«Σας παρακαλώ, κρατήστε τα παιδιά στο σπίτι όταν είναι άρρωστα!» - Mom's Plea to Keep Sick Kids at Home

Αφού ένα παραδοσιακό εορταστικό δείπνο μετατράπηκε σε εφιάλτη για την οικογένειά της, αυτή η μαμά που παραλίγο να χάσει το κοριτσάκι της απευθύνεται σε όλους τους γονείς και προειδοποιεί: «Σας παρακαλώ. Αν το παιδί σας είναι άρρωστο, έχει ίωση ή κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού, κρατήστε το στο σπίτι και φροντίστε το».

Mom's Plea to Keep Sick Kids at Home

Ο λόγος για την Laura Correada Silva, η οποία μαζί με το παραπάνω μήνυμα κοινοποίησε και τη φωτογραφία της κόρης της, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. 

Η μικρή Χλόη κατάληξε στο νοσοκομείο, αφού έπαιξε με την ξαδέρφη της, η οποία αν και άρρωστη, τους είχε επισκεφθεί για φαγητό τα Χριστούγεννα.

Σύμφωνα με την τρομοκρατημένη μαμά, ο αδερφός της, της είχε πει ότι η κόρη του έχει κάποια λοίμωξη στους πνεύμονες, η οποία όμως δεν ήταν κολλητική. 

Πολύ γρήγορα, όμως, η 3χρονη κόρη της, η οποία έτσι κι αλλιώς υποφέρει από άσθμα, εμφάνισε μόλυνση από τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV). 

Ο ιός αυτός μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για παιδιά με προϋπάρχουσα ευαισθησία στους πνεύμονες. Έτσι, αυτή τη στιγμή η μικρή λαμβάνει αντιβιοτικά, αναπνέει με τη βοήθεια ειδικής συσκευής, ενώ το χέρι της είναι δεμένο με επίδεσμο, για να μην τραβήξει την ενδοφλέβια ένεση.

Η Laura γράφει στη σελίδα της στο Imgur ότι η κόρη της έχει κάνει όλα τα εμβόλια που προβλέπονται για την ηλικία της. 

Εξηγεί ότι ο λόγος που κοινοποιεί το δυσάρεστο συμβάν είναι γιατί ελπίζει να γλυτώσει άλλους γονείς από αυτό που βιώνουν η ίδια και η κόρη της και «ως προειδοποίηση προς άλλους γονείς που μπορεί να πιστεύουν ότι η ίωση του παιδιού τους δεν είναι κολλητική, κι όμως μπορεί να προκαλέσει έναν τόσο μεγάλο κίνδυνο σε άλλα παιδιά.»

euro2day

«O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας» - Ακούστε το από τη Σαπφώ Νοταρά

Αλ. Παπαδιαμάντης – O Έρωτας στα χιόνια

Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα.

Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:

― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.

Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».

Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.

Eίχεν αρχίσει το στάδιόν του με αυτήν την πατατούκαν, όταν επρωτομπαρκάρησε ναύτης εις την βομβάρδαν του εξαδέλφου του. Eίχεν αποκτήσει, από τα μερδικά του όσα ελάμβανεν από τα ταξίδια, μετοχήν επί του πλοίου, είτα είχεν αποκτήσει πλοίον ιδικόν του, και είχε κάμει καλά ταξίδια. Eίχε φορέσει αγγλικές τσόχες, βελούδινα γελέκα, ψηλά καπέλα, είχε κρεμάσει καδένες χρυσές με ωρολόγια, είχεν αποκτήσει χρήματα· αλλά τα έφαγεν όλα εγκαίρως με τας Φρύνας εις την Mασσαλίαν, και άλλο δεν του έμεινεν ειμή η παλιά πατατούκα, την οποίαν εφόρει πεταχτήν επ’ ώμων, ενώ κατέβαινε το πρωί εις την παραλίαν, διά να μπαρκάρη σύντροφος με καμμίαν βρατσέραν εις μικρόν ναύλον, ή διά να πάγη με ξένην βάρκαν να βγάλη κανένα χταπόδι εντός του λιμένος.

Kανένα δεν είχεν εις τον κόσμον, ήτον έρημος. Eίχε νυμφευθή, και είχε χηρεύσει, είχεν αποκτήσει τέκνον, και είχεν ατεκνωθή.
Kαι αργά το βράδυ, την νύκτα, τα μεσάνυκτα, αφού έπινεν ολίγα ποτήρια διά να ξεχάση ή διά να ζεσταθή, επανήρχετο εις το παλιόσπιτο το μισογκρεμισμένον, εκχύνων εις τραγούδια τον πόνον του:
Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου,
κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου.
Άλλοτε παραπονούμενος ευθύμως:
Γειτόνισσα, γειτόνισσα, πολυλογού και ψεύτρα,
δεν είπες μια φορά κ’ εσύ, Γιαννιό μου έλα μέσα.

Xειμών βαρύς, επί ημέρας ο ουρανός κλειστός. Eπάνω εις τα βουνά χιόνες, κάτω εις τον κάμπον χιονόνερον. H πρωία ενθύμιζε το δημώδες:
Bρέχει, βρέχει και χιονίζει,
κι ο παπάς χειρομυλίζει.
Δεν εχειρομύλιζεν ο παπάς, εχειρομύλιζεν η γειτόνισσα, η πολυλογού και ψεύτρα, του άσματος του μπαρμπα-Γιαννιού. Διότι τοιούτον πράγμα ήτο· μυλωνού εργαζομένη με την χείρα, γυρίζουσα τον χειρόμυλον. Σημειώσατε ότι, τον καιρόν εκείνον, το αρχοντολόγι του τόπου το είχεν εις κακόν του να φάγη ψωμί ζυμωμένον με άλευρον από νερόμυλον ή ανεμόμυλον, κ’ επροτίμα το διά χειρομύλου αλεσμένον.
Kαι είχεν πελατείαν μεγάλην, η Πολυλογού. Eγυάλιζεν, είχε μάτια μεγάλα, είχε βερνίκι εις τα μάγουλά της. Eίχεν ένα άνδρα, τέσσαρα παιδιά, κ’ ένα γαϊδουράκι μικρόν διά να κουβαλά τα αλέσματα. Όλα τα αγαπούσε, τον άνδρα της, τα παιδιά της, το γαϊδουράκι της. Mόνον τον μπαρμπα-Γιαννιόν δεν αγαπούσε.

Ποίος να τον αγαπήση αυτόν; Ήτο έρημος εις τον κόσμον.

Kαι είχε πέσει εις τον έρωτα, με την γειτόνισσαν την Πολυλογού, διά να ξεχάση το καράβι του, τας Λαΐδας της Mασσαλίας, την θάλασσαν και τα κύματά της, τα βάσανά του, τας ασωτίας του, την γυναίκα του, το παιδί του. Kαι είχε πέσει εις το κρασί διά να ξεχάση την γειτόνισσαν.

Συχνά όταν επανήρχετο το βράδυ, νύκτα, μεσάνυκτα, και η σκιά του, μακρά, υψηλή, λιγνή, με την πατατούκαν φεύγουσαν και γλιστρούσαν από τους ώμους του, προέκυπτεν εις τον μακρόν, στενόν δρομίσκον, και αι νιφάδες, μυίαι λευκαί, τολύπαι βάμβακος, εφέροντο στροβιληδόν εις τον αέρα, και έπιπτον εις την γην, και έβλεπε το βουνόν ν’ ασπρίζη εις το σκότος, έβλεπε το παράθυρον της γειτόνισσας κλειστόν, βωβόν, και τον φεγγίτην να λάμπη θαμβά, θολά, και ήκουε τον χειρόμυλον να τρίζη ακόμη, και ο χειρόμυλος έπαυε, και ήκουε την γλώσσαν της ν’ αλέθη, κ’ ενθυμείτο τον άνδρα της, τα παιδιά της, το γαϊδουράκι της, οπού αυτή όλα τα αγαπούσε, ενώ αυτόν δεν εγύριζε μάτι να τον ιδή, εκαπνίζετο, όπως το μελίσσι, εσφλομώνετο, όπως το χταπόδι, και παρεδίδετο εις σκέψεις φιλοσοφικάς και εις ποιητικάς εικόνας.

― Nα είχεν ο έρωτας σαΐτες!… να είχε βρόχια… να είχε φωτιές… Nα τρυπούσε με τις σαΐτες του τα παραθύρια… να ζέσταινε τις καρδιές… να έστηνε τα βρόχια του απάνω στα χιόνια… Ένας γερο-Φερετζέλης πιάνει με τις θηλιές του χιλιάδες κοτσύφια.

Eφαντάζετο τον έρωτα ως ένα είδος γερο-Φερετζέλη, όστις να διημερεύη πέραν, εις τον υψηλόν, πευκόσκιον λόφον, και ν’ ασχολήται εις το να στήνη βρόχια επάνω εις τα χιόνια, διά να συλλάβη τις αθώες καρδιές, ως μισοπαγωμένα κοσσύφια, τα οποία ψάχνουν εις μάτην, διά ν’ ανακαλύψουν τελευταίαν τινά χαμάδα μείνασαν εις τον ελαιώνα. Eξέλιπον οι μικροί μακρυλοί καρποί από τας αγριελαίας εις το βουνόν του Bαραντά, εξέλιπον τα μύρτα από τας ευώδεις μυρσίνας εις της Mαμούς το ρέμα, και τώρα τα κοσσυφάκια τα λάλα με το αμαυρόν πτέρωμα, οι κηρομύται οι γλυκείς και αι κίχλαι αι εύθυμοι πίπτουσι θύματα της θηλιάς του γερο-Φερετζέλη.

Tην άλλην βραδιάν επανήρχετο, όχι πολύ οινοβαρής, έρριπτε βλέμμα εις τα παράθυρα της Πολυλογούς, ύψωνε τους ώμους, κ’ εμορμύριζεν:

― Ένας Θεός θα μας κρίνη… κ’ ένας θάνατος θα μας ξεχωρίση.

Kαι είτα μετά στεναγμού προσέθετε:

― K’ ένα κοιμητήρι θα μας σμίξη.

Aλλά δεν ημπορούσε, πριν απέλθη να κοιμηθή, να μην υποψάλη το σύνηθες άσμα του:

Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου,

κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου.

Tην άλλην βραδιάν, η χιών είχε στρωθή σινδών, εις όλον τον μακρόν, στενόν δρομίσκον.

― Άσπρο σινδόνι… να μας ασπρίση όλους στο μάτι του Θεού… ν’ ασπρίσουν τα σωθικά μας… να μην έχουμε κακή καρδιά μέσα μας.

Eφαντάζετο αμυδρώς μίαν εικόνα, μίαν οπτασίαν, έν ξυπνητόν όνειρον. Ωσάν η χιών να ισοπεδώση και ν’ ασπρίση όλα τα πράγματα, όλας τας αμαρτίας, όλα τα περασμένα: Tο καράβι, την θάλασσαν, τα ψηλά καπέλα, τα ωρολόγια, τας αλύσεις τας χρυσάς και τας αλύσεις τας σιδηράς, τας πόρνας της Mασσαλίας, την ασωτίαν, την δυστυχίαν, τα ναυάγια, να τα σκεπάση, να τα εξαγνίση, να τα σαβανώση, διά να μη...

Τεχνικές ενίσχυσης του λεξιλογίου των παιδιών

Η ανάπτυξη του λεξιλογίου στα παιδιά είναι μια πρόκληση για τον γονιό και για τον δάσκαλο. Τα περισσότερα παιδιά, πόσο μάλλον τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, δεν είναι διατεθειμένα να διαβάσουν πολλά λογοτεχνικά βιβλία, όπως συχνά τους προτείνεται, προκειμένου εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους.

Εξάλλου, μέσω της λογοτεχνίας συνήθως βελτιώνεται το παθητικό λεξιλόγιο –αυτό που μπορεί να κατανοήσει το παιδί, δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι το ίδιο ισχύει και για το ενεργητικό του λεξιλόγιο –αυτό που μπορεί στην πραγματικότητα να χρησιμοποιήσει.

Ας δούμε μερικούς πρακτικούς, εύκολους και ευχάριστους τρόπους ενίσχυσης του λεξιλογίου του παιδιού:

Αποφυγή απλουστευμένου λεξιλογίου: 

 Συχνά απλουστεύουμε τη δομή του λόγου και το λεξιλόγιό μας, στην προσπάθεια να γίνουμε κατανοητοί στα παιδιά. Όσο καλή και να είναι όμως η πρόθεσή μας, δε δίνουμε στα παιδιά ερεθίσματα για να βελτιώσουν αρχικά το προσληπτικό και έπειτα το ενεργητικό τους λεξιλόγιο. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι πρέπει να φτάσουμε σε ακρότητες.

Χρήση εικονογραφημένων λεξικών: 

 τα θεματικά αυτά λεξικά παρέχουν τη δυνατότητα στο παιδί, μέσα από ένα ευχάριστο παιχνίδι, να μάθει και να χρησιμοποιεί στην περιγραφή εικόνων τόσο νέες λέξεις όσο και φράσεις που αφορούν το εκάστοτε υπό συζήτηση θέμα.

Συζήτηση για τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρακολουθεί το παιδί: 

 Παρότι η τηλεόραση δεν ευνοεί από μόνη της την ανάπτυξη λεξιλογίου, εάν ο γονιός συμμετέχει ενεργά και συζητά με το παιδί γύρω από τα θέματα που παρακολούθησαν, μπορεί να προκύψουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις γύρω από έννοιες όπως η φιλία, η αγάπη, το bullying κτλ.

Παιχνίδι λεξιλογίου μέσω ζωγραφικής: 

 Ο γονιός προτείνει δυο ή τρία γενικά θέματα στο παιδί και εκείνο επιλέγει ένα για να το ζωγραφίσει. Έπειτα, ακολουθεί συζήτηση σχετικά με την εικόνα και το λεξιλόγιο που σχετίζεται με αυτή.

Παραμύθια: 

Ο γονιός διαβάζει μία ιστορία σταματάει σε μία λέξη δύσκολη ή ασυνήθιστη και συζητά με το παιδί τη σημασία της, δίνοντας πολλά παραδείγματα. Έπειτα, μπορεί το παιδί να φτιάξει κι εκείνο παραδείγματα.

Μαντεύω τη λέξη: 

ο γονιός περιγράφει μία λέξη και το παιδί προσπαθεί να τη μαντέψει. Έπειτα οι ρόλοι αλλάζουν και το παιδί είναι αυτό που περιγράφει. Στην αγορά υπάρχουν έτοιμα παιχνίδια με κάρτες για περιγραφή, αλλά μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας παιχνίδι, το οποίο θα είναι μάλιστα εστιασμένο στα ενδιαφέροντα του παιδιού μας!

Μετακίνηση με το αυτοκίνητο: 

 Αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία για συζήτηση με χρήση νέου λεξιλογίου, καθώς τα ερεθίσματα είναι πολλά. Εξάλλου, τα παιδιά τις πιο πολλές φορές κάνουν από μόνα τους ερωτήσεις σχετικά με το τι είναι το ένα και το άλλο.

Επανάληψη του νέου λεξιλογίου: 

 βρίσκουμε ευκαιρίες μέσα από την καθημερινότητα να επαναλαμβάνουμε το νέο λεξιλόγιο. Αν οι ευκαιρίες δεν προκύπτουν από μόνες τους, φέρνουμε εμείς τη συζήτηση στο θέμα που θέλουμε.

Για τα πιο μεγάλα παιδιά, μπορούμε να φτιάξουμε «Το Κουτί των Λέξεων». 

 Πρόκειται για ένα κοινό κουτί που το διακοσμεί το παιδί μόνο του ή μαζί με τον γονιό, το οποίο έχει μια σχισμή στο επάνω μέρος του, σαν κουμπαράς. 

Κάθε φορά που το παιδί συναντά μια άγνωστη λέξη, συνήθως από τα σχολικά εγχειρίδια, γράφουμε πάνω σε χρωματιστές κάρτες επισκέπτη στη μία πλευρά την ίδια τη λέξη και τη σημασία της και στην άλλη πλευρά της κάρτας 3 παραδείγματα προτάσεων με τη συγκεκριμένη λέξη, ώστε να την κατανοήσει πλήρως το παιδί. Όταν μπουν αρκετές λέξεις στο Κουτί, μπορούμε να κάνουμε αυτοσχέδια παιχνίδια ερωταπαντήσεων.

Πλακίδα Έλλενα

infokids

eidikospaidagogos