Ένας άγγελος απ΄τα ουράνια στον κόσμο κατέβηκε
για να δει τα παιδιά στον πλανήτη μας πως περνούν
Ένα δάκρυ πικρό απ΄τα μάτια του κατρακύλησε
Για τα βάσανα που είδε και άκουσε να περνούν
Τα ματάκια των μαύρων παιδιών αργοσβήνουνε
Μες στο κρύο, την πείνα, τον πόλεμο των δυνατών.
Κι άλλα πάλι τη νύχτα στους δρόμους μια τύχη γυρεύουν,
Αφημένα στη μοίρα, τη φτώχεια των καιρών…
Μα τι κόσμος είναι αυτός, παγωμένος, πικρός, εχθρικός,
στη γλυκύτητα, στην αφέλεια που΄χουν τα παιδιά;
στη γλυκύτητα, στην αφέλεια που΄χουν τα παιδιά;
Ένα θαύμα μόνο αν συμβεί μέσα σε μια νύχτα αστραφτερή
Το χαμόγελο να λάμψει ξανά..
Φορτωμένος με πίκρα ο άγγελος ξαναπέταξε,
Στα ουράνια ψηλά να φύγει θέλησε μακριά.
Μα το δάκρυ απ΄τα μάτια χρυσός βόλος κατρακύλησε
Τα παιδιά το μάζεψαν , το φύλαξαν στην καρδιά….
Παραμυθάκι πες, να κοιμηθώ,
Έναν παράδεισο να δω.
Παραμυθάκι πες, να κοιμηθεί...έναν παράδεισο να δει...
(το τραγούδι αυτό το άκουσα σε μια γιορτή από μια παιδική χορωδία)
χρόνια πολλά και καλά, χαρούμενα και ευτυχισμένα,
σε όλους τους αγγέλους αυτού του σκληρού κόσμου...
να χαίρεται ο καθένας από ΄μας τον δικό του άγγελο...
marian
σε όλους τους αγγέλους αυτού του σκληρού κόσμου...
να χαίρεται ο καθένας από ΄μας τον δικό του άγγελο...