Διδυμάκια μου, η αγάπη πολλαπλασιάζεται δεν διαιρείται!

Όσες φορές κι αν έχω πέσει στα πατώματα και έχω ανοίξει διάπλατα τα χέρια μου να σας αγκαλιάσω και τους δύο μαζί, ξέρω πως εκείνη τη στιγμή κανείς από τους δύο σας δεν παίρνει όοολη μου την αγάπη. 

Ούτε τις φορές που σας χαζεύω να παίζετε, ούτε εκείνες δεν δίνω όλη μου την προσοχή σε εσένα, μόνο σε σένα. 

Κι όταν κλαις και όταν με ικετεύεις να σε σηκώσω στα χέρια και τα χέρια μου είναι κατειλημμένα από τον αδερφό σου ή την αδερφή σου, πάλι νιώθω άσχημα που δεν έχω άλλο ένα ζευγάρι χέρια να σε σηκώσω κι εσένα! 

Κι όταν διδυμάκια μου σας ταΐζω, πάλι η φροντίδα μου και η περιποίηση μου μοιράζεται. 

Διαβάζω στα διάφορα ρητά στο διαδίκτυο ότι η αγάπη όταν έχεις δίδυμα πολλαπλασιάζεται, δεν διαιρείται. 

Όμως η προσοχή, η φροντίδα, ο χρόνος, η αφοσίωση, η όρεξη για παιχνίδι, οι αγκαλιές, όλα αυτά -θέλοντας και μη- διαιρούνται.

Και να σου οι τύψεις μετά, και παρά τον προγραμματισμό για να τα μοιράσεις όλα δίκαια, θες κάποιες φορές σε κάποιο από τα δύο να δώσεις λίγο παραπάνω! 

Αλλά αυτό δε γίνεται εύκολα, γιατί στην περίπτωση των διδύμων οι ανάγκες είναι παράλληλα οι ίδιες! 

Δεν είναι όπως με δύο παιδιά διαφορετικής ηλικίας, που έχουν ζήλιες κ.τ.λ. 

Μιλάω για ανάγκες! Που σε φτάνουν πραγματικά στο σημείο να παρακαλάς να σου φυτρώσουν άλλα δύο χέρια, όχι για να προλάβεις, αλλά για να μην αδικήσεις!

Όλα αυτά βέβαια γίνονται μέσα σου, γιατί έξω το παίζεις πειθαρχία «κι έτσι».

Ένα από τα θετικά που θα βγει πιθανότατα από όλο αυτό είναι ότι τα διδυμάκια θα μάθουν να μοιράζονται τα πάντα και για πάντα! 

Μαθαίνουν να περιμένουν, να νιώθουν εμπιστοσύνη και να ξέρουν ότι κάτι μπορεί να αργεί να γίνει, αλλά στο τέλος γίνεται.

Μαθαίνουν να είναι λιγότερο ζηλιάρικα και μαθαίνουν, πιθανώς, να συνυπάρχουν καλύτερα με άλλα παιδάκια.

Σας αγαπώ τόσο πολύ! Και στο τέλος-τέλος έχουν δίκιο:
Η αγάπη πολλαπλασιάζεται δεν διαιρείται!

Άντα Μελά

via - taz

Τόνωση δεν προσφέρει μόνο ο καφές Για μεγάλα αλλά και μικρά «χαμομηλάκια» 😉

Όταν τα επίπεδα της ενέργειάς μας πέφτουν, τότε η μόνη λύση που μας έρχεται στο μυαλό ακούει στο όνομα καφεΐνη. 
Ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες γυναίκες στα 30 τους καταναλώνουν 165 mg καφεΐνης καθημερινά, αριθμός που στην ηλικία των 50 “σκαρφαλώνει” στα 225 mg.

Aυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραλείπουμε τον πρωινό μας καφέ- ας μην ξεχνάμε και τα πολύτιμα αντιοξειδωτικά που περιέχει, είναι σημαντικό όμως να μην βασιζόμαστε μόνο σ' αυτόν για να τα βγάλουμε πέρα «ενεργειακά» στη διάρκεια της ημέρα. 

Υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να τονώσουμε την ενέργειά μας- παρακάτω σας παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα από αυτά.

Βάλτε στο στόμα σας μια τσίχλα.

Η τσίχλα δεν δροσίζει απλώς την αναπνοή, αναζωογονεί και το σώμα. Μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2012 έδειξε ότι οι άνθρωποι που μασούσαν τσίχλα για 15 λεπτά ένιωθαν λιγότερο νυσταγμένοι και σε μεγαλύτερη εγρήγορση από εκείνους που δεν το είχαν κάνει. Το μάσημα της τσίχλας αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό και την ροή αίματος στον εγκέφαλο. Επίσης, ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα, αυξάνοντας την εγρήγορση. Προτιμήστε μία τσίχλα με γεύση μέντας- διεγείρει τις νευρικές ίνες, σαν να ρίχνατε νερό στο πρόσωπό σας.

Επιλέξτε υδατάνθρακες ολικής άλεσης.

Προσοχή όμως στις υπερβολές. 

Αν το παρακάνετε θα προκαλέσετε αύξηση της έκκρισης σεροτονίνης, που θα σας προκαλέσει υπνηλία. Η καλύτερη ώρα της ημέρας για μια γενναία δόση από υδατάνθρακες ολικής άλεσης είναι το πρωί.

Ναι, οι υδατάνθρακες προσφέρουν ενέργεια. 
Αν όμως προέρχονται από λευκό αλεύρι, θα ανεβάσουν γρήγορα τα επίπεδα της ενέργειάς σας, τα οποία στη συνέχεια θα πέσουν εξίσου απότομα. 

Τα δημητριακά ολικής άλεσης, από την άλλη πλευρά, μπορούν να σας χαρίσουν πραγματική ενέργεια. Τα άτομα που αντικατέστησαν τους υδατάνθρακες στη διατροφή τους με ολικής άλεσης, παρουσίασαν αύξηση της ενέργειάς τους. 

Ανάψτε τα φώτα.

Τα δυνατά φώτα “ξυπνούν” τον εγκέφαλο.

Μάθετε κάτι νέο.

Το πιο αποτελεσματικό όμως είναι να προσπαθήσετε να μάθετε κάτι νέο- π.χ. να ακούσετε ένα podcast που έχει να κάνει με την εργασία σας.

Για να ξεφύγετε από τη μεσημεριανή νύστα στη δουλειά, συνήθως τσεκάρετε τα e-mail σας, κάνετε κάτι διαφορετικό ή φτιάχνετε τη λίστα “to do” για την επόμενη ημέρα. 

Φυτέψτε ένα φυτό.

Η κηπουρική, όχι μόνο θα σας σηκώσει από την καρέκλα, αλλά μπορεί να σας διασκεδάσει. Αν την αγαπάτε, η ενασχόληση με αυτήν, θα σας γεμίσει ενέργεια.

Βάλτε το αγαπημένο σας τραγούδι.

Έχετε παρατηρήσει ότι όταν στο ραδιόφωνο παίζει το αγαπημένο σας τραγούδι, οδηγείτε γρηγορότερα; Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μουσική είναι ιδιαιτέρως αναζωογονητική- ιδίως όταν παράλληλα τραγουδάτε. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου βρήκαν ότι το τραγούδι αυξάνει την ενέργεια και μειώνει την ένταση, σχεδόν όσο και μία προπόνηση.

Κάντε μασάζ στα αυτιά σας.

Πιέζοντας ελαφρά το εξωτερικό πτερύγιο του αυτιού σας, θα αναζωογονήσετε όλο σας το σώμα. H πιεσοθεραπεία στο συγκεκριμένο σημείο, όπου περνούν οι μεσημβρινοί της ενέργειας, θα βοηθήσει την ενέργεια του σώματος να συνεχίσει να κυλά απρόσκοπτα.

Πιέστε την άκρη του αυτιού σας με τα δύο δάχτυλά σας και τρίψτε το απαλά με κινήσεις πάνω-κάτω για 10-30 δευτερόλεπτα.

stogiatro

Η Σωστή Συμπεριφορά ενός Γονιού στον Πρώτο Χρόνο Ζωής του Παιδιού

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όσους έχουν στα χέρια τους, στην αγκαλιά τους, ένα μωράκι. Ένα μικρό παιδί μερικών μηνών, ή σε όσους περιμένουν ένα παιδί και ήδη ενδιαφέρονται για το καλό του ποικιλοτρόπως…

Συγχαρητήρια! Αυτή είναι η πρώτη, η καλύτερη και η πιο σημαντική κουβέντα για το παιδάκι σας. Να το χαίρεστε, να είναι υγιές, χαρούμενο, ευτυχισμένο. Όλα τα άλλα έρχονται – με λίγη προσπάθεια βέβαια, όμως έρχονται…

Κρατάτε λοιπόν ένα μωρό, ένα παιδί, μια σταλίτσα με ψυχή, νου και πνεύμα, με αισθήσεις και συναισθήματα, μια ολότητα με όλα τα καλά…. 

Αναρωτιέστε ποια είναι η σωστή συμπεριφορά ενός γονιού, «πως να είμαι ένας καλός γονιός γι’ αυτό το παιδί;»
Οι απαντήσεις, σε ένα πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, είναι εύκολες κι απλές. Αυθόρμητες, πανανθρώπινες και παντοτινές:

Να το Αγαπάτε. Τελεία και παύλα!

Η αγάπη είναι το καλύτερο συστατικό. 

Η αγάπη μεγαλώνει γερά παιδιά. 

Η αγάπη δίνει σιγουριά, αυτοπεποίθηση, ασφάλεια, ηρεμία: προϋποθέσεις για την σωστή σωματική, πνευματική και νοητική ανάπτυξη ενός παιδιού. 

Η αγάπη δεν είναι μόνο ένα συναίσθημα. Είναι συμπεριφορά, είναι σύνδεση και σχέση. 

Τα παιδιά, από βρέφη ακόμα, αντιλαμβάνονται τόσο την αγάπη όσο και την έλλειψη της. 

"Τρέφονται" από την αγάπη, όταν βρίσκεται σε επάρκεια, εξίσου θρεπτικά με το μητρικό γάλα: κι ακόμη περισσότερο, μπορούν να την προσφέρουν δύο: μητέρα και πατέρας. 

Είναι τυχερά όσα παιδιά μπορούν να λάβουν απλόχερα (γιατί δυστυχώς δεν είναι όλα…) ένα συναίσθημα που τα πλημμυρίζει ευφορία, που γεμίζει τη ζωή τους ζωντάνια και ευχαρίστηση….

Να το κρατάτε αγκαλιά. 

Όση αγκαλιά χρειάζεται κι όση χρειάζεστε κι εσείς μαζί του. Χωρίς φόβο αλλά με πάθος! Να μεταδώσετε κάθε μικρή απόχρωση των συναισθημάτων σας με τη ζεστασιά του σώματός σας. 

Να κοιμηθεί απάνω σας κι εσείς να το καμαρώνετε. 

Αυτό να αγκαλιάζει και να αγκαλιάζετε κι εσείς μαζί. 

Αυτή είναι η αγκαλιά: 

ένα χαμόγελο στα χείλη γονιού και παιδιού. Είναι η ενσάρκωση της συντροφικότητας από την αρχή της ζωής μας. 

Είναι ο σύνδεσμος στην σχέση, η υπογράμμιση ενός »μαζί». Αγκαλιά είναι η σωματική συνέχεια του συναισθήματος της αγάπης – και τα δυο μαζί ισοδυναμούν με νέκταρ και αμβροσία.

Να το πηγαίνετε βόλτες – να το φέρετε σε επαφή με τον έξω κόσμο. 

Μη φοβάστε την αληθινή ζωή, και η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω. Στη γειτονιά, στο πάρκο, την πλατεία, στο σπίτι ενός φίλου ή ενός συγγενή. 

Οι άνθρωποι είμαστε όντα κοινωνικά, βγάλτε τα παιδάκια σας έξω, συναντήστε τους άλλους, συναναστραφείτε μαζί τους, ανταλλάξτε λόγια, χαμόγελα, χειρονομίες: όλα αυτά είναι αναρίθμητα ερεθίσματα, ένας ολόκληρος υπέροχος κόσμος, γεμάτος πληροφορίες προς επεξεργασία και ανακάλυψη…

Να θέσετε εξ’ αρχής «τα όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού». 

Σε συνέχεια της «αληθινής» ζωής που αναφέραμε παραπάνω, είναι χρήσιμο πολύ (αλλά όχι πάντα ευχάριστο…) οι σχέσεις μας να είναι ρεαλιστικές, να διέπονται από την »αρχή της πραγματικότητας». 

Το ίδιο θα μπορούσαμε να κάνουμε και στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας, στο μέτρο βέβαια που ισχύει για την ηλικιακή φάση του κάθε παιδιού. 

Πρέπει βέβαια εδώ να ξεκαθαρίσουμε: Θέτω όρια και κανόνες, δε σημαίνει τιμωρώ! Δε σημαίνει χτυπώ! Δε σημαίνει τίποτα βίαιο και κακοποιητικό για το παιδί. 

Αντιθέτως, το να θέσω όρια σε ένα παιδί, σημαίνει προσανατολισμός και προσαρμογή σε κάθε μορφή της πραγματικότητας όπως αυτή καθημερινά αναδύεται. Θέλει μονάχα προσοχή και λεπτομέρεια εκ μέρους των γονιών ώστε τα όρια αυτά να είναι λογικά και εφικτά, προσαρμοσμένα στις δυνατότητες και την ηλικία του κάθε παιδιού…

Να προσέχετε από νωρίς τον «ιό των προσδοκιών». 

Ο "ιός" αυτός συνήθως πλήττει γονείς παιδιών μεγαλύτερης ηλικίας, όμως καμιά φορά ο ανταγωνισμός και η απώλεια του μέτρου μας καθιστά ευάλωτους και δυνητικούς φορείς της "ίωσης" ακόμα και όταν τα παιδιά μας είναι μωρά! 

Τα σημάδια του "ιού" είναι σχετικά εύκολο να αναγνωριστούν: Θέλουμε το παιδί μας να είναι πρώτο και καλύτερο, το εξυπνότερο, το πιο χαριτωμένο κλπ….

Ο πήχης ανεβαίνει ψηλά, η χαρά και η απογοήτευση διαδέχονται η μία την άλλη, όλα σε υπερβολικό βαθμό! Τα παιδιά, είναι αλήθεια, όσο πιο μικρά είναι τόσο πιο δύσκολο να τα κολλήσουμε, όμως δεν παύει να είναι εκτεθειμένα σε ένα περιβάλλον πιεστικό και ψυχοφθόρο. 

Προσοχή λοιπόν "ίωση" δεν είναι μόνο η γρίπη, και για κάποιες "ιώσεις" δεν αρκεί ένα depon.

Για επίλογο ας γυρίσουμε στον πρόλογο. 

Συγχαρητήρια. Αγάπη. Αγκαλιά. Εξωστρέφεια. Όρια. Ρεαλισμός. 

Πρώτα η Αγάπη! 

Για τα υπόλοιπα διαλέξτε εσείς όποια σειρά προτιμάτε… και απολαύστε αυτήν τη μία και μοναδική ιδιότητα: του να είσαι γονιός!

Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος 

paidi-efivos

Ένα παιδί με ΔΕΠΥ και ένα χωρίς - Δείτε διαφορές στην συμπεριφορά

Υπάρχουν τρία κύρια συμπτώματα που καθορίζουν 

την Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ): 

Η απροσεξία, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα. 

Τα συμπτώματα είναι αρκετά σοβαρά, ώστε να επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού σε κοινωνικές καταστάσεις και στο σχολείο.

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της ΔΕΠΥ αυξάνει την πιθανότητα μακροπρόθεσμης επιτυχούς θεραπείας για τα παιδιά με την διαταραχή. 

Μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, επειδή πολλά από τα συμπτώματά της θεωρούνται “αναμενόμενες συμπεριφορές” σε όλα τα παιδιά.

Στο βίντεο που ακολουθεί, θα δείτε ένα μοναδικό πείραμα. 

Η ψυχολόγος που ηγείται του πειράματος βάζει απέναντί της σε μια καρέκλα πολυθρόνα δύο παιδιά και απευθύνει στο καθένα ξεχωριστά τις ίδιες ακριβώς ερωτήσεις. 

Το ένα παιδί έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΥ, ενώ το άλλο όχι.
Δείτε τις αντιδράσεις των δύο παιδιών, προσέξτε τις απαντήσεις τους και τον τρόπο που τις εκφέρουν (τόνος φωνής, αμεσότητα, διστακτικότητα κλπ) και προσπαθήστε να βρείτε ποιο από τα δύο παιδιά έχει Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εκδηλώνουν πολλές φορές συμπτώματα και από άλλες ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, άγχος και αντιθετική αρνητική διαταραχή. 

Επίσης, συχνά επιδεικνύουν χαμηλό επίπεδο αυτοπεποίθησης και μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες. 

Πολλές φορές πέφτουν θύματα εκφοβισμού (bullying) στο σχολικό περιβάλλον και συμπεριλαμβάνονται πιο δύσκολα από τους συνομίληκούς τους σε κοινωνικές δραστηριότητες.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι το ίδιο ευφυή και δημιουργικά παιδιά με τα άλλα παιδιά, αλλά συχνά οι γονείς πιστεύουν ότι η συμπεριφορά τους είναι "περίεργη" και "αλλοπρόσαλλη". 

Αυτό είναι λάθος. Σε κάθε περίπτωση μην βγάζετε ποτέ μόνοι σας ένα τέτοιο βιαστικό συμπέρασμα. Αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε στην συμπεριφορά του παιδιού, συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο γιατρό. 

Τόσο η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, όσο και ο αυτισμός, είναι διαταραχές που μπορεί να μην γίνουν εύκολα αντιληπτές από κάποιον που δεν ξέρει τι συμπτώματα παρουσιάζουν.

 

iatropedia
ourlife.gr