Friday, 14 January 2011

Ο «Μικρός Πρίγκηπας» βοηθά παιδιά με νοητικά προβλήματα στην ανάγνωση και τη φιλία

Μία πρωτότυπη μέθοδο, που διευκολύνει την ανάγνωση και κατανόηση κειμένων από παιδιά με νοητικά προβλήματα, δυσλεξία ή αυτισμό, ανέπτυξαν εκπαιδευτικοί του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Πτολεμαΐδας, στηριζόμενοι στις έννοιες της αγάπης και της φιλίας της πολυδιαβασμένης ιστορίας του «Μικρού Πρίγκηπα» του Αντουάν ντε Σαίντ Εξυπερύ.
«Στα παιδιά με νοητικά προβλήματα, και κυρίως με αυτισμό, κυριαρχούν η απομόνωση στον εαυτό τους και η αντικοινωνική συμπεριφορά. Δεν υπάρχει η έννοια της φιλίας. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της διδασκαλίας, μέσα από το βιβλίο βελτιώθηκαν σημαντικά οι μεταξύ τους σχέσεις.  
Για παράδειγμα, υπήρχε η διάθεση προσφοράς βοήθειας, αποδοχής και συναναστροφής», είπε χαρακτηριστικά η φιλόλογος και διευθύντρια του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Δέσποινα Καραγιαννάκου.
Τα δύο βιβλία, της ανάγνωσης και του εκπαιδευτικού, διδάχτηκαν κατά την περσινή χρονιά, σε παιδιά ηλικίας 14-20 ετών (αλλά με νοητική ηλικία 8-16 ετών), με δείκτη νοημοσύνης 40-80. Έλαβαν την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, με σκοπό να διατεθούν, μέσω του υπουργείου Παιδείας, ως ηλεκτρονικά βιβλία, σε όλες τις μονάδες ειδικής αγωγής. 
Θα μπορούσαν, ωστόσο, όπως εξηγεί η κ.Καραγιαννάκου, να χρησιμοποιηθούν και σε κανονικά σχολεία, για παιδιά μικρότερης ηλικίας (δημοτικό) ή σε τμήματα ένταξης του Γυμνασίου.
Εξηγώντας την επιλογή του συγκεκριμένου αποσπάσματος του βιβλίου του Σαιντ - Εξυπερύ, η φιλόλογος αναφέρει ότι στη διάρκεια των 25 χρόνων διδασκαλίας σε συμβατικά σχολεία, τα παιδιά έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή και αυτοσυγκέντρωση στο κομμάτι της φιλίας του Μικρού Πρίγκηπα με την αλεπού και στα βήματα που οδηγούσαν σ' αυτή. «Είναι ένα αλληγορικό κείμενο για την αγάπη και τη φιλία, που όμως διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο τα βήματα για να δημιουργήσει κάποιος μια φιλική σχέση, μια σχέση αγάπης με πρόσωπα ή ακόμα και με πράγματα», εξηγεί.
Το βιβλίο περιλαμβάνει ασκήσεις για το μαθητή, καθώς κι ένα θεατρικό έργο, στο οποίο οι μαθητές θα πρέπει να μεταφέρουν την ιστορία επί σκηνής.
ΠΗΓΗ: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι εκπαιδευτικοί διασκεύασαν σ' ένα εικονογραφημένο βιβλίο, με τον τίτλο «Μέθοδος για όλους», το απόσπασμα της συνάντησης του Μικρού Πρίγκηπα με την αλεπού, διαπιστώνοντας ότι η σχέση που αναπτύσσουν οι δύο ήρωες λειτουργεί ευεργετικά στη διδασκαλία της ανάγνωσης και της κατανόησης του κειμένου από τους μαθητές του ειδικού σχολείου (Ειδικό Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και κατάρτισης). 
Πολύ περισσότερο, οι μαθητές ανταποκρίθηκαν θετικά σε αφηρημένες ή αλληγορικές έννοιες, δείχνοντας ότι μπορούν, όχι μόνο να τις κατανοήσουν αλλά και να αναπτύξουν σχέσεις κατανόησης, συμβίωσης, σεβασμού και φιλίας μεταξύ τους.

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς

«Ρώτησαν την Αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η Αμυγδαλιά Άνθισε»
Νίκος Καζαντζάκης

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα.
Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. 

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.
Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.
Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας: η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.
Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε. 
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.

Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki