«Η Λούση και το αγόρι» - Lucy and the Boy

Αν το παιδί σας «σερφάρει» στο ίντερνετ, πρέπει να το δει

Ένα video του ΝSPPC  για μικρά παιδιά που δείχνει ότι το να μοιράζεσαι πληροφορίες και φωτογραφίες στο διαδίκτυο μπορεί να γίνει επικίνδυνο.

Βλέποντας το βίντεο του NSPCC, δηλαδή της Εθνικής Εταιρείας της Αγγλίας για την Πρόληψη Κακοποίησης του Παιδιού, που αναδημοσίευσε η σελίδα SaferInternet4kids.gr, θα καταλάβετε γιατί πρέπει να μιλήσετε στο παιδί για την ασφάλεια στο διαδίκτυο και να του εξηγήσετε ότι δεν είναι όλοι οι χρήστες του ίντερνετ αυτοί που ισχυρίζονται...
Ακόμα καλύτερα, αν το παρακολουθήσετε μαζί (διαρκεί μόλις 1 λεπτό!)

mama365
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μεγάλες αλήθειες του να έχει κανείς 3 παιδιά

Ο σύζυγος μου και εγώ πιστέψαμε πως είχαμε τελειώσει με το θέμα παιδιά μετά τα δύο πρώτα. Και τότε όταν ο μικρότερος μας ήταν 3 ετών και μόλις είχαμε γιορτάσει το πέταμα της πάνας, έκπληξη! 
Έγκυος! 
Το δεχτήκαμε και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα τρία μας παιδιά!
Απολαύστε όμως, το βίντεο με 3+1 παιδιά😊

Άλλαξε τα πράγματα βέβαια… 
Το να έχεις τρία παιδιά δημιουργεί μια μοναδική δυναμική σε μια οικογένεια και παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις στους γονείς. Ακολουθούν κάποιες από αυτές τις αλήθειες:

1. Έχεις περισσότερα παιδιά απ’ ότι χέρια.
Αυτό δημιουργεί θέμα ειδικά αν και τα τρία είναι κοντά στην ηλικία. Βέβαια γρήγορα μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τα γόνατά σου, τη μύτη σου και τα δάχτυλα των ποδιών σου ως τρίτα χέρια.

2. Σας περνούν σε αριθμό
Εκτός και αν βρίσκεσαι σε μια πολυγαμική σχέση, πλέον έχεις περισσότερα παιδιά απ’ ότι ενήλικες στο σπίτι. Με το πέρασμα των χρόνων, συχνά αναρωτιέσαι γιατί δεν σκέφτηκες αυτά τα απλά μαθηματικά πριν καλωσορίσεις το τρίτο παιδί στη ζωή σου.

3. Το μεγαλύτερό σου μοιάζει πολύ μεγαλύτερο από το μικρότερό σου στην ίδια ηλικία
Όταν το πρώτο σου παιδί ήταν 4 έμοιαζε με μεγάλο παιδί. Το τρίτο σου παιδί στα 4 μοιάζει με μωρό. Σε κάθε ηλικία και στάδιο είχες περισσότερες απαιτήσεις από το πρώτο σου παιδί τόσο στη συμπεριφορά, όσο και στην ανάπτυξη (συγνώμη, πρώτα μας παιδιά!)

4. Το μεσαίο σου παιδί κρατά την ισορροπία
Είναι αναπόφευκτο. Το πρώτο σου παιδί παίρνει το προνόμιο και το καμάρι να είναι το πρώτο που κάνει τα πάντα, ενώ το τρίτο παίρνει το προνόμιο του να μπεμπεκίζει γιατί είναι το τελευταίο. Αυτά τα μεσαία παιδιά είναι δημιουργικές ιδιοφυΐες για κάποιο λόγο (ήμουν μεσαίο παιδί, αυτή είναι η ιστορία μου, με συμφέρει και την κρατάω)

5. Ζορίζεσαι περισσότερο από άλλους γονείς.
Όχι αλήθεια, είναι θέμα επιστημονικό. Η θεωρία μου είναι ότι έχεις πια υπερβολικά πολλά παιδιά για να κάνεις τα πάντα όσο καλά θα ήθελες, αλλά όχι τόσα πολλά ώστε να νιώσεις ότι απλά μπορείς να τα παρατήσεις όλα ως έχουν. Οπότε είσαι σε μια διαρκή κατάσταση υπερπροσπάθειας, ενώ προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως μπορείς να τα κάνεις όλα.

6. Χρειάζεσαι στα αλήθεια ένα μεγάλο (ιδανικά 8θεσιο) οικογενειακό αυτοκίνητο.
Αν πρόκειται ποτέ να πάρεις και κάποιον άλλον μαζί σου, πλέον θα χρειάζεσαι περισσότερες από 5 θέσεις στο αυτοκίνητο. Και αν έχεις πάνω από ένα παιδί σε παιδικό κάθισμα, τότε σίγουρα χρειάζεσαι μεγαλύτερο αυτοκίνητο.

7. Συνειδητοποιείς πως η δουλειά που απαιτείται για να μεγαλώσεις παιδιά αυξάνεται σημαντικά με κάθε παιδί.
Δύο παιδιά διπλασιάζουν τη δουλειά. Τρία παιδιά την τετραπλασιάζουν. Συχνά αναρωτιέσαι πως επιβιώνουν άνθρωποι με περισσότερα από τρία παιδιά.

8. Παραιτείσαι ολοκληρωτικά από τον ύπνο.
Όλη αυτή η ιδέα του να κοιμηθείς όλο το βράδυ μοιάζει απίστευτα χαριτωμένη μέχρι που εμφανίζεται το τρίτο σου. Σίγουρα τα μωρά κάποια στιγμή αρχίζουν και κοιμούνται όλο το βράδυ. Αλλά μετά γίνονται νήπια που βλέπουν εφιάλτες. Μετά γίνονται μαθητές δημοτικού που φρικάρουν από μια διαφήμιση θρίλερ που είδαν κατά λάθος. Μετά γίνονται έφηβοι που έχουν ανάγκη για μεταμεσονύχτιες κουβεντούλες. Όταν πια έχεις τρία παιδιά, ξέρεις καλά πως ο γονεϊκός ύπνος είναι κάτι που εναλλάσσεται ανάμεσα σε τέλειος και χάλια για χρόνια.

9. Αναρωτιέσαι συνέχεια πού πήγαν τα λεφτά.
Το να αρχίζεις να αποταμιεύεις λεφτά για το πρώτο σου παιδί, μοιάζει μια φυσική και εύκολη να την πετύχεις επένδυση. Με το δεύτερο παιδί στενεύουν τα περιθώρια. Ε με το τρίτο το χάνεις εντελώς. Με τρία παιδιά οι εξωσχολικές δραστηριότητες σε γονατίζουν οικονομικά. Ο λογαριασμός στο σούπερ μάρκετ αγγίζει τη δόση του στεγαστικού. Απλά περίμενε μέχρι να χρειαστούν και τα τρία σιδεράκια… Αντίο διακοπές!

10. Το να πετάξεις κάπου με όλη την οικογένεια έχει απαγορευτικό κόστος
Μιας και μιλάμε για οικονομικά και διακοπές, τα αεροπορικά εισιτήρια για 5 ανθρώπους είναι ανέκδοτο. Ακόμα και μια οικονομική πτήση για έναν, πολλαπλασιάζεται επι 5… Ζήτω το αυτοκίνητο!

11. Τα δωμάτια ξενοδοχείου αποτελούν θέμα
Τέσσερις άνθρωποι σε ένα δωμάτιο είναι μια χαρά. 5 σημαίνει να βρεις δωμάτιο με καναπέ που ανοίγει, να πληρώσεις μια περιουσία ή να φέρεις στρώμα και sleeping bag και να αφήσεις τα παιδιά να βγάλουν άκρη ποιος θα κοιμηθεί στο πάτωμα.

12. Πάντα κάποιος θα νιώθει παραμελημένος
Με μονό αριθμό παιδιών, κάθε παιχνίδι που είναι φτιαγμένο για δύο αυτόματα θα γίνει «αποκλειστικό». Και τα τρία παιδιά θα θέλουν να κάτσουν δίπλα στη μαμά στο εστιατόριο. Έχεις δοκιμάσει ποτέ να χωρίσεις ένα μπισκότο σε τρία κομμάτια; Αστο!

13. Σπάνια απολαμβάνετε όλοι τις ίδιες ταινίες ή σειρές ως οικογένεια.
Εκτός αν έχεις κάνει κυριολεκτικά τρία παιδιά το ένα μετά το άλλο, η διαφορά ηλικίας και ωριμότητας θα κάνει την επιλογή ταινίας εφιάλτη.

14. Οικογενειακή βραδιά με επιτραπέζια = ίδιο πρόβλημα με το 13.
Στη θεωρία φαντάζει τέλεια ιδέα! Στην πράξη πάλι…

15. Όταν λείπει το ένα παιδί, νιώθεις λες και είσαι σε διακοπές
Καθώς το να προσθέτεις ένα παιδί τετραπλασιάζει τη δουλειά, το να αφαιρείς ένα για μια μέρα κόβει τη δουλειά κατά 3/4 (δεν καταλαβαίνω το μαθηματικό του πράγματος, το γράφω απλά όπως το ζω). Στείλε ένα παιδί να κοιμηθεί σε ένα φιλαράκι του και θα απορείς που θεωρούσες δύσκολο το να έχεις δύο παιδιά.

16. Το πρώτο σου παιδί είχε ένα τέλειο άλμπουμ φωτογραφιών, ενώ το τρίτο έχει κάτι φωτογραφίες κάπου αποθηκευμένες στον υπολογιστή
Το άλμπουμ του πρώτου χρόνου του πρώτου μας παιδιού είναι ένα έργο τέχνης. Το δεύτερο παιδί έχει ένα απλό φωτογραφικό άλμπουμ με το 1/4 των σελιδων του γεμάτο. Το τρίτο μας παιδί θα είναι τυχερό αν ποτέ τυπώσουμε έστω μια φωτογραφία του.

17. Η ώρα του ύπνου είναι μια μίξη μαραθώνιου, κρίσης και ανέκδοτου
Αυτό είναι ιδιαίτερα μεγάλο θέμα όταν έχουμε γκάμα ηλικιών. Τρία διαφορετικά παιδιά, τρεις διαφορετικές ηλικίες, τρεις διαφορετικές ώρες ύπνου και ΟΛΟΙ θέλουν να χουχουλιάσουν μαζί σου. Σε κάποια φάση καταλήγεις να βάζεις παιδιά για ύπνο επί δύο ώρες και απορείς πώς στο καλό έγινε έτσι η ζωή σου.

18. Πολλές φορές πρέπει να πεις σε όλους να σταματήσουν να μιλάνε.
Απλά σταματήστε. Σταματήστε να μιλάτε. Μην ακούσω κιχ από οποιοδήποτε στόμα. Αν κάποιος ανοίξει το στόμα του και πει έστω μια λέξη για τα επόμενα 15 λεπτά, δεν θα ακουμπήσει οποιοδηποτε ηλεκτρονικό για μια βδομάδα. Αληθινή ιστορία.

19. Αληθινά καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικό είναι το κάθε παιδί
Το βιώνεις στο περίπου στο δεύτερο παιδί, όμως το τρίτο σου δίνει την απόλυτη απάντηση στο φύση εναντίον ανατροφή. Δεν είναι ότι δεν έχει να κάνει και με την ανατροφή. Σίγουρα έχει. Αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του τι άνθρωποι είναι έχει να κάνει με το… τι άνθρωποι είναι, άσχετα με το τι κάνεις εσύ ως γονιός.

20. Ξέρεις με βεβαιότητα πως η ικανότητά σου να αγαπάς μεγαλώνει με κάθε ξεχωριστό παιδί.
Ίσως είσαι ευτυχισμένη με τρία, ίσως δεν θέλεις αλλα παιδιά, αλλά ξέρεις ότι αν προέκυπτε και τέταρτο στα ξαφνικά 1) θα φρίκαρες, γιατί Ω ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ! και 2) θα αγαπούσες αυτό το μωρό το ίδιο τρελά όπως αγαπάς τα άλλα σου τρία. Γιατί όσο και αν σε τρελαίνουν, τα ζουζούνια σου σού έχουν δείξει πως η αγάπη της μάνας πραγματικά δεν έχει όρια.

Μπορεί να μην επιλέξαμε συνειδητά να αποκτήσουμε το τρίτο μας παιδί, όμως δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Στα σίγουρα η ζωή με τρία παιδιά είναι χαοτική και δύσκολη κάποιες φορές, όμως είναι γεμάτη με ζωντάνια και αγάπη. Η 5μελης μας οικογένεια είναι γεμάτη, ολοκληρωμένη και αυτή που πρέπει να είναι!
 
πηγή: scarymommy.com
eimaimama.gr 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

20 λέξεις

Ακούω με χαρά νέες απόψεις, φρέσκες ιδέες, καινούργια πράγματα, που με πάνε μπροστά και με βγάζουν απ’ το βόλεμά μου. Πιστεύω ότι γι’ αυτό ζω: για να προχωρώ και να πλουτίζω. Κι όλο αυτό, θέλει να είσαι έτοιμος και να αντέχεις το ξεβόλεμα.

Ενεργώ με αφέλεια και παιδικότητα, γι’ αυτό κι οι γκάφες μου ως τώρα είναι πολλές. Το μόνο καλό, ότι προσπαθώ να βάζω μυαλό απ’ τα πολλά μου λάθη, που μοιάζουν με αλυσίδα τελικά.

Προσφέρω την αλήθεια του είναι μου, τουλάχιστον στην παρέα μου, χωρίς προσποίηση, θέατρο ή υποκρισία. Δεν μπορώ να το κάνω σ’ όλους. Μα όπου το ζω έτσι, το χαιρόμαστε όλοι. Στους άλλους είμαι κυρίως ο ρόλος μου. Κι είναι δύσκολο, διότι αφήνει κομμάτια στη σκιά μονίμως.

Ζηλεύω όσους ζουν με τρέλα, με ρίσκο και τόλμη, κάνοντας ακόμα και λάθη. Αξίζει να κάνεις βήματα μπροστά, έστω και λαθεύοντας. Το άλλο, λέγεται βάλτος, στασιμότητα, και μούχλα.

Διαβάζω βιβλία που με κάνουν να ζωντανεύω, να αγαπώ τη ζωή, να ονειρεύομαι, να ερωτεύομαι, να κλαίω, να γελάω, να κοιμάμαι σαν παιδί. Διαβάζω τα πάντα, όχι μόνο θρησκευτικά βιβλία. Αυτά τα διάβαζα συνέχεια παλιά. Τώρα ήρθε η ώρα και για νέα πράγματα, κι είναι μεγάλη τέχνη να βρίσκω το Θεό παντού. Κι είναι υπέροχο.

Νοσταλγώ τις μέρες που όλα ήταν σαν καινούργια, και έβλεπα τον κόσμο σαν μια έκπληξη, με έκσταση και χαρά και δεν είχα μάθει τι θα πει ρουτίνα, συνήθεια, κρυσταλλωμένη σκέψη, παγιωμένος λογισμός. Παιδική ηλικία ήτανε.

Μεθώ με σόδα ή ανθρακούχο, αρκεί να έχω δίπλα μου ωραίους ανθρώπους που θα πούμε αλήθειες και μόνο αλήθειες, κυρίως ψιθυρίζοντας. Πράγματα που ανοίγουν τις καρδιές και βγαίνουν μόνο αλήθειες, χωρίς τυπικότητες, και δήθεν φέρσιμο.

Σκέφτομαι τρόπους να σταματήσω τη σκέψη μου να δουλεύει τρελά, ώστε να φτάσω σ’ ένα σημείο ησυχίας, ηρεμίας και γαλήνης. Στο βάθος του είναι μου, που οι λέξεις δεν χρειάζονται. Η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος, η σιωπή. (αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Πληγώνομαι όταν νιώσω ότι δεν μ’ αγαπάς γι’ αυτό που είμαι, μα για όσα έχω, χαρίσματα, ικανότητες, λεφτά κλπ. Και δε με θες για μένα, μα για σένα, μόνο για να κάνεις τη δουλειά σου.

Βασανίζομαι από ανεκπλήρωτες επιθυμίες που ζητούν επιτακτικά κάτι να κάνω, κι όταν τις ταΐζω, πάλι δεν μ’ αφήνουν σε ησυχία, μα όλο μου λένε «θέλω κι άλλο» και ποτέ δεν νιώθουν κορεσμό. Ένα κενό, που δεν γεμίζει.

Φοβάμαι που μερικές φορές δεν σκέφτομαι πριν μιλήσω, πριν ενεργήσω, πριν προχωρήσω. Και κάνω λάθη, λέω βλακείες, χαλάω σχέσεις. Λόγω παρορμητισμού. Με φοβίζει αυτή η επανάληψη.

