Λίγα λόγια για το Xeblogarisma «Βγαίνω στη ζητιανιά της Αγάπης, χωρίς ντροπή.»

Για την ιστορία...

Το 2007 μια χούφτα bloggers παίρνει την πρωτοβουλία να στηρίξει τα παιδιά που ζουν στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας και τις μητέρες τους.
Στην αρχή με τη συγκέντρωση ειδών καθημερινής φροντίδας, που έχουν ανάγκη τα παδιά και οι μητέρες, καθώς πολλές απ’ αυτές είναι άπορες -και την αποστολή τους στο κατάστημα κράτησης του Ελαιώνα (πρώην Κορυδαλλού). Σε χώρους όπως ο «Ορίζοντας» στην Κατεχάκη στήνεται ο πρώτος κουμπαράς κι ένα μικρό παζάρι με κόμικς, φωτογραφίες και αντικείμενα τέχνης. Ακολουθεί πάρτυ!
Μέσα σε διάστημα ενός έτους η ομάδα των bloggers οργανώνεται σε ειδικό blog που ονομάζεται «Xeblogarisma», συγκεντρώνει ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια -αλλά και πολλά βιβλία σε ειδική εκστρατεία. Η κρίση βαθαίνει και τον Δεκέμβριο του 2008 η Ομάδα συνειδητοποιεί ότι στηρίζοντας τη ζωή όσων «την πληρώνουν τελικά» -σε μια Ελλάδα που όσοι διαπράττουν εγκλήματα εναντίον μας καταφέρνουν να τη γλυτώνουν- συμμετέχει ενεργά σε ό,τι συμβαίνει κάνοντας μια πράξη συλλογική, δημοκρατική και πολιτική.

Το 2009, ‘10 και ‘11 το Xeblogarisma ανοίγεται σε χώρους όπως η Δημοτική Αγορά Κυψέλης και το «Cabaret Voltaire» στο Μεταξουργείο. Στο «Cabaret» φιλοξενούμαστε αφιλοκερδώς και μάς τιμά με τη συνεργασία του ο καλλιτέχνης του Θεάτρου Σκιών Ιάσονας Μελισσηνός!

Οι εκστρατείες συλλογής ειδών συνεχίζονται και φτάνουν τις εννέα μέσα στο 2009 μόνο! Τα παζάρια συνεχίζονται επίσης, Χριστούγεννα και Πάσχα, κι οι αποστολές στη φυλακή πολλαπλασιάζονται. Το ίδιο και οι ευχαριστήριες επιστολές της Κοινωνικής Υπηρεσίας των φυλακών με τις υπογραφές των Κυριών Ψαράκη και Μουσχή. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στη συγγραφέα Μάρω Βαμβουνάκη, που τον Ιανουάριο του 2009 στηρίζει αυθόρμητα, με μεγάλο αριθμό βιβλίων, την προσπάθεια της Ομάδας.

Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς οι κρατούμενες στις φυλακές Θήβας εξεγείρονται αντιδρώντας στη δολοφονία της Κατερίνας Γκουλιώνη, ενώ κρατούμενοι σε άλλες φυλακές κάνουν στάσεις διαμαρτυρίας και πολίτες συγκεντρώνονται έξω από τις φυλακές Ελαιώνα. Το Xeblogarisma καλεί σε συνάντηση για τη συγκέντρωση ειδών αλλά και τη συζήτηση τρόπων στήριξης των γυναικών. Η Ομάδα συνειδητοποιεί ότι τα παιδιά χρειάζονται πολύ μεγαλύτερη προστασία από είδη πρώτης ανάγκης... Το ίδιο και οι κρατούμενες.
Όσο πιο κοντά πλησιάζουμε, τόσο μεγαλώνει ο τρόμος από την έλλειψη αυτών που ονομάζουμε «στοιχειώδη» και θεωρούμε «αυτονόητα»: το μηχάνημα που είναι απαραίτητο για την κολπική εξέταση των τοξικοεξαρτημέων γυναικών που εισάγονται στη φυλακή ...εκκρεμεί. Ενώ με παρέμβαση του Συνήγορου του Πολίτη η κολπική έρευνα απαγορεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι συνεχίζεται. 
Οι κρατούμενες υποβάλλονται σε έλεγχο κατά τρόπο πρωτογονο και προσβλητικό της αξιοπρέπειάς τους. Ελλείψει της απαραίτητης υποδομής για την επανένταξη των φυλακισμένων, φαινόμενα όπως η «ιδρυματοποιημένη» Χριστίνα Κυριμοπούλου, που έχει ζήσει όλη της τη ζωή πίσω από κάγκελα και αδυνατεί να επιβιώσει έξω απ’ αυτά, δεν αντιμετωπίζονται. 
Η μόνη λύση είναι η κατά περίπτωση φροντίδα των κρατουμένων. Η μόνη λύση είναι να συνδυαστεί ο σωφρονισμός με την εκπαίδευση, ψυχική υποστήριξη και μέριμνα επανένταξης των γυναικών. 
Χωρίς την υποστήριξη κρατικών φορέων δεν υπάρχει επιβίωση έξω από τα καταστήματα κράτησης.
Οι φυλακές δεν είναι χώρος εγκλεισμού μόνο, η αποφυλάκιση δεν είναι πανάκεια. Έτσι, η δημιουργία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας το 2008, με διευθυντή τον Κλήμη Πηρουνάκη, ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας ρίχνοντας μια γέφυρα προς τον έξω κόσμο. Ούτε μία απόφοιτη του Σχολείου δεν υποτροπίασε και δεν επέστρεψε στη φυλακή μέχρι τώρα –αυτό από μόνο του μάς λέει πολλά...

Η συνειδητοποίηση της ευρύτητας του θέματος οδηγεί το Xeblogarisma στη συμμετοχή στην Ημερίδα «Κοινωνία – Έγκλημα – Εθελοντισμός / Η συμβολή δικτύων εθελοντικής δράσης στην πρόληψη και αντιμετώπιση της παραβατικότητας», που οργανώνει το Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών της Νομικής Σχολής τον Ιούνιο του 2010.

Και όχι μόνο: Μέσα σε τρία περίπου χρόνια δράσης το Xeblogarisma έγινε, από μια παρέα 10 bloggers, Ομάδα 125 υποστηρικτών που αναζητά αποθηκευτικό χώρο για τον εξοπλισμό των παζαριών της. Προσφέρει χρηματικά ποσά σε αποφυλακίσεις και, σε συνεργασία με τις κοινωνικές λειτουργούς των φυλακών, παρέχει ηθική και υλική συμπαράσταση σε οικογένειες κρατούμενων γυναικών. Όλ’ αυτά σε πείσμα της κρίσης, που έριξε κατακόρυφα την προσφορά των ιδιωτών, αλλά και την κρατική χρηματοδότηση των φυλακών.

Το 2011 συνεχίζουμε με αποστολές που πλαισιώνουν τα παζάρια μας. Στη φυλακή υπάρχουν πια εργαστήρια σε μόνιμη βάση, όπως το Μουσικό Τμήμα και το Καλλιτεχνικό Εργαστήρι. Υπάρχει επίσης κάτι που έλειπε από καιρό: τηλεψυχιατρική σε συνεργασία με την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Κλίμακα». Υπάρχουν βιβλιοθήκες και ιατρείο.
Το Xeblogarisma καταφέρνει, χάρις στην οικονομική συμβολή του κόσμου, να αγοράσει και να εγκαταστήσει αξιόλογη ηχητική εγκατάσταση και κονσόλα φωτισμού στην αίθουσα ψυχαγωγίας της φυλακής. Με προσφορές καλλιτεχνών από διάφορους χώρους υπάρχει πλέον η δυνατότητα για ομάδες μουσικής, κινηματογραφικών προβολών, χορού, θεατρικής έκφρασης, κλπ.

Στις αρχές Ιουνίου του 2012 το Xeblogarisma αγοράζει και οργανώνει την κατεπείγουσα αποστολή βασικών ειδών διατροφής στις φυλακές Κορίνθου. Συνολικά 223 κιλά από όσπρια, ρύζι, αλεύρι, λάδι, κ.α. αγοράζονται από τη Βαρβάκειο Αγορά και μεταφέρονται στην Κόρινθο με τη βοήθεια της Ομάδας Συμπαράστασης Κρατουμένων εκεί. 
Στο τέλος του ίδιου μήνα (21/6/2012) το Xeblogarisma παραδίδει στην «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών» είδη πρώτης ανάγκης -όπως τηλεκάρτες, καφέ και τσιγάρα- για τις 24 οροθετικές κοπέλλες που βρίσκονται προφυλακισμένες στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο στιγματισμός και η διαπόμπευσή τους μάς σοκάρει. Αντιδρούμε με τον τρόπο που ξέρουμε: την αλληλεγγύη. Τον Οκτώβριο του 2013 εξασφαλίζουμε την πλήρη ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη και φροντίζουμε το πρόβλημα της έλλειψης ζεστού νερού κατά την κράτησή τους.

Το 2012 και ’13 τα παζάρια της Ομάδας φιλοξενούνται στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα και στον Πολυχώρο «Άρδην» στο Σύνταγμα. Με έργα κρατουμένων από το σπουδαίο Εργαστήρι Ζωγραφικής και χειροτεχνίες αποφυλακισμένων που έχουν ενταχθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Επάνοδος» να στολίζουν, κυριολεκτικά, τα χειροποίητα τρόφιμα και ποτά μας, τα ρούχα και τα είδη διακόσμησης. 
Έτσι, τον Μάρτιο του 2013 η Ομάδα πραγματοποιεί το δεύτερο σημαντικό έργο της στη φυλακή: εμπλουτίζει την παιδική χαρά με καινούργια παιχνίδια. Οι κούνιες, η τραμπάλα, ο μύλος και τα κουνιστά ζωάκια συμπληρώνονται τον Οκτώβριο του 2014 με την κάλυψη του χώρου από πλάκες καουτσούκ, για την ασφάλεια των παιδιών την ώρα του παιχνιδιού.

Καθώς η κρίση βαθαίνει, ο αντίκτυπός της φτάνει όλο και πιο έντονα στη φυλακή: το 2013, για πρώτη φορά, δεν λειτουργούν καλλιτεχνικά εργαστήρια. Το κόστος μετακίνησης είναι αποτρεπτικό για τους περισσότερους εθελοντές... Η δημιουργική διέξοδος των έγκλειστων γυναικών περιορίζεται σημαντικά και με την υπολειτουργία, για εσωτερικούς λόγους, του εργαστηρίου ζωγραφικής. Το Xeblogarisma καλεί εθελοντές σε δράσεις επιμόρφωσης μέσα στις φυλακές, ενώ αναλαμβάνει τη στήριξη της Ομάδας Θεατρικής Δημιουργίας και Ανάπτυξης της Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

Το Φεβρουάριο του 2014 προτείνουμε στη διοίκηση των φυλακών 5 δράσεις για τη διευκόλυνση της ζωής των κρατουμένων: την ψυχολογική υποστήριξη των μητέρων, την δημιουργική απασχόληση των παιδιών 2-4 ετών, το θεατρικό παιχνίδι, την εκμάθηση παρασκευής σαπουνιών και μια παράσταση- συναυλία. Λειτουργεί θεατρικό εργαστήρι, ενώ εγκρίνεται και πρόγραμμα κατασκευής κοσμημάτων με την υποστήριξη μας.
Το Μάρτιο του 2014 εφοδιάζουμε την πτέρυγα των μωρομάνων με 10 καλοριφέρ λαδιού, για την κάλυψη θέρμανσης των γυναικών και των φιλοξενούμενων παιδιών, ενώ το Μάϊο οι θεατρικές ομάδες Minus(two) και PocketFlat παρουσιάζουν το έργο «Post Hamlet» με τη μεσολάβηση της Ομάδας μας.

Το πασχαλινό παζάρι του 2014 γίνεται στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου «Εμπρός» στου Ψυρρή και το χριστουγεννιάτικο στο χώρο του Θεάτρου «Χυτήριο» στο Γκάζι. Καθιερώνουμε λαχειοφόρο αγορά και συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά με κλόουν και με την ομάδα αφήγησης λαϊκών παραμυθιών «Οι Υφάντρες των Παραμυθιών» για την ψυχαγωγία των μικρών παιδιών στο παζάρι.

Από το Σεπτέμβριο του 2015 –έχοντας πάντα ως προτεραιότητα την αλληλεγγύη στις φυλακές- το Xeblogarisma αποφασίζει να συμμετέχει στην υποστήριξη των προσφύγων. Ξεκινώντας από τις 19/9/2015, με διανομή ειδών πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες που διαμένουν στην Πλατεία Βικτωρίας. Αποφασίζεται και πραγματοποιείται μία σειρά από αγορές και μεταφορές ειδών για τους πρόσφυγες, σε χώρους όπως η Νοταρά 26, ο Ελαιώνας και το Στέγαστρο στο Γαλάτσι (για το Παλαί Γαλατσίου).
Τον Απρίλιο του 2016 παραδίδονται στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας τα έπιπλα για το ελεύθερο επισκεπτήριο των γονιών με τα παιδιά τους. Υλοποιείται έτσι το δικαίωμα των μητέρων-κρατούμενων να δέχονται σε ελεύθερο χώρο το επισκεπτήριο των παιδιών τους, αλλά και των παιδιών που ζουν στη φυλακή με τις μητέρες τους να δέχονται τους συγγενείς τους σε χώρο που να εμπνέει ηρεμία και θαλπωρή. Η Ομάδα μας έχει τη χαρά να συμβάλλει σ’ αυτό...
Τα τελευταία δύο χρόνια τα παζάρια της Ομάδας γίνονται στο Κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στο Θησείο.

Σήμερα, το πλαίσιο στήριξης καλύπτει περίπου 150 άπορες φυλακισμένες και 10 παιδιά έως 3 ετών με τις μητέρες τους. 
Η προσπάθεια παραμένει συλλογική και η Ομάδα αλληλέγγυα, παρά την κρίση που μαστίζει όλους μας. Παραμένει χαρούμενη που μπορεί να σπάει το άβατο των φυλακών αλλά και να ανακουφίζει, όσο μπορεί, τους πρόσφυγες και άλλους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους.

Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τα παιδιά, τις μητέρες και τις άπορες κρατούμενες των φυλακών Ελαιώνα Θήβας, σαν πράξη αλληλεγγύης και σαν δράση που καταδεικνύει την ανημπόρια του σωφρονιστικού συστήματος. Φυτεύοντας ένα σπόρο στις συνειδήσεις των ανθρώπων γύρω μας για το τί μπορεί να κάνει μια ομάδα -ακόμα και μια μικρή παρέα- ελεύθερων πολιτών.

Δελτίο Ταυτότητος

Οι εθελοντές του ΞΕBLOGΑΡΙΣΜΑΤΟΣ
· διοργανώνουν (ή συμμετέχουν σε) παζάρια και άλλες εκδηλώσεις για την οικονομική στήριξη και κάλυψη καθημερινών αναγκών των παιδιών και των άπορων φυλακισμένων,
· οργανώνουν τακτικά αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης,
· υλοποιούν έργα για την καλυτέρευση της ζωής στις φυλακές, όπως ο εξοπλισμός της αίθουσας εκδηλώσεων το 2011, ο εμπλουτισμός της παιδικής χαράς στον προαύλιο χώρο το 2012 και η επίπλωση του παιδικού επισκεπτηρίου το 2016,
· οργανώνουν εθελοντικές δράσεις μέσα στις φυλακές, όπως θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, καλύπτοντας τα οδοιπορικά των καλλιτεχνών
· φροντίζουν για την οργάνωση δημιουργικής απασχόλησης μέσα στη φυλακή, όπως η ζωγραφική, το θέατρο, κλπ., καλύπτοντας τα έξοδα μεταφοράς και υλικών,
· συμμετέχουν οικονομικά σε αποφυλακίσεις,
· στηρίζουν το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Ελαιώνα,
· συμβάλλουν στη στήριξη προσφύγων και άλλων δοκιμαζόμενων συνανθρώπων μας,
· ευαισθητοποιούν τον κόσμο από το blog τους.

Γιατί ασχολείστε;
«Kάνανε παρανομίες και τους αξίζει να είναι μέσα. Γιατί ασχολείστε;»
Ασχολούμαστε γιατί πιστεύουμε πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στη ζωή. 
Ασχολούμαστε γιατί τα παιδιά δεν έφταιξαν σε τίποτα, για να περνάνε τα πιο τρυφερά τους χρόνια πίσω από τα κάγκελα. 
Ασχολούμαστε γιατί είναι άδικο αηθέστατοι άνθρωποι, που λεηλάτησαν οικονομικά και ηθικά αυτή τη χώρα, να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ενώ φυλακίζονται μαμάδες με μωρά λόγω εξοντωτικών προστίμων που αδυνατούν να πληρώσουν, κάποιες φορές μόνο για την παράνομη είσοδό τους στη χώρα. 
Ασχολούμαστε γιατί σε όποιον διαπράττει αδίκημα επιβάλλεται ποινή στέρησης της ελευθερίας του –όχι της αξιοπρέπειας ή των υπόλοιπων δικαιωμάτων του. Κι όσο περισσότερο προστατεύεται η ανθρώπινη αξία στη διάρκεια του εγκλεισμού, τόσο ευκολότερη είναι η επάνοδος στην κοινωνία. 
Ασχολούμαστε γιατί σκοπός της ποινής δεν είναι η αποξένωση του ατόμου από την κοινωνία και η καταστροφή του, αλλά ο σωφρονισμός και η επανένταξή του σ’ αυτήν, όταν εκτίσει την ποινή του. 
Ασχολούμαστε γιατί ως κίνημα πόλης πιστεύουμε στην έμπρακτη αλληλεγγύη ως μόνη απάντηση στους γκρίζους καιρούς της απομόνωσης και της απελπισίας...

Διεύθυνση φυλακής
Για όσους επιθυμούν να στείλουν ταχυδρομικά τις προσφορές τους στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας.

Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θήβας

32200 Ελαιώνας Θήβας

Υπόψη Κοινωνικής Υπηρεσίας

Tί μπορώ να προσφέρω;
ü Τηλεκάρτες
ü Είδη ατομικής υγιεινής για τις κρατούμενες (χαρτιά υγείας, σερβιέτες, αφρόλουτρα, σαπούνια, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες)
ü Άνετα ρούχα (όπως φόρμες, πυτζάμες, τζην, μάλλινα, εσώρουχα σε άριστη κατάσταση)
ü Παντόφλες και αθλητικά παπούτσια
ü Είδη καθαριότητας (υγρό για τα πιάτα/τζάμια/γενικής καθαριότητας, σκόνη πλυσίματος ρούχων, χλωρίνη)
ü Είδη ιματισμού (πετσέτες, κουβέρτες, σεντόνια, μαξιλαροθήκες)
ü Είδη κουζίνας (πιάτα, ποτήρια, μαχαιροπήρουνα, κατσαρόλες, τηγάνια, ταψιά)
ü Γραφική ύλη (χαρτί Α4, τετράδια, μπλοκ, στυλό, μολύβια, διορθωτικό υγρό, φάκελλοι, κόλλες, ντοσιέ)
ü Παιδικές πάνες Νο 4, 5, 6
ü Είδη βρεφικής περιποίησης (όπως σαπούνια, σαμπουάν, κρέμες, λαδάκια, κλπ.)
ü Ρούχα και παπούτσια για παιδιά έως 3,5 χρόνων (άριστη κατάσταση)
ü Μωρομάντηλα
ü Θερμός, βραστήρες, μπιμπερό, αποστειρωτήρες
ü Παιδικά παιχνίδια, επιτραπέζια, μπάλλες
ü Τσιγάρα
ü Ηλεκτρικά σώματα λαδιού
ü Υπολογιστές, τηλεοράσεις, DVD’s.

Writings on the Wall…
'Ελα από δώ... Εδώ, που δεν υπάρχουν εξώστες στον ήλιο. Εδώ, που φτάνει η μυρωδιά της ζωής απέξω -αχνά- και μας σπάει τα ρουθούνια Εδώ, που μικρά-αναμάρτητα παιδάκια, κίτρινα αμπελόφυλλα, έχουν μαγκωθεί στο μαυρισμένο νυχάκι της νύχτας, Εδώ, που η ελπίδα του αύριο, φλούδα ζαρωμένου
μανταρινιού, κολυμπά σε λασπόνερα, Εδώ, που ψυχούλες-νήπια, ξεφυλλίζουν μες τα κελιά
όνειρα...

Γωγώ Παπαργυρίου, κρατούμενη

Μόνο την τελευταία φορά μπορέσαμε να δούμε τα παιδάκια μαζί με τις μητέρες τους. Δεν θα ξεχάσω το βλέμμα ενός αγοριού 1,5-2 ετών. Με κοιτούσε και ένιωσα ότι στο πρόσωπό μου αναζητούσε τον πατέρα του. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το πώς ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Η λέξη «συγκίνηση» δε φτάνει.

Αποστόλης, εθελοντής (7η εκστρατεία)

Σαν έτρεξα στους διαδρόμους της φυλακής σήμερα, είδα από κλειδωμένες ψυχούλες να ξεφεύγει η χαρά. Μύρισα γύρω μου τόση Αγάπη, αγάπη φορεμένη κατάσαρκα σαν τη φανέλα της μάνας. Είδα πανό ευγνωμοσύνης να το κρατούν αδύναμα χεράκια. Είδα χείλη να φιλούν στο στόμα τον ήλιο. Τι έγινε; ρώτησα. Μοσχοβολάει Παράδεισος ή κάνω λάθος;
Βγαίνω στη ζητιανιά της Αγάπης, χωρίς ντροπή. Μη με αναγκάζεις να σηκώσω το ρούχο μου και να σου μοστράρω τις πληγές μου. Δεν θα το κάνω. Εδώ που η ελπίδα του αύριο κολυμπά σε λασπόνερα, ψυχούλες-νήπια μες τα κελιά. Μπορείς να σταματήσεις την αιμορραγία της σιωπής. Έλα, μπορείς.

(απόσπασμα από γράμμα κρατούμενης στο Xeblogarisma)

--
Ηλεκτρονική διεύθυνση xeblogarisma@googlegroups.com.
Επισκεφτείτε αυτή την ομάδα στη διεύθυνση https://groups.google.com/group/xeblogarisma.

Πώς βιώνει το παιδί τους τσακωμούς των γονιών του;

Όλα τα παιδάκια πιστεύουν ότι οι γονείς τους είναι ευτυχισμένοι και αυτό σημαίνει ότι δεν τσακώνονται ποτέ.

💔

Με μια τέτοια νοοτροπία, καταλαβαίνει κανείς πόσο επηρεάζονται όταν υπάρχουν εντάσεις μεταξύ τους και μάλιστα παρουσία του...

💔Τις πρώτες φορές θα εκπλαγεί αρνητικά, αφού, όπως είπαμε και πριν, στο δικό του μυαλό οι γονείς του είναι πάντοτε αγαπημένοι
💔 Σε δεύτερο επίπεδο και ιδιαίτερα αν οι τσακωμοί είναι συχνοί και λαμβάνουν τακτικά χώρα μπροστά του, το παιδί νιώθει άγχος και αναφάλεια, αφού δεν ξέρει ούτε τις αιτίες, ούτε τι μπορεί να συνεπάγονται γενικότερα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε πολλά παιδιά υπάρχει ο φόβος της εγκατάλειψης!
💔 Σε άλλες περιπτώσεις, το παιδί θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τους τσακωμούς, χωρίς αυτό να έχει εννοηθεί με κάποιον τρόπο, με αποτέλεσμα να νιώθει πάρα πολύ άσχημα.
💔 Επειδή την ώρα του τσακωμού δεδομένα υπάρχει μεγάλη ένταση στην ατμόσφαιρα και οι κινήσεις των εμπλεκομένων είναι έντονες, το παιδί μπορεί να φοβηθεί μήπως ο ένας γονιός κάνει κακό στον άλλον.
💔 Ένα ακόμα σοκαριστικό γεγονός για το παιδί είναι πως βλέπει τους αγαπημένους του ανθρώπους εκτός ελέγχου, ενώ του ζητούν κατ΄επανάληψη να μην το παρακάνει με την γκρίνια. Μια τέτοια απόκλιση το μπερδεύει.
💔 Τέλος, ένα παιδί που μεγαλώνει σε οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο εντάσεις και τσακωμούς στην πάροδο των χρόνων, είναι πολύ πιθανό να γίνει επιθετικό και γενικά πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από τους τρίτους όταν μεγαλώσει.
mother

Οι Εκρήξεις και ο Θυμός στους εφήβους

Ο εκρηκτικός έφηβος! 

Τα “πρέπει” και τα “μη” στη συμπεριφορά των γονιών

Οι εκρήξεις και ο θυμός στους εφήβους μπορεί να έχουν πολλές αιτίες. 

Μπορεί να οφείλονται στις τεράστιες ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα τους – προκαλούν αλλαγές στη διάθεση ή μπερδεμένα συναισθήματα, μπορεί να οφείλονται στο στρες ή στην προσωπικότητα του παιδιού – βιώνει έντονα τα συναισθήματά του, δρα παρορμητικά, χάνει εύκολα τον έλεγχο, ή μπορεί να οφείλονται στα πρότυπά του – οι γονείς επιλύουν τις διαφορές τους με φωνές, καυγάδες και συγκρούσεις.

Όποια και αν είναι η αιτία που προκαλεί και πυροδοτεί το θυμό, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που συμβαίνει σε όλους! 

Δεν είναι κακό ή λάθος να νιώθουμε θυμωμένοι, αυτό όμως που είναι σημαντικό είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τόσο το θυμό όσο και τον εαυτό μας.

Μεταξύ των ενηλίκων και των εφήβων όμως, υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Οι έφηβοι ακόμα και αν ενεργούν ή προσπαθούν να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες, δεν έχουν τη γνωστική και εγκεφαλική ανάπτυξη των ενηλίκων. Ο εγκέφαλός τους είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και θα συνεχίσει να διαμορφώνεται μέχρι περίπου τα είκοσί τους χρόνια!

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η σκέψη του να είναι συχνά λανθασμένη όπως είναι αυτή των παιδιών. 

Για παράδειγμα, ο έφηβος μπορεί να σκεφτεί: 

“Η καθηγήτρια είναι χαζή, γιατί να κάνω αυτό που λέει;” ή 

“Δεν φταίω εγώ που έσπασα την πόρτα, ήμουν απλά θυμωμένος μαζί σου”. 

Αυτή η λανθασμένη σκέψη δεν είναι σκόπιμη, αντίθετα οι σκέψεις έρχονται αυτόματα στο μυαλό των εφήβων.

Πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν οι γονείς τις εκρήξεις και το θυμό των εφήβων;

Ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στους γονείς να κάνουν όταν βλέπουν τον έφηβο να φωνάζει και να θυμώνει μαζί τους, είναι να μπουν στον πειρασμό να φωνάξουν ακόμα περισσότερο για να ισχυροποιήσουν τη δύναμή τους και το επιχείρημά τους. 

Στην πραγματικότητα όμως, αυτή η αντίδραση των γονιών έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Όταν οι γονείς συνεχίζουν τον καυγά, είναι σαν να ενθαρρύνουν και να προκαλούν το παιδί να συνεχίσει να επιτίθεται.

Επίσης, όταν οι γονείς απαντούν με θυμό δείχνουν στο παιδί ότι πέφτουν στο δικό του επίπεδο και συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που κάνει το ίδιο, με αποτέλεσμα να χάνουν κάτι από τη δύναμή τους. 

Αντίθετα, ο έφηβος νιώθει ότι εκείνος έχει τον έλεγχο γιατί κατάφερε να κάνει τους γονείς του να θυμώσουν χάνοντας τον έλεγχο του εαυτού τους.

Τα περισσότερα προγράμματα που μελετούν τη σχέση γονιών και εφήβων προτείνουν στους γονείς τα παρακάτω “μη” και “πρέπει” στη συμπεριφορά τους έτσι ώστε και να βελτιώσουν τον τρόπο που επικοινωνούν μεταξύ τους και κατά συνέπεια τη σχέση τους, αλλά και να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες διαχείρισης των συναισθημάτων τους.

Τα “μη” στη συμπεριφορά των γονιών:

Οι φωνές και οι χαρακτηρισμοί δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να βοηθήσουν την κατάσταση. Το αντίθετο θα μπορούσαμε να πούμε. Ούτε η σύγκρουση και η διαφωνία μπορεί να επιλυθεί με αυτόν τον τρόπο, ούτε η συμπεριφορά του παιδιού θα αλλάξει, αλλά ούτε και η σχέση θα βελτιωθεί.

Οι απειλές και οι εκβιασμοί πάνω στον καυγά όπως για παράδειγμα “Αν δεν σταματήσεις θα βγάλω τον υπολογιστή από το δωμάτιο για μια βδομάδα”, θα αναστατώσουν ακόμα περισσότερο τον έφηβο και θα τον προκαλέσουν να συνεχίσει να εκδηλώνει τον θυμό του με αντιδραστικό τρόπο. 

Θα ήταν προτιμότερο να πουν οι γονείς “Μπορείς να επιλέξεις να πας στο δωμάτιό σου για λίγο να ηρεμήσεις, αλλιώς αργότερα θα υπάρξουν συνέπειες”, και να αποχωρήσουν ήρεμα από το πεδίο της μάχης.

Η προσπάθεια να ελέγξουν οι γονείς το παιδί και να το κάνουν υπόλογο για τη συμπεριφορά του επειδή δεν ήταν απόλυτα υπάκουο, δεν θα οδηγήσει πουθενά. Ακόμα και αν οι γονείς θέσουν τις συνέπειες όταν συμπεριφέρεται απρεπώς, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί θα επιλέγει πάντα να ακολουθεί τους κανόνες. 

Οι γονείς πρέπει να θέτουν τους κανόνες και τα όρια και πρέπει να αφήνουν το παιδί να κάνει τη δική του επιλογή.

Αν το παιδί δεν ακολουθήσει τους κανόνες και ανακαλύψει ότι υπάρχει ένα τίμημα και ένα κόστος για την κακή επιλογή του (πχ. χάσει προσωρινά ένα προνόμιο που απολαμβάνει), την επόμενη φορά θα επανεξετάσει την παραβίαση του κανόνα. Θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί αν αξίζει τον κόπο – μια διαδικασία απαραίτητη για τις επιλογές του στο μέλλον.

Η άσκηση σωματικής βίας είναι ένα επιπλέον “μη” για δύο κυρίως λόγους. 

Ο πρώτος λόγος είναι ότι όταν το παιδί βλέπει τους γονείς να ασκούν σωματική βία επάνω του, μαθαίνει πως για να ελέγχει τις καταστάσεις πρέπει και μπορεί να χρησιμοποιεί και το ίδιο σωματική βία. 

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μπορεί να εκτροχιαστεί τελείως ο έλεγχος της κατάστασης. Όταν το παιδί δέχεται σωματική επίθεση, είναι εξαιρετικά πιθανό η φυσική του παρόρμηση να το κάνει να αντεπιτεθεί. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που τα παιδιά επιτίθενται σωματικά στους γονείς ως προς απάντηση στη δική τους σωματική επίθεση.

Τα “πρέπει” στη συμπεριφορά των γονιών:

Οι γονείς αρχικά καλό είναι να κρατήσουν απόσταση από την κατάσταση και να αναρωτηθούν αν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν με αυτό το θέμα του προκύπτει. 

Πρέπει να αντιμετωπιστεί τώρα; 

Μήπως πρέπει να πάρετε κάποιο χρόνο για να ηρεμήσετε πριν αντιμετωπίσετε το παιδί; 

Σκεφτείτε προσεκτικά την κατάσταση αφήνοντας κάποιο χρόνο χωρίς να βιαστείτε να ενεργήσετε. Αν αισθάνεστε ότι το θέμα εξακολουθεί να είναι σημαντικό, αντιμετωπίστε το αργότερα αφού έχουν πέσει οι εντάσεις.

Ο οικογενειακός θεραπευτής James Lehman, προτείνει στους γονείς να χρησιμοποιούν επαγγελματικό τόνο στη φωνή τους όταν τα πράγματα είναι ταραγμένα. Ο τόνος τη φωνής σε επαγγελματικό επίπεδο μπορεί να δώσει άλλο κύρος και δύναμη στα λόγια των γονιών. Μείνετε ήρεμοι, ουδέτεροι και επικεντρωθείτε στα γεγονότα.

Προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς. 

Αφήστε το παιδί να γνωρίζει ότι δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε μαζί του αυτήν τη στιγμή 

“Μου είναι πραγματικά δύσκολo να σε ακούσω όταν φωνάζεις” ή 

“Όταν μου φωνάζεις, αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω”. Η ειλικρίνεια είναι ο πιο απλός τρόπος για να τεθούν όρια στο παιδί και για να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του δεν λειτουργεί.

Δείξτε στο παιδί ότι ο τρόπος που σκέφτεται και συμπεριφέρεται για να πετύχει αυτό που θέλει δεν είναι αποτελεσματικός. 

Για παράδειγμα 

“Ξέρω ότι θέλεις να βγεις με τους φίλους σου, αλλά με το να μου φωνάζεις δεν πρόκειται να πάρεις αυτό που θέλεις” ή 

“Καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος, αλλά με το να ουρλιάζεις για να παίξεις στον υπολογιστή πριν κάνεις την εργασία σου, να ξέρεις ότι δεν θα με κάνει να συμφωνήσω”.

Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουν οι γονείς στον έφηβο το πώς να διαχειρίζεται το θυμό του, είναι να δώσουν το καλό παράδειγμα. Οι γονείς είναι το πιο ισχυρό πρότυπο για τα παιδιά. 

Εάν οι γονείς θέλουν να μη φωνάζει το παιδί τους, δεν θα πρέπει να του φωνάζουν. 

Εάν οι γονείς θέλουν να μη βρίζει το παιδί, δεν θα πρέπει να βρίζουν. 

Οι γονείς θα πρέπει να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που θέλουν να δουν από το παιδί τους να φέρεται.

Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι δεν βρίσκονται σε πόλεμο ή σε μάχη με το παιδί τους. 

Ακόμα όμως και αν νιώθουν έτσι, το παιδί τους δεν είναι εχθρός, όπως δεν είναι οι γονείς για το παιδί. 

Όταν ο έφηβος εκρήγνυται και θυμώνει, θα πρέπει να προσπαθήσουν να το βοηθήσουν να αποκτήσει πιο αποτελεσματικές τεχνικές διαχείρισης της επίλυσης των συγκρούσεων, χωρίς να πέσουν στην παγίδα του ποιος θα βγει νικητής από τη διαμάχη.

Parentshelp