Monday 31 May 2021

«Μπες μέσα τώρα» είπε με αγριεμένη φωνή στο 12χρονο κοριτσάκι...

... κι εκείνο τρόμαξε και άρχισε να φωνάζει. Το παιδί πανικοβλήθηκε με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν οι γείτονες και ο άνδρας να τραπεί σε φυγή.
Απόπειρα απαγωγής 12χρονης που έκανε ποδήλατο στη Ραφήνα - Συνελήφθη 45χρονος

Ένας 45χρονος άνδρας προσπάθησε να αρπάξει μία 12χρονη την ώρα που έκανε ποδήλατο. O δράστης επιχείρησε να τη βάλει στο αυτοκίνητο, στο οποίο μάλιστα βρέθηκαν και υπνωτικά χάπια.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο 45χρονος προσπάθησε να πείσει την ανήλικη να μπει στο αυτοκίνητό του ενώ εκείνη προσπάθησε να τον αποφύγει.
..........

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

1η πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down στη Κύπρο

Η Ελένη είναι το πρώτο παιδί με σύνδρομο down στην Κύπρο που ακολούθησε πιστά και υλοποίησε τελικά το όνειρό του.
Η Ελένη Λουκά αποφοίτησε από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου και είναι πτυχιούχος νηπιαγωγός
Με την αγάπη για τα παιδιά να κυριαρχεί στη ζωή της και τον δυναμισμό που τη διακατέχει, η Ελένη Λουκά είναι η πρώτη στην Κύπρο, με σύνδρομο down, που ακολούθησε πιστά το όνειρό της και το υλοποίησε. 
Φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και σήμερα είναι και επίσημα πτυχιούχος νηπιαγωγός. Τώρα, ετοιμάζεται ν’ ανοίξει νέα κεφάλαια στη ζωή της και να κάνει σχέδια για νέα «ταξίδια».

Πρόκειται για ένα πλάσμα που με την πρώτη ματιά σε κερδίζει. Από παιδί έμαθε πολλά. Έμαθε να παίζει πιάνο, να τραγουδά, έκανε και μαθήματα χορού (αδυναμία της είναι το ζεϊμπέκικο), έμαθε να αγαπά τη ζωή, μα πάνω απ’ όλα να αγαπά τα πάντα γύρω της και πιο πολύ τους ανθρώπους.

Παράλληλα, αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών της ήταν και η σχολική εμπειρία η οποία έδωσε στην Ελένη την ευκαιρία να ζήσει τη διδασκαλία στην πράξη. Μια διαδικασία που θεωρείται εύκολη, αλλά στην πράξη είναι δύσκολη. Μπορεί τα παιδιά να είναι οι πιο δύσκολοι κριτές, ωστόσο έχουν μέσα τους την ενσυναίσθηση. Καταφέρνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν ποιος τους αγαπά αληθινά.

Δεν δίστασε ποτέ να «τσαλακώσει» την εικόνα της, να κάτσει στο πάτωμα μαζί με τα παιδιά, να παίξει, να χορέψει και να τραγουδήσει, να ζωγραφίσει, γι’ αυτό και πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά νόμιζαν πως… πρόκειται για συμμαθήτριά τους.

Το παράδειγμα της Ελένης θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή διαχρονικά για όλα τα άτομα με αναπηρίες, ως προς το θέμα της αποδοχής αλλά και της ένταξης των ατόμων με σύνδρομο Down στην κοινωνία.

newsthessaloniki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Sunday 30 May 2021

Bertha von Suttner: Τα ρήματα «αγαπώ» και «βοηθώ»

Μετά το ρήμα «αγαπώ», 
το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο.
“After the verb 'to love', 
the verb 'to help' is the most beautiful verb in the world.” 

«Δουλεύεις για να ξεσκατίζεις»...

Ακούω υποτιμητικά «δουλεύεις για να ξεσκατίζεις».... 
Όμως εγώ είμαι υπερήφανη για τη δουλειά μου

Σήμερα άκουσα υποτιμητικά «δουλεύεις για να ξεσκατίζεις» και δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η όγδοη φορά που το ακούω. 
Και νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ τη δουλειά μου και να φωνάξω στον κόσμο πόσο υπερήφανη είμαι για αυτήν.
Ναι κύριοι και κυρίες, είμαι υπερήφανη που «ξεσκατίζω» ανήμπορους ασθενείς, κόβοντας νύχια, πλένω κεφάλια, τους ντύνω, τους κάνω μπάνιο, τους ταΐζω και φροντίζω ανθρώπους ασθενείς που δεν μπορούν να τα κάνουν.
Είμαι ήδη ψυχολογικά λίγο άρρωστη από τους αρνητικούς συνειρμούς αυτής της έκφρασης «δουλεύεις για να ξεσκατίζεις» που συνδέεται με το επάγγελμά μου.

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε όλες τις δουλειές… εγώ για παράδειγμα δεν θα μπορούσα να διαλέξω σε κάτι που θα απαιτήσει να πω ψέματα, όπως ένας τραπεζίτης ή κάτι τέτοιο, και όμως για αρκετούς από εσάς είναι αξιόλογα επαγγέλματα, το αντίθετο το δικό μου επάγγελμα είναι τελευταίο από τα τελευταία.
Σας λέω ότι οι περισσότεροι που μας ταξινομούν έτσι «δουλεύεις για να ξεσκατίζεις», μακάρι να μην χρειαστούν ποτέ κάποιον σαν εμένα.
Αλλά αν έρθει η ώρα που θα είναι απαραίτητη, κάποιος από τους συναδέλφους μου θα είναι πρόθυμος να σας βοηθήσει και να σας κάνει να έχετε καλύτερη ποιότητα ζωής, και πάντα με καλή διάθεση και αγάπη.

Σας παρακαλώ μην χρησιμοποιείτε την έκφραση «ξεσκατίζεις» με περιφρόνηση, γιατί ίσως μια μέρα κάποιος θα πρέπει να το κάνει για εσάς και, πίστεψε με, θα νιώσετε ευγνώμων. 
Το ξέρω.

Υπογραφή: Καθαριστής
[Το παράπονο μιας γυναίκας στην υποστήριξης ασθενών]
via Vicky Klimi

Το διαβάσαμε στο Φιλότιμο – Philotimo
themamagers

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή - Το χελωνάκι...

Μπήκα σε ταξί χτες το απόγευμα, στην Πειραιώς. Μερσεντές, πολυτελές σαλόνι, air condition. Οδηγός με ωραία ρούχα, όλα στην τρίχα. 
Μετά από λίγα μέτρα διαδρομή, παρατήρησα ότι ο οδηγός δε φορούσε μάσκα. 
Όχι ότι την είχε χαμηλά. Δε φορούσε καθόλου. Και με εντελώς κλειστά παράθυρα. 
Του είπα εντελώς διστακτικά: 
«Εεε, θα βάλετε και μια μασκούλα;». 
Σαν να περίμενε την ερώτηση, πήρε αμέσως στάση αντιπαράθεσης. 
«Όχι μάσκα δε φοράω. Δεν έχω φορέσει ποτέ! Και κανείς δε θα με αναγκάσει να το κάνω! Αν θες μπορείς να πάρεις κάποιο άλλο ταξί». «Οκ, τότε αφήστε με εδώ», του είπα. 
Η τελευταία του κουβέντα καθώς έβγαινα: 
«Ναι ναι πήγαινε λοιπόν στον από πίσω, που είναι βρώμικος, αλλά κατά τ’ άλλα φοράει μάσκα…»

Μπήκα σε άλλο ταξί. Πράγματι ήταν τελείως διαφορετικά. Καθόλου πολυτέλεια και ίσως κάποια βρωμιά. Ο οδηγός φορούσε μάσκα. Και είχε ανοιχτά παράθυρα. 
Του είπα σύντομα τι συνέβη πριν. 
Συμφώνησε μαζί μου αλλά δεν έκραξε τον προηγούμενο ταξιτζή και μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό (η αναμενόμενη αντίδραση θα ήταν να τον κράζει για τη μισή διαδρομή, κάνοντας παράλληλα και μια ηθική-κοινωνική ανάλυση της όλης κατάστασης που βιώνουμε). Αυτός όμως ήταν λιγομίλητος και απλά κοίταζε μπροστά. 

Μπήκαμε στον περιφερειακό του Φιλοπάππου. Ξαφνικά περνώντας τον Ασύρματο, το αυτοκίνητο φρέναρε απότομα και κοκκάλωσε στη μέση του δρόμου. 
Κοίταξα γύρω μου κοψοχολιασμένος, έψαχνα να βρω ατύχημα. 
«Τι συμβαίνει;» του είπα. 
Δεν απάντησε και βγήκε έξω. Τον είδα να παίρνει ένα χελωνάκι από το δρόμο, να ανεβαίνει στο λόφο και να το αφήνει στο πράσινο. 
Μπήκε ξανά μέσα. 
«Κρίμα ήταν!», μου είπε. Από το λίγο που είδα, το χελωνάκι ήταν αριστερά μας, θα μπορούσε δηλαδή μάλλον να το αποφύγει κάνοντας λίγο δεξιά. Αλλά το χελωνάκι θα παρέμενε στο δρόμο.

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή. Και τα χρώματα του απογευματινού ουρανού στου Φιλοπάππου.
Γιώργος Διάκος

Saturday 29 May 2021

29η Μαΐου 1453. Εάλω η Πόλις...;;

Υπάρχουν ημερομηνίες στην παγκόσμιο ιστορία που χαρακτηρίζονται σταθμοί. Σηματοδοτούν την αρχή μιας εποχής και το τέλος της προηγούμενης. 
Μια τέτοια είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, και η 29η Μαΐου 1453. Η ημέρα που η βασιλεύουσα των Πόλεων κυριεύθηκε από τους Οθωμανούς και έπαψε να είναι η Πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας χιλίων και πλέον ετών. 
Η επτάλοφος Κωνσταντινούπολις, κέντρο παγκόσμιου ελληνορθόδοξου πολιτισμού, εάλω. Όμως, «Εάλω η Πόλις ή όχι»;; Είναι ερώτημα, όχι διαπίστωση.
Η χιλιόχρονη πρωτεύουσα της (ανατολικής) Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που οι Φράγκοι εκατό χρόνια μετά την πτώση την ονόμασαν Βυζαντινή, από τη μικρή πολιτεία Βυζάντιο για να την υποτιμήσουν, πρόσφερε πάρα πολλά στην παγκόσμια επιστήμη, στον Ελληνισμό και στην ορθοδοξία. Γεγονός που μας καθιστά ιδιαίτερα υπερήφανους. 
Είναι γνωστόν ότι ο Μ. Κωνσταντίνος δεν ίδρυσε μια καινούρια Αυτοκρατορία, αλλά απλώς μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην αρχαία πόλη Βυζάντιο, που την άλλαξε και την ονόμασε Νέα Ρώμη και αργότερα έλαβε την ονομασία Κωνσταντινούπολη λόγω του ιδρυτού της.

Την εποχή του Μωάμεθ, πολιορκείται για πρώτη φορά η Κωνσταντινούπολη (668-669) από τον Εγιούμπ ελ Ενσαρί (Eyub El-Ensari), πολιορκία που αποτυγχάνει και επαναλαμβάνεται το 717, για να αποτύχει και πάλι, έπειτα από αποκλεισμό που διήρκεσε 12 ολόκληρους μήνες. 
Το 1071 εμφανίζονται στην Ανατολία οι Τούρκοι. Η πρώτη πολιορκία της Πόλης από τους Οθωμανούς γίνεται το 1390, από τον σουλτάνο Ειλντιρίμ Μπαγιαζίτ, ο οποίος αναγκάζεται να λύσει την πολιορκία.

Επιθυμούν για αιώνες να κατακτήσουν την Πόλη. Καταστρώνουν σχέδια για να πορθήσουν την Βασιλεύουσα. Το καλοκαίρι του 1452, και αφού έχουν ολοκληρωθεί οι προετοιμασίες, ο Μωάμεθ ο Β' κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Στις 28 Ιουνίου συγκεντρώνει στρατό 50.000 ανθρώπων στο άρτι αποπερατωθέν Κάστρο της Ρωμυλίας και στήνει τις σκηνές και τους καταυλισμούς του απέναντι από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Μέχρι το τέλος του 1452 η Πόλη είναι ήδη αποκλεισμένη.

Βρισκόμαστε στην άνοιξη τον 1453 και ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αδυνατεί να ενισχύσει την άμυνα της Πόλης, ο Μωάμεθ ο Β' ολοκληρώνει τις προετοιμασίες του και τις πρώτες μέρες του Απριλίου του 1453 στήνει το αντίσκηνό του μπροστά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. 
Οι στρατιώτες του ξεπερνούν τους 300.000, αφού πολλοί μουσουλμάνοι - και όχι μόνον - κατετάγησαν στις τάξεις του οθωμανικού στρατού μετά την υπόσχεση που έδωσε ο Μωάμεθ ότι μετά την άλωση τα λάφυρα θα ανήκαν στους στρατιώτες του!

Η Κωνσταντινούπολη μετά την άλωσή της από τους Φράγκους το 1204 και τις λεηλασίες και καταστροφές που υπέστη από τους δυτικούς είναι εξασθενημένη. Έχασε ένα σημαντικό κομμάτι από την παλαιά αίγλη και δύναμη. Τμήματα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ανεξαρτητοποιήθηκαν. Ο κίνδυνος των τούρκων είναι ορατός και τους απασχολεί. 
Οι Οθωμανοί επεκτείνονται απειλητικά για την Κωνσταντινούπολη. Ο φόβος αυτός τους ωθεί να ζητήσουν την βοήθεια των παπικών. Το σχίσμα ήταν ένα αγκάθι στις σχέσεις ανατολικής και δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Παρά τις αποφάσεις της συνόδου της Φεράρα-Φλωρεντίας (1438-1439) η ένωση δεν επιτυγχάνεται στην πράξη λόγω της αντίδρασης του Μάρκου Ευγενικού. 
Η δύση πέτυχε τον στόχο της μόνο στα «χαρτιά» και δεν βοηθά τους ανατολικούς. Ο Στήβεν Ράνσιμαν παραθέτει πλείστα παραδείγματα από τούς εκκλησιαστικούς και πολιτικούς ηγέτες της Δύσεως, στα οποία φαίνεται καθαρά ότι δεν είχαν τη δυνατότητα και τη βούληση να βοηθήσουν οικονομικά και στρατιωτικά. 
Εν τούτοις, μερικοί Ενετοί και Γενουάτες ήρθαν αυθόρμητα από την Ιταλία για να πολεμήσουν εναντίον των Οθωμανών. Και τελικά οι Ενετοί και οι Γενουάτες συμμετείχαν κατά την αντίσταση στην πολιορκία, αν και υπήρχαν μεταξύ τους πολλές διαφορές, και μάλιστα οι Γενουάτες απεχώρησαν την τελευταία στιγμή από τον αγώνα.

Γυναίκες και μοναχές «έσπευσαν στα τείχη να βοηθήσουν για τη μεταφορά υλικών για την ενίσχυση των οχυρωμάτων, και να μεταφέρουν στάμνες με νερό, για να ξεδιψάσουν οι αμυνόμενοι». 
Οι μαχητές δίνουν ηρωικό αγώνα και ο αυτοκράτορας δίνει εντολή να ανοίξουν οι εκκλησίες και να γίνονται παρακλήσεις και Θείες Λειτουργίες. Όλος ο λαός έψαλε το «Κύριε, ελέησον» κατά τις λιτανείες.

Στις 25 Μάιου ο Μωάμεθ Β' ζήτησε από τον αυτοκράτορα να παραδώσει την Πόλη με αντάλλαγμα τη σωτηρία του ίδιου και της οικογένειάς του. Σύμφωνα με τον ιστορικό της Άλωσης Γεώργιο Φραντζή, ο αυτοκράτορας απάντησε: «Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτε τ' εμόν εστίν οΰτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών», που σημαίνει: 
«Ούτε εγώ ούτε άλλος κανείς από τους κατοίκους της πόλης έχουμε το δικαίωμα να σου την παραδώσουμε. Αντίθετα, όλοι μας έχουμε πάρει την απόφαση να πεθάνουμε με τη θέληση μας (για χάρη της) και να μην υπολογίσουμε τη ζωή μας». Απάντηση ελληνική, γενναία, πατριωτική, και ιστορική και διδακτική

Τα ξημερώματα της 29ης Μαΐου 1453 άρχισε η μεγάλη έφοδος των Τούρκων. Οι υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης αρχικά αμύνονταν με ηρωισμό. Αργότερα όμως επεκράτησε σύγχυση και πανικός μεταξύ των μισθοφόρων, οι οποίοι υπερασπίζονταν το μέσο τείχος, όταν τραυματίστηκε ο επικεφαλής τους φρούραρχος Ιουστινιάνης. 
Οι στρατιώτες του Μωάμεθ, στους οποίους ο σουλτάνος είχε δώσει το ελεύθερο για λεηλασία, όρμησαν ασυγκράτητοι στο εσωτερικό της πόλης.

Στο μεταξύ από μια μικρή πύλη, την Κερκόπορτα, εισέβαλαν και άλλοι Τούρκοι. Τότε ακούστηκε η κραυγή «η Πόλις εάλω», έπεσε η Πόλη. Ο αυτοκράτορας, όταν είδε πως δεν έμενε πια καμιά ελπίδα, μαζί με τρεις έμπιστους της φρουράς του, τον Δον Φραντσίσκο, τον ξάδερφο του Θεόφιλο Παλαιολόγο και τον Ιωάννη Δαλμάτη, όρμησε μέσα στο πλήθος των εχθρών και χάθηκε για πάντα. Ακολούθησε σφαγή και λεηλασία. Παραδίδεται μάλιστα πως μεγάλη σφαγή έγινε και μέσα στον ναό της Αγίας Σοφίας, όπου είχαν καταφύγει γυναικόπαιδα. Η Άλωση της Πόλης σήμανε το οριστικό τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ενώ σημάδεψε δραματικά και την πορεία του Ελληνισμού στην Ιστορία.

Η τύχη της πόλης είχε πλέον κριθεί, οι μαχητές εξαθλιωμένοι, κατακουρασμένοι, αλλά με ψηλό το φρόνημα, μάχονται και μόνοι και μετά των λιγοστών εναπομεινάντων και πέφτει ο ένας μετά τον άλλον. 
Ο Κωνσταντίνος μάχεται σαν απλός στρατιώτης. Κατάκοπος αλλά αποφασισμένος κατέβηκε από το άλογο του, αφαίρεσε την αυτοκρατορική του στολή και όλα τα σύμβολα του ψηλού αξιώματός του. Διατήρησε μόνο τα ερυθρά πέδιλα (καμπάγια), με τους χρυσούς δικέφαλους αετούς, και αφού ξεγύμνωσε το σπαθί του, καλυπτόμενος προ της ασπίδας του, όρμησε στο κρισιμότερο σημείο το πλήθος των επιδρομών και ο Σφραντζής αφηγείται «Εμάχετο ο Άνθρωπος και Βασιλεύς επί ώραν πολλή, βρυχώμενος ως λέων και την ρομφαίαν (σπαθί) εσπασμένη έχων εν τη δεξιά, πολλούς των πολεμίων κατέσφαξε και το αίμα ποταμηδόν εκ των χειρών και των ποδών αυτού έρρεε». 
Σε τέτοια στιγμή, στην ορμή της μάχης, μεγαλείου – αυτοθυσίας και υπερβάσεως από τα γήινα, έπεσεν μαχόμενος ο τελευταίος των Παλαιολόγων και μαζί του έπεσεν και η Αυτοκρατορία και ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, κραυγή, που σε λίγες μόνον στιγμές ακούστηκε σ’ όλη την πόλιν. Την υστάτην στιγμή προ της θυσίας του, ιστορικοί καταμαρτυρούν ότι ο Παλαιολόγος ανεφώνησεν: «Ουκ εστί τις των Χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν απ’ εμού». Φράση που καταδεικνύει την αγωνία του Χριστιανού Εθνομάρτυρα να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Αγαρηνών. 
Οι κατακτητές αναζητούν το νεκρό σώμα του Αυτοκράτορα: «πλείστας κεφαλάς των αναιρεθέντων έπλυναν, ει τύχοι και την Βασιλική γνωρίσωσι και ουκ ηδυνήθησαν γνωρίσαι αυτήν, ει μη, το τεθνεός πτώμα του βασιλέως ευρόντες, ο εγνώρισαν εκ του Βασιλικών περικνημίδων ή και πεδίλων ένθα χρυσοί δικέφαλοι αετοί ήσαν γεγραμμένοι, ως έθος υπήρχε τοις Βασιλεύσι».

Ο χρονογράφος και φίλος του Κωνσταντίνου, Σφραντζής διηγείται: «Την Αυγήν της 29ης Μαΐου 1453 περί την 4ην πρωινή ημέρας Τρίτης, συμπληρών της ηλικίας αυτού έτη 49 μήνας 3 και ημέρας 20, έπεσεν ο ηγεμών Κωνσταντίνος ο 11ος Παλαιολόγος κατά την 55ην ημέραν της πολιορκίας της Βασιλεύουσας, ομού μετ’ αυτής». Κατά τον Φραντζή, ο Μωάμεθ αφού αναγνώρισε τη Βασιλική υπόσταση του Κωνσταντίνου, το θάρρος, την τιμή και το μεγαλείον του, με προσταγή του ετάφη το πτώμα του Βασιλέως μετά Βασιλικών τιμών, παρέλειψε όμως επιμελώς ν’ αναφέρει που ετάφη. Είναι γεγονός ότι ελλείψει σύγχρονης μαρτυρίας, ή έστω παράδοσης, δεν έχει πληροφορηθεί κανένας ποτέ, που ετάφη ο ήρωας Βασιληάς. Μεταγενέστερες δημιουργηθείσες παραδόσεις οφείλονται σε διηγήσεις και ευσεβείς απηχήσεις. 
Η φαντασία του Ελληνικού Έθνους και ο θρύλος, θέλει τον Κωνσταντίνο Μαρμαρωμένο, όπου Άγγελος Κυρίου, προτού κτυπηθεί από το σπαθί του αράπη, τον άρπαξε και τον πήρε σε μια σπηλιά βαθιά κάτω στη γη, κοντά στην Χρυσόπορτα. Εκεί μένει «Μαρμαρωμένος» και καρτερεί την ώρα να ’ρθεί πάλιν ο Άγγελος, να τον σηκώσει, να του δώσει και πάλι στο χέρι το σπαθί του και να μπει στην πόλη από την Χρυσόπορτα και κυνηγώντας με τα φουσάτα του τους Τούρκους, να τους διώξει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά…

2021.05.18
Μυργιώτης Παναγιώτης, Μαθηματικός 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πάρθεν η Ρωμανία

29 Μαΐου 1453. Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεότερου Ελληνισμού. Το ιστορικό γεγονός που χάραξε και καθοδήγησε τις ψυχές των Ελλήνων, αποδεικνύοντας πόσο ποτισμένη ήταν η Ελληνική καρδιά με το Βυζαντινό αίμα.

Η ΠΟΛΙC ΕΑΛΩ

Ο σερ Στίβεν Ράνσιμαν (Άγγλος ιστορικός και ένας από τους επιφανέστερους βυζαντινολόγους του 20ού αιώνα) σε λίγες γραμμές δίνει το νόημα της αποφράδας εκείνης ημέρας:

«Η τραγωδία ήταν τελική. Στις 29 Μαΐου ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα. Άφησε μιαν ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα και στις τέχνες. Ο πολιτισμός αυτός έβγαλε χώρες ολόκληρες από τη βαρβαρότητα και προσέφερε σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών.
Επί 11 αιώνες η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός. Τώρα έγινε η έδρα της θηριωδίας, της αμάθειας, της μεγαλόπρεπης ακαλαισθησίας!»

Άλωση Κωνσταντινούπολης

Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ’ άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν με τον τρόπο τους την Άλωση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας).

Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος. Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα πως κάποια μέρα… πάλι με χρόνια και καιρούς… έμειναν πάντα…

«Ρωμανία» αποκαλούνταν τότε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αφού «Βυζάντιο» είναι μεταγενέστερος όρος

Στον Πόντο, ένα πουλί μεταφέρει τα μαντάτα στους κατοίκους. Γνωρίζοντας ότι μεταφέρει κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο, κανείς δεν τολμά να πάει να πάρει το μήνυμα που έχει αφήσει το πουλί. Μόνο ένα παιδί (χήρας γιος) πηγαίνει το διαβάζει και αναγγέλλει αυτός τα τρομερά νέα στον εκεί Ελληνισμό:

«Αϊλί εμάς και βάι εμάς η Ρωμανία πάρθεν…»

Ωστόσο, στο τέλος υπάρχει και το αισιόδοξο μήνυμα:

«Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»

Να σημειώσουμε ότι το «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι» δεν το είπαν Έλληνες, αλλά Ρωμιοί. Δηλαδή κάτοικοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που δεν είχαν την τοπικιστική αντίληψη που έχουμε εμείς σήμερα ως Έλληνες. Η Πόλη ανήκει στους κατοίκους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που είχαν κοινό χαρακτηριστικό την Χριστιανική Πίστη.


Ο Καβάφης και ο Πόντος

Για την καταγωγή του ο Καβάφης σημειώνει:

«Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια…»

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν το τελευταίο παιδί του Πέτρου Καβάφη και της Χαρίκλειας Φωτιάδου. Ο πατέρας της Χαρίκλειας Γεώργιος (Γιωρίκας) καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και η οικογένειά του μετοίκησε στις αρχές του 19ου αιώνα στην Πόλη, ασχολούμενη με το εμπόριο κοσμημάτων.

Λίγο πριν από το 1920, όταν πέθανε η Χαρίκλεια, ο Καβάφης ασχολείται με τα δημοτικά τραγούδια που έχουν σχέση με την απώτερη καταγωγή της μητέρας του, όπως το Ποντιακό «Πάρθεν η Ρωμανία».


Πάρθεν

Το ποίημα «Πάρθεν» του Καβάφη, γραμμένο στο 1921, είναι εκμυστήρευση του ποιητή για την εντύπωση που του προξένησε το διάβασμα των ιστορικών δημοτικών μας τραγουδιών, και ιδιαίτερα ενός που είναι γραμμένο στο γλωσσικό ιδίωμα της Τραπεζούντας και σχετίζεται με την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και της Θεσσαλονίκης.

Το ποίημα άρτιο τεχνικά παρέμεινε ανέκδοτο και ανήκει στα λεγόμενα «κρυμμένα ποιήματα του Καβάφη»

Το «Πάρθεν» αποτελεί κορυφαίο και μάλιστα μοναδικό δείγμα τού διακειμενικού διαλόγου προσωπικής και δημοτικής ποίησης στο έργο του Καβάφη, δείγμα ανήκον στην ώριμη καλλιτεχνική του περίοδο. Ο τίτλος του ποιήματος του Καβάφη «Πάρθεν» σημαίνει «επάρθη», δηλαδή έπεσε στα χέρια των Τούρκων η Κωνσταντινούπολη.

Πάρθεν η Ρωμανία

Το Ποντιακό δημοτικό τραγούδι «Πάρθεν η Ρωμανία» είναι ένας θρήνος για την πτώση της Βασιλεύουσας. Αλλά υπάρχει η ελπίδα μέσα σε αυτόν της εθνικής αποκατάστασης, πίστης της επιβίωσης του γένους, θεματολογικά συναφές με το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».

Αυτό το ποίημα κέντρισε την προσοχή του Καβάφη και άνοιξε διακειμενική συνομιλία μαζί του. Είναι το μοναδικό από τα ποιήματα του που δεν κατατάσσεται σε καμία κατηγορία. Ο Καβάφης τόλμησε κάτι μοναδικό, ανέμειξε ολόκληρες φράσεις από το Ποντιακό δημοτικό με τα υπόλοιπα στοιχεία του ποιήματος τα καθαρά Καβαφικά.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ασχολήθηκε με τα δημοτικά τραγούδια και ειδικά με τα μοιρολόγια, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Ο ποιητής διαλέγεται με το Ποντιακό δημοτικό τραγούδι και συντονίζεται με αυτό.

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλην·
ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον.

Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης·
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
«Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!»

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,

-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.

-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.


Ν' αϊλί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκοι την Πόλ' επαίραν 
επαίραν το βασιλοσκάμ' κι ελάεν η Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγνε τα μοναστήρα
κι ο Αι Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπισκάται.
- Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου μη δερνοκοπισκάσαι
η Ρωμανία 'πέρασεν η Ρωμανία 'πάρθεν.
- Η Ρωμανία (κι) αν 'πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο...

 

Διαβάστε επίσης: 29 Μαΐου 1453 – Η Πόλις εάλω
Πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Jorge Luis Borges: «Φυτέψτε τους δικούς σας κήπους...» - ... "plant your own gardens... "

«Φυτέψτε τους δικούς σας κήπους και στολίστε μόνοι σας την ψυχή σας αντί να περιμένετε κάποιον άλλο να σας φέρει λουλούδια.»
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Girl in Garden
“So plant your own gardens and decorate your own soul, instead of waiting for someone to bring you flowers.”
Jorge Luis Borges
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Friday 28 May 2021

Από εδώ ξεκινάνε… - Καλημέρα σας

Ξέρεις τι είναι κόλαση;

Η απομόνωση. Η μοναξιά. 
Το να μην μπορείς να είσαι σε κοινωνία με τον άλλον. 
Κόλαση, είναι το να μην έχεις άνθρωπο για παρηγοριά στην λύπη σου και άνθρωπο για να μοιραστείς μαζί του τη χαρά σου.
Ξέρεις τι είναι Παράδεισος;

Η σχέση. Η συνύπαρξη. 
Το μοίρασμα. Η επαφή. 
Ο άλλος άνθρωπος, ο πλησίον, αυτός είναι ο Παράδεισός σου.

Λένε, πως εδώ είναι η κόλαση και πως ο Παράδεισος είναι εδώ.

Διαφωνώ… Δεν είναι εδώ.
Από εδώ όμως, ξεκινάνε…


Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Thursday 27 May 2021

Helen Keller: Τα πιο ωραία πράγματα... - The most beautiful things...

Τα καλύτερα και τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή δεν μπορούμε να τα δούμε ούτε καν να τα αγγίξουμε. Πρέπει να τα αισθανθούμε με την καρδιά.
The best and most beautiful things in the world cannot be seen or even touched - they must be felt with the heart.

Helen Keller
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι Άγιοι γίνονται παιδιά: Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος - Saint Ioannis the Russian's life - Saints become children

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος είναι ένας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας μας, που γιορτάζει στις 27 Μαΐου και το ιερό του σκήνωμα βρίσκεται στο Νέο Προκόπι, στην Εύβοια.
Εκεί φθάνουν γεμάτοι κατάνυξη χιλιάδες προσκυνητές από ολόκληρο τον κόσμο για να λάβουν την ευλογία του.
youtube
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Wednesday 26 May 2021

Εγκυκλο-παιδικά: Τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου

1. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας
2. Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας
3. Ο Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο
4. Το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία
5. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
6. Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
7. Ο Κολοσσός της Ρόδου
1. Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ
Οι πυραμίδες της Γκίζας όπως σώζονται σήμερα.
Η τρίτη στο βάθος είναι του Χέοπα και η μεγαλύτερη.
Οι πυραμίδες φτιάχτηκαν με στρώματα πέτρινων ογκόλιθων. Κάθε στρώμα ήταν λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο.
Η γιγάντια αυτή πυραμίδα είναι το πιο παλιό από τα εφτά θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, αλλά και το μόνο που διατηρείται μέχρι σήμερα. Τότε που έγινε ήταν η πιο ψηλή κατασκευή που υπήρχε στη γη και διατήρησε αυτήν την πρωτιά για 4.000 χρόνια.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ
Η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε για να γίνει ο τάφος του Χούφου, που εμείς τον ξέρουμε ως «του Χέοπος». Ήταν ένας από τους φαραώ, τους βασιλιάδες δηλαδή της αρχαίας Αιγύπτου. Ο τάφος ολοκληρώθηκε γύρω στο 2580 π.Χ. Αργότερα κατασκευάστηκαν στην Γκίζα κι άλλες δυο πυραμίδες, η μια για το γιο και η άλλη για τον εγγονό του Χέοπα, καθώς και μικρότερες για τις βασίλισσες γυναίκες τους.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ
Οι πυραμίδες βρίσκονται στο αρχαίο νεκροταφείο της Γκίζας, στην απέναντι όχθη του Νείλου από το Κάιρο. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι για την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εργάστηκαν κάπου 100.000 άνθρωποι. χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας. 
Ο εργάτες τους μετέφεραν χρησιμοποιώντας κεκλιμένα επίπεδα, μοχλούς, κυλίνδρους και στη συνέχεια τους προσάρμοζαν χωρίς να χρησιμοποιούν κονίαμα.

ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟΣ ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΣ
Όταν τελείωσε το κύριο μέρος της πυραμίδας έμοιαζε με σκάλα. Στη συνέχεια αυτά τα σκαλοπάτια τα κάλυψαν με κύβους από άσπρο ασβεστόλιθο, που κόπηκαν έτσι που να σχηματίζουν μια γυαλιστερή επιφάνεια. 
Ταίριαξαν τόσο καλά που δε χωρούσε ανάμεσά τους να μπει μια λάμα μαχαιριού. Το τελικό ύψος της οικοδομής έφτασε τα 147 μέτρα. Κάθε πλευρά της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας έχει 230 μέτρα! Καλύπτει μια έκταση πιο μεγάλη από 9 γήπεδα ποδοσφαίρου.

Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο όφειλαν να φροντίζουν το σώμα του νεκρού, ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα, κάλυπταν το υπόλοιπο σώμα με άλατα και το τύλιγαν με γάζες. Το σώμα γινόταν μια μούμια. Μετά έθαβαν τη μούμια μαζί με ρούχα, τρόφιμα, κοσμήματα και άλλα χρήσιμα πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Η μούμια του Χέοπα τοποθετήθηκε σε έναν ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα.

2. ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ
Οι Κρεμαστοί Κήποι, όπως τους φανταζόμαστε από τις περιγραφές αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν το πλέον ξακουστό αξιοθέατο αυτής της πόλης. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ευρήματα που ίσως ήταν μέρος των Κήπων, αλλά υπάρχουν επιφυλάξεις. 
Την ύπαρξη τους τη γνωρίζουμε από περιγραφές ανθρώπων που τους είχαν δει την αρχαία εποχή.

Ο ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΥΤΙΣ
Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς περιγράφουν ότι οι Κήποι κατασκευάστηκαν γύρω στο 600 π.Χ. με διαταγή του Ναβουχοδονόσορα του Β'. Η Βαβυλώνα ήταν κτισμένη στις όχθες του Ευφράτη, στα νότια της Βαγδάτης, της σημερινής πρωτεύουσας του Ιράκ. Λέγεται ότι ο βασιλιάς έδωσε εντολή να γίνουν οι κρεμαστοί κήποι γιατί η νεαρή βασίλισσα Άμυτις, που καταγόταν από την ορεινή Περσία, νοσταλγούσε την πατρίδα της.

ΥΔΡΕΥΟΜΕΝΕΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΔΕΣ
Οι Κρεμαστοί Κήποι κατασκευάστηκαν μάλλον κοντά στον ποταμό Ευφράτη. Αποτελούνταν από διαδοχικές αναβαθμίδες, όπου η ψηλότερη πρέπει να είχε 40 μέτρα ύψος. 
Εκεί φύτρωνε κάθε είδος δέντρου και φυτού, που μεταφέρθηκαν με βοϊδάμαξες από κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας. Ανάμεσά τους υπήρχαν συκιές, αμυγδαλιές, καστανιές, ροδιές, τριανταφυλλιές, νούφαρα, και αρωματικοί θάμνοι. 
Υπήρχε ένα πολύ καλό υδρευτικό σύστημα που τροφοδοτούσε συνεχώς τα φυτά με νερό από τον Ευφράτη. Το νερό του συστήματος το αντλούσαν με δοχεία που τα ανέβαζαν με τα χέρια τους ή με μάγγανο οι δούλοι! Στη συνέχεια το νερό κατέβαινε στις πιο χαμηλές αναβαθμίδες από αυλάκια και τεχνικούς καταρράκτες, διατηρώντας το έδαφος πάντα υγρό.

3.Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ
Ο ναός της Άρτεμης, όπως έπρεπε να ήταν το 600 π.Χ. Είχε 120 κίονες από μάρμαρο, ενώ ήταν διακοσμημένος με πολύ όμορφα γλυπτά.
Ο Κροίσος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας, μιας περιοχής της Μικράς Ασίας. Ήταν γνωστός για τα πολλά πλούτη του. Το 560 π.Χ. πρόσταξε να χτίσουν έναν μεγαλοπρεπή ναό στην Έφεσο. Λέγεται πως την ελληνική αυτή πόλη την έχτισαν οι Αμαζόνες.
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΝΑΟΣ
Ο Κροίσος αποφάσισε να χτίσει το ναό προς τιμήν της Θεάς Άρτεμης, που ήταν η Θεά της Σελήνης και προστάτιδα των άγριων ζώων και των κοριτσιών. 
Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού. Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. 
Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης. Ο ναός υπήρξε από τους μεγαλύτερους του κλασικού κόσμου, πολύ μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα που χτίστηκε αργότερα στην Αθήνα. Η βάση των θεμελίων του είχε μήκος 131 μέτρα και πλάτος 79 μ.
 Ο μοναδικός αναστηλωμένος κίονας που υπάρχει σήμερα. Απομένουν όμως πολλά άλλα ερείπια της ένδοξης πόλης, ένα θέατρο, μια βιβλιοθήκη, λουτρά και πολλά άλλα δημόσια κτίρια.

ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Διακόσια χρόνια αργότερα, το 356 π.Χ. ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τη φωτιά την έβαλε κάποιος Ηρόστρατος, που θέλησε με τον τρόπο αυτό να γίνει διάσημος. Κατά σύμπτωση, την ημέρα της καταστροφής του ναού, γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αργότερα, ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε την Έφεσο και έδωσε διαταγής να οικοδομηθεί και πάλι ο ναός, στην ίδια θέση.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ο ναός του Αλέξανδρου επέζησε μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Με το πέρασμα του χρόνου η λάσπη κατέκλυσε το λιμάνι της Εφέσου και η πόλη κατάντησε ασήμαντη! 
Οι Γότθοι λεηλάτησαν στη συνέχεια το ναό και οι πλημμύρες ολοκλήρωσαν την καταστροφή Σήμερα ό,τι απομένει από το ναό στη Έφεσο είναι λίγοι ογκόλιθοι των θεμελίων και ένας μόνο αναστηλωμένος κίονας!

4. ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ
Το άγαλμα του Δία, έργο του γλύπτη Φειδία, όπως το φανταζόμαστε σήμερα. Είχε ύψος 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε στην οροφή του ναού. Ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού και από ελεφαντόδοντο!

Πριν από 3000 χρόνια η Ολυμπία αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στη νοτιοδυτική Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δια, τον βασιλιά των θεών, και τον τιμούσαν εδώ σε τακτά χρονικά διαστήματα με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις. 
Οι τελευταίες περιλάμβαναν και αθλητικούς αγώνες. Οι πρώτοι ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν το 776 π.Χ. από τότε και επί 1100 χρόνια, οι αγώνες γινόταν κάθε 4 χρόνια. Στη διάρκειά τους σταματούσαν οι πόλεμοι.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα οι πολίτες της Ολυμπίας αποφάσισαν να οικοδομήσουν έναν ναό για να τιμήσουν το Δία. Το μεγαλόπρεπο οικοδόμημα χτίστηκε ανάμεσα στα 466 και 456 π.Χ. Κατασκευάστηκε από λίθινους ογκόλιθους και συμπαγείς κίονες. Για λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του δεν υπήρχε άγαλμα του Δία, ώσπου αποφασίστηκε να γίνει κι αυτό. Ανατέθηκε στον περίφημο Αθηναίο γλύπτη Φειδία.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Η γλύπτης Φειδίας, ήδη είχε φτιάξει άλλα δύο υπέροχα αγάλματα στην Αθήνα, της θεάς Αθηνάς. Στην Ολυμπία ο Φειδίας με τους συνεργάτες του αρχικά έφτιαξε μια ξύλινο κατασκευή προκειμένου να λειτουργήσει ως σκελετός του αγάλματος. 
Στη συνέχεια το κάλυψαν με πλάκες από ελεφαντόδοντο για να απεικονίσουν τη γυμνή επιδερμίδα του θεού και φύλλα χρυσού για τα ενδύματά του. Οι τεχνίτες κάλυψαν τις συνδέσεις τόσο καλά ώστε τα άγαλμα να δείχνει ενιαίο. 
Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο πάνω σε θρόνο με ένθετες διακοσμήσεις από έβενο και πολύτιμους λίθους. Όταν ολοκληρώθηκε το ύψος του ήταν 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε σχεδόν στην οροφή του ναού. Έδινε την εντύπωση πως αν σηκωνόταν ο Ζευς όρθιος θα σάρωνε την οροφή! 
Στους τοίχους του ναού κατασκευάστηκαν εξέδρες προκειμένου οι επισκέπτες να θαυμάζουν από κοντά το πρόσωπο του θεού. Μετά την ολοκλήρωσή του, το 435 π.Χ. το άγαλμα αποτέλεσε τα επόμενα 800 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου.

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Γύρω στο 40 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, πρόσταξε να μεταφερθεί το άγαλμα στη Ρώμη. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, όταν έφτασαν οι εργάτες για να το διαλύσουν, το άγαλμα έβγαλε ένα τόσο τρανταχτό γέλιο, ώστε σκόρπησαν από το φόβο τους. Αργότερα, το 391 μ.Χ. με την άνοδο του χριστιανισμού, οι Ρωμαίοι απαγόρευσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κι έκλεισαν τους ελληνικούς ναούς. Στη συνέχεια το άγαλμα του Δία μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 462 μ.Χ. μια πυρκαγιά κατάστρεψε το ανάκτορο, όπου βρισκόταν το άγαλμα, με αποτέλεσμα να χαθεί οριστικά.

Κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα η περιοχή της Ολυμπίας συγκλονίστηκε από σεισμούς. Ο ναός και το στάδιο καταστράφηκαν από κατολισθήσεις και πλημμύρες, ενώ η λάσπη κάλυψε ό,τι απέμεινε. Κάτω από τη λάσπη διατηρήθηκαν τα υπολείμματα, τα οποία ανακάλυψαν στην εποχή μας οι αρχαιολόγοι. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν τα ερείπια του ναού και τη θέση όπου βρισκόταν το άγαλμα.

5. ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ
Ο Μαύσωλος υπήρξε ηγεμόνας της Καρίας, υποτελής στην Περσική αυτοκρατορία, από το 377 μέχρι το 353 π.Χ. Πρωτεύουσα είχε την ελληνική πόλη της Ιωνίας, την Αλικαρνασσό. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στο θρόνο, αλλά κατάφερε να αποτινάξει τον περσικό ζυγό.

ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ
Ο Μαύσωλος, την Αρτεμισία. Όταν απέκτησε πλούτο και δύναμη σχεδίασε έναν τάφο για τον ίδιο και τη βασίλισσα. Έναν τάφο τόσο μεγαλόπρεπο που θα θύμιζε ανά τους αιώνες, τη δόξα του. 
Ωστόσο, ο Μαύσωλος πέθανε πριν τελειώσει το έργο του, το οποίο ολοκλήρωσε η Αρτεμισία γύρω στο 350 π.Χ. 
Το όνομα Μαυσωλείο το πήρε από το ίδιο το όνομα του βασιλιά και το ίδιο έχει επικρατήσει να λέγεται ακόμη και σήμερα για κάθε κρατικό μεγαλόπρεπο τάφο π.χ. το Μαυσωλείο του Λένιν, στη Μόσχα.

ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΦΡΟΥΡΟΙ
Οι στάχτες του βασιλικού ζεύγους τοποθετήθηκαν μέσα σε χρυσά αγγεία στον ταφικό θάλαμο στη βάση του οικοδομήματος. Πέτρινοι λέοντες ανέλαβαν τη φύλαξη του θαλάμου. Επάνω από την ισχυρή πέτρινη βάση υψώθηκε ένα κτίσμα, όμοιο με αρχαίο ελληνικό ναό, περιζωμένο από κίονες και αγάλματα. Στην κορυφή του κτιρίου υπήρχε μια κλιμακωτή πυραμίδα και επάνω σ' αυτήν, σε ύψος 43 μέτρων από το έδαφος, στήθηκε το άγαλμα ενός άρματος, που το έσερναν άλογα. Μέσα στο άρμα υπήρχαν ίσως τα αγάλματα του βασιλιά και της βασίλισσας.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ
Δεκαοχτώ αιώνας αργότερα ένας φοβερός σεισμός κατάστρεψε το Μαυσωλείο. Το 1489, χριστιανοί Ιππότες του Αγίου Ιωάννου, πήραν τα υλικά προκειμένου να οικοδομήσουν το γειτονικό φρούριο. Ορισμένα τείχη του φρουρίου χτίστηκαν από πράσινους ογκόλιθους που κάποτε πλαισίωναν το κύριο τμήμα του Μαυσωλείου. Μερικά χρόνια αργότερα οι Ιππότες ανακάλυψαν τον ταφικό θάλαμο του Μαύσωλου και της Αρτεμισίας. Αλλά μια νύχτα τον άφησαν αφύλαχτο, με αποτέλεσμα να τον λεηλατήσουν οι πειρατές και να αρπάξουν όσα χρυσά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα υπήρχαν.

ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ
Πέρασαν άλλα 300 χρόνια μέχρι να ερευνήσουν την περιοχή οι αρχαιολόγοι. Ανέσκαψαν τμήμα των θεμελίων του Μαυσωλείου και βρήκαν αγάλματα και άλλα γλυπτά που διατηρήθηκαν ανέπαφα. Ανάμεσά τους εντόπισαν και μεγάλα αγάλματα, τα οποία ίσως παρίσταναν το βασιλέα και τη βασίλισσα. Το 1857 τα μετέφεραν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου κι εκεί βρίσκονται ακόμη. Τα τελευταία χρόνια έγιναν κι άλλες ανασκαφές κι έτσι σήμερα λίγες πέτρες θυμίζουν τη δόξα του Μαυσωλείου της Αρχαίας Αλικαρνασσού.

6. Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Κατά τον τρίτο π.Χ. αιώνα κατασκευάστηκε ένας φάρος προκειμένου να καθοδηγεί τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αντανακλούσε τη λάμψη μιας μεγάλης φωτιάς ενώ την ημέρα ύψωνε στον ουρανό μια μεγάλη στήλη καπνού. Αυτός ήταν ο πρώτος φάρος στον κόσμο και παρέμεινε στη θέση του για 1500 χρόνια.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΦΑΡΟΣ
Το οικοδόμημα χτίστηκε πάνω σ’ ένα νησάκι που λεγόταν Φάρος, εμπρός από τη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Την περίφημη αυτή πόλη
έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Δεινοκράτη, όταν κατέλαβε την Αίγυπτο. Το οικοδόμημα πήρε το όνομα του νησιού.
Χρειάστηκαν μάλλον 20 χρόνια ώσπου να χτιστεί και ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. επί βασιλείας του Πτολεμαίου του Β’. Το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωστράτη.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΓΟΙ
Το φάρο τον αποτελούσαν τρεις μαρμάρινοι πύργοι, χτισμένοι επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκόλιθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από επάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο.

ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΩΣ
Ο τελευταίος Πύργος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από επάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρος. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα.

ΤΟ ΣΤΙΛΠΝΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Για τη συντήρηση της φωτιάς χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες καυσίμων. Την τροφοδοτούσαν με ξύλα, που μετέφεραν χάρη στο σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο άλογα και μουλάρια. Πίσω από τη φωτιά υπήρχαν φύλλα ορείχαλκου που αντανακλούσαν τη λάμψη προς τη θάλασσα. 
Τα πλοία μπορούσαν να τη διακρίνουν από 50 χιλιόμετρα μακριά. Κατά το δωδέκατο αιώνα το λιμάνι της Αλεξάνδρειας γέμισε από λάσπη και τα πλοία έπαψαν να το χρησιμοποιούν. Ο φάρος έπεσε σε αχρηστία. 
Ενδεχομένως τα φύλλα του ορειχάλκινου κάτοπτρου αποσπάστηκαν κι έγιναν νομίσματα. Κατά το δέκατο τέταρτο αιώνα ένας σεισμός κατάστρεψε το φάρο. Μερικά χρόνια αργότερα οι Μουσουλμάνοι χρησιμοποίησαν τα υλικά του για την κατασκευή ενός οχυρού. Το οχυρό αυτό ανακατασκευάστηκε και παραμένει ακόμη στη θέση του πρώτου φάρου στον κόσμο.

7. Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Ο Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου. Κατά την αρχαιότητα οι Ρόδιοι επιδίωκαν μόνιμα να διαφυλάσσουν την ανεξαρτησία τους, να ασκούν το εμπόριο και να μη συμμετέχουν στους πολέμους των άλλων ελληνικών πόλεων. Παρόλα αυτά κατακτήθηκαν αρκετές φορές.

Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ
Κατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα σι Ρόδιοι γιόρτασαν μια μεγάλη νίκη. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, αφού πολιόρκησε επί ένα χρόνο την πόλη τους, τελικά αναγκάστηκε να φύγει και να αφήσει πίσω του ένα μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό του. Οι Ρόδιοι αποφάσισαν να πουλήσουν τον εξοπλισμό του Δημήτριου και με τα χρήματα να στήσουν ένα υπέροχο άγαλμα προς τιμή του θεού Ήλιου που τους προστάτευε.

ΤΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ
Δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς ήταν το άγαλμα ούτε σε ποιο σημείο το έστησαν. Ξέρουμε πάντως ότι κατασκευάστηκε από ορείχαλκο και είχε ύψος 33 μέτρα. Το σχεδίασε ο Αρχιτέκτονας Χάρης και χρειάστηκε 12 ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωσή του.

ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το ορειχάλκινο περίβλημα στερεώθηκε επάνω σε ένα σιδερένιο σκελετό. Το άγαλμα ήταν κούφιο στο εσωτερικό και καθώς προχωρούσε η κατασκευή του οι εργάτες γέμιζαν τα κενά με βαριές πέτρες προκειμένου να διασφαλίσουν τη σταθερότητά του. Ο Κολοσσός ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι ακούγοντας για τον Κολοσσό, νόμιζαν πως στεκόταν επάνω από την είσοδο του λιμανιού της Ρόδου με τα πόδια ανοιχτά, όπως στην απέναντι ζωγραφιά. Όμως πρακτικά αυτό ήταν αδύνατο, διότι η είσοδος του λιμανιού της Ρόδου είχε πλάτος κάπου 400 μέτρα και ο Κολοσσός δεν ήταν τόσο... κολοσσιαίος! Τα κείμενα μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι βρισκόταν μάλλον στο κέντρο της πόλης και κοιτούσε προς τη θάλασσα και το λιμάνι.

Η ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΗ
Γύρω στο 226 π.Χ., δηλαδή λιγότερο από πενήντα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ο Κολοσσός έπεσε. Τον συγκλόνισε ένας σεισμός και τον έκοψε από τα γόνατα. Ένας χρησμός συμβούλεψε τους Ρόδιους να μην τον ξαναστήσουν κι έτσι τον άφησαν πεσμένο στο έδαφος 
Παρέμεινε στη θέση αυτή για 900 χρόνια και πολλοί επισκέπτες είδαν το πεσμένο άγαλμα του θεού Ήλιου. Το 654 μ.Χ. ένας Σύρος πρίγκιπας κατέλαβε τη Ρόδο και απογύμνωσε το άγαλμα από τις ορειχάλκινες πλάκες. Λέγεται ότι τις μετέφερε στη Συρία χρησιμοποιώντας 900 καμήλες. Ο ορείχαλκος πουλήθηκε στους εμπόρους που μάλλον τον έλιωσαν και τον έκοψαν σε νομίσματα.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν ο άλλος πονάει...

Ο πόνος του άλλου
Για τον πόνο του άλλου να προσέχεις πως μιλάς.

Καμιά φορά, η λύπηση πονάει πιο πολύ από την ίδια την πληγή.

Καμιά φορά, η γνώμη προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό.

Καμιά φορά τα λόγια, μόνο τύψεις και ενοχές δημιουργούν.

Σιωπή και προσευχή.
Αυτό.


Χριστός Ανέστη.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μήπως έχουν άγχος και στρες τα παιδιά σας;

Και όμως, στρες έχουν και τα παιδιά! 
Μπορεί να αναρωτηθείτε: 
«Μα πως είναι δυνατόν; Έχουν να αντιμετωπίσουν ευθύνες;» 
Και όμως, και τα παιδιά σας ανεξαρτήτως ηλικίας μπορούν να αγχωθούν! 
Δεν είναι τα πάντα τόσο ρόδινα, έτσι όπως εμείς θέλουμε να πιστεύουμε στην παιδική ηλικία, ακόμα και στην νηπιακή!

Τα παιδιά μπορεί να αγχωθούν για ένα σωρό λόγους που εμείς ενδεχομένως δεν αντιλαμβανόμαστε. 
Και αυτό συμβαίνει επειδή εμείς λειτουργούμε εντελώς διαφορετικά, έχουμε άλλη αίσθηση του χρόνου για παράδειγμα, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα προγράμματα, ξέρουμε πως όταν κάποιος φύγει θα γυρίσει και πάλι, ακόμα και αν αργήσει, κλπ.

Έτσι λοιπόν η κάθε ηλικία έχει το δικό της στρες, ας δούμε κάποια σημάδια έτσι ώστε να μπορούμε να το αναγνωρίσουμε, όσο και αν μας φαίνεται παράξενο!

😒 Πονοκέφαλος και γενικότερα πόνοι στο στομάχι, στην κοιλίτσα, διάρροιες…
😒 Μεγαλύτερη ή μικρότερη όρεξη για φαγητό
😒 Κοιμάται περισσότερο ή λιγότερο, δεν μπορεί να κοιμηθεί εύκολα ή ακόμη και να ξυπνάει ενδιάμεσα στον ύπνο του
😒 Νυχτερινή ενούρηση, όταν πρόκειται για μεγαλύτερα παιδιά
😒 Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί εύκολα
😒 Αντιμετωπίζει δυσκολίες στο διάβασμα και γενικότερα στο σχολείο
😒 Δεν θέλει να παρακολουθήσει τα μαθήματα ή να πάει σχολείο
😒 Κλαίει εύκολα χωρίς να υπάρχει λόγος – έτσι φαίνεται τουλάχιστον
😒 Φαίνεται θλιμμένο, στενοχωρημένο, χωρίς διάθεση ή το αντίθετο σαν να βρίσκεται σε εγρήγορση
😒 Δεν θέλει να κάνει πράγματα που του άρεσαν πριν
😒 Αποφεύγει να θέλει να βρίσκεται με τους φίλους του
😒 Βγαίνετε έξω και εκείνο θέλει να επιστρέψει στο σπίτι
😒 Ρωτάει διαρκώς πότε θα επιστρέψετε, εσείς ή ο άλλος γονιός

Αν δείτε πως το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποια από αυτά τα συμπτώματα, μην τα αγνοήσετε. 
Αν μάλιστα είναι πιο μικρής ηλικίας που δεν μπορεί να εκφραστεί και εύκολα. 
Ελάτε κοντά του, ρωτήστε το πώς νιώθει, τι του συμβαίνει, τι θα ήθελε, τι μπορεί να το τρομάζει, να το στενοχωρεί… 
Μην το αγνοήσετε, είναι ο δικός του τρόπος να δείξει πως κάτι του συμβαίνει, κάτι που το ίδιο δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και είναι το δικό σας χρέος να δείτε τι είναι αυτό που το στρεσάρει!

Μαρίνα Μόσχα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Tuesday 25 May 2021

Ανάβυσσος: 48χρονος δάσκαλος έστελνε ερωτικά μηνύματα σε 9χρονες μαθήτριες για να τις "διαπαιδαγωγήσει" 😠

Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους αφέθηκε μετά την απολογία του ο 48χρονος δάσκαλος ο οποίος καταγγέλλεται ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά μαθήτριες δημοτικού με μηνύματα μέσω facebook, skyρe και viber.
Ανακριτής και εισαγγελέας με ομόφωνη γνώμη επέβαλαν στο δάσκαλο τους περιοριστικούς όρους 
* της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, 
* της εμφάνισης στο Αστυνομικό Τμήμα, καθώς και 
* χρηματική εγγύηση 5.000 ευρώ.
* Επιπλέον ο 48χρονος έχει απαγόρευση προσέγγισης με τις παθούσες σε απόσταση κάτω των 500 μέτρων και επικοινωνίας μαζί τους με κάθε μέσο.

Ο κατηγορούμενος εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει δυο αδικήματα που τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος.

Συγκεκριμένα διώκεται για:

Κατάχρηση ανηλίκων που έχουν εμπιστευτεί στο δράστη να επιβλέπει ή να φυλάσσει κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση
Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσω διαδικτύου, πληροφορικής ή άλλων τεχνολογιών ανηλίκων που δεν έχουν συμπληρώσει τα 15 έτη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση.

Ο απίστευτος ισχυρισμός του δασκάλου που συνελήφθη για σεξουαλική παρενόχληση μαθητριών

Ο δάσκαλος, ο οποίος είναι πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, βρέθηκε αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη μετά από καταγγελίες γονέων για σεξουαλική παρενόχληση σε ανήλικες μαθήτριες κάτω των 10 ετών. Οι τρεις μαθήτριες μίλησαν στους γονείς τους για την παρενόχληση που όπως είπαν δέχονταν με μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου.

«Το έκανα για την διαπαιδαγώγησή τους»
φέρεται να ισχυρίστηκε στους αστυνομικούς ο 48χρονος δάσκαλος δημοτικού σχολείου στην Νοτιοανατολική Αττική, ο οποίος συνελήφθη μετά από καταγγελίες γονιών ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά 9χρονες μαθήτριές του με sms, αλλά και μέσω πλατφορμών.

Οι αστυνομικοί έκαναν έφοδο στο σπίτι του δασκάλου και πήραν τις ηλεκτρονικές συσκευές του (κινητά, tablet) και αυτό που μένει να διαπιστωθεί στα εργαστήρια είναι αν ο συγκεκριμένος άνδρας είχε παρενοχλήσει κι άλλα κορίτσια.

Πηγές της αστυνομίας αναφέρουν ότι ο δάσκαλος είχε στοχοποιήσει τις τελευταίες δέκα ημέρες τα τρία παιδιά και τα βομβάρδιζε καθημερινά με μηνύματα μέσω εφαρμογών, θεωρώντας ότι δεν κινδύνευε να αποκαλυφθεί. Ωστόσο οι γονείς των παιδιών βρήκαν τα μηνύματα και πήγαν απευθείας στην αστυνομία.

Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν από την κατάθεσή του, ο δάσκαλος φέρεται να ισχυρίστηκε πως «το έκανα για την διαπαιδαγώγησή τους».

tvxs
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Εξαφανίσεις παιδιών: Τα αίτια και συμβουλές για γονείς

Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά εξαφανίζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη βυθίζοντας σε θλίψη και αγωνία τις οικογένειές τους. Όσο περνάει ο καιρός το παγκόσμιο πρόβλημα της εξαφάνισης των παιδιών παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, με τους αριθμούς να μιλάνε από μόνοι τους. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, η ΕΛ.ΑΣ από 1/1/2019 έως και σήμερα διαχειρίστηκε συνολικά 420 υποθέσεις εξαφανισμένων ανηλίκων και 1.892 υποθέσεις εξαφανίσεων ασυνόδευτων ανηλίκων (περιπτώσεις που αφορούν κυρίως πρόσφυγες), ποσοστά που είναι σημαντικά για τη χώρα μας. Βέβαια σε άλλες χώρες του κόσμου έχουμε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς, λόγω του ότι έχουν και πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό.
Τα συνήθη αίτια εξαφάνισης παιδιών είναι τα παρακάτω:
  • Οι φυγές των παιδιών από το σπίτι, που έχουν και πανευρωπαϊκά το μεγαλύτερο ποσοστό εξαφάνισης.
  • Οι γονικές αρπαγές, δηλαδή όταν ο γονιός δεν ασκεί νόμιμα το δικαίωμα να έχει το παιδί.
  • Οι αρπαγές από τρίτο πρόσωπο, εκτός της οικογένειας, που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν.
  • Οι φυγές των εφήβων είναι το μεγαλύτερο ποσοστό εξαφάνισης. Αυτές σχετίζονται συνήθως με την ηλικιακή επανάσταση των παιδιών, τις ερωτικές σχέσεις, τη σχέση τους με το άλλο φύλο αλλά και με την ανάγκη να τραβήξουν το ενδιαφέρον των γονιών αγνοώντας όμως τους κινδύνους που διατρέχουν.

Οι γονείς, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού τους, θα πρέπει να λαμβάνουν κάποια μέτρα, για την προστασία του.

Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) χρειάζεται να έχετε τα παιδιά από κοντά, όπως θα ελέγχατε το παιδί σας, να ξέρετε ποιος είναι ο φίλος του, πού πήγε, σε ποια διεύθυνση βρίσκεται, πόσες ώρες περνάει εκεί.

Για τα μικρά παιδιά, όπου η επίβλεψη από τους γονείς θα πρέπει να είναι ούτως ή άλλως διαρκής: «Δεν πρέπει να φοβάστε να δώσετε κάποιες συμβουλές στα παιδιά. Ουσιαστικά λέμε στο παιδί ότι αν χαθεί, δεν θα πρέπει να μετακινηθεί από το σημείο που διαπίστωσε πως χάθηκε και του εξηγούμε εκ των προτέρων, για να γνωρίζει ότι μπορεί να ζητήσει βοήθεια από κάποια μαμά που θα συναντήσει -όχι γυναίκα ή άνδρα μόνους».

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Η εξαφάνιση ενός παιδιού δεν είναι μακριά από εμάς και μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε ανά πάσα ώρα και στιγμή!


Η Διεθνής Ημέρα Εξαφανισμένων Παιδιών (International Missing Children’s Day) διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 25 Μαΐου για να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με το παγκόσμιο πρόβλημα της εξαφάνισης παιδιών και παράλληλα να επισημάνει στους γονείς τα μέτρα που πρέπει να λάβουν για την προστασία των παιδιών τους. Δεν είναι κάτι απλό που μπορούμε να το περάσουμε “ελαφρά τη καρδία”, αλλά ένα ζήτημα που χρειάζεται μέτρα πρόληψης από τους γονείς και παγκόσμια κινητοποίηση.

Καθιερώθηκε πρώτα ως Εθνική Ημέρα Εξαφανισμένων Παιδιών στις ΗΠΑ, με απόφαση του Αμερικανού προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν το 1983 και με την πάροδο του χρόνου διεθνοποιήθηκε. Η επιλογή της 25ης Μαΐου σχετίζεται με την ημερομηνία εξαφάνισης το 1979 του εξάχρονου Έιταν Πατς, η περίπτωση του οποίου συντάραξε τότε τις ΗΠΑ.


Γνωρίστε το έργο της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Χίου του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου ΕΔΩ

Χριστίνα Δρίζου, Κοινωνική Λειτουργός της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Χίου, Κέντρο Παιδιού και Εφήβου

.politischios.gr

Monday 24 May 2021

Όμορφα και απλά (2), με γιαούρτι, μέλι και κουρκουμά

#diy συνταγή για αυτή την εβδομάδα: μάσκα προσώπου με κουρκουμά για φυσική λάμψη & καθαρή, ανανεωμένη επιδερμίδα!
Τα υλικά απλά:
-1 κουτ. γλυκού μέλι (καστανιάς ή άλλο γνήσιο 🍯)
-1 κουτ. γλυκού γιαούρτι
-1 κουτ. γλυκού κουρκουμά σε σκόνη
(βγαίνει αρκετή ποσότητα & δε συντηρείται ψυγείο, οπότε φτιάξτε μισή ποσότητα για ένα άτομο😉)

Ανακατεύουμε τα υλικά, εφαρμόζουμε σε καθαρή επιδερμίδα & αφήνουμε 20 λεπτά. 
Προσοχή στο ξέβγαλμα χρειάζεται & το σαπούνι που πλένετε καθημερινά το πρόσωπο για να μη μείνουν υπολείμματα κουρκουμά!!!
Μια μάσκα που συνδυάζει τα μοναδικά οφέλη του μελιού & του γιαουρτιού για το δέρμα, με ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά της φύσης: τον κουρκουμά! 
Εξουδετερώνει ελεύθερες ρίζες, προστατεύει από την καταστροφή το κολλαγόνο της επιδερμίδας & από τις βλάβες της UV ακτινοβολίας, καταπολεμά τους παράγοντες που προκαλούν τάσεις ακμής!
Δοκιμάστε τη 1 φορά την εβδομάδα & χαρίστε
ένα φυσικό boost λάμψης & νεότητας στο δέρμα σας!
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι μαθητές του 57ου Λυκείου Αθηνών «μετέτρεψαν» τις σκάλες του σχολείου τους σε βιβλία!

Τα σχολεία όλης της χώρας έχουν πλέον ανοίξει και οι μαθητές όλων των βαθμίδων επιστρέφουν σταδιακά στην κανονικότητα, ελπίζοντας να αφήσουν μια για πάντα πίσω τους την τηλεκπαίδευση. Μάλιστα, οι μαθητές της Τρίτης λυκείου μπαίνουν σταδιακά στην τελευταία ευθεία προς τις πανελλήνιες. Όμως, μαζί με τις αλλαγές αυτές, επέστρεψε και η όρεξη για τέχνη και δημιουργία στους μαθητές.

Ένα τέτοιο παράδειγμα συνέβη στο 57ο Λύκειο Αθηνών. Εκεί, οι μαθητές αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν με πρωτότυπο τρόπο τις διακοπές του Πάσχα και πήραν ανά χείρας τα πινέλα για να δώσουν χρώμα στο σχολείο τους. Συγκεκριμένα, το σχέδιο ήταν να «μετατρέψουν» τις σκάλες του σχολείου τους σε γνωστά βιβλία.

Και το πέτυχαν με εντυπωσιακό τρόπο. Διάφορα κλασικά βιβλία έκαναν την εμφάνισή τους με ένα διαφορετικό εξώφυλλο- ράχη σε κάθε σκαλί: το 1984 του Όργουελ, το “Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια” της Harper Lee, η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, η Πολιτεία του Πλάτωνα, η Σονάτα του Σεληνόφωτος, η Ζωή εν Τάφω και άλλα πολλά. Με αυτό τον τρόπο, οι μαθητές έβαλαν χρώμα στην καθημερινότητά τους αλλά και στο χώρο του σχολείου.

Με πληροφορίες από news247.gr
 

Sunday 23 May 2021

Δεν είναι ότι δεν έχεις χρόνο...

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν έχεις χρόνο.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν χρησιμοποιείς τον χρόνο που σου δόθηκε σωστά.

Ασχολείσαι με ένα σωρό άχρηστα πράγματα, ανούσια, πράγματα που κανείς δεν παίρνει μαζί του στον τάφο, και αφήνεις τα σημαντικά.
Αφήνεις τα σημαντικά να σου φεύγουν μέσα από τα χέρια.
«Και ποια είναι τα σημαντικά;», ρωτάς;
Το να αγαπάς, το να μοιράζεσαι και το να γίνεσαι θυσία για τον αδερφό σου.
Χρησιμοποίησε τον χρόνο σου σωστά.

Χριστός Ανέστη.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki