Tuesday, 27 September 2011

«Χρειαζόμαστε Καποδίστριες που θα μας βγάλουν
από την μιζέρια»

Σήμερα Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011 συμπληρώνονται 180 χρόνια από την δολοφονία του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννου Καποδίστρια.
Ο Καποδίστριας κουβαλούσε πάντα επάνω του, μια εικονίτσα της Παναγίας της Πλατυτέρας. Σ' αυτή την Παναγία την Πλατυτέρα, στην Ιερά Μονή Της, στην Κέρκυρα, όπου βρίσκεται ο τάφος του μεγάλου Έλληνα πατριώτη, πολιτικού και οραματιστή, τελέσθηκε σήμερα μνημόσυνο στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνουν διάφοροι φορείς της Κέρκυρας με επικεφαλής την τοπική Εκκλησία και το Παράρτημα της Unesco Κέρκυρας.
«... Χρειαζόμαστε Καποδίστριες που με την αυτοθυσία τους, την ευφυΐα τους, τον ηγετικό προσανατολισμό και χαρακτήρα τους και, πρωτίστως, με την πίστη στο Θεό και την ελευθερία, θα μας βοηθήσουν να βγούμε από την μιζέρια και θα μας διδάξουν ήθος», είπε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κέρκυρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος

Τι είχε πει ο Καποδίστριας στους υπουργούς του.

«…Είμαι ευτυχής διότι ηδυνήθην να προσφέρω…
διά την εθνικήν ανεξαρτησίαν και ελευθερίαν, δι΄ αυτό το τόσον θεάρεστον έργον, τα λείψανα της μετρίας καταστάσεώς μου εις το θυσιαστήριον της πατρίδας…
Διά τον αυτόν τούτον λόγον θέλη αποφεύγει και ήδη να δεχθή την προσδιοριζόμενην ποσότητα διά τα έξοδα του αρχηγού της Επικρατείας, απεχόμενος, εν όσω τα ιδιαίτερά μου χρηματικά μέσα μου επαρκούν από το να εγγίσω μέχρι οβολού τα δημόσια χρήματα προς την ιδίαν μου χρήσιν…
Αποστρέφομαι το να προμηθεύω εις τον εαυτόν μου τας αναπαύσεις του βίου, αι οποίαι προϋποθέτουν την ευπορίαν, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων περικυκλωμένοι από πλήθος ολόκληρον ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην αμηχανίαν…
Ελπίζω ότι όσοι εξ΄ υμών συμμετάσχουν εις την κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μετ΄ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατό να λαμβάνουν μισθούς ανάλογους με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ΄ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνησις εις την εξουσίαν της».
(Ο Καποδίστριας προς την Δ’ Εθνικήν Συνέλευση, Άργος 4 Αυγούστου 1829).

ΝΑΙ στην πειθαρχία - ΟΧΙ στη σωματική τιμωρία

Η σωματική τιμωρία που εκδηλώνεται από ένα θυμωμένο άτομο, με την πρόθεση να προκαλέσει πόνο σε κάποιον/α άλλη, δεν είναι ποτέ κατάλληλη μέθοδος (Burton et al. 2002).
Η σωματική τιμωρία, άλλωστε, συχνά αποτελεί μια παρορμητική ενέργεια που καθοδηγείται περισσότερο από το συναίσθημα (θυμωμένος γονιός) παρά από τη λογική (Durrant et al. 2004). Αμέσως πριν από τη στιγμή του δαρμού ο γονιός δεν αναρωτιέται: «Τι έκανε το παιδί;», «Για ποιο λόγο είναι ανεπιθύμητη η συμπεριφορά του;», «Τι μπορεί να μου ζητά;» κ.ο.κ.

Ειδικά αναποτελεσματική είναι για τα μωρά (0-2 ετών), μιας και δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τη σύνδεση μεταξύ της συμπεριφοράς τους και της σωματικής τιμωρίας. Θα νιώσουν μόνο τον πόνο από το χτύπημα.
Εννοείται, πως ακόμη και οι γονείς που κατά κανόνα κατανοούν τα κίνητρα της συμπεριφοράς των παιδιών τους και γνωρίζουν κατάλληλες και αποτελεσματικές τεχνικές καθοδήγησης της συμπεριφοράς τους, κάποια στιγμή νιώθουν θυμωμένοι και απογοητευμένοι. 
Όταν ο γονιός είναι κουρασμένος, κακοδιάθετος ή αγχωμένος είναι πιθανότερο να αντιδράσει συναισθηματικά, παρά λογικά και έτσι, να τιμωρήσει σωματικά το παιδί του. Γι' αυτό το λόγο λέμε πως στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πρόθεση δεν είναι η διαπαιδαγώγηση του παιδιού ή η αποδυνάμωση μιας ανεπιθύμητης συμπεριφοράς του, αλλά η εκτόνωση του γονιού.
Αυτοί είναι ορισμένοι μόνο από τους λόγους που η σωματική τιμωρία δεν αποτελεί την καταλληλότερη μέθοδο εκμάθησης ή πειθαρχίας των παιδιών.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki