Ρώτησαν παιδιά από διάφορες χώρες τι ξέρουν για τον κορωνοϊό

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα παιδιά έχουν χωριστεί από την οικογένεια και τους φίλους τους, τα σχολεία έκλεισαν και υπήρξαν περιορισμοί σε σημαντικές δραστηριότητες, όπως το παιχνίδι.

Γνωρίζουμε πολλά για τις φυσικές επιδράσεις που έχει ο κορονοϊός στα παιδιά. Όμως ο αντίκτυπος στην ψυχική και συναισθηματική τους ευημερία είναι λιγότερο κατανοητός, ιδιαίτερα από την οπτική γωνία των ίδιων των παιδιών.

Μια πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία του να ακούσουμε τα παιδιά, για το τι έχουν να πουν και για τις πληροφορίες που θέλουν για την COVID-19.

Κορονοϊός: Πώς έγινε η έρευνα για το τι ξέρουν τα παιδιά

Στην διεθνή μελέτη συμμετείχαν ομάδες ερευνητών που μελέτησαν συνολικά 390 παιδιά από έξι χώρες: το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, τον Καναδά, τη Σουηδία, τη Βραζιλία και την Αυστραλία.

Τα παιδιά επιλέχθηκαν μέσω επαγγελματικών και κοινωνικών δικτύων, για παράδειγμα αθλητικών και κοινοτικών ομάδων. Ζητήθηκε από παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών να περιγράψουν τι πρόσβαση έχουν σε πληροφορίες σχετικά με την COVID-19, να πουν τι καταλαβαίνουν για τον κορονοϊό και γιατί πιστεύουν ότι τους ζητήθηκε να μείνουν στο σπίτι.

Υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των χωρών κατά τη διεξαγωγή της έρευνας, συμπεριλαμβανομένου του αριθμού των κρουσμάτων και των θανάτων από COVID-19, καθώς και των κυβερνητικών μέτρων και των επιπέδων περιορισμών.

Για παράδειγμα, οι αναφερόμενοι θάνατοι και κρούσματα ήταν πολύ υψηλότεροι σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βραζιλία σε σύγκριση με την Αυστραλία και τα παιδιά στη Σουηδία συνέχισαν να φοιτούν στο σχολείο, ενώ τα περισσότερα παιδιά σε άλλες χώρες διδάσκονται από το σπίτι.

Κορονοϊός: Τι απάντησαν τα παιδιά για το τι γνωρίζουν

Υπήρχαν πολλές ομοιότητες στις διάφορες χώρες στα πράγματα που είναι σημαντικά για τα παιδιά, τι έπρεπε να πουν και τι ήθελαν να μάθουν. Αλλά υπήρχαν και διαφορές τόσο μεταξύ των χωρών όσο και μεταξύ των παιδιών.

Περισσότερα από τα μισά παιδιά δήλωσαν ότι ήξεραν πολλά ή αρκετά για την COVID-19. Τα σχόλιά τους περιελάμβαναν εκφράσεις όπως:

«Είναι ένας ηλίθιος ιός»

«Εξαπλώνεται πολύ γρήγορα»

«Οι άνθρωποι το υποβαθμίζουν και μου λένε ότι δεν μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους, αλλά ξέρω ότι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα»

Αλλά τα παιδιά είχαν επίσης και δικές τους ερωτήσεις:

«Πώς και από πού ξεκίνησε;»

«Πώς μοιάζει ο κορονοϊός;»

«Πώς σε κάνει άρρωστο;»

Μερικά παιδιά είπαν ότι δεν ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τον κορονοϊό:

«Είναι βαρεμάρα»

«Δεν θέλω να μάθω (περισσότερα) γιατί σκοτώνει ανθρώπους και αυτό με κάνει λυπημένο»

Τα παιδιά εξέφρασαν διαφορετικά συναισθήματα για την COVID-19. Είπαν ότι ένιωθαν «ανησυχία», «φόβο», «θυμό» και «μπερδεμένα».

Τα παιδιά γνώριζαν ότι ο κορονοϊός ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα ευάλωτα άτομα:

“Μπορεί να σκοτώσει ηλικιωμένους και ανθρώπους με κακή υγεία”.

Σε κάποια παιδιά τους έλλειψαν οι φίλοι και η οικογένειά τους:

«Πότε μπορούμε να επιστρέψουμε στο σχολείο;»

Τα παιδιά λαμβάνουν πληροφορίες για τον κορονοϊό από διάφορες πηγές, κυρίως από γονείς και καθηγητές. Αναζητούν επίσης πληροφορίες από φίλους, τηλεοπτικές εκπομπές και το Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Καταλαβαίνουν τι απαιτείται από την κοινότητα να γίνει και είχαν μάθει τις έννοιες των νέων λέξεων και όρων. Γνώριζαν λοιπόν τι σήμαινε η κοινωνική απόσταση και ότι έπρεπε να μείνουν σε απόσταση 2 μέτρων.

Τα παιδιά γνώριζαν επίσης βασικά μηνύματα δημόσιας υγείας σχετικά με το πλύσιμο των χεριών, το άγγιγμα του προσώπου και την ανάγκη να μείνουν στο σπίτι “για να σώσουν ζωές”.

Κορονοϊός: Γιατί έχει σημασία μια τέτοια έρευνα για την οπτική των παιδιών

Τα παιδιά έχουν σημαντικό ρόλο στην ανταπόκριση της κοινωνίας στην COVID-19. Οι σημαντικές συνεισφορές τους στον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού συμπεριλαμβάνουν τον διαχωρισμό από την οικογένεια και τους φίλους τους και τους περιορισμούς σε σημαντικές δραστηριότητες που αποτελούν μέρος της “φυσιολογικής” ζωής τους.

Ωστόσο, οι επιπτώσεις στη ζωή και την ευημερία των παιδιών είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναγνωρισμένες. Οι συνεισφορές τους πρέπει να αναγνωριστούν και πρέπει να τα ευχαριστούμε γι’ αυτές.

Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να τους παρέχονται πληροφορίες σε μορφή κατάλληλη για την ασφάλεια και την ευημερία τους. Πρέπει να έχουν την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις και να μάθουν τι σημαίνει COVID-19 για τα ίδια και για τους ενήλικους γύρω τους, όπως οι γονείς και οι δάσκαλοι.

Τα παιδιά έχουν ερωτήσεις σχετικά με τον κορονοϊό. Οι ερωτήσεις είναι διαφορετικές για κάθε παιδί και δεν θέλουν όλα τα παιδιά την ίδια ποσότητα πληροφοριών.

Κορονοϊός: Τι μπορούν να κάνουν οι ενήλικες για να βοηθήσουν τα παιδιά

Οι ενήλικες πρέπει να αφιερώσουν χρόνο και χώρο για να μιλήσουν με τα παιδιά. Μπορούν να τους κάνουν ερωτήσεις όπως:

«Τι θα ήθελες να μάθεις για τον κορονοϊό;»

«Τι ερωτήσεις έχεις για ό,τι συμβαίνει;»

Αυτή η προσέγγιση σημαίνει ότι τα παιδιά έχουν την εξουσία να προσδιορίζουν τις ανάγκες και τις ανησυχίες τους και οι πληροφορίες που τους παρέχονται είναι σχετικές και ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Πηγή: https://medicalxpress.com

iatropedia.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η δουλειά των παιδιών είναι το παιχνίδι!

O Jean Piaget, ένας από τους σημαντικότερους ψυχολόγους ιδιαίτερα γνωστός για τις μελέτες του στα παιδιά και στη γνωστική ανάπτυξη, πίστευε ότι η δουλειά των παιδιών είναι το παιχνίδι.

Άραγε τα παιδιά μεγαλώνουν με αυτήν την αξία; Την αξία του δημιουργικού παιχνιδιού!

Βέβαια, πρώτα αξίζει να αναρωτηθούμε αν και οι τωρινοί ενήλικες, που κάποτε υπήρξαν παιδιά, μεγάλωσαν έχοντας την εμπειρία του δημιουργικού παιχνιδιού, ώστε να μπορέσουν να μοιραστούν με τα παιδιά τους τη χαρά και την ευεργετική αξία του παιχνιδιού!

Αν εξαιρεθούν οι ετυμολογικοί ορισμοί, είναι δύσκολο να ορίσεις το παιχνίδι, καθώς το εύρος του είναι τεράστιο. Υπάρχουν χιλιάδες παιχνίδια. Παιχνίδια που φτιάχνονται με αντικείμενα, παιχνίδια με λέξεις, παιχνίδια με ανθρώπους, παιχνίδια ατομικά ή ομαδικά, παιχνίδια με κανόνες ή με περισσότερο αυτοσχεδιασμό… αρκεί να υπάρχει ένα δημιουργικό μυαλό και θετική διάθεση, για να φτιαχτεί ένα παιχνίδι.

Η αξία του παιχνιδιού είναι αναμφισβήτητη, καθώς συμβάλλει στη γνωστική, στην κινητική, στη συναισθηματική, στην κοινωνική αλλά και στην ηθική ανάπτυξη των παιδιών.

Γνωστική ανάπτυξη

Μέσα από το παιχνίδι το παιδί μαθαίνει να παρατηρεί, να μιμείται, να βρίσκει λύσεις, να χρησιμοποιεί αντικείμενα ελέγχοντας τις πολλαπλές χρήσεις που μπορεί να έχουν, να χρησιμοποιεί τις μνημονικές του ικανότητες, ενώ, παράλληλα, αποκτά μία αντίληψη για τον κόσμο και τα πράγματα γύρω του. Μέσω του παιχνιδιού, μαθαίνει να συγκεντρώνεται σε μια δραστηριότητα, ενώ η φαντασία και η δημιουργικότητά του καλλιεργούνται. Στα παιχνίδια που ενεργοποιούν πάνω από δύο αισθήσεις, κατά τη διάρκειά τους, θεωρείται ότι παίζουν περισσότερο ολοκληρωμένα.

