Χριστουγεννιάτικα μπισκοτένια δεντράκια! Shortbread Christmas Tree

Shortbread Christmas Tree

Μπείτε στη κουζίνα παρέα με τα παιδιά και φτιάξτε νόστιμα και πρωτότυπα γλυκάκια για τις γιορτές που έρχονται. 

Ελάτε λοιπόν να φτιάξουμε ένα διαφορετικό χριστουγεννιάτικο δεντράκι 
από μπισκότα! 

Σούπερ ιδέα και απίθανη γεύση!

Για τη ζύμη
🌲 200 γραμμάρια βούτυρο μαλακό
🌲 100 γραμμάρια ζάχαρη άχνη
🌲 250 γραμμάρια αλεύρι
🌲 1 κρόκο αυγού
🌲 5 κουταλιές σούπας κακάο
🌲 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
.......
αν σας αρέσουν, όπως τα βλέπετε στη φωτογραφία, 
δείτε τη συνέχεια στη μητερούλα

«Ανέβα μήλο, κατέβα ρόδι»

Ακούστε τις εκπομπές "Ανέβα μήλο, κατέβα ρόδι" 

με την Βαλεντίνα Παπαδημητράκη

Το Ανέβα μήλο, κατέβα ρόδι είναι μια εκπομπή για μικρά και μεγάλα παιδιά. 

Αλλά και για όσους ασχολούνται με τα παιδιά. 

Και φυσικά για όσους αισθάνονται παιδιά. 

Μια εκπομπή που θα προτείνει στους μικρούς ακροατές δραστηριότητες, βιβλία, παιχνίδια, θεατρικές παραστάσεις και ό,τι όμορφο συμβαίνει στην πόλη. Ένα ραδιοφωνικό περιοδικό για παιδιά με πολιτιστικά νέα, συνεντεύξεις με δημιουργούς που αφορούν στο παιδικό κοινό, ραδιοφωνικά παιχνίδια και αφήγηση παραμυθιού.
Η εκπομπή απέσπασε το silver βραβείο στην κατηγορία Ειδικές Εκπομπές στα φετινά Regional Media Awards, όπου συμμετείχαν Περιφερειακά και Τοπικά Μέσα της Ελλάδας τα οποία διεξήχθησαν την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα.

Η εκπομπή μεταδίδεται ζωντανά από το "Δίκτυο fm 91.5" 

κάθε Σάββατο 10:00-11:00 το πρωί.

diktyofm

Δεν χρειάζεται να ξοδεύεις χρήματα, για να κάνεις καλύτερη τη μέρα του παιδιού σου

Συνήθως, τα παιδιά λένε ότι είσαι «η καλύτερη μαμά του κόσμου» ή ότι αυτή είναι «η καλύτερη μέρα της ζωής τους», όταν τους κάνετε δώρο το αγαπημένο τους παιχνίδι ή έχετε πάει μία βόλτα σε ένα λούνα παρκ ή κάποιο ταξίδι.
Και είναι αλήθεια ότι οι στιγμές αυτές είναι οι «καλύτερες της ζωής τους». 
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες στιγμές, μέσα στην καθημερινότητα τους, που μπορούν να γίνουν οι καλύτερες για εκείνα, χωρίς να ξοδέψετε χρήματα. 
Στιγμές απλές, που ενδεχομένως, καμιά φορά να μην πηγαίνει ο νους μας. Μία μαμά ανέβασε στη σελίδα του Facebook, The People’ s We Raise’s ένα post που αποδεικνύει το παραπάνω.

Η blogger, Nikki Pennington μοιράστηκε την ιστορία με τον 7χρονο γιο της, ο οποίος σε ανύποπτη στιγμή της στη διάρκεια μίας μέρας, της είπε ότι είναι «η καλύτερη της ζωής του». 
Eκείνη αναρωτήθηκε, για ποιο λόγο να είναι η καλύτερή του, αφού ούτε δώρο του είχε αγοράσει, ούτε κάτι ιδιαίτερο είχαν κάνει, ούτε καν βόλτα στο πάρκο δεν είχαν πάει. 
Η απάντηση που της έδωσε ο γιος της, την ξάφνιασε και την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι αυτά που δίνουν πάντα χαρά σε ένα παιδί. Μπορεί να την ανακαλύψει σε απλές και ανέξοδες στιγμές, σε τρυφερές κινήσεις, σε μία όμορφη κουβέντα.

Δείτε, λοιπόν, τι απάντησε ο 7χρονος γιος της, όταν τον ρώτησε, για ποιο λόγο εκείνη η μέρα ήταν «η καλύτερη της ζωής του».

«Ήταν, επειδή ο μπαμπάς με κρατούσε από το χέρι, όταν σε περιμέναμε στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ. 
Ήταν, επειδή με άφησες να διαλέξω εγώ το χρώμα που θα βάψουμε το δωμάτιο μου. 
Ήταν, επειδή έβαλες δυνατά τη μουσική, έκλεισες τις κουρτίνες για να μη μας βλέπουν οι απέναντι και τραγουδήσαμε και χορέψαμε. 
Ήταν, επειδή πήγαμε βόλτα και σταθήκαμε έξω από ένα μαγαζί και χαζέψαμε τα χριστουγεννιάτικα. 
Ήταν, επειδή στο δρόμο λέγαμε ένα σωρό αστείες χαζομάρες και γελάγαμε».

Μετά από την απάντηση, που πήρε από το γιο της, η Nikki Pennington συνειδητοποίησε ότι καμιά φορά, εμείς οι ίδιοι οι γονείς έχουμε τη λανθασμένη εντύπωση, ότι θα κάνουμε ευτυχισμένα τα παιδιά μας, αν τους κάνουμε δώρα, αν τους αγοράσουμε ακριβά ηλεκτρονικά, ωραία ρούχα.... 
Αλλά τελικά, δεν είναι πάντα έτσι. 
Μπορούμε να τους χαρίσουμε τις πιο ωραίες στιγμές ευτυχίας, με απλά πράγματα, που να συμπεριλαμβάνουν και εμάς τους γονείς.

mothersblog.gr

Σεξουαλική Παρενόχληση - Από τα Σχόλια στον Βιασμό

Πώς οι γονείς θα αναγνωρίσουν τον κίνδυνο

Σεξουαλική παρενόχληση είναι, σύμφωνα με τον νόμο (Ν. 3896/2010), οποιαδήποτε ανεπιθύμητη λεκτική, μη λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που αποσκοπεί ή έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος.

Κάθε είδους πράξη με σεξουαλικές αποχρώσεις ανάμεσα σε παιδί και ενήλικα καθώς και η επιδίωξη σεξουαλικής δραστηριότητας μέσω πίεσης, εξαναγκασμού ή προσφοράς ανταλλαγμάτων συνιστούν παραβίαση της γενετήσιας και σεξουαλικής ελευθερίας του παιδιού και ορίζονται ως σεξουαλική παρενόχληση.

Όσο πιο συγκεκριμένη, σαφής και σοβαρή είναι μια παρενοχλητική συμπεριφορά τόσο πιθανότερο είναι να θεωρηθεί και από τα δύο φύλα σεξουαλική παρενόχληση. Οι διαφορές στις αντιλήψεις των δύο φύλων για τη σεξουαλική παρενόχληση μειώνονται καθώς αυξάνει η σοβαρότητα των παρενοχλητικών συμπεριφορών.

Ως σεξουαλική παρενόχληση θεωρούνται οι ανεπιθύμητες και δυσάρεστες σεξουαλικές ενοχλήσεις, αιτήματα για σεξουαλικές τάσεις και επαφές καθώς και η λεκτική και σωματική επαφή σεξουαλικής φύσεως, η οποία δημιουργεί ένα εχθρικό, ανεπιθύμητο και προσβλητικό περιβάλλον. 

Μπορεί, επίσης, να θεωρηθεί μια μορφή βίας και παρέμβασης εναντίον των γυναικών και των ανδρών, οι οποίοι μπορούν επίσης να παρενοχληθούν σεξουαλικά, με συνέπεια την άνιση μεταχείριση. Βασικό συναίσθημα που ορίζει την κατάσταση είναι ο όρος «ανεπιθύμητες».

Η σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. 

Δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τη σωματική βία αλλά και πιο διακριτικές μορφές βίας, όπως ο εξαναγκασμός, όταν αναγκάζει κάποιον να κάνει κάτι που δεν θέλει και κάποιος το επιβάλλει.

Μπορεί να έχει τη μορφή μιας μακροχρόνιας κατάστασης με επαναλαμβανόμενα σεξουαλικά «αστεία και υπαινιγμούς», συνεχείς κρούσεις και ανεπιθύμητες προτάσεις για ραντεβού, ή ανεπιθύμητο φλερτάρισμα σεξουαλικής φύσεως, επιδιώκοντας τη συνεύρεση.

Μπορεί, επίσης, να είναι ένα συμβάν στο οποίο να ακουμπήσεις ή να χαϊδέψεις κάποιον άπρεπα ή ακόμη και να τον κακοποιήσεις σεξουαλικά μέχρι να τον βιάσεις.

Η σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να γίνει οπουδήποτε, στην εργασία, στο πανεπιστήμιο, στον δρόμο, σε ένα μαγαζί, σε ένα κλαμπ ή κατά τη χρήση κάποιου μέσου μαζικής μεταφοράς, σε αεροδρόμιο ή ακόμη και στο σπίτι συγγενών. Βασικά είναι η ανεπιθύμητη σεξουαλική προσοχή που μπορεί να συμβεί σε κάποιο δημόσιο ή και ιδιωτικό χώρο.

Από τα σχόλια στον βιασμό

Υπάρχουν διάφοροι νομικοί ορισμοί για τη σεξουαλική παρενόχληση, ανάλογα με τη χώρα και τη νομοθεσία, αλλά οι πιο κοινές μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης περιλαμβάνουν:

* Αφήγηση σεξουαλικών ή πρόστυχων γεγονότων.

* Επίδειξη ή διανομή εικόνων ή φωτογραφιών με σεξουαλικό περιεχόμενο.

* Επιστολές, σημειώματα, ηλεκτρονικά μηνύματα, τηλεφωνήματα ή υλικό σεξουαλικής φύσεως.

* «Βαθμολόγηση» ατόμων με βάση τα σωματικά χαρακτηριστικά τους.

* Σεξουαλικά σχόλια για την ενδυμασία, την ανατομία ή την εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου.

* Σφύριγμα και σεξουαλικός σχολιασμός.

* Ήχοι ή χειρονομίες με σεξουαλικά νοήματα και υπονοούμενα, όπως ήχοι ρουφήγματος, κλείσιμο ματιού ή κινήσεις της λεκάνης και χειρονομίες.

* Άμεσες ή έμμεσες απειλές ή δωροδοκίες για ανεπιθύμητη σεξουαλική δραστηριότητα.

* Συνεχή αιτήματα λεκτικά για ραντεβού ή σεξ.

* Βρίσιμο και απρεπείς χαρακτηρισμοί.

* Επίμονο κοίταγμα με προσβλητικό τρόπο, αναζητώντας πιεστική ανταπόκριση (να κοιτάζεις επίμονα το στήθος μιας γυναίκας ή και τη γενετήσια περιοχή ενός άντρα).

* Ανεπιθύμητες ερωτήσεις για τη σεξουαλική ζωή κάποιου.

* Ανεπιθύμητη επαφή, αγκάλιασμα, φίλημα, χάιδεμα ή πέρασμα κολλητά από το σώμα κάποιου, άρπαγμα και βούτηγμα κάποιου αιφνιδιαστικά παρά τη θέλησή του.

* Έμμονη παρακολούθηση και έλεγχος της ζωής ενός ατόμου.

* Να χαϊδεύεται κάποιος σεξουαλικά μπροστά σε άλλους για να τον βλέπουν.

* Σεξουαλική βία και επίθεση.

* Κακοποίηση.

* Βιασμός.

Ενημέρωση από μικρή ηλικία, η καλύτερη πρόληψη

Από τους γονείς συχνά ακούμε: 

«Τι μπορώ να κάνω για να προστατεύσω το παιδί μου από την πιθανότητα να πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης;»

 Η απάντηση του ειδικού επικεντρώνεται, όπως και για τα περισσότερα ζητήματα που αφορούν την ψυχική υγεία των παιδιών μας, στην έννοια της ενημέρωσης και της πρόληψης. 

Τι σημαίνει αυτό;

Πρόληψη σημαίνει καλλιέργεια εμπιστοσύνης στον εαυτό, καλή επικοινωνία και αυτοσεβασμός.

Πρόληψη σημαίνει διαπαιδαγώγηση όσον αφορά τις σχέσεις των ατόμων. Σημαίνει να περνούν οι γονείς ένα υγιές πρότυπο για τις σχέσεις μέσα από τη δική τους σχέση και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν και διατηρούν οικείες σχέσεις στο συγγενικό, στο φιλικό και το επαγγελματικό περιβάλλον τους.

Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν από μικρή ηλικία τι σημαίνει υγιής σχέση και τι σημαίνει σέβομαι τον εαυτό μου και τους γύρω μου, καθώς και δεν ντρέπομαι να εκφραστώ όταν κάτι με ενοχλεί. Κανείς ποτέ δεν μας επιβάλλει πώς να χρησιμοποιήσουμε το σώμα μας και δεν επιτρέπεται η χειραγώγηση των πνευματικών διεργασιών μας. 

Πρέπει ακόμα τα παιδιά να είναι ενημερωμένα όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, το σώμα, τις ανάγκες και τι συνιστά την υγιή έκφραση των προβληματισμών γύρω από τη σεξουαλική φύση του ανθρώπου και των επιθυμιών.

Πρέπει από μικρή ηλικία να μαθαίνουν πώς να κάνουν επιλογές στο θέμα των σχέσεων, πώς δηλαδή να σχετίζονται με τρόπους που να μην υποτιμούν την προσωπικότητα και την ατομική υπόστασή τους.

Πρέπει να ξέρουν πώς να θέτουν όρια στις σχέσεις τους σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο και να εκφράζουν τι τους ευχαριστεί και τι όχι. Να μαθαίνουν να εμπιστεύονται τη διαίσθησή τους, και αν κάτι που τους ζητηθεί τα κάνει να νιώθουν ντροπή, άσχημα και άβολα, με αποτέλεσμα να μη τους φαίνεται σωστό, τότε να το λένε σε έμπιστο ενήλικα.

Τέλος, τα παιδιά πρέπει από μικρή ηλικία να μαθαίνουν τον κανόνα: 

Κανένας ενήλικας δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει από το παιδί να κρατάει μυστικά από την οικογένειά του για οποιονδήποτε λόγο.

madata

«Οι Δεκαέξι Συνήθειες του Μυαλού»

Σε σχολείο της Σουηδίας διδάσκουν τις “Δεκαέξι Συνήθειες του Μυαλού”

Η συνήθεια είναι ένα καλώδιο, υφαίνουμε ένα κομμάτι της κλωστής της κάθε μέρα και στο τέλος δεν μπορούμε να την κόψουμε. Horace Mann  American Educator  1796-1859[9]

Οι «Συνήθειες του Μυαλού» είναι 16 συμπεριφορές, που χαρακτηρίζουν έξυπνους και διακεκριμένους ανθρώπους. Εκπαιδευτικοί ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Arthur L. Costa, όρισαν τις «Συνήθειες του Μυαλού» ως δεξιότητες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή και είναι απαραίτητες για την επίλυση προβλημάτων και την αποτελεσματική συμμετοχή στην κοινωνία. Προάγουν το στρατηγικό συλλογισμό, την οξυδέρκεια και διορατικότητα, την επιμονή και αποφασιστικότητα, τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων.

Η κατανόηση και η εφαρμογή των 16 «Συνηθειών του Μυαλού» παρέχουν στα άτομα ικανότητες για να αντιμετωπίσουν καθημερινές καταστάσεις της ζωής, να ανταποκριθούν σε κοινωνικές περιστάσεις και να κινηθούν με τρόπο που θα φέρει θετικά αποτελέσματα σε κάθε προσπάθεια τους (Arthur L. Costa and Bena Kallick, 2000)[10].

Στο σχολείο της Gottsunda(στη Σουηδία) οι Συνήθειες του Μυαλού είναι μια προσφιλής μέθοδος στους μαθητές/τριες. Τα παιδιά, όπως και κάθε άνθρωπος, δοκιμάζοντας τις διάφορες συνήθειες, εντοπίζουν εκείνη που είτε υποσυνείδητα εφάρμοζαν ως τώρα, είτε ταιριάζει στον τρόπο σκέψης και λήψης αποφάσεών τους. Επιπροσθέτως, γνωρίζοντας 16 συνήθειες αναπτύσσουν εφεδρικές στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, για να αντιμετωπίζουν προβλήματα, διλήμματα και καταστάσεις που απαιτούν αποφάσεις.

Μέσα από τις 16 «Συνήθειες του Μυαλού» και τη διδασκαλία τους στο σχολείο της Gottsunda οι εκπαιδευτικοί προσδοκούν να εφοδιάσουν τους μαθητές/τριες με στρατηγικές που έχουν αποδειχθεί βοηθητικές και να ενισχύσουν την ανάπτυξη ικανοτήτων που θα τους θα επιφέρουν θετικά αποτελέσματα στην προσαρμογή τους στο κοινωνικό σύνολο.

Συνοπτικά οι 16 «Συνήθειες του Μυαλού» είναι οι εξής:

1. Επιμονή:
Η έννοια της επιμονής προσεγγίζεται ως την ικανότητα παραμονής σε μια προβληματική κατάσταση και την εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών μέχρι την επίτευξη της επίλυσης της. Συχνά οι μαθητές/τριες σταματούν την προσπάθεια καθώς θεωρούν ότι «δεν μπορούν να το κάνουν». 
Η επιμονή επιφέρει την δοκιμαστική εφαρμογή και άλλων στρατηγικών μέχρι την επίλυση. Επίσης, ενισχύει την ικανότητα ανάλυσης μια κατάστασης και την ανάπτυξη μιας δομής για την αντιμετώπιση της.

2. Διαχείριση παρορμητικότητας:
Είναι με άλλα λόγια η σκέψη πριν τη δράση, η κατανόηση του προβλήματος, των δεδομένων και των κατευθύνσεων που αυτό μπορεί να πάρει. 
Η συλλογή πληροφοριών και η δημιουργία πλάνου δράσης είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει αυτή η συνήθεια. Όσο αφορά τους μαθητές/τριες τους δίνει το χρόνο να προσεγγίσουν τις εναλλακτικές επιλογές, να κρίνουν και να οργανωθούν. Προάγει την κατανόηση της κατάστασης πριν την αναζήτηση της λύσης της.

3. Ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση:
Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση αποτελεί χαρακτηριστικό των πολύ έξυπνων ανθρώπων. Η συγκεκριμένη συνήθεια συνδυάζει την ακρόαση των όσων ο ομιλητής λέει και την κατανόηση των αιτίων, για τα οποία αυτά ειπώθηκαν, καθώς και των ιδεών που συνειδητά ή υποσυνείδητα ο ομιλητής προσπαθεί να μεταδώσει. 
 Είναι αυτό που ο Piaget ονομάζει «ξεπέρασμα του εγωκεντρισμού» (“overcoming ego-centrism) και αναπτύσσει στα παιδιά την κριτική σκέψη, μειώνει την επίδραση των προκαταλήψεων και στερεοτύπων, ενισχύει την βαθύτερη και πληρέστερη γνώση του υπό συζήτηση θέματος και δίνει σαφή εικόνα των απόψεων και του τρόπου σκέψης του ομιλητή. Η συνήθεια αυτή μπορεί να καταστήσει οποιαδήποτε συζήτηση εκπαιδευτική διαδικασία και την εκπαιδευτική διαδικασία πολύ πιο αποτελεσματική.

4. Ευέλικτη σκέψη:
Η προσαρμοστικότητα της σκέψης και η πλαστικότητα του ανθρώπινου μυαλού είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του είδους μας. Στη συνήθεια αυτή ανήκει και η ταυτόχρονη επεξεργασία πληροφοριών αλλά και η αλλαγή της πορείας της σκέψης, όταν προκύπτουν νέα δεδομένα. 
Δυστυχώς, πολλοί μαθητές/τριες δυσκολεύονται να προσεγγίσουν ένα θέμα από διαφορετική προοπτική ή να κατανοήσουν και να δεχτούν την ύπαρξη και χρησιμότητα μιας εναλλακτικής. 
Παρόλα αυτά η ικανότητα να αφήνουμε την υποκειμενικότητα μας και να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, αυτό που ο Piaget ονομάζει allocentrism, είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή και αυξάνει τις πιθανότητες κατάληξης σε θετικό αποτέλεσμα

5. Σκέψη για τη σκέψη (μεταγνώση):
Πρόκειται για μια εσωτερική συζήτηση, μια ανασκόπηση της πορείας μέσω της οποίας έφτασε κάποιος σε κάποιο συμπέρασμα, έλυσε ένα πρόβλημα ή πήρε μια απόφαση. 
Η ανασκόπηση αυτή συνήθως συνοδεύεται από κριτική αξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ώστε να χρησιμοποιηθεί ανανεωμένη και πιο αποτελεσματική την επόμενη φορά. Η συνήθεια αυτή συμπεριλαμβάνει την γνώση των συναισθημάτων και των ιδεών αλλά και την πρόβλεψη των επιπτώσεων αυτών σε μια κατάσταση ή απόφαση. 
Ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση μια στρατηγικής, ο καθορισμός των βημάτων και των στοιχείων που αυτός χρειάζεται για αν είναι αποτελεσματικός φαίνεται πως είναι μια διαδικασία που ακόμα και ενήλικες δεν έχουν πετύχει (Whimbey, A. and Whimbey L. S. (1975). New York: Lawrence Erlbaum, Associates)[11]. Για τους μαθητές/τριες όμως οι μεταγνωστική σκέψη είναι απαραίτητη καθώς ενισχύουν την ανάπτυξη της αυτογνωσίας και εφαρμογής της κατάλληλης στρατηγικής και αντιστρόφως.

6. Προσπάθεια για ακρίβεια:
Η προσπάθεια για ακρίβεια και τελειότητα συχνά ωθεί τους ανθρώπους σε έλεγχο, αξιολόγηση και αλλαγή προς το καλύτερο. 
Για αυτό το λόγο και είναι σημαντική ικανότητα για τους μαθητές/τριες. Μεταφέρει το ενδιαφέρον από την εκτέλεση μιας εργασίας στην δημιουργία κάτι ολοκληρωμένου και συντελεί σε καλύτερα αποτελέσματα και πιο επίμονους ανθρώπους, με υψηλότερους στόχους.

7. Διερώτηση:
Η επιλογή του κατάλληλου ερωτήματος αποτελεί συνήθη δυσκολία τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Ο διαχωρισμός των δεδομένων και των στοιχείων που λείπουν και η διατύπωση του σωστού ερωτήματος που θα οδηγήσει στα στοιχεία αυτά είναι ο ορισμός της συνήθειας της διερώτησης. 
 Τα παιδιά σπανίως μπαίνουν στη διαδικασία αυτή και για αυτό καταλήγουν να αναζητούν στοιχεία που δεν χρειάζονται. Η κατάκτηση της συνήθειας αυτής είναι η αρχή για το σχεδιασμό πορείας προς την επίλυση ενός προβλήματος.

8. Εφαρμογή προϋπάρχουσας γνώση σε νέες καταστάσεις: 
Η συνήθεια αυτή περιλαμβάνει την αναζήτηση προηγούμενης γνώσης, την αξιολόγηση της ως χρήσιμη ή μη στη συγκεκριμένη περίσταση και έπειτα την εφαρμογή της. 
Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα και καταστάσεις σαν να είναι η πρώτη φορά αν και προσφάτους έχουν ασχοληθεί με σχεδόν ίδια. Η ικανότητα να μάθουν από προηγούμενες εμπειρίες και να ξαναχρησιμοποιήσουν τη γνώση αυτή είναι βασική μέθοδος ανάπτυξης τόσο στη σχολείο όσο και στην καθημερινότητα.

9. Σκέψη και επικοινωνία με σαφήνεια και ακρίβεια:
Πρόκειται για την ικανότητα να εκφράζεται κάποιος με σαφήνεια, χρησιμοποιώντας δόκιμους όρους, παραδείγματα και δίνοντας εξηγήσεις όπου αυτό χρειάζεται. 
Τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο η αποφυγή γενικεύσεων, διαστρεβλώσεων και παραλείψεων χαρακτηρίζει μια καθαρή σκέψη η οποία είναι αποτέλεσμα ολοκληρωμένης άποψης, που έχει υποστεί κριτική επεξεργασία. Η απουσία ακρίβειας στο λόγο των μαθητών/τριών είναι ένδειξη επιφανειακής κατανόησης και απόψεων χωρίς βάσεις.

10. Συλλογή δεδομένων με όλες τις αισθήσεις:
Οι περισσότερες πληροφορίες που συλλέγουμε προέρχονται από τις αισθήσεις και είναι αυτές που κινητοποιούν τη λειτουργία του εγκεφάλου. 
Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες αρκούνται σε περιγραφές και δεν τολμούν να «δοκιμάσουν με τις αισθήσεις», να συμμετάσχουν σε καταστάσεις, γεγονός που περιορίζει κατά πολύ τα ερεθίσματα τους.

11. Δημιουργία, φαντασία, καινοτομία:
Η δημιουργικότητα δεν βρίσκεται στα γονίδια. Είναι μια διαρκής προσπάθεια για βελτίωση, εύρεση εναλλακτικής και μια άρνηση συμβιβασμού με την αποτυχία. 
Οι δημιουργικοί άνθρωποι συνήθως έχουν εσωτερικά κίνητρα και ανοιχτούς ορίζοντες, καθώς αφήνουν τα έργα τους ανοιχτά σε κριτικές των άλλων.

12. Αντιμετωπίζοντας καταστάσεις με δέος και ενδιαφέρον:
Το ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω μας αποτελεί το αρχικό κίνητρο για την γνώση και το «κυνήγι» της. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι «κλειστοί» στο ζήτημα της περαιτέρω μάθησης και θεωρούν συχνά τη γνώση άχρηστη. 
Η πιο χρήσιμη όμως γνώση προέρχεται με προσωπική αναζήτηση σε θέματα που προκαλούν δέος και ενδιαφέρον και η αναζήτηση αυτή συνοδεύεται από ευχαρίστηση. Το δέος αυτό μπορεί να αποτελέσει βασικό κίνητρο στην εκπαιδευτική διαδικασία.

13. Αναλαμβάνοντας ρίσκα με υπευθυνότητα: 
Πρόκειται για εκείνη την πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα που δύσκολα συμβιβάζεται και επιθυμεί να αλλάξει τις καταστάσεις χωρίς να φοβάται την αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. 
Σαφώς τα ρίσκα αυτά πρέπει να αξίζουν και να μην γίνονται χωρίς προηγούμενη σκέψη, ενώ και η εκτίμηση των εμποδίων είναι απαραίτητη. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας συνήθειας από πλευράς των μαθητών/τριών είναι ευεργετικής σημασίας τόσο για την κριτική τους σκέψης όσο και για τη δημιουργικότητα και τη γενικότερη επιτυχία τους.

14. Αίσθηση χιούμορ:
Η αίσθηση του χιούμορ είναι γνωστή ένδειξη εξυπνάδας. Δείχνει ανθρώπους που έχουν δυνατότητα να κάνουν συσχετίσεις, προβλέψεις και να αλλάζουν τις αναλογίες για αν προκαλέσουν γέλιο. 
Το χιούμορ έχει θετικές επιδράσεις στην ψυχολογία των ανθρώπων, απελευθερώνει τη δημιουργικότητα και αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης αλλά και επικοινωνίας. 
Η δυνατότητα να κατανοούμε ποτέ μια κατάσταση είναι πραγματικά αστεία είναι σημαντική, ειδικά για τα παιδιά που συχνά κάνουν χιούμορ με στοιχεία όπως η διαφορετικότητα και οι δυσκολίες των άλλων. Το δημιουργικό χιούμορ αντιθέτως βοηθά να αναγνωρίζουμε τις εναλλακτικές.

15. Αμοιβαία σκέψη:
Πρόκειται για την εργασία σε ομάδες, την ανάπτυξη της συνεργατικότητας και του αισθήματος της αμοιβαιότητας. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα, όταν συνεργάζεται με τους υπολοίπους, καθώς κανείς δεν έχει πάντα όλες εκείνες τις πληροφορίες για να κρίνει μια κατάσταση. 
Η συνεργασία απαιτεί δικαιολόγηση των απόψεων, εναλλαγή των οπτικών γωνιών, κατανόηση και ενσυναίσθηση, ενώ και η αποδοχή μιας απόφασης με την οποία κάποιο μέλος δεν είναι σύμφωνο αποτελεί ένα δύσκολο στοιχείο της διαδικασίας αυτής. 
Παρόλα αυτά, οι μαθητές/τριες σε καταστάσεις ομαδικής εργασίας αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους και τον αλτρουισμό, ανταλλάσσουν απόψεις, μαθαίνουν να ακούν τους άλλους και να υποχωρούν για το καλό του συνόλου, συμμορφώνονται με κανόνες και τέλος ενισχύουν τις διοικητικές τους ικανότητες. Τα παιδιά πρέπει να μυούνται στην ομαδική εργασία, διότι μια τέτοια κατάσταση έχει ποικίλα οφέλη για αυτά και είναι πολύ κοντά σε αρκετά ρεαλιστικά περιβάλλοντα εργασίας.

16. Με ανοιχτούς ορίζοντες προς τη συνεχιζόμενη μάθηση: 
Η συνήθεια αυτή αναδεικνύει την αξία της συνεχιζόμενης δια βίου μάθησης. 
 Οι άνθρωποι, που την κατέχουν, είναι ανοικτοί σε νέα γνώση, περήφανοι και ταπεινοί ταυτόχρονα να παραδεχθούν ότι δεν ξέρουν κάτι. 
Η επιλογή νέων στόχων και η επεξεργασία ποικίλων πληροφοριών ή η εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους αυτούς. Οι μαθητές/τριες μας πρέπει να αναγνωρίζουν την αξία της συνεχιζόμενης μάθησης, η οποία θα τους καθιστά ικανούς να παραμένουν ενεργά και παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, ειδικά στις συνεχώς αναπτυσσόμενες κοινωνίες, που ζούμε σήμερα[12].

***

Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα

(απόσπασμα από τη μελέτη περίπτωσης δύο δημοτικών σχολείων στην Σουηδία, Πτυχιακή Εργασία για το ΑΠΘ/ΠΤΔΕ)

Διαβάστε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα εργασία στον παρακάτω σύνδεσμο paroutsas

Ο σύνδεσμος του σχολείου είναι εδώ

Αρχική πηγή; piforce

[1] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: uppsala

[2] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: gottsundaskolan

[3] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: edchange

[4] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014 : gottsundaskolan

[5] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: gottsundaskolan

[6] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: seminardoukas.wikispaces

[7] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: seminardoukas.wikispaces

[8] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: wikipedia

[9]Arthur L. Costa and Bena Kallick (2000), « Habits of Mind: A Developmental Series»

[10]Βλ. 62

[11] Whimbey, A. and Whimbey L. S. (1975), «Intelligence Can Be Taught».

[12] Arthur L. Costa and Bena Kallick (2000), « Habits of Mind: A Developmental Series»

[13] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014 από netschoolbook

[14] Skolverket (2011), «Curriculum for the compulsory school, preschool class and the leisure-time centre»

Πηγή: tinanantsou

Αντικλείδι

Ο καθηγητής «χτύπαγε το παιδί… για να τον κάνει άνδρα!»

Σάλος από την καταγγελία μητέρας μαθητή Γυμνασίου της Πάτρας ότι καθηγητής κακοποίησε το παιδί της και μάλιστα ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός έχει και παρελθόν καθώς εκκρεμούν Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις εις βάρος του για παρόμοια περιστατικά!

«Δεν βρήκα άκρη όπου και αν απευθύνθηκα. Τον φοβούνται; Δεν γνωρίζω. Πάντως μέχρι και η αστυνομία παρενέβη στο σχολείο, όταν ο ίδιος άνθρωπος είχε διαπληκτιστεί με συνάδελφό του. Σκεφθείτε τι έχει συμβεί με τα παιδιά μας» 

δηλώνει στον «Κόσμο» η μητέρα του 14χρονου, Θεοδώρα Φλωροσκούφη.
Το συμβάν στο οποίο αναφέρεται έγινε στις αρχές Νοεμβρίου. 

Όπως μας αποκάλυψε, ο καθηγητής έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο να χτυπά τα παιδιά. 
Τους ρωτά δήθεν χάριν αστειότητας «αν θέλουν χαστούκι» και αυτά πριν προλάβουν καν να αντιδράσουν, ή έστω να απαντήσουν… δέχονται το χτύπημα. 
Το οποίο είναι αρκετά δυνατό. Δεν μιλάμε για… χάδι! Μόνο που τον συγκεκριμένο νεαρό τον είχε κλωτσήσει κιόλας! Η μητέρα έμαθε.… από σπόντα το γεγονός (αρκετά παιδιά σε τέτοιες περιπτώσεις φοβούνται να μιλήσουν) και απευθύνθηκε άμεσα στην Διεύθυνση του σχολείου, ζητώντας παράλληλα να συναντήσει και τον εκπαιδευτικό.

«Τον χτύπησα για να τον κάνω άνδρα, να μην είναι δειλός» ήταν η απάντηση του καθηγητή.

Η γυναίκα διαπίστωσε πως… δεν μπορούσε να βγάλει άκρη και απευθύνθηκε και στην Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Υποσχέθηκαν πως θα δράσουν, όμως δεν την ενημέρωσαν καν ούτε για το ΕΔΕ που έχουν διαταχθεί σε βάρος του ώστε να πράξει ανάλογα. 

Η μητέρα πιστεύει πως για άγνωστο λόγο φοβούνται τον συγκεκριμένο εκπαιδευτικό, η δράση του οποίου έχει απασχολήσει και την αστυνομία, όπως παραπάνω σημειώσαμε. 

«Μέχρι και περιπολικό μπήκε στο προαύλιο για να σταματήσει ο τσακωμός του με μία άλλη γυναίκα συνάδελφό του» μας είπε η καταγγέλουσα, προσθέτοντας ότι η ιστορία έχει παρελθόν και είναι βέβαιο πως θύματα του καθηγητή έχουν πέσει πολλά παιδιά.
Δεν αποκλείεται η υπόθεση να φθάσει και στα Δικαστήρια, και τότε είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιηθούν ως νομικά όπλα και οι Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις, που έχουν διαταχθεί σε βάρος του εκπαιδευτικού.
patratora

Τα Χειρότερα Λάθη Επικοινωνίας που Κάνουν οι Γονείς

Ένα από τα πιο συχνά προβλήματα στην παιδική και την εφηβική ηλικία είναι ότι τα παιδιά δεν ακούν τους γονείς του. 

Οι γονείς αναζητούν την αιτία του προβλήματος στο παιδί, αγνοώντας ότι τις περισσότερες φορές το λάθος είναι δικό τους, επειδή η επικοινωνία τους με το παιδί δεν είναι σωστή και αυτά που λένε, με τον τρόπο που τα λένε, βρίσκουν τοίχο. 

Ποια είναι τα συχνότερα επικοινωνιακά λάθη των γονιών;

1. Δίνουν διαταγές και Προστάζουν. 

Για παράδειγμα, 
«Σταμάτα να κλαις», 
«Μη μου μιλάς άσχημα», 
«Μη γκρινιάζεις», 
«Πήγαινε αμέσως να τελειώσεις τα μαθήματά σου», κλπ.

2. Απειλούν. 

Απειλούν το παιδί ότι θα υπάρχει κάποια δυσάρεστη συνέπεια αν συνεχίσει να φέρεται άσχημα ή δεν κάνει αυτό που πρέπει. 
Τις περισσότερες φορές η απειλή είναι εξωπραγματική και το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν ισχύει. 

Για παράδειγμα, ο γονιός λέει: 

«Αν συνεχίσεις τη γκρίνια δε θα σου πάρω σοκολάτα όλο το χειμώνα», 

«Σταμάτα να τσακώνεσαι με την αδερφή σου γιατί δε θα σε αφήσω να πας προπόνηση μπάσκετ όλη τη χρονιά», κλπ.

3. Κάνουν κήρυγμα - Λένε απειλητικά ποιο είναι το σωστό. 

Με λανθασμένο τρόπο προσπαθούν να περάσουν το σωστό μήνυμα, αλλά επειδή το επιβάλλουν ηθικολογώντας και πιέζοντας το παιδί, αυτό αντιδρά. 

Για παράδειγμα, 

«Δε ντρέπεσαι να μιλάς άσχημα;», 

«Τα καλά παιδιά δεν αντιμιλούν», κλπ.

4. Κρίνουν, Κατακρίνουν, Κατηγορούν. 

Οι γονείς κάνουν αρνητική αξιολόγηση του παιδιού τους συνολικά και ως άτομο, κάτι που είναι προσβλητικό για το παιδί. 

Για παράδειγμα, 

«Δε ντρέπεσαι; Πάλι έκανες λάθος!», 

«Αυτό το κάνουν τα μωρά, όχι τα μεγάλα παιδιά σαν εσένα», 

«Πάντα βιάζεσαι και πασαλείβεις τα μαθήματά σου, ντροπή!».

5. Κοροϊδεύουν, Γελοιοποιούν, Κάνουν το παιδί να ντραπεί. 

Κάνουν το παιδί να αισθανθεί ντροπή για τον εαυτό του, το γελοιοποιούν και το κατατάσσουν σε μία αρνητική κατηγορία, κάνοντας το παιδί να νιώθει άσχημα για τον εαυτό του. 

«Ντροπή σου, πάλι φέρεσαι σα μωρό», 

«Είσαι βλάκας», 

«Μην τρως σαν γουρούνι».

Πού είναι το λάθος στα παραπάνω μηνύματα;
Τα παραπάνω λάθη επικοινωνίας στην ουσία στέλνουν στο παιδί λανθασμένα μηνύματα. 

Το παιδί αισθάνεται ότι δεν είναι αποδεκτό και ότι οι γονείς του δεν το αγαπάνε. 
Αντί να αισθάνεται συναισθηματικά κοντά στους γονείς, με αυτού του είδους τη λεκτική επικοινωνία το παιδί αισθάνεται να απομακρύνεται από αυτούς.

Τα παιδιά για να προκόψουν και να αισθάνονται σιγουριά και ασφάλεια χρειάζονται αγάπη και αποδοχή. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να δείξουν στο παιδί ότι το αγαπάνε, το δέχονται όπως είναι και σέβονται την προσωπικότητά του. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι θα αποδεχτούν όλα τα λάθη του ή δε θα το ωθήσουν να αναπτυχθεί και να γίνει ο καλύτερός του εαυτός.

Το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε έναν στενό συναισθηματικό δεσμό με τα παιδιά μας και να τους δείξουμε την αγάπη μας με λόγια και πράξεις, αλλά και να τα καθοδηγήσουμε στο σωστό και την καλή συμπεριφορά.

Πώς καθοδηγούμε τα παιδιά στη σωστή συμπεριφορά;
Όταν δούμε συμπεριφορές που είναι λανθασμένες, αντί να καταφύγουμε αυτόματα στα παραπάνω λάθη επικοινωνίας, καλό είναι να σταθούμε και να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε.

Χρειάζεται καταρχήν να περιγράψουμε την άσχημη συμπεριφορά ή το συναίσθημα του παιδιού, 
αντί να κατακρίνουμε το παιδί: 

«Μου φαίνεται ότι πεινάς πολύ» αντί να φωνάξουμε 

«Πάψε να τρως σα γουρούνι». 

Μετά στέλνουμε ένα «εγώ-μήνυμα», λέγοντας στο παιδί πώς αισθανόμαστε εμείς με τη συμπεριφορά του, χωρίς να το κατακρίνουμε.

Τι είναι το «εγώ-μήνυμα»;
Πρόκειται για λεκτικά μηνύματα που στέλνουν οι γονείς και επικεντρώνονται στο πώς νιώθουν οι ίδιοι και όχι στο πόσο κακό είναι το παιδί ή η συμπεριφορά του.

Αυτού του είδος το μήνυμα περιλαμβάνει τρία σκέλη:
1. Ο γονιός περιγράφει αντικειμενικά την άσχημη συμπεριφορά ή το συναίσθημα του παιδιού.
2. Ο γονιός δηλώνει πώς αισθάνεται ο ίδιος.
3. Ο γονιός δηλώνει πώς η συμπεριφορά του παιδιού τον επηρεάζει με συγκεκριμένο, αντικειμενικό τρόπο.

Για παράδειγμα, αντί να πει ο γονιός 

«Σταμάτα να χτυπάς τα πόδια σου και να φωνάζεις μέσα στο σούπερ μάρκετ, δε πρόκειται να σου πάρω και άλλα μπισκότα», 
μπορεί να πει: 

«Βλέπω ότι χτυπάς τα πόδια σου και φωνάζεις, επειδή θέλεις τόσο πολύ αυτά τα μπισκότα. Στεναχωριέμαι όταν φέρεσαι έτσι γιατί δε θα μπορέσω να σε πάρω μαζί μου την επόμενη φορά και θα μου στερήσεις την παρέα σου, μου αρέσει να κάνουμε ψώνια μαζί».

Πιθανότατα σας φαίνεται πολύ μακροσκελής η προσέγγιση αυτή, κυρίως επειδή δεν έχετε συνηθίσει σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας. Με εξάσκηση, αποφεύγοντας τα επικοινωνιακά λάθη και υιοθετώντας μια πιο θερμή προσέγγιση στο τι λέτε και πώς το λέτε, βοηθάτε το παιδί σας να αποκτήσει καλύτερη συμπεριφορά και να συνεργάζεται καλύτερα.
varvogli

Τα «χορτασμένα» (από αγάπη) παιδιά μην τα φοβάσαι

Γράφει η Αποστολία Καζάζη

Έζησα σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, φροντίδα και εμπιστοσύνη. 

Λεφτά δεν είχαμε ποτέ αρκετά. 

Δυσκολίες πολλές. 

Ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος σε τράπεζα, ταμίας για την ακρίβεια, με έναν πενιχρό μισθό και πολλή τιμιότητα. 

Η μητέρα μου είχε επιλέξει να μείνει στο σπίτι για να μας μεγαλώσει, εμένα και την αδερφή μου. Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

Ήταν, και είναι, μια εξαιρετική μάνα που διάβαζε πολύ, που μας έλεγε ιστορίες από μέρη στα οποία είχε ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της, για την Αθήνα της δικτατορίας, για τα παιδικά της χρόνια σε ένα νησί που το είχε ξεχάσει ο θεός, για την αγάπη της για τον πατέρα μου, για το πώς τον γνώρισε και γιατί τον αγαπούσε ακόμα. «Γιατί μαμά;» ρωτούσαμε και οι δυο με κάτι μάτια ορθάνοιχτα «γιατί δεν σε αφήνει να κάνεις αλλιώς».

Ο πατέρας μου επέστρεφε στο σπίτι αργά το απόγευμα ίσα να φάει και μετά καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας, χωμένος σε χαρτιά και νούμερα γιατί είχε αναλάβει τα λογιστικά κάποιων καταστημάτων για έξτρα χρήματα. Ήταν, άλλωστε, πάντα καλός με τους αριθμούς. 

Εμείς δεν τον αφήναμε σε ησυχία, συνέχεια τιτιβίζαμε δίπλα του, σκαρφαλώναμε σαν μαϊμουδάκια στους ώμους του και εκείνος έλεγε γλυκά «άντε ρε παιδιά, αφήστε με να δουλέψω». Δεν ξέρω αν θύμωνε ποτέ ο πατέρας μου, εγώ πάντως δεν τον είχα δει ποτέ να βγαίνει από τα ρούχα του.

Η ζωή μας δεν ήταν σαν διαφήμιση βουτύρου, αλλά η γεύση που μου άφηνε στο στόμα κάθε φορά που σκεφτόμουν εκείνα τα χρόνια ήταν μια γλύκα που λίγωνε τα σωθικά μου. Μια αγάπη που με τύλιγε και που με ακολούθησε σε όλη μου τη ζωή και ήταν αναμμένη πάντα μέσα μου σαν μια μικρή φωτίτσα.

Οι γονείς μας, μας έδωσαν μια αγάπη, όπως αυτή στα παραμύθια, ανιδιοτελή, απέραντη που δεν ζητούσε, που δεν καταπίεζε, που δεν είχε όρους. Υπήρχε εκεί, ανεξάντλητη, σαν μια πηγή που ανανεωνόταν διαρκώς και που δεν θα στέρευε ποτέ. 

Αυτή η αγάπη, αυτό το πηγαίο δόσιμο που είχαν οι δυο τους και που προφανώς τους ένωσε τόσο μοναδικά και τους κράτησε μαζί τόσα χρόνια, ήταν η κληρονομιά που είχαν παραλάβει από τους δικούς τους γονείς. 

Είχαν γευτεί κι αυτοί χάδια, φιλιά, αποδοχή, ειλικρίνεια και όλα αυτά τα σπουδαία στοιχεία που έφτιαξαν δυο «χορτάτους» ενήλικες που με τη σειρά τους δημιούργησαν δυο «χορτασμένα» παιδιά.

Και τι θα πει «χορτασμένο» παιδί…

Θα πει ότι έχει κάβα, απόθεμα, όπως θες πες το, για να δώσει σ’άλλους. Ν’ανοίξει τον κήπο της καρδιάς του και ν’αφήσει τους ανθρώπους γύρω του να περιδιαβούν μέσα σ’αυτόν. 

Θα πει ότι δεν φοβάται μην πληγωθεί, γιατί κι αν συμβεί, που θα συμβεί, η τόσο «υγιής» καρδιά του θα γίνει γρήγορα καλά και θα συγχωρέσει. 

Δεν θα κρατήσει αρνητικές σκέψεις κι ανοιχτές πληγές, γιατί έχει μάθει ν’αγαπά έτσι απλά, χωρίς τι και γιατί. Κι αυτό είναι μια επιλογή που γίνεται, σχεδόν, ασυνείδητα κι όχι θυματοποίηση, όπως πολλοί, ίσως, θα σκεφτούν.

Τους «χορτασμένους» ανθρώπους να μην τους φοβάσαι. 

Γιατί δεν έχουν απωθημένα. 

Δεν γαντζώνονται πάνω σε ανθρώπους για να νιώσουν λίγη αγάπη, ούτε τη δίνουν με το σταγονόμετρο – πώς άλλωστε;- αφού έχουν «τόνους» στα αμπάρια της καρδιάς τους.

*Τα χορτασμένα παιδιά μην τα φοβάσαι, 

γιατί έχουν μεγαλώσει μ’ενθάρρυνση 

κι έχουν μάθει να πιστεύουν στον εαυτό τους. 

Έχουν μάθει να εκτιμούνται οι προσπάθειές τους 

γι’αυτό κι εκτιμούν αυτές των άλλων. 

Έχουν πάρει αποδοχή 

γι’αυτό κι αγαπούν τον εαυτό τους. 

Έχουν πάρει αναγνώριση γι’αυτό κι έχουν στόχους. 

Κι ακόμα, έχουν μάθει να μοιράζονται, 

γι’αυτό είναι γενναιόδωρα. 

Έχουν νιώσει «ασφαλή» 

γι’αυτό έχουν πίστη στον εαυτό τους 

και στο τι θα τους φέρει η ζωή. 

Έχουν μάθει τι θα πει φιλία, 

γι’αυτό πιστεύουν ότι ο κόσμος 

είναι ένα ωραίο μέρος να ζει κανείς 

κι έχουν ζήσει μέσα στην ηρεμία 

γι’αυτό και νιώθουν «ειρήνη» μέσα τους.

Τα «χορτασμένα» παιδιά μην τα φοβάσαι. 

Γιατί είναι αυτά που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

*Απόσπασμα από ποίημα της Dorothy Law Nolte

themamagers

2017: Έντεκα χρόνια «χαμομηλάκι - hamomilaki»

Σήμερα, ημέρα της γιορτής του Αγίου Στυλιανού, προστάτη των παιδιών, γιορτάζει η σελίδα μας.

Το blog hamomilaki κλείνει έντεκα χρόνια από την δημιουργία του.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

Κοξάκι και Ιλαρά αγχώνουν γονείς και προβληματίζουν γιατρούς

Το φθινόπωρο είναι ο καιρός που ξεκινούν να χτυπάνε την "πόρτα" μας οι διάφορες παιδικές ασθένειες, παρόλο που - όσο περνάνε τα χρόνια και τα εμβόλια εξελίσσονται - απειλούν όλο και λιγότερο τα παιδιά μας.

Τα παιδιά, που έχουν επιστρέψει ή πηγαίνουν για πρώτη φορά σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς, συγχρωτίζονται - όπως και να το κάνουμε - με άλλα παιδιά.
Γι' αυτό είναι σκόπιμο να είμαστε ενημερωμένοι για τις μεταδοτικές παιδικές ασθένειες, ώστε να γνωρίζουμε πώς μπορούμε να τις προλάβουμε και, αν τελικά κολλήσουν τα παιδιά μας, πώς να τις αναγνωρίσουμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και πώς να προλάβουμε τυχόν επιπλοκές.
Στην περιοχή μας αυτή τη στιγμή τα παιδιά "κυνηγάνε" δύο, κυρίως, ιώσεις, ταλαιπωρώντας τόσο τα ίδια όσο και τους γονείς: ο ιός Κοξάκι , καθώς και μια μορφή ρινοφαρυγγίτιδας. ΄Μάλιστα, όσο αφορά στον ιό Κοξάκι, όπως λέει η παιδίατρος Ελένη Κόκορη, έχει εμφανιστεί αρκετό καιρό τώρα, με αποτέλεσμα να έχουν καταγραφεί κάποια κρούσματα σε παιδιά.
«Παραδέχομαι ότι έχουμε κρούσματα Κοξάκι στην πόλη μας, αλλά πρόκειται για ήπια μορφή που πιάνει το στόμα, τα χέρια και τα πόδια. Τα παιδιά βγάζουν εξανθήματα τα οποία πονάνε και όλο αυτό κρατάει περίπου 5-6 μέρες. Μετά τα εξανθήματα αυτά εξαφανίζονται σιγά-σιγά», τονίζει η παιδίατρος Ελένη Κόκορη, σημειώνοντας ωστόσο πως δεν υπάρχει θεραπεία καταπολέμησης των εξανθημάτων αυτών, καθώς πρόκειται για αυτοϊάσιμη, εύκολη νόσο. «Μεταδίδεται μεταξύ των παιδιών και όχι των ενηλίκων. Οπότε καλό είναι μόλις οι γονείς αντιληφθούν κάποια κόκκινα εξανθήματα στο παιδί να μη στέλνουν τα παιδιά στον παιδικό και να επισκεφτούν τον παιδίατρο».

Τι είναι ο ιός Κοξάκι
Ο ιός Κοξάκι (Coxsackie) εμφανίζεται στα μέρη μας χρονιά παρά χρονιά, όπως επισημαίνει η κ. Κόκορη. Μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο, συνήθως όταν δεν πλένουμε καλάτα χέρια μας και τις επιφάνειες που έχουν μολυνθεί από περιττώματα.
Σε αυτές τις επιφάνειες ο ιός Κοξάκι μπορεί να επιζήσει για αρκετές ημέρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ιός Κοξάκι προκαλεί ήπια γριπώδη συμπτώματα που φεύγουν χωρίς θεραπεία. Αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρές λοιμώξεις.

Συμπτώματα
Ένα παιδί με τον ιό Κοξάκι μπορεί απλά να έχει πυρετό, αλλά να μην έχει άλλα συμπτώματα. Στα περισσότερα παιδιά ο πυρετός διαρκεί περίπου τρεις ημέρες και στη συνέχεια εξαφανίζεται.
Ο ιός Κοξάκι μπορεί, επίσης, να προκαλέσει πολλά διαφορετικά συμπτώματα που επηρεάζουν διαφορετικά μέρη του σώματος: λοίμωξη σε χέρια, πόδια και στόμα.
Ένα είδος του ιού Kοξάκι προκαλεί επώδυνες φλύκταινες με κόκκινο χρώμα στο λαιμό, στη γλώσσα, τα ούλα, τη σκληρά υπερώα, στο εσωτερικό από τα μάγουλα, καθώς και στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών.

Μεταδοτικότητα του ιού
Ο ιός Κοξάκι είναι πολύ εύκολο να μεταδοθεί από το ένα παιδί στο άλλο. Μπορεί να μεταδοθεί από άπλυτα χέρια και από επιφάνειες που έχουν μολυνθεί από περιττώματα.
Μπορεί επίσης να εξαπλωθεί μέσω σταγονιδίων που "ψεκάζονται" στον αέρα, κάθε φορά που κάποιος ασθενής (μολυσμένος με Κοξάκι) βήχει ή φτερνίζεται.
Ο κίνδυνος μόλυνσης από το συγκεκριμένο ιό είναι υψηλότερος μεταξύ των βρεφών και των παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών.
Ο ιός εξαπλώνεται εύκολα σε μέρη όπως σχολεία, παιδικούς σταθμούς και κατασκηνώσεις. Τα παιδιά που έχουν μολυνθεί με τον ιό Κοξάκι είναι πιο μεταδοτικά κατά την πρώτη εβδομάδα που ασθενούν.

Πρόληψη
Δεν υπάρχει εμβόλιο για την πρόληψη της μόλυνσης από τον ιό Κοξάκι. Το πλύσιμο των χεριών είναι η καλύτερη προστασία. Πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να πλένουν τα χέρια τους συχνά, ιδιαίτερα μετά τη χρήση της τουαλέτας (ειδικά σε δημόσιους χώρους), πριν από τα γεύματα και πριν την προετοιμασία του φαγητού.
Τα κοινόχρηστα παιχνίδια σε κέντρα παιδικής φροντίδας θα πρέπει να καθαρίζονται τακτικά με απολυμαντικό, επειδή ο ιός μπορεί να ζήσει σε αυτά τα αντικείμενα για μέρες. Τα παιδιά που ασθενούν με τον ιό Κοξάκι θα πρέπει να μείνουν μακριά από το σχολείο για λίγες ημέρες, για να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού.
Η διάρκεια μιας μόλυνσης ποικίλλει ευρέως. Σε περίπτωση πυρετού χωρίς άλλα συμπτώματα, η θερμοκρασία του παιδιού μπορεί να επιστρέψει στο κανονικό εντός 24 ωρών, αν και ο μέσος όρος εμπύρετης κατάστασης διαρκεί 3-4 ημέρες. Αν ο ιός έχει εκδηλωθεί με λοίμωξη σε χέρια, πόδια κ.λπ., τότε συνήθως διαρκεί για 2-3 ημέρες. Σε περίπτωση ιογενούς μηνιγγίτιδας μπορεί να διαρκέσει 3-7 ημέρες.

Αντιμετώπιση
Ανάλογα με τον τύπο της λοίμωξης και τα συμπτώματα, ο γιατρός του παιδιού μπορεί να συνταγογραφήσει φαρμακευτική αγωγή, για να κάνει το παιδί να αισθανθεί πιο άνετα. 

Ωστόσο, επειδή τα αντιβιοτικά λειτουργούν μόνο ενάντια στα βακτήρια, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καταπολέμηση μιας μόλυνσης από τον ιό Κοξάκι. Η ακεταμινοφαίνη μπορεί να δοθεί για την ανακούφιση του πόνου.
Τα περισσότερα παιδιά με μια απλή λοίμωξη από τον ιό Κοξάκι αναρρώνουν πλήρως μετά από μερικές ημέρες χωρίς να χρειάζεται καμία θεραπεία. Ένα παιδί που έχει πυρετό χωρίς άλλα συμπτώματα θα πρέπει να ξεκουραστεί στο κρεβάτι, ή να παίζει ήσυχα σε εσωτερικούς χώρους. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε να του δίνουμε άφθονα υγρά, για να αποφευχθεί η αφυδάτωση.

Πότε να καλέσουμε τον παιδίατρο
Θα πρέπει να καλέσουμε αμέσως το γιατρό εάν το παιδί μας εμφανίσει οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα: 

• πυρετό υψηλότερο από 38οC για βρέφη μικρότερα των 6 μηνών και μεγαλύτερο από 38,8οC για τα μεγαλύτερα παιδιά, 
• ανορεξία, 
• πρόβλημα στη σίτιση, 
• εμετό, διάρροια, 
• δυσκολία στην αναπνοή, 
• σπασμούς, 
• ασυνήθιστη υπνηλία, 
• πόνο στο στήθος ή την κοιλιά, 
• πληγές στο δέρμα ή μέσα στο στόμα, 
• σοβαρό πονόλαιμο, 
• σοβαρό πονοκέφαλο, ειδικά μαζί με εμετό, 
• σύγχυση, 
• υπνηλία ή ασυνήθιστη δυσκαμψία του αυχένα, 
• κόκκινα, πρησμένα και υγρά μάτια, 
• καθώς και πόνο σε ένα ή και τους δύο όρχεις στα αγόρια.

ΙΩΣΗ 4-5 ΗΜΕΡΩΝ
Εμφανίστηκαν και κρούσματα ρινοφαρυγγίτιδας
Παράλληλα η ρινοφαρυγγίτιδα, που επίσης έχει κάνει την εμφάνισή της στην περιοχή μας και παρουσιάζεται στα παιδιά, είναι ίωση που κρατάει 3-4 μέρες. 

Συμπτώματα της ίωσης είναι οι μύξες και ο βήχας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις σημειώνεται και πυρετός. Πάντως, και οι δύο αυτές ιώσεις -ρινοφαρυγγίτιδα και ιός Κοξάκι- δεν παρουσιάζουν κάποια ανησυχία, αρκεί οι γονείς να απευθυνθούν εξαρχής στον παιδίατρό τους ακολουθώντας κατά γράμμα της υποδείξεις του.

Ρεπορτάζ: Μαρία Αντωνογιαννάκη,
Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/09/2017

neakriti