Παιδοβιαστής - Λεβαντός Φίλιππος του Ιωάννη και της Λαμπρινής: Τα παιδιά έκαναν σεξ με τη θέλησή τους!

Την ενοχή για βιασμό και αποπλάνηση ανηλίκου, ενός κοριτσιού και δύο αγοριών, ζήτησε ο εισαγγελέας έδρας του Πρωτοβάθμιου Κακουργιοδικείου, ενώπιον του οποίου δικάζεται ο 40χρονος Φίλιππος Λεβαντός.

Γονείς τα μάτια σας δεκατέσσερα.

Προστατέψτε τα παιδιά σας από τους ανώμαλους.

Μόνο εσείς μπορείτε, κανένας άλλος.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο 40χρονος, σε διάστημα δύο ετών, βίασε μία 14χρονη στο σπίτι του στο Περιστέρι, τον Αύγουστο του 2014 , ένα 15χρονο αγόρι στη Ναύπακτο, ενώ επιχείρησε να αποπλανήσει ένα 13χρονο αγόρι μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο βανάκι στον Κορυδαλλό, τον Μάρτιο του 2015, οπότε και συνελήφθη.

Στην αγόρευσή του, ο εισαγγελέας ανέφερε πως ο κατηγορούμενος έχει ροπή στα σεξουαλικά εγκλήματα και γι' αυτόν τον λόγο λειτουργούσε μεθοδικά: «Κέρδιζε την εμπιστοσύνη των θυμάτων, εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως επρόκειτο για ανήλικα παιδιά, κάτι που γνώριζε καλά».

Κατά την κρίση του εισαγγελικού λειτουργού, ο 40χρονος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για τον βιασμό της 14χρονης, καθώς για την απόπειρα αποπλάνησης του 13χρονου. Εξέφρασε, ωστόσο, την άποψη πως πρέπει να μετατραπεί η κατηγορία του βιασμού σε βάρος του15χρονου αγοριού σε παρά φύση ασέλγεια με ανήλικο.

Πάντως, ο κατηγορούμενος, στην απολογία του, αρνήθηκε ότι βίασε τα παιδιά ισχυριζόμενος πως «βρέθηκαν ερωτικά μαζί, με τη θέλησή τους». Μάλιστα, για το κορίτσι- που είχε εντοπιστεί κουρεμένο, από αστυνομικούς, να περιπλανιέται στο Περιστέρι λίγη ώρα μετά τον βιασμό του- ο 40χρονος υποστήριξε ότι του είχε συστηθεί ως αγόρι σε site για ομοφυλόφιλους, όπου γνωρίστηκαν. 

«Της πρότεινα να κάνουμε έρωτα και κάναμε με τη συναίνεση της» είπε στο δικαστήριο, όπου η ανήλικη ήταν παρούσα και νωρίτερα είχε εκσφενδονίσει ένα μπουκάλι σε βάρος του. Αντίστοιχα, και για τον 13χρονο, τον οποίο επιβίβασε στο βαν, ανέφερε πως τον γνώρισε σε «δωμάτιο» του Facebook για γκέι και ότι το παιδί, όταν αυτός του είπε πως είναι πολύ μικρός, του είχε απαντήσει πως είχε κάνει «κάποια ερωτικά πράγματα».

Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί αύριο.

imerisia

Έχετε δίκιο κ.Υπουργέ της Παιδείας, τα Θρησκευτικά είναι η ώρα του παιδιού! Eίναι η ώρα που χαίρεται το παιδί!

Ανοικτή επιστολή στον Υπουργό της Παιδείας

Άκουσα με θλίψη κ. Υπουργέ της Παιδείας να λέτε στη συγκέντρωση που έγινε στην Καλλιθέα: 

"Τα Θρησκευτικά η ώρα του παιδιού είναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα". 

Λάθος πληροφόρηση έχετε κ. Υπουργέ. 

Σίγουρα στα Θρησκευτικά αλλά και σε όλα τα μαθήματα υπάρχουν καθηγητές και καθηγήτριες που δεν ανταποκρίνονται στα "θέλω" των παιδιών. 

Δε μου αρέσει να ωραιοποιώ τα πράγματα. Σε όλους του κλάδους υπάρχουν συνάδελφοι με ακραίες συμπεριφορές και αντιλήψεις . 

Σας προκαλώ όμως κ. Υπουργέ να κάνετε μία έρευνα στις Διευθύνσεις της Δευτεροβάθμιας και εκεί θα διαπιστώσετε ότι άλλη είναι η εικόνα που έχουν για τα Θρησκευτικά και τους θεολόγους οι κατά τόπους εκπαιδευτικές κοινότητες.

Να ρωτήσετε κ. Υπουργέ το ποσοστό των θεολόγων που χρησιμοποιούν τις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας στη Διδακτική πράξη .

Να πληροφορηθείτε κ. Υπουργέ για τις διακρίσεις των θεολόγων καθηγητών και καθηγητριών στις διάφορες καινοτόμες δράσεις, προγράμματα και δραστηριότητες.

Υπηρετώ κοντά μια δεκαετία ως σχολικός σύμβουλος και έχω επισκεφθεί 300 περίπου σχολεία της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδας. Από τα Ψαρά, τη Λήμνο και την Ικαρία μέχρι την Καστοριά τη Φλώρινα και την Αριδαία. 

Αυτό που διαπίστωσα στα περισσότερα είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι η ΩΡΑ του ΠΑΙΔΙΟΥ... είναι η ώρα που το παιδί πολλές φορές βρίσκει νόημα στο να βρίσκεται στο σχολείο.

Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος
Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Δυτ.Μακεδονίας

alfavita

Μαμά που μεγαλώνει αγόρια: Πώς θα μεγαλώσω σωστούς άντρες που θα αγαπούν, θα εκτιμούν και θα σέβονται τις γυναίκες;

Κάθε μαμά που μεγαλώνει αγόρια έχει –μεταξύ άλλων- ένα μεγάλο άγχος: θα εξελιχθεί το αγοράκι της σε έναν άντρα που αγαπά, εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες; Θα γίνει ένας σύγχρονος άντρας που ξέρει να βοηθάει, να συμμετέχει και να προσφέρει ανυστερόβουλα τη στοργή του;

Οι άντρες με επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά, οι άντρες-μαχαραγιάδες, οι άντρες-μαμάκηδες, οι άντρες που αδιαφορούν και υποτιμούν τις γυναίκες, έχουν σοβαρές πιθανότητες να ανατράφηκαν από μαμάδες που έκαναν λάθη και παραλείψεις. 

Τι πρέπει λοιπόν να κάνει μια μαμά για να έχει τη χαρά να δει τον γιο της να εξελίσσεται σε έναν άντρα-πρότυπο συζύγου, συντρόφου και πατέρα;

Η σχέση μαμάς-μπαμπά ως πρότυπο
Είναι προφανές, αλλά δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας: η σχέση μητέρας-πατέρα και η δυναμική της, είναι ο νούμερο ένα τρόπος να πάρει το παιδί τον «σωστό» ή τον «λάθος» δρόμο. Τα παιδιά μαθαίνουν από τις πράξεις και τις επιλογές των γονιών τους. Έτσι, αν η θέση μιας μαμάς είναι σαφώς υποβιβασμένη και ο μπαμπάς λειτουργεί ως αρχηγός, τα διδάγματα περί ισότητας και σεβασμού είναι κενά περιεχομένου. Πριν απ’ όλα, λοιπόν, αναλογιστείτε: είναι η σχέση σας επί ίσοις όροις;

Βγάλτε τα στερεότυπα από τη ζωή σας
Κάθε γυναίκα που μεγαλώνει αγόρια θέλει να τα δει να γίνονται άντρες χωρίς παλαιολιθικά ταμπού και στενόμυαλα στερεότυπα για τις γυναίκες. Πόσο απαλλαγμένες είναι όμως οι ίδιες οι μαμάδες από τα δικά τους στερεότυπα; 

Λέγοντας σε ένα μικρό αγόρι «μην το κάνεις αυτό, είναι για κορίτσια!», του περνάτε το μήνυμα ότι είναι εντελώς διαφορετικός και ενδεχόμενα καλύτερος από ένα κορίτσι αφού οι κοριτσίστικες ασχολίες «δεν του ταιριάζουν».

Ένα αγόρι που παίζει ενίοτε με τις κούκλες της αδερφής του ή που λατρεύει τα ζώα, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν τρυφερό μπαμπά. Ένας πιτσιρικάς που αγαπά τις τέχνες περισσότερο από τα αθλήματα, μπορεί να γίνει ένας ευτυχισμένος καλλιτέχνης. Δεν υπάρχουν «κατάλληλα» και «ακατάλληλα» παιχνίδια και χόμπι, όσο κανείς δεν πληγώνεται, δεν πιέζεται και δεν κάνει κακό.

Παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή
Οι άντρες που υποτιμούν τις γυναίκες και οι γυναίκες που υποτιμούν τον εαυτό τους ζουν δυστυχώς μέχρι και σήμερα ανάμεσά μας. 

Γυναίκες άβουλες, παθητικές και φοβισμένες και άντρες αδιάφοροι, βίαιοι και βαθιά θυμωμένοι σίγουρα θα βρεθούν στη γειτονιά, στο σχολείο, στις οθόνες μας. 

Φροντίστε να επισημάνετε ποια είναι τα παραδείγματα προς αποφυγή και ποια τα άξια μίμησης. Μιλήστε στον γιο σας για διάσημες γυναίκες που διέπρεψαν σε τομείς που θεωρούνται ανδρικοί και εξηγήστε του ότι η τάδε διαφήμιση που παρουσιάζει την γυναίκα ως νοικοκυρά και τον άντρα ως βασιλιά στ’ ανάκτορα, αναπαράγει μια λογική ξεπερασμένη.

Κάντε τον γιο σας συμμέτοχο στις δουλειές του σπιτιού
Δείξτε στον γιο σας «από πρώτο χέρι» ότι δεν υπάρχουν αποκλειστικά γυναικείες ασχολίες. Μάθετε στον μικρό σας να πλένει το πιάτο του, να ποτίζει τα λουλούδια και να κάνει οποιαδήποτε μικρό-δουλειά χρειαστεί. Μ' αυτό τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί σας να γίνει ένα υπεύθυνο, ώριμο αγόρι που ξέρει ότι η μαμά -και αργότερα η φίλη/ η σύζυγος/ η κόρη- δεν είναι στις υπηρεσίες του.

«Η βία είναι ανεπίτρεπτη»
Φροντίστε να συζητήσετε και να δείξετε με κάθε τρόπο στο γιο σας ότι η βία δεν είναι ποτέ επιλογή ή λύση. 

Δίνοντας οι ίδιοι το παράδειγμα και κατακρίνοντας ανοιχτά πράξεις βίας μικρές ή μεγάλες (από προσβολές, μέχρι... χαστούκια), μάθετε στο αγόρι σας ότι η όποια δύναμή του μπορεί να του φανεί χρήσιμη σε ένα σωρό άλλα πράγματα. 

Εξηγήστε του με κάθε ευκαιρία ότι απαγορεύεται να χτυπάμε οποιοδήποτε άνθρωπο, αγόρι ή κορίτσι, γιατί «ούτε σε εσένα θα άρεσε να σε χτυπήσει κάποιος πιο δυνατός από εσένα». και «στους ανθρώπους φερόμαστε, όπως θέλουμε να μας φέρονται κι εκείνοι».

mama365

«Ουφ, δύσκολη που γίνεται σιγά-σιγά η ζωή βρε μαμά!» Καλημέρα σας και καλό μήνα...

"Δύσκολη που γίνεται σιγά σιγά η ζωή βρε μαμά!"

Η ώρα είναι 16:30. Έχουμε όλοι γυρίσει στο σπίτι από δουλειές και σχολεία. Ο Άρης ετοιμάζεται να διαβάσει γιατί το απόγευμα έχουμε κανονίσει παιχνίδι με έναν φιλαράκο του από την γειτονιά. 

Παίρνει την ασήκωτη αυτή τσάντα, που έπρεπε να κουβαλάμε όλη την χρονιά από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο πίσω στο σπίτι και ξεφυσάει:

Άρης: "Ουφ, δύσκολη που γίνεται σιγά σιγά η ζωή βρε μαμά!"

Εγώ: "Γιατί αγάπη μου το λες αυτό; Τι έπαθες;"

Άρης: "Δεν έπαθα κάτι. Να απλά, κάθε χρόνος που περνάει η ζωή των παιδιών γίνεται όλο και πιο δύσκολη. 

Ξεκινήσαμε από το μικρό σχολείο, που όλα ήταν τόσο ωραία. Παίζαμε, τραγουδούσαμε, τρέχαμε στην αυλή, ζωγραφίζαμε, ξαναπαίζαμε, είχαμε την κυρία Δήμητρα που είναι η καλύτερη δασκάλα όλου του κόσμου. 

Μετά πήγαμε στο μεσαίο σχολείο. Κι εκεί άρχισαν οι κυρίες να μη μας αφήνουν να τρέχουμε, διάβασμα δεν είχαμε, αλλά κάναμε εργασίες, παίζαμε λιγότερο. 

Και τώρα στο δημοτικό, ξεκινήσαμε ωραία, μάθαμε γράμματα, παίζαμε πιο λίγο βέβαια, άρχισαν να έρχονται πιο πολλά βιβλία και κάναμε μαθηματικά και παίζαμε πιο λίγο και κάναμε λίγη ζωγραφική, κάναμε γυμναστική αλλά δεν μπορούσαμε να τρέχουμε όπως μας αρέσει. 

Και ξαφνικά έχουμε διάβασμα, λιγότερο βέβαια από την διπλανή τάξη που έχουν πάντα 3 φωτοτυπίες. Αλλά μαμά σκέψου, μετά θα πάω στο Λύκειο κι εκεί σίγουρα θα έχω μόνο διάβασμα και μετά θα πάω στο Γυμνάσιο κι εκεί θα κάνουμε πολλή γυμναστική που δε νομίζω να έχει καθόλου παιχνίδι και μετά θα πάω και στο Πανεπιστήμιο αν θέλω, αλλά κι εκεί μόνο διάβασμα θα έχω... Για αυτό σου λέω, δεν γίνεται κάθε χρόνο και πιο δύσκολη η ζωή;"

Δεν θα σχολιάσω πολλά... Θα κρατηθώ, θα πάρω βαθιές ανάσες και θα προσπαθήσω να μιλήσω με το παιδί μου και να του προσφέρω ένα καλοκαίρι γεμάτο παιχνίδι.

Αλλά αν αυτό που περιγράφει ο Άρης δεν είναι η αποτυχία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, τότε τι είναι;

Καλημέρα σας και καλό μήνα...

kathemeragoneis

«Όταν ένα αυτιστικό παιδί γεννιέται σε ένα "αυτιστικό" κράτος....»

Ένα συγκλονιστικό κείμενο ανέβασε στο Facebook η σύζυγος του Νίκου Νικολόπουλου και μητέρα της 17χρονης Νίκης, η οποία δίνει μάχη για να κρατηθεί στην ζωή, Τασία Μανωλοπούλου.

«Όταν ένα αυτιστικό παιδί γεννιέται σε ένα "αυτιστικό" κράτος, το μόνο όνειρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς του, η οικογένεια του, είναι να ζήσει με αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής και ακόμα περισσότερο όταν αυτοί θα έχουν φύγει ή θα είναι ανήμποροι να το διαχειριστούν. 

Η εικόνα εφιάλτης είναι αυτή του παιδιού σου δεμένου σε κάγκελα. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα ηρωικό στο να θες (εάν μπορέσεις) να βοηθήσεις όσους ανθρώπους γίνεται να βελτιώσουν την ζωή τους και να ζήσουν υγιείς και ευτυχισμένοι. 

Δεν είναι ηρωισμός, δεν είναι καλοσύνη, είναι απλά η συνέχεια αυτού του δρόμου που ξεκινήσαμε στις 3/3/2000 χέρι - χέρι με την Νίκη. Λίγοι την καταλάβαιναν αλλά όσοι μπορούσαμε ξέρουμε τι θέλει να μας πει αυτή την ώρα», 

έγραψε χαρακτηριστικά στο Facebook, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες likes και σχόλια στήριξης και συμπαράστασης.

newsit

Αγάπησε το παιδί σου όσο πιο πολύ και σωστά μπορείς.... Διαφορετικά, θα έχεις δημιουργήσει ένα υποψήφιο θύμα

Γονέας. Η πιο ιερή λέξη του κόσμου. Ο πιο βαρυσήμαντος ρόλος της ζωής του ανθρώπου. Αυτός που δίνει ζωή απ' τη ζωή του, που διαιωνίζει το γένος του και μαζί με αυτό συμπεριφορές, που διαμορφώνει μελλοντικές συνειδήσεις έχοντας στα χέρια του έναν άμορφο πηλό έτοιμο να του δώσει σχήμα.

My Child I Love You by Tahnja

Απ' την άλλη εκείνο το πλάσμα, το σπλάχνο του. Το κομμάτι απ' το σώμα του και το μυαλό του, η ζωή του όλη, το παιδί του. Ένας μικρός άνθρωπος γεννημένος να αγαπάει χωρίς να πληγώνει, ένα αριστούργημα τρυφερότητας κι ανιδιοτέλειας, το αγγελούδι του.

Λυρικές εικόνες και λέξεις που σκοπό δεν έχουν να συγκινήσουν τον κάθε υποψήφιο γονέα, αλλά πραγματικά κάθε παιδί που γεννιέται και μεγαλώνει σ' αυτόν τον κόσμο αξίζει να περιγραφεί με τα πιο όμορφα και τρυφερά λόγια που μπορεί να εφεύρει ανθρώπινη γλώσσα. Τόσο τρυφερά που είτε καταντάει μελό είτε σιωπάς αδυνατώντας να περιγράψεις με λέξεις ένα τέτοιο μεγαλείο καθώς και τα αισθήματα που σε πλημμυρίζουν.

Κι ενώ υπάρχουν αυτοί οι γονείς, παρατηρούμε να υπάρχουν κι άλλοι με μηδενικό ή ελάχιστο γονικό ένστικτο και κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί τους. Τραγικό κι απαράδεκτο. Το αγαπάνε, λένε, και το φροντίζουν αλλά με τον τρόπο τους. Με σκληράδα, με ξύλο, με φωνές, με τιμωρία, με φόβο. Είναι αδιανόητο, δεν έχουν σχέση αυτά με την απόλυτη αγάπη που όφειλαν να νιώθουν απέναντι σ' αυτήν την αγνή ψυχή.

Μην τα μπερδεύουμε. Η αγάπη δεν πληγώνει. Αυτοί που δεν ξέρουν να αγαπούν, πληγώνουν. Και στην περίπτωση ενός παιδιού, αυτό γίνεται ανεπανόρθωτα. Δεν πάω μ' αυτούς τους τσακισμένους και τους μισάνθρωπους, γιατί μισάνθρωπο μπορείς να χαρακτηρίσεις μόνο κάποιον που πληγώνει ένα παιδί όταν αμάθευτο ακόμα σου χαρίζει την άνευ όρων αγάπη του ενώ αυτός, υποτίθεται ο πολυτιμότερος άνθρωπος στη ζωή του, το καταστρέφει στο όνομα της «αγάπης».

Πάω με τους άλλους, τους ανθρώπους με το «α» κεφάλαιο που από τότε που έγιναν γονείς, άφησαν πίσω τον όποιο Γολγοθά τους κι αποφάσισαν όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη να αποδειχτούν στήριγμα, λιμάνι και μια ανοιχτή, ζεστή αγκαλιά για το παιδί τους.

Δεν αρκεί να λες πως αγαπάς το παιδί σου αν την αγάπη εσύ την ορίζεις όπως σε βολεύει ή όπως σε μάθανε οι δικοί σου, η σκληρή κοινωνία, οι κακουχίες και τα όποια δεινά. Η αγάπη έχει ένα πρόσωπο μόνο κι αυτό σχετίζεται με μπόλικο έπαινο, καλοσύνη, αίσθημα ευγνωμοσύνης, φιλιά κι αγκαλιές. Μόνο έτσι αξίζει να σε θυμάται ένα παιδί κι αυτό θα το κάνει στην περίπτωση που το αγαπήσεις σωστά.

Αγάπησε το παιδί σου όσο πιο πολύ και σωστά μπορείς. Είναι το πιο σπουδαίο εφόδιο για τη ζωή του. Μην τρέχεις μόνο για να καλύψεις υλικά τις οποιεσδήποτε ανάγκες του ενώ συναισθηματικά το έχεις να λιμοκτονεί. Στράγγιξε δίνοντάς του όλη σου την ψυχή και μάθε του τι είναι πραγματική αγάπη. Έτσι θα μάθει να αγαπάει και το ίδιο τον εαυτό του και ν' αγαπιέται απ' τους γύρω του. Λάτρεψέ το, σεβάσου το, γίνε το πιο αγαπητό του πρόσωπο πάνω στη Γη όχι από υποχρέωση επειδή το γέννησες, αλλά επειδή το αξίζει.

Αγάπησέ το απεριόριστα όπως αγνά σ' αγαπάει κι αυτό έτσι ώστε όταν βρεθεί κάποιος που δε θα το κάνει με τον τρόπο που του έμαθες, να το αναγνωρίσει και να τον διώξει. Να μη χρειαστεί να αμφιταλαντεύεται για το ποιος το αγαπάει και ποιος όχι, να ξέρει να διαχωρίζει τους καλούς απ' τους κακούς χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Να μη νιώθει τύψεις ότι δεν έδωσε ευκαιρίες σε όποιον δεν τον σεβάστηκε εξαρχής και να προσκολλάται σε εκείνους μόνο που του θυμίζουν την αγάπη που διδάχτηκε από σένα, το γονιό του.

Διαφορετικά, να' σαι έτοιμος να παραδεχτείς ότι έχεις δημιουργήσει ένα υποψήφιο θύμα, πρώτα δικό σου κι έπειτα των άλλων. Και να μη σου κακοφανεί με τις επιλογές που θα κάνει γιατί είναι επιλογές που πρώτος εσύ του προσχεδίασες. Να περιμένεις ότι με το παράδειγμά σου ορίζεις το είδος των ανθρώπων με τους οποίους θα σχετιστεί.

Να αποδειχθείς, λοιπόν, γονιός στοργικός και διαθέσιμος με συμπεριφορά άξια του πλάσματος που είχες την τύχη να φέρεις στον κόσμο ώστε να του γίνει βίωμα η αγάπη σου, δεύτερο δέρμα, αξιόπιστο κριτήριο επιλογής κι αναγνώρισης των ανθρώπων που θα συναντήσει στη ζωή του. Μόνο τότε, αξίζει να φέρεις επάξια τον τίτλο του γονέα και να πεις πως άφησες τον κόσμο λιγάκι καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκες.

Επιμέλεια Κειμένου Νικολέτας Παπουτσή: 

Πωλίνα Πανέρη