Πρώτο και δεύτερο παιδί: Οι μεγαλύτερες διαφορές σε τρυφερά σκίτσα

Όσοι έχουμε δύο παιδιά, ξέρουμε πόσο διαφορετικοί γονείς ήμασταν στο πρωτότοκό μας, σε σχέση με το αδερφάκι του. 

Η απειρία και η ανασφάλεια κυριαρχούσαν και αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, σίγουρα θα λέγαμε στους εαυτούς μας να χαλαρώσουν λιγάκι!

Αυτά τα σκίτσα αποτυπώνουν με χιουμοριστική διάθεση αυτές τις διαφορές και δεν μπορούμε, παρά να ταυτιστούμε μαζί τους.

Αν νόμιζες ότι ήσουν ήδη ευτυχισμένη με το πρώτο παιδί, με το δεύτερο είσαι κάπως έτσι:

Στο πρώτο παιδί επικρατεί ο φόβος για το άγνωστο, ενώ στο δεύτερο η αποδοχή του αναπόφευκτου!

Στο πρωτότοκο πάντα πιστεύεις ότι τα κάνεις όλα λάθος! Ευτυχώς, που έρχεται το δεύτερο και σου μαθαίνει να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.

Στο πρωτότοκο γιορτάζεις το κάθε του επίτευγμα με διθυραμβικούς ύμνους, ενώ στο δεύτερο...ας είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει ο ίδιος ενθουσιασμός!

Τα δεύτερα συνήθως κληρονομούν όλη την γκαρνταρόμπα του πρώτου και διακρίσεις δεν γίνονται ούτε και αν είναι διαφορετικό φύλο.

Στο πρώτο ακολουθείς πιστά το «εγχειρίδιο της σωστής μαμάς», στο δεύτερο, όμως, μαθαίνεις να... απολαμβάνεις τη μητρότητα!

Η αίσθηση του «πόσο λερώθηκε το παιδί» είναι τελείως διαφορετική 

Η περίοδος του «πιο καλή η μοναξιά» αντικαθίσταται από το «κόψε και μοίρασε»

Ο προσωπικός χρόνος μειώνεται, αλλά η καλή παρέα αυξάνεται

Πηγή: brightside.me
mama365.gr 

https://www.youtube.com/watch?v=jeXI5t0Bbok

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να κλαίμε... / Crying May Benefit Your Health

Δεν χρειάζεται να θάβουμε βαθιά μέσα μας τα συναισθήματά μας, να πιεζόμαστε να φαινόμαστε δυνατοί. Δεν υπάρχει λόγος να υποκρινόμαστε, επειδή υπάρχουν πολλά οφέλη που μας προσφέρει το κλάμα.

Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να κλαίμε, επειδή νιώθουμε στρες, σύγχυση, απογοήτευση ή απώλεια. 

Είναι πολύ πιο υγιές να κλάψουμε από το να ανεβάσουμε συναισθηματικά τείχη. 

Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του, επειδή τα οφέλη του κλάματος είναι πολλά.

Crying May Benefit Your Health

1. Ανακουφίζει από στρες
Τα δάκρυα ωθούν το σώμα να ξεφορτωθεί χημικές ουσίες που ανεβάζουν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες.

2. Βελτιώνει τη διάθεσή μας
Το κλάμα είναι καταπραϋντικό. Μας βοηθά να ρυθμίσουμε τα συναισθήματά μας. Όταν αναγκάζουμε τον εαυτό μας να μην κλάψει και να αγνοεί τον τρόπο που νιώθουμε, μπορεί να οδηγήσει πονοκέφαλο και υψηλή αρτηριακή πίεση.

3. Μειώνει τις τοξίνες
Μαζί με τα δάκρυά μας απελευθερώνονται τοξικές ουσίες. Όπως ακριβώς και με την εφίδρωση, την εκπνοή και την ούρηση, το κλάμα ξεφορτώνεται ουσίες που δεν είναι ωφέλιμες στο σώμα.

4. Εξοντώνει τα βακτήρια
Τα δάκρυα περιέχουν λυσοζύμη, ικανή να εξοντώσει το 90-95% όλων των βλαβερών βακτηρίων σε μόνο 5-10 λεπτά.

5. Μειώνει τον πόνο
Το κλάμα απελευθερώνει ωκυτοκίνη και ενδορφίνες που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα τόσο συναισθηματικά, όσο και σωματικά. Αντί να υποκρινόμαστε ότι είμαστε καλά μετά από έναν τραυματισμό, στην πραγματικότητα μας ωφελεί να κλάψουμε, επειδή αυξάνουμε την αντοχή μας στον πόνο.

6. Βελτιώνει την όραση
Τα δάκρυα λιπαίνουν τα μάτια μας. Όταν κλαίμε, τα δάκρυα βοηθούν στο να απομακρύνουν τη σκόνη. Προλαμβάνει κατά της αφυδάτωσης που προκαλεί θολή όραση.

7. Μας βοηθά να αποκοιμηθούμε
Μετά το κλάμα νιώθουμε σχεδόν πάντα μια απερίγραπτη χαλάρωση και ανακούφιση κι έτσι μας βοηθά να αποκοιμηθούμε και να κοιμόμαστε χωρίς συνεχείς αφυπνίσεις.

8. Προδίδει δύναμη χαρακτήρα
Όταν κλαίμε, αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας κατά πρόσωπο αντί να τα κρύβουμε. 

Εξελισσόμαστε ως άνθρωποι. Γινόμαστε πιο ώριμοι συναισθηματικά.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Άτακτες» συμπεριφορές των παιδιών που στην πραγματικότητα είναι φυσιολογικές - 10 Ways Kids Appear to Be Acting Bad But Aren't

Not Naughty: 10 Ways Kids Appear to Be Acting Bad But Aren't

Many of kids' so-called "naughty" behaviors are developmental and human.

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται 10 συνθήκες κατά τις οποίες τα παιδιά μπορεί να φανεί ότι φέρονται «άτακτα», αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Όταν αναγνωρίσουμε τις ομολογουμένως ανεπιθύμητες αυτές συμπεριφορές ως αντιδράσεις σε περιβαλλοντικές καταστάσεις, αναπτυξιακές φάσεις ή σε δικές μας πράξεις, θα μπορέσουμε να δράσουμε προληπτικά και με μεγαλύτερη βεβαίως ενσυναίσθηση.

10 συμπεριφορές των παιδιών που στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο «κακές»

1. Αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων
Πολλές φορές λέμε στο παιδί μας «μην το πετάξεις αυτό!», αλλά εκείνα το πετούν έτσι κι αλλιώς. 

Οι έρευνες υποδεικνύουν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον αυτοέλεγχο είναι ανώριμες μετά τη γέννηση και δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως μέχρι και το τέλος της εφηβείας. Αυτό εξηγεί το γιατί η ανάπτυξη του αυτοελέγχου είναι μια τόσο αργή και μακρόχρονη διαδικασία. 

Οι περισσότεροι γονείς υποθέτουν ότι τα παιδιά τους μπορούν να κάνουν πράγματα σε πρωιμότερες ηλικίες από εκείνες που όντως μπορούν. Υπενθυμίζοντας στους εαυτούς μας ότι τα παιδιά δεν μπορούνε πάντα να διαχειρίζονται τις παρορμήσεις τους (επειδή ο εγκέφαλός τους δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος) μπορεί να συμβάλλει στο να έχουμε μαλακότερες αντιδράσεις στη συμπεριφορά τους.

2. Υπερδιέγερση
Πηγαίνουμε τα παιδιά μας στην παιδική χαρά, στο σούπερ μάρκετ, επίσκεψη σε συγγενείς μέσα σε μια μόνο μέρα και αναπόφευκτα καταλήγουν να έχουν υπερδιέγερση, να καταρρέουν ή να γίνονται γκρινιάρικα. Αυτό το φορτωμένο πρόγραμμα αποτελεί πια σήμα κατατεθέν μιας σύγχρονης οικογενειακής ζωής.
Έχουμε μεταδώσει μέχρι και στα παιδιά μας τους γρήγορους ρυθμούς μας. Τα παιδιά βιώνουν μια «αθροιστική στρεσογόνα απόκριση» από τα πολλά ερεθίσματα, τις δραστηριότητες, τις επιλογές και τα παιχνίδια.
Όμως, χρειάζονται ισορροπία χρόνου. Όταν δημιουργούμε συνθήκες για λίγο χρόνο ηρεμίας και ξεκούρασης, η συμπεριφορά των παιδιών βελτιώνεται δραματικά.

