Όλα τα ανθρώπινα είναι μάταια, μόνο η Αγάπη μένει

«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα…»

Οι φορεσιές οι χρυσοποίκιλτες, 

που θαμπώνουν στη θέα τους τα ανόητα μυαλά μας, 

οι τιμές και τα μεγαλεία, 

που τρέφουν τη ματαιοδοξία μας, 

η δόξα, που με τόσο πάθος 

λίγο πολύ όλοι μας κυνηγάμε, 

τα συσσωρευμένα υλικά αγαθά, 

που τρέφουν την αλαζονεία μας 

και πάνω απ΄ όλα η απατηλή αίσθηση της δύναμης, 

που όλα τα παραπάνω μας προσφέρουν…. 

ΟΛΑ αυτά, ΟΛΑ, 

σαν καπνός διασκορπίζονται 

και αμετάκλητα σβήνουν και χάνονται.

ΕΝΑ, μόνο ΕΝΑ 

σταθερά παραμένει στους ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ: 

Η ΑΓΑΠΗ, Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΓΑΠΗ, 

το “μείζον”, το σπουδαιότερο όλων, 

που ξοδεύεται, αναλώνεται, 

για να στεγάσει σε ΒΑΣΙΛΕΙΆΔΕΣ 

τον ανθρώπινο πόνο, 

να στηρίξει, να δώσει Χαρά και Ελπίδα 

στον συνάνθρωπο.

Αυτή η άδολη και έμπρακτη ΑΓΑΠΗ, 

η πηγή κάθε Καλού, το κλειδί της Ευτυχίας μας.

melissa 

Καλημέρα σας 😊 και... Καλό Χειμώνααααα...

Ήρθε ο χειμώνας...

Γιώργος Νταλάρας

Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Μουσική: Πάνος Τούντας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής, Τεμπέλης

Ήρθε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα 'χει χάσει
και παλτουδιά καινούργια τρέχει ν' αγοράσει
μα το δικό μου κι αν επάλιωσε παλτό
φράγκο δε δίνω κι ούτε νοιάζομαι γι' αυτό

Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει από το κρύο
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό

Κι αν δεν ανάβουμε κουκλίτσα μου μαγκάλι
θα 'μαι ζεστός μες στη δική σου την αγκάλη
το πιο θερμό καλοριφέρ ειν' τα φιλιά
σαν θα κοιμόμαστε κουκλίτσα μου αγκαλιά

Κι έτσι δε θα 'χουμε ανάγκη από φώτα
θα την περνάμε μια χαρά ζωή και κότα
και θα κοιμόμαστε κι οι δυο απ' τις εννιά
να μη μας πιάνει ξεροβόρι ή παγωνιά