Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Την Τρίτη 16 Ιουλίου, στις 20:00, εγώ θα είμαι εκεί…

Εγώ θα είμαι εκεί… μπροστά από τη Βουλή

και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ !!!!

Στέλιος Κυμπουρόπουλος:
ο σημαιοφόρος με το καροτσάκι

Την Τρίτη 16 Ιουλίου, στις 20:00 ,
εγώ θα είμαι εκεί

Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων… και τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία. 

.
Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. 
Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση! Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. 
Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος.
Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. 
Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. 
Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! 
Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. 
Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι!
Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.
.
Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ!
Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. 
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!
Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.
Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες – απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. 
Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος • Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά! • Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.

Σας αφήνω με στίχους από το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές […]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου. Δε θα διστάσεις. Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο. Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς. Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

Stelios Kympouropoulos   facebook.com
newsitamea.gr
Πηγή socialpolicy

Πως να μην είμαστε μόνοι (;)

How Not to Be Alone

Πριν μια-δυο εβδομάδες είδα μια άγνωστη κοπέλα να κλαίει σε δημόσιο χώρο. Εκείνη την ώρα περίμενα να συναντήσω ένα φίλο για γεύμα. Έφτασα στο εστιατόριο λίγα λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού  και καθόμουν έξω στο παγκάκι, κοιτάζοντας τη λίστα των επαφών μου στο κινητό τηλέφωνο. Ένα κορίτσι, περίπου 15 ετών, καθόταν στο απέναντι παγκάκι , κλαίγοντας στο τηλέφωνό. Την άκουσα να επαναλαμβάνει  "Ξέρω, ξέρω, ξέρω". 

Τι ξέρει; Μήπως είχε κάνει κάτι λάθος; Κάποιος την παρηγορούσε; Και τότε είπε, "Μαμά, το ξέρω" και περισσότερα δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο της.

Άραγε τι της έλεγε η μητέρα της; Να μη ξενυχτήσει άλλη φορά; Ότι όλοι αποτυγχάνουν; Μήπως δεν ήταν κανείς στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, και απλώς  το κορίτσι πρόβαρε μια δύσκολη συζήτηση;

"Μαμά, το ξέρω», είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Ήμουν αντιμέτωπος με μια επιλογή: είτε θα μπορούσα να παρέμβω στη ζωή της, είτε θα μπορούσα να σεβαστώ τα όρια μεταξύ μας. Μια παρέμβαση μου ίσως την έκανε να αισθανθεί χειρότερα. Όμως στη συνέχεια ίσως θα μπορούσα να απαλύνω τον πόνο της, ή να της φανώ χρήσιμος. Είναι πιο δύσκολο να επιλέξεις να παρέμβεις, παρά όχι. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να επιλέξεις να παρέμβεις, όταν μπορείς να συνεχίζεις να ασχολείσαι με τη λίστα των επαφών σου, ή με οποιοδήποτε άλλο ηλεκτρονικό περισπασμό. Η τεχνολογία συμβάλει στη διασυνδεσιμότητα, αλλά ενθαρρύνει την απόσταση. Το τηλέφωνο δεν είναι ο αποκλειστικός λόγος που απέφυγα την ανθρώπινη επαφή, αλλά συνέβαλε στο να την απορρίψω ευκολότερα, και το πιο πιθανό, με βοήθησε να ξεχάσω την επιλογή μου. 
Η καθημερινή χρήση της επικοινωνίας μέσω τεχνολογίας, μας έχει διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο ώστε είναι πια πιθανότερο να ξεχνάμε τους άλλους. Η ροή του νερού σμιλεύει τον βράχο με τον χρόνο. Κάπως ανάλογα, διαμορφώνεται και η προσωπικότητα μας από τη ροή των συνηθειών μας.
Οι ψυχολόγοι που μελετούν τη συμπάθεια και τη συμπόνια έχουν διαπιστώσει  ότι σε αντίθεση με τις σχεδόν στιγμιαίες αντιδράσεις μας στο σωματικό πόνο, χρειάζεται χρόνος για τον εγκέφαλο να κατανοήσει τις ψυχολογικές και ηθικές διαστάσεις μιας κατάστασης. Όσο περισσότερο αποσπάται η προσοχή μας, και όσο μεγαλύτερη έμφαση δίνουμε στην ταχύτητα σε βάρος της εμβάθυνσης, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να νοιαζόμαστε για τον άλλο. Ο καθένας θέλει την αμέριστη προσοχή του γονέα του, του φίλου, ή του συντρόφου του - παρόλο που πολλοί από εμάς, ιδιαίτερα τα παιδιά, συνηθίζουμε στην όλο και λιγότερη προσοχή από τους άλλους. Η Simone Weil έγραψε «Η προσοχή είναι η σπανιότερη και πιο αγνή μορφή γενναιοδωρίας.» Με βάση αυτό τον ορισμό, η σχέση μας με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και με τον εαυτό μας, γίνεται όλο και πιο μίζερη.

Οι περισσότερες τεχνολογίες επικοινωνιών ξεκίνησαν ως υποκατάστατα για μια αδύνατη δραστηριότητα. 
Δεν μπορούσαμε να δούμε εύκολα ο ένας τον άλλον πρόσωπο με πρόσωπο, οπότε το τηλέφωνο ήταν χρήσιμο για να μας κρατάει σε επαφή όταν είμαστε σε απόσταση. Κανείς δεν είναι πάντα στο σπίτι, και έτσι ο αυτόματος τηλεφωνητής έκανε δυνατό ένα είδος αλληλεπίδρασης χωρίς να απαιτείται να είμαστε πάντα κοντά στο τηλέφωνό μας. Η ηλεκτρονική επικοινωνία δημιουργήθηκε ως ένα υποκατάστατο για την τηλεφωνική επικοινωνία, η οποία θεωρήθηκε, για οποιονδήποτε λόγο, πολύ άβολη. 
Και τότε ...

4χρονη κατάπιε μπαταρία λιθίου και πέθανε

Οι γονείς πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί και να φυλάσσουν τις μικρές μπαταρίες λιθίου σε σημεία που δεν έχουν πρόσβαση τα παιδιά.

Οι μπαταρίες λιθίου υπάρχουν σε πολλά παιδικά παιχνίδια,
σε τηλεχειριστήρια και θερμόμετρα.

Australian girl, 4, dies after swallowing button-sized lithium battery

Τεράστια θλίψη προκάλεσε η είδηση του θανάτου ενός 4χρονου κοριτσιού από την Αυστραλία!

Το μικρό κοριτσάκι καθώς έπαιζε κατάπιε μια μπαταρία λιθίου, όχι μεγαλύτερη από ένα κουμπί.
Αμέσως οι γονείς της την μετέφεραν εσπευσμένα το πρωί της Κυριακής στο νοσοκομείο και το ιατρικό προσωπικό αμέσως ζήτησε την αεροδιακομιδή του παιδιού, που βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, στο νοσοκομείο Royal Brisbane, όπου οι γιατροί θα μπορούσαν να του προσφέρουν πιο εξειδικευμένη θεραπεία. Ωστόσο παρά τις προσπάθειες των γιατρών, το κορίτσι πέθανε αργότερα το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Η Susan Teerds από την οργάνωση Kidsafe του Queensland ανέφερε ότι οι γονείς πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί και να φυλάσσουν τις μικρές μπαταρίες λιθίου σε σημεία που δεν έχουν πρόσβαση τα παιδιά. «Όταν ένα παιδί καταπίνει μια μπαταρία, συνήθως “κολλάει” στον οισοφάγο. Μέσα σε μια ώρα από τη στιγμή που θα μπει μέσα στον οργανισμό τους, αρχίζει να κάνει μια “τρύπα”. Η χημική αντίδραση ξεκινά με την επαφή με το σάλιο, προκαλώντας “τρύπα” στον οισοφάγο η οποία μπορεί να επεκταθεί και στην αορτή και σε άλλα όργανα. Αν η μπαταρία φτάσει στο στομάχι, προκαλεί εσωτερική αιμορραγία».

Κάθε εβδομάδα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της οργάνωσης, τέσσερα παιδιά μεταφέρονται στα επείγοντα σε όλη την Αυστραλία με τραυματισμούς που συνδέονται με μπαταρίες στο μέγεθος κουμπιού.  
Οι μπαταρίες λιθίου υπάρχουν σε πολλά παιδικά παιχνίδια, σε τηλεχειριστήρια και θερμόμετρα.

Αυστραλία: 02 Ιουλίου 2013 

Star.gr
madata.gr

Σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία και ψυχώσεις

Μια μελέτη από την Αυστραλία δείχνει ότι, παιδιά που υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση, ιδιαίτερα εάν υπήρξε διείσδυση, εμφανίζονται να έχουν υψηλότερο κίνδυνο για την εμφάνιση σχιζοφρένειας και άλλων ψυχωτικών διαταραχών, σύμφωνα με τα δεδομένα που παρουσιάζονται στο ιατρικό περιοδικό Archives of General Psychiatry.

Childhood sexual abuse and psychosis

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι, τα κακοποιημένα παιδιά, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη, άγχος, χρήση ναρκωτικών, διαταραχές περιθωριακής προσωπικότητας, διαταραχές μετατραυματικού στρες, και αυτοκτονική συμπεριφορά. 
Οι συγγραφείς τονίζουν: «Όμως, η πιθανότητα να υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία και τις μετέπειτα ψυχωσικές διαταραχές, παρέμενε ανεπίλυτο, παρά τους ισχυρισμούς μερικών ότι υπάρχει αιτιώδης σχέση με τη σχιζοφρένεια».

Οι ερευνητές της μελέτης, Margaret C. Cutajar, D.Psych, M.A.P.S, του Πανεπιστημίου Monash, της Αυστραλίας, και οι συνεργάτες της συνέλεξαν δεδομένα από τα αρχεία της αστυνομίας και από το αρχείο ιατρικών εξετάσεων περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης με ψυχιατρικά περιστατικά. Συγκρίθηκαν τα δεδομένα των ποσοστών των  ψυχιατρικών διαταραχών ανάμεσα σε 2759 άτομα, τα οποία είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, όταν ήταν νεότερα από την ηλικία των 16 ετών, σε σύγκριση με την μια ομάδα 4938 ατόμων, τα οποία αποτελούσαν μια ομάδα ελέγχου, που ελήφθη από τους εκλογικούς καταλόγους.

Μέσα σε διάστημα 30 ετών, τα άτομα τα οποία είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, είχαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά ψύχωσης έναντι της ομάδας σύγκρισης (2,8% έναντι 1,4%) και διαταραχές σχιζοφρένειας (1,9% έναντι 0,7%). 
Τα άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη είχαν υποστεί την κακοποίηση κατά μέσον όρο στην ηλικία 10,2 ετών και σε 1732 άτομα ( 63%), είχε υπάρξει διείσδυση σε οπή του σώματος μέσω πέους, δακτύλου ή άλλου αντικειμένου. Τα άτομα που είχαν εκτεθεί σε τέτοιου είδους κακοποίηση, είχαν υψηλότερα ποσοστά ψύχωσης (3,4% ) και σχιζοφρένειας (2,4%).
Τα δεδομένα αυτά, καθιστούν την σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, ένα παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση ψυχωτικής νόσου, όμως αυτό δεν μεταφράζεται αναγκαστικά στο ότι η κακοποίηση προκαλεί ή αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης μιας τέτοιας ασθένειας, σημειώνουν οι συγγραφείς.

Πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία, ποτέ δεν έρχονται στο φως και συνολικός πληθυσμός των παιδιών που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, ίσως να είναι σημαντικά διαφορετικός από εκείνο των παιδιών των οποίων η κακοποίηση έχει εντοπιστεί από τις αρχές.
Οι ερευνητές τονίζουν: 
«Τα παιδιά τα οποία παρακολουθούμε μετά από σεξουαλική κακοποίηση στην οποία έχει υπάρξει διείσδυση, ιδιαίτερα εκείνα που είναι στην περι-εφηβική και στην μετεφηβική ηλικία, θα πρέπει να λαμβάνουν συνεχή κλινική και κοινωνική υποστήριξη, καθώς γνωρίζουμε ότι ευρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση ψυχωτικής νόσου».

Πηγή: Υγείαonline.gr
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

Για να μην καπνίσει ποτέ το παιδί σας

Το να πείσουμε τα παιδιά μας να μην καπνίζουν αποτελεί μία ακόμα «μάχη» στην ανατροφή τους, καθώς το κάπνισμα εκτός από βλαβερό είναι πράξη κοινωνική που δείχνει έλλειψη σεβασμού προς τους γύρω μας. Και ειδικά αυτή τη μάχη αξίζει, όσο λίγες, να την κερδίσουμε.


Αν και στους ενήλικες κίνητρο για την διακοπή του καπνίσματος να είναι η προστασία της υγείας τους από θανατηφόρες παθήσεις, πρόσφατη έρευνα στην Ελλάδα έδειξε ότι οι έφηβοι καθόλου δεν ενδιαφέρονται για τον καρκίνο, τις καρδιακές προσβολές και όλα τα άλλα προβλήματα υγείας που μπορεί να προκαλέσει το τσιγάρο. Σταθερά αυξανόμενο είναι, σύμφωνα με στοιχεία, το ποσοστό των παιδιών που ξεκινούν το κάπνισμα, παρά το γεγονός ότι στους ενήλικες τα ποσοστά καπνιστών έχουν μειωθεί. Ωστόσο, ήδη από την ηλικία των 15 ετών, περισσότερο τα αγόρια και λιγότερο τα κορίτσια, όχι μόνο αγοράζουν το πρώτο τους πακέτο αλλά και εθίζονται στο τσιγάρο. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να αποτρέψουμε το παιδί μας από το κάπνισμα; Ο καθηγητής στο Y. M. C. A, Adi Jaffe, μας λέει πώς να το κάνουμε σωστά και αποτελεσματικά.  

1. Δώστε το καλό παράδειγμα  
Όπως στα περισσότερα πράγματα, έτσι και στο κάπνισμα, το παράδειγμα το δικό μας αλλά και η γενικότερη στάση μας απέναντι σε αυτό έχει πολλά να προσφέρει στην αντίληψη του παιδιού, του αυριανού εφήβου και μελλοντικού ενήλικα- σχετικά με το τσιγάρο. Όταν κάποιος γονέας καπνίζει φαντάζει δυσκολότερο να  «πείσει» το παιδί του για τις αρνητικές συνέπειες του τσιγάρου. Ωστόσο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δική του εμπειρία ως αρνητική υπερτονίζοντας το κόστος αυτής της συνήθειας.

2. Μη διστάσετε να του δείξετε εικόνες από το τι μπορεί να προκαλέσει το κάπνισμα
Είναι μια μέθοδος πολύ διαδεδομένη στον εξωτερικό κυρίως. Όσο τρομακτικό κι αν τους φανεί το θέαμα μιας ακτινογραφίας με μαύρους πνεύμονες, τόσο θετικά θα λειτουργήσει. Γι΄αυτό μη διστάσετε να τους δείξετε φυλλάδια ενημερωτικά σχετικά με τις καρδιοπάθειες, ή μη θεωρήσετε  ταμπού να του δείξετε ρεαλιστικές εικόνες από ανθρώπους που πάσχουν από κάποιο καρκίνο του πνεύμονα.

3. Μιλήστε του και για τα άμεσα αποτελέσματα του καπνίσματος
Τα παιδιά σπάνια ανησυχούν για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες, μια που όπως είναι φυσιολογικό πιστεύουν ότι έχουν απεριόριστο χρόνο για τα πάντα. Για να τα αφυπνίσουμε μπορούμε να ρίξουμε το «βάρος» στα πιο άμεσα αποτελέσματα του καπνίσματος όπως: δύσοσμη αναπνοή, κίτρινα δόντια, μυρωδιά τσιγάρου στα μαλλιά και τα ρούχα, εύκολη κόπωση και βήχας.

4. Μυήστε το στον αθλητισμό
Άλλος ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποφύγουν τα παιδιά το κάπνισμα είναι με το να...