Πώς έφτιαχναν παλιά τα παγωτά οι παγωτατζήδες;

Κάποτε, για να φάει κανείς παγωτό, έπρεπε να περιμένει να ακούσει τον παγωτατζή της γειτονιάς να περνά από το δρόμο του.

Με το τρίτροχο ποδήλατο ή το μηχανοκίνητο καροτσάκι, ο παγωτατζής έκανε μία βόλτα στα δημοτικά σχολεία, στις εκκλησίες τις Κυριακές, στα πανηγύρια και όπου ήξερε πως θα βρει πολύ κόσμο.

Πώς έφτιαχναν όμως τότε τα παγωτά; 

Απλά και νόστιμα. 

Έβραζαν το γάλα, προσθέτοντας ζάχαρη, αυγά, κακάο ή βανίλια.

Όταν πλέον είχε βράσει το μείγμα τους, το τοποθετούσαν σε μεταλικό κάδο ο οποίος ήταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. 

Ανάμεσα στο βαρέλι και στον κάδο υπήρχε πάγος για να το κρατά κρύο. Συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει.

Έπειτα φόρτωναν το βαρέλι στη καρότσα τους και έπαιρναν δρόμο για να συναντήσουν τους πελάτες τους. 

Κατά διαστήματα έριχναν κομμάτια πάγου εξωτερικά για να μη λιώσει το παγωτό. 

Έτσι πήγαιναν από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά για να γεμίσουν τα χωνάκια τους με τη δροσερή νοστιμιά που όσοι είχαν προλάβει να φάνε, θυμούνται ακόμη...

🍦🍦🍦

(πληροφορίες από το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Επιχειρηματικότητας (ΙΝ.ΑΝ.ΕΠ.)

e-daily
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κάποτε... ένα παγωτό χωνάκι μάς ήταν αρκετό...

Πώς ανακαλύφθηκε το χωνάκι του παγωτού;

Το επινόησε κατά τύχη ένας απελπισμένος έμπορος κρέπας και δεκάδες άλλοι διεκδικούν την ανακάλυψη του «χωνιού» που άλλαξε την απόλαυση ενός παγωτού

Συνέβη μια αποπνικτική καλοκαιρινή μέρα του 1904 στη Διεθνή Έκθεση του Σεντ Λούις. Ο Έρνεστ Χαμβί, μετανάστης από τη Συρία, δεν κατάφερνε να πουλήσει τις ζεστές περσικές κρέπες του στα πλήθη που έλιωναν από τη ζέστη.
Αλλά στον διπλανό πάγκο, ο Άρνολντ Φορνασού πουλούσε παγωτό σε πιάτα σαν τρελός. Ξαφνικά, του Άρνολντ του τελείωσαν τα πιάτα. 

Ο Έρνεστ είχε μια ξαφνική ιδέα. Τύλιξε μια κρέπα σχηματίζοντας κωνικό χωνάκι και την πρόσφερε ως υποκατάστατο. Βουαλά! Έτσι γεννήθηκε το χωνάκι του παγωτού.

Αυτή τουλάχιστον είναι η εκδοχή που υποστηρίζει η Διεθνής Ένωση Παγωτού. Αλλά εδώ είναι που αρχίζει το μπέρδεμα. Τουλάχιστον μισή ντουζίνα πωλητές στην έκθεση ισχυρίζονται ότι σ’ εκείνους ανήκει η τιμή της ανακάλυψης. Οι απόγονοι τους συνεχίζουν τους διαξιφισμούς ακόμη και σήμερα.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; 

Είναι ασφαλές να πούμε ότι η ιδέα γεννήθηκε μια μέρα στην έκθεση και γρήγορα την αντέγραψαν δεκάδες άλλοι που ήταν ανυπόμονοι να εκμεταλλευτούν μια καλή ιδέα. 

Όταν τελείωσε η έκθεση, οι άνθρωποι μετέφεραν την ιδέα στον τόπο τους και έτσι έγινε επιτυχία σέ όλη την χώρα. 

Σήμερα, το ένα τρίτο όλων των παγωτών πουλιέται σε χωνάκια. Είναι μια αγαπημένη καλοκαιρινή απόλαυση στην Αμερική και παντού – σ΄ αυτό, τουλάχιστον δεν χωράει συζήτηση.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι