Σε τέτοιους δίσεκτους καιρούς, που να ‘βρει τόπο να ριζώσει η Ποίηση;

Για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης

 

Σε τέτοιους δίσεκτους καιρούς,

που να ‘βρει τόπο να ριζώσει η Ποίηση;

Λιπόσαρκα όνειρα.

Ο θάνατος λογίζεται κέρδος

και οι ζωές των ανθρώπων

αναίτιο κι άλογο έξοδο.

Σε τέτοιους άνομους καιρούς,

που να ‘βρει τόπο ν' ανθίσει η Ποίηση;

Το αλφάβητο άχρηστο.

Τεχνολόγοι, λογιστές-κοστολόγοι,

οι αφεντάδες υπαρχόντων και υπάρξεων.

Σε τέτοιους δόλιους καιρούς,

που να ‘βρει τόπο να καρπίσει η Ποίηση;

Μπροστά στις πράξεις ανόμων,

ο άφτερος Πήγασος για κάπου αλλού καλπάζει.

Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς,

θε να ‘βρει τόπο να ριζώσει, ν’ ανθίσει

και να καρπίσει η Ποίηση.

Των ποιητών οι στεναγμοί, ζωής ανάσες.

Μελάνι ανεξίτηλο το δάκρυ θα γενεί,

και η οργή τους χάρτινο όπλο ανίκητο

γι ανάταση κι ανάσταση.

                                    

Δέλτα Βήτα

Το χαμομηλάκι

Η Γέννηση του Άξιον Εστί

Ο Οδυσσέας Ελύτης εξηγεί πως έγραψε το Άξιον Εστί!

Άξιον Εστί, Μίκης Θεοδωράκης, ποίηση Οδυσσέας... 

«Όσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημά μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του ’48 με ’51. Ήταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί – πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος – δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα.
Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ήτανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγύριζαν μέσα στις τσουκνίδες του οικοπέδου ανάμεσα σε τρύπιες λεκάνες και σωρούς σκουπιδιών. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έπαιρνα από την Ελλάδα. Και αυτή, σκεπτόμουν, ήταν η μοίρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλεψε αιώνες για να υπάρξει.

Πριν περάσουν 24 ώρες περιδιάβαινα στο Ουσί της Λωζάννης, στο μικρό δάσος πλάι στη λίμνη. Και ξαφνικά άκουσα καλπασμούς και χαρούμενες φωνές. Ήταν τα Ελβετόπαιδα που έβγαιναν να κάνουν την καθημερινή τους ιππασία. Αυτά που από πέντε γενεές και πλέον, δεν ήξεραν τι θα πει αγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σαν πριγκηπόπουλα, με συνοδούς που φορούσαν στολές με χρυσά κουμπιά, περάσανε από μπροστά μου και μ” άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση.

Ήτανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις. Ήτανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου – η πρώτη ήτανε στην Αλβανία – που έβγαινα από το άτομό μου, και αισθανόμουν όχι απλά και μόνο αλληλέγγυος, αλλά ταυτισμένος κυριολεκτικά με τη φυλή μου. Και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στο Παρίσι.
Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το τέλος του πολέμου και τα πράγματα ήταν ακόμη μουδιασμένα.
Όμως τι πλούτος και τι καλοπέραση μπροστά σε μας! Και τι μετρημένα δεινά επιτέλους μπροστά στα ατελείωτα τα δικά μας! Δυσαρεστημένοι ακόμα οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να “χουν κάθε μέρα το μπιφτέκι και το φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετούσαν. Υπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, με κοιτάζανε βλοσυρά και μου λέγανε: εμείς περάσαμε πόλεμο Κύριε! Κι όταν καμιά φορά τολμούσα να ψιθυρίσω ότι ήμουν Έλληνας κι ότι περάσαμε κι εμείς πόλεμο με κοιτάζανε παράξενα: α, κι εσείς έ; Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας και η δεητική διάθεση με κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιές ενστικτώδεις διαθέσεις άρχισαν να αναδεύονται και να ξεκαθαρίζουν.

Η παραμονή μου στην Ευρώπη με έκανε να βλέπω πιο καθαρά το δράμα του τόπου μας. Εκεί αναπηδούσε πιο ανάγλυφο το άδικο που κατάτρεχε τον ποιητή. Σιγά-σιγά αυτά τα δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ότι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους – και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου “δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ' αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας.

Κι έτσι γεννήθηκε το «Άξιον Εστί».

Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο 

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου

Το VARADERO FORUM ολοκλήρωσε την Κυριακή 16 Μαρτίου 2014, με απόλυτη επιτυχία, την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου του 1^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου με τρόφιμα πρώτης ανάγκης, όπως λάδι και όσπρια.

 

Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την πώληση των ημερολογίων 2014 για 7^η συνεχή χρονιά το VARADERO FORUM επιλέγει και βοηθά ιδρύματα, σχολεία και άτομα με ειδικές ανάγκες θέλοντας να «ελαφρύνει» λίγο το μεγάλο «βάρος» που κουβαλάνε καθημερινά.

Στο 1^ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου φοιτούν 45 μαθητές που προέρχονται από οικογένειες των Δήμων Κερατσινίου και Περάματος, με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που προστιθέμενα στην αναπηρία των παιδιών τους, επιφορτίζουν τις οικογένειες με επιπλέον κόστος διαβίωσης.
Εδώ και τρία χρόνια, ανταποκρινόμενοι στις έκτακτες κοινωνικές ανάγκες που έχουν προκύψει, δημιούργησαν ένα «κοινωνικό παντοπωλείο» εντός του σχολείου, με σκοπό την διανομή τροφίμων  και ειδών καθαριότητας για την ενίσχυση των πολύ φτωχών οικογενειών.

Πολλοί φορείς συνέτρεξαν στην προσπάθειά τους και σήμερα πλέον είναι σε θέση να υλοποιούν 2 προγράμματα:

1) πρόγραμμα καθημερινής ελαφριάς σίτισης των παιδιών, εντός του χώρου του σχολείου

2) πρόγραμμα  διανομής τροφίμων στις οικογένειες μια φορά τον μήνα.

Οι πηγές που τους ενισχύουν είναι η εκκλησία, φιλανθρωπικοί σύλλογοι, σχολεία της περιοχής τους, οργανώσεις, αποθήκες τροφίμων, σύλλογοι εργαζομένων από άλλους φορείς του δημοσίου, καταστηματάρχες και απλοί άνθρωποι που έχουν ακούσει για την δουλειά τους και τους έχουν επισκεφθεί.

Τον τελευταίο χρόνο που η οικονομική κρίση έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις, το κοινωνικό παντοπωλείο του σχολείου στηρίζει επιπλέον πάνω από σαράντα (40) οικογένειες από την ευρύτερη περιοχή. Έτσι θα λέγαμε ότι το σχολείο έχει γίνει πυρήνας ανθρωπιάς και αλληλεγγύης για 85 συνολικά οικογένειες του Κερατσινίου.

Παρακαλούμε όσοι μπορούν να τους υποστηρίξουν σε τρόφιμα και είδη καθαριότητας να επικοινωνήσουν στα τηλέφωνα του σχολείου: 210-4311939

Διευθυντής: Στοφόρος Ευάγγελος: (6977960858)

Το VARADERO FORUM με τα χρήματα από τις πωλήσεις και του φετινού ημερολογίου (2014) θα συνεχίσει να βοηθά ιδρύματα, σχολεία και άτομα με ειδικές ανάγκες.

                                                                                

Με εκτίμηση                                                           

Για το VARADERO FORUM  

Αναρτήθηκε από telisvas

Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down Αγαπημένη, μέλλουσα μανούλα...

Αγαπημένη, μέλλουσα μανούλα...

με ελληνικούς υπότιτλους


«Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, οι άλλοι μάς το δημιουργούν. 

Θα το παλέψουμε.»

Μια ιστορία: ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο,
έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι,
αυτό είναι ο Φασισμός.

Πάμπλο Πινέδα: Ο πρώτος δάσκαλος με σύνδρομο DOWN

Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down.  

Pablo Pineda, primer universitario europeo con síndrome de Down

• Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ
• Μαρτυρίες γονέων με παιδιά, που έχουν το σύνδρομο down

«Εγώ αυτό που βλέπω είναι ένα μωρό που έχει ανάγκη να ταϊστεί, να αλλαχτεί και να αγαπηθεί, όπως όλα τα μωρά του κόσμου!»