακή.

Αλλά σύμφωνα με μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό Journal of Experimental Child Psychology, λέγοντας ψέματα στα παιδιά μας, τα διδάσκουμε ορισμένες αρνητικές κοινωνικές συνήθειες.

Οι επιστήμονες ζήτησαν από 379 ενήλικες να θυμηθούν τα ψέματα των γονιών τους, ύστερα εξέτασαν το πώς και αν αυτοί πια έλεγαν ψέματα ως ενήλικες στους γονείς τους, αλλά και άλλες κοινωνικές τους συμπεριφορές.

Βρήκαν ότι όσοι είχαν ακούσει ψέματα από τους γονείς τους ως παιδιά συχνά έλεγαν και οι ίδιοι ψέματα στον εαυτό τους.

Δυσκολεύονταν επίσης να αντιμετωπίσουν ψυχολογικές και κοινωνικές προκλήσεις: ήταν πιο ανήσυχοι, εγωιστές και πιο χειριστικοί, ένιωθαν όμως και περισσότερη ντροπή και τύψεις και είχαν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς.

Μπορεί τα ψέματα να φαίνεται πως μας εξασφαλίζουν χρόνο ως γονείς και αυτός φαίνεται να είναι ο βασικός λόγος.

Όταν όμως οι γονείς λένε στα παιδιά ότι η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη τακτική, αλλά επιδεικνύουν ανειλικρίνεια μέσα από τα ψέματα, μια τέτοια συμπεριφορά στέλνει αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα στα παιδιά. Η ανειλικρίνεια των γονιών βλάπτει την εμπιστοσύνη των παιδιών.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα ψέματα μπορούν επίσης να επηρεάσουν την αίσθηση αυτονομίας και αξίας στα παιδιά, επειδή όταν τους λέμε ψέματα τα υποβαθμίζουμε, υπονοώντας ότι δεν θα καταλάβουν την αλήθεια. Φυσικά, ένα τέτοιο συναίσθημα πληγώνει τα παιδιά και έχει κόστος για την ψυχική τους ανάπτυξη.

Αντί να λέμε ψέματα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε εναλλακτικούς τρόπους ώστε να καταλάβουν.

Για παράδειγμα, αν ένα παιδί 4 ετών ρωτήσει από πού έρχονται τα μωρά, δεν χρειάζεται να φτιάξουμε φανταστικά σενάρια.

Μπορούμε απλά να πούμε ότι τα μωρά μεγαλώνουν στην κοιλιά της μαμάς μέχρι να είναι έτοιμα να γεννηθούν και οι υπόλοιπες λεπτομέρειες μπορούν να αναφερθούν όταν το παιδί μεγαλώσει λίγο.

Η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη τακτική – και ως γονείς, είναι σημαντικό να είμαστε πρότυπα συμπεριφοράς γι’ αυτά καθώς μεγαλώνουν και χτίζουν τη δική τους συμπεριφορά και προσωπικότητα.

Μετάφραση – Επιμέλεια: Στέφη Βαρούχου

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι