Άλλο ένα βράδυ...

«Μην περιμένεις να γίνουν όλα τέλεια για να προχωρήσεις.

Ο χρόνος, οι συνθήκες, οι άνθρωποι ή οι καταστάσεις να αλλάξουνε για να βάλεις εσύ μπροστά.

Πίσω θα μένεις έτσι μόνο, άπραγος, γκρινιάζοντας για τη ζωή και για τις ευκαιρίες όλες που δεν σου δόθηκαν ή ελπίζοντας πως κάποιο χέρι μαγικό, θα έρθει και όλα θα τα αλλάξει.

Δεν πάει όμως έτσι το πράγμα, να το ξέρεις.

Αν δεν ρισκάρεις, αν δεν σπάσεις τα κουτάκια, τα οποία έχεις στο μυαλό σου, αν δεν βγεις από την ζώνη ασφαλείας που ο ίδιος έχεις θέσει σε εσένα, μην περιμένεις να πετύχεις κάτι.

Θα περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, και χαμπάρι δεν θα ‘χεις πάρει, για το τί λέγεται ζωή.

Και δεν θα σου έλεγα κάτι, αν ήσουν καλά, αν ήσουνα ευτυχισμένος. Σε βλέπω όμως. 

Παιδεύεσαι. Μιζεριάζεις. Δεν σου αρέσει αυτό που βιώνεις.

Μην περιμένεις να γίνουν όλα τέλεια, για να προχωρήσεις.
Βάλτο καλά στο νου σου.
Το τέλειο δεν είναι προϋπόθεση. Σκοπός είναι.»

Άλλο ένα βράδυ με βρίσκει να μονολογώ. Ίσως με ακούσω. Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Θα σε αδικήσουν

Θα σε αδικήσουν στη ζωή. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Δεν μπορείς να τρέφεις αυταπάτες, ότι θα περάσουνε τα χρόνια, και εσύ θα την έχεις βγάλει καθαρή.

Και θα είναι άνθρωποι άγνωστοι, ξένοι αυτοί που θα το κάνουν, θα είναι όμως και άνθρωποι δικοί σου, κοντινοί. Θα είναι η γυναίκα σου, ο άντρας σου, οι φίλοι, τα παιδιά, τα αδέρφια.

Όσο πιο νωρίς συμβιβαστείς με την ιδέα αυτή, τόσο πιο ελεύθερος θα είσαι. Τόσο λιγότερο θα οργίζεσαι και θα μνησικακείς και έτσι, τόσο λιγότερο παίδεμα θα έχεις.

Θα σε αδικήσουν στη ζωή. Να το ξέρεις.

Δεν το περιμένεις; Μεγαλώνουμε σε ένα σύστημα, το οποίο έχει την τάση να θεοποιεί το εγώ μας. Από την κοιλιά της μάνας μας ακόμα, από τα χρόνια μας τα παιδικά νιώθουμε το επίκεντρο. Πως όλα θα πηγαίνουνε ρολόι,  όλοι με τα νερά μας. 

Είναι όμως μια ψευδαίσθηση αυτό. 

Και το καταλαβαίνει καλά ο καθένας μεγαλώνοντας.

Θα σε αδικήσουν στη ζωή.

Ηρέμησε όμως. Δεν μπορείς ούτε για τα πάντα να σκας, ούτε τους πάντες στη θέση τους να βάλεις. Άσε να περάσει ό,τι μπορείς. Και ας έχεις δίκιο. Και ας σε πνίγει. Και ας μην είναι έτσι το σωστό… Ό,τι μπορείς να αφήσεις, άστο να περάσει.

Θα σε αδικήσουν. Άστους. Μην θυμώνεις.

Άλλωστε στην τελική, πάει πολύ, και αδικημένος, και οργισμένος να ‘σαι πάντα εσύ στο τέλος.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

My body, my shame… – Μηνιαία μαθητική εφημερίδα

Πόσες φορές στη ζωή σου έχεις έρθει αντιμέτωπος με υποτιμητικά σχόλια για την εξωτερική σου εμφάνιση και το σώμα σου; 

Πόσες φορές διάβασες σε κάποιο περιοδικό tips, για να χάσεις βάρος «σε χρόνο dt» και να εξαφανίσεις τις «ατέλειες»; 

Ή πόσες φορές σε κάποια κωμική σειρά γέλασες με το αστείο που έγινε σε βάρος κάποιου υπέρβαρου; 

Όλα αυτά αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα περιπτώσεων body-shaming.

Από μεγάλες σταρ του Hollywood μέχρι εσένα και εμένα, όλοι έχουμε δεχτεί κακεντρεχή σχόλια για την εξωτερική μας εμφάνιση. Ή μπορεί –ακόμα χειρότερα- να τα έχουμε κάνει εμείς στους άλλους. Και αναρωτιέμαι, ποιος δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε από εμάς να κρίνουμε το σώμα κάποιου άλλου; Ποιος μας όρισε κριτές, δικαστές ή σχολιαστές; Ποτέ δε θα καταλάβω την ψυχολογία ενός ατόμου που, όταν σε βλέπει, προτιμά να σου πει κάτι αρνητικό για την εμφάνισή σου από το να σου κάνει ένα θετικό σχόλιο που θα σου φτιάξει τη διάθεση.

Ας απελευθερωθούμε, λοιπόν, από τα δεσμά της κριτικής! 

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κρίνουν και θα μας κάνουν να αισθανθούμε άσχημα, ωστόσο εμείς οφείλουμε να μην αφήσουμε τα κακοπροαίρετα σχόλιά τους να μας επηρεάσουν. 

Ας αγαπήσουμε το σώμα μας όπως την ψυχή μας και ας μην ξεχνάμε ότι το σώμα είναι απλώς η βιτρίνα!

ΔΡΑΓΑΝΟΓΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

1ο ΓΕ.Λ. Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης

Τεύχος 52(σχ.έτος 20-21)

anoixta-xartia