Εμπνέομαι από τα πάντα. Ένα σύνθημα στον τοίχο, μια φράση ενός παιδιού, το χαμόγελο μιας γιαγιάς στο δρόμο, η συμβουλή ενός ταξιτζή, ένα ζευγάρι που φιλιέται, ένας περίπατος στην Αρεοπαγίτου, η μονότονη διαδρομή του μετρό στα έγκατα της γης, που μου θυμίζει τη ζωή μου.

Κουράζομαι όταν δεν είμαι ο εαυτός μου, όταν με πιέζουν να γελώ χωρίς να θέλω, όταν κάνω παρέα με άτομα που πρέπει να φέρομαι τυπικά, όταν κάνω αγγαρείες, όταν κατεβαίνω στο κέντρο για δουλειές βαρετές, κι όχι για βιβλιοπωλεία και χαλαρά ψώνια.

Προτείνω σ' όλους να ζούνε το Θεό με το δικό τους τρόπο, χωρίς να μπαίνουν σε καλούπια, χωρίς να αντιγράφουν, χωρίς να πνίγονται. Και στους νέους, μετά τα 26 τους, να φεύγουν απ’ το σπίτι και να μένουν μόνοι, για να αρχίζουν να στρώνουν μόνοι το κρεβάτι τους, και να πατούν στα πόδια τους. Και να πηγαίνουν Εκκλησία και … γυμναστήριο.

Αμφιβάλλω αν υπάρχει ο Θεός με τον τρόπο που Τον πιστεύω, διότι συνήθως δεν πιστεύω στο Θεό της Αγάπης και της Αλήθειας, μα σε δικές μου προβολές και είδωλα που φτιάχνω γι’ Αυτόν. Ένα Θεό φοβικό, ενοχικό, απειλητικό, τιμωρό κι ηθικιστή. Καμία σχέση.

Απογοητεύομαι όταν βλέπω στην Εκκλησία άτομα που αντί να γίνονται καλά απ’ το Χριστό, γεμίζουν εμμονές, ενοχές, νοσηρή πνευματικότητα που δεν βγάζει οξυγόνο, μα κάτι που απωθεί, τρομάζει και σε γερνάει πριν την ώρα σου.

Σοκάρομαι όταν με προδίδει ένας φίλος. Όταν μου φέρεται μ’ αχαριστία κάποιος που ευεργέτησα, όταν δεν μ’ ακούει ο Θεός. Το ξέρω, παιδικά όλα αυτά και αφέλειες. Ο ώριμος τα περιμένει όλα αυτά, με ψυχραιμία, χωρίς να ταράζεται.

Ευγνωμονώ τη ζωή για όλα, το Θεό που μου δίνει το σήμερα με τις τόσες ευκαιρίες, ευγνωμονώ τα λάθη που μου έμαθαν πολλά, όσους με πόνεσαν και μ’ έκαναν να προχωρήσω, έστω με το ζόρι. Η ευγνωμοσύνη αυτή βέβαια, δεν αναβλύζει την ώρα του πόνου, μα αρκετά πιο μετά. Όταν πονώ, δεν ευγνωμονώ, μα νευριάζω και τρελαίνομαι.

Νιώθω πολύ όμορφα όταν κάθε μία ώρα, σταματώ για 3 λεπτά και κάνω μια μικρή προσευχή για όλους και για όλα. Και μπολιάζω το χρόνο μου με αγάπη, δύναμη, ελπίδα και φως απ’ το Χριστό. Κάθε μια ώρα, τρία λεπτά προσευχή. Είναι μια τέλεια αίσθηση. Κι είναι εύκολο.

Ανυπομονώ να δω πιο καθαρά το μυστήριο της ζωής, να έρθει η ώρα που η χαρά μου θα κρατά πιο πολύ απ’ τη λύπη, που δεν θα με νοιάζει τι λένε οι άλλοι για μένα, που δεν θα φοβάμαι τίποτα, που θα δω το θάνατο και θα του σκάσω ένα χαμόγελο, που θα κάνω μόνο αυτά που θέλω, μόνο από ευχαρίστηση και χαρά. Μάλλον θέλω να πάω στον Παράδεισο.

Π. Ανδρέας Κονάνος

e-motions

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι