Νίκος Καροῦζος - Ἡ Ὀρθοδοξία «Γλυκό πού εἶναι τό σκοτάδι στίς εἰκόνες τῶν προγόνων...»

Κυριακή της Ορθοδοξίας
Αλήθεια παιδιά, τι γιορτάζουμε σήμερα; 

Γλυκὸ ποὺ εἶναι τὸ σκοτάδι στὶς εἰκόνες τῶν προγόνων

ἄμωμα χέρια μεταληπτικὰ

ροῦχα ποὺ τ᾿ ἄδραξεν ἡ γαλήνη καὶ δὲ γνωρίζουν ἄνεμο

βαθιὰ τὸ ἐλέησον ἀπ᾿ τοὺς ἄυλους βράχους

τὰ μάτια σὰν καρποὶ εὐωδᾶτοι.

Κι ὁ ψάλτης ὁλόσωμος ἀνεβαίνει στὸ πλατάνι τῆς φωνῆς

καημένε κόσμε

θυμίαμα ἡ γαλάζια ὀσμὴ κι ὁ καπνὸς ἀσημένιος

κερὶ νὰ στάζῃ ὁλοένα στὰ παιδόπουλα

καημένε κόσμε

σὰ βγαίνουν -ὢ χαρὰ πρώτη- μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μὲ τὶς λαμπάδες

κ᾿ ὕστερα ἡ μεγάλη χαρὰ νὰ συντροφεύουν τ᾿ Ἅγια...

Ὁ παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ᾿ ἄσπρο του φελόνι

καλὸς πατέρας καὶ καλὸς παπποὺς μὲ τὸ σιρόκο στὴ γενειάδα

χρόνια αἰῶνες χρόνια καὶ νιάτα πὄχει ἡ ὀμορφιά!...

Νίκος Καροῦζος

από τα Τετράδια της Αμπάς

23ης Μαρτίου 1821: Η απελευθέρωση της Καλαμάτας

    Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού.

    Στα μέσα του μηνός ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, φθάνει στο λιμάνι του Αλμυρού, έξω από την Καλαμάτα. Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος.

    Οι οθωμανικές αρχές της Καλαμάτας πληροφορούνται το γεγονός και ενεργώντας αφελώς ζητούν να μάθουν από τους προκρίτους το περιεχόμενο του φορτίου και γιατί συνοδεύεται από ενόπλους. Αυτοί τους απαντούν ότι οι ένοπλοι είναι χωρικοί που συνοδεύουν φορτία λαδιού για το φόβο των ληστών. Ο βοεβόδας της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου πείθεται και ζητά τη βοήθεια των Μανιατών, που στέλνουν στην πόλη 150 άνδρες, υπό τον Ηλία Μαυρομιχάλη (20 Μαρτίου).

    Από τις 17 Μαρτίου, όμως, οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, είχαν υψώσει τη σημαία της επανάστασης στην Τσίμοβα, σημερινή Αρεόπολη της Λακωνίας. Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην Εκκλησία των Ταξιαρχών. Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ μέρες πριν από τη συμβατική της έναρξη.

    Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Γιατράκος ξεκινούν για τον Μιστρά και τη Μονεμβασιά, ενώ ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες για την Καλαμάτα. Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων (21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.

    Οι Μανιάτες φθάνουν έξω από την Καλαμάτα στις 22 Μαρτίου και καταλαμβάνουν τους γύρω λόφους. Τότε μόνο ο αγάς της πόλης κατανοεί τι συμβαίνει. Είναι αργά για να διαφύγει στην Τριπολιτσά, καθώς η Καλαμάτα είναι ολόγυρα αποκλεισμένη και αποφασίζει να αντιτάξει άμυνα με τους Τούρκους της πόλης. Όταν το πρωί της 23ης Μαρτίου 1821 οι επαναστάτες εισέρχονται στην Καλαμάτα, ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ζητά από τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, τονίζοντάς του το μάταιο της προσπάθειάς του.

    Πράγματι, ο αγάς παραδίδει στους επαναστάτες με πρωτόκολλο την πόλη και τον τουρκικό οπλισμό. Το μεσημέρι, μπροστά από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, οι ιερείς ευλογούν τις σημαίες και ορκίζουν τους αγωνιστές.

Πηγή 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«... ενώ θα μπορούσα τον κόσμο ν' αλλάξω ...» (Homo Parafronus)

Αφιερωμένο σ' αυτούς που καταστρέφουν τον πλανήτη και με περισσό θράσος ορίζουν

Παγκόσμιες μέρες Δασών, Νερών, Κλίματος, (λιμνών, παραποτάμων, ρυακιών, λόφων, χαντακιών κ.λ.π....)

Σε γεννάμε ...
Στο δεξί σου χεράκι

βραχιολάκι γαλάζο ή ροζ
με ολόχρυσα γράμματα
ΝΕΑ ΖΩΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ.

Μα η Γη μας δεμένη με μαύρη κορδέλα.
Τα γράμματα κόκκινα:
ΚΙΝΔΥΝΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ.

Ο πλανήτης μη βιώσιμος τόπος.

Σε γεννάμε ΕΛΕΥΘΕΡΟ
σ' έναν κόσμο του χρήματος ΣΚΛΑΒΟ.

Βάλτοι οι γαλάζες οι λίμνες
και τάφοι ανοιχτοί πεθαμένων ψαριών.

Τα ποτάμια κυλούν μπρος στα πόδια σου
– οχετοί, η αποφορά της σαπίλας –
μα νεράκι δεν έχεις να πιείς,
να πλυθείς, να χαρείς δεν μπορείς.

Χημικά, διοξίνες, απόβλητα, καπνοί βρωμεροί
τ' ουρανού το γαλάζιο μας κρύβουν,
και τους ρύπους αφήσαμε να μας διαφεντεύουν.
Φίλτρα δε θέλουμε στις ανάσες τεράτων να βάλουμε,
ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ…

ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ…

Καθαρή και αμόλυντη ενέργεια
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ
το Φως να μας δώσει.
ΔΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ τους ΚΡΟΙΣΟΥΣ της Γης.

Με υπουργών αποφάσεις,
με μια άθλια τζίφρα
ΕΜΠΟΔΙΣΑΜΕ
της Δύναμης το άπλετο Φως
να μας σώσει.

Και το στάρι, το ρύζι, οι καρποί σου,
ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ, ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ,
αφού έτσι ΣΥΜΦΕΡΕΙ,
του αδηφάγου Λεβιάθαν
τα σπλάχνα τ' αχόρταγα.

Δεσμεύσεις, συνθήκες, πρωτόκολλα
όλα στο βρόντο,
όλα πλαστά,
όλα ψεύτικα,
ενώ θα μπορούσα
τον κόσμο ν' αλλάξω
αλλά…
ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ…

Χρυσοφόροι υπηρέτες γενήκαμε.
Με πλούτια αμύθητα
του Μίδα τις τσέπες τις άπατες,
των μεγιστάνων Αράβων,
του Μαμωνά την ακόρεστη πείνα
γεμίζουμε σε βάρος δικό σου.

Με πόνο το βλέμμα σου πάνω μου,
μια λύση επειγόντως ζητάει.

Και η λύση ποια είναι;
απ το λίκνο σου τ' άδολο
γοερά τη φωνάζεις:

«Οι σκέψεις, τα λόγια κι οι πράξεις σας
απ' των Κροίσων τις τσέπες να φύγουν.
Οι σκέψεις, τα λόγια κι οι πράξεις σας,
της Καρδιάς σας τον τόπο να βρουν.
Ο Νους κι η Καρδιά σας
την ΟΥΣΙΑ να βρουν
και σ' αυτή σταθερά ν' απλωθούν.»

Και η ΟΥΣΙΑ;
Η ΑΓΑΠΗ και μόνο Η ΑΓΑΠΗ.

Βασιλική Π. Δεδούση

(Πρώτη δημοσίευση Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008)

hamomilaki.gr