Πανσεξουαλισμός

Για όσο θα σου είναι πιο εύκολο το σεξ από το να ανοίξεις το στόμα σου, και να πεις ένα πραγματικό «σε αγαπώ» στον άλλον, τότε μην περιμένεις καμία σχέση να ευδοκιμήσει Άνθρωπε.

Πέσαμε θύματα μιας πανσεξουαλιστικής νοοτροπίας. Και το χειρότερο ακόμα, είναι ότι την ίδια αυτή νοοτροπία και στα παιδιά μας, απλόχερα τη διδάξαμε. Καταλήξαμε, να φοβόμαστε την συνάντηση με τον άλλον, το άνοιγμα των συναισθημάτων μας στο πρόσωπο, και να θεωρούμε πιο δόκιμο, πιο υγιές και αποδεκτό, ένα σεξ, που πάντοτε πρέπει να προηγείται.

Το ίδιο το σεξ όμως, τον ίδιο τον έρωτα, με αυτόν τον τρόπο αλλοιώσαμε. Και κάτι το οποίο ψυχή τε και σώματι, ένωση εκφράζει, το πλασάραμε ως έναν απλό πρόδρομο, ως ένα μέσο ευχαρίστησης και ηδονής, που με ένα «σε αγαπώ», πολλά μάλλον απέχει. Πήραμε κάτι τόσο υψηλό, και το καταντήσαμε μέσον ψυχολογικής εκπόρνευσης.

Αναρωτιέται κανείς, το γιατί… Γιατί όλο αυτό;

Καθαρά λόγω εγωισμού. Γιατί φοβηθήκαμε να ανοιχτούμε στον άλλον. Φοβηθήκαμε να μη σπάσει η εικόνα μας, να μην γίνουμε «ευάλωτοι» απέναντι του. Για αυτό σταματήσαμε να λέμε «σε αγαπώ». Επειδή όμως μετά κενό μεγάλο νιώσαμε, έπρεπε κάπως να το αναπληρώσουμε. Και προωθήσαμε το σεξ. Όχι όμως ως μέσον. Όχι ως όλον. Αλλά ως αυτοσκοπό προσωπικής και μόνον ευχαρίστησης.

Και κάπως έτσι Άνθρωπε, μέσα σε τόσες σχέσεις, μόνοι καταλήξαμε να νιώθουμε…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

e-psyxologos.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι