Έφηβη αυτοκτόνησε λόγω επίμονου bullying

Η μαθήτρια από τον Καναδά δεν άντεξε την πίεση

Η Amanda Todd, μια έφηβη από το Βανκούβερ που δημοσιοποίησε τον περασμένο μήνα την ιστορία της στο YouTube, βρέθηκε νεκρή το βράδυ της Τετάρτης. Οι αρχές πιστεύουν ότι διέπραξε αυτοκτονία, γράφει η Huffington Post.

Στο βίντεο η Amanda αφηγείται την ιστορία της: μια ιστορία επίμονου bullying, τόσο online όσο και εκτός δικτύου. «Στην 7^η τάξη», ξεκινάει «ξεκίνησα να μιλάω με κόσμο μέσω web cam.” Κάποια στιγμή ένας άγνωστος την έπεισε να εμφανιστεί γυμνή στην κάμερα.

Ένα χρόνο αργότερα, ένας άνδρας επικοινώνησε μαζί της στο Facebook, απειλώντας την ότι θα δημοσιεύσει μια τόπλες φωτογραφίας της. Ο ξένος γνώριζε τα πάντα γι 'αυτήν: τη διεύθυνσή της, το σχολείο, τους φίλους, τους συγγενείς, καθώς και τα ονόματα των μελών της οικογένειάς της. Σύντομα η γυμνή φωτογραφία της είχε διαβιβαστεί «σε όλους».

Η Amanda έπαθε αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη που οδήγησαν σε ένα μονοπάτι από ναρκωτικά και αλκοόλ. 
Άλλαξε σχολείο και βρήκε νέους φίλους, όμως ο άγνωστος άντρας την εντόπισε ξανά και έκανε νέα επίθεση. 
 Άλλαξε ξανά σχολείο, ακόμα και πόλη, αλλά οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και εκτός διαδικτύου. Ξυλοκοπήθηκε από συμμαθήτριές της και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Δυστυχώς τελικά τα κατάφερε...

lifo.gr

Συνελήφθη πατέρας στη Βόνιτσα για ενδοοικογενειακή βία

Ένας 50χρονος κατηγορούμενος για ενδοοικογενειακή βία, συνελήφθη από άνδρες του Αστυνομικού Τμήματος Βόνιτσας.
Ο 50χρονος καταγγέλθηκε για χρήση βίας σε βάρος των τριών ανήλικων κοριτσιών του από την θεία τους και στη συνέχεια  άρχισαν αναζητήσεις για την ανεύρεση του.
Τελικά, οι αστυνομικοί τον εντόπισαν στο Θύρρειο, όπου και τον συνέλαβαν. 
Κατηγορείται για ενδοοικογενειακή βία, εξύβριση και απειλή. Αναμένεται να οδηγηθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα.

Πηγή: agriniopress.gr

Ο ΩΡΑΙΟΣ ΚΙ Η ΩΡΑΙΑ !!

Είναι ένα ζευγάρι κουμπαράδων από ανακυκλώσιμα υλικά  που θα ταξιδέψουν ταχυδρομικώς  μαζί με τα υπόλοιπα κουμπαροφιλαράκια τους από Σάμο για Θεσσαλονίκη,  για την έκθεση 

Υλικά: 

δυο μπουκάλια από γάλα,
ένα πλαστικό
ένα πλαστικό αυγουλάκι  (απ αυτά με το δωράκι για παιδιά),  πλαστικά αυτοκόλλητα ματάκια ,    
λίγο χόρτο για μαλλιά,
λίγα κομμάτια
λίγα κομμάτια ύφασμα ,  ακρυλικά χρώματα

     Προσφορά των Ελληνίδων bloggers 

για το παιδικό χωριό SOS Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης.

από voltastoneiro

Μια Ελληνίδα στην Ουγκάντα

Τις προηγούμενες δεκαετίες δύο ήταν οι λόγοι που έβλεπε κανείς λευκό στην Αφρική: ή να εκμεταλλευτεί τους ντόπιους έγχρωμους ή να τους προσηλυτίσει. 
.

Τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί και αγνότερα κίνητρα. 
Η Ελληνίδα σκηνοθέτης και ηθοποιός Κωνσταντίνα Νικολαΐδη το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν στην Ουγκάντα και είδε από κοντά την δραστηριοποίηση αρκετών ευρωπαίων για την βελτίωση της ζωής των ξεχασμένων από τον κόσμο ντόπιων.
Η Κωνσταντίνα δημιούργησε πέρυσι την a priori, μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία καλλιτεχνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων η οποία όμως αναλαμβάνει πολλές φιλανθρωπικές δράσεις. 
Η μεγαλύτερη εξ αυτών φαίνεται να είναι και η πιο μακρινή: η ανεύρεση Ανάδοχων για Ουγκαντεζάκια.

Ουσιαστικά με 22 λεπτά την ημέρα, τουτέστιν 80 ευρώ ετησίως, ένας ανάδοχος θα μπορεί να καλύπτει τη σίτιση και εκπαιδευτική αρωγή (μαθητική στολή, σχολικά είδη κτλ) ενός παιδιού.
Αν και τα τελευταία χρόνια η εκπαίδευση στην Ουγκάντα είναι δωρεάν ωστόσο ταλανίζεται από ένα σωρό προβλήματα για την πλειονότητα των φτωχών Ουγκαντέζων (μικρός αριθμός δασκάλων, ανεπάρκεια πολλών εξ αυτών κ.α.).
Ωστόσο επειδή το συγκεκριμένο σχολείο που ανέλαβε να βοηθήσει η a priori βρίσκεται σε χωριό και όχι στην πρωτεύουσα, ο αριθμός των παιδιών είναι τέτοιος ώστε με 100-150 αναδοχές ακόμη μπορεί να καλυφθεί επαρκώς όλος ο μαθητικός πληθυσμός. Όπως μου εξήγησε η Κωνσταντίνα, αν και...

Κάνε το Καλό ...

Όλο και πιο πολλοί χτυπάνε την πόρτα σου για βοήθεια. 
Με διάφορους τρόπους και διάφοροι άνθρωποι. 
Δύσκολοι καιροί. Ο καθένας μας βοηθάει, όπως μπορεί.

Ο καθένας μας βοηθάει, όπως μπορεί.

Κι αυτοί που ζητάνε, είναι Πακιστανοί, Αιγύπτιοι, Έλληνες....
Και ζητάνε απ' όλα. Ρούχα, φαγητό, λεφτάκια, δουλειά.
Κι έχουν ένα ύφος, όλο πόνο. 
Κι' ούτε ξέρω αν ο πόνος είναι αληθινός ή ψεύτικος.
Πολλές φορές θέλω να αποφύγω να δώσω, αλλά ντρέπομαι. Τις περισσότερες φορές κάτι δίνω.
Πάντα όμως με πιάνει μια αμφιβολία. 
Μήπως με εκμεταλλεύονται; Μήπως συνεννοούνται μεταξύ τους και έρχονται για "βοήθεια".
Δίνω το κάτι τις μου και ζορίζομαι.
Μισερή βοήθεια μου φαίνεται.
Λειψή.
Ούτε ξέρω τι να κάνω.
Βασανίζομαι, ανάμεσα στο Καλό και το σωστό.
Δίνω και έχω ενοχές.
Ούτε με την καρδιά μου δίνω, ούτε αρνιέμαι να δώσω.

Πήγαμε μια κοντινή εκδρομούλα, σ' ένα μοναστήρι.
Σ' ένα παγκάκι έξω από το μοναστήρι ήταν ένας καλόγερος.
Λιγνός, κάτισχνος δηλαδή, μου φάνηκε μεγάλος στην ηλικία. Ένα ράσο φορούσε, μ' ένα σχοινί στη μέση.
Κάπου ήταν προσηλωμένος, σαν προσεύχονταν.
Πήγα κοντά του, γύρισε και με κοίταξε, μ' ένα  βλέμμα διαπεραστικό, φωτιές έβγαζαν τα μάτια του.   
Είδα ότι δεν ήταν πολύ μεγάλος. Κοιταχτήκαμε. Το πρόσωπο του έλαμπε στο Φως. Ίσως να ήταν ο ήλιος που χτύπαγε πάνω του.
– Κάθισε, μου είπε.
Σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, άρχισα να του μιλάω, του είπα το ζόρι μου, αυτό με τις "βοήθειες", αυτό που είπα παραπάνω.
– Εσύ να δίνεις, μου είπε, άμα μπορείς, να δίνεις.
Μη σε νοιάζει. Δεν πειράζει, αν σε εκμεταλλεύεται.
Τ' ακούς; ΔΕΝ ΠΕΙΡΆΖΕΙ.
....
Έφυγα και πήγα να βρω τους άλλους. Είχα χαρά. 
Μεγάλη ΧΑΡΑ. Σαν να ελευθερώθηκα. 
Όχι «σαν», ΕΛΕΥΘΕΡΏΘΗΚΑ. Άμα μπορώ, δίνω. Τόσο απλό.
Πριν μπω στο μοναστήρι, γύρισα να τον δω.
Δεν ήταν κανείς στο παγκάκι.

Το χαμομηλάκι

Το σπίτι της Βεργίνας

Βέροια: Μια στέγη για τα κακοποιημένα
και εγκαταλειμμένα παιδιά

Μία πολύ σημαντική ενέργεια από τον Σύλλογο ''Πρωτοβουλία για το Παιδί'' θα δώσει τη δυνατότητα σε παιδιά που βιώνουν καταστάσεις βίας και αποκλεισμού να ενταχθούν σε ένα νέο ''ζεστό'' περιβάλλον..

Τα παιδιά που βιώνουν την ψυχολογική και σωματική βία, την περιθωριοποίηση και την απόρριψη, τόσο μέσα στο οικογενειακό όσο και στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον, θα έχουν πλέον στη Βεργίνα το δικό τους «σπίτι», τον δικό τους ξενώνα.

Πρόκειται για το «Σπίτι της Βεργίνας», έναν ξενώνα που δημιουργήθηκε από τον Σύλλογο «Πρωτοβουλία για το Παιδί», και αποπερατώθηκε και εξοπλίστηκε με δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» και εγκαινιάστηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Σταύρο Καλαφάτη.

Το «Σπίτι της Βεργίνας» στεγάζεται σε κτίριο 600 τετραγωνικών μέτρων που παραχώρησε ο δήμος Βέροιας και έχει τη δυνατότητα φιλοξενίας 20 κακοποιημένων, εγκαταλειμμένων ή ορφανών παιδιών καθώς και παιδιών που προέρχονται από δυσλειτουργικές οικογένειες.

«Ήδη στη Βέροια υπάρχει ένα «σπίτι» παροχής ημερήσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας σε παιδιά τα οποία έρχονται το πρωί και φεύγουν το βράδυ. Στο «Σπίτι της Βεργίνας» , που εγκαινιάζεται σήμερα, θα παρέχεται δευτεροβάθμια φροντίδα σε κακοποιημένα και εγκαταλειμμένα παιδιά, τα οποία... 

Σχολική Φοβία, Άρνηση ή απλώς «Σκασιαρχείο»;

Τι είναι η σχολική φοβία, ή άρνηση του σχολείου;
Σχολική φοβία, είναι η έντονη αντίδραση του παιδιού που εκφράζει άρνηση ή φόβο να πάει σχολείο, άγχος ν’ αποχωριστεί το... σπίτι του και τους γονείς του.

Η επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν πώς το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται εξίσου σε αγόρια και κορίτσια μεταξύ των ηλικιών 5-17 ανεξαρτήτως το κοινωνικό-οικονομικό τους υπόβαθρο.
Έχει όμως παρατηρηθεί ότι συνηθέστερα η σχολική φοβία εμφανίζεται σε μεταβατικές περιόδους των παιδιών, στις ηλικίες μεταξύ 5-6 και 10-14 ετών.
Η σχολική φοβία αποτελεί πηγή συναισθηματικής φόρτισης όχι μόνο για το παιδί αλλά και για το οικογενειακό περιβάλλον και το προσωπικό του σχολείου.
Συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή στον προσδιορισμό, στην αντιμετώπιση αλλά και στην πρόληψη του προβλήματος διότι συνδέεται με σημαντικές βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην κοινωνική, μαθησιακή και συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού.

Ποια είναι τα αίτια για την δημιουργία της σχολικής φοβίας;
Η άρνηση του σχολείου μπορεί να έχει ποικίλους τρόπους εκδήλωσης ανάλογα με την προσωπικότητα και την ηλικία του παιδιού όπως επίσης πολλά και διαφορετικά αίτια που πιθανά πυροδοτούν την έναρξη της. Το ίδιο παιδί μπορεί να εκδηλώνει άρνηση προς το σχολείο για παραπάνω από ένα συγκεκριμένο αίτιο.
Τα συνηθέστερα αίτια που έχουν επιστημονικώς καταγραφεί και πρέπει να αξιολογηθούν με προσοχή είναι τα παρακάτω:

Φόβος για ερεθίσματα/γεγονότα που συνδέονται με το σχολείο (π.χ μεταφορά με το σχολικό, εξετάσεις, συμπεριφορές καθηγητών, κοινωνική πίεση από τους συμμαθητές έλλειψη αυτοπεποίθησης για τις ικανότητες τους μαθησιακές δυσκολίες κλπ)

Άγχος αποχωρισμού (άγχος του παιδιού να αποχωριστεί τους γονείς και το σπίτι του)

Φόβος της απώλειας του γονιού (ανησυχία του παιδιού οτι σε κάποιον από τους γονείς του θα συμβεί κάτι βλαβερό όσο εκείνο είναι στο σχολείο: πιθανός θάνατος, αρρώστια, εγκατάλειψη της οικογενειακής εστίας)

Αγχογόνο γεγονός που βίωσε στην ζωή του ( διαζύγιο γονιών, οικονομικά προβλήματα, αλλαγή περιβάλλοντος )

Έλλειψη προσαρμοστικότητας ( μετά από μεγάλο διάστημα διακοπής του σχολικού προγράμματος λόγω αρρώστιας, διακοπών, αλλαγής σχολείου ή οικείας)

Αναζήτηση της γονικής προσοχής ( Η αντίδραση και ή άρνηση για το σχολείο ενισχύεται από την ικανοποίηση που εισπράττει το παιδί μένοντας σπίτι κάνοντας τις ασχολίες που το ευχαριστούν).

Πώς μπορεί ο γονιός να εντοπίσει έγκαιρα το πρόβλημα;
Τα παιδιά που εκδηλώνουν έντονη και συστηματική άρνηση για το σχολείο σε τακτικά χρονικά διαστήματα, εκδηλώνουν μερικά από κάποια σωματικά συμπτώματα όπως: πονοκέφαλο, ξηροστομία, γαστρεντερικό άλγος, ζάλη-ναυτία, ταχυπαλμία, δύσπνοια κλπ.

Συχνά στα παιδιά με συστηματική ανησυχία για το σχολείο παρατηρείται αλλαγή... 

«Σαρώνει» η κατάθλιψη στους εφήβους

Η κατάθλιψη έχει πάρει μορφή επιδημίας μεταξύ των εφήβων στην Ελλάδα, ενώ έχει μειωθεί σημαντικά η ηλικία έναρξής της, καθώς πλήττει πλέον ακόμη και παιδιά 12 χρόνων ή και μικρότερα, 

δηλώνει στο ΑΜΠΕ η κλινική ψυχολόγος, καθηγήτρια Μαρία Ζαφειροπούλου, με αφορμή τη διεξαγωγή του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου «Γνωσιακών Συμπεριφοριστικών Προσεγγίσεων σε παιδιά και εφήβους», που ξεκίνησε στην Αθήνα σήμερα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 14 Οκτωβρίου. 
Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, (σύμφωνα με στοιχεία του 2011) το ποσοστό παιδικής και εφηβικής κατάθλιψης καταγράφεται στο 20,3%. Μάλιστα, το ποσοστό των εφήβων με καταθλιπτικό συναίσθημα που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, φτάνει έως και στο 29% στα κορίτσια και στο 13% στα αγόρια.
Όπως επισημαίνει η κ. Ζαφειροπούλου, πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του συνεδρίου, στο φαινόμενο αυτό έχει συμβάλει οπωσδήποτε η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, καθώς αν και ακόμη δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, έχει διαπιστωθεί η μεγάλη αύξηση του αριθμού των γονέων, αλλά και των εκπαιδευτικών που απευθύνονται στους ειδικούς και ζητούν βοήθεια για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά σε αυτές τις συνθήκες.
Η ίδια προτείνει σε γονείς και εκπαιδευτικούς να ενημερώνουν τα παιδιά για το τι συμβαίνει χωρίς όμως να τα οδηγούν στην κατάσταση ή ακόμη και στην απελπισία που νιώθουν οι ίδιοι. «Ο πανικός δεν βοηθάει. Και το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει. Πρέπει να ενημερώνεται με απλά λόγια, ανάλογα με το επίπεδο ωριμότητας, ώστε να αποφεύγονται οι παρανοήσεις και οι ενοχές. Η αντικειμενική ενημέρωση, αλλά στο επίπεδο κατανόησης του παιδιού είναι μια καλή αρχή», υπογραμμίζει.
Αναφερόμενη στη μέθοδο της Γνωσιακής Συμπεριφοριστικής Θεραπείας και στο ...

Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα: Όταν τα παιδιά προσφέρουν σε ..παιδιά!

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Άνοιξης πριν λίγο καιρό οργάνωσε μια δράση για συλλογή παιδικών ρούχων, παπουτσιών, λευκών ειδών, παιχνιδιών και εξοπλισμού και ήρθε σε επαφή με το ΜΠΟΡΟΎΜΕ για να τους προτείνουμε την κατάλληλη λύση ώστε να προσφερθούν τα είδη. 

Και τι καλύτερο από το να προσφέρουν τα παιδιά σε.. άλλα παιδιά! Πριν λίγες μέρες είχαμε επικοινωνία με το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα “Οι Άγιοι Ανάργυροι” που βρίσκεται στον Ν. Βουτζά και φιλοξενεί 64 παιδιά.

Πριν μερικές μέρες η κυρία Μόσχα από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Άνοιξης, που μεσολάβησε για όλη αυτήν την προσφορά, μας έγραψε στο email της:
«Επικοινωνήσαμε με την αδελφή Δωροθέα και όλο μας το υλικό θα παραδοθεί στο ίδρυμα “Άγιοι Ανάργυροι” για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών που φιλοξενούνται. Η ομαδική προσπάθεια φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα λοιπόν!  
Χιλιοευχαριστούμε!»