Πώς μπορείτε να διδάξετε ένα παιδί να φυσάει τη μύτη του;

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν να καθαρίζουν τη μύτη τους; Κάτι που για τους ενήλικες είναι απλό για τα παιδιά είναι ξένο και πρωτόγνωρο ως εμπειρία.

Καταρροή, μύξα, καταρροή... Πόσο υγρό μπορεί να έχει η μύτη ενός παιδιού; Προτού τα παιδιά μάθουν να χρησιμοποιούν χαρτομάντιλο, όπως εμείς οι ενήλικες χρησιμοποιούν ασυναίσθητα τα πουκάμισά τους ή ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους για να σκουπιστούν.

Σίγουρα αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Όμως, επειδή τα παιδιά είναι μιμητικά όντα παραδειγματίζονται τα πρώτα χρόνια της ζωής τους από την οικογένειά τους καθώς αυτές τις προσλαμβάνουσες έχουν.

Έτσι, αν αφήσετε τα παιδιά να πειραματιστούν μόνα τους κάνοντας διαφορετικές δραστηριότητες, θα μάθουν γρήγορα και αποτελεσματικά. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μαθαίνουν μέσα από τις αισθήσεις τους και όχι μέσα από αφηρημένες έννοιες. Δεν θα μάθουν ακούγοντάς σας, όσο κι αν προσπαθήσετε να τους εξηγήσετε λεκτικά και με βάση τη λογική ορισμένα πράγματα. Στον αντίποδα, η εμπειρία είναι ο καλύτερος δάσκαλος.

Τα παιδιά έχουν μια φυσική τάση για ανεξαρτησία. Θέλουν να κάνουν πράγματα μόνα τους, έτσι νιώθουν ικανά και όλη αυτή η εμπειρία τους αρέσει ιδιαίτερα.

Όταν επιτρέπετε στα παιδιά να κάνουν πράγματα μόνα τους, προσαρμόζετε τη μάθηση στη δομή του εγκεφάλου και ικανοποιείτε τις βασικές τους ανάγκες. Επίσης, η Μαρία Μοντεσσόρι ανέπτυξε ένα ολόκληρο πεδίο σπουδών που λέγεται δεξιότητες ζωής και μέσα σε αυτό το πεδίο βρίσκεται ένας υποτομέας που σχετίζεται με την αυτοφροντίδα, που γίνεται μέσω της εξάσκησης.

Λοιπόν, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον καθαρισμό της μύτης;

Για να μάθετε στα παιδιά να φυσούν τη μύτη μόνα τους, πρέπει να τα αφήσετε να πειραματιστούν. Τοποθετήστε ένα πακέτο χαρτομάντιλα, έναν μικρό κάδο σκουπιδιών και έναν καθρέφτη σε ένα προσβάσιμο ράφι και δείξτε τους πώς φυσάτε τη μύτη σας και μετά αφήστε τους να το δοκιμάσουν. Θα χρειαστεί χρόνος και εξάσκηση, αλλά στο τέλος θα δείτε ότι λειτουργεί.

Πώς μοιάζει μια επίδειξη;

Επειδή τα παιδιά σάς παρακολουθούν και σάς μιμούνται, δείξτε τους αυτή τη μέθοδο: πάρτε ένα χαρτομάντιλο, κλείστε το ένα ρουθούνι και φυσήξτε. Στη συνέχεια κάντε το ίδιο με το άλλο ρουθούνι. Όταν τελειώσετε, πετάξτε το χαρτομάντιλο στα σκουπίδια και πλύντε τα χέρια σας.

Τι μπορείτε να κάνετε όταν πρέπει ακόμα να σκουπίζετε τη μύτη τους;

Αντιμετωπίστε ολόκληρο το θέμα της περιποίησης του σώματός τους ως μια ιερή διαδικασία. Το σώμα του παιδιού σας είναι ό,τι πιο προσωπικό και ιερό πράγμα διαθέτει, όπως φυσικά ισχύει και για εσάς και οφείλετε να το σεβαστείτε όταν το φροντίζετε. Εξηγήστε τους ότι πρόκειται να τους καθαρίσετε τη μύτη καθώς γι΄αυτά είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία που πιθανά να τα τρομάξει.

Αν το παιδί σας κλαίει και δείχνει τρομαγμένο μην θυμώσετε μαζί του. Αντίθετα, αν συνεργαστείτε μαζί του θα διαπιστώσετε ότι θα έχει λιγότερη αντίσταση καθώς τα παιδιά έχουν την τάση να εμπιστεύονται τους γονείς τους. Τέλος μην ξεχνάτε να τα επιβραβεύετε και να τα ενθαρρύνετε για κάθε μικρό ή μεγάλο επίτευγμά τους. Έτσι, τα μαθαίνετε να τολμούν, να έχουν την περιέργεια να μαθαίνουν και τη διάθεση να εξελίσσονται ενώ συγχρόνως αποκτούν αυτοπεποίθηση.

Ευτέρπη Τρίμη

onmed.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πού έφτιαξαν για πρώτη φορά τη χωριάτικη σαλάτα;

Η χωριάτικη σαλάτα είναι η αγαπημένη των Ελλήνων και βρίσκει τη θέση της στο τραπέζι του σπιτιού, της ταβέρνας και του εστιατόριου.

Την αγαπούν μικροί και μεγάλοι και σύμφωνα με τους διατροφολόγους αποτελεί ένα πληρέστατο γεύμα.

Ποια είναι όμως η προέλευσή της;

Στα τέλη του 19ου αιώνα η ντομάτα μπήκε για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων, αλλά όχι ως συστατικό της χωριάτικης σαλάτας, αν και όσοι δούλευαν σε χειρωνακτικές εργασίες στην επαρχία –αλλά και  στις πόλεις-, έπαιρναν μαζί τους για φαγητό της ημέρας κρεμμύδι, ελιές,  αγγούρι και σε ελάχιστες περιπτώσεις λίγο τυρί και ντομάτα, συνοδευόμενα με μία χοντρή φέτα ψωμιού.

Όλα μαζί τα έδεναν σε μία πετσέτα κουζίνας, χωρίς να τα κόβουν σε κομμάτια. Πώς τα έτρωγαν; Δαγκώνοντάς τα και κόβοντας κομμάτια.

Η άλλη διάσταση

Οι άνθρωποι της πόλης, οι αστοί ήταν εκείνοι που έδωσαν μία άλλη μορφή στα λαχανικά, βάζοντάς τα στο τραπέζι, κομμένα και ταιριασμένα με το ελαιόλαδο. Η εκδοχή όμως, που πλησιάζει την τελική μορφή της σαλάτας όπως την ξέρουμε, δεν δείχνει ως καταγωγή της χωριάτικης κάποιο ελληνικό χωριό, αλλά το κέντρο της Αθήνας.

Λέγεται ότι κάπου ανάμεσα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 η τουριστική ανάπτυξη έκανε τους ταβερνιάρηδες της Πλάκας να εφεύρουν τη χωριάτικη σαλάτα για να ξεγλιστρήσουν από τη χρέωση των αγορανομικών διατάξεων. Οι αγορανομικές διατάξεις είχαν στα είδη διατίμησης τις αγγουροντοματοσαλάτες, κάτι που απαγόρευε στους επαγγελματίες να χρεώνουν κατά βούληση. Με το κόλπο της πρόσθεσης του κομματιού της φέτας κατάφερναν να βγουν από τη διατίμηση και να πουλήσουν τη σαλάτα τους σε όποια τιμή ήθελαν.

Και μπορεί οι ταβερνιάρηδες να κέρδισαν χρήματα, αλλά η Ελλάδα κέρδισε τη Greek salad της, γνωστή στα πέρατα του κόσμου, που συνοδεύεται πάντα με την «παπάρα» ή «τη βούτα» με το ψωμί στο ζουμί της σαλάτας.

in.gr

Όταν βλέπεις με καθαρά μάτια...

Θα υπάρξουν φορές στη ζωή που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να έχει άδικο στο πώς βλέπει μια κατάσταση. Άλλες φορές θα εθελοτυφλεί ή θα αρνείται να δεχτεί οποιαδήποτε αλλαγή στην οπτική του. Την “οπτική γωνία” που διαμορφώνει μέσα από τη σύνδεση του μυαλού με τα μάτια. Τα μάτια του ανθρώπου δεν έχουν απλά την ιδιότητα της όρασης. Είναι πύλες που συνδέουν τον εσωτερικό του κόσμο με αυτόν του περιβάλλοντος του. Όσο του επιτρέπουν να προσλάβει ερεθίσματα που θα καθορίσουν τις πράξεις του, άλλο τόσο γίνονται μέσον για να εκπέμψει τι νιώθει και τι σκέφτεται.

Η επιρροή των οπτικών ερεθισμάτων στο μυαλό και την καρδιά και η τελική διαχείριση τους συντελούν, εν μέρει, στο να γίνουμε αυτοί που είμαστε. Αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε οδηγούν σε αυτά που κάνουμε και κατ’ επέκταση η οπτική μας φτιάχνει τον χαρακτήρα μας. Το αποτύπωμα αυτής της ταυτότητα μας εκπέμπεται στη συνέχεια προς τα έξω από το βλέμμα: “τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής”, λένε. Έτσι επικοινωνούμε, αλληλεπιδρούμε και αναπτύσσουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Οι πύλες των ματιών παραμένουν ανοιχτές σε κάθε νέα εμπειρία, για να δεχτούν και να προβάλλουν. Τα όρια τους στενεύουν, όσο στενεύει και η οπτική μας. Τα μάτια θολώνουν από το ψέμα, την υποκρισία, το φανατισμό, τον εγωισμό, την ανασφάλεια. Μεγαλώνοντας όμως, μέσα από αυτή τη διαδικασία, ο άνθρωπος αλλάζει. Οι καταστάσεις τον ωθούν να “καθαρίσει τη ματιά του”. Ανάλογα με το πόσο βαθιές είναι οι ρίζες της οπτικής του, το πλήγμα της αλλαγής θα είναι λιγότερο ή περισσότερο βαρύ.

Όταν αρχίσεις και βλέπεις τα πράγματα με καινούρια μάτια, απαλλαγμένα από προκαταλήψεις, συνήθειες και απωθημένα, ξαφνικά όλα μοιάζουν πιο απλά. Κατανοείς πλέον καλύτερα το γιατί συνέβησαν κάποια γεγονότα στη ζωή σου, γιατί διαιωνίζονται καταστάσεις, ποιούς ανθρώπους αγαπάς και ποιοί σε αγαπούν πραγματικά. Το μονοπάτι της αυτογνωσίας εμφανίζεται μπροστά σου και σε καλεί να το ακολουθήσεις.

Είναι πραγματικά όμορφο να βλέπεις με καινούρια μάτια. Ίσως αρχικά να σου προκαλέσει πόνο, όταν αναλογιστείς τις ευθύνες που μπορεί να έχεις για λάθη που έκανες ή όταν ανακαλύψεις ελαττώματα που δεν είχες δει πρωτύτερα. Η ελευθερία της κάθαρσης όμως μέσα σου θα σε οδηγήσει να βρεις τη δύναμη για να χτίσεις από την αρχή. Πάνω σε νέες βάσεις να βάλεις καινούρια θεμέλια. Γιατί όταν καθαρίζουν τα μάτια, τα αναθεωρείς όλα στη ζωή. Κι αυτή είναι πάντα μια καινούρια αρχή.

Δεν είναι ότι δε θα ξανακάνεις λάθος ή δε θα θολώσει πάλι η ματιά σου. Όσο αποκτάς βιώματα μέσα από εσένα ή τους άλλους, τόσο πιο ώριμος γίνεσαι να αντιμετωπίσεις καταστάσεις. Πιο υποψιασμένος και πιο έτοιμος να παρατηρήσεις. Και καθαρίζουν και πάλι τα μάτια. Και μαζί με τα μάτια καθαρίζει κι η συνείδηση. Κι ο άνθρωπος με καθαρά μάτια και καθαρή συνείδηση δεν έχει να φοβηθεί κανένα δάκρυ.

Δημοσίευση: Εναλλακτική Δράση

fotostalida.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι