Καλέ μου Άγιε Βασίλη, φέτος θα ήθελα ...

Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2012

.
ΠΡΟΣ
Αρχιεπίσκοπον Καισαρείας της Καππαδοκίας
Άγιο Βασίλειο
Εις τον Ουρανό και εν παντί τόπο της Δεσποτείας Κυρίου του Θεού μου.

Καλέ μου Άγιε Βασίλη,

Φέτος θα ήθελα να σου ζητήσω μερικά δώρα, ίσως λίγο περισσότερα, αλλά δεν μπορείς να τα αρνηθείς, γιατί σαράντα ολόκληρα χρόνια δεν σε ενόχλησα ποτέ. Δε λέω πάντα με θυμάσαι, αλλά και γω ποτέ δεν ζήτησα τίποτα. Ότι μου έδινες αυτό και έπαιρνα.

Φέτος όμως θα σου ζητήσω και θα σε δεσμεύσω να μου δώσεις αυτό που θέλω. Αν δεν το κάνεις θα έχεις τους λόγους σου, αλλά να ξέρεις πολύ θα με λυπήσεις!
Θέλω να πας στα σπίτια των πατεράδων που δεν έχουν χρήματα και να χαϊδέψεις τα κεφάλια των παιδιών τους με ένα μεγάλο χαμόγελο.  
Δεν θέλω να τους αφήσεις δώρα. Θέλω απλά να αφήσεις την ευλογία της παρουσίας σου να μοσχοβολά όλο το χρόνο στα δωμάτια τους. Και μια και θα είσαι εκεί να αφήσεις στους γονείς για δώρο ένα μεγάλο μεγάλο κουτί με Κουράγιο και Δύναμη για να συνεχίσουν.
Θέλω να πας στους άστεγους και να τους δώσεις ένα μεγάλο φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά. 
Όσο πιο μεγάλη μπορείς. Και έτσι όπως θα λουφάξουν στον ώμο σου, να τους δώσεις για δώρο την πληροφορία πως κάποιοι αδελφοί τους, τους σκέπτονται και πονάνε γι΄ αυτούς. Πονάνε πιο πολύ και από την ζωή τους και προσεύχονται. Προσεύχονται να βρουν και πάλι τη ζωή τους, το σπίτι τους, το νοικοκυριό τους.
Θέλω να πας στους άνεργους 
και να τους πεις πως η δοκιμασία θα τελειώσει όταν θα έχουν κάνει ένα ακόμα βήμα στην υπομονή. Σε αυτούς όμως πρέπει να αφήσεις και από ένα Ευαγγέλιο, γιατί το να είσαι άνεργος είναι πρόβλημα, αλλά το να είσαι άεργος είναι ντροπή. Πες τους να μελετούν το λόγο του Θεού και δεν θα είναι άεργοι, αλλά θα είναι άξιοι του βλέμματος Του.
Θέλω να πας στα λεβητοστάσια και να γεμίσεις με πετρέλαιο τις δεξαμενές.  
Είναι χειμώνας. Οι άνθρωποι παγώνουν! Αρκετά με τις καμινάδες και τα τζάκια σου. Δες τι μπορεί να κάνεις με τον καυστήρα. Η ζέστη θα φέρει χαμόγελο! Μην το στερήσεις σε παρακαλώ από τους ανθρώπους που κρυώνουν!
Θέλω να πας στους αρρώστους και να τους πεις να μην φοβούνται το θάνατο! 
Πες τους πως ο Κύριος μας τους καρτερεί στην Δόξα Του. Δώσ’ τους την δύναμη να ξεπεράσουν το φόβο.
Θέλω να πας στα παιδιά που δεν έχουν γονείς. 
Εκεί δεν θέλω να κάνεις κάτι. Θέλω απλά να τα πάρεις αγκαλιά. Με σιωπή. Χωρίς ευχές και χωρίς δώρα. Μόνο μια αγκαλιά και αν δεν είσαι κουρασμένος φεύγοντας δώσ’ τους και ένα φιλάκι στο μέτωπο… σαν πατέρας… σαν μάνα… σαν μοναδικότητα!
Θέλω να πας στις μάνες που φέτος έχασαν τα παιδιά τους. 
Μην τις ξεχάσεις! Μείνε για λίγο. Όχι πολύ. Ίσα μόλις για να βεβαιωθούν πως τα παιδιά τους είναι σε άγια χέρια! Πέσ’ τους και μια κουβεντούλα αγάπης και ανακάτωσε τους ρε παππούλη λίγο τα μαλλιά με ένα χάδι. Πονάνε! Δώσε ένα άγγιγμα και ξέρω πως ο πόνος θα φύγει!
Θέλω να πας και στο φιλόπτωχο της κάθε Ενορίας. 
Να κάνεις ένα θαύμα!!! Να γεμίσεις το κουτί με χρήματα για να μπορέσουν οι Κληρικοί μας να βοηθήσουν όσους δεν προλαβαίνεις εσύ. Να έχουν όλοι φαγητό!!! ΟΛΟΙ σου λέω! Να μην πεινάει κανένας!
Τέλος θέλω να έρθεις και στο σπίτι μας. Μην στριμωχτείς από την καμινάδα. Έλα από την πόρτα. 
Είναι πάντα ανοιχτή και για τους δικούς μας και για τους ξένους. Έτσι μας έμαθε η μαμά! Να μοιράζουμε τα πάντα και στα δύο και στα τρία και στα όσα χρειαστεί. Μας έμαθε η πόρτα να είναι ανοιχτή διότι: «χαρά στο σπίτι που θα ανοίξει την πόρτα στον περαστικό, γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει στην Παναγιά και στο Χριστό!...». Έλα θα είναι ανοιχτά. Δεν θέλουμε δώρα. Δεν θέλουμε τίποτα!!! Απλά σου έχουμε ένα κομμάτι βασιλόπιτα δικό σου. Έλα να το φας !! Να γλυκαθείς για να γλυκάνεις. Να δυναμώσεις για να δώσεις δύναμη!!! Έλα!!! Και θα φροντίσουμε να πέσει το φλουρί σε σένα! Να το πάρεις και να το κάνεις κερί στον Παράδεισο για όλους όσους πονάνε!!!
Δεν θέλω τίποτα άλλο! 
Ούτε για μένα, ούτε για την μαμά, ούτε για τα αδέλφια…. Έλα να πάρεις το φλουρί! Έλα να ξαποστάσεις!
Εξ’ άλλου αυτό μάθαμε από παιδιά για σένα στα κάλαντα…

«…κάτσε να φας, κάτσε να πιεις,
κάτσε τον πόνο σου να πεις,
κάτσε κάτσε να τραγουδήσεις
και να μας καλοκαρδίσεις!!!!...»

Και αν θες φεύγοντας πες και ένα τραγούδι για την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη. Έτσι για το καλό…
Υπόσχομαι να το τραγουδάω όλο το χρόνο!
 
Σε φιλώ και σε αγαπώ!!
Ο συνονόματός σου!!!

Υ.Γ. Να μπεις σε όλα τα σπίτια. Μην ξεγελαστείς αν δεις σκοτάδι. Σε πολλά νοικοκυριά έχουν κόψει το ρεύμα γιατί δεν είχαν χρήματα να το πληρώσουν. Μέσα είναι οι άνθρωποι!!!
Και αυτό σου το αφιερώνω!!!!  

από exprotestant

Χαρά στα μάτια που δακρύζουν
για κάποιον άλλον πού πονά,
γιατί τα μάτια αυτά θα δούνε
του Παραδείσου τα αγαθά. (δις)

Xαρά στα χέρια όπου ντύνουν
μικρά παιδιά και ορφανά,
γιατί τα χέρια αυτά θα γίνουν
φτερά για να πετούν ψηλά. (δις)

Χαρά στο στόμα όπου λέγει
λόγια παρήγορα γλυκά,
γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλει
με τους αγγέλους Ωσαννά! (δις)

Χαρά στο σπίτι, που ανοίγει
την πόρτα στο περαστικό,
γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει
στην Παναγιά και στο Χριστό. (δις)

«Χριστός Λυτρωτής»

Σ' αυτή την υπέροχη φωτογραφία από τον Guillermo Rico, βλέπουμε στο ηλιοβασίλεμα το άγαλμα του
«Χριστού Λυτρωτή»
στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Η δύναμη της αγκαλιάς σας!

Υπάρχει ένα μέρος όπου ο πόνος, η μοναξιά, ο φόβος και ο εκνευρισμός μένουν απ' έξω με έναν τρόπο μαγικό. Εκεί κυριαρχούν η αγάπη και η αποδοχή. Για τα παιδιά, αυτό το μέρος βρίσκεται στην αγκαλιά σας.

Mother’s Love Has Immense Power

 Σύμφωνα με τη διάσημη αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ, που θεωρείται από πολλούς η «μητέρα» της οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, «οι άνθρωποι χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε». 

Το δέρμα του μωρού σας είναι το μεγαλύτερο όργανο στο σώμα του, και κάθε εκατοστό του διαθέτει πολυάριθμες νευρικές απολήξεις που το καθιστούν ιδιαίτερα ευαίσθητο στο άγγιγμα. Όσο βρισκόταν στην κοιλιά σας, το αμνιακό υγρό ακουμπούσε απαλά κάθε σπιθαμή του κορμιού του - τότε είναι που άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη του να το ακουμπούν και να το χαϊδεύουν. Τη στιγμή του τοκετού, ήταν η γλυκιά θαλπωρή της αγκαλιά σας που το βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ και καθησύχασε το πρώτο του κλάμα. Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, το μωρό αναγνωρίζει τη μαμά του μυρίζοντάς την και ακούγοντας τον οικείο χτύπο της καρδιάς της, όταν εκείνη το κρατά. Και επιζητά την αγκαλιά ξανά και ξανά. 
Αλλά και αργότερα, η αγκαλιά σας είναι το πρώτο πράγμα που αναζητά το παιδί, όταν χτυπάει το γόνατό του, όταν ξυπνάει από εφιάλτη μέσα στη νύχτα, όταν οι φίλοι τού λένε: «Δεν σε παίζουμε», όταν δεν τα πάει όσο καλά θα ήθελε στο διαγώνισμα.
 
Μαθήματα «χημείας»
Οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια προσφέρουν πολύ περισσότερα στα παιδιά από μια πρόσκαιρη ανακούφιση ή επιβράβευση: Τους μεταδίδουν αίσθημα ασφάλειας, αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους, αναπτύσσουν τον εγκέφαλό τους και τους μαθαίνουν πώς «χτίζονται» οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι χειρονομίες που εκφράζουν τρυφερότητα είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να αναπτυχθούν στον εγκέφαλο οι νευρικές συνάψεις που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες και τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων. Η φυσική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους κάνει τον καρδιακό ρυθμό να χαμηλώνει, επιβραδύνει την αναπνοή, κινητοποιεί την παραγωγή ενδορφινών μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών του στρες που κυκλοφορούν στο αίμα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Με δύο λόγια, αγγίζοντας το μωρό μας το βοηθάμε να μένει υγιές. Επιπλέον, όταν χαϊδεύουμε το παιδί, η διάθεσή του βελτιώνεται σημαντικά και περιορίζονται τα αισθήματα θλίψης. Η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβίνη στο αίμα, δημιουργεί ευεξία και βοηθά να ξεπεραστούν οι φόβοι. Άλλωστε, η αγκαλιά μας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν απλό και άμεσο τρόπο να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά μας, είναι ο πιο σύντομος και ξεκάθαρος μη λεκτικός τρόπος να του πούμε: «Σ' αγαπώ», «Όλα είναι καλά», «Είμαι πάντα εδώ για σένα» και «Μαζί μου είσαι ασφαλής». Τέλος, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον συνδέουν άμεσα την τρυφερότητα που έχει εισπράξει ένα παιδί με την ευφυΐα του!

Πολύ μεγάλα για αγκαλιές;
Τις περισσότερες φορές, οι αυθόρμητες εκφράσεις στοργής ανάμεσα σε γονείς και παιδιά αρχίζουν να μειώνονται κατά τη σχολική ηλικία και περιορίζονται σημαντικά κατά την προεφηβεία και εφηβεία. 
Είναι, όμως, σημαντικό να διατηρήσετε τη φυσική επαφή με το μεγαλύτερο παιδί σας, ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξετε λίγο το… στυλ σας: Αντί να το πνίγετε στα φιλιά και τα γαργαλητά, μπορείτε απλά να περνάτε το χέρι σας γύρω από τους ώμους του ή να του τρίβετε την πλάτη, όταν θέλετε να δείξετε τη συμπαράσταση, την αγάπη και τη φροντίδα σας. Τα παιδιά συνήθως περνούν από μια φάση όπου αρέσκονται να πέφτουν τρέχοντας στην αγκαλιά σας, σε μια άλλη όπου ενδέχεται ακόμα και να ντρέπονται να σας αγκαλιάσουν - κυρίως όταν βρίσκονται μπροστά σε συνομηλίκους τους ή γενικά μπροστά σε κόσμο. Ακολουθήστε τους δικούς τους ρυθμούς. Κάποιες φορές ακόμα και οι πιο «αγανακτισμένοι» έφηβοι είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να δεχτούν την αγκαλιά σας, αρκεί πρώτα να τους ρωτήσετε. 

Tips

• Ποτέ μην τιμωρήσετε ένα παιδί στερώντας του τη φυσική επαφή μαζί σας. Αντίθετα, όσο θυμωμένοι κι αν είστε με τη συμπεριφορά του, αγκαλιάζοντάς το μπορείτε να του δείξετε ότι το αγαπάτε ακόμα κι αν δεν εγκρίνετε αυτό που έκανε.
• Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες όπου τα μέλη τους δεν συνηθίζουν να αγκαλιάζονται, δυσκολεύονται αργότερα να διαμορφώσουν στενές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
• Μια σφιχτή αγκαλιά είναι ο πιο ήρεμος και γρήγορος τρόπος να κάνετε ένα νήπιο να σταματήσει να γκρινιάζει ή να ηρεμήσει, όταν έχει κάποιο ξέσπασμα.
• Κάθε βράδυ, πριν πέσετε για ύπνο, αναρωτηθείτε: «Αγκάλιασα σήμερα τα παιδιά μου;». Εάν η απάντηση είναι «όχι», φροντίστε να επανορθώσετε.
• Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει το πόσο δεκτικός είναι στις αγκαλιές ή όχι. Έτσι, μπορεί το ένα σας παιδί να μένει «κολλημένο» πάνω σας για να παρηγορηθεί όταν χτυπάει, και το άλλο να θέλει μόνο ένα χάδι στο κεφάλι για να ανακουφιστεί. Το σημαντικό είναι να παράσχετε στο καθένα τη φυσική επαφή που χρειάζεται.

Mε τη συνεργασία της Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος ΜSc UClan, UK).
από imommy