Φυσική ανάπτυξη

Μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι, τρέχοντας και χοροπηδώντας, το παιδί μαθαίνει να χρησιμοποιεί το σώμα του και να συντονίζει τις κινήσεις του, διατηρώντας την ισορροπία και τη φυσική του κατάσταση. Τα παιχνίδια που εξασκούν τη φυσική κατάσταση των παιδιών έχουν ως αποτέλεσμα τη βελτίωση του ύπνου και την αύξηση της απόδοσης στις μαθησιακές απαιτήσεις, ενώ η εξερεύνηση του εξωτερικού περιβάλλοντος βοηθά το παιδί να παίρνει πρωτοβουλίες και να νιώθει ασφάλεια με περισσότερο βιωματικό τρόπο, και λιγότερο λεκτικό.

Συναισθηματική ανάπτυξη

Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να έρθει αντιμέτωπο με τα συναισθήματά του, θετικά και αρνητικά, αποτελώντας, κατά αυτόν τον τρόπο, τον καλύτερο δάσκαλο του παιδιού, αφού, μέσα από αυτό, μαθαίνει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να χειρίζεται στρεσογόνες καταστάσεις, και να αποκτά αυτοέλεγχο.

Τα στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού φαίνονται από τον τρόπο με το οποίο παίζει, και, μέσα από το παιχνίδι, το παιδί μαθαίνει τα όρια της προσωπικότητας και τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του.

Σαν μέσο αποφόρτισης, το παιχνίδι αποτελεί τον δημιουργικότερο τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων του. Παραδείγματος χάριν, το παιδί παίζοντας ένα επιτραπέζιο παιχνίδι μαθαίνει να χάνει, να απογοητεύεται, να συνεργάζεται, να διεκδικεί, να θυμώνει, να χαίρεται…

Κοινωνική και ηθική ανάπτυξη

Τα παιδιά για να παίξουν ένα παιχνίδι, είτε είναι ελεύθερο είτε καθοδηγούμενο, μαθαίνουν να ακολουθούν κανόνες και να συνεργάζονται. Μαθαίνουν να διεκδικούν και να μοιράζονται, να επιλύουν συγκρούσεις και να σέβονται τους κανόνες. Η έννοια της αυτοπειθαρχίας, που δεν επιβάλλεται αλλά αποκτιέται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, αποτελεί τεράστιο όφελος για τα παιδιά.

Η έννοια του επιτρεπτού και του απαγορευμένου, του ηθικού και του ανήθικου θα διδάξει στα παιδιά τον τρόπο με τον οποίο θα παίζουν και ως ενήλικες. Ευθέως ή πλαγίως; Με κόπο και προσπάθεια, έστω και αν περιλαμβάνει ματαιώσεις, ή χωρίς κόπο, αλλά έχοντας εσωτερικεύσει μέσα του ότι δεν είναι αρκετά ικανός να αντέχει τις απογοητεύσεις;

Ένα παιχνίδι βοηθά την ανάπτυξη και τη συναισθηματική ωρίμαση του παιδιού, καταρχάς, όταν είναι αντίστοιχο της χρονολογικής και νοητικής ηλικίας του παιδιού. Είναι ωφέλιμο ένα παιχνίδι που καλλιεργεί τη φαντασία, εκτονώνει εντάσεις, ενθαρρύνει την υπομονή και το μοίρασμα, εξωτερικεύει την ένταση, χωρίς να ενθαρρύνει την επιθετικότητα. Ένα ομαδικό παιχνίδι που καλλιεργεί τον έντονο ανταγωνισμό και την απομόνωση παικτών δε διδάσκει στα παιδιά τη συνεργασία και την έννοια της ευθύνης απέναντι στην ομάδα.

Τελειώνοντας, ένα παιχνίδι χάνει την αξία του, όταν παύει να είναι ευχαρίστηση και απόλαυση για το παιδί. Όταν το παιχνίδι γίνεται καταναγκασμός για το παιδί και δεν ενέχει το στοιχείο της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, δεν είναι, πλέον, παιχνίδι.

Όταν το παιδί δεν είναι αυθεντικό και δημιουργικό την ώρα του παιχνιδιού, αλλά ακολουθεί στείρα κανόνες, χωρίς να χαμογελά, να παθιάζεται, να γεμίζει με συναίσθημα σε ό,τι κάνει, δεν παίζει. Παιχνίδι είναι να ζεις και να αναβιώνεις εμπειρίες, και, μέσα από αυτές, να παίρνεις εφόδια για όλη σου τη ζωή. Ας αναλογιστεί ο καθένας, και ας θυμηθεί το αγαπημένο του παιχνίδι, και τι έμαθε από αυτό, για να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του…

Από Ιωάννα Τσίγγανου

missormadam.gr