3. Βασικές ανάγκες
Έχετε ποτέ καταλήξει νευριασμένοι ή νευρικοί εξαιτίας της πείνας ή της έλλειψης ύπνου; Τα μικρά παιδιά επηρεάζονται δέκα φορές περισσότερο από την έλλειψη αυτών των βασικών αναγκών, λόγω της κούρασης, της πείνας ή δίψας ή της αρρώστιας.
Η ικανότητα των παιδιών να χειριστούν συναισθήματα και συμπεριφορές μειώνεται κατά πολύ, όταν είναι κουρασμένα. Πολλοί γονείς επίσης παρατηρούν μια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών τους περίπου μία ώρα πριν τα γεύματα, αν ξυπνήσουν στη μέση της νύχτας ή αν αρρωστήσουν.
Τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους, ότι για παράδειγμα θέλουν νερό, ένα σνακ ή λίγη ξεκούραση.

4. Έκφραση έντονων συναισθημάτων
Ως ενήλικες, έχουμε διδαχθεί να τιθασεύουμε και να αποκρύπτουμε τα έντονά μας συναισθήματα, συχνά απωθώντας τα, αντικαθιστώντας τα ή στρέφοντας αλλού την προσοχή μας. 

Τα παιδιά όμως δεν το κάνουν ακόμα αυτό. 

Όταν εκφράζουν δυνατά συναισθήματα όπως κλάμα ή φωνές, προτείνεται οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους ελεύθερα να το κάνουν, χωρίς να τα τιμωρούν ή τα επιπλήττουν κάθε φορά.

5. Αναπτυξιακή ανάγκη για κίνηση
«Μείνε ακίνητη», «Μην κυνηγάς τον αδερφό σου γύρω από το τραπέζι», «Μη χτυπάς συνέχεια αυτή τη μπάλα», «Μη χοροπηδάς πάνω στον καναπέ»!

Τα παιδιά έχουν μια έντονη αναπτυξιακή ανάγκη να κινούνται. Έχουν μεγάλη ανάγκη να περάσουν χρόνο έξω, να κάνουν ποδήλατο και skate, να παίξουν με το χώμα, να κυλιστούν κάτω από διάφορα πράγματα και να τρέξουν.
Αντί να χαρακτηρίζουμε «κακό» ένα παιδί επειδή είναι δραστήριο, ίσως είναι καλύτερο να οργανώσουμε μια σύντομη επίσκεψη στην παιδική χαρά. Η κίνηση είναι απαραίτητο στοιχείο της ανάπτυξης τους.

6. Προγραμματισμένα να αντιστέκονται και να δρουν ανεξάρτητα

Μια ζεστή μέρα μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καυγά μέσα σε μια οικογένεια. Ο μαθητής της δευτέρας δημοτικού θα υποστηρίξει ότι έχει αρκετή ζέστη και θέλει να φορέσει σορτς, ενώ η μητέρα θα επιμείνει στο παντελόνι.

Το θεωρητικό μοντέλο του Erik Erikson (1963) υποστηρίζει ότι τα νήπια προσπαθούν μόνα τους να κάνουν πράγματα και ότι παιδιά προσχολικής ηλικίας παίρνουν την πρωτοβουλία να δράσουν μόνα τους.
Αν και είναι ενοχλητικό κάτι τέτοιο, γιατί προφανώς θα κάνουν και λάθη, αυτά κάνουν ό,τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν – τα δικά τους σχέδια, τις δικές του αποφάσεις και χτίζουν την ανεξαρτησία τους.

7. Ικανότητες που τα μπερδεύουν
Όλοι διαθέτουμε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, κάποια χαρακτηριστικά που όμως σε κάποιες περιπτώσεις μας παγιδεύουν. Ίσως μπορούμε να συγκεντρωθούμε τέλεια, αλλά δυσκολευόμαστε να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.
Ίσως είμαστε ευαίσθητοι, αλλά επηρεαζόμαστε και αρνητικά αρκετά εύκολα.
Τα παιδιά λειτουργούν παρομοίως: μπορεί να είναι πολύ καλοί μαθητές, αλλά όταν κάνουν κάπου λάθος, να εκνευρίζονται πολύ. Μπορεί να είναι προσεκτικά, αλλά αυτό να τους εμποδίσει κάποιες φορές να εμπλακούν σε νέες δραστηριότητες. Αν αναγνωρίσουμε πότε οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές τους αποτελούν μια άλλη έκφανση των δυνατών τους σημείων, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε με μεγαλύτερη κατανόηση.

8. Έντονη ανάγκη για παιχνίδι
Το παιδί σας πασαλείβει το πρόσωπο του με γιαούρτι, θέλει να παίξετε κυνηγητό, όταν εσείς κάνετε δουλειές, ή σας κρύβει τα ρούχα. Αυτές οι φαινομενικά «κακές» συμπεριφορές είναι στην ουσία κάλεσμα για παιχνίδι.
Τα παιδιά λατρεύουν να κάνουν χαζομάρες και αστεία. Χαροποιούνται με τη σύνδεση που έρχεται μέσω του γέλιου, της έκπληξης και του ενθουσιασμού. Το παιχνίδι σίγουρα απαιτεί κάποιο χρόνο και γι’ αυτό συγκρούεται με το καθημερινό φορτωμένο πρόγραμμα των ενηλίκων.
Όταν όμως οι γονείς βρίσκουν συγκεκριμένο χρόνο για παιχνίδι μέσα στη μέρα, τα παιδιά δεν χρειάζεται να εκλιπαρούν γι’ αυτό.

9. Αντίδραση στη διάθεση των γονέων
Πολυάριθμες είναι οι έρευνες πάνω στην συναισθηματική μετάδοση που δείχνουν ότι χρειάζονται χιλιοστά του δευτερολέπτου για να περάσουν από το ένα άτομο στο άλλο, συναισθήματα όπως ο ενθουσιασμός, η χαρά, η λύπη, ο φόβος και ο θυμός· και αυτό συνήθως συμβαίνει χωρίς συνειδητοποίηση. 

Τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τη διάθεση των γονιών τους. Αν είμαστε στρεσαρισμένοι, προβληματίζονται κι εκείνα. Αν είμαστε ήρεμοι και προσγειωμένοι, ακολουθούν και τα παιδιά.

10. Απόκριση σε αντικρουόμενα όρια
Στη μία βόλτα, τους αγοράζετε καραμέλες. Στην επόμενη τους το αρνείστε γιατί δεν θα φάνε το βραδινό τους. Και ύστερα εκείνα φωνάζουν και χτυπιούνται.
Το ένα βράδυ διαβάζετε στα παιδιά σας πέντε παραμύθια, αλλά το επόμενο ισχυρίζεστε ότι έχετε χρόνο μόνο για ένα και εκείνα παρακαλούν για περισσότερα.
Όταν οι γονείς είναι ασυνεπείς ως προς αυτά που λένε, είναι φυσικό τα παιδιά να μπερδευτούν και να αρχίζουν να φωνάζουν και να κλαίνε. Όπως ακριβώς και οι ενήλικες, έτσι και τα παιδιά θέλουν να γνωρίζουν τι να περιμένουν. Η ρουτίνα και το καθημερινό πρόγραμμα βελτιώνουν κατά πολύ τη συμπεριφορά των παιδιών.

Αν και κατανοούμε τη συμπεριφορά των παιδιών, χρειαζόμαστε ακόμα περαιτέρω διερεύνηση. Ο καθορισμός σαφών ορίων θα συμβάλει στην ανάπτυξη πιο θετικών συμπεριφορικών μοτίβων.
Και ίσως έτσι όταν σκεφτόμαστε αυτούς τους παράγοντες, να μπορούμε να αποφύγουμε να αποκαλούμε συνεχώς τα παιδιά μας «άτακτα». Αντί αυτού να θεωρούμε ότι ανταποκρίνονται σε συνθήκες, στην εξέλιξη και στην επεξεργασία στοιχείων του εγώ τους, όπως ακριβώς και οι ενήλικες.

Erin Leyba, ατομική ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλος γάμου
enallaktikidrasi